ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

ผมเคยไปเที่ยวลาว วัดเจดีย์หลวงหรืออะไรนี่แหละ ลมพายุมาเข้าไปไหว้ไม่ได้ ไม่รู้ไปสร้างกรรมที่นั่นไว้อย่างไร ขากลับเสียหลักหกล้มถลอกนิดหน่อย ตรงด่านที่ซื้อของฝากจะกลับเข้าไทยอยู่แล้ว ตอนไปก็รู้อยู่ว่าตรูต้องมีกรรมกับที่นั่นแน่ แต่ต้องไปใช้เสียที สมัยพระองค์ดำ ได้เกี่ยวข้องไปรบกับลาวด้วยหรือไม่ ตอบให้กระจ่างด้วยครับ

 

รายงานตัวครับ

ปัจจุบันผมเป็นทหารอยู่ที่พิษณุโลกครับ เคารพนับถือพระองค์ท่านทั้งสามมาก ท่านทั้งสามมีพระมหากรุณาธิคุณต่อผมมาก แต่ผมยังต้องใช้กรรมหนักให้หมดก่อนถึงจะได้สิ้นเวรกันเสียที

 

แวะเข้ามาทักทายทุกท่านในบอร์ดนี้ค่ะ

 

ไม่ได้มาดูซะนานนึกว่ากระทู้จะเงียบ คุณ porntips ลาวตกเป็นของไทยทั้งหมดใน
พ.ศ.2321 ตรงกับสมัยของพระเจ้าตากสิน ส่วนในยุคสมัยของสมเด็จพระนเรศวรนั้นถือว่าลาวมีความเข้มแข็งเพราะลาวในยุคสมัยพระเจ้าฟ้างุ้มเป็นเมืองที่พระเจ้าบุเรงนองตีไม่ได้ พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่สำคัญของชาวลาว

 

สวัสดีครับ มาทำภาระกิจที่เคยเขียนไว้ครับ ถึงจะนานร่วมขวบปีแต่ก็คงไม่ถือสาหาความนะครับ เป็นความเชื่อส่วนบุุคลนะครับ ในเดือนสิงหาปีที่แล้วผมได้มีโอกาสไปเยื้อนพม่าเป็นครั้งที่2 และเป็นครั้งแรกที่ไปเยือนหงสา อินแขวน พุกาม เป็นคราวนี้ก็เกือบไม่รอดเหมือนกัน เจอทั้งโจษเก่าเกือบไม่รอดแต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีมีเพียงทรัพย์สินที่เสียหายก็ดีกว่าเสียชีวิตครับ ที่ตอนนี้พูดได้เพราะมันผ่านมาแล้ว ไม่พูดมากแล้วขอเล่าเรื่องราวที่ไปเยือนพม่าครั้งนี้ พวกเราไปกัน 5 คนแบบแบ็คแพ็ค. วันแรกที่ไปถึงอากาศคริ้มแดดไม่แรง เย็นสบาย ท้องทุ่งนาก็เขียวขจี พวกเรามีแผนไปนอนอินแขวนคืนแรก จึงได้เหมารถตู้ไปกันระหว่างทางก็วางโปรแกรมแวะเที่ยวเมืองพะโคหรือเมืองหานตาวดี(หงสาวดี) เมืองที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นราชธานีและเป็นเมืองที่ในสมัยสมเด็จพระนเรศเคยอาศัยอยู่เมื่อครั้งเป็นตัวประกันตามประวัติศาสตร์ ซึ่งมีพระธาตุมุเตาเป็นไฮไลท์ของที่นี้ผมและคณะก็ได้เดินทางที่นี้ด้วย ระหว่างทางไปพระธาตุมุเตาท้องฟ้าก็คริ้มเหมือนฝนกำลังจะตก พอคณะเราไปถึงวัดพระธาตุมุเตากำลังลงจากรถตู้ ฝนก็ลงเม็ดคลายกับพรมน้ำมนต์เพราะไม่ทำให้ตัวเปียกมาก ระหว่างรอซื้อตั๋วค่าเยี่ยมชมแล้วเดินขึ้นบันไดไปพระธาตุใช้เวลาไม่ถึง5นาที พอไปถึงฝนก็เริ่มเป็นละอองคลายกับฉีดฟ๊อกกี้ คือเป็นละอองฝน พวกเราก็แวะเข้าห้องน้ำแล้วแยกย้ายกันไปถ่ายรูป ผมก็ถือโอกาสเวียนรอบพระธาตุ 3รอบ รอบแรกผมก็สัมผัสถึงลมอ่อนๆที่พัดตามหลังผมมา ผมก็ตั้งจิตกล่าวในใจว่าเรามาแล้วขอพวกท่านจงร่วมอนุโมทนาบุญกับเราในครั้งนี้ด้วย ผมก็สวดพาหุงฯแบบออกเสียงดังเดินรอบๆพระธาตุรู้สึกมีพลังกระชุ่มกระชวยไม่รู้สึกเหนือยและร้อน เพราะท้องฟ้าตอนใกล้เที่ยงกับไม่มีแดด แต่ฟ้าคริ้มแทน เมฆก็ไม่มีเมฆก้อนใหญ่สีดำที่เราจะเห็นได้ทั่วๆไปตอนที่ฝนกำลังจะตก ระยะทางรอบพระธาตุมุเตาน่าจะประมาณเกือบกิโลได้ครัเดินหน3รอบก็คิดเอาเองนะครับ แต่กลับไม่เหนื่อยไม่กระหายน้ำเลยเมื่อเดินเสร็จ จากนั้นก็ถ่ายรูปและอฐิฐานตรงรูปข้างบนที่เพื่อนกระทู้โพสต์ไว้ครับ ก็อธิฐานขอพรตามเรื่องตามราวของคนทั่วไป จากนั้นก็แวะหาที่ทานข้าวแถวๆนั้น ก่อนแวะไปพระราชวังของพระเจ้าบุเรงนอง ไปที่นั้นก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีอะไร มีแต่ความรู้สึกที่บอกเองว่าตรงโน้นคือตำหนักพระสุพรรณ ตรงนี้คือสถานที่อะไร ก็แปลกดีที่ไม่ต้องหาป้ายบอกว่าคือสถานที่อะไร แต่ไม่มีเวลาเที่ยวชมให้ทั่วเนื่องจากต้องเดินทางไปพักที่อินแขวนคืนนี้ แล้วก็ขับไปอีกที่ที่คนขับพาไปเป็นพระนอนระหว่างทางไปก็เห็นบ้านเรือนแต่ใจกลับบอกระแวกนี้คือที่... ละแวกนี้คือหมู่บ้านโยเดีย ละแวกนี้คือตลาด ที่ทำเครืองดินเผา จากนั้นก็ต้องทำเวลากันเพื่อไปให้ทันขึ้นอินแขวน ในใจก็คิดว่าคงไม่ทันแน่นเพราะเคยอ่านกระทู้ในพันทิพย์ว่ารถที่ขึ้นไปหมดไม่เกินบ่าย 4 โมง ก็ภาวนากันว่าหากมีบุญวาสนาได้ขึ้นไปกราบพระธาตุอินแขวนก็คงได้ขึ้นไป หากไม่ทันก็คงต้องหาที่พักข้างล่างแล้วไปตอนเช้า จังหวะที่ไปถึงท่ารถที่จะขึ้น รถก็กำลังจะออกพอดีแต่เราไปไม่ทันเพราะมั่วแต่นัดแนะคนขับรถให้มารอรับแล้วพรุ่งนี้ ซึ่งพอถามคนแถวนั้นเขาบอกรถที่เพิ่งออกไปเป็นคันสุดท้ายพอดี แต่ไม่เป็นไรจะมีรถที่จะขึ้นไปอยู่ให้นั่งรอก่อน ก็งงว่าให้รออะไรไหนบอกว่าคันที่เพิ่งไปเป็นคันสุดท้าย แต่เขาบอกไม่ต้องห่วงมีรถให้พวกคุณแน่ๆให้รอ ระหว่างรอผมก็ถือโอกาสเดินเที่ยวชมแถวๆนั้นแต่ไม่กล้าไปไกลเพราะกลัวเพื่อนตามไม่เจอ มองดูนาฬิกา 5 โมงเย็นแล้วจะถึงข้างบนทันมืดมั๊ย สักพักก็มีรถแบบที่เราเห็นตอนมาถึงเข้าจอดเขาก็บอกให้เราขึ้นคันนี้ ซึ่งตอนนั้นที่ท่ารถมีเพียงพวกเรา 5คนไม่มีคนอื่นเลย ปรากฏว่าเหมือนเป็นรถเราเช่าคันขึ้นไปเลย เพราะมีแค่พวกเรา 5 คนแต่เราจ่ายในราคาปกติไม่มีเพิ่มหรือเหมาคันเลย ผมและคณะขำกันว่าเหมือนเป็นเราเลย ไม่ต้องนั่งเบียดๆๆกันเหมือนที่คนที่เคยไปบอกว่ารถขนหมู ไปถึงข้างบนเราต้องเดินขึ้นไปหรือนั่งเสลี่ยงขึ้นไปอีก แต่ผมและคณะตกลงกันว่าจะไม่นั่งเสลี่ยงเพราะไม่อยากเสียตังค์เพราะคิดว่าค่อนข้างแพงประหยัดตังค์ไว้เพราะยังต้องไปอีกหลายที เริ่มเดินขึ้นก็มีพวกเสลี่ยงเดินรุ่มตามขึ้นมา ผมจึงเดินขึ้นไปไม่พูดไม่ทักใครสักพักเขาก็เลิกตาม แต่มันทำให้ผมแยกจากคณะ และก็เริ่มมืดลงมองดูนาฬิกาเกือบทุ่มแล้วแต่ยังไม่ถึงยอดเขาเลย ผมจึงเดินขึ้นไปเรื่อยแต่ก็รอคณะผม สักพักก็มีพี่คนหนึ่งในคณะเดินตามมาเขาบอกให้เดินไปก่อนที่เหลือคงยอมนั่งเสลี่ยงขึ้นมาเพราะดูท่าจะขึ้นกันไม่ไหวแล้ว ผมก็เดินแบกเป้ขึ้นไปกับพี่คนนั้น ระหว่างทางก็มืดจนมองอะไรไกลๆแทบจะไม่เห็นเลย

 

สุดท้ายก็ขึ้นไปที่ไจ้ทิโย โฮลเต็ล ที่พักสำหรับคืนแรกของคณะเรา พวกเราจึงตกลงกันว่าจะเอาของเข้าที่พัก. อาบน้ำ สระผม แล้วเดินมาไหว้พระธาตุอินแขวนกันก่อนรอบแรก พวกเราตกลงกันว่าจะต้องไหว้ให้ครบ 3 ครั้งตามความเชื่อว่าจะสัมฤทธิ์ผลในสิ่งที่ขอ สรุปในคณะมีผมคนเดียวที่ไหว้ครบ 3 ครั้ง รอบแรกขึ้นไปกราบเสร็จก็ต้องลงมาเพราะอากาศเริ่มเย็นเพราะมีหมอกพัดมาตลอด พวกเราจึงพากันลงมาเพื่อหาข้าวกินกันแล้วจะกลับคืนไปใหม่ พอลงมาเสร็จก็พากันนำเสบียงที่หอบมาจากประเทศไทยมากินแต่ผมไม่รู้สึกหิวเลยบอกจะขึ้นไปสวดมนต์หน้าพระธาตุตรงหอสวดมนต์ที่เห็นตอนขึ้นไปครั้งแรก ผมก็เตรียมใส่เสื้อหนาวหมวก กล้อง ขาตั้งกล้อง และหนังสือสวดมนต์ เดินขึ้นไปคนเดียวระหว่างทางพื้นที่ปูเป็นหินอ่อน และมีร่องรอยน้ำขังอยู่เป็นบางที่เพราะคิดว่าฝนคงตกตอนช่วงเย็นก่อนที่เราจะมาถึงเพราะมองจากข้างล่างเห็นก้อนเมฆฝนก้อนใหญ่ปกคลุ่มบริเวณยอดพระธาตุ ผมจึงเดินด้วยความระมัดระวัง โดยให้ขาตั้งกล้องเป็นไม้เท้าอีกทีเพราะกลัวจะล้ม ตอนไปก็ไปได้ด้วยดี ก็ไปนั่งสวดมนต์ในหอสวด ซึ่งมีคนพม่าอยู่ 2-3 คนก่อนแล้ว เขาก็สวดเป็นภาษาพม่า ผมก็เข้าไปหาที่นั่งจัดที่จัดทางแล้วเริ่มสวดมนต์ผมตั้งใจสวดเป็นพระธรรมจักรฯ และบทสวดพาหุงก็นั่งสวดไปน่าจะเกือบ45นาทีได้ พวกคณะที่ไปก็ยังไม่ตามขึ้นมาผมก็เลยนั่งสมาธิรอ ระหว่างนั่งรู้สึกว่ามีสมาธิมากนั่งพักเดียวก็เข้าสมาธิลึกเลยจนเวลาผ่านไปเริ่มคลายสมาธิค่อยๆถอยจนลืมตามองดูนาฬิกาเกือบตีหนึ่งแล้วแต่ไม่เห็นคณะผมตามมา จึงคิดจะกลับไปนอนที่พัก ระหว่างทางลงก็แวะเคาะระฆังก็เงยหน้ามองเสาต้นหนึ่งที่มีนัตย์(สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือเทวดาของพม่า) ยืนรอบเสา4ทิศ ในใจตอนมองเห็นรู้สึกถึงสายตาที่มองมาแบบไม่เป็นมิตร จึงแผ่เมตตาไปให้ ว่าสวดบทบูชาพระนเรศ อาราชธนาท่านให้ช่วยคุ้มครอง ก็เดินอย่างระมัดระวัง พอถึงบริเวณศาลาที่มีนัตย์ที่คนพม่าส่วนใหญ่จะมาขอพรให้หายจากโรคภัย ผมก็เดินอย่างระมัดระวังทันใดนั้นเหมือนผมเหยียบโดนอะไรไม่รู้ทำให้ลื่นเสียหลักหงายหลังแบบขาชี้ฟ้าเลย แต่ก่อนที่หัวและหลังจะถึงพื้นเหมือนมีลมพยุงไว้ก่อนผมจึงเอามือวาดมาค้ำได้ทันทั้งที่มือหนึ่งถือขาตั้งกล้องค้ำยืนไว้ตอนเดินกับอีกมือที่หนังสือสวดมนต์ทำให้หลังผมเปียกไปหมดทั้งหลังแต่หัวผมกลับไม่กระทบพื้น ถ้าหัวผมกระแทกพื้นผมคิดว่าคงตายตรงนั้นแน่ๆ พอลุกได้ดูที่ฝ่ามือมีรอยช้ำจากกำไลลูกปะคำที่ผมสวมไว้แค่นั้นแต่กล้อง SLR ของผมตัวละสามหมื่นกว่าของผมที่บอดี้ค่อนข้างแข็งแรงมีรอยร้าวบริเวณช่องใส่เม็มฯ ทำให้กล้องไม่สามารถอ่านเม็มได้ ซึ่งกล้องตัวนี้ที่ใช้ถ่ายรูปในช่วงเช้าของวันนั้น ในใจก็ภาวนาอย่าให้รูปที่ถ่ายมาเสียหายเลยเพราะเสียดายรูปที่ถ่ายมาก แต่ก็คิดว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดผมพร้อมรับทุกอย่าง ก็เดินกลับที่พักพร้อมอาบน้ำอีกครั้งเนื่องจากเสียผ้าและเสื้อกันหนาวที่ใส่เปียก แล้วเข้านอน ก่อนนอนก็สวดมนต์แผ่เมตตา ขออโหสิกรรมทุกอย่างทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ แล้วก็นอนรู้สึกตอนหลับตาเหมือนมีคนยืนล้อมเตียงผมคล้ายคุ้มกันคือหันหลังให้เราหันหน้าออกไปรอบๆเตียงลักษณะเหมือนทหารยืนถือดาบ ผมก็แผ่เมตตาให้พวกเขาและอุทิศบุญให้พวกเขาจนหลับตื่นอีกทีตี4กว่า เพราะตั้งใจจะไปใส่บาตรพระตอนเช้าที่พระธาตุแต่ตื่นมาแล้วเห็นว่าหมอกจัดมากเหมือนยังไม่สว่างดี จึงกลับมาอาบน้ำเก็บข้าวของเตรียมลง รอให้สว่างกว่านี้จนคณะเราตื่นกันหมดจัดข้าวของเสร็จ ก็พากันเดินไปไหว้พระธาตุสำหรับผมเป็นครั้งที่สาม แต่คณะผมเป็นครั้งที่2 ระหว่างทางก็มีพระพม่าคล้ายฤาษีคณะเราก็รีบเอาของให้บาตรเพราะอ่านมาว่าถ้าเห็นพม่าหรือฤาษีองค์แรกให้ใส่บาตรแล้วอธิฐานจะมีโชค พวกเราก็ได้ใส่บาตรเป็นขนมปังที่ติดมาแล้วก็ปัจจัยกันตามศรัทธา จากนั้นเราก็ไปซื้อผลไม้ ข้าว ถวายพระธาตุ พร้อมทั้งปิดทององค์พระธาตุและระฆังแขวนรอบพระธาตุด้วย พอสว่างหน่อยก็มีชาวพม่านำไม้กวาดแปรงขัดพื้นมาทำความสะอาดบริเวณรอบๆจึงขอเขาช่วยทำความสะอาดด้วย พวกเราใช้เวลาไปมากกว่าจะกลับที่พักก็เกือบ10 โมงแล้วจึงพากันเดินลง ผมไปถึงข้างล่างเกือบบ่ายสอง แต่ต้องรอคณะที่เดินมาก่อนผมแต่กลับถึงหลังผมเพราะคณะผมเขาเดินไปผิดทาง ทำให้พลาดรถที่จะลงซึ่งเป็นคนสุดท้ายอีกแล้วครับ ทำให้พวกเราร้อนใจมากกัวไม่ทันรถทัวร์ไปพุกามเย็นนี้ตอน 5โมงเย็น ถามเจ้าหน้าที่เขาก็บอกว่าต้องรอให้คนที่ลงมาขึ้นรถให้เต็มถึงจะออกซึ่งไม่มีกำหนดออกจนกว่าจะเต็มหรือจะเหมารถลงเขาคิดคันละคิดเป็นเงินไทยก็ประมาณพันกว่าบาท พวกเรารอจนบ่ายกว่าๆจึงตัดสินใจเหมารถลงมาพร้อมชาวแคนนาดาสองคน ลงมาถึงท่ารถก็เจอกับคนขับรถที่มารอตั้งแต่เช้าตามที่นัดกัน เราไม่เสียเวลาอะไรอีกรีบขึ้นรถแล้วเดินทางกลับย่างกุ้ง ในรถก็คุยกันว่าถ้าไม่ทันรถไปพุกามจะเปลี่ยนแผนเที่ยวย่างกุ้งกันแล้วแวะเที่ยวแถวๆนั้นแทน แต่ก็หวังไว้ว่าจะทัน ระหว่างทางกลับผมก็ตั้งใจจะถ่ายวีดีโอจากมือถือตอนข้ามแม่น้ำสะโตงไว้ให้น้องดูว่ามันกว้างใหญ่มากขนาดไหน แต่พอถึงสะพานกลับไม่มีไฟล์วีดีโอมีแต่รูปภาพที่ถ่ายตอนขามาเท่านั้นก็งงว่าเขาไม่ให้ถ่ายทำไมแต่ช่างเถอะไม่ให้ก็ไม่เอาก็ได้ ก็กลับเข้าย่างกุ้งถึงก่อนรถออกครึ่งชั่วโมงก็งงว่าทำไมถึงเร็วกว่าขาไปเพราะเรากะเวลาไว้และตอนที่ดูนาฬิกาเกือบ4โมงยังเห็นหักกิโลเขียนไว้อีกร่วมร้อยโลได้และรถที่นั่งเขาก็วิ่งได้แค่100กิโลเอง ไม่ได้เยียบอะไรเหมือนอย่างขาไป

 

เหตุการณ์อีกหลายเหตุการณ์ที่ไม่สามารถเล่าได้ขออนุญาตฯไม่เล่า เอาเท่าที่เล่าได้แค่นี้ก็พอครับ แต่สรุปว่ากลับจากพม่าได้อย่างปลอดภัยครับ แล้วที่มาเล่าวันนี้เพราะผมคิดว่า....เขาให้เล่าได้แล้วอิอิอิ

 

ดีใจที่มีคนไปตามเส้นทางที่กล่าวถึง หนึ่งในนัตของพม่าก็คือพระเจ้าตะเบงชะเวตี้ เอาเป็นว่าคุณโชคดีมากที่ไปพระธาตุอินทร์แขวนแล้วไม่ต้องหามส่งโรงพยาบาล ตอนไปครั้งนั้นน้องสาวของเราโดนแมลงเล่นงานจนเป็นผื่น ส่วนเพื่อนเรากลับถึงเมืองไทยเช้าต้องไปโรงพยาบาลคืนนั้นเลย(โรคภัยไข้เจ็บกำเริบ) และพวกเราทั้ง 4 คน กลับเมืองไทยโดยมีเงินรวมกันไม่ถึง 100 บาท เดาว่ากล้องถ่ายรูปของคุณอาจจะเป็นของมีค่า(ราคามากที่สุดตรงนั้น) ไม่งั้นก็คือของรักของหวงหรือของที่คุณภูมิใจ มันมี 2 นัยยะเจ้ากรรมนายเวรทวงหนี้ หรือไม่ก็จำลองเหตุการณ์บางอย่างของคุณที่เคยเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คุณก็ได้กลับไปเพื่อแก้ไข(ทำบุญ) ไม่ใช่แก้แค้น อโหสิกรรมต่อกันไป ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นข้ารองบาทและได้พบพระพุทธศาสนา

 

เราไม่ใช่คนตั้งกระทู้ แต่เป็นคนที่พยายามดันกระทู้นี้ เพราะว่าเป็นกระทู้ที่ทำให้เราสมัครสมาชิกเว็บพลังจิต ตอนแรกคือศรัทธาในพระนเรศวรและเข้าใจว่ากระแสนี้กำลังมาแรง ในยุคของหนังเรื่อง พระนเรศวร(เข้าใจไปเองว่าคนอินเยอะ) แต่พอลองสำรวจดูแล้วก็พบว่าเป็นคนแค่จำนวนหนึ่ง แม้แต่เพื่อนที่พบเจอเหตุการณ์ด้วยกัน เขาก็ไม่เข้าใจความเป็นไปของเหตุการณ์ ต้องไปเล่าให้เขาฟัง ซึ่งจะเชื่อหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขา ที่เลือกเขียนในนี้เพราะว่าคนส่วนใหญ่ที่เข้ามา คงสนใจพลังจิตหรือมีพลังจิตบ้างแหละ

 

เชื้อสายพระองค์ขาวยังคงอยู่ หลายคนในกระทู้นี้ก็ยังคงติดตามเป็นข้ารองบาทกัน เพราะอาจจะเนื่องจากมีกรรมสัมพันธ์ หรือเพราะน้ำพิพัฒสัตยาที่เคยดื่ม

 

ขอเชิญท่านทั้งหลายผู้มีวาระในกุศลนี้
หรือแม้นหาได้ร่วมปัจจัยไม่ก็ตาม
ทั้งเป็นมนุษย์ก็ดี
หรือหาใช่มนุษย์ไม่ก็ดี
มาร่วมถวายพระไตรปิฎก
ตู้พระไตรปิฎก
ธรรมมาส
อัฐบริขาร ๘ จำนวน ๒ ชุด (กาลหน้าอันใกล้นี้จักมีผู้มารับไปอุปสมบท)
แลพร้อมด้วยภัตตาหาร
ปัจจัยจำนวนที่เหลือจากกุศลทั้งมวลถวายร่วมสร้างวิหารฯ
ถวายต่อองค์พระภิกษุที่ครบองค์สงฆ์
ตามความหมายแห่งสังฆมลฑล
กิริยาแห่งกุศลที่พร้อมมั่น
ทรัพย์แห่งกุศลที่บริสุทธิ์
ความศรัทธาที่งดงาม
ในผืนแผ่นดินยุทธหัตถี
ณ สำนักสงฆ์บ้านหัวรัง
ต.ดอนเจดีย์
อ.พนมทวน
จ.กาญจนบุรี
ในวันอาทิตย์ที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๖
เพลาประมาณ ๑๐.๔๕ นาฬิกา

หากแม้นผู้ใด
หาได้ไปร่วมถวายได้ไม่
ก็ขอท่านทั้งหลาย
ที่ได้รู้
ที่ได้เห็น
ที่ได้สดับ
ก็ขอจงอนุโมทนาไปตามกำลังแห่งท่านทั้งหลายเถิด
ขอท่านทั้งหลาย
จงสร้างบารมีเป็นของตน
รักษาตนให้พ้นภัยพาล
ลุล่วงบ่วงอกุศลกรรม
สำเร็จมรรคผลนิพพานในอนาคตอันใกล้นี้ด้วยเทอญ

เวฬุวัน ว.มุจลินทร์

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

 

รายงานตัว ชัวว์ว่าใช่ ข้าพระพุทธเจ้าขอกราบแทบเบื้องพระยุคคลบาทในองค์

สมเด็จพระนเรศวรมหาราชด้วยความจงรักภักดี และแม้ชาตินี้ข้าพระพุทธเจ้าจักเกิดเป็น

หญิงก็จริงอยู่ แต่ความรู้สึกและสำนึกที่ีมีต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทนั้นเต็มตื้นไปด้วย

ความภาคภูมิใจเคารพรักและเทิดทูนจักดำรงคงอยู่ตลอดไปและตลอดกาล และขอให้ดวง

พระวิญญาณของพระองค์จงถึงซึ่งพระนิพพานเทอญ

 

.
จำไม่ได้เหมือนกัน ว่าเราเคยเป็นใครมาบ้าง

แต่ปลายปีที่แล้ว ตอนนั่งรถไฟไปเชียงใหม่
เห็นเขาขายข้าวต้มบนรถไฟ แต่ไม่ได้นึกอยากกินเลย
มาอยากกินตอนถึงพิษณุโลก ซักสี่ทุ่มได้มั้ง นะ

กินแล้วก็กินได้แค่ครึ่งเดียว ไม่รู้ทำไม ที่เหลือถือไว้เฉยๆ
พอถึงที่ไหนซักแห่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าถึงตรงไหนแล้ว
ก็ตักข้าวต้มสาดเทออกไปนอกหน้าต่าง
เหมือนเรียกใครๆ ให้มากินข้าวต้มด้วยกัน
แล้วออกไปนั่งตรงรอยต่อโบกี้รถไฟ สาดข้าวที่เหลือออกไปจนหมด

จำได้ว่านึกส่งวิญญานใครๆ ออกไปเกิดใหม่ได้แยะเลย คืนนั้น
แค่นึกเอานะ ไม่ได้มีคาถาหรืออาคมใดๆ
อยู่ๆ ก็ทำขึ้นมาได้เอง ทำไปก็ดีใจนะ
ทั้งๆ ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไม แต่ก็รู้สึกดีจัง
จุดบุหรี่แล้วโยนทิ้งไปอีกมวนนึง ไม่รู้ทำไม

ลืมไปแล้ว ขอบคุณกระทู้นี้ ที่ทำให้นึกถึงความรู้สึกดีๆ นี้อีกครั้ง

ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
มีอีกเรื่องนึง ขอเล่าเพิ่มเติมหน่อยนะ

หลายปีก่อน เคยขับรถไปเที่ยวที่อยุธยา
แล้วขับรถหลงทางไปเรื่อยๆ (ชอบทำบ่อยๆ หลงไปไหนก็ช่าง)
จนหลงไปถึงวัดวรเชษฐ์ ที่มีรูปปั้นพระนเรศ
คือพอดีเห็นป้ายว่าอนุสาวรีย์ของท่าน เลยขับรถเข้าไปไหว้ซะ ตามระเบียบ

นี่ก็ลืมไปแล้ว เพิ่งนึกออก

ค้างคาวแห่งแสง
.

 

สมเด็จพระนเรศวรมหาราช หรือ สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๒
มีพระนามเดิมว่า พระองค์ดำ
เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระมหาธรรมราชาและพระวิสุทธิกษัตริย์(พระราชธิดาของสมเด็จพระศรีสุริโยทัยและสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ)
เสด็จพระราชสมภพเมื่อ พ.ศ. ๒๐๙๘ ที่พระราชวังจันทน์ เมืองพิษณุโลก
มีพระเชษฐภคินีคือ พระสุพรรณกัลยา
มีพระอนุชาคือ สมเด็จพระเอกาทศรถ (องค์ขาว)
และเป็นพระราชนัดดาของสมเด็จพระศรีสุริโยทัย
พระนามของพระองค์ปรากฏในลายลักษณ์อักษรหลายฉบับ
เช่น พระนเรศ วรราชาธิราช, พระนเรสส, องค์ดำ
จึงยังไม่สามารถสรุปได้ว่าพระนาม นเรศวรได้มาจากที่ใด
สันนิษฐานเบื้องต้นว่า
เพี้ยนมาจาก สมเด็จพระนเรศ วรราชาธิราช มาเป็น สมเด็จพระนเรศวร ราชาธิราช
เสด็จขึ้นครองราชเมื่อวันที่ ๒๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๑๓๓
สิริรวมการครองราชสมบัติ ๑๕ ปี
เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ ๒๕ เมษายน พ.ศ. ๒๑๔๘
รวมพระชนมพรรษา ๕๐ พรรษา

แลบัดเดียวนี้
ได้ครบรอบมาบรรจบ
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

 

ข้าพเจ้า พระยาศรีสองรักษ์ จตุรงคบาท หน้าซ้ายพระนเรศ

ข้าพเจ้า พระยาศรีสองรักษ์ จตุรงคบาท หน้าซ้ายพระนเรศ

 

ดีใจที่มีคนเข้ามารายงานตัวเพิ่มอีก บางทีเคยคิดนะว่า มีกระแสโปรโมทพระองค์ท่านเยอะคงมีหลายคนที่สนใจ แต่เมื่อพิจารณาจากคนเข้ามาดูกระทู้แล้วล่ะก็ เพียงแค่หลักพันเท่านั้น ทุกคนซาบซึ้งในพระบารมีของพระองค์แต่มีกี่คนที่เข้ามาในกระทู้นี้ หลายคนนับถือพระองค์โดยที่ไม่ได้เข้ามาในเว็ปพลังจิต แต่เราก็ขอเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่พระเกียรติคุณของพระองค์ โดยความนับถือส่วนตัว คุณค้างคาวแห่งแสงคุณคงทำไปโดยไม่ได้คิดอะไรที่นอกจากทำตามความรู้สึกส่วนตัว สองแควเมืองที่เหล่าทหารต้องพลีชีพลงทั้งฝ่ายเราและเขาเพื่อบ้านเมืองทั้งสิ้น เมืองหน้าด่านที่ต้องต่อสู้เพื่อรักษาเมืองหลวง กรรมใดที่เคยก่อทั้งกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ขออโหสิกรรมได้ก็คงต้องทำแผ่เมตตาให้แก่กันไป อดีตก็คือสิ่งที่ล่วงไปแล้ว สำคัญก็คือปัจจุบันทำอะไร เพื่ออนาคตที่จะเป็นต่อไป

 

เป็นเหมือนกันเลย สัญญาณเก่าอะไรหนอ

 

กระทู้นี้ยาวนานนะ เข้ามาดูว่ามีใครมาเพิ่มบ้าง อ่านเว็บพลังจิตช่วงนี้เจอชื่อใหม่ๆเยอะ เผื่อใครเป็น โอกาสหน้าค่อยมาเล่าเรื่องต่างๆ