ขอคำปรึกษาค่ะ

สถานการณ์ต่อไปนี้

1.การที่อยู่ในห้องที่มียันต์สีแดงติดสี่มุมห้องแล้วได้ยินเสียงบอกให้เอาออกหรือได้ยินเสียงบอกให้เปิดประตูเปิดออกมาไม่เห็นใคร
2.การเดินผ่านพุ่มไม้แห่งหนึ่งคนเดียวแล้วได้ยินเสียงครางอือๆๆ
3.มีการเสียชีวิตของญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง วันหนึ่งเราไปซื้อเสื้อคนเดียวขณะลองเสื้อนึกถึงท่าน แล้วได้ยินเสียงเรียกเราถามว่าอยู่ในห้องลองเสื้อหรือเปล่าออกมาก็ไม่มีใคร
4.มีเพื่อนคนนึงเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ขณะนั่งดูทีวีแล้วนึกถึงเขา ได้ยินเสียงเรียกที่ไม่ใช่คนในครอบครัว ตกเย็นทราบว่า เพื่อนคนนี้เสียชีวิต

อาการเหล่านี้เรียกว่าหูแว่วจิตหลอน ใช่หรือไม่

ระบบไฟฟ้าของวิทยุรถยนต์จะสามารถช้อตหรือรวนหรือผิดปกติหรือการสั่นสะเทือนขณะขับรถวิทยุสามารถดังขึ้นเองโดยที่เราไม่ได้กดปุ่มเปิดเพื่อฟังวิทยุได้เองหรือไม่

ควรจะทำอย่างไรต่อไป

ไปพบแพทย์เพื่อขอยา หรือ วางอุเบกขาสวดมนต์แผ่เมตตาให้ไปเรื่อยๆตราบเท่าที่มันยังไม่มีผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน

 

เคยปฏิบัติธรรมอย่างไรมาบ้างหรือเปล่า มีประวัติการแพทย์ยังไงบ้างครับ

 

เมื่ออายุได้สิบแปดเกิดอาการเหมือนเจอแดจาวูเลยทำตามจนเป็นลักษณะจิตหลงผิด รู้สึกว่าที่ผ่านมายังไม่ได้ทำอะไรไม่ได้ช่วยเหลือพ่อแม่เท่าที่ควร คิดว่าได้ยินเสียงทั้งที่ไม่มีต้นกำเนิดเสียง ช่วงนั้นสวดมนต์ ทำสมาธิบ้าง รับประทานยาตามแพทย์สั่งหลายอย่างจนแพ้ยา และสามารถปรับยาได้สำเร็จ สมัยนั้นมีทฤษฎีว่าการทำสมาธิจะทำให้เกิดอาการหูแว่วมากขึ้น จึงได้รับคำแนะนำว่าอย่านั่งสมาธิมาก
หลังสำเร้จการศึกษาแล้วเริ่มทำงานได้พักที่แฟลตแห่งหนึ่งที่มียันต์....แล้วเกิดเหตุกาณ์ต่างๆ บ้างแต่ไม่บ่อย มาเริ่มถี่ช่วงนี้ที่เริ่มกลับมาปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิแบบไม่ภาวนา รู้สึกว่าสบายดี ทำอะไรก็ดูตัวเบาๆ(ไม่ได้หมายความว่าลอยได้นะคะ) นอกจากเสียงแล้วช่วงเวลาสัปดาห์ที่ผ่านมาเริ่มได้กลิ่นหอมที่คิดว่าไม่ใช่จากดอกไม้ในบ้าน

 

ควรงดการนั่งสมาธิไปก่อน นะครับ
หันมาเจริญสติแทนครับ
ตัวอย่าง ทำตามนี้

ตัวอย่างการเจริญสติในชีวิตประจำวัน - ธรรมะทั่วไป - www.indraphong.com - Powered by Discuz!

การนั่งสมาธิแล้ว รู้สึกว่า เบาๆ ลอยๆ ได้ทั้งวัน เป็นความชำนาญอย่างหนึ่งของสมาธิ ตัวนี้ มีทั้งประโยชน์ และ โทษ แต่ผมพิจารณาจากเรื่องของคุณแล้ว ถ้าฝึกต่อในทางสมาธิ อาจจะมีโทษมากกว่าประโยชน์ ให้เจริญสติในชีวิตประจำวันแทน โดยไม่ต้องนั่งสมาธิ กำหนดรู้สิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา รู้แค่ไหนแค่นั้น ไม่ต้องปรุงแต่ง คิดอะไรเพิ่มเติม ว่ามันคืออะไร มันจะเป็นเรื่องแปลกยังไงก็ช่างมัน ไม่ต้องไปพยายามหาต้นตอ ไม่ต้องไปพยายามจินตนาการว่ามันเป็นอะไร

และลองหาคำสอนของพระพุทธเจ้า เรื่องสติปัฏฐาน ลองทำความเข้าใจและฝึกแนวนั้นดูครับ

เมื่อเจริญสติได้ผลดีมากแล้ว จึงค่อยกลับมาฝึกสมาธิในภายหลังครับ

 

ขอบคุณในคำแนะนำค่ะ ที่เริ่มกลับมานั่งสมาธิเพราะรู้สึกว่าทำอะไรจิตใจไม่ตั้งมั่น บางทีตั้งใจทำอะไรมากไปหน่อยก็อึดอัดเหมือนหายจะหายใจไม่ออกหรือกำลังจะไม่หายใจ เริ่มทำอะไรได้ระยะหนึ่ง ก็คิดถึงปัญหาอุปสรรค และจุดหมายปลายทางตามประสาคนใจร้อน ที่ผ่านมานั่งสมาธิบ้างแต่ไม่บ่อยและนั่งได้ไม่นาน 10-15 นาทีก็เต็มกลืนแล้ว อาศัยวิธีการที่จดจำได้จากความฝันว่ามีพี่ชายคนนึงสอนให้นั่งสมาธิแล้วก็นั่งไม่ได้ฟุ้งซ่านบ่อยก็ถามพี่ชายว่าทำอย่างไรถึงจะขจัดความขุ่นมัวความฟุ้งซ่านได้แล้วให้พี่ชายเกณฑ์เพื่อนๆมาช่วยตอบไม่ให้คำตอบซ้ำกันได้คำตอบว่า หากมันฟุ้งมันรกก็ปัดมันทิ้ง/สร้างห้องใหญ่ๆให้มันอยู่แล้วซอยย่อยๆแบ่งห้องไปเรื่อยๆจนหายไป/ปล่อยมันลอยหายไปเหมือนกับบอลลูน/ตบมันให้เป็นตะกอนตกลงไป/ทำให้มันกลายเป็นก้อนแล้วบดให้ละเอียด สำหรับตัวเองแล้วจะคิดว่าสร้างไข่มาหุ้มมันไว้แล้วค่อยๆหดให้มันเล็กลงๆ เมื่อหลายคืนก่อนนอนแล้วรู้สึกแน่นๆอึดอัดเลยนึกถึงดวงแก้วหรือแสงสว่างนึกถึงเรื่องดีๆค่อยๆจุดไล่ความอึดอัดทีละดวงๆจนรู้สึกดีขึ้นค่ะ
ต่อไปจะพยายามให้ใจจดจ่อกับสิ่งที่ทำมากขึ้น หากนึกถึงอะไรแล้วได้เจอหรือมันเกิดอะไรบางอย่าง ก็จะคิดว่าวันเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญค่ะ

 

คุณต้องกำหนดจิต ตามที่ได้ยิน ตามที่เห็น ตามที่ได้กลิ่น เป็นต้น ทุกๆครั้งทุกๆขณะ มิใช่ปล่อยไปเรื่อยเฉื่อย