สมถะ ตาที่สาม..

ต้องซ้อมอย่างนี้ครับถึงจะถุกเรียกว่าพุทธวิธีเตรียมตัวก่อนตาย มีประโยชน์มาก ตายเมือไร ไม่มีอบายภูมิเปนที่ไปอย่างแน่นอน ไม่ต้องไปซ้อมตายให้เหมือนว่าจะตายจริงๆหรอก ซ้อมแบบนั้นจะไม่ได้อะไรครับ เพราะก่อนตายจริงๆเราจะยึดอย่แค่2 อย่างคือบุญกับบาป

หลวงพ่อส่วนใหญ่ๆ จะสอนเสมอว่า "หายใจเข้าก้ตาย หายใจออกตาย" (หายใจเข้าแต่ไม่หายใจออกตาย หายใจออกมา แต่ไม่หายใจเอาลมเข้าไปก็ตายเหมือนกัน) เปนกุศโลบายที่ดีเยี่ยม

 

มีใครมาหลงป่าอยู่แถวนี้..


อันนี้เห็นว่าน่าสนใจเลยยกมา โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

อรูปฌานสองนี่ มีคนพูดถึงว่าเป็นจุดที่มีแต่ตัวรู้ และเป็นเหตุให้เกิดนิมิต(ตาทิพย์) ตามมา คงหมายถึงออกมาอุปจาระ..??

แต่ก่อนก็ไม่เคยรู้ว่านั่งสมาธิไปที่อรูปฌานสอง วิญญานัญจายตนะ จนมาอ่านสภาวธรรม ถึงทราบ เพราะมันจะมีแต่แสง แสงในอรูปฌานกับรูปฌาน ต่างกันขนาดไหน??
คือมันอธิบายยาก ว่าไม่มีรูปแล้ว เพราะยังมีความรู้สึกอยู่ ก็แยกยากมาก อาจคิดว่ายังมีรูป(เพราะมีความรู้สึก) แต่ให้ทำความเข้าใจว่า ถ้ายังมีรูปจะมีเวทนา(แบบทุกข์เป็นส่วนใหญ่) แต่ถ้าสบาย มีแต่ตัวรู้ แบบนี้เข้าอรูป แต่ก่อนมีตัวรู้เราก็เลยคิดว่ามีรูป แต่ที่จริงเหลือแต่ตัวรู้..

และเคยแบบเข้าอรูปฌานหนึ่ง อากาสานัญจายตนะด้วย เพราะรู้สึกสุขมาก เหมือนนั่งคนเดียวท่ามกลางท้องฟ้า นั่งแล้วไม่อยากไปไหน.. มันไม่มีวิวหรือนิมิตอะไรนะ แต่เป็นความรู้สึกว่าเหมือนไปที่ที่สวยงาม ลำธารน้ำตก อะไรแบบนั้น.. แต่ไม่มีวิวนิมิตอะไรหรอก เป็นความรู้สึกสบาย ว่าง เบา..หรือเขาว่าเป็นนิมิตความว่าง คือไม่มีนิมิต งงไหม..?

 

การทำสมถะนั้น จะว่าหลบเวทนาก็ได้
คือมีอารมณ์จดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอารมณ์(เช่นกสิณ)
บางคนอาจนั่งพิงผนัง หรือขยับร่างกายเมื่อปวดเมื่อย
แต่ยังจิตไว้กับอารมณ์ที่กำหนดอยู่
พอเข้าสมาธิได้ ..กายทิพย์หลุด ก็อาจออกท่องเที่ยวอีก..

ส่วนการทำวิปัสสนานั้น มีสติตามรู้อะไรเป็นจิต อะไรเป็นรูป
ตามรู้เหตุปัจจัยอะไรหนุนกัน มีเวทนาสุขทุกข์ทางกายหรือจิตก็ดี
จิตฟุ้งซ่าน มีกิเลสอะไรก็ตามรู้ จิต(ความคิด)เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปก็ตามรู้
จิตมีกิเลส หรือสงบ เป็นสมาธิเป็นมหคตะก็ตามรู้
จิตเกิดการพิจารณาธรรมก็ตามรู้...จิตสิ้นกิเลสก็รู้..
เป็นเหตุให้เกิดปัญญาตามรู้ความจริงของนามรูปไปตลอด
ผู้วิปัสสนาเกิดความฟุ้งซ่านไม่ต้องตกใจ เพราะจริตนี้
สามรถเกิดสมาธิตั้งมั่นได้ ด้วยการพิจารณาธรรม

อภิญญาหกและขอบข่ายของตาทิพย์
อภิญญาหก อภิญญา แปลว่า ความรู้อย่างยิ่งยวด-อย่างสูง อภิญญาทั้ง 6 ได้แก่
1.อิทธิวิธี แสดงฤทธิ์ต่างๆ ได้ เช่น อยู่ยงคงกระพัน ล่องหนหายตัว ย่นระยะทาง เหาะเหินเดินอากาศ ฯลฯ
2.ทิพพโสต ญาณที่ทำให้มีหูทิพย์ สามารถฟังเสียงในที่ไกลหรือเสียงอมนุษย์ได้
3.เจโตปริยญาณ รู้วาระจิต รู้ความคิดนึกในใจของคนและสัตว์ได้
4.ปุพเพนิวาสานุสติ ระลึกชาติต่างๆ ของคนหรือสัตว์ได้
5.ทิพพจักขุ ตาทิพย์(หรืออาจเรียกจุตูปปาตญาณ) รู้เห็นภพภูมิอื่น รู้อดีตอนาคต ผลในญาณต่างๆ ที่เป็นบริวารของทิพยจักขุญาณ ดังนี้
*๑.เจโตปริยญาณ รู้อารมณ์จิตของคนและสัตว์
*๒.ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติที่เกิดมาแล้วในกาลก่อนได้
*๓.จุตูปปาตญาณ รู้ว่าสัตว์ที่ตายไปแล้วไปเกิดที่ใด และที่มาเกิดแล้วนี้มาจากไหน *๔.อตีตังสญาณ รู้เหตุการณ์ในอดีตได้
*๕.ปัจจุปปันนังสญาณ รู้เหตุปัจจุบันว่าขณะนี้อะไรเป็นอะไรได้
*๖.อนาคตตังสญาณ รู้เหตุการณ์ในกาลข้างหน้าได้
*๗.ยถากัมมุตาญาณ รู้ผลกรรมของสัตว์ บุคคล เทวดา และพรหมได้ว่ากรรมอันใดส่งผลมา เขามีสุขมีทุกข์เพราะผลกรรมอะไรเป็นเหตุ
6.อาสวักขยญาณ ปัญญาที่ขจัดอาสวกิเลสตัณหาให้หมดสิ้นไป อภิญญาข้อนี้เองจะเป็นหนทางให้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดได้

 

หลายวันก่อนไปอ่านบล็อกๆหนึ่ง
คนเขียนไปท่องเที่ยวนรกสวรรค์ หรือรู้ดวงคนอื่น ทั้งสามีภรรยา
อ่านดูก็สนุกดี เพราะมีข้อมูลเล่าเรื่องเทวดาต่างๆดูน่าเชื่อถือ
คือถอดจิตได้ทั้งสามีภรรยา
อ่านไปอ่านมา เป็นแดง.นปช.ทั้งคู่..ด่าม็อบกปปส.หยาบคายดี

ส่วนเรื่องดร.สนอง ท่านก็มีอภิญญาท่องนรกสวรรค์มาก่อน
แต่ไปรับรอง เณรคำว่าเป็นพระแท้ ก็ทำให้อึ้งไปไม่น้อย..

ฌานนี่ ควรฝึกควบคู่ไปกับการฝึกสติด้วย
เพราะผู้ฝึกสติ จะทราบว่าฌานที่มี ยังมีหรือเสื่อมไปจากความเป็นทิพย์แล้ว
เพราะความหลงนั้นจะขาดสติ จนตัวเองอาจเหลือแต่อุปาทาน
อาศัยสัญญาเดิมๆและอุปาทานเป็นตัวนำพาไป
หรือไม่ก็ขาดปัญญา แม้นจะเข้าไปรู้เห็นอะไรก็ตาม
แต่ก็ทำให้เกิดอัตตามานะขึ้นมาแทน แทนที่จะเกิดปัญญา
ทำให้พิจารณาอะไรไปตามกิเลส แทนจะเข้าสู่ปัญญาได้

ตาทิพย์หรือจะสู้ตาปัญญาญาณ

 

" การทำรูปฌาณ จะหลบเวทนาได้ "

แต่ถ้า เคยยกเห็นจิต เข้าสู่ อากาสาวิญญาตนะ ด้วยอำนาจแห่ง วิปัสสนา

แล้ว ยกเห็นว่า มันเข้าสู่การพ้นเวทนา ด้วยอำนาจแห่งวิปัสสนา ถ้าเป็น
" โรคภัยอ่อนๆ " จะขาดกระเด็นหายไปเลย

แล้วยกตัวนี้เป็น ประธานสังขาร ก็จะ ฮี้ไปเป็นกัป กัป [ แต่จินจิน จะต้อง ยกอีกนิหน่อย
แต่โม้พอให้รู้ว่าโม้ คนที่พ้นโม้ไปได้ ก็จะ เห็นว่าโม้ก็ไม่ใช่ ไม่โม้ก็ไม่ใช่ ...ทั้งนี้
เพราะ หากดำริได้ คิดได้ ก็มะช่ายและ ของไม่โม้มันเกิดเอง ฮิวววววส์ ]


อนึ่ง จิตที่โคจรไปในรูปฌาณ อรูปฌาณ ด้วยอำนาจแห่ง วิปัสสนา จะไม่ใช่คนที่ให้ " ราคา "
กับสิ่งที่จิตไปเห็น [ เพราะ ภังคญาณเนี่ยะ ไล่ตะปบได้หมด ]

ถ้า ยังโคจรด้วยอำนาจสมถะ จิตเห็นอะไรก็จะ รู้สึกว่า สิ่งนั้นจริง สิ่งอื่นเปล่า

 

คนส่วนมากรู้เห็นอะไรเป็นตื่นเต้นไปหมด ยิ่งสิ่งที่ไม่เห็นด้วยตาอย่างเทพเทวดานรกสวรรค์ ใครเล่าให้ฟังเชื่อทันที ให้ไปปฏิบัติรู้ด้วยตัวเองมักไม่ทำหรือทำกันไม่ได้ ให้นั่งเฉยๆ สักห้านาทีสิบนาทีบางคนยังทำกันไม่ได้ คนที่หลบเวทนาได้แล้วคุยว่าประกาศว่าทำฌานได้พ้นเวทนาแล้ว พวกขี้คุยพวกพ้นเวทนาแต่ปาก เหมือนอาจารย์สมัยนี้สอนธรรมแต่ปากสอนศีลแต่ตัวเองรักษาศีลไม่ได้ เวลานี้ศาสนาพุทธจึงเหลือแต่พระพุทธรูปให้กราบ หรือไปตั้งพระพุทธรูปตั้งศาลไว้บูชาตามลัทธิพาหมณ์ เสร็จแล้วใช้ปากบูชาวัตถุมากกว่าธรรม

 

พี่หนีมายินดีแว๊ปนึง หาสาระได้บ้างไม่ได้บ้าง
เข้ามาฟังพี่ป.ปุณฑ์เล่าเรื่อง
ช่วงนี้ได้แค่สวดมนต์ให้ลูกฟังก่อนนอน
จะโม้อะไรก็ไม่มีซะแล้ว
รอพี่หนีกระตุ๊กต่อมเฉยดีกว่า

 

ที่พูดถึง กายฝัน เพราะคิดว่าน่าจะเป็นนิมิตของการติดต่อภพภูมิ หรือไม่ก็เป็นการเข้าไปรู้ของจิตในอดีตอนาคตปัจจุบัน ซึ่งน่าจะจัดอยู่ในขอบข่ายตาทิพย์.. (ไม่รู้จะเป็นฤทธิ์ทางใจ หรือที่ว่าไปแบบครึ่งกำลังหรือไม่?)
ต่างจาก กายทิพย์ ซึ่งเป็นการ.. ไปจริง ไรจริง

เห็นน้าจิตมา..ก็จะเล่าเรื่องสภาวธรรมบางอย่าง เรื่องถอดกายทิพย์หรือถอดจิต
บางคืนนี่ นอนหลับมันจะหลุดเป็นส่วนๆนะ
ที่แบบเข้าสมาธิแล้วสบายมากๆ จะรู้สึกเท้าเดินไต่ไปตามเพดาน พอลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นกายหยาบนอนอยู่ธรรมดา พอหลับตาเข้าสมาธิก็จะไปรู้สึกที่เท้าว่าเดินไต่ไปตามเพดาน เดินไปทั่วเพดานเลย.. แบบนี้หลายครั้งอยู่ ..มาคิดดู คงหลุดแค่เท้า จิตไปอยู่ที่นั่น แต่ไม่หลุดไปทั้งตัว..
สติยังไม่มากพอ จะกำหนดไปที่กายทิพย์เลย..

บางคนถอดกายทิพย์ได้ในขณะหลับ(จิตตื่นด้วยฌาน) หรือตื่นทำสมาธิอยู่ ก็เพราะได้ฌาน

 

พอดีไปอ่านเจอ.. ก็นะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

บุญญาภินิหารของในหลวง ท่านทรงถอดจิตใด้

......เคยมีคนบอกผมว่าในหลวงท่านถอดจิตได้ ถ้าหากไม่ติดพระราชกรณียกิจใด ๆ ท่านจะนั่งสมาธิตั้งแต่ 6 ทุ่ม ถึง 6 โมงเช้าทุกวัน

ผมฟังทีแรกยังไม่อยากเชื่อเลย แต่ผมได้อ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ที่ได้พูดถึงในหลวงว่า ท่านมีสมาธิดีมาก ท่านเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ตามธรรมดาหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) แห่งวัดท่าซุง จะอัดเทปถวายในหลวง เพื่อนำไปเปิดขณะปฏิบัติธรรม เท่าที่กระผมทราบมา ท่านเอาเทปของหลวงพ่อฤาษีลิงดำที่อัดเสียงถวายแขวนคอแล้วเดินจงกรม ที่พระราชวังไกลกังวล หัวหิน บางครั้งท่านก็นั่งสมาธิโดยจับเสียงคลื่นเป็นอารมณ์กรรมฐาน

ในหลวงท่านทรงแนะนำให้บุคคลใกล้ชิดได้ปฏิบัติธรรมด้วย เช่น พระราชวงศ์ องคมนตรี องครักษ์ หรือแม้แต่บุคคลที่ใกล้ชิดกับท่าน นี่ก็เป็นหลักฐานว่าสิ่งที่ผมได้กล่าวมามีเค้ามูลแห่งความจริง มีพระหลายองค์ บอกว่า ในหลวงเป็นผู้ทรงฌาณคนหนึ่ง เวลาท่านไปที่ไหน พระเถระชั้นผู้ใหญ่หลายองค์ขยับแล้วขยับอีก แต่ในหลวงท่านเพียงแค่กระพริบตาอย่างเดียว นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเลยได้เป็นชั่วโมง ๆ

พลตำรวจเอกที่เคยเป็นองครักษ์ของท่านคนหนึ่ง ก็เคยพูดไว้ว่า ในหลวงท่านเคยเล่าให้ฟังว่า ท่านเคยนั่งสมาธิเห็นร่างกายของท่านเป็นเนื้อแดง ๆ ลอกออกจนเห็นกระดูกสีขาว ๆ

มีผู้ปฏิบัติธรรมท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ในหลวงท่านเคยถอดจิต (จะเรียกว่าถอดจิตก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เพราะโอเลี้ยงหายไปครึ่งแก้ว) มาหาท่านหนึ่งที่มีบารมีมาก สามารถต่อรองกับพระยายมเพื่อนำคนที่ตกนรกไปแล้วขึ้นมาได้ ที่ในหลวงท่านถอดจิตมาหา ก็เพราะต้องการให้ช่วยอดีตนายกรัฐมนตรีท่านหนึ่งที่เป็นเชื้อพระวงศ์ขึ้นจากนรก แต่ท่านนี้ไม่ยอมช่วยเพราะเหตุไม่ถูกกับอดีตนายกฯท่านนั้น

แต่ที่น่าแปลกก็คือ ถ้าในหลวงท่านถอดจิตมา (มาแค่จิตอย่างเดียว ร่างกายไม่ได้มาด้วย) โอเลี้ยงคงไม่หายไปครึ่งถ้วยหรอกครับ เพราะเจ้าของบ้านให้คนไปซื้อมาถวายในหลวง แต่นี่ที่หายไปครึ่งแล้ว แสดงว่า ในหลวงท่านหายตัวได้ครับ! ในหลวงท่านฝึกสมาธิจนถึงขั้นอภิญญา คือ แสดงฤทธิ์ได้ ซึ่งลูกศิษย์สายหลวงพ่อฤาษีลิงดำมีหลายคนทำได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร เพียงแต่ว่าเขาไม่ค่อยแสดงฤทธิ์กันเท่านั้นเอง

แต่ถ้าท่านรู้มากกว่านี้ ก็คือ ในหลวงท่านเป็นพระโพธิสัตว์ใหญ่ (พระโพธิสัตว์ คือ บุคคลที่ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต) และท่านก็มีบารมีมากพอที่จะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตแน่ ๆ แล้ว (ต่อจากหลวงปู่ทวด และสมเด็จโต) ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะหายตัวได้ !


บุญญาภินิหารของในหลวง ท่านทรงถอดจิตใด้ - ชุมชนคนเหมือนกัน

 

ไปแนะนำจิกตีนนท์ ให้ถอดกาย ทิพย์ จะไหวเร้อ งานเยอะ งานแยะ

หมดแรงจะแยกแยะ หากทั้งวันต้องใช้คิด .....

จิกตีนนท์บอกสบายบรื้อๆๆ แค่ก่อนนอน วางจิตให้เป็นสมาธิ จะเข้าๆ ออกๆ วิธีไหน
ด้วยอะไรก็ว่ากันไป แต่ ตอนเอนกายให้วางจิตเป็นสมาธิ โดยให้ท่านอนเป็นท่าที่
พร้อมจะลุกสำหรับตน ( วางจิตให้เป็นสมาธิ แล้ว ยังต้องวางจิตว่าจะลุก ) แล้วก็
ให้ ตัดหลับ จับหลับ

พอจะตื่น จิตมันจะตื่น ส่วนกายยังป้อแป้ๆ ป้อแป้เพราะอะไรยกไว้ อย่าไปคิดลึกนึกอึ๊ก!!
แล้วมันจะมี " ช่อง " ของจิตคล้ายๆจะลุก แต่ไม่ได้ลุก มีช่องจิตออกไปเดิน แต่ไม่ได้เดิน

เห็นช่องแล้วอย่ากระดี้กระด้าส่งออก ให้กลับมารู้กายว่านอนอยู่ให้แจ่มๆ ด้วยจิตเป็น
สมาธิ พร้อมจะลุก แล้ว ฉีกกกกก ฉีกกกกกกก ฉีกกกกก หาก ฉีกได้ด้วยจิตเป็นกุศล
มันก็จะไปพร้อม คติที่เป็นกุศล ตามแรงกุศลจิตที่ตั้งไว้ตอนกลับไปพิจารณาสัมปชัญญะ

ถ้า ฉีกแล้วไม่ออก แล้วเกิดการตัดหลับ ติดหลับ ติดซึม ลืมกายลืมใจ อันนี้ก็จะออก
เหมือนกัน มันจะ ออกแล้วลวงว่าออก ส่วนออกไปไหน ........โอยยยยยยยยยยยย
แต่เป็น โอยยยย ที่จะกลับมา ฮานาก้า เลข5เรียกพี่ ...เอ หรือ บระสี5เรียกพี่ ก็ไม่ฮู้

เนี่ยะ จิกตีนนท์ ไม่มีปรกติจะเล่าอย่างนี้..................คร๊อกฟี้......คร๊อกฟี้...จั๊บๆ

 

คล้ายๆพี่ป.ปุณฑ์เล่ามาเกิดสักสองครั้งเท่าที่จำได้ดี เห็นตัวเองนอนครั้งนึงกับรู้สึกลอยออกมาครั้งนึง. นานมาแล้ว ส่วนเรื่องฝันคงฟุ้งคิดตุตะเอาเอง
ยกเว้นไปที่แปลกๆ อันนั้นไม่บ่อยมักจะช่วงก่อนตื่นนอน ภาพเลยจำได้ชัด ล่าสุดเดินนอยู่ในป่ามีผู้หญิงแก่ชุดขาวถือไม้เท้าเดินนำหน้า สถานที่ไม่เคยอยู่ในความทรงจำ
โม้เท่านี้

ตามพี่หนี คึกขึ้นมาได้ ขอบคุณครับ
แล้วจะมาโม้

 

สมถะนี่ หลบเวทนาทางจิตด้วย
คนโวยวายโวกเวก หยาบคาย บางคน
พอทำสมาธิ ข่มใจได้สบายๆ
พอออกจากสมาธิ กิเลสเท่าเดิม หรือเยอะกว่าเดิม ถ้าหลงว่าเก่งเป็นนั่นนี่ขึ้นมา..
ถ้าฝึกสติ พิจารณาธรรม เห็นธรรมตามจริง ก็ไม่กล้าไปยึดอะไร ไม่ทำตัวเหนือกรรม

 

ฉีก

เคยมีครั้งนึงนอนอยู่พอจะลุกก็โยกหัวขึ้นก่อนได้ยินแต่เสียงเหมือนฉีกเสียงช่วงคอเหมือนต้นไม้เวลาจะโค่น เลยชะงักงงๆว่าอะไร กลัวๆขึ้นมาว่าถ้าวิญญาณจะออกจากร่างหรือเปล่าเลยรีบโยกหัวกลับคืน ปล. อันนี้ไม่รู้ว่าลวงหรือหลอก เล่าสู่กันฟังอะจ๊ะ

 

เรื่องความแปลกของความฝัน ก็มีมากอยู่นะ
สมัยก่อน สงสัยใคร่รู้ธรรม ขบคิดไม่อาจปล่อยวาง ก็มีพระท่านมาอธิบายให้ฟัง ให้คลายสงสัยในความฝัน

เมื่อปลายสิงหา(เสาร์ที่23) ก็ฝันว่ากายฝันค่อยๆหลุดออกมาจากกายหยาบที่นอนอยู่ แล้วไปรู้สึกที่กายฝัน...ก่อนล่องลอยแบบขึ้นๆลงๆไปที่ไหนๆ ต้องใช้สมาธิมากเลย ลอยไปนั่นนี่น่ะ พยายามจดจำสถานที่ไป ก่อนจะกลับมาแล้วลอยลงมาค่อยๆแนบกายหยาบ แล้วความรู้สึกจากกายฝันก็มาอยู่ที่กายหยาบ แบบค่อยๆรู้สึกตามนิ้วก่อน มาแขนขา ร่างกาย แล้วรู้สึกเต็มตัว ...เป็นการตื่นที่แบบว่าความรู้สึกจากกายฝันค่อยๆถ่ายเทมาที่กายหยาบชัดเจนมาก

พอชัดเจนที่กายหยาบแล้วตื่นแล้ว ก็พิจารณาดู เห็นว่าก็ไม่ใช่การถอดการทิพย์อยู่ดี เป็นแค่ฝันนั่นแหละ แต่เป็นฝันที่เหมือนใครอยากจะบอกว่า เวลากายทิพย์ออกแล้วกลับเข้ามาเป็นอย่างไร ..ก็คุณพี่ ทำจริงไม่ได้ซ้ากกกกที่ ...ประมาณนั้น

..

ไม่กี่วันนี้ ฝันว่าเพื่อนเอารองเท้าพ่อมาให้ รองเท้าหนังสวยแบบว่า..มาไว้ให้ใส่เที่ยว(คุณพ่อเสียแล้ว).. ก็เลยถามว่าแล้วพ่อเธอจะไม่มาด้วยเหรอ?? เท่านั้นเอง เห็นคุณพ่อทันที่ เลยสัพเพฯให้ท่านซะหล่อเฟี้ยวเลย..
โทรไปถามเพื่อนว่าตอนท่านเสียอายุเท่าไหร่ เพื่อนว่า 62 ก็อายุไม่มากนะ (-฿-)

 

เคยฝันเห็นตัวเองในอดีตหลายครั้งค่ะ
ฝันใส่ผ้าถุงสีเขียวนั่งเรือไม้ขึ้นไปทางเหนือ มีชาวเหนือแต่งกายแบบล้านนาจ้องมาตัวเราอยู่
ฝันถึงการรอคนรักอยู่ที่ท่าน้ำมีคนพายเรือในแม่น้ำเต็มไปหมด
ฝันเห็นพญานาค ผู้ชายแต่งกายแปลกประหลาดพอลงแม่น้ำกลายเป็นพญานาคเล่นน้ำ
ฝันเห็นคนที่อ้างว่าเป็นคนรักในอดีตคอยตามขัดขวางความรักปัจจุบัน
ฝันเห็นวิญญาณคนตายมาหาขอส่วนบุญ
ฝันเห็นคนมาเตือนก่อนเกิดเหตุร้าย
ฝันเห็นเจ้ากรรมนายเวรมาทวง
ฝันเห็นตัวเองยืนดูร่างของตัวเองที่นอนหลับอยู่

จนคิดว่าตัวเองเป็นคนบ้ารึเปล่าฝันไม่ปกติ แต่พอมาอ่านบทความนี้ก็ดีใจ เพราะอาจจะออกไปแบบกายฝัน เวลาใกล้เช้าจะมีเสียงผู้หญิงเรียกให้กลับมา ขอบคุณนะคะ

 

ที่พูดถึงความฝันบ่อย
เพราะเห็นว่า กายฝันนั้นเป็นการไปแบบนิมิต คือเกิดนิมิตหรือไปแบบนิมิต
น่าจะอยู่ในขอบข่ายของตาทิพย์ หรือตาที่สาม บังเกิดเป็นเรื่องราวในสัญญาอดีต หรือการติดต่อจากภพภูมิอื่น หรือการเข้าไปรู้เห็นปัจจุบันอนาคตของจิต.. อ่ะจ๊ะ

เช่น ฝันว่าไปกับคุณเพื่อนจริง แต่ที่เห็นเป็นสถานที่เก่าร้าง น่าหดหู่ใจ
แต่เพื่อนบอกเป็นโรงแรมเก่ามาปรับปรุงใหม่..ไม่รู้หดหู่ไหม แต่สวยน่าอยู่แล้ว..
..มันไม่เหมือนกับไปจริง ไรจริง เห็นตามจริงในปัจจุบัน
แต่คล้ายมีการคาบเกี่ยวของเวลา ถึงความเป็นไปในสิ่งที่เข้าไปรู้เห็นอยู่

 

Thank you for share

 

ขอขอบคุณที่ช่วยแชร์ ปสก. ครับ / หยุดฝันได้เมื่อไหร่ นั่นแหละครับ / จะเริ่มเข้าสู่บทเรียน บททดสอบต่อไป
(อย่าเชื่อผมนะครับ)