อ้ายโด้ปลาผู้ไม่รุ้

ผมมีนิทานมาเหลาให้ฟังกันหนุ๊กๆ
มีปลาตัวหนึ่งมันชื่ออ้ายโด้ อ้ายโด้มันเป็นปลาตั้งแต่เกิดมามันอยู่ในน้ำในเขื่อนศรีนคริณ เขียนถูกรึเปล่าเนี้ย? มันชอบกินไข่เจียวตั้งแต่เล็กจนโต. ไข่เจียวมันแสนหอมหวานแสนอร่อยมันมีความสุขมากทุกๆครั้งที่มันได้กินไข่เจียวที่ที้งหอมทั้งอร่อยนั้น. อยุ่มาวันหนึ่งมีนักตกปลามาตกปลาที่นี้เพื่อเอาไปแกล้มเหล้า. เค้าใช้ไข่เจียวที่อ้ายโด้มันชอบแต่ซ่อนเบ็ดอันแหลมคมใว้ข้างในจนมิดชิดชนิดที่มองไม่เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว. อ้ายโด้มันก็ว่ายน้ำอย่างมีความสุขของมัน. พลันสายตาอันแหลมคมดุจพญาเหยี่ยวก็จ้องไปเห็นไข่เจียว. มันรีบว่ายรี่เข้าไปหาไข่เจียวอันแสนหอมหวานและอร่อยสุดๆที่มันเคยกินมาแต่เล็กแต่น้อยจนเติบใหญ่ มันไม่รู้เลยว่าในไข่เจียวที่มันโปรดปราณนั้นในวันนี้มีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน. มันโดดฮุบไข่เจียวเต็มคำด้วยกลัวปลาตัวอื่นจะเห็นแล้วมาแย่งไข่เจียวอันเลิศรสของมัน. แต่พอมันกลืนไข่เท่านั่นแหละเบ็ดอันแหลมคมที่ซ่อนอยู่ในไข่เจียวก็เริ่มทำงานของมันทันที มันเกี่ยวเข้ากับปากช่วงเหงือกของอ้ายโด้เต็มๆอ้ายโด้สดุ้งสุดตัวด้วยความเจ็บปวดมันดิ้นรนกระเสือกกระสนเพื่อให้ตัวมันพ้นจากพิษของเบ็ดอันแหลมคมนั้น แต่มันยิ่งดิ้นรนเท่าไรเบ็ดอันแหลมคมก็ยิ่งฉีกเนื้อของมันลึกเข้าไปอีกมันก็ยิ่งเจ็บปวดทรมานมากเท่านั้น. มันดิ้นจนอ่อนแรงลงเรื่อยๆ คนที่ถือคันเบ็ดก็ไม่ยอมปล่อยทั้งคุ่ยื่อแย่งชักเยอกันจนที่สุดสายเบ็ดก็ขาดลงไอ้โด้มันหนีรอดไปได้แต่มันก็หมดแรงมันเจ็บปวดจนแทบขาดใจสุดท้ายมันก็ทนทรมานไม่ไหวขาดใจตายด้วยความเจ็บปวดจากพิษร้ายของไข่เจียวอันแสนหอมหวานที่ซ่อนคมเบ็ดอันแหลมคมไว้
ถ้ามันรุ้ว่าไข่เจียวนั้นมันซ่อนคมเบ็ดอันร้ายกาจมันจะกินไหม?
กว่ามันจะรู้มันก็สายไปเสียแล้วเพราะต้องแลกมาด้วยชีวิตของมันแล้วมันก็กลับมาเกิดเป็นอ้ายโด้อีกวนเวียนอย่างนี้เป็นแสนอสงไขย. ท่านเห็นอะไรในนิทานนี้รึเปล่า55555

 

หมายความว่า อยากจะกินเหยื่อ ระวังจะกลายเป็นเหยื่อซะเอง

 

อ้ายโด้เปรียบเสมือนคนเรา.
ไข่เจียวคือกิเลส
เบ็ดคือ. ทุกข์ที่แฝงมากับไข่เจียว
ความประมาทของอ้ายโด้คืออวิชชา ไม่รุ้ว่าไข่เจียวมีเบ็ดซ่อนอยุ่
เรายังเหมือนอ้ายโด้กันรึเปล่า555555

 

เห็นค่ะ เห็นว่าคนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด และไม่ว่าคนโง่หรือคนฉลาดต่างก็ต้องถูกพิษร้ายของเหยื่อเหมือนกัน ตราบใดที่เรายังอยู่กันด้วยเหยื่อล่อเพื่อให้ได้มาซึ่งอาหารโอชะที่ต้องการ พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่าให้รู้เท่าทันธรรมที่เป็นอามิส และ ธรรมที่ไม่มีอามิส แตกต่างกันอย่างไรค่ะ

 

แปลว่ากินไข่เจียวได้ แต่อย่าไปติดเบ็ดพอใช่ป่ะคับ

 

เข้ามาทักทายสวัสดีท่านสังฆะครับ ยังเปรียบเปรยได้ลึกซึ้งเหมือนเดิม

 

เห็นว่า อย่า มโน ให้มาก

 

5555มโนแบบมีนัยยะแฝงอยู่พอที่ให้คนอ่านมีสติปัญญาพิจารณาตามแต่จริตของแต่ละคนที่จะพิจารณาไป
ส่วนพวกสมองกลวงตัดฉลากยามาแปะๆแล้วไม่มีปัญญาอะไรธรรมสักเท่ากระพี้ก็ไม่มีมันมีแต่มโนไร้สาระ555555
เอาฉลากมาตัดแปะๆ5555555

 

บางทีการตัดแปะก็มีประโยชน์นะคะ ต้องทำความเข้าใจในเนื้อความนั้นก่อน ดูแล้วมีสาระประโยชน์ต่อตัวเอง แล้วมีประโยชน์ต่อคนอื่น จึงนำมาแปะให้อ่าน ก็ดีอย่างหนึ่งค่ะ ว่าเราได้ศึกษาธรรมะก่อนแล้ว ใครที่ต้องการข้อมูลมาเจอก็ไม่ต้องเสียเวลาค้นหาค่ะ

 

ดีครับสำหรับผู้ที่เพิ่งศึกษาอุปมาการที่เราจะเดินทางไปยังเชียงใหม่สิ่งแรกเลยต้องเตรียมตัวเองให้พร้อมศึกษาข้อมูลเส้นทางที่จะเดินทาง. ตัดแปะมีประโยชน์แค่นี้เท่านั้น. แต่พอเราเริ่มออกเดินทางมันไม่ได้เป็นอย่างในแผนที่แน่นอนมันต้องอาศัยผู้รุ้ที่เราพบเจอนำทาง. หากไม่มีเราก็มีโอกาศหลงทันที ทางเดินนั้นมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเด็ดขาด มันมีอุปสรรคมากมายและถ้าไม่มีผู้รู้ชี้รับรองไม่มีวันถึงเชียงใหม่แน่นอน
พ่อแม่ครูบาอาจารณ์ท่านชี้ผ่านสมมุติอักษรมันมีนัยยะแฝงอยู่ข้างในนั้นเราเองหากไม่เข้าใจนัยยะนั้นก็จบหลงทางทันทีรึแค่สำคัญผิดหรือเข้าใจผิดในนัยยะนั้นก็หลงอยู่ดี ของที่มันคว่ำอยู่นะเราไม่มีปัญญาหงายมันเองหรอกครับมันต้องมีสัทบุรุษมาแนะมาหงายให้เราจึงจะเข้าใจแจ่มแจ้งสิ้นสงสัยได้ อย่าได้คิดว่าเราสามารถเข้าใจอะไรๆตามสมมุติอักษรนั้นได้มันผิดทันที
ทุกสรรสิ่งล้วนมีเหตุ เหตุนี้คือสมมุติ ดับเหตุคือวิมุติ สมมุติเป็นตัวอวิชชา. อวิชชาคืออาการแห่งเหตุทั้งปวง

 

ยังดีกว่า พวก มโนไปเอง คิดเองเออเอง ตัวเองถูก ว่าตัวเองมีธรรมแสดงให้คนอื่นดู แต่กลับค้านคำสอนครูบาอาจารย์ไปหมด ไม่เอาธรรมของพระปฏิบัติดีชอบ ก็แล้วกัน ^^

 

อย่าเพิ่งทะเลาะกันครับ

 

สมัยก่อนเวลาตกปลา ผมมักใช้ไส้เดือนมาทำเหยื่อนะ
เรื่องเอาไข่ทอดมาทำเหยื่อนี้คงไม่มีทาง

 

55555ใครไปขัดไปขวางธรรม. สลากยานะมันแปะไว้ข้างขวดบ่งบอกว่ายาในนั้นมันแก้อะไรกินยังไง. แต่มันมีคนแทะฉลากยาแล้วบอกว่าดีๆๆ55555.
ถ้าธรรมที่ผมแสดงมันขัดและแย้งต่อความเป็นจริงสามารถนำขึ้นมาชี้ได้เลยว่าอันนี้อันนั้นมันไม่ใช่มันไม่ตรงร่องธรรม. คำว่ามโนคิดไปเองมันไม่มีอะไรรองรับจึงนำขึ้นมากล่าวได้แต่ผมมีร่องธรรมตามความเป็นจริงรองรับอยู่ ผลมันก็แสดงตัวของมันเองอยู่แล้วแค่ชี้เท่านั้นใครมีสติปัญญาพิจารณาได้อะไรยังไงนั้นมันเรื่องของเค้า. ถ้าธรรมที่แสดงมันผิดท่านชี้ขึ้นมาเลยว่ามันผิดตรงไหนไม่ตรงตามความเป็นจริงตรงไหน. ถ้าไม่มีก็อย่าได้ชมเค้ามโนเองคิดเองเออเอง. ผมถือว่านั้นคือคำชมที่แสดงผลว่าท่านยอมรับว่าผมมีสมองสามารถคิดเองได้
ผมขอลบนะครับ

 

รู้จักนิทานใหมครับ. แล้วอีกอย่างประเด้นสาระมันไม่ได้อยุ่ที่ไข่เจียวสาระมันคืออะไรผมมีอธิบายไปแล้ว จะใส้เดือนจะไข่เจียวรึจะใส้ดาวรึใข่ดาวก็ได้แล้วแต่ใครพอใจจะให้เหยื่อมันเป็นอะไร. สติปัญญาเค้าใช้พิจารณาเหตุและผล. สาระรึขำๆรึมีคติธรรมมีนัยยะอะไรแฝงอยุ่เค้าใช้พิจารณาตรงนั้นตามแต่เราจะพิจารณาเอง. 55555

 

อ้ายโด้ปลาผู้ไม่รุ้ กำลังหาไข่เจียวกิน

 

ถูกต้องครับผมขอลบคำว่าท่านไม่มีสมองออกไป ใครเข้ามาอ่านขอให้รับรุ้ว่าท่านsaberมีสมองครับและสามารถชี้ได้ว่าอ้ายโด้ผู้ไม่รู้นั้นแหละคือสาระสำคัญที่ผมสือและแฝงเอาไว้ ขอชมท่านว่าท่านแน่จริง. มิใช่ว่าคำตอบท่านผมชอบรึไม่ชอบแต่คำตอบนี้คือร่องธรรมที่ผมอธิบายเอาไว้ ให้ทุกท่านใช้สติปัญญาพิจารณาเอาเองครับ
ท่านมีปัญญาแต่อาจไม่แสดงก็ขออภัยท่านด้วยครับ. ธรรมมะไม่มีถูกไม่มีผิดเราสนทนาธรรมตามธรรมไม่มีตัวตนที่ยึดมั่นถือมั่น ธรรมมันจะแสดงตัวของมันเอง. ขออภัยท่านมาณที่นี้ด้วยครับ

 

ผมจริงจังเกินไป หรือคุณเองต่างหากที่จริงจังกับนิทานมากเกินไป
ปรารถนาจะให้คนอื่นคิดและเข้าใจเหมือนตัวเองให้หมด

 

ไม่มีใครจิงจังหรอก. ผมแค่ชี้ว่าสาระในการสื่อมันมิใช่สิ่งที่ท่านมอง. การมองมันมองได้หลายแง่มุม ส่วนใครจะมองยังไงแบบไหนก็อยุ่ที่สติปัญญาของแต่ละคนที่ไม่เท่ากัน ผลต่างๆจึงไม่เหมือนกัน. สาระรึนัยยะที่แฝงมาก็ได้อธิบายไปแล้ว เราเองต่างหากที่ต้องสำรวจจิตตนเองว่าอะไรเป็นอะไร
การกล่าวธรรมมันมีแต่ร่องธรรมไม่มีตัวตนหากไม่ตรงร่องธรรมสามารถยกขึ้นแย้งได้ด้วยเหตุด้วยผลไม่มีชอบไม่ชอบรึต้องตามฉันไม่ใช่ผลมันแสดงตัวมันอยุ่ใครที่ว่าไม่ตรงร่องธรรมในนัยยะที่แฝงมายกขึ้นกล่าวได้ มิใช่ให้ยอมรับแต่ชี้ให้พิจารณาเองหากไปพิจารณาส่วนที่ไม่ใช่สาระก็จะชี้ว่านั้นมิใช่สาระ. การกล่าวธรรมมิใช่กรุรู้ใครๆต้องฟังต้องเชื่อ นั้นมิใช่ธรรมนั้นมันกิเลสตัณหาตัวตน ธรรมมะไม่มีใครแสดงธรรมมันแสดงผลของมันตามความเป็นจริงที่สามารถสาวผลไปหาเหตุได้ เข้าใจรึเปล่าครับ

 

จริงๆแล้วการสอนธรรมด้วยการยกข้ออุปมาอุปมัยเปรียบเทียบ ควรใช้ในการแสดงธรรมที่ลึกซึ้ง เข้าใจได้ยาก การยกอุปมามาเปรียบเทียบ
เพื่อให้มองเห็นภาพได้ง่ายขึ้น จึงจะเกิดประโยชน์

แต่เรื่องบางเรื่องที่บอกตรงๆได้ เพราะคนแต่ละคนก็พอจะมีพื้นฐานความรู้อยู่บ้างแล้ว การยกอุปมาจึงไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย

จึงไม่แปลกอะไรที่แต่ละคนเขาจะตอบไม่ตรงกับสิ่งที่คุณต้องการจะสื่อ