ชดใช้กรรม อย่างมีความสุข สภาะวะนี้ เกิดขึ้นได้ยังไงคะ

ตอนนี้กำลังชดใช้กรรม ชาติปัจจุบันนี่แหละ ไปทำเขาก่อน
แล้วมาโดนเพื่อนร่วมงาน เล่นละคร แล้วไปพูดว่าร้าย
โดนทั้งต่อหน้า ลับหลัง โดนกระทบกระเทียบแดกดัน โดนแกล้งสารพัด
ใจทุกข์ตอนที่โดนแปบเดียว แล้วคิดได้ เราก้าวหน้าแล้ว เราทำได้แล้ว
จิตไม่โกรธเลย ถึงให้ออกจากงานก็ไม่โกรธ ให้อภัย
ทั้งที่ไม่ได้ปฏิบัติเลย แค่คิดว่า เราจะทำดี ไม่โต้ตอบตลอด
พอทำได้จิตชื่นบาน มีความสุข เหตุนี้เกิดจากอะไรคะ มีความสุขมากๆค่ะ แปลกมาก นึกขอบคุณเขาด้วยซ้ำ ที่ทำให้เราทำได้

ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ

 

ขออนุโมทนายินดี ที่คุณมีจิตใจตั้งมั่นอยู่ในความดีได้แม้กระทั้งอยู่ในระหว่างกำลังได้รับผล
ของกรรมอกุศลมากๆนะครับ ขึ้นชื่อว่ากรรมทำแล้วต้องให้ผล แต่กรณีของคุณ momogo
นี้ถือว่าโชคดีมากเลยครับ ที่ทำใจได้และไม่ตอบโต้จิตใจชื่นบานและเป็นสุข อาการเหล่านี้
เป็นอาการของกุศลกรรม กำลังให้ผลคุณด้วยครับ จึงทำให้จิตใจฝ่ายอกุศลเข้าแทรกใจคุณ
ไม่ได้ถนัดนัก เพราะกรรมนี้จะแยกเป็น สามกรณีคือ กรรมทางกาย กรรมทางวาจา และ
กรรมทางใจ ถ้ามองตามเหตุผลแล้วตอนนี้คุณกำลังได้รับผลอกุศลกรรมทางด้านวาจาอยู่
แต่มีกุศลกรรมทางด้านจิตใจมาให้ผลร่วมกันด้วย จึงเหมือนว่าเหตุการณ์มีทั้งดีทั้งร้ายปนกัน
ถือว่ายังโชคดีมากครับ

และถ้าหากคุณ momogo เป็นผู้มีศีลธรรมประจำใจอยู่แล้ว เวลาเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้
จิตใจเศร้าหมองและสามารถนำธรรมต่างๆมาควรญคิดพิจารณาถึงความเป็นจริงของสัจธรรม
ทั้งหลายทั้งปวงได้ คุณก็ถือเป็นผู้ที่โชคดียิ่งๆกว่าคนอื่นๆที่ขาดศีลขาดธรรมเป็นสรณะ
นำทางของชีวิตแล้วครับ สาธุ

 

ขอบคุณค่ะ แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไง ให้ดีขึ้น เพราะฝ่ายตรงข้าม
หน้าคล้ำดำหมองกันทุกคน ทั้งที่เดิมทีสวยๆกันทุกคน ตอนนี้ดูหม่นหมอง
อธิบายธรรมให้ฟัง ว่าอย่าทุกข์ใจ (เขาแสดงละครว่าทุกข์จากเพื่อนร่วมงานที่ไม่ชอบเรา) เขายิ่งทำหนักขึ้น ยิ่งบอกใหัวางก็ยิ่งหนัก

แปลกทีเรารู้หมดทุกอย่าง แต่ก็ตามเกมส์เขา เขาด่าว่า ดูถูก เหยียดหยามทั้งที่เราเป็นหัวหน้าเราก๊เฉย มันเข้าหู แต่ไม่เข้าสมอง ไม่รู้จะช่วยเขายังไงค่ะ

 

ถึงเวลาเขาชดใช้กรรมของเขาบ้างแล้ว

 

การที่เราให้อภัยคนอื่นได้แม้ว่าเขาจะทำในสิ่งที่เราไม่ชอบใจเราก็จะพบความสงบสุข สงบจากความกลัวว่าเขาจะไม่ปฏิบัติกับเราอย่างที่ต้องการ สงบจากความโกรธเมื่อเขาไม่ทำสิ่งที่เราต้องการ ถ้าเราคิดดูให้ดีความโกรธและความกลัวเป็นอารมณ์ที่ไม่มีประโยชน์กับใครเลยในโลก ถ้าละได้ก็เป็นเรื่องดี เมื่อมีความเข้าใจกฎแห่งกรรมมากขึ้นจะเข้าใจว่าไม่มีเรื่องบังเอิญในโลกนี้ ถ้าเราไม่เคยไปทำเขาไว้เขาก็ทำเราไม่ได้ สิ่งที่เขาทำกับเราก็เปรียบเหมือนถาพที่แสดงสิ่งที่เราเคยทำกับคนอื่นเอาไว้ และจะเข้าใจว่า เมื่อเราโกรธตอบเขาก็เท่ากับโกรธตอบตัวเอง ทำร้ายเขากลับก็คือทำร้ายตัวเอง ถึงขั้นนี้การให้อภัยก็ไม่จำเป็น เพราะเราเข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นเหยื่อของใคร ไม่มีใครตกเป็นเหยื่อของการกระทำของตัวเองได้ หรือถ้าอยากออกจากวงจรกรรมไปเลยก็ให้มองพ้นสมมุติบัญญัติเลยทองว่าทุกสิ่งสักแต่เป็นเพียงธาตุ และการแปรเปลี่ยนไปของธาตุ ไม่มีบุคคล เรา เขา มีแต่การเคลื่อนไหวเท่านั้น เมื่อเราสงบได้แม้ในช่วงเวลาที่สงบใจได้ยากชีวิตเราก็จะพบเหตุการณ์ที่ไม่ปกติสุขน้อยลง

 

เกิดขึ้นเพราะเห็นโลกธรรม 8 คือมีลาภย่อมมีเสืิ่อมลาภ มียศย่อมมีเสื่อมยศ มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีสรรเสริญก็ต้องมีนินทา เห็นความเป็นจริงของโลกอย่างที่มันเป็นไป
จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม เป็นมงคลชีวิตข้อที่ 35 การที่คุณสามารถทำได้ย่อมเป็นมงคลต่อตนเองอย่างยิ่ง เป็นอริยทรัพย์ที่ประเสริญกว่าการได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิเสียอีก

 

...ยอมรับ กฎแห่งกรรม

ละความชั่วทั้งปวง
ทำความดีทั้งหมด
ทำจิตใจให้ผ่องใส

...จากนั้น ใช้ปัญญา พาตนให้พ้นวิสัย...

 

ถ้ามีอะไรมาแฝงกลางอก ทำให้ทุกข์ใจ แต่ไม่ทุกข์ แค่อึดอัดๆ ทรมาน พอออกไปก็หาย
แบบนี้ จะแก้ไขอย่างไรคะ เหตุเกิดหลังจากที่มีความสุขมากๆทั้งวัน พอกลางดึกวันโกน อึดอัดกลางอก ทรมานมาก พอเที่ยง คุยกับน้องที่มีเซ็นท์ก็หายเป็นปลิดทิ้งง น้องบอกโดนแฝง วันโกนพอดี จะแก้ไข ไม่ให้ถูกแฝงยังไงคะ

 

เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด ^^


เกิดจาก

เกิดจากกรรม ครับ

 

ขอบคุณค่ะ

 

ผมก็พยายามทำเหมือนท่าน แต่ยังทำไม่ได้

 

เหตุเกิดจากความเมตตาครับ
คือจิตไม่มีเวร ไม่มีความโกรธแค้น พยาบาท เบียดเบียน
พอจิตไม่มีเวร ไม่มีความโกรธแค้น พยาบาท เบียดเบียน
จิตเลยผ่องใส จิตเลยเกิด กระแสเมตตาขึ้นมา

ที้นี้แม้โดนกระทำ ชำเรา แค่ไหน แต่ไม่มีความโกรธ พยาบาทเกิดขึ้น
จึงเป็นการแผ่เมตตาให้ตัวเองโดยไม่รู้ตัวครับ

แล้วมีความสุขได้อย่างไร?
คือพอกระแสเมตตาเกิดขึ้นมา
กระแสเมตตานี้มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่มีอยู่ สามารถรับรู้ได้ (ส่งถึงกันได้)
เมื่อมีกระแสเมตตาขึ้นมา จิตรับรู้ถึงกระแสเมตตานี้
จิตจึงเป็นสุข
ดังนั้น ความสุขจึงเกิดจากกระแสเมตตาที่แผ่ให้ตัวเองนั้นเอง
เป็นการเสพสุข แบบกึ่ง ๆ ทิพย์ (เป็นภาษาที่ผมเรียกเอง)

เป็นความสุขที่โล่ง เบา สบาย เป็นความสุขที่มีความประณีตและละเอียด
ต่างจากความสุขที่เกิดจากการดูหนัง ฟังเพลง กินของอร่อย หรือ อยู่กับคนที่เรารัก
ซึ่งเป็นความสุขแบบหยาบ อารมณ์คนละฟิว ไม่สามารถเอามาเทียบกันได้เลย
เหมือนการเทียบราคาระหว่าง ภาพวาดเด็กอนุบาล กับภาพโมนาลิซ่า ยังไง ยังงั้น

สรุป คือดีมาก ๆ
อันดับต่อไป เมื่อแผ่เมตตาให้ตัวเองได้แล้ว
ก็ลองหัดส่งกระเมตตาแผ่ไปให้คนอื่นดูบ้าง
ให้กว้าง ใหญ่ ยาว แบบไม่มีประมาณ ไปสู่ทิศน้อยใหญ่ ตั้งแต่ด้านหน้า ด้านขวา
ด้านซ้ายด้านหลัง ด้านบน ด้านล่าง สัตว์น้อย ใหญ่ ทั้งมีกระดูก และไม่มีกระดูก
ผู้คนทั้งหลาย ทั้งที่เป็นญาติ และไม่ใช่ญาติ ทั้งที่รู้จัก และไม่รู้จัก ทั้งที่พอใจ และไม่พอใจ

เมื่อทำได้เป็นประจำแล้ว ผลที่ได้อันดับแรกคือ ได้เสพสุขแบบนั้นอีก (ชอบใช่ไหม)
ทำให้แม้อยู่ในความทุกข์ ที่คนทั่วไปไม่อาจทนได้ เราก็จะยังมีความสุขเหมือนกับคนที่ถูกหวยล๊อตเตอรี่อันดับ 1 3 เดือนซ้อน
จะมีสิ่งที่มองไม่เห็นมาคอยช่วยสนับสนุนให้พ้นจากภัย
ผลต่อไปคือ ทำให้เป็นผู้ไม่มีศัตรู เป็นที่รัก ที่พอใจ ของคน สัตว์ทั้งหลาย เทวดาทั้งหลาย
ผลตอนปลาย เมื่อตายแล้วกายแตก การไปเกิดเป็นพรหม ในชั้นพรหม 16 ชั้น
(ที่มีความละเอียดกว่า ประณีตกว่า ความเป็นเทวดา)
ก็เป็นฐานะที่จะมีได้
และยังมี ที่ไม่สามารถจะเอ่ยถึงได้
ที่จะมีผล ในวันข้างหน้า อีกเป็นจำนวนมาก...

เรียกสิ่งเหล่านี้ว่า พรหมวิหาร 4
ที่พูดมานี้แค่เรื่องเมตตาเรื่องเดียวอยู่ (ยังมีให้ศึกษาอีก 3 ตัว)

มันมีคาถาแผ่เมตตาอยู่
บทว่าด้วยว่า
อะหัง สุขิโต โหมิ
อะหัง นิททุกโข โหมิ
อะหัง อะเวโร โหมิ
อะหัง อัพยาปัชโฌ โหมิ
อะหัง อะนีโฆ โหมิ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ

ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุข
ขอให้ข้าพเจ้าไม่มีทุกข์
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีเวร
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่มีความพยาบาท เบียดเบียน
ขอให้ข้าพเจ้า ไม่มีความทุกข์กาย ทุกข์ใจ
ขอให้ สุขกาย สุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสินเทอญฯ

 

ขอเป็นกําลังใจให้นะครับ

 

ความทุกข์มันเกิดเพราะไปยึดมั่นกับภาวะใดๆ ถ้าไม่ยึดมั่นกับอะไร ความทุกข์มันก็ไม่เกิด หากคุณ จขกท เป็นอย่างที่กล่าวไว้ ก็เป็นเรื่องที่ดีมากครับ แต่สำหรับบุคคลทั่วไปที่ไม่ใช่อรหันต์ ความทุกข์มันก็ย่อมเกิดขึ้นได้ อาจจะเกิดขึ้นอยู่ อาจจะได้ดับไปแล้ว และอาจจะเกิดขึ้นใหม่แล้ว เป็นอย่างนี้เสมอ ทั้งรู้ตัว หรืออาจจะไม่รู้ตัว ความยึดมั่นเกิดขึ้นได้ บางทีเราก็เผลอ แต่หากเรารู้ตัว เราก็เลิกยึดมั่น ทุกข์มันก็อยู่ไม่นาน คนที่มีความสุข ก็คือคนที่ยึดติดกับความคิดที่ทำให้เป็นทุกข์ไม่นาน รู้จักปล่อยวาง