ช่วยผมด้วย ผมกลัวตัวเอง

ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับ ข้อแนะนำที่ทำให้สำนึกได้ครับ

ตอนแรก ผมเองก็คิดว่าต่างคนก็เป็นผู้ชาย คงไม่เสียหายอะไร และจริงๆ ก็มิเคยคิดจะผูกมัด หรือเข้าไปยุ่งกับครอบครัวเค้าอยู่แล้วหละครับ และณ ตอนนี้ ผมเองก็ยังไม่มีอะไรกับเค้าอีกด้วยครับ ซึ่งถ้าคิดจะมี คงสมหวังไปแต่ต้นแล้ว

 

คุณเคยพอใจกับชีวิตแบบก่อนที่จะเจอเขานี่ครับ พอเจอกับเขาและคิดอย่างนั้นคุณก็รู้สึกเป็นทุกข์เลย
อยากทุกข์ก็คิดต่อไป ถ้าหยุดคิดก็หยุดทุกข์ หยุดได้ก็ไม่สร้างบาปทั้งคุณและเขา

 

สวัสดีเพื่อนๆทุกๆท่านครับ

ผมได้แสงสว่างจากธรรมแล้ว และคำแนะนำเพื่อนๆ อีกด้วย มาวันนี้ผมจะไม่คิดเรื่องนี้อีกแล้วครับ ผมไม่อยากจะทรมานตัวผมเองอีกแล้ว แต่ผมก็ได้บทเรียนมากมายช่วงสั้นๆนี้นะครับ

ต่อไปใครจะผ่านเข้ามาในชีวิตผมอีก ผมก็จะได้เตรียมตัวทัน วันนี้ผมอาจจะทำใจต่ออีกนิดเดียวเท่านั้น ผมว่าอีกสองสามวันประมาณนั้นนะครับ

เพื่อนๆช่วย อนุโมทนา ให้ผมอีกนะครับบบบบ เป็นอีกแรงหนึ่ง ขอบคุณ คุณมากิ ด้วยใจสุดซึ้งทีเดียวครับบบบบบบบบบบ

 

แนะนำนะครับ ถ้าคุณอยากมีประสบการณ์


เอาเงินสัก พันหนึ่ง ไปกระจายรายได้ให้เด็กนวดเถอะครับ
เขามีหน้าที่ให้บริการ จะชาย หรือหญิงก็เลยตามคุณชอบละ
คุณก็ควรรู้ตัวว่าไปเที่ยว ควรทำตัวอย่างไรบ้าง ป้องกันไหม
หรือว่าต้องระวังเรื่องการถูกหลอก ถูกพัวพัน ก็แค่นั้น


คนที่พร้อมให้บริการ หน้าตาดีๆ มีเยอะครับ
ผมว่าดีกว่า "ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก"
เขามีลูกและเมียแล้วนะครับ ขอให้ให้ความ
สำคัญกับการทำหน้าที่ "พ่อ" ด้วยนะครับ


ผมก็เคยเจอเยอะไป เพื่อนผู้ชายหลายคน พอแต่งงานแล้ว
ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น ทะแม่งๆ ชอบไปอะไรกะกระเทย หรือ
เห็นผมโสด ก็ชอบมาใกล้ชิดอะไรๆ อย่างนั้นแหละ ผมเข้าใจ
นะ อาจมีบางคนเป็นอย่างนั้น แต่คนเราควรแยกแยะครับว่า
อะไรที่เราควรยุ่ง ไม่ควรยุ่ง และเด็ดขาดกับตัวเอง รักใครก็
รักไปเหอะ แต่รักคนมีครอบครัวแล้ว "คุณตกนรกทั้งเป็น"
แน่นอน เห็นชัดๆ ขนาดนี้แล้ว ตอนเขาอยากได้คุณ เขาก็
ดีกับคุณมาก พอได้แล้ว มันเปลี่ยนไปครับ ลองถามผู้หญิง
คนไหนดูก็ได้ ที่เขาเคยเลิกกับแฟนว่า "สันดานผู้ชาย" มัน
เป็นยังไง ฮ่าๆๆ แล้วคุณจะได้รู้ซึ้งว่า "ตกนรก" มันเ็ป็นยังไง


คุณยังจะยอมปล่อยใจไปให้คนที่เขามีครอบครัวแล้วอีกหรือ?
(ถ้าเขามาดีกับคุณเพราะหวังกาม คุณควรตื่นได้แล้วว่าเขาไม่
ใช่คนดีหรอก เพราะเขามีครอบครัว มีลูกแล้ว ยังทำตัวแบบนี้)

 

555 คุณนี้ตรงดีผมชอบ

แต่ผมไม่คิดอยากไปเที่ยวหรอกครับ มันไม่ใช่สไตล์ของผม มันก็เหมือนกับมีสิ่งดลบันดาลให้ผมต้องปฏิเสธอยู่ทุกๆครั้งไป ไม่ว่าจะกับคนๆนี้ ที่ผมบอกปัดไปแม้ว่าในใจก็ถลิวหา เวลาผ่านไป ทำให้ผมคิดได้ และเค้าก็คงคิดได้ด้วยเหมือนกันครับ แค่เราคบกันใหม่ๆ มันเหมือนไฟช๊อตกันและกัน พอเวลาและคำพูดของผมที่อาจจะทำให้เค้ารับไม่ได้หลายๆอย่าง และเวลาที่ยืดยาวนานขึ้น ก็เลยทำให้ความตื่นเต้นนั้นคลายลง

ชีวิตของคนไม่ใช่แค่ชายหญิงที่คู่กันแล้วจะมีความสุข พวกเค้าหลายคู่ต้องทรมาร ด้วยเหมือนกัน

มาวันนี้ ผมเองก็มิได้อยากจะหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว แต่เค้าก็ได้เปลี่ยนความคิดของผมใหม่ได้หลายๆอย่าง ผมว่าในเรื่องที่ผมเสียใจ แต่ผมก็ได้อะไรๆดีๆ กลับมาเยอะทีเดียว ต่อไปนี้ผมกับเค้าก็เหมือนเดิม ทำงานร่วมกัน และผมจะคิดกับเค้าแค่เป็นเพื่อนที่ดีเท่านั้นเองครับ

บางครั้ง ความรักคือสิ่งที่สวยงาม แต่เราไม่เข้าใจ เรารวมมันมั่วระหว่างความรัก กับตัณหา และความหลง

 

การนวดไม่ใช่การซื้อบริการทางเพศนะครับ


มันคนละอย่างกัน ปัญหาคือว่า การช่วยตัวเองของคนโสด
มันอาจทำให้กลายเป็น "ปัจเจกชน" ได้ครับ แล้วเสี่ยงที่
อาจจะเผลอกลายเป็นปัจเจกพุทธะไปเลย ซึ่งมันกระทบ
ต่อสามภพรุนแรงกว่าการผิดศีลซะอีกอ่ะ


นวดเป็นการบริการอย่างหนึ่ง ถ้าเราไม่ทำอะไรผู้ให้บริการ
ก็ไม่เป็นไรครับ จบไป ได้เหมือนกัน เป็นทางออกอีกทาง
แต่พี่อายุตั้ง ๔๖ แล้ว อย่าไปหาเลยความรักอ่ะ เดี๋ยวเด็ก
มันจะหลอกเอานะ หุๆๆๆ

 

มามะเข้าชมรม "ลั้ลลาแมน" กันเถอะ ใช้ชีวิตโสด ให้คนมีคู่มันอิจฉาไปเลย


อย่างแรกนะ เราต้องมั่นใจก่อนครับว่าชีวิตโสดของเรา มันดีจริง แล้วเราก็ต้องรู้ชัด
ด้วยว่า "สภาพชีวิตหลังมีคู่มันเป็นยังไง" บางคู่อาจสะบักสะบอม หลังเวทีก็ได้นะ
แต่เวลาโผล่หน้าเวที ต่อหน้าสาธารณชน สร้างภาพว่ารักกันหวานชื่นทุกรายอ่ะนะ
ทีนี้ เราก็มาใช้ชีวิตโสดให้มันเป็น ถ้าใช้ไม่เป็น มันก็ไม่คุ้มค่าโสด นึกเหมือนว่าเรา
มีเมียแล้วอยากกลับไปโสดอีกอ่ะ อารมณ์นั้นแหละ คุณจะได้รู้ซึ้งถึงคุณค่าของมัน
คุณค่าของความโสด ที่คนไม่โสดแล้ว ไม่มีทางได้มันกลับคืนมาอีก


ลั้ลลามันเข้าไป พวกแต่งงานแล้ว มันจะได้ไม่อวดเบ่งกะเราไง
ให้มันรู้ซะบ้างว่า "โสด" มันมีค่า มีพาวเวอร์ยังไง โฮ่ๆๆ ดีมั้ยละ

 

การบรรลุปัจเจกพุทธะ ไม่ใช่ของยากเกินไป


เพราะอะำไร? เพราะยุคนี้มันพิเศษครับ มีพระโพธิสัตว์ลงมาเิกิดเยอะ
และโพธิสัตว์ทุกองค์ มีกำลังบารมีมากพอตรัสรู้ เป็นพระปัจเจกฯ ได้
ครับ ถ้าไม่มีวิบากกรรมขวางกั้นไว้ก่้อน จะมีโอกาสตรัสรู้เป็นพระปัจ
เจกได้ไม่ยากนะ เอาง่่ายๆ เลย ผู้หญิงที่สนใจธรรมะ ปฏิบัติธรรมนะ
แต่ละคนสามารถตรัสรู้เป็นพระปัจเจกฯ ได้ทั้งนั้นนะ ไม่ยากนะ เพียง
แต่อาศัยวิบากกรรมบดบังขวางไว้ เลยไม่ได้ โชคดีไป จริงๆ ไม่ใช่
ด้วยโชคหรอก มันเป็นความจงใจของเบื้องบน เพราะมันยังไม่ใช่ยุค
ของพระปัจเจกฯ นะครับ


ยุคนี้ "ปัจเจกชน" มาแรงมาก สังเกตุไหมครับว่า มันมีอะไรๆ ทำให้
เราอยู่ได้ตัวคนเดียว แค่มีเงินเท่านั้นอ่ะ ซื้อได้หมดทั้งนั้นเลย นี่ละ
มันเลยกลายเป็นปัญหาที่เหมือนไม่ใช่ปัญหา นี่คือ เหตุผลว่าทำไม
เขาจึงทำให้คนยุคนี้ มีกิเลสกามเยอะๆ ไว้ก่อน มันไม่ผิดนะครับ มัน
คือ เครื่องป้องกันไม่ให้คนกลายเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าผิดยุคนี่เอง


ดังนั้น มีกามแหละดีแล้ว (ถ้ามีให้เป็นนะครับ)

 

สวัสดีครับ ผมคงต้องเรียกท่านว่าเป็นน้องได้หรือเปล่าครับ ถ้าทางจะยังอายุไม่มากเท่าผม

ผมเองก็ไม่เคยไปเที่ยวแบบไหนซักอย่างครับ เพราะไม่รู้ว่าจะไปทำไม และ มันออกจะเสี่ยงด้วย ภาษาคุณ Angry bird ลึกพอควรนะครับ บางคำผมต้องไปค้นหาความหมายเลย อิอิ

อ่านข้อความของท่านแล้วเพลินจริงๆ เคยมีหลายคน มาบอกกับผมว่าพวกเค้ารู้สึกอิจฉาความเป็นโสดของผมจริงๆ ไม่ต้องมีภาระแม้กระทั่งคู่ครอง ลูกเต้าอะไรทั้งนั้น ผมเองก็ยิ้มรับไว้

จริงๆ ผมเองไม่เคยนึกถึงเรื่องความรัก (แบบเป็นเนื้อคู่ ) หรอกครับ มันไม่มีแบบนั้น นั้นมันเป็นในเรื่องละครเท่านั้น แค่คิดถึง เป็นห่วงเป็นใยแค่นี้มันก็หรูแล้วหละครับ ยิ่งอายุแบบนี้ด้วย สำหรับในเมืองไทยนะครับ หรือไม่ก็ตอนเด็กๆอยากมีความรักประมาณนั้น

"มามะเข้าชมรม "ลั้ลลาแมน" กันเถอะ ใช้ชีวิตโสด ให้คนมีคู่มันอิจฉาไปเลย"

มีชมรมแบบนี้ด้วยหรอครับ ไม่น่าเชื่อเลย

วันนี้ผมเองปฎิบัติตัวเองเช่นเคย แต่ผมวางตัวแบบเพื่อนจริงๆแล้วครับ อีกประมาณ 20% คงจะได้เป็นปรกติแน่ๆ นี้ขนาดเค้าว่าผู้ชายทำอะไรๆไม่เคยจะเสียหาย นี้ถ้าเป็นผู้หญิงนี้ ผมเข้าใจความรู้สึกพวกเค้าเลยนะครับ ว่ามันยากจริงๆ

ขอบคุณมากๆครับ คุณ angry_bird

 

แวะเข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าเจ้าของกระทู้ได้อ่านคอมเม้นแล้วคงได้คำตอบภายในใจแล้วว่าต้องทำยังไงต่อไป..อ่านและพิจารณาให้ถึงธรรมนะค่ะ และสุดท้ายผ่านมันไปให้ได้นะค่ะ สู้ๆ :'(

 

ขอบคุณมากๆครับ ตอนนี้ผมก็ทำใจไปได้เยอะครับ แต่ก็จะไม่ให้เสียเพื่อนไปอีกทาง ดูเหมือนเค้าจะยั้งคิดได้เหมือนกัน ผมก็จะพยายามทำตัวให้ปรกติให้มากที่สุด ถ้าผมทำได้อย่างที่พยายามได้จนสำเร็จ ผมก็จะมาบอกเพื่อนๆอีกที แต่ถ้าผมล้มเหลวผมก็ไม่อายที่จะมาบอกกล่าวกัน ถือว่าเรื่องของผมนี้เป็นในแค่เรื่องราวของชีวิตคนหนึ่งในโลกออนไลน์ที่ไม่มีใครจับต้องได้เท่านั้นเองครับ อย่างน้อยผมได้ระบายความรู้สึกนี้ได้อย่างไม่ปิดบังอะไร และผู้คนที่นี้พร้อมจะรับฟังและช่วยผมได้ ถ้าผมไปพูดต่อหน้าคนอื่นๆ เค้าคงไม่มาสนใจเรื่องผมแบบนี้หรอกครับ

ขอบคุณมากๆนะครับ