อยากให้แฟนกลับมา ดิฉันทำผิดศีล3และเสียใจมาก

"นรกไม่ได้อยู่ไกลนะครับ ระวังกันด้วย"

ธรรมะโดย หลวงตามหาบัว (ตอนหนึ่ง)

"ถ้าธรรมดาอยู่ในกรอบของศีลของธรรมตามพระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ เช่น ท่านสอนพวกเราเป็นชาวพุทธให้ปฏิบัติตามศีลตามธรรม ซึ่งเป็นขอบเขตแห่งความแคล้วคลาดปลอดภัย ความร่มเย็นเป็นสุขต่อกันระหว่างสามีภรรยา เช่น กาเมสุ มิจฉาจาร อย่าล่วงล้ำเขตแดนของหญิงชายที่เขาไม่อนุญาต เขามีกรรมสิทธิ์ ถ้าเราปฏิบัติตามกรอบแห่งศีลแห่งธรรมนี้ก็ไม่ตกนรก เป็นธรรมดาของสัตวโลก ทั้งสองคนทั้งผัวทั้งเมีย ต่างคนต่างมีความซื่อสัตย์สุจริต จงรักภักดีต่อกัน ไม่ล่วงเกินจากศีลจากธรรมความพอดีแล้วก็เป็นความสงบเย็นใจ จะเรียกว่าเป็นคู่บารมี สร้างบุญสร้างกรรมไปด้วยกันก็ไม่ผิด

แต่ถ้าได้ฝืนศีลธรรมนี้เข้าไป ผัวคนหนึ่ง เมียคนหนึ่ง ไม่พอ ฟาดเสียสองผัวสามเมีย ร้อยผัวพันเมีย ตายแล้วลงนรกได้ไม่สงสัย เพียงแต่แยกจากเมียคนนี้ไปหาหญิงคนอื่น ยินดีต่อหญิงคนอื่นยิ่งกว่าเมียของเรา เพียงเท่านี้ก็ตกนรกได้แล้ว นี่ละราคะตัณหาถ้าเลยขอบเขตของศีลของธรรมออกไปแล้ว ทำให้ตกนรกได้ไม่สงสัย ท่านจึงให้ระมัดระวัง การละมันไม่ได้ เมื่อละมันไม่ได้ก็ให้มีศีลธรรมเป็นเครื่องระงับดับมันไว้ให้อยู่ในกรอบแห่งศีลแห่งธรรม เป็นผู้มีผัวเดียวเมียเดียว มีความจงรักภักดี ความซื่อสัตย์สุจริตต่อกัน ได้อะไรมาไม่เหมือนได้ธรรมคือความพอเหมาะพอดีกับสมบัติที่มีอยู่ของตน เช่น ผัวเดียวเมียเดียว นี้เป็นความสุขความเจริญ"

 

สาธุค่ะ
จริงค่ะ ยังไม่ต้องตาย ก็รู้สึกเหมือนตกนรกแล้ว...
กรรมที่เคยไปแย่งของรักของคนอื่น ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงผลเลย....
ตอนนี้ดิฉันก็ได้แต่ยอมรับ ชดใช้กรรมที่ทำไว้ค่ะ

อาจจะสายไป....
แต่ก็ตั้งใจจะกลับตัวเป็นคนดีค่ะ

 

ไม่มีอะไรสายหรอก เหตุเพราะมันต้องเป็นไป ผลคือการดำเนินไป
จะหยุดหรือไม่ยอมหยุด ตรงนี้แหละ ที่เป็นปัญหา!!! โลกๆ

 

ยังไม่สายหรอกครับ เพราะเมื่อชีวิตยังมีอยู่ก็ยังสร้างบุญได้อยู่ แต่ถ้าตายแล้วทำบุญบาปอีกไม่ได้ ทำได้แต่เสวยผลอย่างเดียว

แม้ว่าบุญบาปจะไม่สามารถหักลบกลบกันได้ แต่การจะตกนรกขึ้นสวรรค์
จะตัดสินว่า อันไหนมากกว่ากัน

ดังนั้นถ้ากรรมฝั่งบุญหนุนนำมากกว่า ท่านพญายม จะให้ไปเสวยบุญบนสวรรค์ก่อน

แต่ทีนี้ถ้าบุญหมดแล้ว ก็ต้องกลับมาชดใช้กรรมฝ่ายบาปต่อ ซึ่งถ้ากรรมบาปนรกค้างอยู่ก็ต้องกลับมาลงนรกเลย

ที่นี้ ถ้าจะหนีกรรมลงนรกเก่าต่อไปถามว่าจะได้ไหม? ก็ทำได้อีก ถ้าได้กลับมาเกิดก็ทำบุญให้มากกว่าบาปเก่า กรรมฝ่ายดีก็จะให้ผลก่อนต่อไป
แต่ถ้าเผลอก็กลับไปอีก ต้องหนีอยู่ล่ำไป ดังนั้น การหนีที่ดีที่สุด คือ หนีเข้านิพพานเท่านั้น

 

ผู้ไม่เข้าหาถึงจึงหลุดพ้น ...ต่างคนต่างมา...ต่างคนต่างไป....ไม่มีใครเป็นเจ้าของไรแต่แรกอยู่แล้ว....

ผู้วางแล้วทุกอย่างจึงจะหลุดพ้นอย่างแท้จริง ถ้ายังอยากมี อยากได้ อยากครอบครอง ก้อยังถือว่าไม่เข้าถึงธรรม ยังห่างไกลนัก...ที่จะมาพูดถึงธรรม

 

สวัสดีค่ะ ทุกท่าน

ดิฉันรู้สึกอยากจะไปขอโทษผู้หญิงคนนั้น
ที่ดิฉันเคยไปแย่งเค้า...

แต่ดิฉันไม่แน่ใจว่า ดิฉันควรจะทำมั๊ย... ดิฉันคิดว่า ถ้าเขาไม่รู้เรื่อง ควรจะปล่อยไว้อย่างนี้ดีกว่า... เผื่อว่าเค้าทั้ง2อาจจะกลับมาคืนดีกันได้...

แต่ถ้าเค้ารู้เรื่อง... ดิฉันก็อยากไปขอโทษเขาด้วยตัวเอง จะได้ไม่มีเวรต่อกันไปอีก...

ตอนนี้ไม่แน่ใจ ว่าดิฉันควรจะทำยังไงต่อไป...

 

ถ้าต้องการไปขอโทษจริงๆ ก็ทำเลยสิครับ

แต่ถ้ายังกลัวที่จะสู้หน้าเขา ก็ขออโหสิกรรมต่อหน้าพระและอธิษฐานจิตว่าจะไม่ทำอีก และแผ่เมตตาให้เขาผู้นั้นขอให้มีความสุข

ทำแบบนี้ทุกวันจนกว่าจะสบายใจครับ

 

ขอบคุณค่ะ

ดิฉันก็นึกขอโทษเค้าอยู่ทุกวัน เวลานึกขึ้นมา ก็จะบอกตัวเองว่าดิฉันจะไม่ไปทำแบบนี้กับใครอีกค่ะ

ดิฉันหวังว่า เรื่องของดิฉันที่นำมาแชร์นี้ จะช่วยเตือนสติใครหลายๆคน ที่กำลังคิดจะนอกใจแฟน เพราะเบื่อ หรือ เพราะอะไรก็ตาม... ต่อให้แฟนเราเป็นคนไม่ดียังไง ก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะนอกใจกันได้

อะไรที่เริ่มต้นไม่ถูก ตอนจบไม่มีวันสวยงามหรอกค่ะ

จริงๆพี่ผู้ชายคนนั้น เค้าเลิกกับแฟนมานานสักพักนึงแล้ว เค้าอยากคบกับดิฉันค่ะ
แต่... ต่างคนต่างนอกใจแฟนตัวเอง ดิฉันทำใจไม่ได้ค่ะ คิดว่ายังไงก็คงอยู่กันอย่างระแวงค่ะ และเค้าไม่เคยสำนึกเลยว่า เรื่องระหว่างเราที่ผ่านมามันผิด

คนที่นอกใจแฟนตัวเองเพื่อมาหาคุณได้ คุณจะเชื่อได้ยังไงว่าเค้าจะไม่ทำอย่างนั้นกับคุณคะ?
แล้วก็... เวรกรรมมาเร็วกว่าที่คิดไว้นะคะ ทำให้คนอื่นรู้สึกอย่างไร วันนึงที่กรรมส่งผล มันจะทำให้คุณรู้สึกแบบเดียวกันอย่างแน่นอนค่ะ เหมือนอย่างที่ดิฉันกำลังชดใช้อยู่ตอนนี้ค่ะ

ขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ ที่ยังมีหลายๆคน แนะนำดิฉัน ชี้ให้เห็นว่ายังมีโอกาสกลับตัวกลับใจได้ ไม่สายเกินไป ช่วยให้ดิฉันให้อภัยตัวเอง

ขอให้อานิสงค์ผลบุญนี้ ส่งให้ท่านและครอบครัวมีความสุขนะคะ
และทุกครั้งที่ดิฉันสวดมนต์ ดิฉันก็ยังนึกถึงเพื่อนๆในบอร์ดนี้อยู่นะคะ

 

ดูกาละเทศะ ด้วย

การอโหสิกรรม บางวาระ แค่กระทำที่จิต ก็เพียงพอ หากการปรากฏตัว อย่างเปิดเผยจะไปเบียดจิต กัน

 

บางครั้งกรรมมันก้อจัดสรรให้เรามาพบกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ศีลธรรมความถูกต้อง มันต้องมาก่อน เมื่อความรักความใคร่ ความพอใจมันเข้ามาบดบัง มันก้อมไม่เห็นความถูกผิด เพราะกำลังใจและปัญญามันสู้ไม่ได้ การที่เราปฏิบัติธรรมถือศีลก้อเพื่อทำสิ่งเหล่านี้ให้มันเบาบาง มาสติ มีปัญญาในการสู้รบกับมัน.... คนที่สวย ที่หล่อ ที่เราชอบ ถ้าขาขาดไปข้างนึง เราจะชอบอยู่ไหม เขาด่าเรา เราจะชอบอยู่ไหม เขาเป็นโรคสังคมรังเกียจ เราจะคบกับเขาตลอดไปไหม นี่สิ ที่เราไม่เห็น เรามองแค่รูป และไม่มีการตระหนัก ไม่มีการ ตัด มีการเข้าไปหา เมื่อมีเข้าไปหาก้อย่อมมี ปฏิสัมพันธ์ มีการพูด มีการคุย การที่เราไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะตามมา หรือคิดว่าไม่เป็นไรน่ะแหละ คือแพ้ตั้งแต่ต้น ไม่ตัดไฟแต่ต้นลม พอมันลามก้อดับไม่ได้ ไม่ไหว สิ่งที่ตามมา คือสิ่งที่เราก้อพอรู้ว่าจะมีปัญหาอะไรตามมา แต่ก็ไม่กลัว ขาดการยับยั่งชั่งใจ หรือ ปัญญาอ่อน(ศีลอ่อน สมาธิอ่อน ปัญญาอ่อน) มันสู้ตันหา ความอยากไม่ไหว ไม่ใช่เรื่องแปลก ที่ทุกคนจะเอาชนะมันยากเพราะแพ้มาตั้งแต่เกิด แต่เราควรลุกจากความเป็นทาสอารมณ์ ตันหา ให้มันยืนหัวเราะเรามาตลอดชีวิต เป็นไอ้ขี้แพ้ จะเป็นวันโดนสนตะพาย หรือจะลุกขึ้น ไปไปคนขับเกวียน คอยจับเชือกเขี้ยนตีวัว ตีกิเลส ควบคุมตันหา....แบบนี้ถึงจะเรียกว่าชนะตนเอง

 

สวัสดีค่ะทุกท่าน

ตอนนี้เรายังคุยกันด้วยดีค่ะ
บางครั้งดิฉันอยากให้เขาได้รับรู้บ้าง ว่าดิฉันสำนึกแล้ว อยากให้เขาให้อภัยเพราะมันดีกับตัวเขาเองค่ะ ส่วนจะกลับมาไหม อันนั้นคงไม่หวังเท่าไหร่ค่ะ

ดิฉันสวดมนต์แล้วนึกถึงเขา นึกขอโทษผญ.คนนั้นด้วย
ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะรับรู้ความรู้สึกนี้บ้าง....

มีวิธีไหนแนะนำบ้างไหมคะ?
แต่คงไม่ใช่วิธีคุยตรงๆนะคะ เพราะคุยเรื่องนี้ทีไรก็ทะเลาะกันทุกที

 

หลวงพ่อจรัญ ท่านแนะนำ ว่าแผ่เมตตา ให้เขามีความสุขในทุกวันครับ

แล้วเขาจะรู้สึกเองครับ

แนะนำ สวดเมตตาใหญ่ครับ สวดวันละ 9 จบ ครับ

ลองดูสัก 3 เดือนครับ ว่าจะเห็นผลไหม

 

ความรู้สึกผิด คือ การสำนึกอย่างจริงใจ และยอมรับผิดโดยไม่มีข้อแม้นใด ๆ ทั้งสิ้น
ความเจ็บที่ฝังใจของเขา อาจคลายลงไปบ้างด้วยการยอมรับและสำนึกผิดของเรา
อย่างแท้จริง พยายามทำความดี เป็นคนดีให้เขาเห็น ถึงแม้ไม่สามารถกลับไป
เหมือนเดิม ก็ยังเป็นเพือนกันได้ ทำความดีให้แก่กัน ถ้าสามารถทำให้เขาอภัย
ให้เราได้อย่างจริงใจ เวรภัยจะได้ระงับต่อกัน คนเราก่อเวรกรรมต่อกัน เพราะ
ความเจ็บใจที่เก็บไว้ในใจนั่นแหละ

อย่าโทษแต่ตัวเอง ทุกอย่างพลาดไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ ให้คิดไว้เสมอว่า
ทุกคนล้วนมีกรรมเป็นของตน เขาก็มีกรรมเป็นของเขา เราก็มีกรรมเป็นของเรา
การขออโหสิกรรมกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว กรรมจากความผิดนั้น ส่งผลให้เราได้รับทุกข์นั้นแล้ว
เรารู้แล้วว่าทุกข์นี้เกิดจากเหตุใด ก็ถือว่าการเรียนรู้ความจริงของชีวิต
ที่ดำเนินชึวิตผิดพลาดจากความไม่รู้ เพราะ...ความเห็นผิด จึงทำให้คิดผิด
ผลจึงทำผิด สิ่งที่รับจึงเป็นอย่างนี้เป็นธรรมดา ทุก ๆชีวิต จึงหนีไม่พ้นวงเวียนทุกข์

รู้เหตุแห่งทุกข์ รู้ทางดำเนินชีวิตให้ถึงความไม่มีทุกข์ รู้ถึงว่าทำอย่างไรจึงจะไม่ทุกข์
ลึก ๆ แล้วทุกคนมีความต้องการจะพ้นทุกข์

เรื่องใดที่เรานึกถึงอยู่แล้วทำให้ทุกข์ใจ แสดงว่าบาปในใจยังมีอยู่
ถ้าเราได้ปฏิบัติได้ถูกต้องต่อเรื่องนั้นแล้ว เรานึกถึงแล้วไม่มีผลแก่จิตใจ
อีกต่อไป

 

ขอบคุณค่ะ
คราวที่แล้วที่คุณแนะนำ

ดิฉันก็ไปหาบทเมตตาใหญ่มาสวดแล้วค่ะ สวดวันละครั้ง
เพราะต้องใช้เวลาพอสมควร บทสวดยาวมากค่ะ
แต่ทำให้รู้สึกสงบขึ้นเยอะค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีค่ะ ^^