กรรมอะไรที่ทำให้พ่อแม่สร้างความร่ำรวยเพื่อลูกทั้งๆที่ยากจนมาก่อน

ผมสงสัยว่า คุณพ่่อคุณแม่ผม ทำไมท่านถึงได้สร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้ผมรับช่วงต่อ ไม่เหมือนกับพ่อแม่คนทั่วๆไป ที่ไม่ยอมสร้างอะไร ปล่อยให้ลูกลำบากดิ้นรนเอง

 

ดีจังเลยคับ

 

ขอตอบในฐานะที่เป็น พ่อคน และ ชีวิตตอนเด็ก ไม่มีอะไรเลย เพราะพ่อแม่ไม่ใช่คนร่ำรวย นะครับ
-ชีวิตตัวเอง ลำบากมาก่อน ปกติของคนเป็น พ่อเเม่ ก็ไม่อยากให้ลูกลำบากแบบที่ตัวเองเคยเป็น จึงต้องสร้างให้ลูกไว้ เท่าที่ตัวเองทำไหว
- เมื่อชีวิตตัวเอง ตอนเด็กลำบาก จึงเป็นแรงผลักดันให้พยายามไปสู่จุดที่ดีกว่า อย่างถูกต้องนะครับ คือ ตั้งใจร่ำเรียน หางานทำดีๆ ประกอบกับคงมีแรงบุญแต่ปางใด หนุนเนื่องอยู่บ้าง ทำให้ปัจจุบันถึงแม้ไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ลำบาก ถึงขนาดที่จะทำให้ ลูกต้องใช้ชีวิต ในแบบเดียวกัน กับตอนที่ตัวเอง เด็ก
- จนถึงปัจจุบัน สิ่งที่สร้างไว้ คงมีเพียงพอ ที่จะให้ ลูก ได้อยู่อย่างปกติสุข ไปชั่วระยะหนึ่ง ตราบเท่าที่ตัวเองยังมีกำลังอยู่ หน้าที่ต่อไปคือต้องสอนให้ลูก ได้สืบต่อ ความปกติสุขนี้ ต่อไป ไม่ใช่ปล่อยให้เค้าเห็นว่าความสบายในช่วงสั้นๆนี้จะจีรัง
- ถ้าโชคดี ลูก คิดแบบเดียวกับเรา เค้าก็จะบริหาร ทรัพย์สิน ที่มีอยู่ ให้งอกเงย
หรืออย่างน้อยมีอยู่เท่าเดิม เพื่อรุ่นถัดไป
ไม่รู้ว่าตอบคำถามของ จขกท หรือเปล่า แต่ ผมคิดแบบนี้จริงๆ

 

บุญมี 3 ระยะ ก่อนทำ กำลังทำ และหลังจากทำ วิบากแห่งบุญแต่ละส่วนจะส่งผลในวัยเยาว์ วัยกลางคนและวัยชรา
ส่วนของพ่อแม่ ในวัยต้นยากจนมาก่อนแล้วมาร่ำรวยในภายหลัง ก็เพราะในอดีตก่อนที่จะทำบุญไม่ปิติ คนทำบุญมาปิติเอาตอนทำไปแล้วและหลังจากทำ เช่นมีคนมาชวนไปทอดกฐิน ตอนแรกก็ไม่เต็มใจเสียไม่ได้ แต่พอถึงเวลาทอดกฐินจริงก็ปิติใจเห็นว่าดีเหมือนกันเมื่อนึกถึงภายหลังก็ปลื้มใจไม่เสียดาย พอบุญส่งผลในชาตินี้วัยต้นจึงลำบาก วัยกลางและวัยปลายจึงมีฐานะมั่นคง ส่วนลูกก็มีบุญพอรองรับสมบัติของพ่อแม่ได้ และเวลาทำบุญก็ปิติตั้งแต่ก่อนทำทำให้วัยต้นสุขสบาย ส่วนวัยกลางหรือวัยชราก็แล้วแต่เพราะอาจแปรผันไปได้ อย่างถ้าทำไปแล้วนึกเสียดาย วัยปลายก็อาจลำบากได้ ดังนั้นอย่าประมาทหมั่นสั่งสมบุญต่อ
ส่วนที่มาเป็นพ่อแม่ลูกกันก็เพราะมีสายบุญร่วมกัน และเคยมีส่วนในบุญนั้นจึงสามารถใช้สมบัติของพ่อแม่ได้