ปัญหาการทำสมาธิค่ะ..ฟุ้งซ่านเหลือเกิน จิตไม่นิ่งซักที ทำจนเครียด

เป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น แม้ตอนนี้คุณยังไม่มีสมาธิแต่อย่างน้อยคุณก็ชนะใจตัวเองแล้วครับ ที่อยากลงมือปฏิบัติ ผมอยากเสนอตามวิธีที่ผมปฏิบัติ ตามที่ผมทราบนะครับ
พยายามกำหนดลมหายใจเข้าออก กำกับจิตดูตามที่ลมหายใจ เข้าก็ พุท ออกก็ โธ ทำไปเรื่อยๆครับ ไม่ต้องคิดอะไร ถ้าทำไปสักพัก จิตไม่นิ่ง จิตปรุงแต่งอีก ก็ไม่ต้องท้อครับ จะหยุดก็หยุด หรือปล่อยให้ไปตามจิตที่มันไปเที่ยวก็ปล่อยไปครับ พอมันอิ่มแล้วก็ดึงมันกลับมา ทำเหมือนเดิม ลองดูนะครับ แต่จริงๆตามความคิดของผมเองนะครับ การที่เราภาวนา พุทโธ ๆ ระหว่างนั่งสมาธิ เพื่อให้เรากำกับจิต ให้นิ่ง แต่ถ้าเป็นของจริงแล้วเมื่อเราปฏิบัติไปได้ระดับหนึ่ง จิตเราจะนิ่ง เป็นความว่างเปล่า ไม่เห็นนิมิตไม่เห็นอะไร นั่นละครับของจริง

 

ที่เห็นว่าตัวเองคิด นี่ดีนะครับ ตัวที่เห็นว่าตัวเองคิด
แต่ตัวที่ทำให้ไม่ดี ที่ทำให้ไม่สงบ คือ ตัว ที่ไปไม่พอใจ
ต่อการที่เห็นว่าตัวเองคิด

ลองดูมัน
อย่างเป็นกลาง

(ตอนที่นั่งจนตัวเบา ก็ไม่ได้มีความ ไม่พอใจไว้กับสิ่งไหนนี่ครับ ตอนนี้มันมีจะให้มันเหมือนตอนไม่มี จะเป็นไปได้อย่างไร เมื่อปัจจัยไม่เหมือนกัน
(แต่มีแล้วทำอย่างไรกับมัน นี่ซิสำคัญ ))

ครับอนุโมทนาครับ ที่ดูอารมณ์ตัวเองระหว่างวัน

ตอนนั่งนี่

อยาก ก็ไม่สงบ ไม่สงบ ก็เพราะอยาก
พอใจไม่พอใจ ก็เพราะมีอยาก

ตัณหา อยาก คือตัวทุกข์ ดิ้นรน ทนอยู่ไม่ได้
ดิ้นรน ทนอยู่ไม่ได้
ทุกข์


สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วล้วน เปลี่ยนแปลง ทนอยู่ไม่ได้ ไม่มีตัวตน แท้จริง

 

ถ้าใช้วิธีดูลมหายใจ ระหว่างวันพยายามสังเกตุลมหายใจให้ต่อเนื่องไปทั้งวันครับ
ตอนนั่งจะสงบดีขึ้น ถ้าปล่อยให้ฟุ้งทั้งวันแล้วมานั่งจะให้สงบเลยมันจะยากกว่าครับ

 

จากประสบการณ์ ระดับขั้นสมาธิที่สามารถหยุดยั้งและกำจัดความฟุ้งซ่านได้เป็นอย่างดี ก็คือ ระดับฌาน4 และฌาน8

หากผู้ใดสามารถทรงฌาน4 หรือ ฌาน8 ไว้ได้ตลอด จะไม่มีคำว่าฟุ้งซ่าน


เจริญในธรรมครับ

 

เรากําลังคุยถึง

เรากําลังพูดถึงกรณีของ เจ้าของกระทู้กันอยู่ใช้ไหมจ๊ะ

การฟุ้งส่วนใหญ่ที่ พี่เข้าใจกับ ที่น้องเข้าใจคงเป็นคนล่ะประเด็นกัน

บางคนบอกว่า ถ้ามันฟุ้งก็ตามไปฟุ้งกับมัน เอาจิตลงไปดูว่ามันกําลังฟุ้งอะไร ตามไปเรื่อย จนมันสงบ ใช้

เเต่เคยคิดเเยกเอา จิต ที่เราคิดว่ามันเพียวเเล้ว มั่นเเล้ว คิดเเยกเอาองค์ประกอบของมันออกมาทีละตัวไหมค่ะ ว่ามันประกอบไปด้วยอะไร หรือ ว่าเเค่เป็นจิตที่มั่นเเบบเพียวๆ จริงๆ
โดยปกติในการตามดู จิตอีกตัวที่มันฟุ้งอยู่เนี้ย มันไม่ได้ เพียว จริงๆนี่ค่ะ
มันมีความอยาก ความละลึกตาม มีอคติเเบบละเอียด ผสมปนเปกัน จนเป็นเนื้อเดียวกันไป
ในการตามเข้าไปดู ถ้ามีสิ่งพวกนี้ปน ผสมอยู่ด้วย มันจะไปเที่ยง จริงๆได้เช่นไร เรามิได้เข้าญาณ สี่ ตามดูจิตซะหน่อย
ถ้ามันจะเที่ยง มันก็จะเที่ยง ห้านาทีบ้าง เที่ยง สิบนาทีบ้างเพราะมันมี องค์ประกอบ ใน การตาม เกิดความอยากตาม เกิดสิ่งที่เรากําลังละลึกได้ว่ากําลังตาม ปนอยู่ด้วยเสมอ

ทีนี้ หากมันไม่ใช้เเค่เที่ยง ห้านาทีล่ะ เกิดมันเป็นเที่ยง สิบนาที เกิดมันเป็นเที่ยง สามสิบนาที

ไอ้ตรงที่มัน เกินออกมา สิบห้านาที เกินมา สามสิบนาทีนี่เเหล่ะ ที่มันเป็นตัวพาให้ เป๋ พาให้มันเอียง นิส นิสสสสสส

เเถมไม่พอยังเอา ปัญญาตน ที่คิดว่าฉันเที่ยงเเล้ว ฉันตรงเเล้ว ลงไปกํากับเสริมเข้าไปอีก

เวลาตาม เวลาเข้าไปกําหนดตาม มันจึงต้องมีการกําหนดให้มันเที่ยงจริงๆซะก่อน
ไม่เช่นนั้นมันก็คงไม่ต่างอะไรกับความ ฟุ้ง ที่คิดว่ามันเที่ยง มันตรง เราใช้ความเที่ยงเเบบนั้น ตามดูอะไรไม่ได้หลอกค่ะ จะ ได้ก็เเค่เปลี่ยนมาสงบ ด้วยเรื่อง ที่คิดว่ามันสงบ
ไม้บรรทัดไม่ตรง เอาไปวัดเอาไปขีดเส้นยังไงมันก็ไม่ตรง มิใช้ดอกหรือเจ้าค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หรือไม่ก็อาจจะเป็น ทิด ซา ดี ส่วนตัวกระมัง

 

คุณ นราสภา ครับ คุณคงเข้าใจผิดแล้วครับ คุณต้องลองอ่านข้อความของผมใหม่นะครับ

ผมบอกว่าตั้งใจมั่น ไม่ได้บอกให้ตามดูครับ แต่ให้ตั้งใจดูครับ ให้ตั้งอยู่กับที่ครับ

ไม่ใช่ให้ตามไปดู เพราะถ้าตามไปดู ก็จะเป็นอย่างที่คุณเข้าใจครับ ไม่ผิดครับ

แต่ผมให้ตั้งใจดูครับ ไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหนครับ การตามดูก็ฟุ้งซานน่ะสิครับ

ฟุ้งซานอยู่แล้วยังตามไปฟุ้งซานอีก ก็ไปกันใหญ่ล่ะครับ กรุณาลองอ่านทบทวนอีกครั้งนะครับ

 

อืมมมมมม ดูว่าน้องคงจะอ่านตกไปจริงๆ

ดูว่าน้องคงจะอ่าน ตก ไปจริงๆ
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ ต้องขอกราบสมาอภัย มาณ ที่นี้ด้วยน่ะเจ๊าค่ะ

อ่านไม่ดี เเล้ว ยังไปโทษปี่ โทษกลองอีก นัง นราสภา โง้ เอ๊ยยยยย อิ อิ อิ

(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)


ฝากไว้ให้อ่านอีกรอบ

ไม่เช่นนั้นมันก็คงไม่ต่างอะไรกับความ ฟุ้ง ที่คิดว่ามันเที่ยง มันตรง เราใช้ความเที่ยงเเบบนั้น ตามดูอะไรไม่ได้หลอกค่ะ จะ ได้ก็เเค่เปลี่ยนมาสงบ ด้วยเรื่อง ที่คิดว่ามันสงบ

 

กลับมาอ่านกระทู้อีกครั้งนึงค่ะ

ขอบคุณทุกๆท่านมากค่ะ ลิ้งก์ที่ให้โหลดก็เข้าไปแล้วนะคะ

ก็ต้องศึกษาอีกเยอะค่ะ เว็บนี้มีแต่คนใจดี ^_^

ปกติเป็นคนไม่ค่อยอะไรอยู่แล้วค่ะ วางอารมณ์กลางๆก็พอทำได้ระหว่างวัน

ทำแล้วสบายตัวสบายใจ แต่เป็นคนค่อนข้างจะคิดมาก อะไรนิดอะไรหน่อยชอบเก็บ

มาคิด มันเลยฟุ้งง่ายอ่ะค่ะ นั่งอยู่ในห้องแท้ๆ คิดไปเที่ยวได้ตั้งไกล...

 

นั่งเฉยๆ ผ่อนคลายส่วนที่เกร็งไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า รายละเอียดในกล้ามเนื้อแต่ละส่วนบางทีเราเผลอเกร็งไปไม่รู้ตัว เท่านี้ก็สบายกายแล้ว ส่วนมากสบายกายก็ทำให้ใจผ่อนคลายไปมากแล้ว
จากนั้นค่อยๆจดอยู่ที่ลมหายใจด้วยความผ่อนคลาย รู้ลมไปเรื่อยๆ ใจจะเผลอไปคิด้ง ก็ไม่ต้องโกรธ มันเป็นธรรมชาติจริงๆ ถ้าไม่เข้าใจตรงนี้ อยากให้ไม่ไหลออกข้างนอกจะไม่สงบเลย พอใจไหลแล้วรู้ๆ กลับมารู้ลมต่อ ไม่นานก็สงบในระดับอุปจาร พอสงบแล้วผ่อนคลายให้กลับไปรู้กายใหม่ คราวนี้ไม่ใช่การจรดเพื่อผ่อนกล้ามเนื้อแล้ว แต่เป็นการรู้รูปในลักษณะก้อนธาตุ จิตที่ไปรู้กายเป็นอีกส่วนหนึ่ง กายจริงแล้วเป็นลักษณะกลุ่มก้อนที่จิตไม่ได้ยึกเป็นแขนเป็นขา แต่จะรู้สึกเหมือนกิ่งไม้เท่านั้น จิตที่เป็นผู้รู้ผู้ดูอยู่อีกส่วน รู้ไปสักพัก ก็กลับมาทำความสงบใหม่ หรือสลับด้วยการเคลื่อนไหว
ลองยื่นมือออกด้านหน้า พลิกฝ่ามือหงายและคว่ำหงายและคว่ำ หมุนข้อมือเป็นดังเลขแปด รู้สึกถึงกิ่งอะไรที่เคลื่อนไหวด้านหน้า ใจที่ไม่ได้ไปให้ค่าว่านี่คือมือของเรา แต่เป็นก้อนอะไรสักอย่างกระทบกับลม หมุนไปสักพัก ตลอดเวลาที่ทำนี่ใจจะไหลไปคิดนู่นนี่ตลอด ไม่ได้จรดที่มืออย่างเดียว หลักการคือรู้ทันใจที่ไหลออกไปคิด แล้วก็กลับมาที่ลมหรือการเคลื่อนไหวใหม่
ทำซ้ำๆไปเรื่อยๆได้ทั้งสมถะและวิปัสสนาครับ

 

อย่าทิ้งกรรมฐานนะ ให้ทำไปเรื่อยๆทำทุกวัน ฟุ้งก็ฟุ้งชั่งมัน ทู่ซีนั่งไปแบบฟุ้งๆนั้นแหล่ะ เดี๋ยวมันจะดีของมันเอง ดีขึ้นไปตามลำดับ แต่ต้องดูกันเป็นรายปีต่อปีนะ จึงจะเห็นความแตกต่างของจิตที่มันเปลี่ยนแปลง

เรื่องที่นั่งที่วัดแล้วสมาธิดี เพราะมันมีพลังงานของความเบา ลองสังเกตุเวลาเราเดินเข้าวัด หรือเดินใกล้พระพุทธรูป หรือใส่พระเครื่อง หรืออยู่ใกล้คนที่ปฎิบัติธรรมซัก 10ปี นะ ตัวเราจะเบาขึ้น วิธีเช็คคือ
1.ถ้ามีเพื่อนที่ปฎิบัติธรรมเก่งๆ เราอยู่ห่างจากเขาก่อน แล้วลองสังเกตุความหนาแน่นของลมหายใจ จำเอาไว้
2.แล้วเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วก็สังเกตุความหนาแน่นลมหายใจ
****มันจะแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด*****
3.ทำอย่างนี้ซัก2-3ครั้งเช็กดู

พอเรามาอยู่ที่บ้าน คนที่ไม่ได้ปฎิบัติมันเยอะกว่าคนปฎิบัติ ความหนาแน่น ของลมหายใจ ของร่างกายจะต่างกัน อยู่วัดจะเบา อยู่บ้านจะหนัก

เรื่องการปฎิบัติทำทุกวันนะ อย่าทิ้งอย่ละ เบื่อก็เลิกหายก็ลุยต่อ ถ้าจะให้จิตมันนิ่งขึ้นลองนั่งขัดเพชรดูนะ มันจะปวดดีลองดู

 

มีผู้รู้มากมายมาตอบ บองกล่าวหนทางมากมาย ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด แค่มาเสนอหน้าในกระทู้
เท่านั้น อิอิ ขอนิดนะ งุงิ อะไรมันเกิดจับมันไห้ทัน เดียวมันก็ขาดไปเองถ้าทันมันจริงๆ
นั่งฟุ้งสนุกดีจะตาย กลัวจะไม่ฟุ้งจริงนะสิ อยากจะฟุ้งมั่งจัง อนุโมทนาด้วยครับ ^^

 

ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้หนี
เมื่อฟุ้งก็ลองตามอารมณ์นั้นดู พิจารณาเหตุของการฟุ้ง หากรู้แล้วก็เหลือว่าจะตัดหรือจะต่อ.... วิ่งตามให้ทันแล้วแซงขึ้นหน้าไปให้ไกลๆ.....ให้มันวิ่งตามเรา ไม่ใช่เราวิ่งหนีมัน.....555

 

กระทู้นี้ นานแล้ว แต่อาจเป็นประโยชน์ได้

เรา เป็น นักดู ดูอย่างเดียว ความฟุ้งมีเท่าไหร่ มีกี่ฉาก ปล่อยมันให้ฟุ้ง เรา ดู ดู ดู
หนึ่งวัน สองวัน สามวัน สี่วัน จะ กี่วัน ก้อตาม ดู อย่างเดียว

แล้ว วันนึง ความฟุ้ง จะจบเรืองราวนั้นๆ จน ไม่มีอะไร ให้ดู ความฟุ้ง จะไม่กลับมาอีก เลย (คราวนี้ อยากให้กลับ ความฟุ้ง ก้อไม่กลับ รอเท่าไหร่ มันก้อไม่มา)
[ศึลห้าครบ เป็นพื้นฐานเบื้องต้น สิ่งประเสริฐที่จะทำไปตลอดกาล คือ ปัญญา]

คิคิ อย่าลืม ขณะฝึกดูความฟุ้ง ก้อศึกษา พื้นฐานธรรมะไปด้วยหละ

 

อนุสติค่ะ

สวดมนต์แล้วอธิษฐานก่อนทำสมาธิ

"ข้าพเจ้าระลึกถึง คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ จงมาดลบันดาลให้ใจของข้าพเจ้าจงรวมดวงเป็นสมาธิ พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ พุทโธ พุทโธ"

ที่มา บทอธิษฐานจิต สถาบันพลังจิตตานุภาพ

 

......เมื่อก่อน โพสต์ ดี นะคุณโอ๊ต...แต่คำว่า เฝ้า มันพาลนึกไปถึงการรอ...ผมว่า ไม่ใช่รอ