[IMG] ไปกัน บ้านเรือปราณรีสอร์ท คนสูงอายุสัก 50-60 ปี ผิวดำ ใส่กางเกงม่อฮ้อม เสื้อยืด เดินมาหาเรานามว่า ลุงช้อง (เสียดายผมไม่ได้ถ่ายรูปแกมา เนื่องจากแกอาย) ต้อนรับเราด้วยน้ำเสียงเหน่อแบบชาวเล แบบเป็นกันเอง เราจึงได้รู้ภูมิหลังของรีสอร์ทแห่งนี่ ว่าเพิ่งเปิดได้ไม่นาน ประมาณ2-3 เดือน ด้วยความไฝ่ฝันของแกว่าอยากมีรีสอร์ทตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว [IMG] เนื่องจากที่ดินบริเวณเป็นที่ดินกงสีของแม่แก ซึ่งได้แบ่งทำการให้ลูก 8 คน ในส่วนเท่ากันๆ แกจึงมาเติมฝันของแกที่เป็นจริง โดยการเอาที่ดินไปเข้าธนาคารและนำมาทำรีสอร์ทที่แกชอบโดยมีพี่สาวของแกซึ่งเปิดรีสอร์ทติดกันช่วยเหลือในด้านสถาปนิกผู้ออกแบบในเวลา 1 ปี รีสอร์ทแกจึงเกือบสมบูรณ์ แต่ด้วยความที่แกเป็นชาวเลโดยกำเนิด เรียนน้อย ส่วนลูกแก 3 คนก้อไม่มีท่าที่จะสนใจในรีสอร์ทนี่ ทุกวันนี่แกจึงทำรีสอร์ทนี่คนเดียว ( ย้ำนะครับ ตั้งแต่ซื้อของเข้ารีสอร์ท ยันขนของ ทำความสะอาด รดน้ำสวน ) และด้วยเหตุนี่ แกจึงไม่มีการตลาดเข้ามาช่วยดูแล ยังผลให้รีสอร์ทแกไม่ค่อยมีกรุ้บทัวร์หรือคนรู้จักเลย (มารู้ภายหลัง คนออกแบบสวนให้แก รู้สึกสงสาร จึงออกแบบเว็บให้แก่ www.boathousepran.com ซึ่งรายละเอียดก็ยังน้อยอยู่มาก) [IMG][IMG] แกมาดูสารทุกข์สุขดิบตลอดเวลาเหมือนเป็นญาติกัน นำหมึกแดดเดียวที่แกทำไว้จากการออกเรือไดหมึก ทอดมาให้กินโดยไม่คิดมูลค่า ซึ่งหาได้ยากจากคนทำธุรกิจนี่ ขาดเหลืออะไร แกกุลีกุจอทำให้หมด พอตกหัวค่ำที่ได้มีโอกาสนั่งคุยกับแกจริงจัง จึงได้รู้ว่า คนพักที่แกน้อยมาก อย่างอาทิตย์ที่ผ่านมา รีสอร์ทแกมี 9 ห้อง ได้ว่างตลอดสัปดาห์ไม่มีคนมาพักเลย หรือแม้กระทั่งเสาร์ อาทิตย์ก็ตาม ทั้ง ๆ ที่เมื่อเทียบกับรีสอร์ทข้างเคียงผมว่าห้องพักแกไม่เป็นรอง เมื่อเทียบกับระดับราคา เรตห้องพักแล้วยิ่งไปกันใหญ่ซึ่งถ้าถามผมขอบอกว่าถูกมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่ๆได้รับจากชาวประมงใจดีคนนึง ซึ่งหาไม่ได้ในชีวิตเมืองหลวง แต่สิ่งลุงช้องแกกังวลใจตอนนี่ คือ รายได้แกไม่พอในการผ่อนธนาคาร เนื่องจากลูกค้ามาพักน้อย วันธรรมดาแทบไม่มี ศุกร์ เสาร์ก็น้อย เพราะแกไม่มีการตลาดเลย แกใช้ความเป็นลูกทุ่งของแก คือการเฝ้าคอยลูกค้าขับรถผ่านหน้ารีสอร์ทแก และแวะเวียนมาถาม แกถึงจะได้ลูกค้า [IMG][IMG] ผมกับแฟนเห็นแล้วอดเห้นใจไม่ได้ จึงรับปากแกว่ากลับมา จะมาโพสต์ในเน็ท ในทุกเว็บที่เรารู้จัก ให้ลุงแกสามารถที่จะทำความฝันแกต่อไปได้ภายในห้องพัก ตกแต่งสวยงามมาก วัสดุอุปกรณ์ แต่ละอย่างแกใช้ของอย่างดี ยังคิดอยู่ว่าแกเอากำไรมาจากไหน อันนู่นแถมฟรี อันไหนก็ให้ใช้เฉย ๆ ไม่คิดตังค์ มารู้จักกับบ้านเรือปราณรีสอร์ท รีสอร์ทริมชายหาดปราณบุรี ซึ่งยังคงความเงียบสงบและเป็นส่วนตัวเพื่อการพักผ่อนที่แม้จริงของท่าน บ้านเรือปราณ คือที่พักเล็กๆที่เกิดขึ้นจากความตั้งใจ ที่ต้องการให้คนภายนอก ได้สัมผัสบรรยากาศของทะเล ที่ห่างไกลความวุ่นวาย เร่งรีบของชุมชนเมือง ได้ผ่อนคลายไปกับธรรมชาติ ที่ปราศจากการรบกวนจากแสงสี [IMG][IMG] โดยเจ้าของรีสอร์ทเป็นคนท้องถิ่น มีพื้นแพเป็นชาวประมงแห่งปากน้ำปราณ ลูกทะเลเต็มขั้น จึงเข้าใจลึกซึ้งในพื้นที่ และสามารถนำเสนอสิ่งที่ดีที่สุดจากทะเลปราณให้กับท่าน เราจะดูแลให้ท่านรู้สึกถึงความเป็นกันเอง เหมือนญาติพี่น้อง แต่ในขณะเดียวกัน บ้านพักที่มีเพียง 9 หลังของเราก็ให้ความป็นส่วนตัวสูง เนื่องจากบ้านแต่ละหลังแยกกันอย่างอิสระ มีระแนงไม้หน้าบ้านไว้รับลมทะเล อีกทั้งสนามหญ้าหน้าบ้านที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้ นานาชนิดให้ท่านรู้สึกผ่อนคลายยิ่งขึ้น [IMG][IMG] สนุกไปกับกิจกรรมเสริมหลากหลาย โดยเฉพาะการสัมผัสวิถีชีวิตชาวประมง ด้วยการออกไปทะเลไปหาหมึกสดๆ โดยเจ้าของรีสอร์ทนำล่องเรือเอง และนำกลับมาทำหมึกย่างหรือบาร์บีคิวที่สนามหญ้าหน้าบ้านพักเคล้าบรรยากาศทะเลยามค่ำคืน บ้านเรือปราณตั้งอยู่ริมชายหาดปราณบุรี มีสถานที่ท่องเที่ยวสวยงามมากมาย เช่น เขากะโหลก,ชุมชนชาวประมงปากน้ำปราณ,อุทยานเขาสามร้อยยอด บ้านเรือปราณ ห่างจากกรุงเทพเพียง3 ชม. และห่างจากหัวหินเพียง 40 นาทีเท่านั้น [IMG] เรื่อง/ภาพ...จากการ Fw Mail และเว็บไซต์รีสอร์ทบ้านเรือปราณ
เปลี่ยนแนวไปดูอย่างอื่นกันบ้าง นะเอยๆ http://www.watkoh.com/nanasara/defau...rid=4&pageno=1 http://www.kmitl.ac.th/buddhist/tumma/asupa.html
หวัดดีครับคุณย่า..ชอบรู้ ตัวเค้าสีน่ำตาลเข้ม แสนรู้และน่ารักดีครับ คุณย่าเลี้ยงสุนัขบ้างรึเปล่าครับ อิอิ
