อยากบรรลุธรรมเข้ามา

ก็สิ่งที่ผมสัมผัสถ้าครั้เดียวก็อาจเป็นไปได้ว่ามันเป็นอะไรต่างๆเข้าใจผิด ผมก็สัมผัสได้อีกมันทำได้จริงพบได้จริงๆ ลมหายใจมันดับแต่มันก็ต้องบอกแบบนี้แหล่ะ แต่ละครั้งนั้นมันยากมากจริงๆ ดั่งที่ว่าขนาดโสดาบันแล้วยังต้อง อีกตั้งหลายชาติ แสดงว่ามันยากเหมือนที่ผมบอก มันไม่ง่ายเลย ผมก็พยายามบอกแล้วนะว่ามันอยาก ผมถึงให้มีศรัทธาที่แรงกล้า และผมเองบางครั้งไม่อยากบอกเลยเรื่องแบบนี้ ที่จริงอยากเล่าการดำเนินชีวิตมากกว่าเพราะมันเป็นเครื่องพิสูจน์ในธรรมะว่าผมตัดได้จริงมั้ย อะไรที่ตัดได้ มันน่าจะสำคัญกว่า เพราะการปฎิบัตินั้นก็มีแนวอยู่แล้ว แต่การตัดสิ้นใจอะไรๆในการปฎิบัตินั้นมันคงบอกให้เป็นแนวได้เล็กน้อย อย่างหลวงปู่อ่อนท่านก็สอนหลวงปูละไมว่า อยากบรรลุมั้ยถ้าอยากก็นั่งให้มันตายไปเลย หลวงปูละไมก็ทำตามหายใจเข้าพุทธหายใจออกโธก็ได้ประจักษ์ธรรมที่ทำให้ท่านบวชตลอดชีวิตตั้งแต่หนุ่มๆ ก็แค่นี้ท่านจะก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก เพียงท่านก็เชื่อครูอาจารย์และหลวงปูอ่อนก็กระดูกเป็นพระ๋ธาตุ ท่านก็สอนศิษย์แค่นี้เอง แต่ผมเองกระปฎิบัติผ่านมาก็มาบอกมันจะตรงบ้างกับหนังสือตำราหรืออะไรนั้นก็อีกเรื่อง แต่ทั้งหมดไม่ได้ทำให้ผมห่างจากธรรมเลย ทั้ง ทาน ศิล ภาวนา

 

ทำไมถึงบอกว่าจิตแยกออกจากกาย

 

เป็นแบบนี้นะเมื่อจิตไม่รับรู้อะไรเกี่ยวกับกายทั้งหมดดีกว่า จิตสว่างมีแต่ตัวรู้อย่างเดียวเห็นความป็นจริงดีกว่ามั้ย

 

เมื่อจิตไม่รับรู้เกี่ยวกับอะไรทั้งหมดเหรอ จิตสว่างมีแต่ตัวรู้อย่างเดียวเหรอ
ทำไมมันเหมือนอาการเข้าฌานล่ะ แล้วถ้าจิตกลับมารับรู้อาการร่างกายล่ะมันจะเป็นยังไง

 

เรานั่งดูลมไปเรื่อยๆ มันจะมีอาการอย่างไร จะสุขอย่างไรจะทุกอย่างไรขอให้ทำความในใจไว้อย่างนี้ว่าเป้นธรรมดาทุกอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปให้สำเนียกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ในอานาปาสตินั้น ย่อมมีอาการสุขบ้างปีติบ้าง หรืออะไร จะปวดหัวหรืออะไรก้ต้องทน ขอเพียงให้อยู่กับลมหายใจที่มันสัมผัสอยู่ตรงบริเวณจมูก เมื่อจิตสัมผัสส่วนนั้นไปเรื่อยๆ ก้จะเกิดเวทนาทางกายอะไรก็ให้จิตอยู่ตรงนั้น เมื่อถึงที่สุดแล้วลักษณะอาการที่เจ็บปวดจะมากขึ้นมากขึ้น ไม่ต้องกลัวนะครับความเจ็บมันก้ทนไม่ได้เพราะมันตกอยู่ในกฎไตรลักษณ์ หลายท่านยอมแพ้เลิกกลางทาง ผมเองก็เลิกมาหลายครั้ง แต่ความสงสัยนั้นเองที่ทำให้เราต้องข้ามมันให้ได้เจ็บมันหายจริงมั้ย นั่งลมหายใจอย่าให้ขาดอยู่ตรงนั้น ถ้าจะต้อองตายก็ยอมเถอะถือว่าบูชาพระพุทธองค์ และแล้วกายกับจิตก็แยกกัน ขอให้เข้าใจอย่างนี้คือเวทนาทางกายดับหมด ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นทั้ง5ทวาร มีแต่จิตสว่างไสวคิดอะไรไม่ออกนะสักเรื่อง แต่เข้าใจในความเป็นจริง คิดไม่ได้จริงๆ ตรงนี้ถ้าใครมีอินทรีย์สะสมมาดีก็แทงตลอดเป็นอรหันต์ได้เลย แต่ถ้าใครสะสมมาน้อยก้จะกลับสู้สภาพเดิมไวกิเลสดับได้น้อย ตรงนี้หลวงปูละไมแห่งวัดเขาภูหลวงก็เคยปฎิบัติแบบนี้มาตรงกันครับ และผมเองก็ทำได้สองครั้งแล้วแต่ล่ะครั้งก็ต้องสู้กับมันน่าดูเวทนาแรงกล้ามาก แต่ถึงจุดหนึ่งก็ทำให้เราหายสงสัยได้ทุกอย่าง นี่คือสิ่งที่ผมเจอมา

 

ห่ะ...ข้ามไปไหนก็ไมรู้ ที่มีนัมถาม ตอบสั้นๆง่ายๆก็น่าจะได้นะ
ข้อแรก พี่พูดถึงธรรมอนาคามีมรรคโดยที่พี่เข้าใจว่าตัวเองสกทาคามี ข้อสองพี่เคยพูดให้มีธรรมของปุถุชนเป็นนิตย์(ทาน) ตอนนี้พี่ตอบโดยดึงศรัทธาแวดล้อมมา ยังไม่เห็นอะไรในคำตอบเลย

 

ต่างจากการเข้าฌานครับ การเข้าฌานด้วยการอยู่กับลมก็ได้แต่ไม่ต้องระลึกอาการที่ลมสัมผัสกายอยู่แต่รู้ว่าเข้าหรือออก อาการปีติ สุข อุเบก มีแต่ความเบาสบาย ผมเคยผ่านฌานมาผมเข้าใจได้ดี ต่างกันสิ้นเชิงเพราะเรากำหนดรู้ลมระลึกลมสัมผัสกายนั้นจะทำให้มีสมาิธิเล็กน้อยรับรู้การเกิดดับทางเวทนาทางกายได้ตลอด เป็นการสร้างสติปัญญาที่แท้จริง จนแทงตลอดทางมโนทวารได้จริง แต่ขอบอกนะต้องออกแรงเยอะหน่อยแต่ก็เป็นความจริงเพราะที่สุดแห่งทุกข์ปรากฎก็จะพบปรมัถต์ธรรม ถ้ากลับมารู้ก็แจ่มสิ พบความจริงแล้ว เราจะหมดความสงสัยอะไรทั้งหมดกับคำว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

ถ้าพี่จะตอบว่าไม่เข้าใจภาษาธรรมก็คงไม่ใช่ พี่บอกว่าจากรอบหนึ่งมารอบสอง ใช้เวลาเป็นสิบปี สิบปีเชียวนะ ทำไมมันไม่ชัดเจนเรื่องโสดาบัน ยังกะผ่านรอบหนึ่งมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแบบบังเอิญๆด้วยนะเนี่ย

 

อันนี้ไม่ได้ตอบคุณนะ เขียนไว้เพื่อคนอ่านประสบการณ์

 

ถ้าเป็นแบบที่พี่บอกตำแหน่งของพี่ไว้ มันต้องหมดสงสัยอะไรทั้งหมดเพียงอนัตตาตัวเดียว เพราะความทุกข์พี่ยังพ้นไม่ได้โดยธรรม

 

ใครว่า ครั้งแรกเมื่อสิบปีที่แล้วมั้ง หายสงสัยมานานแล้ว ครั้งที่สองสักปีที่ผ่านมาแล้ว ยืนยันได้ว่าทำได้จริง ผ่านได้จริง กิเลสลดไปเยอะมาก จากการใช้ชีวิตจริง ครั้งที่สามยังทำไม่ได้เลย มันยากมากถ้ามันง่ายคงผ่านได้ทุกครั้งที่ปฎิบัติ มันไม่ได้ง่ายจริงๆ อาจจะเป็นชาติหน้าชาติไหนก็ตอบไม่ได้ รอบสองเรียกว่าสกิทา

 

มีนัมหมายถึง ทำไมถึงตอบคำถามได้ไม่ลึกและรอบตามภูมิน่ะ ทั้งๆที่อยู่มาเป็นสิบปีน่ะ

 

ขอโทษนะพี่ มีนัมพูดมากไปละ ขอให้มีความสุข ^_^ ไปละ บาย

 

แจ่มเว้ยเฮ้ย เขาบอกว่า สาวเกาหลี สวยด้วยหมอ

ท่าจะไม่จริง หุหุ

สวยด้วยตัวเองล้วนๆ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ...

ถ้าปฏิบัติจนเห็นจุดๆ นึง แล้ว จะรู้เลยว่า เราเกิด และ ตาย อยู่ทุกขณะจิตอยู่แล้ว

ไอ้การไปยึดความตาย ไปทำให้ความตายมันเป็นตัวตนเนี่ย เป็นเรื่องของ มิจฉาทิฏฐิ

คนที่เห็นความจริงบางอย่างแล้วหนะนะ จะรู้ว่า จิตเราทำงานไม่เคยหยุดรับสภาวะ มาเป็นหลายอสงไขยแล้ว มันรับสภาวะ ชั่วลัดนิ้วมือเดียว แสนโกฎิครั้ง จริงๆ และ "ความตาย" ก็เป็นแค่หนึ่งในสภาวะตัวนึงที่มันรับรู้ แล้วก็วิ่งไปรับสภาวะตัวอื่นต่อเลย

ถ้าข้อนี้ยังไม่เห็นนะ... ไม่มีทางเห็นได้หรอก ว่า จิตมันไม่ใช่เรา

 

หลักฐานการจ่ายเงินครับ

 

ตั้งกระทู้ผิดหรือเปล่าท่าน ใครอยากบรรลุธรรมก็ต้องหมั่นฝึกฝนตนเอง
ทำจิตให้อยู่เหนือความคิด ถอดสมมุติบัญญัติทั้งหลายทั้งภายนอกและใน
ทั้งรูปธรรมและนามธรรมทั้งหลาย ตั้งดวงจิตให้อยู่ในดวงปัญญา มองสิ่งต่างๆให้ทะลุจนเห็นถึงความว่างเปล่าในทุกสรรพสิ่ง
เมื่อดวงจิตนี้เสถียรดีแล้วย่อมสถิตสถาพรอยู่อารมณ์ที่เรียกว่า นิพพาน เมื่อนั้นหล่ะ
จึงเรียกว่าบรรลุธรรม โดยสมบูรณ์แท้.........
(เมื่อว่านเมล็ดแห่งดวงปัญญาแล้วให้หมั่นดูแลเพื่อความเจริญงอกงามสู่ดวงนิพพานต่อไปเถิด)

 

.........ผมลองไปดู...วิสุทธิมรรคแปล ภาค2 ตอนหนึ่ง หน้า142-------- ตรัสไว้ว่า อานาปานสติ พึงบำเพ็ญเพื่อตัดเสียซึ่งวิตก ดังนี้ อนึ่งความที่อานาปานสติมีอานิสงค์มาก บัณฑิต พึงทราบโดยพระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ตรัสคำนี้ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติภิกษุเจริญทำให้มากแล้ว ย่อมยังสติปัฎฐานสี่ให้บริบูรร์ สติปัฎฐานสี่ ภิกษุเจริญแล้วทำให้มากแล้ว ย่อมยังวิชชาและวิมุติให้บริบูรรืดังนี้................อีกอย่างหนึ่ง ความที่อานาปานสติ มีอานิสงค์มาก พึงทราบโดยทำความรู้ลมอัสสาสะ ปัสสาสะที่เป็น จริมกะ(ครั้งสุดท้าย)ก็ได้ สมคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส(ในราหุลโอวาทสูตร)ว่า ดุกรราหุล เมื่ออานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้วอย่างนี้ ทำให้มากแล้วอย่างนี้แล แม้ลมอัสสาสะ ปัสสาสะอันเป็นจริมกะ(ครั้งสุดท้าย)ก็รู้ หาดับไม่รู้ไม่ ดังนี้.....ในลมเหล่านั้น ว่าโดยความดับ มีจริมกะ3 คือ ภวจริมกะ(สุดด้วยอำนาจภพ)....ณานจริมกะ(สุดด้วยอำนาจฌาน)....จุติจริมกะ(สุดด้วยจุติ)....ว่าข้างภพ ลมอัสสาสะปัสสาสะทั้งหลาย ย่อมเป็นไปในกามภพ หาเป็นไปในรูปภพ และอรูปภพไม่ เพราะฉนั้นลมเหล่านั้น จึงชื่อ ภวจริมกะ(สุดด้วยอำนาจภพ) ว่าข้างฌาน ลม...อ่านแล้ว เข้าใจ ไม่เข้าใจบ้าง..จขกท เห็นเป้นไง กับ วิสุทธิมรรค นี้..หรือ ดูอีกคำอธิบายของบล้อค โอเค เนชั่น

 

......ตัวสีแดง ที่ยกมา นี่ ตกหล่นนะครับ คิดว่าความหมายไม่ตรง...ลองทวนดูอีกที

 

.................จขกท ว่า ท่านพี่ เขาบรรยายมา มันคือการรู้ลมดับ..(จขกท ไปอ่านทวนพระราหุลโอวาทสูตรอีกที สิ ตอนท้ายที่ว่านั้น ท่านเน้นที่คำว่า" รู้" ดับ ก็ "รู้" ..................ใช่ใหม..เราชวนกันศึกษา ไม่ได้มาว่าอะไร