เจ้ากรรมนายเวรของสุนัขฝากให้คนมาทวงก็ได้

เรื่องนี้ข้าพเจ้าได้พิจารณาด้วยตนเองแล้ว หากท่านผู้อ่านไม่เชื่อในกรณีนี้ก็ขอให้เข้าใจว่าเป็นเรื่องความเชื่อส่วนบุคคล

เรื่องก็คือว่าข้าพเจ้าได้ไปฝึกขับรถยนต์กับญาติที่นำรถยนต์มาช่วยสอนให้ในซอยเปลี่ยวแคบๆแห่งหนึ่งซึ่งยังไม่คุ้นเคยนักที่กทม. เนื่องจากหาที่กลับรถยาก จึงตัดสินใจเลี้ยวรถเหยียบผ่านพุ่มต้นสาบเสือ ในวินาทีนั้นข้าพเจ้าอยากจะบีบแตรเพราะคิดว่าอาจจะมีอะไรอยู่ในพุ่มไม้ แต่เสียงรถยนต์ก็ดังอยู่แล้วจึงค่อยๆเลี้ยวรถอย่างช้าๆแทน แต่เมื่อเลี้ยวเสร็จมองกระจกหลังเห็นมีสุนัขตัวหนึ่งมันคงจะนอนหลับสนิทในพุ่มไม้นั้นได้วิ่งตกใจร้องออกมา มีขาข้างหนึ่งหักไปแล้ว ญาติก็ว่า "อ้าวมีหมานอนอยู่"
หลังจากนั้นผ่านมาราว5ปี ข้าพเจ้าก็ได้บวชที่วัดทางบ้านเกิดได้ราวปีกว่าแล้วก็ลาสิกขาออกมา มีอยู่วันหนึ่งมีคนนัดให้ข้าพเจ้าไปดูรถเร่มาปล่อยพระเครื่องจำนวนมากที่วัด นั่งดูได้ทั้งวันไม่เช่าก็ได้ ข้าพเจ้าจึงขี่จยย.ไปดูแต่ยังไม่มีใครมา จึงไปทำธุระอย่างอื่นแทนโดยเอารถจยย.กลับไปไว้แล้วใช้รถจักรยานแทน ช่วงนี้เองข้าพเจ้าได้ลืมสร้อยพระเครื่องไว้ที่บ้าน ขณะที่ข้าพเจ้าผ่านทางแยกในหมู่บ้านมีรถเก๋งเหมือนจอดนิ่งอยู่ ข้าพเจ้าจึงรีบปั่นจักรยานเพราะคิดว่าเราเป็นรถทางเอก เมื่อขี่รถกำลังจะพ้นรถเก๋งคันนั้นก็พุ่งเข้าชนดันตัวข้าพเจ้าตกลงจากรถจักรยาน เห็นที่ล้อจักรยานด้านหน้าบิดเบี้ยวเพราะแรงกระแทก ส่วนเท้าซ้ายของข้าพเจ้าไม่สามารถยืนได้เสียแล้ว มีคนเห็นเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ต้น สงสัยเหมือนกันว่ารถเก๋งหยุดรออะไร?(เหมือนมีสิ่งที่มองไม่เห็นกำหนดมา) มีคนแปลกหน้าพลเมืองดีเดินมาตรงนั้นที่ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน2คน ช่วยจับแขนพยุงขึ้นแล้วให้คนที่ขับรถชนนั้น พาไปส่งและรักษาที่โรงพยาบาล มีคนขี่จยย.ผ่านมาเห็นไปลือกันว่าข้าพเจ้าโดนชนอย่างจังจนลอยขึ้นบนฟ้าน่าจะไม่รอดแต่เขาก็ได้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจมาตรวจดูและช่วยเก็บรถจักรยานที่ถูกชนไปไว้ที่โรงพัก ที่จริงเมื่อเอ็กซเรย์แล้วไม่มีกระดูกแตก มีเพียงแผลที่ข้อศอกที่กระแทกกับพื้นถนน ในวันแรกที่มาอยู่ที่บ้าน มีญาติคนหนึ่งผ่านมาโดยบังเอิญช่วยหาเตาไฟ ใบเปล้ามาย่าง และสุราขาวมาให้ข้าพเจ้าดื่มกระจายเลือด ข้าพเจ้ายังเดินไม่ได้เพราะเจ็บที่ข้อเท้า ขณะที่กำลังคลานไปเข้าห้องน้ำข้าพเจ้าก็นึกเปรียบเทียบอย่างฉับพลันไปเห็นภาพ สุนัขตัวนั้นที่มันขาหักเพราะข้าพเจ้า มันมาทวงคืนแล้วโดยใช้ฝีมือของคนด้วยกันเองเสียด้วยนะ แรงอาฆาตของมันคงจะติดตามมาแรงมาก! บุญบวชของข้าพเจ้านั้นคงจะมีส่วนช่วยเหลือข้าพเจ้าน้อยมาก บวชก็ส่วนบวช กรรม(ดีหรือชั่ว)ก็ส่วนกรรม แถมข้าพเจ้ายังจะได้บาปเพราะไม่รู้ว่าปลงอาบัติตกรึเปล่า? ปริวาสก่อนสึกก็ไม่ได้ไปเพราะแถวนั้นยังไม่มีความนิยมไปงานปริวาส เรื่องแบบนี้เคยเอามาแสดงความเห็นในกระทู้ไปบ้างแล้วในช่วงแรกๆที่ข้าพเจ้าเข้ามาเป็นสมาชิกเว็บพลังจิต
สรุป กรรมของเรายังไงเราก็ต้องได้รับผลของกรรมนั้นอยู่ดี ไม่มีบิดพริ้ว!แล้วเราจะมีวิธีลดความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นนั้นได้อย่างไร?
สวัสดี

 

บุญบวชของข้าพเจ้านั้นคงจะมีส่วนช่วยเหลือข้าพเจ้าน้อยมาก

ต้องให้บุญเยอะๆ ชนให้ตายคาที่ไปเกิดบนสวรรค์แทนดีไหม

 

โทษตายเว้นได้ แต่โทษเป็นยังต้องรับ ถ้าไม่ได้บวช น่าจะขาหักเป็นอย่างน้อย
นี่แสดงให้เห็นว่ากรรมชั่วส่งผล แต่ กรรมดีก็ช่วยป้องกัน

วิธีหนีกรรมชั่ว ที่ดีที่สุด ก็คือ การเข้าพระนิพพานให้เร็วที่สุด ถ้าเรายังเข้านิพพานไม่ได้ก็ให้ทำดีให้มากที่สุดและทำชั่วให้น้อยที่สุด

 

ชีวิตนี้ใช้ให้ถูกต้องไม่เบียดเบียนใครเลยนั้น ช่างยากนัก หากพยายามทำความเข้าใจให้ชัดแล้ว
ก็คงพอทราบได้ไม่ยาก กรรมใดใครเป็นผู้ก่อ กรรมนั้นย่อมกลับมาสนองผู้นั้นในวันหนึ่งข้างหน้า
ไม่รูปแบบใดก็รูปแบบหนึ่ง สำหรับท่านเจ้าของกระทู้ถือว่าโชคดีที่ได้ชดใช้ในชาตินี้ ซึ่งท่านได้
กระทำโดยไม่ได้ตั้งใจกับสุนัข เหตุไม่ได้ตั้งใจนั้นจึงกลับมาเกิดขึ้นกับท่านในรูปแบบที่คล้ายคลึงกัน
แต่ท่านอยู่ในภพภูมิที่สูงกว่าสุนัข ผลที่ได้รับจึงไม่ร้ายแรงเท่ากับที่สุนัขนั้นโดน แต่ก็ไม่อาจสรุปได้ว่า
บาปนั้นสิ้นผลของมันไปแล้ว อาจยังมีเศษของกรรมนั้นให้ท่านได้ชดใช้อีกในภายหน้าก็เป็นไปได้

ทางที่ดีที่สุดคือ หมั่นอธิษฐานจิตอโหสิกรรมให้กับผู้ที่เคยกระทำกรรมกับเราไว้เป็นเนืองๆ ขยันฝึกฝน
จิตให้มีสติอยู่กับตัวเสมอๆ จะช่วยไม่ให้เกิดกายกรรม, วจีกรรม และมโนกรรมที่เป็นบาปละเมิดต่อผู้อื่นได้
พึงระลึกไว้เสมอว่า หากเราไม่อโหสิกรรมใดๆให้ผู้อื่นแล้ว ก็อย่าหวังว่าผู้อื่นจะอโหสิกรรมใดๆให้เราได้

ขอเจริญในธรรมทุกท่านนะครับ

 

ไม่ได้อุทิศบุญให้เขาซิครับ ผมเคยเจ็บแขนเกือบปีครับแล้วคืนหนึ่งผมฝันเห็นกิ้งก่าที่เคยยิงหนังสติกใส่เขาจนขาขาดไปขาหนึ่ง รุ่งเช้าผมใส่บาตรอุทิศให้เฉพาะกิ่งก่าตัวนั้นที่ผมยิงเขา ไม่นานแขนที่ผมเจ็บก็ค่อยหายไปเองครับก็แปลกดี

 

หมามันไม่ได้มาทวงหรอกครับ และก็ไม่ได้ใช้คนมาทวงแทนด้วย
แต่กรรมใครกรรมมัน หมามันโดนเราทับ ก็กรรมมันเคยทำ
เราทำมัน ก็กรรมเรา วันนี้เป็นวันรับกรรมของเรา
รถคันที่ชนเรา ไม่นานก็ถึงวันของเขา
กรรมเกิดได้ล้วนมีส่วนมาจากความประมาท ขาดสติของตัวบุคคล
ถ้าเรามีสติ ไม่ประมาท ก่อนจะทำอะไร คิดหน้าคิดหลังให้ดี
ก็จะลดปริมาณการสร้างกรรมใหม่ๆไปได้มาก
แต่เมื่อมันพลาดไปแล้ว ก็ต้องก้มหน้าก้มตา รอเวลารับผล
หลีกเลี่ยงด้วยการสร้างกรรมดีๆ มันก็ได้กรรมดีๆมาเท่านั้น
ไม่ได้ยกเลิกผลกรรมเก่าได้เลย

 

ทับขาสุนัข ลงไปดู เห็นว่าตัวเราเองทับสุนัข = ถ้าไม่ลงไปดู ไม่รับทราบความรู้สึกผิดไม่เกิดการกระทำ ผมว่ามันบ่งบอกถึงเจตนา เราไม่มีเจตนาทับเข้า มันคืออุบัติเหตุ ถ้าเราไม่เห็น ไม่รับทราบ ว่าสิ่งที่เรากลับรถ เราจะไปเหยียบ ลูกสุนัข แมลงด้วง มด ปลวก งู เราจะมีผลของกรรมนี่รึป่าวครับ

ถ้าการกระทำบ่งบอกถึงเจตนา = ถ้าเจตนาฆ่าคนตั้ง 999 คนเพื่อเอานิ้วโป้ง แล้วสำนึกผิดได้ ปฏิบัติเพื่อเข้าถึงพระนิพพาน (คงทำยากกว่าปกติมาก) แต่เมื่อทำได้แล้ว เข้าถึงนิพพานได้แล้ว เวรกรรมทุกอย่าง ก็อโหสิกรรมให้

ถ้าก่อนตาย นึกแต่สิ่งดีๆ = ก็จะไปสู่ที่ดีๆ เพราะที่ผ่านมาในชีวิต ไม่เคยมีเจตนาที่ทำไม่ดีเลย อาจจะมีพลั่งเผลอบ้าง เพราะอุบัติเหตุ แต่สุทธิของชีวิต น่าจะมีแต่เจตนาดี แล้วเวรกรรม ที่เราพลั่งเผลอ จะมาเกิดเป็นนิมิตภาพ ก่อนตายรึป่าว เราจะนึกแต่สิ่งดีๆ แล้วไปในที่ดีๆ ได้รึป่าวครับ

 

ไม่รู้ว่าคุณถามใคร แต่เมื่อเปิดมาเจอ ได้อ่านแล้ว ก็ขอตอบแล้วกันนะครับ

เราไม่มีเจตนาทับเข้า มันคืออุบัติเหตุ ถ้าเราไม่เห็น ไม่รับทราบ ว่าสิ่งที่เรากลับรถ เราจะไปเหยียบ ลูกสุนัข แมลงด้วง มด ปลวก งู เราจะมีผลของกรรมนี่รึป่าวครับ
ตอบ...ผลของกรรมนั้นมีแน่นอน เพียงแต่ไม่มีเจตนา จิตใจไม่ได้ชั่วช้า
ไปทับขาหมา ในอนาคต อาจจะชาตินี้ หรือชาติต่อๆไป
หากเราทำปัจจัยพร้อมให้กรรมสนอง ผลกรรมมันก็จะปรากฏ
อธิเช่น...ถ้าหมามันจะมาขี้หน้าบ้าน เราเห็น เราไม่พอใจ ออกไปไล่มัน
หมามันโมโห มันก็งับขาเราเข้า กรณีนี้เราสร้างต้นเพลิงแห่งกรรม
ด้วยการเข้าไป หมายจะไล่มัน ส่วนกรรมเก่าที่ไปทับขาหมานั้นเป็นเชื้อ รออยู่ตลอด
ไฟเจอกับเชื้อ มันก็ลูกพรึ้บ เผาเรียบ!!

ถ้าเจตนาฆ่าคนตั้ง 999 คนเพื่อเอานิ้วโป้ง แล้วสำนึกผิดได้ ปฏิบัติเพื่อเข้าถึงพระนิพพาน (คงทำยากกว่าปกติมาก) แต่เมื่อทำได้แล้ว เข้าถึงนิพพานได้แล้ว เวรกรรมทุกอย่าง ก็อโหสิกรรมให้
ตอบ...องคุลิมาน แม้จะถูกขนานนามว่ามหาโจร
แต่จิตใจมิได้ชั่วช้า อีกทั้งยังเป็นคนเก่ง กตัญญูมาก
ด้วยเพราะหลงในอวิชชา โดนหลอกว่า จะสอนวิชชาสุดยอดให้
แต่ต้องฆ่าคนให้ครบพันเสียก่อน องคุลิมานไม่ได้อยากฆ่าคน
ไม่ได้เป็นคนเลว แต่เพราะความอยากที่จะก้าวหน้า
อยากที่จะเก่งให้พ่อแม่เห็น จึงยอมกระทำ ทั้งๆรู้ว่าฆ่าชีวิตมันไม่ดี
ที่เก็ยนิ้ว ก็เพื่อแทนการจดจำ นิ้วครบพัน ก็ครบพันชีวิต
ตอนแรกๆก็ฆ่าแต่พวกคนเลวๆ ฆ่าไปฆ่ามา ใครก็ได้ สุดท้ายเกือบฆ่าแม่
พุทธองค์ออกอุบายแสดงปาฏิหาริย์ และได้ให้ธรรมด้วยนัยของคำพูด
"ว่าเราหยุดแล้ว หยุดการฆ่า แต่ท่านยังไม่หยุด"
องคุลิมานเป็นคนฉลาด จึงรู้ได้ทันทีว่า นี่คือพระพุทธเจ้า
และที่ตนทำลงไป เป็นความผิดมหันต์
เมื่อสิ่งที่เราทำ ไม่คิดว่าจะเป็นความผิดมากมายอะไร
จู่ๆก็มารับรู้ว่า เป็นความผิดมหันต์ ร้ายแรง
น้ำตาลูกผู้ชายต้องไหลริน กลับพฤติกรรมชั่วในทันใด
พื้นฐานขององคุลิมานเป็นคนดี จึงสามารถบรรลุธรรมได้ในที่สุด
สำหรับคนเลวแท้ๆ ไม่สามารถทำได้แน่นอน

แม้สำเร็จอรหันต์ หากยังมีชีวิตอยู่
กรรมทั้งหลายก็ยังคงให้ผลอยู่เหมือนเดิม
เหมือนดั่งพระโมคคัลลานะ ที่เคยฆ่าพ่อแม่ในอดีตชาติ
แม้สำเร็จอรหันต์แล้ว ยังต้องถูกทุบตีจนกระดูกแตกเป็นผลให้มรณะภาพ
กรรมเก่า ถ้าปัจจัยมันพร้อม ต้องชดใช้
ส่วนกรรมใหม่ ก็มีบ้างที่เกิดโดยไม่เจตนา
แต่พระอรหันต์ที่ไม่ยึดมั่น ไม่มีจิตสุดท้าย ตายแล้วตายเลย ไม่เกิดอีก
กรรมที่ต้องรับชดใช้ ก็หมดแค่ตายนั่นแล

ถ้าก่อนตาย นึกแต่สิ่งดีๆ = ก็จะไปสู่ที่ดีๆ เพราะที่ผ่านมาในชีวิต ไม่เคยมีเจตนาที่ทำไม่ดีเลย อาจจะมีพลั่งเผลอบ้าง เพราะอุบัติเหตุ แต่สุทธิของชีวิต น่าจะมีแต่เจตนาดี แล้วเวรกรรม ที่เราพลั่งเผลอ จะมาเกิดเป็นนิมิตภาพ ก่อนตายรึป่าว เราจะนึกแต่สิ่งดีๆ แล้วไปในที่ดีๆ ได้รึป่าวครับ
ตอบ...น้ำใสๆ เจือด้วยฝุ่นผงประมาณน้อย น้ำนั้นก็ยังใสอยู่
นิมิตสุดท้ายของคุนทำดีมามาก ยึดมั่นในความดีมามาก
แม้มีบาปมีกรรมชั่วอยู่บ้าง แต่ไม่ได้ยึดมั่น
ก็เหมือนฝุ่นผงเล็กน้อย ที่ทำให้น้ำดำไม่ได้
แม้คนทำชั่วมามาก หากกลับตัว เจริญสติ เจริญสมาธิ
เป็นผู้มีปัญญาในทางธรรมแล้ว
แม้กำลังความดีที่ทำ อาจมีน้อยกว่า ความชั่วที่เคยทำมา
แต่เพราะปัญญาปล่อยวางในทางธรรมนั้นมีมาก
กรรมชั่วที่ผ่านแล้ว ไม่หวนไปยึดมั่น
น้ำที่ดำ ก็กลับใสขึ้นมาได้

บุญกับบาป อยู่ที่ความคิด ความยึดมั่น ณ ปัจจุบัน เพียงเท่านั้น

 

ขอบคุณมากเลยครับ

ได้ความรู้ขึ้นมากเลย