รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำครับขายอาหารบาปไหม

ผมกำลังจะขายอาหารคือข้าวมันไก่ ซึ่งผมได้คุยกับคนแถวบ้านเขาบอกว่าอย่าใช้ไก่ตอน(เพราะไก่ตอนต้องโทรไปบอกคนเชือดไก่ให้เขาเชือดเพื่อเรา)มันจะบาปให้ใช้ไก่เนื้อที่ขายตามตลาดทั่วไป แต่เมื่อคืนได้ดูละครชีวิตจริง84000ในเรื่องคนขายไก่ทอดมีโอกาสได้พบพยายมท่านบอกว่ามันเป็นการสนับสนุนให้ฆ่าสัตว์ จึงเป็นบาป พอผมดูจบก็รู้สึกกลัวว่าการขายข้าวมันไก่ก็จะเป็นบาปแม้ไม่ใช้ไก่ตอน เคยได้ยินบางคนบอกว่าถ้าเราไม่รู้ ไม่ได้ฆ่าเอง ไม่ได้สั่งฆ่าเพื่อเรา ก็ไม่เป็นไรจริงหรือไม่ครับ จึงอยากจะรบกวนเพื่อนกัลญาณมิตรช่วยแนะนำหน่อยครับ เป็นพระคุณอย่างสูงครับ

 

มีคำถามทำนองคล้ายๆกัน และคำตอบจากผู้รู้ให้พิจารณาตาม link ครับ เผื่อช่วยในการตัดสินใจได้บ้าง..

ทำหมูปิ้งขาย แต่ไม่ทานเนื้อสัตว์ บาปไหมครับ? - ลานธรรมเสวนา

 

มีข้าวมันไก่อยู่ร้านนึงแถวสวนหลวง ขายดีมากๆๆ ขายจนส่งลูกเรียนเอแบค
มาวันนึงเลิกขายดื้อๆ ถามเหตุผลก็บอกว่าขายข้าวมันไก่ในแต่ละวันต้องโทรสั่ง(ฆ่า)ไก่
กลัวบาปกรรมก็เลยเลิกขาย ทั้งๆที่ขายมาเป็น 10ปี
อาทิตย์ต่อมาเห็นเปิดร้านใหม่ ขายบะหมี่หมูแดง ไก่ตุ๋น ข้าวหมูแดง และก็ขายดีมากๆเหมือนเดิม
ก็สงสัยเหมือนกันบาปมันจะน้อยกว่ากันมั้ยเนี่ย งง

ส่วนตัวผมว่าแทบทุกอาชีพปนบาปทุกอาชีพ ยกตัวอย่างนะครับ
ตัวผมขายเสื้อผ้า มีมุสาทุกวันจะมากจะน้อยแค่นั้น อย่างเช่น ลูกค้าลองเสื้อผ้าแล้วถามผมว่าสวยมั้ย
ก็ต้องตอบไปว่าสวยครับผม ดีครับพี่ ประมาณนั้นแม้บางครั้งจะเห็นด้วยหรือไม่ก็แล้วแต่
ส่วนงานที่บ้าน ซ่อมสีรถ ซื้อขายรถมือสอง ผมก็ว่ามันก็มีบางครั้งที่ผิดข้อมุสา(ไม่ได้หมายถึงโกหกลูกค้านะครับ)

ถ้าหากประกอบสัมมาอาชีพด้วยความสุจริตเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว อาจจะบาปแบบไม่เจตนามากเท่าไร
ก็คงจะดีกว่าฉก ชิงวิ่งราว ปล้น คนอื่นเขา
จะขายอะไรก็แล้วแต่ดุลยพินิจเพื่อความอยู่รอด ตั้งใจทำมาหากินเลี้ยงตัวเอง ครอบครัว พ่อแม่
โดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เป็นอาชีพสุจริต เป็นคนดีของสังคม แล้วเมื่อมีเงินแล้วก็ช่วยเหลือคนอื่นที่
ขาดโอกาสตามสมควร แค่นี้พอ

ส่วนตัวผมคิดแบบนี้ ส่วนถ้า จขกทมีช่องทางอื่นที่ไม่ปนบาปเลยจะยิ่งดีครับ

 

เราเอาเจตนาของเราเป็นที่ตั้งนะครับ ไม่ได้เจตนาฆ่าเพราะความโกรธแค้นอะไร ให้ดูว่าร้านขายไก่นั้นถ้าเขาไม่ขายให้เราเขาก็ต้องเชือดไก่ขายเป็นประจำอยู่แล้วหรือไม่ ถ้าใช่ เราก็ไม่ได้ไปผิดบาปอะไร มองแค่ว่าสั่งไก่มาต้ม เราทำมาค้าขาย เท่านั้นพอนะครับ

สมัยพุทธกาล พระโสดาบันคนหนึ่งมีสามีเป็นนายพราน ทุกๆวันพระโสดาบันผู้นี้ก็เตรียมอาวุธให้พรานผู้เป็นสามีทุกวัน แต่จิตใจท่านไม่ได้สั่งให้ไปฆ่า ท่านก็ทราบดีว่า นายพรานนั้นมีกรรมที่จะต้องไปล่าสัตว์ก็เป็นหน้าที่จะต้องเตรียมของให้สามี

คอยประคองใจไม่ให้คิดร้าย ประสงค์ร้ายเท่านั้นพอ สิ่งใดที่เป็นระบบกลไกของสังคมเราไม่อาจจะฝืนได้
เราก็ใช้ชีวิตสอดคล้องไป หมั่นทำบุญอุทิศให้สัตว์ที่เราใช้เนื้อหนังมังสาเขามาทำเป็นอาหารก็พอครับ

 

๗. วณิชชสูตร
[๑๗๗]
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
การค้าขาย ๕ ประการนี้ อันอุบาสกไม่พึงกระทำ ๕ ประการเป็นไฉน คือ

การค้าขายศาตรา ๑
การค้าขายสัตว์ ๑
การค้าขายเนื้อสัตว์ ๑
การค้าขายน้ำเมา ๑
การค้าขายยาพิษ ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลายการค้าขาย ๕ ประการนี้แล อันอุบาสกไม่พึงกระทำ ฯ
จบสูตรที่ ๗
พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต
หน้าที่ ๑๘๖/๔๐๗

 

ไม่ทำจะเอาไรกิน บาปให้มันบาป เลือกเกิดไม่ได้

 

ถ้าไปซื้อไก่กับเจ้าประจำ ... บาปครับ เพราะ แม่ค้าไก่เขาจะฆ่าไก่เตรียมให้เจ้าของกระทู้ครับ


แต่ ถ้าคุณเจ้าของกระทู้ไปซื้อไก่ที่เชือดแล้ว โดยเดินเข้าไปตลาดสดแล้วก็ซื้อกับร้านโน่น ร้านนี้ ไม่มีการบอกแม่ค้าขายไก่ล่วงหน้า


แบบนี้ ไม่บาปครับ ... เพราะเจ้าของกระทู้ไม่ได้สั่งฆ่า


.

 

ทำไมไม่ลองทำอาหารเจดูละคะ ทำให้อร่อยก็มีคนซื้อกินนะคะ

 

//////////////////////////////////////

ชัดเจน จาก ประสพการณ์จริงที่เคยได้สัมผัส กับ ครอบครัวญาติสนิทกันที่เคยเฟื่องฟู ร่ำรวย มั่งคั่ง กับอาชีพขาย เป็ดพะโล้ แถวละแวก ตรอกจันทน์ สาธุประดิษฐ์ มานานร่วม 20 ปี วันดีคืน ดี อาจเป็นเพราะ วิบากกรรมตามทัน เกิดเจ็บป่วยด้วยโรคแปลก ๆ ในช่องท้อง ลักษณะคล้าย ฝี ผุพอง ที่ ทำให้ต้องหยุดกิจการ และ ลูก ๆ ไม่ใส่ใจกับอาชีพนี้ ต้องตระเวณ รักษาตัวทั้งใน และ ตปท เงินรายได้ที่สะสมมานาน ต้องหมดไปกับการรักษา โรคเรื้อรัง ที่ต้อง ทนทุกข์ทรมาร อย่างน่าเวทนา สลดหดหู่ นานกว่า 5-6 ปี ก่อนสิ้นใจ ลาโลก ก็ประสพชะตากรรม ฝัน ร้าย ละเมอ ถึง เจ้ากรรมนายเวร พวก ฝูงเป็ด นานกว่า 3 เดือน

 

เราก็ว่า ถ้าเรามีฝืมือทำอาหาร จะเปิดร้าน เจ/มัง นะ
เพราะ กำไรดีมากๆ ถ้าทำอร่อยจริง คนก็กิน ไม่ได้เกี่ยงว่า ไม่มีเนื้อสัตว์
ทำได้ดีๆ จะเหมือนเนื้ัอสัตว์มากๆ
บางคนอาจจะเถึยงว่า ไม่มีกลิ่นเนื้อสัตว์ทำให้ไม่เหมือน
แต่ร้านพวกนี้ จะเลี่ยง ใช้เครื่องแกงเสริมกลิ่นเข้าไปบ้าง ฯลฯ

(หาซื้อทานดู แล้วลองไปคำนวณ ต้นทุนดูสิ จะรู้ว่า กำไรดี) และสามารถขายได้ถูกกว่าด้วย

 

ขออนุญาติครับ..เห็นด้วยกับเฮียป้อครับ

ถ้าเราไม่รู้..ไม่ได้ฆ่าเอง..ไม่ได้สั่งฆ่าเพื่อเรา

พระเวลาท่านออกบิณฑบาต..ท่านมองเป็นอาหาร

เพื่อมาเลี้ยงธาตุขันธ์ครับ.

 

ถ้าทำเพื่อประกอบอาชีพก็ไม่ถือเป็นบาปมากมาย เพราะสัตว์บางประเภทเกิดมาเพื่อเป็นอาหารในการดำรงชีวิต ยกตัวอย่างเช่น คนขายปลาเป็นอาชีพกับคนตกเบ็ดเป็นกีฬาเพื่อความสนุก เช่นนี้คนตกเบ็ดปลาถือว่าบาปมหันต์ ขอแนะนำคุณหากมีเวลาให้ถวายสังฆทานแล้วกรวดน้ำอุทิศกุศลผลบุญให้แก่ไก่ทุกตัวที่คุณมีส่วนร่วมในการฆ่า ให้หมั่นทำประจำก็จะไม่เป็นไร

 

พระอาจารย์ท่านใดสอนแบบนี้ครับ หรือสำนักไหน หรือหนังสือเล่มไหน หรือศาสนาไหน หรือเป็นความคิดของท่านเอง ผมขอถามเพื่อประดับความรู้ครับ

 

ดูจากละครชีวิตจริง84000ทางช่อง5ครับ แต่ให้ดูย้อนหลังที่ยูทูป ส่วนชื่อตอนขอเป็นวันพรุ่งนี้เดี๋ยวมาบอกอีกทีหนึ่ง เรื่องนี้ไม่ได้เป็นความคิดของผมแต่ไปเจอมาก็เลยมาถามเพื่อนๆครับ

 

อ้าว!..แล้ว..ว่าจะแนะนำตลาดให้สักหน่อย.

 

แนะนำตลาดหมายถึงอย่างไรครับ ไม่เข้าใจ รบกวนช่วยอธิบายด้วยครับ

 

เคยได้ยินครัวของคนทั้งโลกมั๊ยครับ..สหฟาร์ม.

 

ผมไม่เข้าใจที่คุณอภิมารจะสื่อครับ รบกวนช่วยอธิบายให้ผมด้วยนะครับอาจจะเป็นทางออกของผมก็ได้ ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

เอางี้ถ้าเป็นผมน๊ะครับ..(ตัวใครตัวมัน)

ประสพการณ์ตรง..เคยเห็นพระอยู่องค์

ท่านบิณฑบาตบ้านโยม..คนนี้ประจำ

วันหนึ่งไปบิณฯ..โยมเรียนท่านว่าพรุ่งนี้

จะทำอาหารชื่อนี้ถวาย..วันรุ่ง..ท่าไม่ไปรับครับ


เดยรู้จักคนหนึ่ง..ตอนประมาณช่วงที่เศรษฐกิจ

ลงสุดๆ..คนนี้เขารู้จักและสนิทกับร้านก๋วยเตี๋ยว

ไก่มะระซึ่งรสชาติดี..และขายดีครับออกตั้งร้าน

ประมาณ 7 โมง..ประมาณ..บ่าย 3 โมงก็หมด

และเจ้าของร้านใจดีไม่หวงสูตร ใครอยากได้ไปเรียน

เอาแต่ห้าม..ขายแถวนั้น.แต่สูตรของเขาต้องเป็น

ไก่ไข่สดทุกวันเต็มที่ถ้าทำค้าง...ก็คงไม่เกิน3วัน

เขาต้องไปซื้อที่โรงเชือดทุกวัน..และใช้วิธีให้เงินพิเศษ

ให้เด็กข้างในคัดดูตัวที่อวบๆ..สดใหม่..แต่ที่สังเกตุเห็น

หน้าพ่อค้าคนนี้..ละม้ายไก่แฮะ.


ส่วนผมถ้าถ้าขายข้าวมันไก่..ก็คงเลือกซึ้อวัตถุดิบ

ดูสดสะอาด..ขนาด..ราคายุติธรรม..ไม่ผูกกับร้าน

ใดร้านหนึ่งครับ..แต่ที่สำคัญผมจะกลับมาสูตรและองค์

ประกอบ.ทุกอย่างปริมาณเยอะ.ดูสะอาด.ถูกสุขอนามัย

ภาชนะดูดี.สถานที่เหมาะ.บริกาดีสุภาพ.ราคาย่อมเยาว์.

บกพร่องอย่างเดียว.รสชาติไม่ได้เรื่อง

" แล้ววันพรุ่งจะเงินที่ไหนไปหาซื้อไก่? "

 

การค้าขายที่อุบาสกไม่พึงประกอบ ๕ อย่าง
การค้าอาวุธ
การค้ามนุษย์
การค้าสัตว์ขายเพื่อฆ่าเอาเนื้อ
การค้าของเมา(รวมทั้งสิ่งเสพติดทั้งหลาย)
การค้ายาพิษ

การค้าอาหารที่มีเนื้อสัตว์อยู่ด้วย ไม่บาปหรอกครับ แต่การฆ่าสัตว์เพื่อค้าบาปแน่ การไปซื้อเนื้อสัตว์ที่ตายแล้วมาทำอาหารหรือทำขาย ก็ไม่เห็นจะน่าบาปตรงไหน แต่ถ้าจะว่า อาจมีส่วนในการส่งเสริมการฆ่า ซึ่งถ้าอาจจะบาปที่ไม่ใช้โดยตรง แต่ก็ไม่ครบองค์ประกอบในศีลข้อ 1 เรียกว่าไม่ผิดศีล จึงไม่น่าจะบาปใช้ไหมครับ ที่สำคัญคนสั่งฆ่าก็ต้องบาปแน่ ๆ ไม่แพ้คนฆ่า ผิดศีลแน่นอน