น้ำมนตร์จำเป็นไหมในศาสนาพุทธ

เรื่องมีอยู่ว่าในตำราอรรถกถา รตนสูตรที่1 ได้รจนาโดยพระพุทธโฆษาจารย์ขึ้นมา เอาพอสังเขปว่าในสมัยพุทธกาลเกิดโรคอหิวาตกโรค ระบาดที่เมืองเวสาลี ผู้คนล้มตายจำนวนมาก ต่อมามีผู้เสนอให้พระพุทธเจ้าเสด็จมาที่เเห่งนี้เพื่อโปรดชาวเมืองเพราะรู้ว่าพระองค์ เป็นผู้มีฤทธ์มีอนุภาพ เมื่อเสด็จถึง ฝนโบกขพรรษ ก็ตกลงมาทำให้น้ำท่วมสูงถึงคอพัดซากศพตามน้ำไป. ต่อมาพระองค์ยืนประทับอยู่หน้าพระนคร เรียกพระอานนท์เเล้ววตรัสว่า เธอจงเรียนรตนสูตรนี้ เเล้วถืออุปกรณ์แห่งพลีกรรมเที่ยวไปอยู่กำเเพง3ชั้นจงกระทำพระปริตฯ ใช้บาตรตักน้ำเที่ยวพรมอยู่ทั่วพระนครฯลฯ

จะเห็นว่า ถ้าผู้ไม่เคยได้ยินได้ฟัง คำสอนของพระศาสดาเเล้ว จะเเยกเเยะไม่ออกเลยว่าอะไรคืออะไร ตรงไหนคือคำพระศาสดา ไหนคือคำที่รจนาเเต่งขึ้นใหม่ เมื่อช่วยตนเองไม่ได้ ก็จะไปยกอาจารย์ตนขึ้นมาเเทน หรือ ตรึกเลยว่าเป็นเรืีองจริงอย่างงมงาย ที่มาที่ไปไม่สนใจ เเม้เเต่อรรถ หรือบทความนั้นๆ ก็ไม่สน ขอสักว่าที่พูดอ้างวลีคำพระศาสดามาหน่อยเเล้วกัน ผิดถูกคนละเรื่อง เพราะไม่ทำความเข้าใจกัน เเต่ว่าเรื่องนี้น่าจะพอเข้าใจกันได้ง่ายๆอยู่ ในความเป็นจริงเเล้ว เรื่องนี้จะไม่ตรงกับสิ่งที่พระศาสดาต้องการ ถ้าได้สดับอยู่บ้าง จะเข้าใจว่าพระองค์ไม่เเนะนำสาวกให้ทำน้ำมนตร์
เพราะเป็นศิลของพระที่ต้องละ เป็นมิจฉาอาชีวะ เเละ พระองค์ก็เรียกว่าเป็นเดรฉานวิชาด้วยซ้ำ จะเห็นข้อวัตรทำน้ำมนตร์นี้ไม่ใช่ข้อวัตรของพุทธศาสนา. เเต่เป็นวัตตโกตูหลมงคล ซึ่งเป็นของเดีนรถีย์เค้าทำกัน เเล้วตกลงเรารักษาข้อวัตรของใครกันเเน่?

 

เปรียบเหมือนไฟล่ะครับ

ใครมีปัญญาใช้ไฟเป็น ก็เป็นคุณ

ใครปัญญาน้อยใช้ไฟไม่เป็น ก็เป็นโทษ

คนฉลาดมีปัญญา ย่อมรู้จักคุณและโทษ

หากไม่มีพระพุทธโฆษาจารย์แล้วไซร้
ชาวไทย คงหาอ่านพระไตรปิฎกที่มีความหมาย กระจ่างแจ้งได้ยาก


คุณของท่านมีมากมาย ประมาณไม่ได้

สมแล้วกับ

พุทธรัตนัง ธรรมะรัตนัง สังฆรัตนัง

รัตนใด จะเสมอเหมือน รัตนทั้งสามไม่มี

 

หลวงพ่อชากับน้ำมนต์


วันหนึ่ง มีชายคนหนึ่งมากราบนมัสการหลวงพ่อ
ตอนจะลากลับเขาคลานเขาคลานเข้าไปหมอบอยู่แทบเท้าท่าน
และขอให้ท่านรดน้ำมนต์ให้
สักครู่หนึ่งหลวงพ่อจึงพูดออกมาว่า "….วันนี้ไม่ได้ต้มน้ำร้อน….."


อีกเรื่องหนึ่ง….
มีนายทหารท่านหนึ่งมาคุยสนทนาธรรมกับหลวงพ่ออยู่สองชั่วโมง
ก่อนที่เขาและลูกน้องจะกลับเขาก็พูดว่า
"….หลวงพ่อครับพวกผมจะลากลับแล้วน่ะค รับ ขอรดน้ำมนต์หน่อย…."

หลวงปู่ชา "….รดแล้ว…."
นายทหารทักท้วง "….รดที่ไหนครับหลวงพ่อ ผมเป็นคนรับผมต้องรู้สิ…."
หลวงปู่ชา "….รดมาตั้งสองชั่วโมงแล้วคุณยังไม่รู้สึกอีกหรือ…"


(จากหนังสือ อุปลมณี น.434)

 

เรื่องที่มาที่ไปของสาวกภาษิตใหม่เราจะสรุปกันเองได้มั้ยครับว่า ระยะเวลานั้นเกิดขึ้นในช่วงไหน เเต่ว่าที่ต้องสนใจ.จริงๆนั้น คือ หลักธรรมไหนคือสัจจะความจริงดีกว่า. เราไม่ต้องไปกังวนเรื่องอื่นๆว่าท่านเป็นผู้บันทึกอะไร เพราะ ตรงนี้เราพูดเองเออเองไม่ได้ เเต่ ณเวลานี้ ที่ต้องสนใจคือเนื้อเเท้ เพื่อจะไม่อันตธานในอนาคตดจะดีกว่า
ส่วนเรื่องที่เราเคารพก็ต้องรู้คอบเขตว่าเราเคารพอย่างไร ไม่ใช่เคารพเพราะไม่รู้ ซึ่งพระองค์ก็ได้พูดถึงไว้

 

พระสาวกองค์ไหนล่ะครับ
ที่ chottana ชี้ลงไปได้
ว่า
พระสาวกองค์นั้นพูดเอง ไม่ได้เอาคำพระพุทธเจ้ามาพูด เอาอะไรมาตัดสิน
มีเกณฑ์อะไรมาตัดสินได้ครับ

 

กรณี หัวข้อกระทู้ คุณ chottana
สื่อไปถึง พระพุทธโฆษาจารย์

 

ทำความเข้าใจว่า ตัวอย่างอรรถกถาเเบบนี้ ถามว่ากำลังอธิบายบทธรรมบทไหน? ถ้าถามคำถามนี้ขึ้นมาก็จะเข้าใจเลยว่า เป็นคำที่รจนาขึ้นมา ไม่ได้อ้างจากธรรมบทไหน. ถ้าจะตรวจสอบก็ได้. ถ้ามีก็ยกขึ้นมาถ้าห่ได้ เพราะขนาดอรรถกถาก็ไม่ได้อิง บทว่า ความว่า หรืออะไร. เเต่เเต่งขึ้นมาในคัมภีร์อรรถกา
เราจะให้ความสนใจอรรถกถาจนไม่รู้ว่า อธิบายเรื่องไหนกันเเน่ เพราะเราจะอ้างกันว่า ก็ทำให้การศึกษาเข้าใจง่ายขึ้น จากการอธิบายธรรมบทต่างๆ.ซึ่งก็อาจจะมีบ้างไม่มีบ้าง เเละเป็นสิ่งที่พระองค์ไม่ได้ให้ทำหรือบัญญัติว่าจำเป็นต้องมีผู้ช่วยเพราะสัพพัญญอธิบายเเล้วต้องมีสาวกด้วย ถึงจะบริบูรณ์ อย่างเช่นพุทธพจน์บรรทัดเดียว เเต่อธิบายไป101หน้า ซึ่งก็จะให้ความเข้าใจกันได้หลากหลายขึ้น เเต่ต้องเข้าใจอรรถกาให้ดี ไม่เเน่ ก็อาจจะไปอธิบายอรรถกถาด้วยกันเอง จนกลายมาเป็นเรื่องราวต่างๆที่เราศึกษากันถึงทุกวันนี้

 

สรุปคือ อรรถกา ของพระพุทธโฆษาจารย์ ห้ามอ่าน อย่างนั้นหรือเปล่า

ให้อ่านแต่ คำที่แปลจากภาลีเป็นภาษาไทยมาแล้ว แล้วบอกว่าเป็นคำที่เป็นพุทธวจนะ

 

ไม่ใช่ว่า. ภาษาไทยนั้นแปลตรงเสมอไปหรือว่าแปลผิดอย่างเดียว อาจจะมีที่แปลเกินมาก็มี. ตรงนี้เป็นส่วนที่พระสงฆ์ผู้ที่ศึกษามาเป็นอย่างดีเเล้ว ท่านจะดูออก เเล้วจะตรวจสอบในบาลีอีกทีว่ามีส่วนไหนที่แปลเกินหรือไม่ หรือ อาจจะไปดูส่วนของพระไตรปิฏกนานาชาติ ไม่ใช่คิดไปว่าเราใช้ภาษาไทยเเล้วความเข้าใจจะต่างออกไป ทำให้ดูเหมือนเป็นอรรถกถา. เเท้จริงนั้น. เค้าเข้าใจภาษาเหมือนกันทั่วโลก. เเละไม่เกียวกับเรื่องอรรถกถา ส่วนเรื่องคำที่บัญญัติใหม่ ตรงนี้ก็ไปดูที่ศาสดาตรัสไว้. ไม่อย่างนั้นก็เหมือนกำลังคัดง้านคำพระศาสดาตนเอง

 

เช่นนั้นแล้ว คุณ chottana คิดว่า

ท่าน พระพุทธโฆษาจารย์ ท่านเป็นผู้ศึกษามาดีไหมล่ะ

ท่าน พระพุทธโฆษาจารย์ มีความสามารถในการแปล บาลีไหมล่ะ

ท่าน พระพุทธโฆษาจารย์ เป็นพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติถูก ปฏิบัติชอบ ไหมล่ะ

 

ความหมายของคุณหรือของผมครับที่คิดไปว่าพระสงฆ์คือผู้ปฏิบัติไม่ชอบธรรม เพราะผมยังไม่ได้พูดอะไรเเบบนั้นนะ ถ้าจะถามเเบบนี้ก็ต้องอยู่ในกรอบที่เหมาะสมครับ เพราะไม่มีใครที่จะไปรู้หรือคิดเอาเองได้ เเละไม่ใช่ว่าใครจะพยากรณ์อะไรได้ เพราะพระองค์บัญญัติไว้ว่า อย่าได้เป็นผู้ถือประมานในบุุคคล หรือ ตรวจเอาเองว่าท่านเป็นพระอหันต์ไหม จากพระธาตุบ้าง ว่าเป็นเเก้วไหม ซึ่งตรงนี้ พระองค์ก็ตรัสว่าไม่มีเครื่องวัดสอบใดๆตรวจความเป็นอรหันต์ได้. นอกจากท่านเอง ที่รู้ตนเอง เเละอย่างนี้ยังจะไปคิดเเทนได้หรอ.ตรึกเอาได้มั้ยว่าบรรลุอรหันต์เเเล้ว หรือว่าทำได้?
ฉนั้นต้องเข้าใจครับว่า ท่านอาจจะปฏิบัติตรงก็ได้ครับ.เเละเป็นสิ่งที่เราควรเคารพ ผมถึงไม่ได้พูดที่จะโจมตีอะไรขนาดสักนิด เเต่อย่าคิดไปว่าท่านปฏิบัติตรงเเล้วสามารถบัญญัติปริยัติได้อีก เพราะกัลยาณวัตรนี้ คือไม่เป็นบุรุษพวกสุดท้ายของตถาคต ไม่ใช่กัลยาณวัตรนี้จะอันตธานไปเพราะอรรถกถาสาวก หรือ ศาสนาจะหายไปเพราะ หลวงปู่นั้นละสังขาร หลวงอา หลวงตา ฯ คำสอนวงปู่นั้นหายไป ไม่ใช่นะครับ ศาสนาจะหายก็เกิดเพราะคำตถาคตอันตธานไป เเละคำที่บัญญัติใหม่เพื่องฟู ฉนั้น ผมพูดถึง ณ เวลานี้ครับ คุณต้องรู้ว่า ถ้าผู้ที่จะปฏิบัติตรง ปฏิบัติชอบ ตามคำศาสดา ก็คือการที่ไม่ฟังคำที่เเต่งใหม่เเละพระองค์ก็ตรัสว่าคำที่บัญญัติใหม่อย่าไปศึกษา นี้ก็คือการปฏิบัติตรงในยุคนี้. เพื่อรักษากัลยาณวัตรของตถาคต

 

วรรค นี้กล่าวถึง พระพุทธโฆษาจารย์

 

วรรคนี้ คุณจะตัดสินใคร

 

ไม่ทราบว่า คุณไม่รู้จริงๆหรือเปล่า?
มีตรงไหนมั้ยที่ผมพูดไปว่าท่านปฏิบัติพลาดเเล้ว. ซึ่งขนาดคิดผมยังไม่กล้าเลย. เเล้วผมจะพูดออกมาได้อย่างไร
เเต่คุณต้องเข้าใจอย่างนี้ว่า. อรรถกถานี้คือรจณา เกียวกับการทำน้ำมนตร์. ซึ่งสมัยท่านพุทธโฆษาจารย์อาจจะไม่มีการทำน้ำมนตร์ก็ได้. เเต่ผมหมายถึงสมัยนี้ ที่เค้าอ้างอรรถกถาเเล้วมาทำน้ำมนตร์กัน ซึ่งไม่เกียวว่าท่านปฏิบัติได้มรรคผลหรือไม่ เพียงเเต่ท่านบัญญัติไว้เชยๆ ซึ่งสมัยนี้เราจะไม่เเยกเเยะว่าควรปฏิบัติตามมั้ย. เพราะเป็นคำสอนที่บัญญัติใหม่ ถ้าเป็นสิ่งที่ศาสดาสอนคืออย่าไปศึกษา. ซึ่งพุทธกาลจริงๆไม่ทำกัน เพราะเป็นศิลของพระ

 

" เธอจงเรียนรตนสูตรนี้ เเล้วถืออุปกรณ์แห่งพลีกรรมเที่ยวไปอยู่กำเเพง3ชั้นจงกระทำพระปริตฯ ใช้บาตรตักน้ำเที่ยวพรมอยู่ทั่วพระนครฯลฯ "

วรรคนี้เป็น คำที่ รจนาใหม่ ใช่ไหม

คำรจนาใหม่ เอาเรื่องจริงมาเล่าหรือเรื่องไม่จริงมาเล่า

 

ผมก็ถึงบอกไปเเล้วไง คือรจนาที่เเต่งขึ้นมาเองโดยไม่อิงจากธรรมบทไหน. ซึ่งตรงนี้อาจเป็นความหวังดีของท่านที่อยากให้เราเคารพพระศาสดายิ่งขึ้น เเต่เมื่อพบความจริงเราก็ควรปรับเปลี่ยนความคิดใหม่ หน้าที่เราคือการทำตามพระศาสดาสอน ไม่ใช่จะมาคัดง้านท่านที่บัญญัติ ก็เพราะบัญญัตินั้นก็มีอยู่เเล้ว เพียงเเค่ทำตามศาสดาสอนเรื่องก็จบ หรือ ไม่ใช่ว่าอ้างว่ามีวลีคำพูดศาสดาอยู่ ก็เชื่อสนิทใจว่าคือคำพระศาสดาเเล้ว ซึ่งหลักมหาปเทปก็มีวิธีตรวจสอบ ซึ่งทั่งบทนั่น เป็นเรื่องราวที่รจนาขึ้นมา. ถ้าหาในพระไตรปิฏกนั้นก็หาไม่เจอ เเละ อรรถกถาก็ไม่ได้อ้างอิงอะไร. เเละก็อยู่ในคัมภีร์อรรถกา ซึ่งเเยกออกมาจากพระสูตรที่ศึกษากันอยู่

 

" เธอจงเรียนรตนสูตรนี้ เเล้วถืออุปกรณ์แห่งพลีกรรมเที่ยวไปอยู่กำเเพง3ชั้นจงกระทำพระปริตฯ ใช้บาตรตักน้ำเที่ยวพรมอยู่ทั่วพระนครฯลฯ "

วรรคนี้เป็น บทที่พระพุทธเจ้า ตรัสกับพระอานนท์
โดยพระพุทโฆษาจารย์เป็นผู้เล่าลงหนังสือ

หากอรรถ ที่แต่งมาใหม่

เป็นไปได้หรือ ที่พระพุทธโฆษาจารย์ ท่านจะโกหก

 

ไม่อย่างนั้นพระศาสดาจะตรัสหรือ ว่าห้ามภิกษุบัญญัติสิ่งที่ไม่เคยบัญญัติ เเต่เพราะพระองค์รู้ไงยังไงก็ต้องมีผู้บัญญัติ ไม่ถึงเป็นเรื่องโกหกอะไร มันก็เป็นธรรมดาของโลกไปสะเเล้ว ความอันตธานของคำตถาคตเกิดจากภิกษุไม่สนใจคำตถาคตเปรียบเหมือนกองศึก พระองค์ก็ได้ตรัสถึงไว้. ฉนั้นเวลานี้ เราก็เห็นๆกันอยู่. ว่าอะไรที่ตรัสไว้ก็จริงทั่งหมด คือไม่สนใจอย่างจริงๆจังๆ เเล้วถ้าสาวกให้ความสนใจสิ่งที่เเต่งใหม่อยู่เรื่อยๆนี้ก็เป็นเหตุเสื่อมของคำตถาคตนั้นเอง เพราะเหตุเสื่อม. กับ. ความเจริญอยู่ที่บริษัทล้วนๆ ฉนั้นมันวัดสัทธาอยู่เหมือนกัน.

 

ชนรุ่นหลังที่ขาดการปฏิบัติ ขาดปฏิเวธ ขาดคุณวุฒิ ในภาษา
ที่พยายามตัดทอน พระไตรปิฎก จะทำให้ ความเข้าใจหายขาดไป

ใครอ่านพระไตรปิฎก พยายามหาอ่าน ที่เป็นฉบับเต็มที่ไม่ถูกตัดทอน
แล้ว อ่านอรรถกา เพื่อ ความเข้าใจในภาษาเพิ่มเติม
จะได้ความรู้ น้อมนำไปปฏิบัติได้อย่างถูกต้อง

 

อ่อไม่ใช่นะ ในส่วนพระไตรปิฏกสมัยนี้ก็จะมี2ส่วน. ส่วนเเรก คือ ที่แปลจากบาลีเป็นภาษาไทย จะตกๆหล่นๆ อีกส่วนก็คืออรรถกถาที่อธิบายความให้ยาวเเละเข้าใจยากยิ่งขึ้น ถ้าผู้ที่อ่านฉบับเต็มที่ไม่ถูดตัดทอนแปลอย่างถูกต้องจริงๆนั้นเเละไม่มีอรรถกถาประกอบ เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด เรื่องนี้เคยมีมาเเล้วอย่างเช่นพระ ท่านพุทธทาส ที่ท่านได้นำล่อง ทำให้เข้าใจว่า การมีอรรถกถานั้น ทำให้เข้าใจยากขึ้นนั่นเอง ไม่ใช่เป็นการปรามาสอรรถกถา เเต่ถามว่า ท่านพุทธทาสนำอรรถกถาออกเเล้วๆจะทำให้ไม่เข้าใจบทธรรมหรือ? ก็ไม่ถูก. ไม่ได้คลาดเคลื่อนอะไร เเละจะเห็นคำสอนที่เป็นโลกุตระ ยิ่งขึ้น เข้าใจได้ลึกขึ้น เเละเป็นสิ่งที่พระศาสดาสอนไว้. เเละก็ไม่ได้บอกว่าอรรถกถาจะช่วยให้เข้าใจเสมอไป. เราจึงต้องศึกษาต้นฉบับ ถ้าไม่เข้าใจพยัญชนะอรรถนั้น ก็ถามสงฆ์ที่เก่งบาลีก็แปลให้ตรงๆก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ใช่พึ้งเเต่อรรถกาอย่าวเดียว