เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

รอฟังต่อค่ะ ว่าแต่ยกกองทัพมารบกันเลยหรือนี่

ลุ้นจนเหงื่อตก หยดติ๋งๆ

แล้วนางทำให้จักรวาลวุ่นวาย โดนลงทัณฑ์อย่างไรมั้ยคะ

 

แน่นอนที่สุด เหล่าผู้ครองนครในจักวาล ต่างมีบริวารมากมาย
เมื่อไม่อาจตกลงกันได้ ก็ต้องแสดงแสนยานุภาพกันหน่อย ใครมีนิวเคลียแยะ มีพวกมาก ก็เสียงดังนะ

ในช่วงที่ต่างฝ่าย ต่าง ตี้ตาต่าตี้ กันอยู่ ไอ้พวกจับนาคพันเสาชักไปชักมา ก็หยุดดู
มหาเทวีก็ยิ้มหวาน เชียรฝ่ายโน้นที ฝ่ายนี้ที ใครชนะหนูจาไปอยู่ด้วย
นาคได้โอกาสหายมึน ก็เริ่มอวกใส่เกษียรสมุทรนั้น พักเดียว น้ำอมฤต ก็เต็มไปด้วยพิษนาค
ในช่วงเดียวกัน ก็ปรากฏร่างมหาเทพ สามท่าน (ศิวะ นารายณ์ และพรหมเทพ)ปรากฏกายขึ้น เพื่อห้ามทัพ

เรื่องก็เลยสงบ
องค์นารายณ์ จึงขอรับนางมหาเทวีจากเกษียรสมุทร์ไปอยู่ด้วย มีใครคัดค้านบ้าง ยกมือขึ้น
เหล่าอสูร มาร และมหาเทพอื่นๆ ก็ได้แต่มองตากับปริบๆ ไม่มีไครเอ่ยวาจาค้าน (อิอิ - ใครจะกล้า)

แต่นางมหาเทวีก็ว่า ท่านนี้มีคนเกรงใจมากมาย จึงไม่มีใครกล้าต่อกรด้วย
แต่ท่านจะให้ความรักเยี่ยงใดต่อเรา ให้สงสัยนัก เราจักยังไม่ให้ดาป จักร และหนังสือพยากรณ์ต่อท่าน
แต่เราจักไปอยู่ด้วยท่าน จงพิสจน์ความรักของท่าน ให้ประจักแก่เราเถิด

แล้วนางก็ปล่อยให้ ดาบ จักร และหนังสือพยากรณ์จมลงสู่ก้นเกษียรสมุทร์ ที่เริ่มเป็นพิษนั้น

แล้วตัวนางก็ลอยลงสถิตย์ที่ข้างกายองค์นารายณ์ พร้อมย่อตัวลงคารวะ
แล้วก็เดินตามกันต้อยๆ องค์นารายไปไหนหนูปายด้วย

เรื่อมันน่าจบแค่นี้เนาะ ตำราเล่มไหนๆ เขาก็จบเพียงเท่านี้
Happy Ending ซะไม่มี

แต่ไอ้หนังสือปากยื่นปากยาวที่ มาขยั้นขยอให้หมอสุวิอ่านนะ มันบอก นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเอง
จุดเริ่มต้นแห่ง หายนะของโลก

 

จุดเริ่มต้นแห่ง หายนะโลก เลยหรือไร ดูรุนแรงมากค่ะ โปรดเล่าต่อให้จบในคืนนี้
เกรงว่าจะหลับไม่ลงค่ะ

ว่าแต่องค์นารายณ์ก็มีมหาเทวีเป็นพระลักษมีอยู่แล้วนี่คะ

 

ไม่รู้แฮะ ...
แต่ในตำราหลายเล่ม เขาว่า นางผู้เกิดจากเกษียรสมุทรนางนี้ชื่อ เทวีลักษมี

ส่วนตำราเล่มที่หมอนั่งดู่อยู่นี่ มันก็ไม่ยอมบอกชื่อ
ถามมัน มันก็ตอบว่า

"อิอิ" (ทันซาหมัย ซะไม่มีละ)

 

หมอคะ เล่าต่ออีกนิดเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ
โด้โปรด เหมือนมันยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยนะคะ

ป.ล.อาการคล้ายๆลงแดง

ได้ยินเสียงเหมือน สุวิ2 หัวเราะ

สงสัยหนูจะอินกับความฝันหมอมากไป

 

เมื่อนางมหาเทวีจากเกษียรสมุทร ได้ไปสถิตอยู้ด้วยองค์นารายณ์
ท่านก็ให้ความรัก ดูแลนางอย่างดี แมงหวี่ก็ไม่ให้ตอม

และจำเนียนกาลผ่านไป ก็ไม่รู้นานเท่าไหร่
ก็เห็นแต่ผืนน้ำจรดขอบฟ้า เห็นบังลังก์นาค ลอยตุ้บป่องอยู่กลางทะเล เห็นหัวนาคและเจ้านายมันลืมตามั่งหลับตามั่ง สลับกันไป
วันๆไม่เห็นทำอะไร เอาแต่นอนตะแคงหลับๆตื่นๆอยู่ พอนางบ่นๆเข้าหน่อย ก็พาเที่ยวบ้างพอเป็นกระสายยา

เฮ้อ..น่าเบื่อซะไม่มี ความรักที่ได้รับ พอนานไป มันก็งั้นๆ ไม่ตื่นเต้ลลลลลลลล เลย
โอ้ย....เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

เมื่อความเบื่อ ก้าวเข้าสู่จุดสูงสุด
นางก็เอยปาก กับองค์นารายณ์ว่า ท่านดูแลข้าอย่างดี มดไม่ไห้ไต่ ไรไม่ให้ตอม แมงหวีก็ไม่ให้เกาะ และตามใจข้าทุกประการ
ข้าปรารถนาซึ่งความรัก ท่านก็ให้สิ่งที่ท่านเรียกว่าความรักต่อข้า
แต่ความรู้สึกที่ข้าได้รับ มันไม่ใช่ความรักที่ข้าตามหา
จึงใคร่ขออนุญาติท่าน ออกเสาะหาความัก ที่ดวงใจข้าปรารถนา

องค์นารายณ์ก็เฝ้าถามความรักที่ใจเจ้าปรารถนาเป็นเช่นใด ข้าจะทำให้เจ้าสิ้น

แต่นางก็ไม่อาจให้ความกระจ่างได้ ว่าความรักที่นางปรารถนาเป็นเช่นใดกันแน

และสุดท้ายท่านก็อนุญาติให้นางไปเสาะหาความรัก ตามที่นางปรารถนา
แต่ขอให้นางแบ่งกายออกไปเสาะหาในทุกที่ตามที่นางต้องการ
โดยองค์นารายณ์ได้สอนวิธีการแบ่งกายให้นาง
ด้วยอำนาจ นางแบ่งออกเพิ่มขึ้นอีกสามกาย (กายแม่ หนึ่งรวมเป็นสี่กาย)

ท่านให้กายแม่สถิตอยู่กัยท่าน
ส่วนกายลูกทั้งสาม ก็ออกไปเสาะหาความรัก ในแดนเทพ อสูรและมาร
และท่านยังให้พร ให้กายลูกทั้งสามสามารแยกกายได้อีก เพื่อตามหาความรักตามปรารถนาให้สมใจ

ในเมื่อนางเอง ก็ยังไม่รู้ว่าความรักที่นางปรารถนาเป็นเยี่ยงใด
การรเสาะหาของเหล่านางกายแบ่งจึงต้องเหวียงแห เสนอตัวและถามหาความรัก จากเหล่า เทพ อสูร และมาร ไปทั่ว

การให้ความรักของเหล่าเทพอสูรและมาร จะมีอะไรมากไปกว่า กามกิจ และการปรนเปรอแบบต่างๆกัน เพื่อให้นางพอใจ

และสุดท้าย การแย่งชิง ก็เริ่มขึ้นอีกรอบ จากผู้มักใหญ่ไฝ่สูง ปรารถนาจะเป็นใหญ่ในจักรวาล ต้องการครอบครองนางไว้เพียงผู้เดียว

ต่างหาทางครอบครองนาง ในทุกวิธีการ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา ทุกวิธีการ
กาลียุกต์ก็ค่อยๆเริ่มก่อตัว มหาสงคราม แย่งชิงนางก็คค่อยๆเริ่มขึ้น

 

และสุดท้าย การแย่งชิง ก็เริ่มขึ้นอีกรอบ จากผู้มักใหญ่ไฝ่สูง ปรารถนาจะเป็นใหญ่ในจักรวาล ต้องการครอบครองนางไว้เพียงผู้เดียว

ต่างหาทางครอบครองนาง ในทุกวิธีการ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา ทุกวิธีการ
กาลียุกต์ก็ค่อยๆเริ่มก่อตัว มหาสงคราม แย่งชิงนางก็คค่อยๆเริ่มขึ้น

และในที่สุด มหาสงคราม ระหว่าง เทพ อสูรและมาร เพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่และครอบครองนางก็เต็มรูปแบบ
เขาว่ากันว่า รบกันเป็นหมื่นๆแสนๆปี ไม่แพ้ไม่ชนะกัน รบกันจนสุดท้ายก็ไม่มีใครรู้ว่ารบกันเพื่ออะไร
ก็ตัวเจ้าเมืองที่ประกาศสงครามก็ไม่กล้าพูดว่า ตรูรบกันนี่เพื่อสัตรีผู้หนึ่ง
บอกแต่เพียงว่า เพื่อศักศรี ของอสูร ก็เทวามันยำยี
มารก็ว่า เพื่อความอยู่รอดของมาร ไม่ไห้อสูรและเทพ ดูแคลน

เฮ้อ....

 

เอิ่มมม...ที่โลกจะแตกนี่...เพราะแย่งสตรีหรอกเหรอคะ
ส่วนชาวโลกก็แย่ง...อะไร ...ผลประโยชน์ป่าวคะ
เฮ้อ..(ด้วย) ...กิเลสหนอกิเลส...

 

สรุปนางมีกี่ตน แล้วเรื่องมันจบไง ชักจะ แปลกๆ แล้วนางเจอความรักมั้ย
แล้วหักอกหนุ่มทุกเผ่าพันธ์เนี่ย แต่ละคนก็ประกอบด้วยฤทธิ์บารมี แล้วจะโดนรุมยำมั้ย
แล้วกายแม่ ยังอยู่ข้างพระนารายณ์ มึนมาก ตะเล่งเต่งตุ้ง

พระนารายณ์เนี่ยทรงใจกว้างเป็นมหาสมุทรเลยนะเจ้าคะ

แล้วอนันตนาคราชเนี่ย ...เกี่ยวด้วยมั้ย

แล้วนางมีลูกมั้ย มีกับใครบ้าง

???? อินมากกก

แล้วเทพราหูก็เอากับเค้าด้วยหรอเจ้าคะ

แล้วจะแย่งกันทำไม สรุปแย่งเพราะอยากได้ของวิเศษ
คือดาบ จักร หนังสือ ???

ยิ่งเล่าอาการลงแดงยิ่งกำเริบ

มึนหัวมาก ออกแนวจุก

และปัญหาเชิงตรรกะ คือ ถ้านางพบความรักแท้
แล้วพระนารายณ์ที่รักนางแบบริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม จะทำเช่นไร
ยกนางให้ไป หรืออย่างไร ปัญหาโลกแตก เอ้ย จักรวาลแตก..

แล้วสงครามอสูร กับมาร กับยักษ์ กับเทพ ที่นัวกันอยู่บนโลกตอนนี้
แปลว่า ...นางมาเกิดเป็นมนุษย์งั้นซิ

แล้วเกิดเป็นมนุษย์กี่คน???

อินไปมั้ยเนี่ย

ป.ล.ฝากบอกหนังสือด้วยค่ะ ว่าอย่ากั๊ก ...

 

คนที่ชนะใจนาง คือ คนที่บอกว่า ยกดาบ จักร หนังสือให้ใครก็ได้
ขอหัวใจแลกายนางเพียงเท่านั้น
(สรรพนามว่าคน แปลว่า ทุกเผ่าพันธ์อ่ะนะ)
ใครพูดน้อ

 

นี่ถ้าบนสวรรค์มีช่อง HBO ให้มหาเทวีดูหนังรัก 108 เรื่อง ก็จบละ ไม่ต้องวุ่นขนาดนี้
อยากได้ความรักแบบไหนก็เลือกกดรีโมทดูเอาเลย หนังรักแบบสมหวัง feel good อกหักรักคุดเพื่อนรักทรยศ หนังแบบอีกนิดเดียวจะสมหวังอยู่แล้ว เพียบบบ... หนังสือวิเศษทำแบบนี้ได้ปะละ

 

กราบขออนุญาตแสดงความคิดเห็นต่อเรื่องที่ท่านอาจารย์เมตตาเล่าให้ฟังครับ
"น่าสงสารมหาเทวีผู้นี้นะครับ เหมือนเธอผู้นี้ต้องคำสาปหรือวิบากกรรมตั้งแต่ก่อกำเนิดเลย ว่า ทั้งชีวิตจะไม่มีทางได้พบรักแท้แน่นอน เพราะเธอกำเนิดมาพร้อมกับ รูปโฉม และ จักร ดาบ และหนังสือเล่มนั้น ซึ่งทั้งสามสิ่งของวิเศษนี้เปรียบเป็น คำสาปที่จะทำให้เธอไม่มีวันได้พบรักแท้ เพราะ บุรุษทุกนายทุกเผ่าพันธุ์ที่เข้ามาหาเธอ ไม่ได้มาเพราะรักเธอแต่ พวกเขาปราถนาจะเป็นผู้ครอบครองของวิเศษทั้งสี่สิ่ง โดยการที่จะได้ของวิเศษนั้นไปครอบครอง คือ ต้อง ทำให้เธอรัก
และตัวเธอก็ดูคล้ายเด็กเลยนะครับ คงไม่สามารถตอบได้ว่า รักแท้ที่ตนปราถนาเป็นเช่นไร เพราะ เกิดมาจากเกษีรสมุทร และ ไม่เคยได้สัมผัสหรือรู้จักความรักมาก่อน คงไม่เข้าใจเช่นกันว่าสิ่งที่ตนต้องการคืออะไรกันแน่
ยิ่งวิ่งตามหา เท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่มีทางได้พบเจอ ท่าทางคงจะต้องนั่งทุกข์ระทมน่าดูทีเดียว
ทางออกที่ดีที่สุด น่าจะเป็นดึงดวงจิตออกไปเสีย เธอคนนี้น่าจะพบความสงบได้ แม้จะเพียงชั่วครู่ก็ตาม

 

เมื่อมองหาแต่รักจากผู้อื่น ก็ย่อมก่อเกิดทุกข์

สุขนั้นอยู่ที่ใจ ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน

การแสวงหาความรักจากผู้อื่น ย่อมจมอยู่กับกองทุกข์ เที่ยวเวียนว่ายตายเกิด ดังเช่น ล้อที่ใช้เทียมเกวียนวัว ไม่สิ้นสุด "รึไม่?"

แม้นางจะแบ่งกายมาเกิด แต่เมื่อปลายทำไม่ดี ผลร้อยย่อมตกแก่ปฐม ใช่รึไม่?

การแบ่งกาย จึงไม่ได้สร้างผลดีใดๆ ให้กับการแสวงหา รักแท้ ใช่รึไม่?

รักตนเองเป็นก่อน จึงจะรักผู้อื่นเป็นได้



เมื่อเรารักตัวเองไม่เป็น เช่นใดแล้วนั้นไซร้ จะรักผู้อื่นเป็นจริงรึ?


การรักตนเองนั้นก็เหมือน เส้นผมบังตา รึไม่? (มักมองข้ามความรักแท้ จากคำว่า อนิจัง วัฎสังขารา รึไม่? หากมหาเทวีเธอ เข้าใจจุดนี้ ก็จะเข้าใจในรักแท้ด้วยรึไม่?)




กะทิเธอก็กล่าวมั่วไปเรื่อยๆ นะคะ เพราะสิ่งที่กะทิได้รับการสอนสั่งมานั่น คำว่ารักแท้มันน่าเบื่อซะยิ่งกว่าน่าเบื่อ(สำหรับกะทิเธอซะอีก)


สิ่งที่กะทิเธอได้รับคำสั่งสอนมานั้น รักแท้คือ ความสงบ ความนิ่ง ความอ่อนหวาน ความไร้ซึ่งตัวตน โดยจะเน้นที่ความสงบ เช่นที่พระนารายณ์ ทรงปฎิบัติให้ถึงพร้อมอยู่ ในช่วงที่อยู่กับมหาเทวีก็ใช่อยู่ด้วย (ใช่รึไม่?)


แต่ทว่าเพราะเวทีโลกนี้คือละครฟอร์มยักษ์ ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากเหล่ามหาเทพ มาร และอสูร เรียกว่า สร้างมาก็ตระหนักถึงพร้อมอยู่แล้วว่า มีแต่ความวุ่นวาย ที่รออยู่ไม่สิ้นสุด แต่ก็ยังสร้งโลกขึ้นมา ใช่รึไม่คะ?


ว่าจะเข้านิทาน พลังอธิษฐานของกะทิ ตอน เทพลิขิต ต่อสักหน่อย แต่ว่ารอพี่ๆ น้องๆ ท่านทั้งหลายเหล่าตาทิพย์ ถกเถียงกัน (มันส์ในอารมณ์) ก็ดีไม่หยอก ส่วนกะทิฌะอขอหลบไปแอบอยู่ตัวลีบๆ เพราะไม่ถนัดเรืองแนวนี้ ทั้งๆ ที่ในหลายสงครามเธอก็เคยไปยืนมองอยู่ ก็จะขอแอบยืนมองดูต่อไปนะคะ ส่วหนึ่งเพราะจำชื่อคนไม่เก่งหนะค่ะ อิอิ

เชิญท่านทั้งหลายบรรเลงต่อค่ะ


เชิดดดดดดดดด

 

@หมอสุวิคะ ไปไหนคะ ทำไมไม่มาเล่าต่อ หุย หุย

 

รอให้มหาเทวี ตามหาความรักให้จุใจ

รอให้ผู้มอบความรักต่อนาง ทั้งเทพ อสูร และมาร ออกมาแก้ตัว
ผ๋มเปล่าหนา เธอมาเอง

 

ตอบแบบนี้ ใจร้ายมากค่ะ คุณหมอสุวิ

ว่าแต่ แก้ตัวเรื่องอะไรคะ

แบบว่าอยากรู้มาก

ยิ่งเกายิ่งคัน ยิ่งคันยิ่งเกา

อาการคล้ายโดนหมามุ่ย

อิอิ

แล้วเรื่องมันจะจบไงคะ

หมอน่าจะสงสารมหาเทวีบ้างนะคะ
น่าจะชี้แนะเธอบ้าง ไรบ้าง
ไม่งั้นเข้าสภาสูง อาจโดนน่วมได้ค่ะ
ข้อหา ขาดเมตตา

 

แค่อยากรู้ เรื่องชาวบ้านเค้าน่ะค่ะ
....

ยังไง ก็ติดตามคุณหมอต่อ ค่ะ

 

เรื่องของมหาเทวีก็จบไปแล้ว
กะทิมาเล่าต่อเร็ว อยากอ่านละ

 

ขอบคุณคุณเมิลนะคะ ที่เปิดโอกาสให้กะทิเธอได้เล่าล่ะค่ะ


นิทานพลังอธิษฐานของกะทิ ตอน ท่านมหาเทวีฯ



...ในระหว่างที่คุณ jarujun เธอรอคุยกับหมอสุวิมาตั้งแต่กระทู้ในหน้านี้ (#2096-2099) กะทิเธอก็คุยอยู่กับหมอท่านหลังไมค์เหมือนกันค่ะ ในเรื่องของท่านมหาเทวีจากเกษียรสมุทร


เพราะอย่างที่หมอสุวิได้กล่าวไปแล้วว่า เธอผู้นี้มีดาบ จักร และคัมภีร์ ชิมิคะ?



กะทิเธอก็รออ่านไป คุยกับหมอสุวิไปด้วย อ่านไปด้วย


ไม่ใช่ว่าอะไรหรอกนะคะ เพราะว่าเรื่องราวนั้นมาเกี่ยวข้องกับดวงจิตของกะทิเธออยู่


หรือก็คือ อันแต่เดิมนั้น ดวงจิตของกะทิ (ไม่ใช่วิญญาณนะคะ ดวงจิตกับวิญญาณคือคนละแบบกันคะ กะทิเธอก็เพิ่งจะทราบไม่นานนี้)


เดิมทีกะทิเธอมักป่วยออดๆ แอดๆ โดยเฉพาะเมื่อได้รับการแทรกแซงจาก อสูร ซึ่งอยู่กับคุณดอกแก้ว นามสมมติ พี่สาวในอดีตชาติของกะทิเธอ โดยมีหมอสุวิเดิมในอดีตชาติ ก็เคยเกี่ยวข้องกันในเรื่องนี้ด้วย ทั้งในอดีตชาติ และปัจจุบันชาติ


ดังนี้หมอสุวิกก็เลยต้องตามช่วยยัยกะทิเธอให้พ้นจากพลังของอสูร ที่จะส่งมายังกะทิแรงมาก แต่ทำให้หลงปิติยินดีกับพลังนั้น และสุดท้าย ส่งผลร้ายให้เธอป่วย ป่วยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหล่าอสูร 2 มาป๊ะ อยู่บ่อยๆ จนกระทั้งสุดท้ายกะทิเธอก็จำต้องพยายามจำใจตัดกรรมกับพี่สาว เพื่อยุติกรรมเบียดเบียนกันและกันนี้ แต่เหล่าอสูร 2 เธอกก็ยังตามกะทิเธออยู่มิใช่น้อย


ทุกคืนเธอต้องขอพลังจากแก้วและพระเสมามารวมพลังล้างร่างกายของเธอ แต่ก็ไม่ได้โอเคสักเท่าไหร่

มีอยู่ช่วงหนึ่ง ช่วงนั้นก่อนที่เธอจะได้รับแก้วนิลกาญจน์จากหมอสุวิ อยู่ดีๆ พลังที่กะทิเธอนับถือสูงสุด สังฆราชราชา ก็มาปรากฎให้เห็นเด่นชัดมากๆ หลังจากที่ป่วยอยู่นั่นแหละ การป่วยคือจะไม่ค่อยมีแรง และปวดนั่น ปวดนี่อยุ่เรื่อยๆ นะคะ


และพอหลังจากวันนั้น หมอสุวิก็มาบอกว่า กะทิเธอหนะตายแล้วนะ


ในความหมายของหมอสุวิ คำว่า ตาย เนี่ย คือ การที่กะทิเธอไม่มีดวงจิตค่ะ (แต่มีวิญญาณนะคะ)


ซึ่งเหตุการณ์นี้ไม่เพียงแต่กะทิเธอเท่านั้นที่ไม่มีดวงจิต พี่หนึ่ง (ผู้หนึ่งในแก้งค์ของพวกเรา) ดวงจิตก็หายไปด้วยเช่นกัน


กะทิเธอเข้าใจว่า อาจเป็นเพราะวันนั้นที่อยู่ดีๆ สังฆราชราชา ก็มาปรากฎให้เธอเห็นเด่นเป็นพิเศษ ดวงจิตเธอก็เลยจากไปแล้ว และเว้นว่างอยู่สักพักใหญ่ (ไม่มีดวงจิตอยู่หลายเดือน)


จนกระทั่งในช่วงต้นเดือนของเดือนธันวาคม 2557 ได้ไปที่บ้านหมอสุวิ และเพราะความอยากรู้ว่าคนที่ไม่มีดวงจิตนั้นเป็นอย่างไร กะทิเธอจึงได้ไปขออนุญาตดูดวงจิตของพี่หนึ่ง และดวงจิตของผุ้ที่ยังคงมีดวงจิตของตนเองอยู่ มันมีความแตกต่างกันอย่างไร?


จากนั้นมากะทิเธอก็ยังคุยกับหมอ และอยู่ดีๆ อีกนั้นแหละ พอหมอได้เขียนถึงตำราพยากรณ์ในกระทู้นี้ไม่นานนัก หมอสุวิก็บอกกับกะทิเธอว่า ...


"ขณะนี้กะทิเธอมีดวงจิตแล้ว เธอเป็นใคร ชื่ออะไร ลองถามเอาเองนะ เธอผู้นี้มีคัมภีร์ตำราพยากรณ์ด้วย เธอชื่ออะไรไปถามเอาเองนะ และ คัมภีร์ตำราพยากรณ์นั้น ก็ไปขอเธอดูเอาเองละกัน"


เอาละสิ งานเข้าแล้วล่ะค่ะ


2 โจทย์เลยทีเดียวนะคะ


/ยังมีต่อ


ปล. หมอสุวิ ช่วยเข้ามาเสริมเป็นระยะๆ ด้วยนะคะ