ลองวิชชา

ไม่ใช่จ๊ะ เป็นเพราะจิตเราเพ่งสมาธิที่หาท่าน ท่านจึงเชื่อมต่อกลับมา

มหาเทพประทานพลังไว้ในตัวเราทุกคน ขอแค่รู้จักนำมาใช้

 

น้องสาวน่ะใช่ เพราะไปวัดแขกที่สีลม พกพระรูป ฯลฯ แต่ข้าพเจ้าไม่ถึงขั้นนั้น แค่ดูรูปที่น้องเราไปเที่ยวแล้วเอามาอวด แปลกตรงที่ได้กลิ่นกับเขาไปด้วย

 

ไม่ค่อย รู้เรื่องพวกนี้เลย แต่ก็น่าสนใจดีครับ

 

... น่าสนใจเหมือนกันคะ ... แต่ระวังนะคะ .. พูดเยอะไปก็ไม่ดีนะคะ ... จะมีพวกที่มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ .. ตัวเองรู้ไม่แจ้งแต่ก็ไม่ยอมรับ.. มาแขวะเอาได้ง่าย ๆ นะคะ ...

.... มันเลยทำให้บางที่คนที่เขารู้แล้วไม่อยากเอามาลงให้อ่าน ... เพราะไม่อยากเจอคนแบบนี้ ... คนเรามันมีหลายประเภทคะ ....

 

ไม่มีใครผิดใครถูกไปทั้งหมดหรอก แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ
การเข้าใจผิดแล้วปักใจเชื่ออย่างนั้น อย่างเช่นไปไหว้องค์นั่นนี่มา
แล้วไปหาร่างทรงเค้าบอกว่ามีองค์ที่ไปไหว้คุ้มครอง ก็จะรับขันธุ์เป็นร่าง
อันนี้ออกไปไกลแล้ว อันตรายมาก ถ้าเค้าเอาผีใส่ขันธุ์ให้ก็เป็นทาสเค้าไป

 

จริงๆละครับ บ้างคนว่าเราบ้าก็มี 555+ และแบบไปรับ ขันธ์ มั่วๆก็อันตรายมาก เคยเห็นเพื่อนที่ทำงาน ไป สัก กลางหัวเลย เห็นแล้ว เอ่อ ที่อื่นไม่สัก ไปสักหัว ถือว่า ยอมไปเป็น ทาส เขาเลยนะนั้น

 

ถ้าเป็นสมัยก่อน เคยได้ยินว่าการสักยันต์มีอานุภาพเรื่องคงกระพันชาตรี เวลาทหารไทยไปรบกับข้าศึก หนังเหนียว ยิงรัน ฟัน แทง ไม่เข้า ช่วยเรื่องพลังใจความกล้าหาญ ฮึกเหิม ไม่กลัวตาย

พอมาปัจจุบัน การสักกลายเป็นสักเพื่อแฟชัั่นความสวยงาม ซะงั้น แต่ผู้ที่สักบางรายกลับถูกมองว่าเป็นนักเลงหัวไม้ อันธพาลซะอีก (เตะตาตำรวจเกินไป )

ยุคสมัยเปลี่ยนไป ค่านิยมเปลี่ยน จิตใจ คนก็เปลี่ยน เอาแน่ เอานอนไม่ได้ จริงๆ

 

ผมก็แปลกใจเหมือนกันที่เห็นสมัยนี้ชอบรับขันธ์ รับแล้วได้ประโยชน์อะไร เห็นแต่ต้องไปบำรุงเจ้าของขันธ์ให้อยู่ดีมีสุข แต่พ่อแม่ที่ให้ขันธ์ห้าเรามากับไม่เหลียวมอง

 

บ้างครั้งเรื่องพวกนี้ ไปเตือนเขา กลับถูกต่อว่า อีกนะคับ ถ้าใครสมควรเตือนก็เตือนแต่ถ้าเตือนไม่ได้ก็ตัวใครตัวมันครับ อิอิ อุเบกขาไว้น่าจะดีกว่า

 

เคยมีคนที่เค้าไปรับขันธ์มาแล้ว หรือจะไปรับขันธ์ มาเล่าให้ฟังอย่างนู้น อย่างนี้ ว่าถ้ารับแล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างนั้น อย่างนี้

ด้วยความที่ตัวเองไม่ค่อยมีความรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ถาม(อย่างจริงใจ) ว่า จะรับไปทำอะไร รับแล้วได้อะไร แล้วทำไมต้องรับด้วย ???

หิหิ ตั้งแต่นั้นมาเค้าเลิกคุยด้วยไปเลย

ส่วนตัวคิดว่า เรื่องพวกนี้เตือนไว้ก็ดีค่ะ แต่ว่าจะเชื่อหรือไม่ ขึ้นอยู่กับภูมิจิต ภูมิธรรมของแต่ละคนที่ปฏิบัติสั่งสมกันมา เพราะบางคนที่พึ่งทางใจเค้าอยู่ในระดับนี้ ก็ต้องปล่อยไป

 

บอกเลยว่าปัจจุบันนี้รับขันธ์พระพุทธเจ้ามาแล้วชีวิตเจริญมาก อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

นอนหลับฝันดี สุขภาพดี มีมิตรคอยช่วยเหลือ การงานก้าวหน้า รู้งี้รับขันธ์ตั้งนานแล้ว

๑. ปาณาติปาตา เวรมณี งดเว้นจากการทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป
๒. อทินนาทานา เวรมณี งดเว้นจากการถือเอาของที่เจ้าของมิได้ให้
๓. กาเมสุ มิจฉาจารา เวรมณี งดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม
๔. มุสาวาทา เวรมณี งดเว้นจากการกล่าวเท็จ
๕. สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวรมณี งดเว้นจากการดื่มสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท

ชีวิตเจริญขึ้นจริงๆ ฟันเฟิร์ม

 

ขอบคุณทุกๆคนที่โพสครับ ได้รู้เรื่องแปลกๆมากเลยครับ...

 

รับมาแล้วปฎิบัติตาม จาก คน กลายร่างเป็น มนุษย์ เลยใช้มั้ยครับ อิอิ

 

.... ค่อย ๆ เริ่มไปทีละข้อก่อนก็ได้คะ .. เพื่อความมั่นคง ...

... กาลีนะ นำเสนอ ... ศีลข้อ 3 ก่อนเลยคะ ถ้าทำได้ข้ออื่น ๆ ก็จะไม่ยากคะ ...

... แต่ต้องทำความเข้าใจเรื่องศีลให้ถ่องแท้ก่อนนะคะ เพราะทุกวันนี้ความเข้าใจของคนเรายังไม่ลึกซึ้งพอคะ

 

ผมข้อ 5 กับ 3 ครับ 5 นี้ได้สบายๆเลย สวน 3 แค่ความคิดละครับ ที่ห้ามไม่ได้ 555+ ใจมันห้ามอยาก แต่ให้ไปทำ ไม่ครับ ถ้าทำไปแล้ว ละอาย ไม่กล้าไปพบครูบาอาจารย์

 

... คร่าาาา ... เข้าใจคะ ... กาลีนะเคยลงเรื่องศีลเหมือนกันนะคะ .. เลือกเอาที่คล้ายกับที่พระอาจารย์ต๋องเคยสอนไว้คะ .. เพราะคนเราทุกวันนี้ปากบอกว่ารักษาศีลได้ครบ 5 ข้อ ความจริงไม่ครบหรอกคะในทุก ๆ วัน มีขาด มีเกิน เป็นปกติคะ ... ศีล คือ ความพยายามคะ ... รักษาได้ครบทั้งกาย วาจา ใจ มันยาก ... แต่อย่างน้อย กาย กับ วาจา ต้องให้ได้คะ ... ส่วนเรื่องของใจมันยากจะควบคุมคะ .. รู้ ๆ กันอยู่ .... ทำผิดก็ยอมรับ แล้วสำนึกผิดสะไม่ทำอีกก้ถือว่าใช้ได้แล้วคะ.

 

ใช้แล้วครับ ก็มีพลาดพลั้งเป็น ธรรมดา แต่อย่าให้ถึงกับศีลขาด ความคิดผมเองน่ะ บ้างครั้งการรักษาศีลก็ต้องใช้กำลังใจอย่างมาก เพราะอาจจะถูกถากถาง จากคนอื่นเป็นประจำ 5555+ T.T (ชีวิตจิงเลย อิอิ)

 

ว่าจะเล่าเรื่อง จร่าดกะแม๊ง เลยมาเล่า ผมรู้ไม่มากเท่าไร ได้ฟังจากเพื่อนมา เพื่อนเล่าว่า ตอนนั้น เพื่อนจะไปเรียนวิชชา กับตาของเขา มีวันหนึ่ง เพื่อนเห็นเด็กห่มขาวคนหนึ่งเดินมาหาตา เพื่อนจึงถามตา ว่าใครหรอ ตาบอกว่า เป็น อาจารย์ที่สอนวิชาให้ ลักษณะเด็กคนนี้จะแปลกมาก มองไกลๆเห็นเป็นพระภิกษุแก่ๆ พอมาใกล้กลายเป็นเด็กเชยเลย พอมาถึง เด็กคนนั้นก็เอา ว่าน ออกจากปากแล้วให้ ตาของเพื่อนกิน พอกินเสร็จ ก็ลองเลยครับ เพื่อนบอกว่าตอนนั้นอยู่กัน 3 คน มี ตาเพื่อนผมอีกเพื่อนของเพื่อนอีกคน โดนสองคนนั้นเอา มีดทั้งแทงและฟัน แม้แต่เสียบแล้วบีดก็ไม่เข้า ทำเอาตกใจไปเลย พอสักพัก เด็กคนนั้น (จะเรียกว่า จร่าดกะแม๊ง) เขาก็บอกว่าจะกลับแล้ว อีก10หรือ 15ปี น้แหละจะมาใหม่ (แต่ตอนนี้ตา แกเสียไปปีสองปีแล้วไม่รู้ครบกำหนดจะมาหรือเปล่า) เด็กคนั้นบอกว่า ถ้าเขามาให้สังเกตที่เท้าขวาหรือซ้ายนี้แหละจะมีรอยแผลอยู่ ตามที่เล่าขานกันบอกว่า จร่าดกะแม๊ง คนนี้เป็นคล้าย ฤาษี แต่ ตาของเพื่อนมีของที่ทิ้งไว้ให้เพื่อนอยู่ คือ หอยสังข์
แปลงที่ว่า หอยสังข์นี้ ถ้าอยากรู้ว่าวัดไหนทำวัตรหรือเปล่าให้เอาหูไปแนบหอยสังข์แล้วจะได้ยิน แต่ผมคิดว่าต้องมีอะไรมากว่านี้แน่ เพื่อนมันบอกไม่หมดหรอก แต่ ตา จะเรียนวิชชามาหลาย ครู กับ จร่าดกะแม๊ง กับ หลวงปู่สรวงก็เคยเรียน ก็ประมาณนี้ละครับมีอีกอยู่แต่ คิดไม่ออก อิอิ เล่ากันนานแล้ว พอกลับบ้านไปหาเพื่อนก็จะคุยกันเรื่องพวกนี้ละครับ บ้างครั้งก็เรื่อง กรรมฐาน เรื่องธรรมะ วิชชา ต่างๆ บ้างครั้งก้ไปพักที่วัดกับพระอาจารย์ องค์ท่านก็เทศน์ธรรมมะ ป่นกับเรื่องพวกนี้บ้าง อิอิ

 

.... ชีวิตน่าสนใจดีคะ ... กาลีนะ ก็ชอบฟังเรื่องแบบนี้คะ ... กล้วแต่ก็อยากฟังตื่นเต้น ...

 

การจะเรียนวิชาได้นั้น มันมีกฎเกณฑ์อยู่นะ ปัจจุบันบางครั้งลูกหลานก็รับช่วงต่อไม่ได้เพราะไปผิดกฎบางข้อเข้า บางครั้งไม่ยอมทำตามเพราะกลัวว่าคนอื่นจะหาว่าเชยก็มี วิชาเลยสูญ บางวิชาผู้หญิงเรียนไม่ได้เพราะมีช่วงเวลาที่อ่อนแออยู่ วิชาต่างๆจะมีข้อห้ามแม้แต่การลงนะหน้าทองก็เถอะน้องเราลงไป ปรากฎว่าไปเที่ยวสิบสองปันนามีผีป่าตามมา ที่รู้เพราะแม่ฝันว่านั่งกั้นประตูไว้ไม่ให้มันเข้ามา น้องเราจัดการเอาน้ำมนต์จากวัดที่พ่อเราผสมไว้หน้าพระ พรมตัวเองเลย คนไทยเลยไม่ให้ใครจับหัวง่ายๆเพราะเหตุนี้