ประกาศข่าวแผ่นดินไหว(&การคาดการณ์)

Rare Great Earthquake in April Triggers Large

In a study published in this week's issue of Nature, USGS seismologist Fred Pollitz and colleagues analyzed the unprecedented increase in global seismic activity triggered by the Magnitude-8.6 East Indian Ocean quake of April 11, 2012, and in a recently published study in theProceedings of the National Academy of Sciences, seismologist Volkan Sevilgen and his USGS colleagues investigated the near-cessation of seismic activity up to 250 miles away caused by the 2004 M9.2 Sumatra earthquake.
While aftershocks have traditionally been defined as those smaller earthquakes that happen after and nearby the main fault rupture, scientists now recognize that this definition is wrong. Instead, aftershocks are simply earthquakes of any size and location that would not have taken place had the main shock not struck.
"Earthquakes are immense forces of nature, involving complex rock physics and failure mechanisms occurring over time and space scales that cannot be recreated in a laboratory environment," said USGS Director Marcia McNutt. "A large, unusual event such as the East Indian earthquake last April is a once-in-a-century opportunity to uncover first order responses of the planet to sudden changes in state of stress that bring us a little closer to understanding the mystery of earthquake generation."
Global aftershock study: April 2012: East Indian Ocean quake triggers many distant quakes
An extraordinary number of earthquakes of M4.5 and greater were triggered worldwide in the six days after the M8.6 East Indian Ocean earthquake in April 2012. These large and potentially damaging quakes, occurring as far away as Mexico and Japan, were triggered within days of the passage of seismic waves from the main shock that generated stresses in Earth's crust.
The East Indian Ocean event was the largest -- by a factor of 10 -- strike-slip earthquake ever recorded (the San Andreas is perhaps the most famous strike-slip fault). "Most great earthquakes occur along subduction zones and involve large vertical motions. No other recorded earthquake triggered as many large earthquakes elsewhere around the world as this one," said Pollitz, "probably because strike-slip faults around the globe were more responsive to the seismic waves produced by a giant strike-slip temblor."
Another clue in the six days of global aftershocks following the M8.6 quake is that the rate of global quakes during the preceding 6-12 days was extremely low. "Imagine an apple tree, with apples typically ripening and then falling at some steady rate," Stein said. "If a week goes by without any falling, there will be more very ripe apples on the tree. Now shake the trunk, and many more than normal might drop."
The authors emphasize that the week of global triggering seen after the East Indian Ocean quake has no bearing on the hypothesis advanced by others that the 2004 M9.2 Sumatra, 2010 M8.8 Maule, Chile, and 2011 M9.0 Tohoku, Japan, are related to each other. Instead, the effect of increased earthquakes lasted a week -- not a decade.
Sumatra quake affects faults up to 250 miles away
While global triggering of large aftershocks appears very rare, regional triggering is common and important to understand for post-main shock emergency response and recovery. Sevilgen and his USGS colleagues studied the largest quake to strike in 40 years to understand just how great the reach is on aftershock occurrence. After the M9.2 earthquake in Sumatra in 2004, aftershocks larger than M4.5 ceased for five years along part of a distant series of linked faults known as the Andaman back arc fault system. Along a larger segment of the same system, the sideways-slipping transform earthquakes decreased by two-thirds, while the rate of rift events -- earthquakes that happen on a spreading center -- increased by 800 percent, according to Sevilgen and his colleagues at the USGS. These very large, but distant seismicity rate changes are unprecedented.
The authors investigated two possible causes for the changes in remote seismicity rates: the dynamic stresses imparted by the main shock rupture, which best explain the global triggering in the April 2012 quake case; and the small but permanent stress changes, which best explain this one. The authors found that the main shock brought the transform fault segments about ¼ bar of pressure farther from static failure, and the rift segments about ¼ bar closer to static failure (for comparison, car tires are inflated with about 3 bars of pressure), which matches the seismic observations.
Why it matters
Incorporating the probability of aftershocks into the hazard assessment of an area is important because the damage of even a moderate aftershock sometimes exceeds that wrought by the main event. For example, a M6.3 aftershock five months after the M7.1 New Zealand earthquake in 2010 hit a more populated area, causing 181 deaths and tripling the insured property damage of the main event.
​

 

Large 2012 Earthquake Triggered Temblors Worldwide for Nearly a Week

ScienceDaily (Sep. 26, 2012) — This year's largest earthquake, a magnitude 8.6 temblor on April 11 centered in the East Indian Ocean off Sumatra, did little damage, but it triggered quakes around the world for at least a week, according to a new analysis by seismologists from the University of California, Berkeley, and the U.S. Geological Survey (USGS).
<hr style="border-width: 1px 0px 0px; border-top-style: solid; border-top-color: rgb(0, 0, 0); height: 0px; background-color: rgb(0, 0, 0); background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; ">

The April 11 quake was unusually large -- the tenth largest in the last 100 years and, similar to a few other recent large quakes, triggered small quakes during the three hours it took for seismic waves to travel through Earth's crust.
The new study shows, however, that some faults weren't rattled enough by the seismic waves to fail immediately, but were primed to break up to six days later.
The findings are a warning to those living in seismically active regions worldwide that the risk from a large earthquake could persist -- even on the opposite side of the globe -- for more than a few hours, the experts said.
"Until now, we seismologists have always said, 'Don't worry about distant earthquakes triggering local quakes,'" said Roland Burgmann, professor of earth and planetary science at UC Berkeley and coauthor of the study. "This study now says that, while it is very rare -- it may only happen every few decades -- it is a real possibility if the right kind of earthquake happens."
"We found a lot of big events around the world, including a 7.0 quake in Baja California and quakes in Indonesia and Japan, that created significant local shaking," Burgmann added. "If those quakes had been in an urban area, it could potentially have been disastrous."
Burgmann and Fred F. Pollitz, Ross S. Stein and Volkan Sevilgen of the USGS will report their results online on Sept. 26 in advance of publication in the journal Nature.
Burgmann, Pollitz, a research seismologist, and their colleagues also analyzed earthquake occurrences after five other recent temblors larger than 8.5 -- including the deadly 9.2 Sumatra-Andaman quake in 2004 and the 9.0 Tohoku quake that killed thousands in Japan in 2011 -- but saw only a very modest increase in global earthquake activity after these quakes. They said this could be because the East Indian Ocean quake was a "strike-slip" quake that more effectively generates waves, called Love waves, that travel just under the surface and are energetic enough to affect distant fault zones.
Burgmann explained that most large quakes take place at subduction zones, where the ocean bottom sinks below another tectonic plate. This was the origin of the Sumatra-Andaman quake, which produced a record tsunami that took more than 200,000 lives. The 2012 East Indian Ocean quake involved lateral movement -- referred to as strike-slip, the same type of movement that occurs along California's San Andreas Fault -- and was the largest strike-slip quake ever recorded.
"This was one of the weirdest earthquakes we have ever seen," Burgmann said. "It was like the 1906 San Francisco earthquake, a strike-slip event, but it was huge -- 15 times more energetic. This earthquake and an 8.3 that followed were in a very diffuse zone in an oceanic plate close to the Sumatra subduction zone, but it wasn't a single fault that produced the quake, it was a crisscrossing of three or four faults that all ruptured in sequence to make such a big earthquake, and they ruptured deep."
The seismologists analysis found five times the expected number of quakes during the six days following the April 11 quake and aftershock. An unusually low occurrence of quakes during the 6-12 days before that 8.6 quake may have accentuated the impact, possibly because there were many very-close-to-failure faults sensitive to a triggering shock wave, Pollitz said.
One possible mechanism for the delayed action, Burgmann said, is that the East Indian Ocean quake triggered a cascade of smaller, undetectable quakes on these faults that led to larger ruptures later on.
Alternatively, large quakes could trigger nearly undetectable tremors or microquakes that are a sign of slow slip underground.
"One possibility is that the earthquake immediately triggers slow slip in some places, maybe accompanied by detectable tremor, and then that runs away into a bigger earthquake," Burgmann speculated. "Some slow slip events take days to a week or more to evolve."
The work was supported by the USGS.
​

A map of the earthquakes triggered around the globe within a week of the April 2012 earthquake off the coast of Sumatra (white star). (Credit: Fred Pollitz, USGS)​

 

Study Reveals Complex Rupture Process in Surprising 2012 Sumatra Quake

ScienceDaily (Sep. 26, 2012) — The massive earthquake that struck under the Indian Ocean southwest of Sumatra on April 11, 2012, came as a surprise to seismologists and left them scrambling to figure out exactly what had happened. Analysis of the seismic waves generated during the event has now revealed a complicated faulting process unlike anything seen before.
<hr style="border-width: 1px 0px 0px; border-top-style: solid; border-top-color: rgb(0, 0, 0); height: 0px; background-color: rgb(0, 0, 0); background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; ">

"Nobody was anticipating an earthquake of this size and type, and the complexity of the faulting surprised everybody I've spoken to about this," said Thorne Lay, professor of Earth and planetary sciences at the University of California, Santa Cruz.
Lay, UCSC graduate student Han Yue, and University of Utah geologist Keith Koper have published a detailed analysis of the fault ruptures in Nature (published online Sept. 26). Another team reported a similar pattern of faults in a recent paper in Science, but without the quantitative details provided in the new paper, which is accompanied by two other papers addressing different aspects of this unusual earthquake.
During the magnitude 8.7 earthquake, the Indo-Australian plate--a major tectonic plate that includes Australia and the surrounding ocean--ruptured over a complex network of at least four faults lying at right angles to one another. According to Lay, the energy released on each fault individually was about magnitude 8, adding up to a total event magnitude of 8.7 (a point higher than the 8.6 value initially reported for the quake). The initial shock was followed two hours later by a magnitude 8.2 aftershock on yet another fault to the south.
Most great earthquakes (magnitude 8 and above) occur at the edges of plates in subduction zones, where one plate is diving under the adjoining plate and motion along the fault causes vertical displacement of the surface. The April earthquake involved horizontal ("strike-slip") motion on a series of faults in the middle of the plate. It was both the largest strike-slip earthquake and the largest intraplate earthquake ever recorded. The faults broke through the upper part of the plate and appear to have slipped as much as 35 to 40 meters during the quake, Lay said.
"What we're seeing here is the Indo-Australian plate fragmenting into two separate plates," he said. "We've seen local fragmentation on a small scale, but this is an unprecedented opportunity for us to witness it on the scale of a giant tectonic plate."
The fragmentation is caused by stresses within the plate resulting from its collision with Asia in the northwest, which slows down the western part of the plate, while the other side continues moving steadily north, sliding under Sumatra to the northeast. The Indian subplate will eventually separate from the Australian subplate, but exactly where the plate boundary will form is not yet clear, Lay said.
He added that the process of forming a new plate boundary will take millions of years and is likely to require hundreds if not thousands of earthquakes like the one in April. "This was a huge earthquake, but it's going to happen again and again to make a through-going fracture that separates the plates," he said.
The good news is that this is not a particularly hazardous type of earthquake, because the horizontal slip does not displace the water above the fault enough to generate a big tsunami. "It doesn't present a lot of societal hazard, so that's good," Lay said. "It is humbling, though, that this event was well beyond anything we could anticipate."
This research was funded by the National Science Foundation.
​

The diagram above shows the complex network of faults that ruptured during the magnitude 8.7 earthquake and 8.2 aftershock in the Indo-Australian Plate. (Credit: Image courtesy of Thorne Lay)​

 

This map of the Indian Ocean region shows boundaries of Earth’s tectonic plates in the area, and the epicenters (red stars) of two great earthquakes that happened April 11, 2012. A new study from the University of Utah and University of California, Santa Cruz, says the main shock measured 8.7 in magnitude, about 40 times larger than the previous estimate of 8.6. An 8.2-magnitude quake followed two hours later.The scientists explain how at least four faults ruptured during the 8.7 main shock, and how both great quakes are likely part of the breakup of the Indo-Australian Plate into separate subplates. The northeastward-moving plate is breaking up over scores of millions of years because the western part of the plate is bumping into Asia and slowing down, while the eastern part is sliding more easily beneath Sumatra and the Sunda plate. (Credit: Keith Koper, University of Utah Seismograph Stations)​

Magnitude-8.7 Quake Was Part of Crustal Plate Breakup

ScienceDaily (Sep. 26, 2012) — Seismologists have known for years that the Indo-Australian plate of Earth's crust is slowly breaking apart, but they saw it in action last April when at least four faults broke in a magnitude-8.7 earthquake that may be the largest of its type ever recorded.
<hr style="border-width: 1px 0px 0px; border-top-style: solid; border-top-color: rgb(0, 0, 0); height: 0px; background-color: rgb(0, 0, 0); background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; ">

The great Indian Ocean quake of April 11, 2012 previously was reported as 8.6 magnitude, and the new estimate means the quake was 40 percent larger than had been believed, scientists from the University of Utah and University of California, Santa Cruz, report in the Sept. 27 issue of the journal Nature.
The quake was caused by at least four undersea fault ruptures southwest of Sumatra, Indonesia, within a 2-minute, 40-second period. It killed at least two people, and eight others died from heart attacks. The quake was felt from India to Australia, including throughout South Asia and Southeast Asia.
If the four ruptures were considered separate quakes, their magnitudes would have been 8.5, 7.9, 8.3 and 7.8 on the "moment magnitude" scale used to measure the largest quakes, the scientists report.
The 8.7 main shock broke three faults that were parallel but offset from each other -- known as en echelon faults -- and a fourth fault that was perpendicular to and crossed the first fault.
The new study concludes that the magnitude-8.7 quake and an 8.2 quake two hours later were part of the breakup of the Indian and Australian subplates along a yet-unclear boundary beneath the Indian Ocean west of Sumatra and southeast of India -- a process that started roughly 50 million years ago and that will continue for millions more.
"We've never seen an earthquake like this," says study co-author Keith Koper, an associate professor geophysics and director of the University of Utah Seismograph Stations. "This is part of the messy business of breaking up a plate. … This is a geologic process. It will take millions of years to form a new plate boundary and, most likely, it will take thousands of similar large quakes for that to happen."
All four faults that broke in the 8.7 quake and the fifth fault that ruptured in the 8.2 quake were strike-slip faults, meaning ground on one side of the fault moves horizontally past ground on the other side.
The great quake of last April 11 "is possibly the largest strike-slip earthquake ever seismically recorded," although a similar size quake in Tibet in 1950 was of an unknown type, according to the new study, which was led by two University of California, Santa Cruz, seismologists: graduate student Han Yue and Thorne Lay, a professor of Earth and planetary sciences. The National Science Foundation funded the study.
The 8.7 jolt also "is probably the largest intraplate [within a single tectonic plate of Earth's crust] ever seismically recorded," Lay, Yue and Koper add. Most of Earth's earthquakes occur at existing plate boundaries.
The researchers cannot be certain the April great quake was the largest intraplate quake or the largest strike-slip quake because "we are comparing it against historic earthquakes long before we had modern seismometers," says Koper.
Why the Great Quake Didn't Unleash Major Tsunamis
Koper says the 2012 quakes likely were triggered, at least in part, by changes in crustal stresses caused by the magnitude-9.1 Sumatra-Andaman earthquake of Dec. 26, 2004 -- a jolt that generated massive tsunamis that killed most of the 228,000 victims in the Indian Ocean region.
The fact the 8.7 and 8.2 quakes were generated by horizontal movements along seafloor strike-slip faults -- not by vertical motion along thrust faults -- explains why they didn't generate major tsunamis. The 8.7 quake caused small tsunamis, the largest of which measured about 12 inches in height at Meulaboh, Indonesia, according to the U.S. Geological Survey.
Without major tsunamis, the great earthquake caused "very little damage and death, especially for this size of an earthquake, because it happened in the ocean and away from coastlines," and on strike-slip faults, says Koper.
The researchers studied the quake using a variety of methods to analyze the seismic waves it generated. Because the same data can be interpreted in various ways, Koper says it is conceivable that more than four fault segments broke during the 8.7 quake -- conceivably five or even six -- although four fault ruptures is most likely.
Breaking Up is Hard to Do
The Indo-Australian plate is breaking into two or perhaps three pieces (some believe a Capricorn subplate is separating from the west side of the Indian subplate). The magnitude-8.7 and 8.2 great quakes on April 11 occurred over a broad area where the India and Australian subplates are being sheared apart.
"What we're seeing here is the Indo-Australian plate fragmenting into two separate plates," says Lay.
The breakup of the northeast-moving Indo-Australian plate is happening because it is colliding with Asia in the northwest, which slows down the western part of the plate, while the eastern part of the plate continues moving more easily by diving or "subducting" under the island of Sumatra to the northeast. The subduction zone off Sumatra caused the catastrophic 2004 magnitude-9.1 quake and tsunami.
Seismic analysis shows the April 11 quakes "involve rupture of a very complex network of faults, for which we have no documented precedent in recorded seismic history," the researchers write.
The analysis revealed this sequence for the faults ruptures that generated the 8.7 quake, and the estimated fault rupture lengths and slippage amounts:
-- The quake began with the 50-second rupture of a fault extending west-northwest to east-southeast, with an epicenter a few hundred miles southwest of Sumatra. The fault ruptured along a roughly 90-mile length, breaking "bilaterally" both west-northwestward and east-southeastward, and also at least 30 miles deep, "almost ripping through the whole plate," Koper says. The seafloor on one side of the fault slipped about 100 feet past the seafloor on the fault's other side.
-- The second fault, which slipped about 25 feet, began to rupture 40 seconds after the quake began. This rupture extended an estimated 60 miles to 120 miles north-northeast to south-southwest -- perpendicular to the first fault and crossing it.
-- The third fault was parallel to the first fault and about 90 to the miles southwest of it. It started breaking 70 seconds after the quake began and ruptured along a length of about 90 miles. This fault slipped about 70 feet.
-- The fourth fault paralleled the first and third faults, but was to the northwest of both of them. It began to rupture 145 seconds after the quake began and continued to do so for 15 seconds until the quake ended after a total time of 2 minutes and 40 seconds. The fault rupture was roughly 30 miles to 60 miles long. The ground on one side of this fault slipped about 20 feet past ground on the other side.
​

 

เอาลงๆ ไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาอ่านและมาสรุป แหะๆ วันนี้เหนื่อยแล้วกลับบ้านก่อนจ้า

 

จับตาดูตรงนี้ อีกสัก 2-3 วันอาจมีไหวแรง :boo:

 

แผนที่นี้ตรงมหาสมุทรอินเดีย แสดงให้ถึงเขตรอบของแผ่นเปลือกโลกในบริเวณนี้ และตรงดาวสีแดงคือศูนย์กลางการสั่นสะเทือน ของการไหวครั้งแรงมากซึ่งเกิดขึ้นในวันที่ 11 เมษายน 2012. การศึกษาจากมหาวิทยาลัยยูท่าห์และแคลิฟอร์เนีย ซานตาครูซ ได้บอกว่าการไหวหลักวัดได้ 8.7 ริกเตอร์ (แมกนิจูด) ประมาณ 40 เท่าใหญ่กว่าก่อนหน้านี้ ค่าประมาณของ 8.6, การไหว 8.2 ตามมาหลังจากนั้นสองชั่วโมง นักวิทยาศาสตร์ได้อธิบาย อย่างน้อยรอยเลื่อน 4 เส้นก็แตกไประหว่างการไหว 8.7 อันที่เป็นการไหวหลัก และการไหวใหญ่ติดกันทั้งสองครั้งนี้ราวกับว่ามันจะไปทำให้แผ่น อินโด-ออสเตรเลีย แยกออกเป็นแผ่นเล็กๆ แผ่นเคลื่อนตัวไปทิศตะวันออกเฉียงเหนือได้กำลังแตกในระยะเวลาหลายล้านปี เพราะว่าส่วนที่อยู่ทางตะวันตกของแผ่นได้ชนกับเอเชียและเริ่มจะเคลื่อนตัวช้าลง ขณะที่ทางตะวันออกของแผ่นได้เลื่อนตัวอย่างง่ายๆ ลงไปใต้เกาะสุมาตราและแผ่นซุนด้า (Credit: Keith Koper, University of Utah Seismograph Stations)

แผ่นดินไหว 8.7 เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ แผ่นเปลือกโลกแตก
ScienceDaily (Sep. 26, 2012) - นักแผ่นดินไหวได้ทราบมาหลายปีแล้วว่า แผ่นเปลือกโลก ชื่อ อินโด-ออสเตรเลีย กำลังจะแตกออกเป็นส่วนๆ แต่พวกเค้าได้เห็นของจริงในเมษาที่ผ่านมา เมื่ออย่างน้อยเกิดรอยเลื่อนสี่เส้น ในการไหว 8.7 ริกเตอร์ (แมกนิจูด) นั่นอาจหมายถึงการแตกที่ใหญ่ที่สุดชนิดนี้ตั้งแต่มีการบันทึกมาเลย

การไหวใหญ่ในมหาสมุทรอินเดียของวันที่ 11 เมษายน 2012 ก่อนหน้านี้ ได้มีการรายงานความแรงที่ 8.6 แมกนิจูด และการประมาณการใหม่หมายความว่ามันแรงกว่า 40% กว่าที่เราเชื่อๆ กัน นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยยูท่าห์และแคลิฟอร์เนีย ซานตาครูซ ได้รายงานไว้เมื่อวันที่ 27 กันยายนนี้ ใน journal Nature.

แผ่นดินไหวนี้ได้เกิดจากอย่างน้อยเกิดรอยเลื่อนสี่รอยใต้ทะเลได้แตกไปยังทางตะวันตกเฉียงใต้ของสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย ในเวลา 2 นาที 40 วินาที และคร่าชีวิตอย่างน้อยสองคน และแปดคนตายจากหัวใจวายตายอีก 8 คน
แผ่นดินไหวนี้ได้รู้สึกไปถึงอินเดีย ออสเตรเลีย รวมทั้งเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ถ้าการแตกสี่อันนี้ถูกพิจารณาจากการไหวที่ต่างกัน แต่ละอันจะมีความแรง 8.5, 7.9, 8.3, และ 7.8 ในขณะนั้นๆ การวัดใช้ในการวัดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ นักวิทยาศาสตร์รายงานไว้

การไหว 8.7 คือการไหวหลัก ทำให้ 3 รอยเลื่อนได้แตกพร้อมๆ กันอันหนึ่งสู่อีกอัน เราเรียกการแตกแบบนี้ว่า การแตกเป็นลำดับ รอยแตกที่สี่ตั้งฉากและตรงกันข้ามกับรอยแตกแรก

การศึกษาครั้งใหม่ รวมถึงการไหวที่แมกนิจูด 8.7 และ 8.2 อันที่ไหวสองชั่วโมงถัดมา สองอันนี้คือ ส่วนหนึ่งของการแตกของแผ่นอินเดีย และ ออสเตรเลีย และยังไม่ทราบถึงขอบเขตของแผ่นที่แตกที่อยู่ใต้มหาสมุทรอินเดียทางตะวันตกของเกาะสุมาตราและทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดีย การกระทำนี้เริ่มมาเมื่อประมาณ 50 ล้านปีที่แล้วและจะต่อเนื่องไปเรื่อยๆ หลายล้านปีต่อไป

พวกเราไม่เคยเห็นแผ่นดินไหวแบบนี้เลย ผู้ช่วยของผู้เขียน Keith Koper, รองศาสตราจารย์ธรณีฟิสิกส์ และผู้อำนวยการสำนักแผ่นดินไหวของมหาวิทยาลัยยูท่าห์ ได้กล่าวไว้

มันคือส่วนหนึ่งของการแตกของแผ่นเปลือกโลกที่ยุ่งเหยิงไปหมด นี่เป็นกระบวนการทางธรณีวิยา มันจะใช้เวลาหลายล้านปีเพื่อทำให้เกิดแผ่นเปลือกโลกใหม่และมันก็ราวกับว่า จะใช้เวลาหลายพันปีเพื่อเกิดแผ่นดินไหวแรงแบบนี้

รอยเลื่อนทั้งสี่ที่พึ่งเกิดขึ้นจากแผ่นดินไหว 8.7 และรอยที่ห้าเกิดการแตกจาก 8.2 เป็นแบบ strike-slip fault หมายความว่า ด้านล่างของข้างหนึ่งของรอยเลื่อนเคลื่อนไปอย่างแนวนอนผ่านไปอีกด้านหนึ่ง

แผ่นดินไหวครั้งใหญ่เมื่อ 11 กันยายน เป็นไปได้ว่ามันคือ แผ่นดินไหวแบบ stike-slip ใหญ่ที่สุดตั้งแต่มีการบันทึกมา ถึงอย่างไรก็ตามขนาดของการไหวที่ทิเบต ปีค.ศง 1950 มันเป็นการไหวแบบไม่รู้จักชนิด ตามการศึกษาแบบใหม่ ซึงนำโดย นักแผ่นดินไหวของสองมหาวิทยาลัยUniversity of California, Santa Cruz, บัณฑิตHan Yue และศาสตราจารย์วิทยาศาสตร์ทางโลกและดวงดาว Thorne Lay, ได้รับทุนในการศึกษาครั้งนี้

การไหว 8.7 นี้ "มันคือการไหวในแผ่นเดียวกันที่ใหญ่ที่สุด (ในแผ่นเปลือกโลกเดียวกัน) ที่เคยบันทึกมา Lay, Yue and Koper เสริม ส่วนมากแผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นที่รอยต่อแผ่นเปลือกโลก นักวิจัยไม่สามารถมั่นใจได้ว่าแผ่นดินไหวในเดือนเมษาครั้งใหญ่นี้จะเป็นการไหวในแผ่นเปลือกเดียวกัน หรือ การไหวแบบแนวนอน (strike-slip quake) ที่ใหญ่ที่สุด พวกเราเปรียบเทียบมันระหว่างการไหวในประวัติศาสตร์ที่ยาวนานก่อนที่เราจะมีการวัดแผ่นดินไหวได้ Koper กล่าว

ทำไมเกิดแผ่นดินไหวใหญ่ขนาดนี้แต่ไม่ทำให้เกิดซึนามิขนาดใหญ่เลย
Koper บอกว่า ในปี 2012 การไหวราวกับว่าถูกสะกิด อย่างน้อยจากในอดีต โดยการเปลี่ยนแปลงของความเครียดของเปลือกโลกที่เกิดจากแผ่นดินไหว 9.1 ตรงสุมาตรา-อันดามันเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2004 และการไหวครั้งนั้น ทำให้เกิดซึนามิขนาดยักษ์คร่าชีวิตผู้คนไป 228,000 ในพื้นที่แถวมหาสมุทรอินเดีย

จริงๆ แผ่นดินไหว 8.7 และ 8.2 เกิดขึ้นโดยการเคลื่อนตัวแบบแนวนอนตามไปยังท้องทะเล strike-slip faults ไม่ใช่แบบแนวตั้งไปยังรอยเลื่อน มันอาจจะเป็นการอธิบายถึงว่าทำไมมันไม่ทำให้เกิดซึนามิขนาดใหญ่ การไหว 8.7 ทำให้เกิดซึนามิเล็กๆ อันที่ใหญ่ที่สุดที่วัดได้คือความสูง 12 นิ้ว ที่ Meulaboh ประเทศอินโดนีเซีย ตามที่ U.S Geological Survey บอกไว้

การที่ไม่มีซึนามิจากการมีแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ทำให้เกิด การสูญเสียและความตายเล็กๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแผ่นดินไหวขนาดนี้ เพราะว่ามันเกิดขึ้นในทะเลและห่างจากชายฝั่งและเกิดเป็นแบบแนวนอน strike-slip faults Koper กล่าวไว้

นักวิจัยได้ศึกษาแผ่นดินไหวโดยใช้ทฤษฎีต่างๆ เพื่อทำการวิเคราะห์คลื่นแผ่นดินไหวที่มันเกิดขึ้น เพราะว่าข้อมูลเดียวกันสามารถแปลความหมายได้ในหลายๆ ทาง Koper บอกว่า มันเป็นไปได้ที่อาจจะเกิดรอยเลื่อนใหม่สี่เส้นระหว่างแผ่นดินไหว 8.7 แต่ก็อาจจะเป็นห้าหรือหก ถึงกระนั้นสี่เส้นนี่่น่าจะใช่สุด การแตกมันยากที่จะเกิด แผ่นดินโด-ออสเตรเลีย ได้แตกออกเป็นสองหรือสามส่วน (บางคนเชื่อว่า แผ่นเล็กที่ชื่อว่า Capricorn ถูกแยกออกจากทางตะวันตกของแผ่นอินเดีย) แมกนิจูด 8.7 และ 8.2 ในวันที่ 11 เมษา เกิดขึ้นตรงพื้นที่ที่แผ่นอินเดียและออสเตรเลียได้ถูกตัดออกจากกัน อะไรที่พวกเรากำลังเห็นที่นี่คือ แผ่นอินโด-ออสเตรียเลีย ได้แยกเป็นอีกสองแผ่น Lay บอก

การแตกออกของการเคลื่อนไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของแผ่นอินโด-ออสเตรเลียกำลังเกิดขึ้นเพราะว่าการชนกับเอเชียในด้านของตะวันตกเฉียงเหนือของแผ่น ซึ่งทำให้ทางตะวันตกของแผ่นเคลื่อนตัวช้าลง

ขณะที่ทางตะวันออกของแผ่นได้เคลื่อนตัวอย่างง่ายโดยมุดตัว ไปลงไปใต้เกาะสุมาตราไปยังตะวันออกเฉียงเหนือ โซนที่มุดตัวลงสุมาตรานี้ทำให้เกิดการไหวอย่างรุนแรงแมกนิจูด 9.1 และเกิดซึนามิในปี 2004.

การวิเคราะห์ทางแผ่นดินไหวแสดงให้เห็นว่าการไหวในวันที่ 11 เมษายน "เกิดขึ้นจากการแตกร้าวของรอยเลื่อนต่างๆ ที่กระจายกันเป็นเครือข่ายอย่างซับซ้อนอย่างที่ไม่เคยเขียนไว้ในประวัติศาสตร์ของแผ่นดินไหว" นักวิจัยได้เขียนไว้

การวิเคราะห์ถูกเปิดเผยลำดับของการแตกของรอยเลื่อนที่ได้ทำให้เกิดแผ่นดินไหว 8.7 นี้ และได้ประมาณ

ความยาวและการไถลของรอยเลื่อนคือ
- การไหวเริ่มเด้วยการสั่นสะเทือน 50 วินาทีของรอยเลื่อนแตกและขยายออกไปทางตะวันตก-ตะวันตกเฉียงเหนือ ไปยังตะวันออกเฉียงใต้ ด้วยศูนย์กลางการไหวหางไปหลายร้อยไมล์จากตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะสุมาตรา รอยเลื่อนก็แตกไปด้วยความยาวประมาณ 90 ไมล์ แตกออกไปทั้งสองข้าง คือ ทั้งตะวันตก-ตะวันตกเฉียงเหนือ และตะวันออก-ตะวันออกเฉียงใต้ และลึกอย่างน้อย 30 ไมล์ เกือบจะฉีกออกไปทั้งแผ่นเปลือก Koper กล่าว ท้องทะเลข้างหนึ่งของรอยเลื่อนเลื่อนไปประมาณ 100 ฟุต ผ่านก้นทะเลไปยังอีกฝั่งของรอยเลื่อน

- รอยเลื่อนที่สอง, ที่เลือนไปประมาณ 25 ฟุต เริ่มแตกประมาณ 40 วินาทีหลังจากแผ่นดินไหวเริ่มต้น และก็ขยายตัวออกไปประมาณ 60 ไมล์ ถึง 120 ไมล์ ทางเหนือ-ตะวันออกเฉียงเหนือ ถึง ใต้-ตะวันตกเฉียงใต้ และแตกออกไปตั้งฉากกับรอยเลื่อนอันแรกและตรงกันข้ามกัน

- รอยเลื่อนที่สาม เกิดขึ้นไปพร้อมๆ กันกับรอยเลื่อนอันแรกและประมาณ 90 ไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ของมัน และเริ่มแตกประมาณ 70 นาทีหลังจากที่การสั่นไหวได้เริ่มต้นและแตกไปเรื่อยๆ ประมาณ 90 ไมล์ รอยเลื่อนนี้ได้เคลื่อนตัวไปประมาณ 70 ฟุต

- รอยเลื่อนที่สี่ ได้เกิดขึ้นขนานไปกับรอยเลื่อนแรกและรอยเลื่อนที่สาม แต่ไปยังทาง ตะวันตกเฉียงเหนือของรอยเลื่อนที่หนึ่งและสาม มันเริ่มแตกประมาณ 145 วินาทีหลังจากแผ่นดินไหวได้เริ่มต้นขึ้น และดำเนินการต่อไปอีกประมาณ 15 วินาที จนกระทั่งการไหวได้สิ้นสุดลงหลังจากใช้เวลาทั้งหมด 2 นาที 40 วินาที การแตกของรอยเลื่อนยาวประมาณ 30 ไมล์ ถึง 60 ไมล์ แผ่นดินที่รอยเลื่อนข้างหนึ่งอยู่ขยับตัวประมาณ 20 ฟุตของแผ่นดินอีกข้างหนึ่ง