ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

ขอบคุณครับเรื่องราวดีๆ

 

ระยะหลังๆนี้ผมไม่ค่อยได้เข้าเวปเลยครับ ขออภัยสมาชิกด้วย เพราะ งานเยอะด้วย ระบบเน็ต รวมถึงสารพัดไวรัสก็ส่วนหนึ่งครับ
เมื่อ 25 ส.ค.58 ผมได้เดินทางไปบรรจุสรีระสังขาร หลวงปู่จรูญ ท่านละสังขาร อายุ 93 ปี พอดี ท่านเป็นครูอาจารย์ของผมที่ผมเคารพท่านมากรูปหนึ่ง ปัจจุบันสรีระ สังขาร บรรจุไว้ ในโลง ที่วัดดอกไม้ ต.ท่ามะเฟือง อ.พิชัย อุตรดิตถ์ โดยทาง เจ้าคณะจังหวัดท่านยังมิได้มีกำหนดในเรื่องพระราชทานเพลิงศพครับ
ท่านใดต้องการสอบถามรายละเอียดอื่นๆ ผมก็ มีเมลให้ไว้ครับ tangtang2536@gmail.com หรือทางไลน์ id ผม 0904874911 ครับ
เรื่องทางไสยฯ ล่าสุดเมื่อ 27 สค ผมไปรับการครอบครูวิชารักษากระดูก จาก ครูพาน ที่ อ.ชัยบาดาล ลพบุรี มา เพราะท่านเรียนสายตรงมาจาก หลวงพ่อทองดำ วัดโคกหม้อ อ.ชุมแสง นครสวรรค์ สมัยนั้นท่านโด่งดัง เก่งมากทางด้านรักษาครับ เรียนไว้เพื่อสืบทอดต่อไป ครับ

 

คงฝึกวิชากันอยู่

 

สวัสดีครับ พี่เสธฯและพี่น้องในนี้ทุกคน ผมติดตามอ่านมาถึงหน้า 116

เห็นคนที่ใช้ชื่อ เวทๆจอมๆมั่วๆอะไรไม่รู้แล้วทนไม่ได้ 55555 เลยสมัครสมาชิกมาขอร่วมสนทนาด้วยคน

พอมีประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันบ้างพอสนุกครับ เนื่องจากสายทางพ่อ ( คนอยุธยา ) สายทางแม่ ( คนบางบ่อ สมุทรปราการ ) พอจะมีเรื่องแนวๆนี้อยู่บ้าง อีกทั้งทางพ่อนี้เป็นสายพระเครื่องกันทั้งหมดเลยได้ตามพ่อไปวัดตั้งแต่เด็ก

ขอเริ่มแชร์ประสบการณ์ด้านนี้บ้างนะครับเพราะเห็นว่าช่วงนี้กระทู้นี้เงียบ

เริ่มกันจริงๆแล้วที่บ้านผมหาพระหาเจ้ากันตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ที่บ้านจะมีพระเกจิสมัยนู้นมาเยอะเด็กๆที่ผมทันนี่หลวงปู่โต๊ะก็มาฉันที่บ้าน บ้านเพื่อนพ่อที่ไปเจอก็มีหลวงปู่จำเนียร นี่คือที่จำได้แน่ๆว่าเจอที่บ้าน

แต่เริ่มเรื่องจริงๆคือ เหตุจากญาติทางพ่อ (สายพ่อจะแถวๆท่าเรือ อยุธยา) ปู่จะอยู่แพรับช่วยงมของใน น.ป่าสัก (แต่เดิมเป็นตำรวจ แต่โดนไล่ออกเพราะปล่อยผู้ต้องขังหนีเพราะไฟไหม้โรงพัก ) เวลาปู่ลงน้ำไปจะหายไปนานบางทีก็ครึ่งค่อนชั่วโมง พอขึ้นมาก็จะติดมากับของที่คนทำหล่นพวกสร้อย. แหวน. ฯลฯ คนก็ให้ค่างมเป็นของเล็กๆน้อยๆ แต่คนที่ทำให้เริ่มงงและสนใจด้านนี้คือ. น้องชายพ่อโดนยิงมาบ่อย เสื้อก็พรุนๆมา พอกลับมาบ้านก็มาเอาไม้ขีดแกะพวกหัวลูกปืนที่มันติดหลังติดตัวออก ไอ้เรามารู้ว่าโดนปืนนี่มันต้องตายก็ตอนโตหน่อย ก็เลยเริ่มสนใจ

ถามพ่อๆก็บอกว่าอามีครู สายทางอาก็ไปหามาหมด คร่าวๆที่พอรู้ว่าเขานับถือกัน จะมี อาจารย์นอ วัดท่าเรือ อาจารย์แจ่ม วัดวังแดง อาจารย์ตาบ วัดมะขามเรียง อาจารย์เฮ็น วัดดอนทอง ท่านพ่อลี วัดอโศตอนที่ท่านอยู่ที่จันทบุรี ท่านพ่อเงิน วัดดอนยายหอม หลวงพ่อตั๋ง วัดโพธิ์เอน ( รูปสุดท้ายผมทันท่าน ไปหาบ่อยได้พระท่านมาเก็บเพียบ ครั้งสุดท้ายไปหาเหมือนปรกติแต่ท่านกับเรียกไปหาแล้วจารหัวให้ด้วยปากกา หลังจากนั้นท่านก็มรณภาพ )

ไม่มีใครยอมสอนให้เขาบอกว่าเดี๋ยวบ้าเพราะยังเด็กอยู่ต้องบวชก่อน ก็วันหนึ่งไปเดินหน้าอำเภอ ( ปากน้ำสมุทรปราการ ) ( สมัยป.5 )เจอหนังสือ วิชาคงกระพันชาตรี ไม่ต้องบอกว่าของใครนะครับพี่ๆน้องน่าจะรู้อยู่แล้วเพราะมีอยู่ท่านเดียว5555 ก็ซื้อมาอ่านครับ หัดบทแรกๆก็ โองการพินธุนาถังฯ เพราะเห็นเขาบอกว่าต้องเริ่มก่อนหัดทำอะไรทั้งนั้น

ท่องอะไรไปเท่าไรไม่เห็นเกิดผล เพราะคิดแบบเด็กๆไปหน่อย ก็เลยเปลี่ยนแนวมาเป็นพกของกับหาอาจารย์ตัวเป็นๆลงให้ดีกว่า สรุปช่วงนั้นยังไม่จบม.ต้นดี ผมก็ชวนพ่อไปลองมาหมดครับ อาจารย์ไหนที่ว่าเหนี่ยวๆรับแล้วลองได้เลย รูปไหนถ้าเป็นพระดังก็ไม่ไปลองแต่ไปให้ท่านเป่าหัวแปะทองดัวยความเคารพ หลวงพ่อเปิ่น หลวงพ่อพุฒ หลวงพ่อพูล หลวงพ่อไสว วัดปรีดาราม รูปสุดท้ายผมว่าเรื่องแปะทองนี่ท่านเก่งจริง ( ถ้าไม่นับพ่อท่านคล้ายวัดถ้ำเขาเงินนะครับ ) เพราะทองสามแผ่นไม่ได้แกะจากกระดาษ ท่านตบทีเดียวหายเลยนี่คือสายทางนครปฐม สายอื่นมาเล่าวันหลัง


แต่ที่เริ่มมีผลจริงๆก็เพราะได้มาอ่านประวัติพระรูปหนึ่งแล้วมีความสะดุดใจรักเป็นพิเศษ ถึงขนาดตัดรูปท่านจากหนังสือพระแล้วนำบทไหว้ครูท่านพร้อมดอกไม้ธูปเทียนมาขอเรียนกับท่านทางรูป ( วิธีที่ผมทำก็คล้ายกับที่พี่เสธแนะนำพี่ๆน้องๆกันล่ะครับ แต่ผมทำแบบเด็กโง่ๆ คือ ธูป 3 เทียนเล่ม ดอกไม้ 1 ดอก )

หลังจากนั้น คาถาทั้งหมดที่หลวงพ่อสอนมาที่เขาเอามาลงในหนังสือนี่ ไม่มีบทไหนทำไม่ได้ครับ ลองให้พ่อดู ลองให้เพื่อนๆเห็นก็เยอะ แต่ไม่ใช่ผมเก่งนะครับย้ำเลย ที่ทำได้เพราะแรงครูครับ ตัวผมน่ะไม่มีดีและหาดีไม่ได้ด้วยที่ทำได้ทุกครั้งเพราะผมนึกถึงท่านแค่นั้นเองคาถาเป็นเหมือนสื่อว่าผมขอแนวนี้นะครับท่านพ่อ พระรูปนั้นที่ผมเคารพ คือ หลวงพ่อกวย ครับ หนังสือพระเล่มนั้นคือหนังสือนะโมครับ

ผมถือว่าท่านเป็นครู ปรกติเวลาผมกราบครั้งที่ 5 นอกจากกราบพระสงฆ์หลายรูปตอนกราบครั้งที่สามไปแล้ว ผมจะเอ่ยชื่อซ้ำอีกทีคือ หลวงปู่ดู่ หลวงพ่อกวย หลวงปู่ทิม ฯลฯ

หลังจากหลวงพ่อกวยคือหลวงปู่ทิมครับ ผมบังเอิญรู้จักคุณชินพร ซึ่งจริงๆผมเรียกท่านว่าครูนะครับ วันหลังมาเล่าดีกว่า แต่ถ้าใครรู้จักได้เจอครูชินนี่ผมฝากสวัสดีนะครับ บอกท่านน่าจะจำได้ ผมอยู่ไกลต่างที่ได้แต่คิดถึงพระคุณครูไม่มีโอกาสจะกตเวทิตา

ครูที่สำคัญอีก 3 องค์นี่ผมเรียกท่านว่าหลวงพี่ หลวงตา และหลวงพ่อ ( ยังมีชีวิตอยู่ทั้งหมดนะครับ ) สำหรับหลวงพี่ ตอนที่ท่านสอนวิชาเสดาะกุญแจนี่ พอวันที่จำเป็นได้ลองใช้ แค่นึกถึงท่านยังไม่ทันได้ว่าคาถาเลย ทำเอาพนักงานดูแลสามสีคน กับน้องแฟนเก่าผมงงกันไป ( แฟนเก่าจะไม่งงเพราะรู้ว่าชชอบพิสูจน์ทดลองอะไรประมาณนี้ )

ขออภัยถ้าผมพูดยาวเกะกะไปนะครับ ย้อนๆอดีตไปทีไรมันเพลินจนหยุดยาก ส่วนปัจจุบันนี้เอาแต่ธรรมะครับ โลกธรรม 7 จะสุข-ทุกข์ ชม-ด่านินทา ยศ-เสื่อมยศ เสื่อมลาภ ก็ไม่ค่อยจะสุงสิง แต่ตัวลาภยังเอานะ 555555 พวกพ้องเยอะ ไม่เอาลาภไม่ได้ มันจะไม่พอเลี้ยงให้พวกๆกันสุขสบาย

พูดพอและ ผมย้อนกลับไปอ่านหน้า 116 ต่อก่อนดีกว่าครับ สามัคคีมีสุขนะครับ สวัสดี

 

ขออีกนิดนะครับ ถ้าไม่สรุปจะกลายเป็นว่าผมหลุดประเด็นหัวข้อไสยชาวบ้านไป

ขอเสนอแนะอย่างหนึ่งคือ สมัยที่ผมพิสูจน์นี่ เวลาจะทำอะไรถ้าใช้กำลังจิตกำลังใจตัวเองอย่างเดียวน่ะ มันห่วยครับ อีกอย่างคือ มันเหนื่อยด้วย นั่งท่องนั่งทำด้วยกำลังตัวเองมันเสียเวลา ท่องข้ามคืนจะได้เรื่องรึปล่าวไม่รู้เลย

ที่อยากเสนอคือ เรื่องของครูครับ เคารพนี่ควรเคารพอย่างจริงจัง ไม่ใช่สักแต่ยกมือไหว้แต่ยังเดินเฉียดเดินข้ามได้ ทุกอย่างเวลาจะท่องหรือต้องใช้ ให้นึกถึงครูนึกถึงผู้มีพระคุณก่อนก่อน ให้กำลังครู-และผู้มีพระคุณช่วย. ถ้าใจพี่ๆน้องๆละเอียดแค่ไหนเราก็จะสำนึกถึงผู้มีพระคุณได้แค่นั้นล่ะ แค่ไหนก็แล้วแต่ก็นึกให้ได้แล้วกัน พอเวลาใช้ด้านไหนก็นึกถึงท่าน เท่านั้นเอง เอาคาถาเป็นสื่อเป็นระหัสลับไว้รู้กันระหว่างเรากับท่าน แล้วก็บอก ท่านพ่อท่านแม่ท่านพี่ช่วยด้วยน้าฝากด้วยนะ ธาตุสี่ ก็พยายามเคารพ ถ้ารักกันจริงคนคงไม่บ้วนน้ำลายใส่หน้ากันหรอกเนอะ

สรุปครับ บทไหนบทนั้น ขอแรงครูช่วย สบายสะดวกหายห่วง ครูใหญ่เหนือหัวสุดก็พระรัตนตรัยนะครับ อย่าทิ้งอย่าลืม ปัจจุบัน บทสวดผมเหลือติดตัวก่อนนอนกับตอนตื่นคือ แค่

พุทโธอัปมาโณ พุทธังสรณัง คัจฉามิ ธัมโมอัปมาโณ ธังมังสรณัง คัจฉามิ สังโฆอัปมาโณ สังฆังสรณัง คัจฉามิ ถูกตามหลักบาลีรึปล่าวไม่รู้ผมแค่รู้ในความหมายในภาษาไทยนะครับ

 

ขอบคุณสำหรับเคล็ดลับที่มาแนะนำกันครับ
ท่านเล่าให้ฟังได้หรือไม่ สะเดาะกุญแจใช้บทไหน วางกำลังใจอย่างไร
ขอบคุุณครับ

 

ขอบคุณ คุณ 0 ชู 0 ที่เข้ามาบอกเล่าประสบการณ์ที่น่าสนใจมากๆ
คาดว่าพื้นฐานของคุณ0 ชู 0 ต้องมีสมาธิดีมากเช่นกันทำให้สามารถสื่อถึงครูบาอาจารย์ได้ดี และใช้คาถาได้ศักดิ์สิทธิ์ พอจะแนะนำวิธีการฝึกสมาธิ หรือพลังจิตอย่างไรบ้างครับ

 

โอ้ย อ่านหน้า 116 คุณเถพคาทา แล้วคันปากครับ ขออภัยพี่ๆน้องๆนะครับ ดูนิยายลึกลับจังเลย

ขออธิบายนิดนึงครับ คือทำไมปัจจุบันนี่ผมเอาธรรมะเอานิพพานอย่างเดียว

หนังเหนียวชาตรี ถ้ามีเรื่องโดนจับก็ติดคุก มหาเสน่ห์เมตตาถ้าทับไม่เลือกนี่ติดเอดส์ได้ เรื่องให้หญิงรัก-ชายหลงนี่ถ้าคนดีหลงก็คงโอเคแต่ถ้าคนเลวหลงเราก็ระวังจะปวดหัว ( แล้วโลกมนุษย์นี้มีใครดีจริงสักเท่าไรล่ะ )


แคล้วคลาดก็อย่างพี่เสธฯบอกว่ามันจับโจรไม่ได้น้า ปัดลมหยุดฝนมันกวนธรรมชาตินะถ้าเขาเอาคืนนี่หนัก (ตกหนัก) เสดาะกุญแจจะโดนว่าขโมยของเอา

รักษาโรค มันก็ไอ้ผลัดผ่อนเศษกรรมปาณาเขาทั้งนั้น ผลัดให้เขาไปแว๊บๆ ถ้าไอ้เจ้าตัวคนไข้มันยังชั่วไม่รีบหลุดไปนิพพานเดี๋ยวไอ้กรรมเลวมันก็สนองมันใหม่อีก ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าไหนๆ

จะเป็นหมอเขาลองดูหน้าคนไข้ทีซิ ว่ารักษามันมากี่ชาติกันแล้ว แล้วมันทำยังไงกันต่อ มันก็ผลัดกรรมผลัดเวรกันไปแปร๊บๆเท่านั้นเอง จะมีคนไข้คนไหนจะเก็บธรรมะจากหมอไปรักษาใจแก้เหตุกันซักเท่าไร

สุดท้ายแล้ว. มาเจอธรรมะขององค์สมเด็จพระจอมไตรฯสัมมาสัมพุทธเจ้านี่ล่ะครับ

เอ...แต่นี่กระทู้ไสยฯชาวบ้าน งั้นสรุป ปล่อยจอมเวทแต่งนิทานไปครับ

ครูบาอาจารย์ ท่านบอกว่า? เจดีย์ ฐานเป็นอิฐยอดเป็นทองคำ นี่ครับพี่เสธ-พี่ๆน้องๆในนี้ เราผ่านฐานแล้วก็ไปจับยอดกันเถอะ


ผมดูพี่ๆน้องๆคุยกันนี่น่ารักดีอ่านแล้วอยากไปหาพี่เสธฯเยี่ยมสวนพี่บ้างนะครับ จริงๆคุณซุปเปอร์จอมเวทมหาคาถา ก็น่ารักนะ ทำให้เกิดสีสัน อย่างหนึ่งก็ทำให้ผมได้สมัครสมาชิก ผมถือว่าเป็นผู้มีพระคุณกับผมด้วยนะ ( แหมมมม ผมก็ใส่ยศตำแหน่งซะเต็มที่เลย ). แต่บางทีเวลาเราดูผู้ใหญ่เขาคุยกัน เล่าแลกเปลี่ยนความรู้กันเนี่ย เราอย่าไปสารแนครับ ( ผมใช้คำโบราณไปมั้ย? ) มันจะได้ประโยชน์แก่จิตแก่ใจเรามากกว่านะ

คนเราน่ะหลอกได้แต่ใจตัวเอง หลอกคนอื่นไม่ได้หรอก สามัคคีกันนั่งดูผู้ใหญ่ให้ความรู้กันต่อไป ถ้าไม่มีที่จะมานั่งตักผมก็ได้นะครับจอมเวทมหาวิชาลี้ลับลึกเฉพาะญาติมิตรสนิทสหาย

 

พี่ชาติครับ ผมตอบพี่คนโคกว่านด้วยนะครับ

บทก็ ทะพะมะนะ ( ก็ นะมะพะทะ ถอยหลังนะครับพี่ )

กำลังใจก็คิดว่ามันไม่ได้ล็อค แต่จริงๆตอนที่ผมทำได้ ตอนนั้นคือนึกถึงหลวงพี่อย่างเดียว เพราะพึ่งอ่านเรื่องที่หลวงพี่ลงมา

ผมว่าพี่ๆน้องๆก็เคยอ่านเรื่องท่านนะครับ

แต่ถ้าถามผมว่าหลังจากนั้นเคยทำได้มั้ย ? ไม่ครับถ้าไม่ได้จำเป็นจริงๆ

สรุปจากความรู้สึกผมนะ ผมว่าท่านจะกรุณาสงเคราะห์สอนว่า เรื่องพวกนี้มีจริงครับ

 

พี่น้องครับ ถ้าข้อความข้างบนนู้นไม่สุภาพยังไงว่ากล่าวเตือนผมด้วยนะครับ ผมไม่มีเจตนาร้ายอะไรนะ หมั่นเขี้ยวก็แหย่กันเล่นนะ

ขอเสนอพี่ชาติอีกที สมาธิผมไม่ได้เรื่องครับ ไม่มีชานมียานอะไร กำลังจิตก็ไม่ค่อยเต็มครับ แต่ที่สำคัญคือเรื่องของคุณพระ คุณพ่อแม่ คุณครูบาอาจารย์ครับ คือเคารพกันให้จริงๆนับถือคิดถึงกันให้จริงๆนะครับ รับรองว่าท่านไม่ทิ้งเรา

เอางี้ครับพูดกันเรื่องคิดถึงนี่ เวลาพี่จีบสาวใหม่ๆนี่พี่คิดถึงสาววันละกี่ครั้ง พี่นึกถึงท่านผู้มีพระคุณให้มากกว่านึกถึงสาวน่ะ รับรองบทไหนก็มีผล

หลวงปู่หลวงพ่อทุกองค์ทุกรูปที่ตอนนี้ไม่มีสังขารร่างกายแล้วนี่ท่านยิ่งได้ยินเราง่ายครับ

 

ส่วนวิชาที่ใช้ล่าสุดนี่เสกกระดาษเป็นน้ำมันครับ

.
.
.
.
.เสกใส่มือเด็กที่ปั้มนี่น้ำมันมาเต็มถังเลย ล้อเล่นนะครับพี่น้อง

ข้อเสนอก่อนนอนครับ บทไหนก็ได้ที่พี่เสธให้มา พี่น้องเลือกสักบทครับ ที่ชอบที่โดนที่ใช่ สักบทเดียวอย่าพึ่งโลภอยากเล่นทุกบท พี่น้องเอาไปทำให้ถึงที่สุดให้เห็นผลให้ได้ก่อน แล้วสังเกตกำลังใจตัวเองเอาไว้ว่าตอนที่ได้ผลเนี่ยมันคิดยังไง วางอารมณ์อย่างไร มันจับมันปล่อยแค่ไหน รู้สึกยังไง ถือเป็นกีฬา สิ่ง-เครื่องฝึกสมาธินะ ดีกว่าไปคิดฮัมเพลง

นึกถึงครูที่พี่เสธบอก แล้วอย่าลืมนึกถึงพี่เสธด้วย ( ผมไม่ได้หมายความว่าพี่เสธจะหนีราชการมาช่วยพี่น้องนะ แต่ไอ้ตัวความรู้คุณท่าน ( กตัญญู ) มันทำให้อารมณ์จิตของพี่น้องเป็นไปในทางเจริญไม่ตกต่ำครับ ).พบกันใหม่เมื่อชาติต้องการครับ

 

[พอมีเวลาบ้างหลังฝึกสมาธิยามค่ำ ก็เห็นสมาชิกสนใจแวะเวียนมาอ่าน ผมก็รู้สึกปลื้มใจที่ยังมีผู้คนสนใจในศาสตร์เหล่านี้กับพอควร
อย่างที่บอกครับ คนเราเป็นธรรมดา มีทั้ง ต่ำ กลาง สูง ย่อมมีหลากหลายในความสามารถ ไสยฯ นั้นเป็นที่พึ่งของทุกชนชั้นในยามที่ต้องการหาที่พึ่งพา
หากท่านใดอยาก ฝึก อยากใช้ ผมว่าไม่ได้ลำบากอะไรนัก หากจิตเรามีความมุ่งมั่นพอ
ปัจจุบันการไหว้ครูแต่ละที่ก็มีมากมายหลายแห่ง ไปร่วมได้ครับ เพราะแต่ละที่ นั้นจะมีหลักเดียวกัน ครูคาถา อาคม ก็จะเป็นครูเพชรฉลูกรรณ์ ไหว้แล้วก็สามารถนำตัวคาถาไปใช้ได้อย่างเต็มความสามารถ มีหลัก มีเกณฑ์ เป็นตามโบราณกาล อาจจะได้มากกว่าสมัยก่อนเสียอีกเพราะ สมัยก่อนจะยกครูแบบเต็มนั้น ขัดสนหลายปัจจัยครับ
ดังนั้น เมื่อยกครูมาแล้ว ก็ไปเสาะแสวงหา ตำหรับ ตำรา มา ใครไม่มีครูถ่ายทอด ก็ แนะนำของ ท่าน อ.เทพย์ สาริกบุตร ครับ มีหลายบทที่ผมเรียนมาแล้วตรงกัน ท่านถือว่าเป็นผู้ที่รวบรวมวิชาไว้ได้อย่างทรงคุณค่ายิ่งของวิชาไสยฯของไทย ครับ ...สิ่งที่หลายๆท่านเห็นตรงกันคือ ต้องมีครู นั่นเองครับ../COLOR]

 

ผมขออนุญาตเอาเคล็ดพวกวางกำลังใจบ้าง เคล็ดอะไรทำนองไสยมาเล่าแบ่งกันเก็บไว้กันบ้างนะครับ

- ถ้าที่ผมถือจะมีอยู่ไม่กี่อย่าง 1 ไม่ผิดเมียชาวบ้าน ไม่กินฟักถ้ามีคนทัก เป็นคนดี ฯลฯ วันหนึ่งก็นั่งคุยกับครูชิน คุยไปเรื่อย ครูก็ถามว่าถืออะไรบ้างก็เล่ากันไปบอกไม่ถือเพราะที่ลงๆมาคุณพระไม่มีเสื่อม อยู่ดีๆก็นึกถามครูว่า แล้วเวลาด่าแม่นี่ของมันเสื่อมจริงมั้ยครับครู แล้วแก้กันยังไง เพราะเพื่อนผมเผลอกันบ่อย

ครูบอกเอ็งก็ก้าวถอยหลังไปสามก้าวสิวะ ( ถ้าหลังชนฝาชนกำแพงอยู่ นี่ต้องมีสติดีๆห้ามเผลอด่า นะครับพี่น้อง

- เรื่องกำบัง นานมาแล้วท่านบอกว่าให้ทำไม่รู้ไม่ชี้ กลั้นใจ หรือก็นึกว่าเราเดินอยู่ใต้ดิน แต่ถ้าเอาแบบตอนหลังผมเล่นๆกันเห็นว่าสะดวกกว่ามากก็นึกถึงคุณพระที่เรามีติดตัวอยู่ นึกเป็นแก้วล้อมตัวไว้ สะดวกกว่า

- ที่บ้านทางแม่เวลาตำน้ำพริกแล้วกระเด็นเข้าตาเขาเช็ดด้วยมุ้ง หายแสบทันทีทุกราย

- เคยลงน้ำลงทะเลตอนกลางคืนกับลุงญาติๆทางใต้ แกบอกว่าอย่าปล่อยท้าวพันตานะ พรายน้ำมันตามมาอยู่ ( ท้าวพันตา คือ แห ) ลุงคนนี้แกเลี้ยงผีไว้ดีถึงขนาดว่ามีคนเห็นเป็นคนเดินตามอยู่ตลอด แกเคยเล่าถึงเรื่องทะเลอ่าวไทยเรามีโลมาเผือก มีนางเงือก มีฯลฯ แกบางนางเงือกจะมาเป็นช่วง เคยนัดให้ไปดูเดือนพฤษภา สุดท้ายแกเป็นอัมพาตตายเสียก่อน ญาติผมหลายทางคนไหนก็ตามที่เลี้ยงผีแบบใช้งานได้ ไปมาให้คนอื่นเห็นได้ สุดท้ายก่อนตายจะเป็นอัมพาตทุกคน ไม่รู้ด้วยกรรมรึปล่าว

- เรื่องบทป้องกันภัยกลับใจผู้คิดร้าย ลองน้อมนำอาราธณาอารมณ์ใจขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบรมศาสดา ตอนที่ท่านช้างกำลังวิ่งมาทำร้ายนะครับ ขนาดตอนนั้นท่านตกมัน และโดนกลอกเหล้าเข้าไปเท่าไร ใจมืดบอดขนาดไหน พอเข้ามาใกล้องค์สมเด็จพระจอมไตรฯ สติทั้งหมดกลับมาทันที เราน้อมนำทำกำลังใจอย่างองค์สมเด็จพระชินศรี พอใจสบายแล้วค่อยท่องก็น่าจะได้ผลนะครับ

- เรื่องกินว่านผมไม่สนับสนุนนะครับ อย่างที่พี่เสธบอกครับ ถ้าเอาจากตัวผมเอง สุขภาพปากฟันผมไม่ปรกติครับ ถ้าไม่ได้ยาสีฟันรุ่งอรุณ นี่น่าจะไม่เหลือ ถ้าหาซื้อไม่ได้ก็ ทำเองได้ลองทำดู เกลือ สารส้ม กานพลู มะเฟือง ( อย่างหลังถ้าใครถือก็ให้หาพืชอะไรก็ได้ที่ยูลิคเยอะๆ มาคั้นผสม ) สัดส่วนนี่ไม่เคยวัดครับ กะๆเอาเอง

- เวลาทำอะไรให้นึกถึงครูตลอดนะครับ นึกไว้ว่าที่ท่องที่ทำนี่ครูทำกำลังครูทำให้ ไม่ใช่เราทำเอง

สุดท้ายนี้ พี่เสธครับ ผมชอบฟังพี่เสธเล่าเรื่องผีด้วย ทั้งตอนที่สะกดด้วย รวมถึงผีพวกสายอื่น ( กะเหรี่ยง + อิสลาม ( อิสลามนี่เคยคุยกับพี่คนนึง ถามพี่เขาว่าบ้านพี่เลี้ยงกันไงเนี่ย. แล้วถ้าเกิดอาหารมีหมูนี่ผีรู้ปะเนี่ย แกให้จู๋ผมทีนึงก่อนบอกว่า ที่บ้านกูอ่านคัมภีร์ให้ฟังเว้ย ))

ไสยจะแข็งไม่แข็ง มันอยู่ที่พื้นฐานจิตใจคน คนชาติไหนใจเขาเด็ด พอถือขึ้นมันก็จะขึ้นตามกำลังใจเขา ( ผมว่ามุสลิมนี่สัจจะเขาดีเหมือนกันนะ ).... คนบางกลุ่มบางพวก สัจจะไม่มีให้ท่องทั้งปีทั้งชาติมันจะขลังมั้ยเนอะ คนบางคนสัจจะดี บอกแค่เฮ้ยมึงหยุดนะ พวกโดนสั่งนี่ถึงกับหมดแรงจะไป

ฟังเรื่อง ทหาร 3 จชดต ทีไรนึกปลื้ม-ภูมิใจในเกียรติที่เขามี เกียรติของผู้ที่เสียสละความสุขสบายส่วนตนเพื่อความสุขสงบสบายของคนอื่น

สรุปแล้วความสุขสงบสบายของพวกเราทั้งหมดนี้มีผู้ที่อยู่เบื้องหลังมากมาย

 

ผมไม่เข้าใจตรงนี้ครับ รบกวนอธิบายเพิ่ม

 

ไม่มีอะไรครับพี่ คือถ้าเผลอหลุดด่าแ่ไปแล้วกลัวของเสื่อมเนี่ย ให้เดินถอยหลังไปสามก้าว ( ไม่ต้องกลับหลังหันนะครับ )

แต่ทางทีดีอย่าเผลอหลุดจะดีกว่าครับ เพราะไม่แน่ว่าแค่ถอยก้าวแรกก็อาจจะโดนไปตู้มนึงจอดไม่ได้ถอยก้าวสองก้าวสาม

 

ครูบาอาจารย์ ท่านบอกว่า? เจดีย์ ฐานเป็นอิฐยอดเป็นทองคำ นี่ครับพี่เสธ-พี่ๆน้องๆในนี้ เราผ่านฐานแล้วก็ไปจับยอดกันเถอะ


ผมดูพี่ๆน้องๆคุยกันนี่น่ารักดีอ่านแล้วอยากไปหาพี่เสธฯเยี่ยมสวนพี่บ้างนะครับ จริงๆคุณซุปเปอร์จอมเวทมหาคาถา ก็น่ารักนะ ทำให้เกิดสีสัน อย่างหนึ่งก็ทำให้ผมได้สมัครสมาชิก ผมถือว่าเป็นผู้มีพระคุณกับผมด้วยนะ ( แหมมมม ผมก็ใส่ยศตำแหน่งซะเต็มที่เลย ). แต่บางทีเวลาเราดูผู้ใหญ่เขาคุยกัน เล่าแลกเปลี่ยนความรู้กันเนี่ย เราอย่าไปสารแนครับ ( ผมใช้คำโบราณไปมั้ย? ) มันจะได้ประโยชน์แก่จิตแก่ใจเรามากกว่านะ

คนเราน่ะหลอกได้แต่ใจตัวเอง หลอกคนอื่นไม่ได้หรอก สามัคคีกันนั่งดูผู้ใหญ่ให้ความรู้กันต่อไป ถ้าไม่มีที่จะมานั่งตักผมก็ได้นะครับจอมเวทมหาวิชาลี้ลับลึกเฉพาะญาติมิตรสนิทสหาย[/QUOTE]

สาธุ สาธุ !! ผมชอบคำสอนนี้จังครับ...เจดีย์ ฐานเป็นอิฐยอดเป็นทองคำ

คนเราเที่ยววิ่งค้นหา เปลือก กระพี้ กันจนอุตลุดพุงกาง ที่สุดแล้วก้คงจะมีแต่กระพี้เท่านั้นที่สำคัญ ร้อยแปดหมื่นพัน สุดท้ายก้สูงสุดคืนสู่สามัญ แปดหมื่นสี่พันก้เหลือแค่ ศีล สมาธิกับปัญญา ท้ายสุดก้ กาย เวทนา จิตและธรรม ...ผมว่าคุยกับคุณชูมากเข้าๆ ท่านจะตะล่อมให้เอามรรคเอานิพพานอย่างเดียวแน่ๆเลย555 โดยส่วนตัวผมเองยังนับว่ายังเป็นศูนย์ ฐานก้ยังไม่มี ส่วนยอดคงยาก!! เพราะฐานไม่ดี

 

ไม่ได้เข้ามานาน กว่าจะตามอ่านหมดอิอิ สวัสดีทุกท่านครับ

 

สอบถามครับ ท่านใดมีบทอาราธนา วิธีใช้ ข้อห้าม พระกรุบ้านกร่าง ไหมครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

เอามาฝากเครดิตจากวิกิพีเดีย
ครูบาศรีวิชัย เป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงามและเคร่งครัด ท่านงดการเสพหมาก เมี่ยง บุหรี่ โดยสิ้นเชิง ท่านงดฉันเนื้อสัตว์ ตั้งแต่เมื่ออายุได้ 26 ปี และฉันอาหารเพียงมื้อเดียว ซึ่งมักเป็นผักต้มใส่เกลือกับพริกไทย บางครั้งก็ไม่ฉันข้าวทั้ง 5 เดือน นอกจากนี้ท่านยังงดฉันผักตามวันทั้ง 7 คือ

วันอาทิตย์ ไม่ฉันฟักแฟง
วันจันทร์ ไม่ฉันแตงโมและแตงกวา
วันอังคาร ไม่ฉันมะเขือ
วันพุธ ไม่ฉันใบแมงลัก
วันพฤหัสบดี ไม่ฉันกล้วย
วันศุกร์ ไม่ฉันเทา
วันเสาร์ ไม่ฉันบอน

นอกจากนี้ผักที่ท่านจะไม่ฉันเลยคือ ผักบุ้ง ผักปลอด ผักเปลว ผักหมากขี้กา ผักจิกและผักเฮือด-ผักฮี้ (ใบไม้เลียบอ่อน) โดยท่านให้เหตุผลว่า ถ้าพระภิกษุสามเณรรูปใดงดได้ การบำเพ็ญกัมมัฏฐานจะเจริญก้าวหน้า ผิวพรรณจะเปล่งปลั่ง ธาตุทั้ง 4 จะเป็นปกติ ถ้าชาวบ้านงดเว้นแล้วจะทำให้การถือคาถาอาคมดีนัก

 

เอามาฝากเครดิตของคุณสิบหก (เว็บวัดป่าวิเวก)
หลวงพ่อเดิมท่านก็มีเมตตา สั่งสอนให้อาตมาหูตาสว่างกันตอนนั้นเอง ท่านบอกว่า “คาถาน่ะไม่ขลังหรอก เขาเอาไว้ท่อง เอาไว้เป็นองค์ภาวนาเพื่อให้จิตเป็นหนึ่งเดียว จิตเป็นสมาธิต่างหาก เหมือนเราจะเดินข้ามแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเปรียบเหมือนกำลังจิตที่ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นอำนาจอันมหาศาล ต้องอาศัยการภาวนาคาถา เพื่อให้จิตเป็นหนึ่ง ใช้คาถานั่นแหละเป็นองค์ภาวนาต่างสะพานข้ามฟากไป แต่พอจิตข้ามฟากไปถึงจุดมุ่งหมายปลายทาง คือ เป็นหนึ่งเดียว เป็นพลังอันมหาศาลแล้ว ก็รื้อสะพานคือคาถาที่ภาวนาทิ้งไปได้เลย จิตที่เป็นหนึ่งเป็นพลังมหาศาลแล้ว เขาเรียกว่า จิตตานุภาพ ฉันจึงไม่ต้องท่องคาถา แต่ใช้เจริญจิตให้เป็นหนึ่ง แล้วเป่าลมปราณ อธิษฐานให้เขาสมหวังว่า เพี้ยงดี ๆ เข้าใจหรือยังล่ะ ไปท่องต่อไป ท่องให้จิตมันข้ามฟากให้ได้”