การที่เชื่อว่าชาติหน้ามีจริงถือว่าเป็นการยอมรับในชีวิตนิรันดร์แล้วหรือ

คือคิดมากอีกแล้วเรื่องการตายแล้วเกิด เนื่องจากกรรมที่ทำไว้มีเยอะไปหมดจนบางส่วนต้องไปชดใช้กันชาติหน้า แล้วเกิดเราตายไปก็ยังไม่หมดเวรกรรมกันอีกสิ
ทีนี้พอเกิดแล้วกรรมอาจหมดบ้างไม่หมดบ้างตายแล้วก็ต้องเกิดมาชดใช้อีก วนอย่างนี้ไม่รู้จบ เท่ากับเหมือนชีวิตก็เริ่มต้นใหม่เรื่อยๆอบ่างนี้ไม่รู้จบนะสิ เมื่อไหร่เราจะใช้หนี้กรรมได้หมดซะที เท่ากับเรายอมรับชีวิตนิรันดร์มีจริงแล้วหนะสิ
แต่ชีวิตนิรันดร์ของ GOD นี่คือเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว พอตายแล้วก็ไปอยู่สวรรค์นิรันดร์์กับพระเจ้า เชื่อแบบนี้เท่ากับเป็นการตัดกรรมเวรข้ามภพชาติได้ด้วยนะเนี่ย คิดว่าความเชื่อไหนน่าจะจริงมากกว่าผมก็สงสัยอยู่กับความเป็นจริงแล้วมันเครียด

ระหว่างตายแล้วเกิดใหม่วนเวียนไม่รู้จบ(ใครจะใช้หนี้บาปได้หมดฟระชาติเดียวถ้าเกิดระบบกรรมมันยังเป็นยังงี้) กับ ชีวิตนิรันดร์บนสวรรค์ของ GOD

แล้วแต่ความชอบของแต่ละคนนะ บางทีผมอาจจะคิดมากไปก็ได้

 

ธรรมดา ของโลก
สัตว์โลก เห็นไม่เหมือนกัน บางคน ระลึกชาติในอดีตและอนาคต ได้ 1ชาติบ้าง 2ชาติบ้าง 7ชาติบ้าง
1กัลป์ บ้าง 2กัลป์ 100 กัลป์ บ้าง
แล้วยังไง
บางคน ถือว่า ตัว ระลึกยังไงก็อยู่แต่สวรรค์ตลอด เพราะมองได้แค่นั้น ก็ตั้งตัวเป็นเจ้าลัทธิ
ต่าง ๆ มากมาย ในโลกนี้

เหมือนกบในกะลา


กรรม มันก็เหมือนลูกบอลที่คุณขว้างใส่ผนัง สักระยะเวลาหนึ่งมันก็ต้องกระดอนกลับมาหาคุณ มันไม่ใช้หน้าที่ของคุณที่จะเมื่อเห็นมันกระดอนกลับมาแล้ว ไปเตะมันอีก

แค่คุณหยุดเท่านั้น แหละ

เมล็ดข้าวเปลือกนี้ถ้าเราเอาไปต้มคั้วแล้ว เอาไปปลูกมันจะงอกหรือ
เหมือนกัน ท่านต้องตัดที่เหตุ

ไม่ใช่ ไปบอกว่า ข้าวเมล็ดนี้ปลูกได้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ ถ้าออกรวงมาอีกมันจะเพาะไม่งอก

เอาไปหลอกเด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลย

 

อวิชชาและ ตัณหา นำพาสัตตานัง(ผู้แสวงหาที่เกิด)ได้อัตภาพใหม่....ความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ นั่นแหละ หรือผู้รู้อริยสัจสี่(ทุกข์สมุทัย นิโรธ มรรค ก็คือผู้มี วิชชา) วิชชา วิมุติ...................

 

ทำไมไม่ลองปฏิบัติ และ พิสูจเอง?

ชาตินี้หรือชาติหน้าคุณก็ไม่ได้คำตอบหรอกครับ...?

ทำเถอะครับ..เพื่อคนที่คุณรัก

 

ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดๆก็ดีต่างก็มีจุดที่ร่วมกันอย่างแน่นอนคือ
ทำชั่วต้องตกนรก ทำดีต้องขึ้นสวรรค์

 

ดังนั้นจงอย่าคิดว่า ถ้าเปลี่ยนศาสนาแล้ว จะพ้นจากอกุศลกรรมได้

 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ความอยาก ต่างๆเป็นต้นเหตุให้เกิดทุกข์ ความ อยาก, ความ ปรารถนา, รัก, อาฆาต ฯลฯ ก่อเกิดมาจาก สัมผัส รูป รส กลิ่นเสียง คือ จาก ร่างกายเราซึ่งเป็น เครื่องพันธนาการจิต ให้เกิดทุกข์ ตราบใดที่ ยังมีอวิชา มีกิเลส, อาฆาต ปรารถนาใดๆ ก็ตามแต่ที่ เรายัง ไม่ประสบความสำเร็จในชาตินี้.... นั้น แหละที่ ทำให้วิญญาณย้อนกลับมาเกิด.... แต่ถ้าในกรณีของคนที่ไม่เชื่ออะไรเลย เชื่อว่าตายแล้วสิ้นกัน พวกนีจะกลายเป็นผีวนเวียนอยู่อย่างเดิม หรือ เป็น ผีเจ้าที่ .....การที่วิญญาณจะไม่กลับมาเกิด ในภพภูมิต่างๆอีก อย่าง บริบูรณ์ ก็ คือ การไปนิพพาน คือ วิญญาณสิ้นสภาวะ กิเลส ความอยาก, ความ ทุกข์, ความเศร้าได้โดยสินเชิง และไม่กลับมาเกิดอีก

 

ตัณหาพาไป ก็ให้ตัณหามันพาเรากลับมาด้วย การไม่รับรู้ทุกข์ จะทำให้เรามีความสุขได้จริงๆหรือ ถ้าทำแบบนั้นอย่างมากก็ได้แค่ชินกับมัน ไม่ใช่ออกมาจากมันก็ได้แต่ทุกข์ต่อไป

 

http://palungjit.org/threads/oo-เสร...ด้-oo-โดยหลวงปู่สด-วัดปากน้ำ-ภาษีเจริญ.63009/

ผมเชื่อยังงี้นะ แต่ยังทำไม่ค่อยได้เลย ใจยังไม่หนักพอ
:boo:

 

ถ้าหากมันยาวนานเกินไป จนทำให้หลงลืมและเข้าใจผิดไปว่ามันนิรันดร์หละ ??

 

นั่นสิหนี้กรรมที่ใช้ยังไงก็ไม่มีวันหมด ใครมันจะหยุดเกิดได้นะ
เกิดมาก็เท่ากับเพิ่มหนี้แล้ว ซ้ำซากยังงี้กรรมอะไรนักหนานะ
หากคนที่ยังติดวังวนนี้คงจมทุกข์ไปอีกนาน

 

การที่ใครจะออกมายอมรับเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด
ก็เป็นบทพิสูจน์ได้ว่าจากนี้ไป เค้าจะพิสูจน์เรื่องความไม่เกิดชีวิตนิรันดร์ได้เช่นกันหากจะใช้ความพยายามจนเต็มกำลัง ในหนทางที่เคยมีผู้ไปถึงมาแล้วGOD

 

ชาติภพ มีจริง เอาใกล้ๆ แค่180วัน เซลในร่างกายก็ตายแล้วสร้างเป็นเซลใหม่แล้ว โดยส่วนตัวผมคิดว่า
เป็นการเกิดใหม่แล้ว อันนี้ทางกาย ส่วนทางจิตเกิดใหม่ตลอดเวลา ทางกายมี DNA ยึดไว้ ทางจิตมี กรรม ยึดไว้ key มันอยู่ที่ กรรม

 

มีไหมหนอที่หนี้กรรมตามไปไม่ถึง ดินแดนนิพพานสวรรค์นิรันดร์ ใครใคร่รู้ติดตามได้ที่ พุทธวิชชาลัย แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์ เกิดอีก ก็ทุกข์อีก