porapatr

หวัดดีวันพุธค่ะ
[IMG]

[IMG]

ไม่ต้องมาก..หลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ

ตลอดระยะเวลาหลายปีที่มีโอกาสได้ไปกราบนมัสการและฟังธรรมจากหลวงปู่ สิ่งที่ได้เรียนรู้อย่างหนึ่งก็คือ ท่านมิได้มุ่งหวังให้ศิษย์ของท่านไปศึกษาเล่าเรียนอะไรมาก ๆ ยิ่งไปกว่าภาคปฏิบัติ ทำนองว่า.. รู้น้อยแต่ทำให้ได้ผล ดีกว่ารู้มาก แต่ล้วนเป็นความรู้จำทั้งหมด จะหาความรู้จริงก็แทบไม่มีเลย อย่างนี้ท่านไม่ยกย่อง

อุปมาเหมือนที่พระพุทธเจ้ากล่าวไว้ว่า จงทำตัวเหมือนอย่างเจ้าของโคที่มีสิทธิจะดื่มกินน้ำนมโคของตน จงอย่าเป็นดั่งคนงานเลี้ยงโค ที่ไม่มีสิทธิจะดื่มน้ำนมโคที่ตนเลี้ยง ...เราปฏิบัติธรรม แม้ไม่มาก แต่หากได้ลิ้มรสผลแห่งธรรมนั้น ก็ได้ชื่อว่าสำเร็จประโยชน์แล้วไม่มากก็น้อย

สวัสดียามค่ำคืนครับ แวะมาทักทายครับผม ^___^

ฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะ ^___^ เผื่อจาดังฝ่าเดิม อิอิ

http://www.moblyng.com/watch/KGosMy2Np3

เราควร "มีใจเป็นมิตร...มีจิตเป็นเพื่อน" จึงจะอยู่อย่างเป็นสุข

http://board.palungjit.com/showthread.php?t=172160

[IMG]

[IMG]

[IMG]


[IMG]

เอาเสียงอ่านหนังสือมาให้ฟัง
[IMG] "ห้าเดือนแห่งความหมาย" โดยอุบาสิกานิรนาม
คู่มือที่นักปฏิบัติธรรมควรฟังและมีไว้ จากประสบการณ์จริงของสตรีท่านหนึ่ง

[IMG]

ขอโทษด้วยครับตอบช้าไปหน่อย ขออนุโมทนาครับ สาธุๆ

[IMG]

[IMG]
:)

[IMG]

[IMG]

คิหิสุข หรือ กามโภคีสุข มี ๔ อย่าง

อันความสุข แบบคฤหัสถ์ ชัดแจ่มแจ้ง
มีสี่อย่าง จะแสดง แทงให้เห็น
สุขแบบนี้ ต้องสะสม บ่มบำเพ็ญ
พึงละเว้น จากความชั่ว กลั้วอบาย

หนึ่งมีทรัพย์ ด้วยขันแข็ง แรงหยาดเหงื่อ ( อัตถิสุข )
โดยไม่เบื่อ ไม่ระอา แม้ค้าขาย
ไม่เอาเปรียบ ด้วยวิธี ที่แยบคาย
ไม่แหนงหน่าย กับงานดี มีให้ทำ

ข้อที่สอง สุขด้วยการ เจือจานให้ ( โภคสุข )
ญาติผู้ใหญ่ ควรอุ้มชู เลี้ยงดูล้ำ
หมั่นทำบุญ เพื่ออุดหนุน ค้ำจุนธรรม
ใครระกำ ควรต้องช่วย ด้วยสมควร

ข้อที่สาม แสนสุขใจ ไม่มีหนี้ (อนณสุข )
การกินอยู่ แต่พอดี สุขีล้วน
การเป็นหนี้ เหมือนกุ้งฝอย ลอยในอวน
จิตปั่นป่วน ความสุขใจ ย่อมไม่มี

ข้อที่สี่ ทำสิ่งใด ให้สุจริต ( อนวัชชสุข )
ทั้งความคิด การพูดจา อย่าป้ายสี
สิ่งใดชั่ว ไม่เกลือกกลั้ว มั่วราคี
ควรประพฤติ แต่กรรมดี มีศีลธรรม

นี่คือสุข ที่ควรสร้าง อย่างชาวบ้าน
แต่สุขนี้ ใช่ยาวนาน ชื่นบานล้ำ
ต้องสร้างบุญ หนุนบำเพ็ญ เป็นประจำ
จึงพ้นกรรม นำสุขี ที่ยั่งยืน

สุขของคฤหัสถ์ หรือ คิหิสุข หรือ กามโภคีสุข ๔ (สุขของชาวบ้าน, สุขที่ชาวบ้านควรพยายามเข้าถึงให้ได้สม่ำเสมอ, สุขอันชอบธรรมที่ผู้ครองเรือนควรมี )
๑. อัตถิสุข (สุขเกิดจากความมีทรัพย์ คือ ความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนโภคทรัพย์ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงความขยันหมั่นเพียรของตน และโดยชอบธรรม)
๒. โภคสุข (สุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์ คือ ความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนได้ใช้ทรัพย์ที่ได้มาโดยชอบนั้น เลี้ยงชีพ เลี้ยงผู้ควรเลี้ยง และบำเพ็ญประโยชน์)
๓. อนณสุข (สุขเกิดจากความไม่เป็นหนี้ คือ ความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนเป็นไท ไม่มีหนี้สินติดค้างใคร)
๔. อนวัชชสุข (สุขเกิดจากความประพฤติไม่มีโทษ คือ ความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนมีความประพฤติสุจริต ไม่บกพร่องเสียหาย ใครๆ ติเตียนไม่ได้ ทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ )

บรรดาสุข ๔ อย่างนี้ อนวัชชสุข มีค่ามากที่สุด

[IMG]

หวัดดีจ้ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ^__^

[IMG]

[IMG]