จิตสัมผัสของอ.เสาวนีย์ สวัสดิ์ภักดิ์

[FONT=&quot]เรื่อง แมว แมว แมว[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อครั้งล่าสุด ฉันได้เขียนเรื่องวิถีแมว [/FONT]4[FONT=&quot] ชีวิต วันนี้ขอเขียนต่อเรื่องแมวอีดสักครั้ง เพราะเรื่องนี้เขียนไว้นานแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาเอาลงให้อ่าน เรื่องนี้ผ่านมาสอง สามปีแล้ว[/FONT]
[FONT=&quot]มีอยู่วันหนึ่ง พี่แต๋วโทรมาหาฉัน บอกว่า พรุ่งนี้เป็นวันเกิดพี่แต๋ว เขาชวนฉันไปเป็นเพื่อนทำบุญตักบาตรที่วัดลาดปลาเค้า แถวเสนา ฉันรับปากว่าจะไปเป็นเพื่อน พอวันรุ่งขึ้น ฉันก็ตื่นแต่เช้ามืด อาบน้ำแต่งตัวออกจากบ้าน นัดเจอกับพี่แต๋วที่ตลาดสด เลยวัดลาดปลาเค้าเข้าไปทะลุออกไปถนนรามอินทราได้ แต่ฉันไปถึงก่อน รอสักครู่พี่แต๋วก็มา แต่เขามีเพื่อนมาด้วยสองคน พี่แต๋วแนะนำให้ฉันรู้จัก จากนั้นก็ชวนกันซื้อของใส่บาตร พอใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว ฉันได้บอกพี่แต๋วว่าซื้อนกไปปล่อยกันไหม?? พี่แต๋วได้บอกกับฉันว่าถ้าปล่อยนกตรงตลาดนี้ มันก็บินกลับมาหาเจ้าของอีก เสียเงินเปล่าๆ ฉันออกความเห็นว่าซื้อไปทั้งกรงเลย ตกลงเราซื้อนก [/FONT]4[FONT=&quot] กรง กรงละ [/FONT]9[FONT=&quot] ตัว คิดว่าจะไปปล่อยที่ไหนกันดี ฉันเลยชวนพี่แต๋วว่าไปปล่อยที่วัดดีกว่า พอถึงวัดลาดปลาเค้าฉันก็เข้าไปบริเวณวัด ลงนั่งยองๆ อธิฐานจิต ฉันปล่อยนกเป็นคนแรก นกบินออกจากกรง [/FONT]9[FONT=&quot] ตัวหมดเกลี้ยง เพื่อนพี่แต๋ว สองคนเปิดกรงนก ตบกรงเบาๆ นกก็บินออกจากกรงไปไม่เหลือสักตัว พี่แต๋วเป็นคนสุดท้ายที่ปล่อยนก พอเปิดกรงนกและตบเบาๆ ปรากฎว่านกบินออกไป [/FONT]6[FONT=&quot] ตัว เหลือนกติดอยู่ในกรง [/FONT]3[FONT=&quot] ตัว อยู่ๆก็มีแมวสีดำ ตัวใหญ่ มาจากไหนก็ไม่ทราบ มายืนข้างๆฉัน ตามองอยู่ที่นกในกรงตาวาว ฉันก็บอกพี่แต๋วว่าให้ระวังแมว พี่แต๋วก็ยกกรงนกให้สูงระดับหน้าอก แล้วเคาะกรงเบาๆ พอนกบินออกจากกรง เจ้าแมวตัวนั้นก็กระโดดคาบนกที่บินออกจากกรงได้ [/FONT]1[FONT=&quot] ตัวแล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว พี่แต๋วตกใจแล้วอุทานว่า “อะไรกัน” ฉันบอกกับพี่แต๋วว่า “ นกที่เหลืออีก [/FONT]2[FONT=&quot]ตัวปล่อยมันไปให้หมดเลย” พี่แต๋วบ่นกับฉันว่า “ทุกคนปล่อยนกได้หมด ส่วนฉันเป็นอะไร จะปล่อยนกก็มีแมวมาคาบนกไปกิน วันนี้เป็นวันเกิดพี่ด้วย จะเป็นอะไรไหมเนี่ย เซ็งจริงๆ “ ฉันบอกกับพี่แต๋วว่า “ มันไม่เกี่ยวกับพี่หรอก บังเอิญนกตัวที่ปล่อยไปนั้นกับแมวตัวนั้นเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรกัน บังเอิญเขามาเจอกันพอดี อย่าไปคิดมากเลย นี่แหละเขาเรียกว่าเจ้ากรรมนายเวรมีจริง ถึงจะหนีอย่างไร ก็หนีไม่พ้น เมื่อถึงเวลาจริงๆ ก็ต้องมาชดใช้กรรมกัน ไม่ว่าจะผ่านมากี่ภพกี่ชาติ “ [/FONT]
[FONT=&quot] อ.เสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์[/FONT]

 

ติดต่ออาจารยืได้ที่เฟสเสาวนีย์ สวัสดิ์ภักดิ์ | Facebook

 

[FONT=&quot]เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2555 ฉันลุกขึ้นหน้าล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จเรียบร้อย ฉันก็เลยเดินไปที่ศาลาเพื่อสวดมนต์ทำวัดเช้า พอหลังจากสวดมนต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็นั่งสมาธิต่อ พอจิตสงบก็เพื่อแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้งหลายทุกหมู่เหล่าตามที่แรงปรารถนา ของฉันจะแผ่เมตตาให้เขาเหล่านั้นพอแผ่เมตตาเสร็จ ก็นั่งสมาธิต่อ ฉันก็ต้องสะดุ้งตกใจ เพราะมีเสียงดังเปรี๊ยะดังมาก เหมือนใครเอาอะไรมาขว้างกระจกแตก หูอื้อไปเลย ฉันก็ลืมตาขึ้นมองดู นึกในใจไปสารพัด หรือเราเปิดประตูไว้แมวขึ้นมาทำอะไร วิ่งไปชนอะไรแตกหรือไม่ แต่ใจไม่อยากเอาจากสมาธิเลย เพราะจิตมันลงในใจก็คิดว่า จะเป็นอะไรก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวออกจากสมาธิแล้วค่อยไปดูก็ได้ ฉันก็นั่งสมาธิต่ออีกพักใหญ่ ฉันก็ออกจากสมาธิ ฉันก็เดินสำรวจดู ชั้นบนก่อน ดูกระจกทุกบาน ก็ไม่เห็นแตกเลย ฉันก็เดินลงมาชั้นล่างก็เดินไปดูที่ประตู ประตูก็ปิด แล้วแมวมันจะเข้ามาได้อย่างไง เดินสำรวจข้างล่างจนทั่วก็มองไม่เห็นอะไรผิดปกติ ฉันก็เลยเดินกลับไปที่พัก เจอน้องปอง ฉันก็เลยถามเขาว่าเมื่อตอนเวลาประมาณ 6.30 น. ตอนเช้ามีใครเอาอะไรมาขว้างในศาลาบางไหม น้องปองตอบว่าไม่เห็นมีใครเลย ฉันก็เลยหยุดคิดจบเรื่องกลับมาถึงที่พักก็เตรียมตัวเก็บข้าวของ เพื่อจะเตรียมตัวเดินไปต่างจังหวัดคือจังหวัดสุราษธานีซึ่งต้องเดินทางรถ เที่ยว 2 ทุ่ม แต่ต้องออกก่อนเวลาเพราะมีธุระที่ทำอีกหลายเรื่อง เตรียมของเสร็จแล้วออกจากสถานภวันตุเต [FONT=&quot] เดินไปที่น้องปอง เพราะเขาจะไปส่งที่คิวรถตู้ พอดีนึกขึ้นมาได้ว่าเอาเอกสารไว้ที่ฐานพระแม่กวนอิมในศาลาชั้นบน ฉันรีบวิ่งขึ้นไปในแบบรีบๆ ตาฉันก็มองไปที่เจดีย์อันใหญ่ ใจก็นึกว่าเสียงที่ดังอาจจะเป็นพระธาตุเสด็จมาก็ได้ [FONT=&quot]ฉันก็ยกมือขึ้นพนมเพื่อขอเปิดดูเห็นพระธาตุอยู่ครบ แต่เดิมก็มีพระธาตุอยู่หนึ่งองค์ลักษณะ สี่เหลี่ยมสีขาวจะใสเหมือนเพชร แต่วันนี้พระธาตุองค์นี้มีลักษณะแบ่งเป็นสององค์ติดกัน แบ่งเป็นองค์ใหญ่กับองค์เล็ก ทั้งที่ต้องรีบไปธุระ ฉันก็ต้องเดินกับมาหาอาจารย์วารุณี และเล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้านั่งสมาธิอยู่ได้ยินเสียงดังเปรี๊ยะ แรงมากเหมือนใครมากว้างกระจกแตก หูข้างขวายังอื้ออยู่เลย ก็เลยไปเปิดเจดีย์พระธาตุ ดูปรากฏพระธาตุที่ใสเหมือนเพชรนั้น แยกเป็นสององค์ เล็กหนึ่งองค์ ใหญ่หนึ่งองค์ อาจารย์วารุณีก็เล่าให้ฉันฟังว่าเมื่อหลายปีก่อน แต่จำไม่ได้ว่ากี่ปีขณะนั้นยังอยู่บ้านแคราย คุณจุ๋มบ้านอยู่สุขุมวิทมาหาและได้ไปนั่งคุยสนทนาธรรมในห้องพระ ก็ได้ยิงเสียงเปรี๊ยะเหมือนใครมากว้างกระจกแตก แล้วก็มีพระธาตุเสด็จมาหลายองค์ แต่องค์ที่ใสเหมือนเพชรก็คือองค์ปัจจุบัน อาจารย์ก็เล่าให้ฉันฟังอีกว่า มีลูกศิษย์ของอาจารย์วารุณีท่านหนึ่งขออภัยไม่ขอเอยนาม อยากได้พระธาตุ อาจารย์วารุณีก็อนุญาตให้แต่ความที่ลูกศิษย์อาจารย์วารุณีท่านนี้เป็นคนมี มารยาทถึงอยากจะได้อย่างไรเมื่อมีพระธาตุองค์เดียวแต่ก็ไม่สามารถที่จะรับ ได้ พอมีพระธาตุเพิ่มขึ้นมาหนึ่งองค์ [/FONT][FONT=&quot] อาจารย์วารุณีก็บอกกับฉันว่าเดี๋ยวช่วยโทรไปบอกแล้วเล่าเรื่องให้ลูกศิษย์ ของอาจารย์ฟังด้วยระหว่างนั่งรถออกจากสถานภวันตุเต ฉันก็ได้โทรศัพท์และเล่าเรื่องราวพระธาตุเสด็จให้ฟัง ท่านก็ดีใจมาก ท่านบอกกับฉันว่าท่านต้องไปดูงานที่ประเทศฝรั่งเศส 2 อาทิตย์ กลับมาเมื่อไรท่านจะมาอัญเชิญฉันก็บอกกับท่านว่าก่อนจะไปต่างประเทศก็มาอัน เชิญไปก่อนจะดีกว่าเพราะจะได้เป็นสิริมงคล และซื้อเจดีย์มาสักหนึ่งอันเพื่อมาบรรจุ ท่านก็รับปาก ฉันออกมาจากไทรน้อยก็มาแวะมาบ้านแครายเพื่อเตรียมตัวไปสุราษฎร์ธานี รถออกจากกรุงเทพ 2ทุ่ม นึกขึ้นมาได้ว่าลืมบอกกับน้องปองว่าอย่าลืมถ่ายรูปเก็บมาไว้ให้ดูหน่อย ก่อนที่จะอันเชิญพระธาตุไป บอกย้ำตั้ง 2 ครั้ง ฉันก็เดินทางมาถึงสุราษฎร์ธานีทำธุระเสร็จประมาณ 11 โมงเช้า แล้วก็นั่งรถทัวร์เดินทางกลับกรุงเทพก็ได้โทรถามน้องปองว่า ลูกศิษย์อาจารย์มาอัญเชิญพระธาตุไปหรือยัง น้องปองตอบว่าอัญเชิญไปแล้วเมื่อคืนนี้ตอน 3 ทุ่ม แล้วถ่ายรูปไว้ให้ดูหรือเปล่า น้องปองตอบว่าเปล่า ฉันจึงพูดว่าโทรมาย้ำตั้งหลายครั้ง ของแค่นี้ไหว้วานแต่กันไม่ได้ น้องปองก็อธิบายว่า นัดวันที่ 21 สิงหาคม ตอน 5โมงเย็น น้องปองบอกว่าตอนเช้าก็จะมาถ่ายเก็บไว้ให้ดู พอดีลูกศิษย์อาจารย์วารุณี มาวันที่ 20 สิงหาคม ตอน 3 ทุ่ม มาก่อนวันนัดหนึ่งวันมาแบบกระหัน เลยไม่ได้ทำอะไรเพราะรีบ ฉันก็เข้าใจ เลยไม่ได้พูดอะไรอีก นี่ก็เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งเกี่ยวกับการเสด็จของพระธาตุ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 เหตุการณ์ทั้ง 2 ครั้งแตกต่างไม่เหมือนกันเลย แต่[/FONT][FONT=&quot]!!!!! [/FONT][FONT=&quot]ก็ มีข่าวดีจากลูกศิษย์อาจารย์ โทรมาบอกก่อนจะไปต่างประเทศว่าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้นฉันก็ได้อวย พรให้คุณมีความสำเร็จ สมหวังตามที่คุณปรารถนา ทุกประการเทอ สาธุ [/FONT]
[FONT=&quot]เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จริง จึงเล่าสู่กันฟังส่วนท่านจะเชื่อหรือไม่นั้นโปรดใช้วิจารญณาณ นะคะ
[/FONT]
[FONT=&quot]อ.เสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์[/FONT][/FONT][/FONT]

 

คุ้นๆเหมื่อนเคยเห็นชื่อตามหน้าปกหนังสือไม่รู้ใช่ไหม

 

อาจารย์ครับ ภวันตุเต คือที่ไหน และเป็นแบบใด
วิมาเน แปลว่า สวรรค์ ใช่ไหมครับ และอะไรอีก
ขอโทษนะครับ ที่ถาม อยากรู้

 

ภวันตุเตเป้นสถานปฏิบัติธรรมอยู่ไทรน้อยครับ

 

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ไม่ได้เขี<wbr>ยนไว้ใน"ตำนานรักข้ามภพ"

เมื่อวันที่ 8 กันยายน 2555 ช่วงหลังนี้ฉันไม่ได้เขียนเรื่อ<wbr>งมาเล่าให้ฟังเพราะว่ายุ่งมากไม<wbr>่ค่อยมีเวลาแต่วันนี้ฉันหยิบหนั<wbr>งสือเรื่อง ตำนานรักข้ามภพ ของอาจารย์วารุณีขึ้นมาอ่านเพรา<wbr>ะว่ามีคนโทรเข้ามาคุยด้วย บอกว่าหนังสือเล่มนี้สนุกมาก แต่จบเร็วไปหน่อย บางคนก็บอกว่าสนุกมากอ่านรวดเดี<wbr>ยวจบเลย ชื่นชอบกันหลากหลายส่วนตัวฉันเอ<wbr>งอ่านหนังสือเรื่องตำนานรักข้าม<wbr>ภพถึงตอนที่ อาจารย์ทิพย์ทองพร้อมกับคณะเดิน<wbr>ทางขึ้นไปถึงที่พั
กบนภูกระดึง แล้วก็ไม่ได้อ่านต่อให้จบมีแต่อ<wbr>าจารย์วารุณีเล่าเรื่องให้ฟังทา<wbr>งวาจาและก็จบเรื่องทางวาจา เมื่อรู้เรื่องหมดแล้ว ก็ไม่ต้องจำเป็นต้องอ่านหนังสือ<wbr>ต่อก็ได้ แต่เมื่อมีคนสั่งซื้อโทรเข้ามาค<wbr>ุยมากขึ้น วันนี้ฉันเลยหยิบหนังสือตำนานรั<wbr>กข้ามภพขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าอ่านแล้วสนุกมาก อ่านรวดเดียวจบเหมือนกัน ไม่ทำอะไรเลยนั่งอ่านหนังสืออย่<wbr>างเดียว อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากมันซึ้งมัน<wbr>เศร้า และปนตื่นเต้นสนุกกว่าอาจารย์วา<wbr>รุณีเล่าให้ฟังด้วยวาจามากมาย ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยคะว่าหนังสือ<wbr>เขียนมาตั้ง 10 ปี แล้วอ่านไม่จบ เพิ่งอ่านจบวันนี้เอง
ฉันต้องกราบขอบพระคุณทุกท่านที่<wbr>อุดหนุนและสั่งซื้อหนังสือเข้าม<wbr>ามากจนทางสำนักพิมพ์ช่อแก้วต้อง<wbr>สั่งพิมพ์เพิ่มขึ้นอีก และยังมีเรื่องหนึ่งที่อาจารย์ส<wbr>ั่งฉันไว้ว่าถ้าอาจารย์วารุณีจา<wbr>กโลกนี้ไปก่อนช่วยจำเรื่องราวที<wbr>่อาจารย์เล่าให้ฉันฟังนี้ช่วยเล<wbr>่าถ่ายทอดเป็นปลีกย่อย ผสมผสานให้คนอื่นฟังเพื่อเป็นส่<wbr>วนประกอบด้วย อาจารย์วารุณีบอกกับฉันเมื่อเขี<wbr>ยนหนังสือเล่มนี้จบใหม่ๆเมื่อ10<wbr> กว่าปีที่ผ่านมาฉันก็ยังจำเรื่อ<wbr>งราวที่อาจารย์บอกได้อย่างแม่นย<wbr>ำ และต่อไปนี้ฉันจะเล่าเรื่องนี้ใ<wbr>ห้ฟังเป็นตอนเล็กๆสั้นๆ
อ.เสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์
ติดตามตอนต่อพรุ่งนี้ครับ

 

ตอนที่ 1 วิมานฉิมพลี

ภาพที่อาจารย์วารุณีเห็นเรื่องร<wbr>าวต่างๆมันอลังการมาก ยกตัวอย่างเช่นภาพ เสียงอสุนีบาตฟาดเปรี้ยง…เปรี้ย<wbr>ง…ทำให้วิมานทองคำของพญาครุฑสั่<wbr>นสะเทือนเลือนลั่น ต้นดอกงิ้วสูงใหญ่มาก เรียงรายเต็มไปหมดเป็นดอกไม้ขึ้<wbr>นทั่วแดนทิพย์ ดอกงิ้วต่างพากันปิดขั้วหล่นโปร<wbr>ยปรายเต็มไปหมด ในใจของอาจารย์วารุณีในขณะนั้นก<wbr>็คิดค้านไปว่าดอกต้นงิ้วเป็นดอก<wbr>ไม้ของคนที่ผิดศีลห้า ไม่สวยเลยขอเปลี่ยนเป็นดอกไม้อื<wbr>่นได้มั้ยคะ สักครู่ต้นดอกงิ้วก็เปลี่ยนเป็น<wbr>ดอกลั่นทม เป็นดอกไม้ประจำแดนทิพย์ที่มีเพ<wbr>ียงชนิดเดียวมีแต่เพียงกิ่งกับด<wbr>อกขาวสะพรั่ง ไม่มีใบแม้แต่ใบเดียวลำต้นออกสี<wbr>น้ำตาลเป็นดอกไม้ที่ขึ้นทั่วไปใ<wbr>นแดนทิพย์ พากันปลิดดอกออกจากขั้วร่วงหล่น<wbr>โปรยปรายขาวโพลนเต็มพื้นที่ปูลา<wbr>ดไปด้วยทองคำ ดอกลั่นทมปล่อยกลิ่นหอมกรุ่นก่อ<wbr>นร่วงหล่นถึงพื้น
กลิ่มหอมอบอวนไปทั่ว ภาพนี้อาจารย์เล่าให้ฉันฟังว่าภ<wbr>าพที่เห็นเป็นภาพที่สวยมาก เวลาดอกลั่นทมหล่นจากต้นพร้อมๆก<wbr>ันทั่วแดนทิพย์ เป็นภาพสโลโมชั่น ค่อยๆร่วงหล่นช้าๆจนเต็มลานพื้น<wbr>ทองคำเหมือนฝนที่เป็นดอกลั่นทมภ<wbr>าพนี้สวยจริงๆ

 

ตอนที่ 2เมตตาจากจิตแม้จ้าวเวหายังยอมอ<wbr>โหสิ

เป็นภาพของทิพย์ทองแผ่เมตตาให้พ<wbr>ญาครุฑซึ่งมีแต่ความเคียดแค้นพย<wbr>าบาทดวงจิตของพญาครุฑจึงมีสีดำเ<wbr>มื่อทิพย์ทองแผ่เมตตาให้พญาครุฑ<wbr>เขาก็ไม่ยอมรับปฎิเสธ ทิพย์ทองก็ไม่ยอมละความพยายาม ทิพย์ทองกำหนดจิตให้สงบ อำนาจจิตยามนี้สว่างไสวราวกับปร<wbr>ะกายพรึก ดวงจิตสว่างถึงที่สุดเบาบางอย่า<wbr>งอิสระสักครู่ ทิพย์ทองเห็นกายตัวเองบางโปร่งใ<wbr>สลอยเข้าลอยออกระหว่างกายเนื้อก<wbr>ับกายทิพย์ดวงจิตยามนี้เป็นอิสระจากกิเลสทั้งมวลเพียง<wbr>ชั่วขณะทิพย์ทองรู้สึกถึงภาวะจิ<wbr>ตในขณะนี้ได้เมื่อกายทิพย์ชำนาญ<wbr>การเข้าออกและก็หยุดนิ่งอยู่ในก<wbr>ายเนื้อ แสงสว่างโอภาสสว่างจนถึงจุดดวงจ<wbr>ิตปราศจากกิเลสชั่วขณะนี้ทำให้ร<wbr>ะลึกรู้ได้ทันทีว่าเป็นดวงจิตสะ<wbr>อาดเต็ม เปี่ยมด้วยบารมีจิตแผ่กุศลให้พญ<wbr>าครุฑโดยเร็วทิพย์ทองแผ่กุศลให้<wbr>พญาครุฑพร้อมกับขออโหสิกรรมเต็ม<wbr>กำลังของจิตแสงสว่างนวลสีขาวพุ่<wbr>งตรงไปหาจุดหมายที่พญาครุฑต้องแ<wbr>สงประกายเรืองรองแวววับใสกระจ่า<wbr>งแสงกระทบห้อมล้อมดวงจิตพญาครุฑ<wbr>ชั่วครู่ขับไล่แสงสีดำของโมหะ โทสะ ให้ค่อยๆเคลื่อนออกจากจิตของพญา<wbr>ครุฑจนหมดสิ้น ดวงจิตที่ปราศจากสีดำของพญาครุฑ<wbr>เปล่งประกายแวววับใสกระจ่างเมื่<wbr>อแสงกระทบผิวกายก็เปล่งประกายเร<wbr>ืองรอง ทิฐิจางหายไปความอิ่มเอิบเข้ามา<wbr>เต็มที่ความโกรธแค้นหมดสิ้นไปดว<wbr>งจิตของพญาครุฑ ความนิ่มนวลอ่อนหวานเข้ามาแทนที<wbr>่
พญาครุฑรำพึง โอ้…อัญญานี
ในที่สุดเจ้าก็ได้ทำให้ข้ายอมแพ<wbr>้ ต่อแรงเมตตาที่เจ้าเพียรพยายามแ<wbr>ผ่มาให้ข้าเจ้าได้ทำสำเร็จแล้วไ<wbr>ม่มีดวงจิตชั่วร้ายอันใดหนีพ้นไ<wbr>ปจากดวงจิตบริสุทธ์ของผู้บำเพ็ญ<wbr>ธรรมของผู้บริสุทธิ์ไปได้แม้จะพ<wbr>ยายามไม่ยอมรับ ก็ต้องยอมเมื่อผู้นั้นฝึกจิตให้<wbr>ถึงระดับ…มันช่างอัศจรรย์จริงหน<wbr>อ
“ข้าขออโหสิกรรมให้เจ้า อัญญาณี…!

ภาพนี้อาจารย์วารุณีเล่าว่าเป็น<wbr>ภาพที่ดวงจิตของพญาครุฑซึ่งเป็น<wbr>สีดำ เมื่อทิพย์ทองเริ่มแผ่เมตตาให้ม<wbr>ากขึ้นๆก็เกิดมีแสงสว่างสีนวลขา<wbr>ว พุ่งไปจับที่ดวงจิตของพญาครุฑซึ<wbr>่งเป็นสีดำแสงสีนวลขาวค่อยๆไล่ด<wbr>วงจิตที่เป็นสีดำของพญาครุฑออกไ<wbr>ปทีละนิดๆ ถ้านึกภาพไม่ออกก็ให้นึกถึงภาพข<wbr>องราหูอมจันทร์ที่ค่อยๆคายจนกระ<wbr>ทั่งดวงจิตที่เป็นสีดำหายไป จึงมีดวงจิตใสแสงสว่างสีนวลขาวเ<wbr>ข้ามาแทนที่เป็นภาพที่สวยมากอีก<wbr>ภาพหนึ่ง

 

ตอนที่ 3 รูปลักษณ์นางกินรีชายาพญาครุฑ
นางกินรีผู้เป็นหัวหน้าย่างกายอ<wbr>อกมายืนเด่นสง่าใบหน้าของกินรีต<wbr>นนี้งดงามตระการตา ผิวกายของนางขาวปนชมพูดั่งกลีบบ<wbr>ัวหลวงสีชมพู ผิวของนางแตกต่างกับผิวของเหล่า<wbr>บริวารที่ผุดผ่องเป็นสีผิวที่บ่<wbr>งบอกว่าอีกไม่นานเมื่อหมดอายุไข<wbr>ในแดนทิพย์นางจะไปจุติในแดนมนุษ<wbr>ย์ภพภูมิเบื้องหน้า ปฏิบัติธรรมตัดภพตัดชาติไม่ต้อง<wbr>วนเวียนต่อไปอีก ผมของนางดกดำยาวสลวยเป็นมันราวก<wbr>ับแพรไหมรวบรัดไว้ด้วยรัดเกล้าอันเล็กประดับด้วยอัญมนีหลาก<wbr>สีไว้เบื้องหลังหน้าผากกลมมนนูน<wbr> คาดสวมทับไว้ด้วยรัดเกล้าอัญมณี<wbr>หลากหลาย อัญมณีของรัดเกล้างดงามตระการตา<wbr>ส่องประกายแวววับ แสงของอัญมณีส่องกระทบใบหน้าทำใ<wbr>ห้ง ดงามตื่นตายิ่งนัก จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วโก่งดั่งคันศรดกดำเป็นมัน หัวคิ้วจรดชิดกัน ดวงตาดำขลับยาวรี เฉียงขึ้นส่งประกายเจิดจ้าราวกั<wbr>บนิลน้ำเลิศ ล้อมรอบด้วยขนตางอนหนาเป็นแพแบบ<wbr>ขนตากระต่าย ริมผีปากเป็นรูปกระจับเต็มอิ่มแ<wbr>ดงเจิดจ้าราวกับทาด้วยชาดสีแดงส<wbr>ด ลำคอระหงเป็นปล้องประดับด้วยอุบ<wbr>ะอัญมณีอันใหญ่งดงามสัมพันธ์กับ<wbr>ไหล่นวลละออมนลาด ทรวงอกเปลือยเปล่าตั้งเด่นชูชัน<wbr>คาดทับทรวงด้วงสังวาลสองสายไขว้<wbr>ทับกัน แขนประดับพาหุรัต (รัดต้นแขด) เป็นรูปพญานกใหญ่ซึ่งเป็นอาวุธป<wbr>ระจำตัวของนางตลอด ลำแขนกลมกลึงดุจลำเทียนไร้รอยต่<wbr>อของข้อกระดูก ปลายข้อมือประดับด้วยปลอกแขนแนบ<wbr>เนื้อเอวคอดกิ่วมองเห็นท้องนูนอ<wbr>อกมาเล็กน้อยบอกให้รู้ว่านางกิน<wbr>รีตนนี้กำลังทรงครรภ์ ใต้สะดือลงไปมีสังวาลอุบะอัญมณี<wbr>อันใหญ่คาดรัดปิดบังรอยต่อของผิ<wbr>วเนื้อมนุษย์กับขนนกหลากสีที่มั<wbr>นแวววับ ขาของนางเป็นขาแบบนกสีเหลืองสด สะบักหลังมีปีกอันใหญ่สองปีกติด<wbr>อยู่พู่หางของนางเป็นพู่ที่งดงา<wbr>มกลิ่นกายของนางหอมกรุ่นกำจายโช<wbr>ยมาจากร่างหอมชื่นใจอย่างประหลา<wbr>ด
อาจารย์วารุณีเล่าให้ฉันฟังว่าท<wbr>ี่บรรยายรูปร่างหน้าตานางกินรีต<wbr>นนี้ได้อย่างละเอียดเพราะว่าเขา<wbr>มายืนให้ดู ไม่เช่นนั้นเราจะบรรยายให้เห็นภ<wbr>าพได้อย่างไร จริงๆแล้วหน้านางกินรีสวยมาก
ขอจบเรื่องเพียงเท่านี้ก่อน…เรื<wbr>่องราวยังมีอีกเยอะเดี๋ยววันหลั<wbr>งจะเล่าให้ฟังใหม่

อ.เสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์

 

ใคร ที่สั่งจองไว้ เตรียมรอรับหนังสือได้เลยครับ... และใครที่ต้องการติดต่อสั่งซื้อได้ที่ สำนักพิมพ์ช่อแก้ว คุณเสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์ 086 3247404

 

อ่านแล้วดีจังเลยค่ะ เหมือนได้อ่านหนังสือดี ๆ เล่มหนึ่ง อนุโมทนาบุญค่ะ

 

ใคร ที่สั่งจองไว้ เตรียมรอรับหนังสือได้เลยครับ... และใครที่ต้องการติดต่อสั่งซื้อได้ที่ สำนักพิมพ์ช่อแก้ว คุณเสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์ 086 3247404

 

<table id="post6851362" class="tborder" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr valign="top"><td class="alt1" id="td_post_6851362" style="border-right: 1px solid #FFFFFF">ใคร ที่สั่งจองไว้ เตรียมรอรับหนังสือได้เลยครับ ... และใครที่ต้องการติดต่อสั่งซื้อได้ที่ สำนักพิมพ์ช่อแก้ว คุณเสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์ 086 3247404



รายได้ทุกบาทเข้าสถานปฏิบัติธรรมภวันตุเตทั้งหมดเพื่อก่อสร้าง บริจาคทานและอาหารการกินของผู้มาปฏิบัติธรรมครับ สาธุอนุโมทนากับท่านทั้งหลายด้วยครับ
ในหนังสือมีเรื่องราวอีกประมาณ 20กว่าตอนครับกว่าจะเล่าจบคงใช้เวลาเป็นปีครับรวมเล่ม2ด้วยคงจะ2ปีครับกว่าจะจบ

</td> </tr> </tbody></table>

 

สวัสดีปีใหม่สมาชิกชาวพลังจิตทุกคนค่ะ ระยะหลังนี้ฉันได้ห่างหายไปนานไม่ได้เขียนเรื่องราวต่างๆ มาเล่าให้ฟังเพราะว่างานยุ่งมากไม่มีเวลาว่างเลย เรื่องราวที่จะเล่านั้นมีมากมายแต่วันนี้เป็นวันสิ้นปี พ.ศ. ๒๕๕๕ และขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๖ ฉันขอพรพระพุทธคุณ พระธรรมสคุณ พระสังฆคุณ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายและบุญกุศลที่ฉันได้ทำมาจงดลบันเดาลให้ชาวพลังจิตทุกคนมีความสุขสมหวังตามที่ตัวเองปรารถนาทุกประการเทอญ วันนี้ฉันมีเรื่องเล่านิดหน่อยโดยเมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๕ ที่ผ่านมาฉันได้ไปทำธุระที่จังหวัดสุราษฎ์ธานี กับเพื่อนรุ่นน้องสองคนขับรถไปกันเอง ออกจากกรุงเทพฯ เวลาประมาณตีห้า ขับรถกันไปคุยกันไปเรื่อยๆ ถึงจังหวัดสุราษฎ์ธานีบ่ายสองโมงครึ่ง เรื่องที่เราคุยกันเป็นเรื่องธรรมะ คุยกันได้ไม่รู้สึกเบื่อเลย เพื่อนรุ่นน้องบอกว่าคุยธรรมะกับอาจารย์วารุณีฟังไม่ค่อยเข้าใจเพราะธรรมะของอาจารย์วารุณีสูงมาก หนูฟังแล้วได้แต่พยักหน้าไปอย่างนั้นแต่ถามว่ารู้เรื่องไหมหนูไม่รู้เรื่องเลย แต่คุยกับพี่เสาวนีย์รู้เรื่อง ฉันก็บอกว่าความรู้เรื่องธรรมะของพี่แค่อนุบาลเท่านั้นเอง แค่หางอึ่ง เพื่อนรุ่นน้องบอกว่าให้พี่เสาวนีย์เขียนเรื่องที่คุยกับหนูวันนี้ลงในพลังจิตจะได้ไหมคะ เพราะว่าอาจจะมีคนอย่างหนูฟังพี่พูดแล้วเข้าใจก็ได้เพราะว่าหนูก็เป็นสมาชิกพลังจิตคนหนึ่งเหมือนกัน ฉันรับปากว่าจะเขียนเรื่องราวที่เราคุยกันวันนี้แต่ก็ไม่มีเวลาว่างเลย พอดีวันนี้พอมีเวลาว่างก็เลยเขียนเรื่องราวและประสบการณ์ต่างๆ จากการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องเล่าสู่กันฟังเท่านั้นมิได้คิดว่าตัวเองเป็นผู้รู้หรือเก่ง ถ้าฉันพูดไปเล่าไปถ้าเกิดผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ เมื่อตอนที่ฉันรุ่นสาวฉันเคยเดินผ่านวัดที่บ้านนอกเห็นเขามีเทศน์มหาชาติเห็นคนเขานั่งฟังเทศน์กันได้คนละหลายๆชั่วโมงนั่งฟังกันเต็มวัดไปหมดฉันก็พูดกับเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าน่าเบื่อมานั่งกันอยู่ได้เป็นวันๆ เวลาที่ฉันจะไปทำบุญก็มีแต่ช่วงเทศกาลเช่น ทำบุญออกพรรษา เข้าพรรษา สงกรานต์ และวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาเท่านั้นไปเป็นพิธีเห็นเขาไปก็ไปตามเขา ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิไม่เคยทำ จนกระทั่งอาจารย์วารุณีเริ่มเข้าวัดก่อน คือ วัดท่านพ่อเฟื่อง มีอยู่วันหนึ่งท่านพ่อเฟื่อง คุณถวลัย์ อาจารย์วารุณี ได้ไปทำธุระพอดีผ่านทางบ้านฉัน ท่านพ่อเฟื่องก็ลงมาแวะที่บ้าน ฉันก็กราบท่าน อาจารย์วารุณีบอกกับท่านพ่อเฟื่องว่าอยากให้พี่สาวของหนูเข้าวัดเขาก็ไม่ยอมไป ท่านพ่อพูดว่าอย่าไปว่ามันเลยถึงเวลามันก็ไปของมันหนะแหละ สักครู่ท่านพ่อก็กลับวัดพร้อมอาจารย์วารุณีและคุณถวัลย์ จากนั้นเวลาผ่านไปหลายปีจนกระทั่งชีวิตฉันมีปัญหาทุกข์หนักแสนสาหัสไม่มีที่พึ่งต้องหันหน้ามาพึ่งพระสวดมนต์ภาวนาพุทโธ พุทเข้า โธออก ทั้งคืนทั้งวัน มือทำใจภาวนา ขับรถใจก็ภาวนาพุทโธตลอดรู้สึกว่าชีวิตดีขึ้นบ้างแล้วก็ทำจิตให้ว่างไม่คิดอะไรไม่ปวดหัวไม่คิดมากอยู่กับความว่างและสามารถทำใจให้ว่างได้เป็นชั่วโมงแต่ไม่ได้นั่งสมาธิ นานๆ จะนั่งสมาธิสักครั้งเมื่อไปวัดเท่านั้น เวลาทำสมาธิก็สมาธิลืมตา ทำอย่างนี้อยู่เกือบยี่สิบกว่าปี ติดอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งหันมานั่งสมาธิ พอหลับตาจิตสงบก็เห็นรุ้งเจ็ดสีสวยมาก ต่อมารุ้งเจ็ดสีเปลี่ยนเป็นสีม่วง เป็นปุยเมฆสีม่วงอ่อนสีม่วงแก่สลับกันไปมา สวยกว่ารุ้งเจ็ดสีอีก และติดอยู่อีกหลายปีที่นั่งดู อาจารย์วารุณีบอกฉันว่าให้พิจารณาให้เกิดปัญญาฉันก็บอกอาจารย์วารุณีว่าช่างฉันเถอะฉันชอบแบบนี้สบายดีไม่ต้องคิดมากไม่ปวดหัวทำใจให้ว่างแบบนี้ได้ฉันก็พอใจแล้ว เวลาเขาสนทนาธรรมก็ไม่ค่อยสนใจฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา หนังสือธรรมะก็ไม่เคยอ่านไม่เคยศึกษา พออ่านได้หน้าสองหน้าก็หลับแล้ว อาจารย์วารุณีบอกฉันว่าให้พิจารณาให้เกิดปัญญาแล้วเอาปัญญามาใช้ฉันก็นั่งคิดว่าปัญญาเป็นอย่างไรหนอฉันไม่เข้าใจจริงๆ แล้วที่เขาพูดกันอีกว่าเวลานอนหลับจิตมันตื่นมันเป็นอย่างไร พิจารณาสังขารเป็นอย่างไร โง่มาก ฉันโง่มากไม่เข้าใจสักอย่าง ไม่เข้าใจ ต่อมาพออาจารย์วารุณีว่ามากๆ เข้า ฉันก็เริ่มมานั่งสมาธิอย่างจริงจัง ตอนตีห้าทำวัตรเช้าเสร็จก็นั่งสมาธิต่อ เวลาเย็นสองทุ่มทำวัตรเย็นแล้วก็นั่งสมาธิต่อแล้วก็เริ่มพิจารณาสังขารเริ่มตั้งแต่คนเราปฎิสนธิอยู่ในท้องจนคลอดออกมาจนกระทั่งเห็นเราแก่เราเจ็บในเวลาเดียวกันในโรงพยาบาลและตาย พอตายแล้วร่างกายเน่าหนอนเยอะมากขยุ้มตรงท้องน่ารังเกียจขยะแขยง สุดท้ายเหลือแต่กระดูกแล้วก็น้อมลงมาใส่ตัว อนิจจจัง ทุกขัง อนัตตา อาจารย์วารุณีบอกว่าดีแล้วให้พยายามต่อไป ต่อมาสภาวะธรรมเริ่มเกิด มีอยู่วันหนึ่งช่วงเช้าขณะกำลังนั่งสมาธิอยู่เห็นภาพนิมิตเกิดเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าและตกในตอนเย็นและมีเสียงผุดขึ้นว่ามีเกิดก็ต้องมีดับ ต่อมาวันที่สองมีเสียงผุดขึ้นมาว่าพูดอย่างมีสติ ทำอย่างมีสติ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ วันที่สามมีเสียงผุดขึ้นว่าคิดดี ทำดี พูดดี มีคุณธรรม วันที่สี่ธรรมะผุดเสียงผุดขึ้นมาว่ารู้จริง รู้แจ้ง รู้ละ รู้วาง วันที่ห้าผุดว่าเกิดที่จิตดับที่จิต ฉันได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์วารุณีฟัง อาจารย์วารุณีบอกว่าเห็นหน้าตาของพระธรรมหรือยัง นี่แหละเรียกว่าธรรมะผุด และก็มีอยู่อีกวันหนึ่งช่วงหกโมงเช้าฉันไม่ได้ขึ้นไปนั่งสมาธิบนศาลาเห็นว่าสายแล้วจึงนั่งข้างหน้าตึกข้างสระน้ำ วันนี้นึกถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงอธิฐานจิตว่าเกิดชาติหน้าฉันใดขอให้ลูกเกิดในพระพุทธศาสนาทุกชาติไป ให้ดวงตาเห็นธรรมและให้มีสติและปัญญาและขอให้ไปถึงซึ่งพระนิพพาน แล้วก็นั่งสมาธิ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าสติและจิตรวมกันเป็นก้อนเป็นอย่างไร พึ่งจะรู้วันนี้เองเห็นภาพนิมิตขึ้นมาเป็นประตูใหญ่เท่าวัดพระแก้วมีลวดลายเป็นสีทอง ประตูค่อยๆเปิดออกเองอย่างช้าๆ เห็นพรมสีแดงวางเป็นทางยาวตั้งแต่หน้าประตูแต่มองไม่เห็นข้างในมีแต่เสียงผุดขึ้นมาว่าประตูพระนิพพานเปิดต้อนรับไว้เสมอเพียงแต่ตัวเราจะก้าวข้ามไปได้หรือไม่เท่านั้นเอง พอดีมีเสียงดัง คนเดินปิดประตูโครมคราม ฉันเลยออกจากสมาธิ เสียดายมาก แล้วฉันก็ได้ถามอาจารย์วารุณีว่าเวลาฉันนั่งสมาธิต้องมีภาพประกอบธรรมะทุกครั้ง แล้วคนอื่นเขาจะเป็นอย่างฉันมีไหม หรือว่าฉันเป็นคนโง่ต้องอธิบายเป็นภาพ อาจารย์วารุณีอธิบายว่าคนเราไม่เหมือนกันคนละแบบกัน แต่เท่าที่ฉันเล่าให้ฟังก็ยังใช้ได้ก็ยังอยู่ในธรรม ต่อมาภาพธรรมะประกอบธรรมก็ยังเกิดขึ้นเรื่อยๆ เช่น นั่งสมาธิอยู่ก็เห็นครกกับสากตั้งอยู่ก็มีเสียงผุดว่าพยายามให้จิตกับสติให้มันไปด้วยกันพร้อมกันให้เหมือนครกกับสาก ต่อมานั่งสมาธิอยู่ก็เห็นภาพน้ำในบึงนิ่งแล้วก็เห็นใครไม่ทราบเอาก้อนหินเขี้ยวงลงไปในน้ำทำให้น้ำกระเพื่อมเป็นระลอก สักครู่หนึ่งน้ำเป็นระลอกก็หายไปและกลับเป็นปกติ เล่ามามากมายภาพนิมิตประกอบธรรมะ ตอนนี้ขอเล่าเรื่องสภาวะบ้าง อาจารย์วารุณีบอกกับฉันว่าให้พิจารณาให้เกิดปัญญาเป็นอย่างไร มีอยู่วันหนึ่งตอนกลางคืนนั่งสมาธิจิตสงบ พระธรรมแสดงให้ดูเห็นภาพนิมิตเป็นภาษาอังกฤษฉันอ่านไม่ออกและตัวเลขวิ่งสมมุติให้ดูว่านี่คือคำถามและก็มีตัวเลขวิ่งคือคำตอบทำให้คนโง่อย่างฉันเข้าใจแล้วว่าพอมีคำถามปุ๊บปัญญาตอบปั๊บเร็วมาก มีคำถามก็มีคำตอบ อ้อนี่หรือคือปัญญาหายสงสัยแล้วแต่ฉันยังทำไม่ได้ กำลังพยายามอยู่ ส่วนสภาวะจิตตื่นนั้นก็เพิ่งมาเข้าใจเหมือนกันว่าเป็นอย่างไรมีอยู่วันหนึ่งหลังจากที่นั่งสมาธิแล้วกลับมานอนตอนกลางคืนหลับสนิทแต่ทำไมใครทำอะไรเรารู้เรื่องหมดทุกอย่าง อ้อเข้าใจแล้วว่าจิตตื่นเป็นแบบนี้นี่เอง ทุกสิ่งทุกอย่าง ปัจจัตตังรู้ได้เฉพาะตน เหมือนน้ำหยดลงถ้วยทุกวันทุกวัน สักวันหนึ่งน้ำคงจะเต็มถ้วย มันเป็นอะไรที่มีคุณค่ามากที่สุด เราจะบรรจงเก็บน้ำนี้ไว้และรักษาไว้อย่างดีตลอดไป เสียดายเวลาที่ผ่านไปมากเพราะความโง่เขลากว่าจะรู้ตัวเกือบจะสาย ทุกวันนี้พยายามเร่งความเพียร ขอจบเท่านี้ก่อนวันหลังจะเล่าให้ฟังใหม่ยังมีเรื่องเล่าให้ฟังอีกเยอะ
อ.เสาวนีย์ สวัสดิภักดิ์

 

เห็นด้วยนะ คนแก่ก็อ่านยาก กรุณาขยาย font size ให้อ่านง่าย

 

Happy เล่าให้ฟัง
วันนี้ได้คุยกะพี่เปิ้ลเลยได้รู้ว่าการเดินทางไปเนปาลของอาจารย์ยายต้องเลื่อนออกไป เดิมทีอาจารย์ยายจะออกเดินทางช่วงปลายเดือนมิถุนายน แต่เปลี่ยนเป็นช่วงเดือนพฤศจิกายนแทน เนื่องจากอาจารย์เสาวนีย์ ได้รับแรงศรัทธาและเคารพนับถือในการใช้จิตทำนายทายทักผ่านไพ่ยิปซี ที่มีความแม่นยำมาก อาจารย์เสาวนีย์จึงเป็นที่รู้จักและเคารพนับถือของที่คนไทยที่ใช้ชีวิตในสวีเดนเมื่ื่อมีความทุกข์ใจเขาเหล่านั้นจะได้รับการปลอบประโลมใจจากอาจารย์เสาวนีย์ให้คลายทุกข์ผ่านไพ่ยิปชีเสมอ ณ. ตอนนี้ทุกคนจึงรวมใจกันเชิญท่านไปสวีเดน เรื่องนี้เป็นเหตุทำให้อาจารย์ยายต้องอยู่ดูแลภวันตุเตก่อน โดยการเปลี่ยนแปลงกำหนดการในครั้งนี้ แฮปปี้รู้สึกดีใจมากเลยครับ ที่จะได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปกราบดินแดนพุทธภูมิพร้อมกับอาจารย์ยายในเดือนพฤศจิกายน 2556 นี้ ซึ่งแฮปปี้ถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นมหามงคลอย่างยิ่งครับที่ครั้งหนึ่งในชีวิต จะได้ไปกราบไหว้ดินแดนพุทธภูมิพร้อมกับอาจารย์ยาย ผู้ให้ปัญญาในทางธรรมแก่แฮปปี้
อนุโมทนาสาธุครับ

 

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆที่มาแบ่งปันจร้า

ธรรมะสวัสดี ^-^

ขออนุโมทนา สาธุจร้า

สาธุ สาธุ สาธุ