กรรมฐานที่เหมาะกับนักธุรกิจนักศึกษา(หลวงปู่พุธ ฐานิโย)

ธรรมะเทศนา​

โดย ​

หลวงปู่พุธ ฐานิโย​

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา ​

****************​

...​

ขอได้โปรดตั้งใจฟังธรรม ​

การศึกษาธรรม
เข้าใจว่า ทุกท่าน
คงได้มีการศึกษา แหล่ะ มีความเข้าใจในธรรมะมากพอสมควร​

แต่ว่าในบางครั้ง
เราอาจจะเข้าใจคำว่า ธรรมมะ อยู่ในวงแคบจนเกินไป ​

แหล่ะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การฝึกฝน อบรมธรรมมะ
หรือ การที่จะเอาธรรมมะ
มาใช้ให้ประโยชน์ แก่ ชีวิตประจำวันนั้น
ในจุดนี้ เป็นจุดที่สำคัญเป็นอย่างยิ่ง ​

เพื่อจะทำความเข้าใจกับท่านผู้ฟังทั้งหลาย
อาตมะ ก็ขอนำธรรมมะ อันเป็นส่วน สภาวะธรรม ​

สภาวะธรรมนี้ เราจำกัดความหมาย
เพียงแค่เป็นเครื่องรู้ของจิตเครื่องระลึกของสติ ​

ส่วนใหญ่ของสภาวะธรรม
อยู่ที่กายกับใจ ​

กายกับใจเป็นสภาวะธรรม
เป็นเครื่องรู้ของจิต เป็นเครื่องระลึกของสติ ​

ส่วนประกอบของ กาย กับ ใจ
ก็มี ตา หู จมูก ลิ้น กาย และ ใจ​

สิ่งที่จะพึงผ่านมาทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ก็ คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมมารมณ์​

ในเมื่อ กายกับใจเป็น สภาวะธรรม
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็เป็น สภาวะธรรม​

สิ่งที่ผ่านเข้ามาคือ
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมมารมณ์ ก็เป็น สภาวะธรรม
เป็นเครื่องรู้ของจิต เป็นเครื่องระลึกของสติ ​

เมื่อเป็นเช่นนั้น ​

(อ่านต่อตอนต่อไป)​

 

มีกรรมฐานนักธุรกิจด้วย ^^

 

มีซิ อ่านไปเรื่อยๆ บ่อยๆละกันนะจ๊ะ (k)

 

พิจารณาวาโยธาตุ เป็นไฉน ^^

 

พิจารณา แปลว่าอะไร

พิจารณา ทำอย่างไรจึงเรียกว่า พิจารณา

 

พิจารณาไม่ได้แปลว่า อะไร

พิจารณาในความหมายที่หลวงพ่อพุธ สอนมา ฟังมา พิมพ์มา พิจารณาอย่างไร

และควรถามว่า อะไรหนอที่พิจารณา ^^

 

หุหุ ลูกสีทะนนชัยป่ะนี่

ถามเจ่หลงน่ะ ว่าคำว่า พิจารณา เจ่หลงหมายถึงอะไรมันแปลว่าอย่างไร
แหล่ะมันทำอย่างไร จึงเรียกว่าพิจารณา


ทีนี้ หากจะถามความหมายของคำว่าพิจารณา ที่หลวงปู่พุธ ฐานิโย ท่านแนะนำ

อ่านนี่แล้วกันนะ

นี่ อีกไฟล์นึง

นี่ก็อีกไฟล์นึง

​

ส่วน ข้อความในไฟล์ต้นกระทู้นี้
รออ่านต่อตอนต่อไป
จะมีบทแนะนำบางอย่างที่ เจ่หลงถามอยู่บ้าง
อันจะเป็นประโยชน์เมื่อนำไปฝึกตามจ้า

 

พิจารณา หมาถึง การคิด คำนึง ใคร่ครวญ สังเกตุ ใส่ใจ พวกนี้ไปหาความหมายเอานะครับ มีให้อ่านเยอะแยะ

เป็นเรื่องโยนิโสมนสิการ ขณะที่ใส่ใจพิจารณาจะมีการยกอารมณ์ขึ้นมาใคร่ครวญ ซึ่งเป็นลักษณะของ วิตก และวิจาร

ตัวอย่างที่ถามกลับไป เช่น " อะไรหนอที่พิจารณา "

ตรงนี้ก็สังเกตุเอาเมื่อจบคำถาม ว่าขณะนั้นปรากฏการณ์ใด เป็นปัจจัยอยู่บ้าง

เช่น สงสัย เป็น ยกอารมณ์พิจารณา เป็นฟุ้งซ่าน เป็นโมหะ หรือยกอารมณ์ พิจารณา สติเกิด สัมปชัญยะเกิด ปัญญาเกิด หลุดจากความติดข้อง

ทีนี้พิจารณาอย่างไร ขอยกบางตอนมาที่เห็นไม่เหมือนกัน

ในความเห็น วิปัสสนาเป็นเรื่องรู้แจ้ง ไม่ใช่เรื่องนึกเอา คาดเอา แต่เกิดจากการประจักษ์มา
ปัญญาเห็นมา สลัดออกมา จนเป็นอารมณ์

เช่น บอกว่า การพิจารณา ขันธ์ธาตุอายตนะ อินทรีย์ ปัจจัยต่างๆเป็นไปในลักษณะความคิดแบบธรรมดา หรือนึกเอาเองจนกว่าจิตเป็นสมาธิ แล้วปัญญาปรากฏขึ้นมานั้น



ก็ขอกล่าวตามที่เข้าใจ ว่า วิปัสสนาภูมิเป็นของลึกซึ้ง และตรงต่อปัจจุบัน

เช่น พิจารณารูป เพราะประจักษ์ในสีที่กระทบอยู่เฉพาะหน้า ได้ยินอยู่เฉพาะหน้า กระทบอยู่เฉพาะหน้า
ขณะนั้นวิญญาณเกิดรู้อารมณ์ปรากฏขึ้นพร้อมกัน ปัญญาสามารถแยกรูปกระทบออกจากนามที่ประจักษ์ในขณะนั้น หรือในส่วนของนามแยกนาม สติแยกความคิดมั่นหมาย ความใคร่ควรญ ความปรุงแต่ง
จนรู้ลักษณะที่ปรากฏนี้มีเหตุมาจากอะไร เข้าไปรู้นาม จิตในจิต ธรรมในธรรม
เพราะรู้ลักษณะจากเวทนา จากสังขาร จึงรู้จิตที่ปรุงแต่งอยู่ ปัญญาพิจารณาแต่ละรูปนาม
ซึ่งขณะพิจารณา ขันธ์๕ก็ยังคงประชุมกันเป็นปกติ แต่ปัญญาเป็นตัวสลัดด้วยการประจักษ์แจ้งในความไม่ใช่ตน ไม่ใช่ใคร ไม่มีคนสัตว์ ลักษณะของรูปนามดับลง หมายถึงไม่มีการปรุงแต่งชั่วขณะ

ทีนี้ย้อนมาที่ วาโยธาตุพิจารณาอย่างไร
ในความเห็นนั้น จะไม่พูดวาโยธาตุในสมมุติบัญญัติ ในความเป็นอสุภะ แต่จะกล่าวในปรมัตถ์
คือ ความตึงหย่อน ความเคลื่อนไหวความทรงอยู่ เหล่านี้เกิดขึ้น กระทบอารมณ์ตลอดเวลา
เกิดขึ้นมาตามปัจจัย ข้อนี้ก็ลองพิจารณาเหตุให้เกิดดู

ทีนี้พิจารณา วาโยธาตุภายนอก พิจารณาได้ทางจักขุ ทางกายสัมผัส ทางโสต แต่รู้เห็นได้ด้วยปัญญา
เช่นตากรัะทบเกิดภาพปรากฏทางตา พิจารณาทางที่กระทบ ภาพที่เกิดอะไรกันที่เห้น ใครกันที่เห็น เห็นของใครก็ได้ ก็จะเป็นเหตุสลัดความยึดมั่นในอนุพยัญชนะ สำคัญว่าเป็นคนสัตว์ตัวตน

ทีนี้ วาโยธาตุภายนอกก็พิจารณาตรงความไหว ความเคลื่อน ตรงนี้ก็จะเห็นไตรลักษณ์ทั้งภายในภายนอก ว่าไม่เที่ยง เกิดแต่เหตุปัจจัย
เพื่ออะไร ตอบว่า ดับความยึดมั่น อหังการ มมังการ เห็นการเกิดดับของวิญญาณ ของธาตุ ขันธ์ในเวลฃานั้นเป็นอารมณ์

ปัญญาจะน้อมไปที่กุศลวิตก เป็นสัมมาสังกัปปะ ไม่ใช่เรื่องคิดเอา นึกเอาแต่อย่างไร


เป็นความเห็นนะครับ ^^

 

เยี่ยมเลยค่ะ ตามไปฟังไฟล์หลวงปู่มั่นแล้ว
สาธุ.. อนุโมทนาบุญค่ะ

 

มาฟัง ความเห็นครับ พี่ปราบ พี่หลง
ปราบหลง ดีไหม๊ครับพี่ พี่

 

เมื่อเป็นความเห็น
ก็จะชวนมาดูคำแนะนำหลวงปู่พุธ ฐานิโย ที่ว่า

****
แต่ในคัมภีร์ ท่านกล่าวว่า การเจริญ วิปัสนานี่
ต้องกำหนดพิจารณา ขันธ์ 5 อายตนะ 12 ธาตุ 18 พิจารณาปัจจยาการ
อวิชาปัจจยาสังขารา อันนั้นเป็นภาคปฏิบัติ แม้ว่าเราจะตั้งใจกำหนดจิตพิจารณา รูปังอนิจจัง เวทนาอนิจจา รูป เวทนา สัญญา สังขาร
วิญญาณไม่เที่ยง

เรานึกเอา นึกเอา นึกเอา ด้วยความคิดธรรมดาๆ นี่แหล่ะ แต่เมื่อจิตสงบลง
เป็นสมาธิแล้วนี่ มันทิ้งคำว่า อนิจจังทุกขังอนัตตาไปแล้ว
จ้างอีกมันก็ไม่มีคำว่า รูปังอนิจจัง เวนาอนิจจา รูปัง ทุกขัง มันก็ไม่มี พอสงบปั๊ปลงไปเป็นสมาธิ มันจะบรรดาล ให้เกิด ความรู้ ความคิดขึ้นมาเอง โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ

******

เจ่หลง ต้องเข้าใจ การเจริญวิปัสนา นั่นหมายถึง
ยังไม่เป็นวิปัสนา เพียงแต่ว่า กำลังเจริญอยู่ หรือ ฝึกทำอยู่

หากจะเอาตรงนี้ ไปเปรียบเทียบ ผลของวิปัสนาที่เป็นการรู้แจ้ง
ก็ยังก่อน ยังก่อน


ส่วนหากความหมายของคำว่า พิจารณา ที่เจ่หลง เข้าใจว่า
พิจารณา หมาถึง การคิด คำนึง ใคร่ครวญ สังเกตุ ใส่ใจ พวกนี้ไปหาความหมายเอานะครับ มีให้อ่านเยอะแยะ

เคยถามตัวเองไหม

เอ๊ะ เราคิดได้ เรานึกได้ เราก็รู้นี่ ว่าที่พูดๆกันมันไม่เที่ยง

แต่ทำไม จึง ไม่รู้แจ้งไม่บรรลุ ทั้งๆที่เราก็คิดได้ เราพิจารณาได้

เจ่หลงว่า ข้อแตกต่าง มันอยู่ที่ตรงไหน ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก

 

ต้องถามน้าปราบกลับก่อน จะได้ตอบตรงคำถาม

คำว่า เราคิดได้ เราก็รู้ได้ ว่าที่พูดๆกันว่ามันไม่เที่ยงแล้วไม่แจ้งซะทีนั้น

เพราะ คิดเอา นึกเอา ตำราว่างั้นก็ตรึกตามๆไปว่าตามๆไป

หรือ เห็นมา พิสูจน์มาจนเป็นปัญญาแล้ว

ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก

 

ที่พี่ปราบยกมา เป็นส่วนของการทำสมาธิไหมครับ
ยังไม่ลงในวิปัสสนา หรือเปล่าครับ

 

ก็เจ่หลง ไปแปล การพิจารณา ว่านึกคิดเอาไง

ผมถึงได้ ถามว่า จุดต่างมันอยู่ที่ตรงไหน ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก

 

อย่างที่น้าปราบพูดบ่อยๆว่าต้องมีขั้นมีตอน มีวิธีการ

ทีนี้การนึกเอา คิดเอาก็แล้ว แต่ยังเป็นได้แค่ไล่ตามเงา หรือไกลออกไปอีกคือ คิดเอาเอง

ว่าไม่เที่ยงๆเอาเอง ขันธ์ต้องอย่างนี้ อายตนะต้องอย่างนี้ ปัจจัยต้องอย่างนี้

โดยไม่เคยหยั่งถึงสภาพธรรมที่ปรากฏจริง โอกาสไม่ถูกทางย่อมเป็นไปได้มิใช่หรือ ^^


ก็ทางนั้นมีอยู่ เธอมี สติ สัมปชัญยะ และความเพียร ดำรงอยู่เฉพาะหน้า

เห็นสักว่าเห็น รู้สักว่ารู้สลัดอภิฌาและโสมนัสในโลกด้วย ( ประมาณนี้ )


ก็ต้องสาวไปว่า สติระลึกอะไร สัมปชัญยะใส่ใจอะไร ความเพียรอะไรอยู่

เป็นอุชุ ตรงต่อธรรมที่ปรากฏหรือไม่

การละอภิฌา และโสมนัสนั้น สลัดด้วยปัญญาที่เข้าไปรู้ หรือ สมาธิ ที่พระพุทธองค์หมายถึง


นี่ก็เป็นความเห็นนะครับ

 

ตอบ เซียนค๊อฟ แบบว่า คอมเพียนเลยกดอ้างอิงบ่อได้

จะเรียกว่าเป็นการทำสมาธิก็ได้
จะเรียกว่าเป็นการเจริญสติก็ได้
จะเรียกว่าเป็นการเจริญวิปัสนาก็ได้

หากทำตามบทที่ยกมาตามคำแนะนำหลวงปู่พุธ ฐานิโย

เข้าใจว่า
ผลสุดท้ายจะเป็นวิปัสนา

 

เดี๋ยวพรุ่งนี้ มาตอบ เจ่หลง
ได้เวลาแระ วิสกัสนะจ๊ะ พี่น้องทุกท่าน ^^

 

อืม เรียกเยอะดีครับ
ผลสุดท้าย นี่ ยังดิบหรือสุกแล้วครับพี่ปราบ

ผมว่า มันมีบางอย่างที่ปรากฏในขณะดำเนินชีวิตประจำวันครับ
จะคุยกับพี่หลง ผมก็ยังลง แยกรูปนามไม่ได้
จะคุยกับพี่ปราบ สมาธิก็กะท่อนกะแท่น

แค่พอคิด รู้สึกเอาว่า บางที ไม่ต้องคิดอะไร ขณะนั้นๆ ความจริงมันเห็นได้ครับ
แล้วมันจะค่อยๆเบากาย ใจ เรา ในขณะนั้น แล้วก็ปล่อย
ไม่ยินดียินร้าย ยังทำปกติ ครับ

พี่ปราบ พี่หลง พออธิบายอาการที่ผมเป็นไหมครับ:'(

 

อันนี้ อ่านแล้ว งง ครับ เห็นผู้อื่น ด้อยกว่าต่ำกว่า ยังไงเหรอครับพี่หลง

ผมบอกว่าที่ผมเป็นมันแปลกดีครับพี่ปราบพี่หลง
แต่ผมเองก็ยังกิน ยังฉี่เป็นปกติ

หรือว่า ไปกระทบใครเขาเข้าครับ ผมฉงนกับตัวเองแล้วบ่นให้พี่พี่ฟัง เท่านั้นเอง:'(

 

งั้นถามน้าเอก

อะไรหนอที่พิจารณา

ก็คงจะได้คำตอบแบบข้างบนที่ยกมาถูกไหม ^^

น่าจะลึกกว่านั้นนะ สำหรับผู้พร่ำสอนไปทั่วอย่างน้าเอก