...เวลามสูตร...

...เวลามสูตร...

เวลามสูตร...
( พระสูตร ที่กล่าวถึงลำดับแห่งอานิสงส์ของการกระทำดี )

ดูกรคฤหบดี...เรื่องเคยมีมาแล้ว มีพราหมณ์ชื่อ เวลามะ พราหมณ์ผู้นั้น
ได้ให้ทานเป็นมหาทานอย่างนี้ คือ...ได้ให้ถาดทองเต็มด้วยรูปิยะ
๘๔,๐๐๐ ถาด ถาดรูปิยะเต็มด้วยทอง ๘๔,๐๐๐ ถาด ถาดสำริดเต็มด้วย
เงิน ๘๔,๐๐๐ ถาด ให้ช้าง ๘๔,๐๐๐ เชือก มีเครื่องประดับล้วนเป็นทอง
มีธงทอง คลุมด้วยข่ายทอง ให้รถ ๘๔,๐๐๐ คัน หุ้มด้วยหนังราชสีห์
หนังเสือโคร่ง หนังเสือเหลือง ผ้ากำพลเหลือง มีเครื่องประดับล้วนเป็น
ทอง มีธงทองคลุมด้วยข่ายทอง ให้แม่โคนม ๘๔,๐๐๐ ตัว มีน้ำนมไหล
สะดวก ใช้ภาชนะเงินรองน้ำนม ให้หญิงสาว ๘๔,๐๐๐ คน ประดับด้วย
แก้วมณีและแก้วกุณฑล ให้บัลลังก์ ๘๔,๐๐๐ ที่ ลาดด้วยผ้าโกเชาว์ ลาด
ด้วยขนแกะสีขาว เครื่องลาดมีสัณฐานเป็นช่อดอกไม้ทำด้วยหนังชะมด
มีเครื่องลาดเพดาน มีหมอนข้างแดงทั้งสอง ให้ผ้า ๘๔,๐๐๐ โกฏิ เป็น
ผ้าเปลือกไม้ ผ้าแพร ผ้าฝ้าย เนื้อละเอียด จะป่วยกล่าวไปไยถึงข้าว น้ำ
ของเคี้ยว ของบริโภค เครื่องลูบไล้ ที่นอน...

ดูกรคฤหบดี...ทานที่บุคคลเชื้อเชิญท่านผู้ถึงพร้อมด้วยทิฐิผู้เดียวบริโภค
มีผลมากกว่าทานที่เวลามพราหมณ์ให้แล้ว

ดูกรคฤหบดี...ทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้ 'ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยทิฐิ' ๑๐๐ ท่าน
บริโภค มีผลมากกว่าทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยทิฐิผู้เดียว
บริโภค

ทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้ 'พระสกทาคามี' ผู้เดียวบริโภค มีผลมากกว่าทาน
ที่บุคคลเชื้อเชิญให้ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยทิฐิร้อยท่านบริโภค

ทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้ 'พระสกทาคามี' ร้อยท่านบริโภค มีผลมากกว่า
ทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้พระสกทาคามีผู้เดียวบริโภค

ทานที่บุคคลเชื้อเชิญให้ 'พระอนาคามี' ผู้เดียวบริโภค มีผลมากกว่าทาน
ที่บุคคลเชื้อเชิญให้พระสกทาคามีร้อยท่านบริโภค

 

ทานที่บุคคลเชื้อเชิญ 'พระอนาคามี' ร้อยท่านบริโภค มีผลมากกว่าทาน
ที่บุคคลเชื้อเชิญพระอนาคามีผู้เดียวบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'พระอรหันต์' ผู้เดียวบริโภค มีผลมากกว่าทานที่
บุคคลเชื้อเชิญให้พระอนาคามีร้อยท่านบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'พระอรหันต์' ร้อยท่านบริโภค มีผลมากกว่าทาน
ที่บุคคลถวายให้พระอรหันต์ผู้เดียวบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'พระปัจเจกพุทธเจ้า' รูปเดียวบริโภค มีผลมากกว่า
ทานที่บุคคลถวายให้พระอรหันต์ร้อยรูปบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'พระปัจเจกพุทธเจ้า' ร้อยรูปบริโภค มีผลมากกว่า
ทานที่บุคคลถวายให้พระปัจเจกพุทธเจ้ารูปเดียวบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า' บริโภค มีผลมาก
กว่าทานที่บุคคลถวายให้พระปัจเจกพุทธเจ้าร้อยรูปบริโภค

ทานที่บุคคลถวายให้ 'ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข' บริโภค มีผล
มากกว่าทานที่บุคคลถวายให้พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าบริโภค

การที่บุคคลสร้าง 'วิหาร' ถวายสงฆ์ผู้มาจากจาตุรทิศ มีผลมากกว่าทาน
ที่บุคคลถวายให้ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขบริโภค

การที่บุคคล 'มีจิตเลื่อมใสถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ'
มีผลมากกว่าทานที่บุคคลสร้างวิหารถวายสงฆ์อันมาจากจาตุรทิศ

การที่บุคคลมีจิตเลื่อมใส 'สมาทานสิกขาบท' คือ...งดเว้นจากปาณาติบาต
ฯลฯ จากการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย อันเป็นฐานะแห่งความประมาท
มีผลมากกว่าการที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม เเละพระสงฆ์
เป็นสรณะ (ข้อนี้คือเบญจศีล หรือศีลห้า)

การที่บุคคล 'เจริญเมตตาจิต' โดยที่สุดแม้เพียงเวลาสูดดมของหอมมีผล
มากกว่าการที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสสมาทานสิกขาบท คือ...งดเว้นจากปาณา-
ติบาต ฯลฯ

การที่บุคคลเจริญ 'อนิจจสัญญา' แม้เพียงเวลาลัดนิ้วมือ มีผลมากกว่าการที่
บุคคลเจริญเมตตาจิตโดยที่สุดแม้เพียงเวลาสูดดมของหอมฯ (หมายถึง...
อนิจจสัญญา คือ...การคิดว่าร่างกายและสังขารทั้งปวง เป็นของไม่เที่ยง)

...เวลามสูตร (๒๒๔)...
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์...ฯ
fficeffice" /><O></O>

 

สรุปว่า "ยอดแห่งบุญ" หรือ "บุญอย่างสูงสุด" คือ....
การเจริญ "อนิจจสัญญา" แม้เพียงลัดนิ้วมือเดียว ประมาณว่าดีดนิ้วมือเท่านั้น
แต่ในข้อนี้ต้องหมายถึงเกิด "ญาณทัศนวิสุทธิ" ขึ้นในจิต
คือบรรลุมรรคผลขั้นต้นแล้วนั่นเอง
การเจริญอนิจจสัญญา โดยใช้จินตาญาณ นึกคิดคาดหมายใส่ใจถึง
ความไม่เที่ยงของทุกสรรพสิ่งอยู่เป็นประจำ
จึงเป็นแนวทางไปถึงยอดแห่งบุญได้ในที่สุด...
สาธุ