ผีเยี่ยมไข้

เมื่อปี 2549 หลังจากจบปริญญาโท ดิฉันย้ายมาเป็นพยาบาลวิชาชีพที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี ฉันทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ได้ประมาณ 6 เดือน ฉันป่วยเป็นไข้อีสุกอีใสจากการติดจากคนไข้ที่มารักษา ฉันนอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล 10 วัน ห้องที่ฉันพักคือห้อง409
ในคืนที่สามของการพักรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล เวลาประมาณ 3 ทุ่ม
ฉันจำได้ว่าฉันกินยาลดไข้และล้มตัวลงนอน พอเริ่มเคลิ้มหลับ
ฉันเหลือบไปเห็น คน 4 คน (เป็นผู้ชายไม่ใส่เสื้อ ใส่กางเกงขาสั้น เนื้อตัวมีบาดแผล และมีเลือดออกที่ใบหน้า , ผู้หญิงผมสั้นสวมเสื้อคอกระเช้า ใบหน้าเขียวช้ำ ดวงฅามีเลือดออกทั้งสองข้าง เด็กผู้ชาย 2 คนอายุประมาณ 15 หรือในช่วงมัธยมต้น ใส่ชุดนักเรียนเปื้อนเลือดเต็มไปหมด) พวกเขายืนมองฉันอยู่ที่ปลายเตียง พวกเขาบอกว่ามาเยี่ยมฉัน เพราะรู้ว่านอนป่วยอยู่โรงพยาบาลนี้ ฉันรู้สึกว่าความกลัวแผ่ซ่านเข้าสู่
ร่างกายทุกรูขุมขน นึกอะไรไม่ออก เริ่มท่องอิติปิโสและค่อยๆหลับตาเพราะกลัวควบคุมสติไม่อยู่ ท่องอยู่ 20 จบได้ พยาบาลก็เข้ามาเปลี่ยนน้ำเกลือขวดใหม่ให้ พยาบาลถามฉันว่า "กำลังสวดมนต์อยู่หรือค่ะ" ฉันได้แต่พยักหน้าและตอบว่า "ค่ะ " ในเวลานั้นฉันไม่สามารถข่มตาหลับได้เพราะกลัว ฉันร้องขอยานอนหลับจากพยาบาลเพื่อให้ตัวเองหลับให้สนิท แต่ไม่ได้เล่าให้พยาบาลฟังว่าฉันเจอเหตุการณ์อันน่าสะพึงกลัวอยู่
ฉันกินยานอนหลับที่พยาบาลนำมาให้ 1 เม็ด หวังว่าจะให้หลับ แต่เหตุการณ์กลับตรงกันข้ามฉันนอนไม่หลับ ผลุดลุกผลุดนั่งทั้งคืน จนฟ้าสาง

เช้าวันรุ่งขึ้นฉันซื้อพวงมาลัยไปไหว้ศาลพระภูมิของโรงพยาบาล และซื้อพวงมาลัยมาไหว้และห้อยไว้ที่หัวเตียง ฉันสวดมนต์และแผ่เมตตาทุกคืนหลังจากที่ฉันเจอกับเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวคืนนั้น จนกระทั่งฉันหายเป็นปกติและออกจากโรงพยาบาลกลับบ้าน ฉันทำงานเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลนี้อยู่ได้ 2 ปีก็ย้ายไปทำงานที่กรุงเทพ

 

ทีหลังถ้าเขามาเยี่ยมควรกล่าวขอบคุณตามมารยาทอันดี

 

เขามาเยี่ยมก็เพราะป็นคนรู้จักคุณนะแหละครับ แต่คุณจำพวกเขาไม่ได้ ดันไปกลัวพวกเขา

 

เคยเจอเหมือนกัน ไม่สบายนอนโรงพยาบาลเอกชน สลึมสลือฤทธิยานอนหลับ เห็นเดินเข้ามาทางระเบียงชั้น3 ซึงเป็นระเบียงในห้องไม่มีทางเดิน
ก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่คน ผู้ชายมีอายุยืนดูห่างๆ ยืนอยู่ด้านหลังผู้หญิงแต่งชุดพยาบาล ผู้หญิงแต่งชุดพยาบาลมาจับข้อมือเย็นเฉียบเข้าในกระดูกเลย เราก็คิดเรียกหาหลวงตา ผู้หญิงแต่งชุดพยาบาล พูดไม่มีอะไรมาเยียมไข้เฉยๆ
ยังประทับใจอยู่เลย

 

อาชีพแบบนี้น่าจะเครียดนะครับ เจออแต่คนเจ็บ คนตาย

 

อาจเป็นคนที่คุณพยาบาลเคยช่วยเหลือไว้ ไม่ชาตินี้ ก็ชาติที่แล้วครับ เขาระลึกถึงความดีของเรา เวลาเราเจ็บไข้ได้ป่วยเขาก็มาให้กำลังใจ

 

จะเริ่มเรื่องอย่างไรดี โรงพยาบาลศิริราชละกัน
ได้มีโอกาสรับใช้ ท่านเจ้าคุณวัดบวรมงคล
ท่านอาพาธ แล้วผมเป็นลูกศิษย์ที่ใกล้ชิด
ดูแลเหมือนพยาบาลเฝ้าไข้ อยู่เป็นเพื่อนท่าน
ที่โรงพยาบาลศิริราช ก่อนเกิดเรื่องที่มาของเรื่องทั้งหมด วันนั้นผมรับแขกของท่านเจ้าคุณ คณะพูดคุยกัน อยู่ ๆคนที่เรากำลังพูดคุยด้วย มีออร่าแล้วผมมอง
เห็นดวงวิญญานที่เกาะแฝง เข้ามาเยี่ยมไข้ท่านเจ้าคุณเปลี่ยน บรรยากาศตอนนั้นมาคุ ภายหลังแขกกลับไปแล้ว ผมก็หาที่งีบ งีบไปได้พักเดียว จิตรวมพลึบ
ไปเห็นซีอุย ในนั้นตัวเองไปเดินอยู่หน้าร่างของซีอุย
พอจิตถอนออกมา ผมก็ถามเจ้าหน้าที่ว่า ร่างซีอุยอยู่ที่ไหนบอกทางไปให้ผมด้วย ผมได้ไปตามทางที่เจ้าหน้า ที่บอกก็เข้ามาในอาคารพบร่างซีอุยสตาปอยู่ในตู้
กระจกใส ผมก็ตรงเข้าไปแตะแล้วชักอนิจจา บังสกุลตาย บังสกุลเป็นให้ ผมสำรวจดูก็มาพบร่างนวนฉหวี
ก็ได้ชักบังสกุลให้เธอเช่นกัน จากนั้นผมก็กลับไปดูแล
รับใช้ท่านเจ้าคุณเปลี่ยน ท่านตื่นแล้วถามผมว่าเจ้าดา
ไปไหนมา ผมก็เรียนท่านว่า ไปดูซีอุย กับ นวลฉหวีมาครับหลวงปู่ ท่านยิ้มๆ

 

คุณวันวิสาข์ ใจดีมากค่ะ

ที่ป่วยแล้วผีมาเยี่ยม จึงทำบุญให้ผี

โดยส่วนตัว
เคย ผ่าตัดใส้ติ่ง

นอนอยู่โรงพยาบาล

(มีพี่ชายเฝ้า แต่แกไปเดินเล่น)

ทีนี้พอฟื้นจากผ่าตัด พยาบาล ก็บอกว่า เดี๊ยวจะปวดมากนะเพราะหมดฤทธิ์ ยาแก้ปวดแล้ว

พอปวดให้เรียกพยาบาล พยาบาลจะมาฉีดยาให้

ได้ยิน ก็ กลัวทันที

ก็เลย คิดในใจว่า โอย ข้าแต่ เทพบุตรเทพธิดาที่เป็นญาติกัน เราเคยทำบุญเผื่อ กันทุกๆทีๆ ท่านได้รับบ้างรึป่าว
หากท่านได้เคย โมทนา ด้วยกันมา
บัดนี้ ถึงเวลาแล้ว มาช่วย หน่อย ช่วยลูกหลานพี่น้องผองเพื่อนหน่อย เรากลัวเจ็บ

คิดในใจจบก็วูปหลับไป

ทีนี้ก็เจอ ผู้ชายวัยกลางคนบ้างหนุ่มบ้าง ประมาณ ๘ คน ๑๐ คน

มาอยู่ในห้อง มีที่นั่งของหน้าต่างทำท่าเบื่อๆ รำคาญ มีนั่งที่โซฟา ทำท่าเฉยๆ ดูตามๆกันมา

และมีที่เข้ามาพูดคุยอยู่ข้างเตียง เหมือนสนิทสนมมาก มาตบหัวตบบ่า
แล้วยิ้มร่าเริงบอกว่า แค่นี้ทำจ๋อย เหรอวะ ฮ่าๆๆๆ ทำนองนี้
ในฝันก็เรา เหมือนบอกว่า ไปไหนมา ทำไมพึ่งมา ยังกะรู้จักพวกเค้า แต่ไม่รู้ชื่อสักคน

จากนั้นก็ลืมตาตื่น เลย

แล้วก็ไม่ต้องใช้ยาแก้ปวด เลย

 

คุณวันวิสาเจ้าของกระทู้เป็นผู้ที่มีจิตใจดีค่ะ จึงไม่แปลกที่ดวงจิตที่ล่องลอยอยู่ในบริเวณนั้นจะมาเข้าฝันบ่อย ๆ ลองทำดูนะคะ วันไหนที่สะดวก หรือมีโอกาส ลองนั่งเจริญวิปัสนาในโรงพยาบาลซิคะ ในสภาวะนั้นเราจะเกิดสติมากกว่าการนอนหลับ แล้วเราจะรู้ได้ด้วยตัวเองอีกว่า ดวงจิตหรือดวงวิญญาณเหล่านั้นมาเพื่อต้องการสื่ออะไร ในนิมิตจะเป็นภาพชัดเจนกว่า ความฝันมากค่ะ เพราะสติจะอยู่เหนืออารมณ์ ไม่ฟุ้ง ไม่เกิดความกลัวค่ะ

 

คุณวันวิสาเจ้าของกระทู้เป็นผู้ที่มีจิตใจดีค่ะ จึงไม่แปลกที่ดวงจิตที่ล่องลอยอยู่ในบริเวณนั้นจะมาเข้าฝันบ่อย ๆ ลองทำดูนะคะ วันไหนที่สะดวก หรือมีโอกาส ลองนั่งเจริญวิปัสนาในโรงพยาบาลซิคะ ในสภาวะนั้นเราจะเกิดสติมากกว่าการนอนหลับ แล้วเราจะรู้ได้ด้วยตัวเองอีกว่า ดวงจิตหรือดวงวิญญาณเหล่านั้นมาเพื่อต้องการสื่ออะไร ในนิมิตจะเป็นภาพชัดเจนกว่า ความฝันมากค่ะ เพราะสติจะอยู่เหนืออารมณ์ ไม่ฟุ้ง ไม่เกิดความกลัวค่ะ