บทสวดมนต์ไหน ที่เทวดาชอบฟังมากที่สุดครับ?

หลวงปู่ชอบ เคยกล่าวว่า เทวดาจะมีหูทิพย์ตาทิพย์ โดยเวลาที่เราสวดมนต์แม้ว่าจะเปล่งเสียงออกมาหรือไม่ก็ตาม เทวดาจะรู้ และเมื่อเทวดาได้ยินเขาจะเกิดปิติยินดีไปกับเราด้วย และจะร่วมอนุโมทนาบุญกับเรา

ดังนั้นผมจึงสงสัยว่า บนสวดมนต์ไหน ที่เทวดาชอบฟังมากที่สุดครับ?

 

ในความคิดผม ผมว่า พุทธคุณ

เพราะเวลาผมสวดมนต์ในความฝัน ก็จะมีผู้อื่นมาร่วมสวดด้วย

ผู้ที่มาร่วมสวดด้วย ก็จะมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

แต่เวลาที่ผมสวดบทอื่นในความฝัน มีน้อยที่จะมาร่วมสวดด้วย

และคุณของพระพุทธเจ้านั้นมากมายนัก แม้พระพุทธเจ้า2พระองค์จะพรรณาคุณของพระพุทธเจ้าไป1กัปก็ยังพรรณาคุณได้ไม่หมด

ดังนั้นผมจึงคิดว่า สวดมนต์บทพุทธคุณ เทวดาชอบฟังมากที่สุดครับ

 

รอฟังความคิดเห็นท่านอื่นๆเช่นกันค่ะ

 

..กระผมเคยได้ยินมาว่ามี "บทพระธรรมจักรกล่าวถึงเทวดาชั้นต่างๆจนถึงพรหมโลก บทกรณียเมตตาสูตรเจริญเมตตาแก่รุกขเทวดารวมถึงสรรพสัตว์ทั้งหลาย บทมหาสมัยสูตรกล่าวถึงชื่อเทพเทวดาทั้งหลายในสวรรค์ อมนุษย์ ยักษ์ อินทร์.พรหม มากมายฯลฯ.ทั้งหมดในจักรวาล.มาประชุมรวมกันเพื่อชมบารมีพระพุทธเจ้า..

 

..สำหรับกระผมคิดว่า เทวดาท่านคงชอบบทสวดมนต์เกือบทุกบท แต่ที่ท่านจะชอบจริงๆคือการแผ่เมตตาให้ท่านๆก้อจะร่วมอนุโมทนายินดีบุญและมีส่วนได้ในบุญของเราด้วย..

อายุทิพย์ สมบัติทิพย์ วิมานทิพย์ ความสุขอันเป็นทิพย์ก้อยืดยาวออกไป
อิทธิฤทธิ์,บุญฤทธิ์ก้อเพิ่มพูน

 

บทสวดที่เทวดารู้จักและซาบซึ้งมากที่สุดคือ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร เพราะบทสวดนี้เป็นธรรมะบทแรกที่พระพุทธเจ้านำมาแสดงด้วยพระองค์เอง ซึ่งเทวดามากมายมาเฝ้าชุมนุมเพื่อฟังธรรมบทแรกกันทั้งนั้น ที่มาไม่ได้ก็บอกต่อๆกันไปจนทั่วทุกชั้นฟ้าตลอดหมื่นโลกธาตุ ธรรมบทนี้ทำให้เทวดาตั้งในไตรสรณคมณ์กันนับอสงไขย เฉพาะพรหมนับได้ถึง 18 โกฎิที่ได้บรรลุพระโสดาบัน อานิสงค์จึงมีมากมายนับไม่ถ้วน
ธัมมจักกัปปวัตนสูตร เป็นธรรมะบทแรกและเป็นบทสวดเดียวที่เทวดารู้จักกันหมด เพราะเทวดาทุกองค์ต่างเฝ้ารอเวลาที่พระพุทธเจ้าแสดงธรรมบทแรกนี้มานานนักหนา พอทรงแสดงเทวดาทุกองค์ล้วนเอาใจใส่พากันรับฟังกันอย่างตั้งใจ ส่วนบทสวดอื่นที่เกิดต่อมา เทวดาได้ฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้าง จึงรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ความซาบซึ้งก็ลดหลั่นกันไป บทนี้จึงเป็นยอดแห่งพุทธคุณ
ประการที่สอง ธัมมจักกัปปวัตนสูตร เป็นบทสวดที่แสดงหลักธรรมที่สำคัญที่สุดในพระพทธศาสนาเอาไว้คืออริยสัจ 4 ซึ่งเป็นกุญแจสู่นิิพพาน บทนี้จึงเป็นหัวใจแห่งธรรมะ จึงนับเป็นที่สุดแห่งพระธรรมคุณ
ประการที่สาม ธรรมบทนี้ทำให้พระอัญญาโกณฑัญญะได้ดวงตาเห็นธรรมเกิดเป็นพระอริยสงฆ์รูปแรกขึ้นในพระพุทธศาสนา ทำให้พระรัตนตรัยสมบูรณ์พร้อมทั้งพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ บทสวดนี้จึงเป็นกำเนิดเป็นหลักเป็นประธานแห่งสงฆ์ จึงอาจนับเป็นที่สุดแห่งพระสังฆคุณได้เช่นกัน เพราะเป็นที่สุดแห่งสิ่งที่เป็นที่เลิศที่สุดคือพระรัตนตรัย บทสวดนี้จึงถือเป็นที่สุดแห่งบทสวดได้
อีกอย่างคือธัมมจักกัปปวัตนสูตรเป็นธรรมที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคตจะนำมาแสดงเหมือนกันหมดแตกต่างแค่ส่วนปลีกย่อยเล็กน้อย เรียกว่าเป็นบทสวดประจำพระพุทธศาสนาในทุกพุทธันดร เป็นบทสวดอมตะนิรันดร์กาลที่ไม่มีวันสาบสูญ และเป็นบทสวดที่เทวดาตลอดแสนโกฎิจักรวาลรู้จักดี เรียกว่าเป็นสมบัติสากลของทุกจักรวาล นอกจากนี้ยังเป็นประโยชน์ต่อผู้สวดยิ่งกว่าบทสวดอื่น เพราะถ้าคุณหมั่นพร่ำสวดเป็นประจำแล้วแม้จะไม่บรรลุมรรคผลนิพพานในชาตินี้ แต่เมื่อพระพุทธเจ้าพระองค์หน้าได้แสดงธรรมบทนี้อีกครั้ง ก็จะเป็นปัจจัยให้บรรลุธรรมได้อย่างง่ายดายรวดเร็วกว่าผู้ที่ไม่เคยสวด เรียกว่าสามารถใช้ประโยชน์จากบทสวดนี้ได้ทุกพุทธันดรไม่มีสูญเปล่าอย่างแน่นอน บทสวดนี้จึงมีอานิสงค์อีกอย่างคือทำให้บรรลุมรรคผลได้เร็วกว่าบทอื่น เพราะไม่ว่ายังไงบทนี้ต้องเป็นบทแรกที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์นำมาแสดงก่อนบทอื่น เราจึงได้ฟังก่อนบทอื่น ถ้าคุ้นกับบทอื่นอาจต้องรอจนทรงแสดงบทนั้นในภายหลัง ซึ่งเสี่ยงเพราะหากหมดอายุขัยก่อนก็อาจพลาดมรรคผลนิพพานได้
บทสวดนี้ได้สำคัญขนาดไหนสำหรับพุทธศาสนา ก็ลองเปรียบเทียบกับบิณฑบาตรของพระพุทธเจ้าที่จะมี 2 คราวที่อานิสงค์มากที่สุดคือบิณฑบาตรที่รับจากนางสุชาดาตอนที่จะตรัสรู้กับที่รับจากนายจุนทะก่อนปรินิพาน ธรรมะก็เช่นเดียวกันก็มีอยู่ 2 คราวที่สำคัญที่สุดคือธรรมที่แสดงครั้งแรกหลังตรัสรู้กับปัจฉิมโอวาทที่แสดงท้ายก่อนปรินิพพาน การแสดงธรรม 2 ครั้งนี้เป็นครั้งที่เทวดามาชุมนุมกันมากที่สุดไม่มีคราวใดมากกว่า เพียงแต่ธรรมครั้งแรกปรากฎเป็นบทสวดสืบทอดกันมาคือธัมมจักกัปปวัตนสูตร ซึ่งเทวดาได้ฟังแล้วต่างก็ปิติในธรรมกันทั้งนั้น ต่างจากปัจฉิมโอวาทที่เทวดาและมนุษย์ต่างอยู่ในอารมณ์โศก ปัจฉิมโอวาทจึงไม่มีบทสวดเป็นการเฉพาะ
เมื่อคุณสวดธัมมจักกัปปวัตนสูตร สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือเทวดาที่ได้ยินก็จะระลึกถึงครั้งที่พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมบทนี้ เมื่อระลึกถึงก็จะแจ่มชัดในจิตเสมือนหนึ่งได้ฟังธรรมจากพระโอษฐ์ของพระบรมศาสดาอีกครั้งหนึ่ง เทวดาก็จะเกิดมหาปิติเป็นล้นพ้น บุญจะเกิดขึ้นอย่างมากมาย เทวดาก็จะยินดีและขอบคุณผู้สวดอย่างมาก

 

มีพระหลายท่านแนะนำให้สวดบท กรณียเมตตสูตร ครับ


ปล. ที่จริงดีทุกบท ขึ้นอยู่กับกำลังใจ

 

ในความคิดของผม คิดว่าขึ้นอยู่กับจิตที่เป็นกุศลของผู้สวดมากกว่า
ถ้าหากเทวดาสัมผัสได้ถึงกระแสจิตที่เป็นบุญ เขาจะชอบและอนุโมทนากับเราด้วย