ฟังแต่พระพุทธเจ้า องค์เดียวเท่านั้น

สมบูรณ์แล้วด้วยอรรถและพยัญชนะ ไม่จำกัดกาลเวลา ท่านอ่านแล้วคิดอย่างไรกับการแต่งใหม่?
มหาเถระสมาคมแปลว่า150ข้อ ท่านไม่ยอมรับหรือ? ขอคำตอบหน่อยครับ

 

สำหรับคนที่กล้าค้นหาความจริง ควรดูให้จบ แล้วท่านเลือกเอง

พุทธวจนบรรยาย-จันทบุรี_2013-03-25
https://www.youtube.com/watch?v=wCS5ipnUudI&feature=youtube_gdata_player

 

ภิกษุ ทั้งหลาย! ก็กุลบุตรบางพวกในกรณีนี้ เล่าเรียนปริยัติธรรม (นานาชนิด) คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ
คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมมะ เวทัลละ,
กุลบุตรเหล่านั้น ครั้นเล่าเรียนธรรมนั้น ๆ แล้วก็สอดส่องใคร่ครวญเนื้อความแห่งธรรมนั้นๆ ด้วยปัญญา,
เมื่อสอดส่องใคร่ครวญเนื้อความด้วยปัญญา, ธรรมเหล่านั้น ย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์ของกุลบุตรเหล่านั้น,

กุลบุตรเหล่านั้น เล่าเรียนธรรม ด้วยการมิได้เพ่งข้อบกพร่อง (ของธรรมหรือของลัทธิใดลัทธิหนึ่ง)
และมิได้มีความคิดที่จะใช้เป็นเครื่องทำลายลัทธิใดลัทธิหนึ่งเป็นอานิสงส์.
ผู้รู้ทั้งหลายเล่าเรียนปริยัติธรรมเพื่อคุณประโยชน์อันใด กุลบุตรเหล่านั้นก็ได้รับคุณประโยชน์อันนั้นแห่งธรรม.
ธรรมเหล่านั้นก็กลายเป็นธรรมที่กุลบุตรเหล่านั้นถือเอาด้วยดี เป็นไปเพื่อความเป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อสุขแก่กุลบุตรเหล่านั้นเอง ตลอดกาลนาน.
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะความที่ธรรมทั้งหลายอันกุลบุตรเหล่านั้นถือเอาด้วยดีเป็นเหตุ.



ภิกษุ ทั้งหลาย! เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีความต้องการใคร่จะได้งู เที่ยวเสาะแสวงหาอยู่ บุรุษนั้น ครั้น เห็นงูตัวใหญ่ จึงเอาท่อนไม้มีง่ามดังเท้าแพะกดงูนั้น ให้เป็นการถูกกดไว้อย่างดี ครั้นแล้ว จึงจับงูนั้นที่คออย่างมั่นคง.
แม้งูตัวนั้น จะพึงรัดเอามือ แขน หรืออวัยวะแห่งใดแห่งหนึ่งของบุรุษนั้นด้วยลำตัวของมัน ก็ตามที,
แต่บุรุษนั้นไม่ตาย หรือไม่ต้องได้รับทุกข์เจียนตายเพราะการรัดเอาของงูนั้นเป็นเหตุ.
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะงูตัวนั้นถูกจับไว้อย่างมั่นคงดีแล้วเป็นเหตุ;


ภิกษุ ทั้งหลาย! ฉันใดก็ฉันนั้น : กุลบุตรบางพวกในกรณีนี้ เล่าเรียนปริยัติธรรม (นานาชนิด) ---
กุลบุตรเหล่านั้น ครั้นเล่าเรียนธรรมนั้น ๆ แล้วก็สอดส่องใคร่ครวญเนื้อความแห่งธรรมนั้น ๆ ด้วยปัญญา.
เมื่อสอดส่องใคร่ครวญเนื้อความด้วยปัญญา, ธรรมเหล่านั้น ย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์ของกุลบุตรเหล่านั้น.

กุลบุตรเหล่านั้นเล่าเรียนธรรม ด้วยการมิได้เพ่งหาข้อบกพร่อง (ของธรรมหรือของลัทธิใดลัทธิหนึ่ง) และมิได้มีความคิดที่จะใช้เป็นเครื่องทำลายลัทธิใดลัทธิหนึ่งเป็นอานิสงส์.

ผู้รู้ทั้งหลาย เล่าเรียนปริยัติธรรมเพื่อคุณประโยชน์อันใด กุลบุตรเหล่านั้น
ก็ได้รับคุณประโยชน์อันนั้นแห่งธรรม, ธรรมเหล่านั้น ก็กลายเป็นธรรมที่กุลบุตรเหล่านั้นถือเอาด้วยดี เป็นไปเพื่อความเป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อสุขแก่กุลบุตรเหล่านั้นเองตลอดกาลนาน.
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะความที่ธรรมทั้งหลายอันกุลบุตรเหล่านั้นถือเอาด้วยดีเป็นเหตุ.


ภิกษุ ทั้งหลาย! เพราะฉะนั้น ในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลาย พึงทราบถึงความหมายแห่งคำพูดอันใดของเรา
พึงจดจำข้อนั้น โดยประการนั้น,
ถ้าพวกเธอยังไม่เข้าใจ เราจะทบทวนในข้อนั้นแก่เธอทั้งหลาย
หรือพวกเธอเอาไปสอบถามพวกภิกษุผู้ฉลาดดูก็ได้ แล.


--------------------------------------------------------------------------
บาลี พระพุทธภาษิต อลคัททูปมสูตร มู. ม. ๑๒/๒๖๘/๒๗๙.


ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์ ว่าด้วยปริยัติที่ไม่เป็นงูพิษ โดยพุทธทาสภิกขุ

 

สิกฺเขยยฺย สิกฺขิฺตพฺพานิ

อะไรควรศึกษา ก็พึงศึกษาเถิด




สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ

ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา

 

กลับมาพึ่งมหาเถรสมาคมเสียแล้ว โอ้ละพ่อ
พระไตรปิฎกคือสุดยอดของชาวพุทธครับ
และคณะสงฆ์ที่ยึดถือพระไครปิฎก รวมถึงสงฆ์แห่งมหาเถรสมาคมก็ปาติโมกข์227ข้อครับ

อย่าเอาการตลาดนำศาสนา ด้วยทิฏฐิ150เลย
พยายามเผยแพร่พระไตรปิฎกเป็นเรื่องดี แต่บิดเบือนพระไตรปิฎกแล้วยังดื้อแพ่งนั้นไม่ดีครับ

 

ถ้ายังไม่เข้าใจก็ฟังนะ https://www.youtube.com/watch?v=wCS5ipnUudI&feature=youtube_gdata_player จะได้คลายความไม่รู้นะ ตั้งใจฟังดีๆ

 

โอ้แม่เจ้า มีผู้ตระหนักถึงผลเสียในอนาคต หากทิ้งเรื่องไม่ดูดี
Bloggang.com :

ผมติดใจมากว่า อาบัติทุกกฏ เป็นเบื้องต้นที่พระวัดนาป่าพง ไม่สามารถปลงอาบัติให้แก่กันได้นี่ จะทำกันอย่างไร?
ญาติโยมที่เข้าไปกราบพระวัดนาป่าพง คือ กราบพระที่อาบัติทุกกฏ เป็นเบื้องต้น ตลอดเวลา จะเป็นอย่างไรบ้าง?
ที่แน่ๆ วัดอื่นๆ ไม่เฉพาะสายหนองป่าพง คงไม่สามารถรับพระวัดนาป่าพงให้จำวัดได้ เพราะปาติโมกข์150 ยังไงก็ไม่เข้ากับคณะอื่นๆ จะเป็นอย่างไร?

 

เคยไปสนทนากับท่านมั้ยครับ ว่างๆไปนะจะได้รู้จักท่านดีว่าท่านคิดอย่างไร อย่ามัวแต่คิดเองเดียวจะเป็นบาปกรรมเปล่าๆ ฟังก่อนไม่ทำก็ไม่มีใครว่า ตนเราความคิดต่างกันได้ ส่วนเรื่องกฎอะไรนั้นต่างคนก็มีความคิดแตกต่างกันก็ต่างคนต่างอยู่กันไป สงสัยอะไรไปถามท่านเลบครับ

 

เคยไปครั้งสองครั้ง ไม่ได้สนทนาด้วยครับ
แต่ได้สนทนากับผู้ได้ชื่อว่ามือขวาซ้ายของหลวงพ่อ

ต้องยอมรับตรงๆครับว่า ตรงจนเกินพอดี
ครูจารย์ท่านอื่นไม่เอาจริงๆครับ
พูดอยู่ได้คำเดียวว่า "มีคำสอนพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว จะไปเสียเวลากับคำสอนอื่นทำไม"
ทำให้แจ่มใน คติของศิษย์นาป่าพงครับ ว่า
สับสนในตัวเองสูง ยึดติดพยัญชนะโดยเข้าไม่ถึงแก่นของภาษาและหัวใจของการปฏิบัติ
สุดท้าย มองข้ามหัวพระสงฆ์ พระธรรม และดูเหมือนว่าจะเอาแต่พระพุทธ
แต่ก็ยังเป็นพระพุทธที่เขียนมาโดยพระสงฆ์ที่ตนเองมองข้าม เพราะแปลบาลีไม่ออก

 

ถามตรงๆเถอะ
ที่พยายามแม่นและยึดติดคำของพุทธองค์จนแทบจะเรียกได้ว่า (ถ้ากินเข้าไปได้ทำแล้วเนี่ย)
เพื่อผลของการภาวนาจริงหรือไม่ ทุกๆพุทธวจนะที่ท่านเรียบเรียงขึ้นมานี้มีผลต่อการภาวนาทุกข้อจริงหรือ
ตอบคำถามของการภาวนาได้ทุกข้อจริงมั้ย
ผมมองว่าเป็นผลงานเชิงวิชาการ รวบรวมเอาความรู้ใส่ตัว เสียส่วนใหญ่ครับ

เล่มที่ว่าเรื่อง ตรวจสอบตัวเองว่าใช่โสดาบันมั้ยนั่น ไม่ได้ช่วยเรื่องการภาวนาเลย
ส่วนใหญ่แล้วเป็นผลด้วยซ้ำ เหตุแห่งผลนี่ไม่แจ่มแจ้งเลย ได้มายังไงนี่ไม่ชัดเจนเลย
ที่ร้ายมากคือ ถ้าสงสัยแล้วล่ะก็ ไม่ใช่แน่ๆ
ถ้างั้นจงห้ามสงสัย ไม่เช่นนั้น ไม่ได้โสดาแน่ๆ ห้ามสงสัยครับ
สุดยอด

 

ผมว่าท่านก็พูดถูกนะครับ สมมุตินะครับ มีหนังสืออยู่สองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นพุทธวจน อีกเล่มหนึ่งเป็นสาวกภาษิต ท่านจะเลือกเล่มไหน แล้วถ้าเกิดไม่ตรงกันท่านจะเชื่อเล่มไหน ท่านจะมองข้ามพระสงฆ์อย่างไรท่านเป็นพระสงฆ์ และพระธรรมก็คือพุทธวจน ส่วนการเข้าถึงธรรมก็ต้องปฎิบัติด้วยตัวเอง แล้วหลวงน้ามาช่วยได้หรือเปล่าครับ ถ้าบอกว่าิ บอกได้แล้วอะไร บอกอะไร มันนอกเหนือจากพระพุทธเจ้ามั้ยล่ะ เลิกเถอะที่ว่ามองข้ามครูอาจารย์ เขาเพียงชี้ให้เห็นประเด็นว่า ถ้าเราไม่ออกนอกแนวอยู่กันในแนวนี้นั้นดีที่สุด แต่อย่างไรคนเราสะสมมาไม่เหมือนกัน จะทำอะไรก็เป็นสิทธิส่วนตัวครับ หาเวลาไปสนทนากับท่านไม่ได้ลองฟังธรรมะที่ท่านบรรยายบ่อยๆแล้วจะค่อยเข้าใจได้ครับ

 

ทุกอย่างเป็นสิ่งที่พระศาสดากล่าวไว้ นั้นเป็นสิ่งที่ตรวจทานตัวเองได้ครับว่าใช่หรือยัง ถ้าตรงก็ใช่ ถ้ายังไม่ตรงก็ยังไม่ใช่ ส่วนการเข้าถีงต้องปฎิบัติเท่านั้น มรรคมีหลายวิธี แต่วิธีที่พระองค์แสดงไว้มากสรรเสริญมากก็อานาปานสติครับ มั่นบริจาคทานให้มาก เพราะจิตที่ตระหนี่นั้นยากที่จะเข้าถึงธรมครับ ผมแนะนำให้เท่านี้ครับ และ5อย่างที่ขาดไม่ได้และโสดาบันก็จะต้องมีสิ่งนี้นะครับ 5อย่างนี้ถ้าใครมีจะทำอะไรก็สำเร็จครับ ศรัทธา ศิล สุตตะ จาคะ ปัญญา

 

ก่อนที่พระพุทธองค์จะดับขันธปรินิพพาน พระอานนท์ทูลถามพระองค์ว่าถ้าพระศาสดาไม่อยู่แล้วใครจะเป็นศาสดาต่อไป พระพุทธเจ้ากล่าวว่าเธอจงมีตนเป็นที่พึ่งมีธรรมเป้นศาสดา

 

ปฏิบัติตามพระพุทธวัจจนะก็ดี
ปฏิบัติตามพระอริยสงฆ์ก็ดี
ดีทั้งนั้นครับ บุคคลผู้มี ศีล สมาธิ ปัญญา ตามอริยมรรค ดีทั้งนั้น

ผมว่าการมานั่งคุยกันในเวบบอร์ดแบบนี้ ก็ไม่แน่นักว่าปฏิบัติตามพระพุทธวัจจนะ

 

ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแลว : กลองศึกของกษัตริยพวกทสารหะ เรียกวา
อานกะ มีอยู. เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตก หรือลิ, พวกกษัตริยทสารหะไดหาเนื้อไมอื่น
ทําเปนลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป). ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเชื่อมปะเขา
หลายครั้งหลายคราวเชนนั้นนานเขาก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไมเดิมของตัวกลองหมดสิ้นไป
เหลืออยูแตเนื้อไมที่ทําเสริมเขาใหมเทานั้น;
ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย,
สุตตันตะเหลาใด ที่เปนคําของตถาคต เปนขอความลึก มีความหมายซึ้ง เปนชั้นโลกุตตระ
วาเฉพาะดวยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลานั้นมากลาวอยู; เธอจักไมฟงดวยดี
จักไมเงี่ยหูฟง จักไมตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง และจักไมสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน.
สวนสุตตันตะเหลาใด ที่นักกวีแตงขึ้นใหม เปนคํารอยกรองประเภทกาพยกลอน มีอักษร
สละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เปนเรื่องนอกแนว เปนคํากลาวของสาวก, เมื่อมีผูนํา
สุตตันตะที่นักกวีแตงขึ้นใหมเหลานั้นมากลาวอยู; เธอจักฟงดวยดี จักเงี่ยหูฟง จักตั้งจิต
เพื่อจะรูทั่วถึง และจักสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียนไป.
ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะเหลานั้น ที่เปนคําของตถาคต เปน
ขอความลึก มีความหมายซึ้ง เปนชั้นโลกุตตระ วาเฉพาะดวยเรื่องสุญญตา จักมีไดดวย
อาการอยางนี้ แล.
นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๑/๖๗๒-๓
กลองอานกะ มีแต่เนื้อใหม่เกิดจากสิ่งใดครับ ท่านอ่านพระสูตรนี้ดีๆหลายครั้ง

 

อันนี้เป็นคำพูดที่ดี ถูกต้องครับ

 

ผมว่าสิ่งที่หลวงพ่อคึกฤทธิ์ กำลังทำว่าด้วยเรื่อง วิเคราะห์ว่าสิ่งใดใช่ไม่ใช่พุทธวจนะ เป็นกระบวนการทางวิชาการครับ ท่านควรไปศึกษาต่อทางมหาจุฬาฯ เพื่อทำวิจัยเชิงลึก
ภายใต้สมมติฐานที่ว่า "พระไตรปิฎกฉบับประชาชน"(เป็นเบื้องต้น) มีส่วนที่ไม่ใช่คำพูดโดยตรงของพระพุทธองค์ปนอยู่

ด้วยสมมติฐานดังกล่าว ก็จะต้องผ่านกระบวนการพิสูจน์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น
_การสืบค้นย้อนกลับจากพระไตรปิฎกฉบับประชาชน ว่าอ้างอิงมาจากอะไร
_วิเคราะห์รายละเอียดในส่วนที่คิดว่ามีปัญหา เพราะขัดแย้งกันในหลายเอกสาร
_เมื่อย้อนไปที่ต้นทาง ย่อมกลับไปเจอต้นฉบับภาษาบาลี
_ดังนั้น ก่อนที่หลวงพ่อคึกฤทธิ์จะเจาะลึกลงไปในส่วนนั้น ก็ต้องไปลงเรียนภาษาบาลีก่อน
_ อีกเยอะครับ

ถ้าออกมาในรูปการเชิงวิชาการ ก็จะได้ผ่านการถกเถียงอย่างมีหลักการด้วยการประชุมวิชาการ

อย่างนี้สิครับ ถึงจะได้ข้อสรุป(ณ เวลานั้น)
จะเริ่มจากข้อที่ว่าด้วยเรื่องปาติโมกข์กี่ข้อกันแน่ ก็น่าสนใจครับ

ไอ้ว่าด้วยเรื่องปาติโมกข์150หรือ227นี่ ถ้าว่าเชิงวิชาการ ก็ไม่ได้มีนัยยะอะไรรุนแรง
แต่ทว่า เอาเชิงพระวินัยเข้ามาจับ ก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า อาบัติได้เกิดขึ้นตลอดเวลาแล้ว
อันนี้ก็อาจจะมีแรงกดดัน ในขณะที่กำลังพิสูจน์ในเชิงวิชาการ

 

สำหรับเรื่องคำสอนของพระพุทธองค์ และอริยสาวก รวมถึงพระสงฆ์ในปัจจุบัน

ผมว่าถ้าออกมาภายใต้สมมติฐานที่ว่า
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คือองค์แห่งรัตนตรัยหนึ่งเดียวแล้ว
ผมว่าต้องเป็นไปตามที่หลวงตามหาบัวกล่าวไว้ว่า "เป็นดั่งน้ำทะเลในมหาสมุทร"

ดังนั้น จะเป็นคำสอนของพระพุทธองค์ในพระไตรปิฎกด้วยภาษาบาลีที่ไม่มีการแปลตามพยัญชนะที่แตกต่างกัน หรือคำสอนของครูจารย์ผู้สืบทอดคำของพระพุทธองค์ด้วยภาษาในแบบตน หรือคำสอนของครูจารย์ที่สืบทอดมาจากการปฏิบัติต่มแนวทางคำสอนของพระพุทธองค์ จึงมีน้ำหนักของความสำคัญเท่ากัน ไม่มีสิ่งใดเด่นดวงไปกว่ากัน
โดยเฉพาะ หากว่าด้วยการภาวนาแล้ว อาการของปัญหาที่แตกต่างกัน ครูจารย์ย่อมแก้ปัญหานั้นตามอาการ โดยไม่ต้องเปิดหาคำตอบจากพระไตรปิฏก ด้วยเหตุที่ว่านั่นคือความเข้าใจจากเรื่อง ใบไม่ในกำมือและใบไม้ในป่าใหญ่

สรุปง่ายๆครับ
1. ณ เวลาปัจจุบันนี้ ไม่มีใครเคยได้ยินคำสอนโดยตรงจากปากของพุทธองค์
2. คำสอนของพระพุทธองค์ที่มีบันทึกอยู่ เกิดขึ้นมาจากการรวบรวมของพระสาวกในยุคนั้น
3. คำสอนในชั้นหลังก็ผ่านการสังคายนามาแล้วหลายครั้ง โดยมีอริยสงฆ์เข้าร่วมแทบทุกกาล
4. และก็ผ่านการแปล การเรียบเรียงตามคณะสงฆ์ในภูมิภาคนั้นๆ

(ไม่นับว่าหนังสือธรรมจากพระโอษฐ์ ที่ไม่ได้มาจากพระโอษฐ์จริงๆ เรียบเรียงโดยหลวงพ่อคึกฤทธิ์ อ้างอิงจาก 4. ก็น่าจะขาดความบริสุทธิ์มากขึ้นไปอีก)

ดังนั้น ไม่มี1. ที่แท้จริง
มีเพียง4. ที่เคยผ่านตาเราท่าน

คงบอกได้ว่า คำสอนในส่วน4. และ ส่วนของวัดนาป่าพง เทียบเท่ากับคำสอนของครูจารย์ ทั้งที่สืบทอดมาจากการอ่าน3 หรือ 4 รวมถึงเทียบเท่ากับคำสอนของครูจารย์ที่สะท้อนออกมาจากการปฏิบัติจริง

ดังนั้น การที่คณะศิษย์นาป่าพง พยายามยกพุทธวจนะ (จากพระโอษฐ์เทียม) มาข่มสูงไปกว่าคำสอนของครูจารย์
คือการทำลายพระรัตนตรัย ด้วยพระพุทธ(เทียม) ครับ

 

ที่จริงแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นการจุดเริ่มต้นที่ที่เราจะทำตามพระดำรัสของพระศาสดาว่า สนใจศึกษาแต่คำตถาคต วันเวลาผ่านมานานมากถึงสองพันหกร้อยปีแล้ว ในตัวบาลีก็แสดงไว้ชัดเจน แต่สรุปกับ วินัยไม่ลงตัว มันต้องมีข้อผิดพลาดจุดไหนสักจุด คงต้องมีวันนั้น วันที่มีการเปลี่ยนแปลงงครั้งใหญ่ จะออกมารูปไหนก็ต้องรอดูกัน แต่สำคัญที่สุดเราก็ได้รู้กันแล้วว่าพระศาสดาสั่งว่าอย่างไรเกี่ยวกับคำสอน ทั้งหมดนี้นั้นมันคงเป็นเงื่อนไขของการเปลี่ยนแปลงของภายใต้กฎธรรมชาติ รักษาใจไว้ให้เป็นธรรมดีกว่าผมคไม่มีความเห็นมากกว่านี้ในเรื่องศิล มันขัดแย้งในตัวเอง แต่แก่นแท้ยังอยู่คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ขอให้ทุกคนเจริญธรรมครับ

 

ท่านอย่าได้กล่าวอย่างนั้นเลย ว่าเป็นการทำลายพระรัตนตรัย เพราะเราไม่มีวันทราบความรู้สึกที่แท้จริงจากใจใคร ว่าคิดอย่างไรถ้าเรากล่าวอย่างนั้นแล้วความคิดท่านไม่ใช่อย่างนั้นมันจะบาปนะครับ ท่านอาจจะเข้าใจผิดอะไรบ้านั้นก้ว่ากันไปความคิดมันคิดกันได้ มันมีถูกผิด สำคัญคิดดีต่อพระสัทธรรมก้ถือว่าใช้ได้แล้ว