เรื่องเด่น เรื่องเร้นลับที่เคยเจอกับตัวเองที่ไม่เคยเล่าที่ไหนมาก่อน

ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณที่ท่านได้ติดตามอ่านนะคะ และรับฟังคำติ ไม่เป็นไรค่ะ หากจะกล่าวว่า ผู้เขียน ''สมองไร้ระเบียบ'' ผู้เขียนได้บอกไว้แล้วตั้งแต่ต้นเรื่องว่า เรื่องนี้ผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว และบอกไว้ว่า เล่าไม่เก่ง การนั่งวิปัสนาก็บอกไว้แล้วค่ะว่า ยังความรู้น้อยอยู่ยังต้องฝึกอีกนาน กลางวันก็ต้องทำงาน ทำทุกวัน ภาระก็ยังเยอะอยู่ค่ะ หากท่านอ่านแล้วรู้สึกรำคาญใจ รบกวนผ่านไปเถอะนะคะ เพราะท่านคงจะหาประโยชน์ อันใดจากเรื่องของผู้เขียนไมได้

สำหรับเรื่องที่ว่าน่าจะมีอาการทางจิต ผู้เขียนก็เห็นด้วย เพราะก็ไม่ได้เชื่อทุกอย่างตามที่ตัวเองได้เห็นมา พี่เขาเคยไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชน ที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด ก็ไม่หายค่ะ ท่านพูดก็มีส่วนถูก

จะว่าไปแล้วผู้เขียนเองก็เหนื่อยเหมือนกันที่มานั่งพิมพ์เรื่องเล่านี้อยู่ แต่ก็เอาเถอะค่ะ เดี๋ยวก็จบแล้ว
ขออนุโมทนาค่ะ

 

เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ ไปแล้วต้องไปอีก แต่ผู้เขียนไม่กล้าเอ่ยนามท่าน หากติดตามต่อ คิดว่าท่านเข้าใจถูกต้องค่ะ หรือจะ pm มาก็ได้ค่ะ ผู้เขียนจะบอกให้ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะกับบุญกุศลที่ท่านได้สร้างไว้ดีแล้ว สาธุค่ะ

 

มาเล่าต่อนะคะ เดี๋ยวก็จบแล้วค่ะ:boo:
ในขณะที่นั่งรอทำถวายสังฆทานกับหลวงพ่อท่านอยู่นั่น พี่แกก็มีอาการหวาดกลัวเป็นระยะ คือไม่กล้ามองไปที่พระพุทธรูป ในกุฏิหลวงพ่อ และนั่งอยู่แถวหลังสุด ดูกระวนกระวายเป็นที่สุดค่ะ สักพักพี่แกนั่งหลับตา (สมาธิ) บิดตัวไปมา แล้วบอก ว่า ''ร้อนๆ พี่มองไม่เห็น สถานที่ตรงนั้นศักดิ์สิทธิ์มาก พี่เข้าไปไม่ได้ แต่เธอจะช่วยพี่ได้ เธอต้องช่วยพี่นะ เธอคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยพี่ได้’’ ผู้เขียนเลยถาม “แล้วหนูจะช่วยพี่ได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อพี่ก็ไม่รู้ หนูก็ไม่รู้ว่าวาตรงที่พี่ว่า คือที่ไหน'' พี่แกก็ตอบว่า ''เดี๋ยวถึงเวลาเธอจะรู้เอง’’ ผู้เขียนก็ยิ่งงงไปใหญ่ แต่ก็นั่งสงบนิ่งอยู่กับที่

....สักพักได้เวลาที่หลวงพ่อท่านลงมารับสังฆทาน จากปกติที่ผู้เขียนเคยไปทำบุญกับท่านหลายครั้ง ทุกครั้งที่ท่านรับสังฆทานหมดทุกคนแล้ว ท่านก็จะกลับเข้าไปในกุฏิ เพราะท่านก็ไม่ค่อยสบายด้วย ใช้เสียงไม่ค่อยได้ จนถึงขั้นคุณหมอนิมนต์ท่านไม่ให้ใช้เสียง

แต่วันนี้ ปรากฏว่าไม่เหมือนทุกครั้งที่ผู้เขียนเคยเจอ เมื่อท่านรับสังฆทานเสร็จ หลวงพ่อท่านนั่งหลับตาและไม่ลุกไปไหน ผู้คนที่มาทำบุญก็มีทยอยๆกันออกไป จังหวะเดียวกันนั้นเอง ที่ผู้เขียนรู้สึกแว๊ป ขึ้นมาในใจ ไม่รู้มีอะไรดลใจเหมือนกัน โดยที่ไม่มีใครมาบอก ผู้เขียนรีบคลานเข้าไปหาหลวงพ่ออีกองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นพระที่ใกล้ชิดกับท่าน ท่านนั่งอยู่อยู่ข้างๆ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ กราบท่านเสร็จก็เรียนบอกความประสงค์ให้ท่านทราบว่า ''พระคุณเจ้า ช่วยกราบเรียนหลวงพ่อ (นามหลวงพ่อ) ท่าน ให้ช่วยเมตตาพี่สาวของลูกคนนี้ด้วยเถอะเจ้าค่ะ เธอมีความทุกข์อยากให้หลวงพ่อช่วยเหลือ”
พอถึงเหตุการณ์นี้ ผู้เขียนเข้าใจแล้วว่า สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แห่งนั้น คือที่ไหน

ขณะที่ผู้เขียนพูด พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านก็นั่งนิ่งๆอยู่ แล้วพระลูกศิษย์ของหลวงพ่อ ก็นำคำของผู้เขียนแจ้งกับหลวงพ่อท่าน (ผู้เขียนคิดว่า หลวงพ่อท่านรับทราบการมาของวิญญาณตั้งแต่เมื่อวานแล้ว)

เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อฟังแล้ว ท่านก็หลับตาลง เป็นเวลาประมาณสัก2นาทีเห็นจะได้ เมื่อท่านลืมตาขึ้น ก็มองมายังพี่เขา ซึ่งนั่งพับเพียบก้มหน้าอยู่ห่างเกือบท้ายๆกุฏิ สักพักท่านกลับเข้าไปในกุฏิ โดยที่คณะศิษย์ประคองท่านขึ้นรถเข็นไป

 

บทสนทนาระหว่างผู้เขียน กับวิญญาณ

เมื่อหลวงพ่อกลับเข้ากุฏิไปแล้ว ผู้เขียนก็หันมาคุยกับพี่นก ผู้เขียนเห็นสีหน้าพี่นกเธอดูมีความสุข แล้วพี่เขาก็จับมือผู้เขียนพร้อมกับพูดว่า พี่ดีใจเหลือเกิน พี่ไม่เจ็บแล้ว หลวงพ่อท่านเมตตาพี่เหลือเกิน จากนี้พี่ก็คงต้องไปแล้วล่ะ ผู้เขียนไม่ได้ถามว่าจะไปไหน แต่ถามขึ้นว่า

ผู้เขียน : เดี๋ยวก่อนนะคะพี่ หนูขอถามพี่หน่อยได้ไหม
วิญญาณในร่าง : ได้สิ น้องจะถามอะไรพี่ล่ะ พี่ยินดีตอบให้ทุกอย่างที่พี่ตอบได้
ผู้เขียน: แล้วพี่ชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน แล้วทำไมถึงมาสิงอยู่ร่างพี่เค้า
วิญญาณในร่าง : พี่เป็นผู้หญิงชื่อ (........)เป็นผีตายโหง ตายมานานเท่าไรแล้วจำไม่ได้ รู้แต่ว่าถูกบังคับให้ทำร้ายเค้า จริงๆก็ไม่อยากทำหรอก เพราะเขาก็ทำบุญมากอยู่ ทุกครั้งที่เขาไปทำบุญพี่ก็ได้ไปด้วย เหมือนว่าได้ทำด้วย เพราะพี่อยู่ในตัวเขา
เอาล่ะ แต่ต่อจากนี้ไป พี่ก็จะไปแล้วล่ะ พี่ขอบคุณเธอมากที่ช่วยเหลือพี่ พี่จะไม่ลืมบุญคุณของเธอเลย..
ผู้เขียน : หนูก็ดีใจนะที่ได้มีส่วนช่วยเหลือพี่ในครั้งนี้ หนูขออุทิศบุญกุศลของหนูที่ได้ทำมาดีแล้วนั้นให้พี่ด้วย และทุกครั้งที่หนูทำบุญ ไม่ว่าตอนนั้นหนูจะนึกถึงพี่ หรือไม่ได้นึกก็ดี หนูขออุทิศผลบุญนั้นให้พี่ด้วยทุกครั้ง
วิญญาณ : พี่ขอบคุณเธอจริงๆ พี่ลาเธอไปก่อนนะ
ผู้เขียน มองหน้าพี่นกยิ้มๆ และไม่ได้พูดอะไรต่อ สักพักเราก็กราบลาหลวงพ่ออีกครั้งแล้วเดินทางกลับบ้าน

หลังจากที่กลับมาจากวัดที่สิงห์บุรีแล้ว พี่เขาก็ใช้ชีวิตปกติ มาได้สักพักและผู้เขียนเองก็ห่างๆพี่แกออกมา เนื่องจากว่าอะไรต่างๆก็เห็นแล้วว่าคลี่คลายไปแล้ว คิดว่า คงไม่มีเหตุการณ์อะไรอีก ก็มาใช้ชีวิตปกติของตัวเองบ้าง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ค่ะ ผ่านไปประมาณ เกือบปี กว่าพี่แกจะจากไป และเหตุการณ์ระหว่างนี้ ผู้เขียนก็ไม่ค่อยได้ทราบเท่าไร
................. เดี๋ยวมาต่อ ตอนที่พี่เขาจะจากไปนะคะ

 

อ่านมาถึงช่วงนี้แล้วรู้สึกตัวเองน้ำตาซึม ๆ เพราะสงสารพี่นกหรือสงสารวิญญาณในร่างพี่นกก็บอกไม่ถูก เขาคงได้รับส่วนบุญและบารมีจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เมตตากับเขาแล้ว

 

เขียนได้ดีมากครับ อ่านแล้วน่าติดตามครับ รออ่านตอนจบ อนุโมทนากับ จขกท และเจ้าของเรื่องรวมทั้งดวงวิญญาณที่สิงอยู่ด้วยครับ

 

มีบางครั้งที่หลวงพ่อท่านจะเทศน์ให้ ผู้เขียนฟัง เมื่อใดที่ผู้เขียนขาดสติ หรือกังกลคิดมากกับเรื่องขอคนอื่นบ้าง คนใกล้ชิดบ้าง ก็อย่างที่ท่านเคยสอนไว้น่ะค่ะ ว่า
''กรรมของใคร ก็เป็นของคนนั้น''

และเรื่องของพี่เขานี่ก็คงเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของ กรรมสัมพันธ์ให้ต้องมารับกรรมร่วมกัน และเรื่องนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ วันเดียว หรือเดือนเดียวนะคะ ยืนยันว่า เกิดต่อเนื่องกันเป็นปีๆค่ะ กว่าเรื่องราวจะจบ หากท่านยังอยากฟังต่อ ช่วงวาระสุดท้ายของพี่เขา จะกลับมาเล่าต่ออีกค่ะ และหลังจากจบเรื่องนี้แล้ว คงต้องพักยาวๆ หรือไม่ก็แค่เข้ามาอ่านเรื่องของท่านอื่นเหมือนที่เคย ค่ะ

 

เล่าต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ ก็ดีค่ะ ยินดีรับฟังเพื่อเป็นข้อคิดเตือนใจเตือนสติในบาปกรรมที่เคยกระทำไว้ทั้งในอดีตชาติที่เราไม่อาจหยั่งรู้ และในปัจจุบันชาติที่เราอาจจะเผลอพลั้งไปเพราะขาดสติหรือเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

 

หลวงพ่อท่านเป็นเสาเอกค้ำชูพระศาสนาองค์หนึ่ง ผมก็ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัดท่านเช่นกัน ขอกราบหลวงพ่อด้วยกายและใจ และโมทนากับเจ้าของกระทู้ ในประสบการณ์ทางธรรมด้วยครับ

 

ท่านเป็นพระที่มีบารมีมากจริงๆ ผมก็ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดของท่านเช่นกัน หลายครั้ง แต่ปัจจุบันไม่ได้ไปเพราะคนมากจริงๆ ไม่มีที่จะพัก ยิ่งเทศกาลหยุดหลายวัน คนจะมากมาย ผมพ้นทุกข์ได้เพราะบารมีท่านที่เมตตา ผมตั้งใจว่า ผมจะไปกราบท่านอีกสักครั้ง ขอผลบุญที่ข้าพเจ้าทำแล้วทุกภพ ทุกชาติ ลูกขอถวายให้หลวงพ่อท่านจงมีสุขภาพที่แข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานนานแสนนาน สาธุ

 

ท่านเป็นพระที่มีบารมีมากจริงๆ ผมก็ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดของท่านเช่นกัน หลายครั้ง แต่ปัจจุบันไม่ได้ไปเพราะคนมากจริงๆ ไม่มีที่จะพัก ยิ่งเทศกาลหยุดหลายวัน คนจะมากมาย ผมพ้นทุกข์ได้เพราะบารมีท่านที่เมตตา ผมตั้งใจว่า ผมจะไปกราบท่านอีกสักครั้ง ขอผลบุญที่ข้าพเจ้าทำแล้วทุกภพ ทุกชาติ ลูกขอถวายให้หลวงพ่อท่านจงมีสุขภาพที่แข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานนานแสนนาน สาธุ

 

จากลิ้งค์ ดิฉันขออนุโมทนาบุญกับคุณหมอ ตลอดจนผู้ร่วมบุญทุกท่านด้วยนะคะ สาธุค่ะ

รู้สึกว่า ดิฉันจะเคยได้ทำบุญร่วมกันกับคุณหมอ อยู่นะคะ หากจำไม่ผิดก็ โครงการบุญที่วัดนามะตูม , วัดเก่าโบราณ จ.ชลบุรี เห็นพี่ที่เป็นผู้นำโครงการ ได้ตั้งชื่อ คณะผู้มีจิตศรัทธาเมื่อเร็วๆนี้ว่า ''คณะบุญออนไลน์นี้'' ล่ะค่ะ และตอนนี้ ก็กำลังรออยู่เหมือนกัน ได้ข่าวมาคร่าวๆว่า กำลังเตรียมโครงการบุญอยู่ ก็คงจะทราบในเร็วๆนี้..

 

มาเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ รีบมาเล่าให้ฟังกันนะค่ะ

 

....วันนี้ จะเข้ามาเล่า ตอนสุดท้าย ให้ฟังกันนะคะ ว่าพี่เขาเสียชีวิตอย่างไร ขอไปเคลียร์งานช่วงเช้าก่อนค่ะ และขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามอ่านมาตลอด

 

รออยู่อย่างจดจ่อค่ะ
ขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟังนึกดีๆหลายเรื่องเป็นอุทาหรณ์การใช้ชีวิตเราอย่าได้ประมาทไป

 

ตามอยู่ตลอดนะคะ ไม่ได้โพสต์ ไม่อยากให้รกกระทู้

เราก็ไปปฏิบัติที่วัดนี้เหมือนกัน แต่เพิ่งไปเมื่อสามปีที่แล้ว หลวงพ่อไม่ได้สอนและไม่ได้ลงมาเทศน์แล้ว แต่ก็ได้รับเมตตาจากหลวงพ่อหลาย ๆ ครั้งเหมือนกันค่ะ พ่อเราโดนมะพร้าวหล่นใส่หัว แต่ไม่มีอาการทางสมองหรือทางร่างกายอย่างอื่น แค่อาเจียนและต้องนอนรพ.เป็นเดือน

หลวงพ่อเมตตาลูกศิษย์ทุกคนค่ะ ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบให้บุญกุศลนี้ถึงแก่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ และหลวงพ่อให้สุขภาพแข็งแรงด้วยค่ะ ขอให้กุศลนี้ถึงแก่พี่นก ให้ไปสู่ภพภูมิที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป และได้ปฏิบัติต่อเนื่องไปไม่ว่าจะอยู่ภพภูมิไหนก็ตาม สาธุ

 

รออ่่านครับ

 

อยากอ่านต่อครับ

 

เข้ากระทู้มารอบหัวค่ำวันนี้ หนังถึงตอนจบ.... มีคนมานั่งจับจองกันหน้าสลอนเต็มไปหมด..อิอิอิ...

 

ปูเสื่อรอฟังด้วยคนค่ะ จขกท.มาไวๆๆนะคะ :boo: