ศักดิ์ ธรรมลิขิต ศิษย์สำนักปฏิบัติธรรมสูญญตา อาจารย์ ก๋ง พรหมบุตร

หากที่ดินที่มีน้ำอยู่ใกล้ๆ จะเป็นที่ดินที่คุณขายแล้วจะดีนะครับ

ระยะเวลาของการปฏิบัติธรรมของแต่ละคนนั้น ยาวสั้น ไม่เท่ากัน เปรียบเทียบกันไมได้

ใจที่สบาย ใจที่เป็นสุข ใจที่มีเวลาว่าง และว่างจากทุกสิ่ง คือใจที่ได้รับอานิสงค์ของการปฏิบัติธรรมแล้ว
ดังนั้น หากไม่หวังที่จะได้อะไรที่เป็นความวิเศษ หากวางจิตตัวนี้ลงได้ คุณจะพบหนทางที่ต้องเดินไป ด้วยตัว ด้วยจิตของคุณเอง

บุญ คือ การสละออก บุญ คือ การให้
บุญจะไม่เกิดเลย หากคุณเอ่ยปากขอ ตั้งจิตขอ
นี่คือ การแก้กรรมที่คุณกำลังเป็นอยู่นะครับ ปรับให้เข้ากับการดำเนินชีวิต
ให้ แล้ว คุณจะได้

 

หากจิตใจของคุณสงบ และ ตั้งใจจริง ที่จะสอบเข้าให้ได้ คุณก็ย่อมมีโอกาส
แต่หากยังว้าวุ่น อยู่กับเรื่องที่เป็นเรื่องของอนาคตที่ไกลเกินไป และ ไม่มีความจำเป็นใด ๆ เลยในช่วงนี้ ความวุ่นวายจะเข้ามารบกวนชีิวตคุณ ทำให้คุณเสียสมาธิ ก่อนสอบ หาโอกาสไปขอพรพระรูปที่อยู่ในโรงเรียนด้วยนะครับ

 

ตอบให้แล้วนะครับ

 

อยากทราบว่าจะผ่านพ้นอุปสรรค และจะเจริญในหน้าที่การงานใหม่นี้หรือไม่

 

สิ่งที่ผมทำอยู่นี้เป็นวิธีที่ถูกต้องหรือไม่ อะไรผมก็ทำได้ถ้าไม่ผิดศีลธรรมและเพื่อพ่อแม่พี่น้องของผม ขอคำชี้แนะด้วยครับว่าผมต้องทำอย่างไรกับชีวิตดี

 

การทำงาน คือ การปฏิบัติธรรม ทำงานด้วยธรรม นี่คือ ฐานที่จะเป็นแนวทางของการปฏิบัติของคุณ
ไม่ต้องมีทฤษฎีอะไร ตั้งใจรับผิดชอบ รอบคอบ คิดล่วงหน้า หาทางป้องกัน ทุกอย่างทำด้วยความเต็มใจ มีความสุขกับสิ่งที่ตั้งใจทำ และ ยอมรับผลของมัน ยอมรับคำตำหนิจากผู้ร่วมงาน ยอมรับคำว่ากล่าวจากหัวหน้า จะไม่มีจิตที่ค้างคาอะไร ทำให้แล้ว ก็อนุโมทนากับเขาเหล่านั้น แม้กับลุกค้า ก็สร้างจิตที่ยินดีให้เกิดขึ้น จะไม่ยอมเสียเวลากับเรื่องที่ไร้สาระ จะทำงานเต็มเวลา ไปก่อน กลับทีหลับ มีใครที่เราสามารถช่วยได้ เราก็จะขออนุญาตช่วย และขอบคุณเขา ที่ให้เราช่วย

คำตอบนะครับ นี่คือ การปฏิบัติธรรมด้วยการทำงานที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง ไม่ต้องมีภาษาสรุป ไม่ต้องมีคำสวดมนตร์
คุณจะทำได้ 1. จิตใจต้องตั้งมั่นและยึดในคุณธรรมที่ดีงามทุกขณะจิต
2. มีสมาธิอยู่กับปัจจุบัน ไม่วอกแวก และไม่เลือนลอย
3. รับได้ทุกสถานการณ์
4. อดทนอดกลั้น ยอมแก้ไข
5. อนุโมทนายินดีกับทุกคน กับผลของงานไม่ว่าจะออกมามากหรือน้อย
6. เสียสละเวลา แรงกาย แรงปัญญา ด้วยใจที่ยิ้มแย้มและเต็มใจเต็มกำลังใจ

ตกเย็น กลับถึงบ้าน ทำภาระกิจให้เสร็จ ทานอาหาร หรือ แค่ ของดื่มเบา ๆ ให้น้อยที่สุด แล้ว สวดมนตร์ทำสมาธิ
คุณลองเปรียบเทียบกับชีวิตปกติดู แล้วคุณจะพบว่า ธรรมะของพุทธบริษัทของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ได้หลบลี้หนีสัีงคม แต่อยู่กับสังคม จนสามารถช่วยเหลือตนเองให้พ้นจากความมอมเมา และเอาสิ่งที่เหลือ ไม่ว่าจะเป็นเวลา ความคิด ออกไปให้กับสังคมได้อีก

คุณจะนั่งสมาธิได้แบบวางทุกอย่างลงอย่างสนิท นิ่งสนิท และ จะพบทางที่ต้องเดิน ตามอริยมรรคด้วยตัวเอง ในวันหนึ่ง

 

ตอบให้แล้วนะครับ

 

ผมไม่อยากให้คุณพยายามไปนึกหาแต่เห็น แล้วในใจก็มีแต่คำถามว่้า ทำไม ทำไม และ ทำไม

คนที่จะตอบได้ คงไม่มีหรอกนะครับ

เพราะหากคุณมัวแต่วิตก และนั่งมองปัญหา คงจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น

มีคนกล่าวว่า เกิดมาทำไม ก็มีตนตอบว่า เกิดมาทำงาน
แล้วก็ถามอีกว่า ทำงานเพื่ออะไร ก็มีคนตอบว่า ทำในสิ่งที่ทำได้และดีที่สุด เพราะสุดท้าย ก็ต้องตายจากโลกนี้ไปเหมือน ๆ กัน

นี่คือ ข้อสรุป ของความเหมือนกันของคน คือ สุดท้าย ไม่มีใครที่ไม่ตาย และไม่มีใครที่จะหอบอะไรไป นอกจากร่างที่ได้มาตอนเกิด ก็ได้ร่างนั้นตอบจบเช่นเดิม

คนเราที่แต่ละคนเกิดมามันมีเหตุของมัน และเป็นความยุติธรรมของวงจรกรรม หากจะสาวกันจริง ๆ และคุณเห็นภาพในอดีตทั้งครอบครัวคุณเคยทำอะไรไว้ ถึงได้เป็นเช่นนี้ แล้วข้างบ้าน คนที่รู้จัก ทำอะไรกันไว้ ถึงได้แตกต่างกับคุณเช่นนี้

ใครที่เคยเสียสละ เคยให้ ไม่ว่าจะเป็นอะไร แรงกาย ทรัพย์ เวลา น้ำใจ หรือ ทางตรงข้าม ให้แต่การเอารัดเอาเปรียบ หาโอกาสที่จะได้มา หาโอกาสที่จะแย่งอะไร ๆ ของคนอื่นมา ทั้งด้านบวกและด้านลบเหล้่านี้ คือ สิ่งที่คนเราทำกันมา เพียงแต่จะทำด้านไหนมาก

ถ้าทำด้านการให้ออกไปมาก ชีวิตและจิตวิญญาณก็จะมีช่องว่างมากมาย พอเกิดใหม่ ก็จะมีแต่สิ่งดีๆ ไหลเข้าไป ทำอะไร ก็ทำได้ ได้ผลตอบแทนที่่ดี เพราะชีวิตและจิตวิญญาณมีโพรง มีช่องว่างที่เกิดจากการสละออกในอดีต

ส่วนคนที่มีแต่เอา เอาเข้ามาหาตัวเอง ก็จะเป็นชีวิตที่ล้นแล้วล้นอีก พอเกิดมาในชาตินี้ สิ่งที่ดี ๆ จะไหลเข้าไป ก็เข้าไม่ได้ เพราะมันเต็มมันล้นแล้ว

นันคือภาพของสาเหตุที่ทำไม คนเราจึงเกิดมามีรวย มีจน ตั้งแต่พ่อ แต่แม่ และเป็นกันต่อเนื่องถึงรุ่นลูก รุ่นหลาน

ดังนั้น ถามว่า แล้วมันจะแก้ไขได้ไหม แก้ปัจจุบันให้เป็นปัจจุบันใหม่ ที่มีอะไร ๆ เหมือนครอบครัวอื่น

ตอบว่า ด้านวัตถน่ะ แก้ไม่ได้แน่นอน จน ก็ต้องจนตลอดชีวิต ในด้านวัตถุ

แต่ ด้านจิตใจ และ การสร้างความดีโดยไม่ต้องมีทุน ไม่ต้องมีวัตถุเงินทอง ทุกคนทำได้เหมือนกัน ถึงจะทำได้ปริมาณไม่เท่ากัน แต่ ด้วยห้ัวใจของความดี มีค่าเท่ากันทุกคน ถ้ามุ่งจะทำ เพราะสุดท้าย ก็จะหมดเวลาและจะไม่ได้ทำอีก

ทำความดี ก็จะได้ความดี ไม่ใช่ได้เงิน

สุู้ต่อไปครับ สู้แบบไม่เอาเปรียบเอารัด ไม่หาทางเอาชนะ เพื่อความยิ่งใหญ่ แต่สู้เพื่อตัวเอง สู้เพื่อให้ได้หัวใจที่ยิ่งใหญ่่กลับคืนมา หัวใจแห่งความดีและเสียสละchearr

 

ถ้าคุณไม่มีอุปสรรคมาขวาง คุณจะไม่มีอนาคตที่ดี เพราะอนาคตที่ดี ต้องเกิดจาก ความมีและไม่มี ในทุก ๆ ด้าน ต้องผ่านร้อนผ่านเย็น และ แก้ไขปัญหาได้ทกปัญหาที่เกิด โดยไม่หันหลังหรือถอยหนี้

หากคุณอยากมีอนาคตที่ดี และเป็นที่ยอมรับ คุณต้องฝ่าปัญหาแรกนี้ให้ได้ ผ่านแบบที่ไม่มีใครล้มหายตายจากไปนะครับ

4 ปีแรก คือ การพิสูจน์ตัวเอง ว่าไหวหรือไม่

10 ปีหลัง จะเป็นการประกาศความยิ่งใหญ่ แสดงออกถึงความสามารถที่มีให้ทุกคนได้เห็น

 

คนเรานั้น หากทำอะไร แล้ว มีข้ออ้างมาประกอบ ก็เท่ากับ คุณหาแต่เหตผลที่เข้าข้างตัวของคุณเอง เพื่อให้ทุกคนยอมรับ ว่า สิ่งนั้นถูกต้อง

แต่มันจะกลายเป็นความถูกต้อง โดยอาศัยฐานการอ้างที่คุณสร้างเหตุปัจจัยขึ้นมา และ ไม่ต้องคำนึงถึงผลที่มีต่อคนรอบข้าง ขอเพียงให้คนที่เรารัก คนในครอบครัวของเรามีความสุข ได้ในสิ่งที่ต้องการ

ถ้าโลกนี้มีแค่ครอบครัวของเราและตัวเรา เราจะทำอย่างไรก็ได้ เพราะไม่มีใครต้องมารับผล
แต่ความเป็นจริง หากคุณไปโค่นต้นไม้ เพื่อนำไม้มาทำฟืนหุงข้าว และไม้นั้น ไม่ใช่ไม้ที่คุณเป็นเจ้าของ แต่เย้นวันนั้น ครอบครัวมีข้าวทานจากฟืนที่ลุกไหม้ ฟืนที่คุณไปหามา ทุกคนอื่มและ เข้านอนหลับ สบาย

แต่เจ้าของต้นไม้ กำลังรอคอยให้ไม้นั้นออกลูก แล้วจะได้นำลูกที่มากไปขาย นำเงินมาดูแลรักษาคนในครอบครัวของเขา พอเขากลับมาแล้วเห็นแต่ซากของโคนต้น ความทุกข์ลำบากก็เกิดกับครอบครัวเขาทันที จากนั้น และ ต่อ ๆ ไปอีกนาน

นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า เราไม่ได้เกิดมาคนเดียวบนโลกนี้ โลกนี้ต้องการการแบ่งปัน การให้ และการเสียสละ ซึ่งกันและกัน

และ คุณทำได้แน่ ทุกคนจะมีความสุขกับสิ่งที่คุณทำ ทุกคนจะมาช่วยคุณ เมื่อคุณเดือดร้อน โดยไม่ต้องเอ่ยปากเลย ตลอดไป

 

ขอขอบคุณมาก ช่วยผมได้มากจริงๆครับ

 

ลึกซึ้งมากครับอาจารย์ ผมเข้าใจว่าเรื่องเงินทองวัตถุเป็นสิ่งที่เกิดมาจากการกระทำในอดีตทำให้ส่งผลมาถึงปัจจุบันซึ่งไม่สามารถแก้ไขมันได้ แต่การทำความดีสามารถทำได้โดยไม่ต้องใช้อะไร และมั่นทำความดี รู้จักการให้ เสียสละ จึงจะถูกต้องที่สุด ใช่ไหมครับ

 

ขอบคุณคุณอาศักดิ์มากๆนะค่ะ มีกำลังใจมากเลยค่ะ

 

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีค่ะอาจารย์ เคยรบกวนอาจารย์ในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้ามาแล้ว แต่ยังไม่จบสิ้น รบกวนถามอีกครั้งค่ะ
1. หนูมีวิบากรรมอะไรนักหนาค่ะ อายุมากขึ้นมีปัญหามากขึ้นใหญ่ขึ้น แม้บางปัญหาจัดการได้ แต่ก็นานและเหนื่อยมาก
2.งานที่ทำจะอยู่ครบเกษียณไหมคะ มีหนทางโยกย้าย หรือก้าวหน้าดีกว่าเดิมหรือไม่ ปัญหาที่เคยถามอาจารย์ก็ยังไม่ได้ตัดสิน
3.ทุกข์ใจกับภาระครอบครัว ความเจ็บป่วยของพ่อแม่ ลูกหลาน จะดีขึ้นไหม
4.บั้นปลายชิวิตจะเป็นอย่างไร จะมีคนดูแลไหม
5.ขอบทสวดมนต์ที่สมควรค่ะ

 

รบกวนทางPMนะค่ะ ขอบคุณมากๆ

 

ตอบให้แล้วนะครับ

 

ข้อ 1 ทุกอย่างที่เกิดกับเรา คือ สมบัติของเรา เราเท่านั้นนะครับ ที่จะได้รับเช่นที่รับอยู่ ใครก็แย่งเอาไปไม่ได้ เราจะให้ใครไปก็ไม่ได้

ข้อ 2 และ ข้อ 3 สิ่งที่คุณกังวลใจ จะเป็นจริงทั้งหมด
ดังนั้น เวลานี้ คุณรู้อนาคตแล้ว คุณคิดจะทำอย่างไรต่อไป เพราะอย่างไรมันก็ต้องเกิดตามเหตุปัจจุัยในอดีตจนถึงที่สุด จบ มันก็จะหยุดเอง

ข้อ 4 คนที่รักคุณ คนที่คุณรักเขา จะดูแลซึ่งกันและกัน แต่คงเป็นคุณที่จะต้องดูแลอีกฝ่ายหนึ่งมากกว่า

ข้อ 5 บทเมตตาใหญ่

 

pm ไปแล้วครับ ขอบคุณมากครับ

 

ข้อ 1 ทุกอย่างที่เกิดกับเรา คือ สมบัติของเรา เราเท่านั้นนะครับ ที่จะได้รับเช่นที่รับอยู่ ใครก็แย่งเอาไปไม่ได้ เราจะให้ใครไปก็ไม่ได้
ข้อ 2 และ ข้อ 3 สิ่งที่คุณกังวลใจ จะเป็นจริงทั้งหมด
ดังนั้น เวลานี้ คุณรู้อนาคตแล้ว คุณคิดจะทำอย่างไรต่อไป เพราะอย่างไรมันก็ต้องเกิดตามเหตุปัจจุัยในอดีตจนถึงที่สุด จบ มันก็จะหยุดเอง
ข้อ 4 คนที่รักคุณ คนที่คุณรักเขา จะดูแลซึ่งกันและกัน แต่คงเป็นคุณที่จะต้องดูแลอีกฝ่ายหนึ่งมากกว่า
ข้อ 5 บทเมตตาใหญ่

เป็นคำตอบที่คาดไม่ถึงจริงๆค่ะ คิดนานมากกว่าจะเห็นคำตอบ กราบขออภัยที่ต้องรบกวน และกราบขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงที่ช่วยชี้แนะ ช่วยเหลือ