นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ทิพย์อักษร ใครมาจากพญานาค ทิพย์อักษรรับเป็นญาติหมดครับ ไม่เห็นแปลกอะไรครับ ญาติเยอะขนาดนั้น จำได้หมดหรือเปล่า หนอ...

 

เกรงใจน้องๆ ค่ะ..ทิพย์อักษรรับหมดเวลาเจอต้องให้ น้องๆทัก ก่อน

ไม่งั้นไม่รู้ค่ะ...

 

อ่าาาาาาาาาาา.....หลังไมค์นานจังเยย...

แฟนคลับชักเซงงงงงงงงง....แล้วนะ

 

ขำๆ แก้เซ็ง จากเฟสคร้า..าา

 

วันนี้ สมาชิกเยอะอ่ะ อึดอัดจัง

ขอไปสูดอากาศบริสุทธิ์นอกถ้ำก่อนแล้วนะ

 

แล้วรีบๆกลับมานะคะ ....

 

ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกจร้า...ป้วนเปี้ยนอยู่หน้าถ้ำนี่แหละ

ไปหาเรื่องโดนด่าจั๊กน้อย...เดี๋ยวนอนไม่หลับ ฮ่าฮ่า..

 

พี่รั้ง อยู่ไหนคะ?...มาเล่านิทานด่วนเลยคร้า...

รอจนเมื่อยไปสปามาหลายรอบแล้วนะค้าาาา

 

...มีคนนำทางพาดากับพี่รั้งไปที่บ่อ
น้ำเล็กๆ ขนาดไม่ถึงศอกเขาบอกให้หย่อนก้อนศิลาเล็กดำลงไป

จากนั้น......แผ่นศิลาที่ก้นบ่อก็เลื่ออนขึ้นมา

เป็นศิลาสีน้ำตาลแดงใสเป็นกระจก

หลังจากนกมิอลูบแผ่นหินนี้เพื่อ

เอาน้ำออก จากนั้น อักษรโบราณสีทองก็ปรากฏเต็มแผ่น

คนนำทางบอกให้รีบอ่าน ไม่เช่นนั้น ตัวอักษรจะเลือนหายไป

เป็นคัมภีร์เวทสำคัญ..เขาบอกเท่านี้

ดากับผู้นำทางและพี่รั้งช่วยกันอ่

 

มีเหตุการณ์ก่อนที่ดาจะไปบ่อน้ำค่ะ แต่พยายามแก้ไขและพิมพ์เพิ่ม


ในข้อความต้นกับท้ายสุด...แต่ไมสามารถ..พิมพ์หลายหนแล้วน่ะค่ะ


สงสัยทั้งหมด...ดาจะเพี้ยนเองมั้ง

 

แวะมาสวัสดีและทักทายคะ

เป็นกำลังใจให้คุณ

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 17 คน ( เป็นสมาชิก 12 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน )
nouk, wanjai99, ศิวกา, พิมพัดดา, jernnrej_JJ, zaxc, nurse_2510, fahmui, Worrada, sajina, saekue20, โกมิน

คุยอะไรกันบ้างก็ได้นะคะ เงียบ...เชียบ...วังเวง...ชอบก๊ล..ลลล
ตาสบตากันเป็นปลากัดเลยนะ เดี๋ยวก็.....หรอก

เอากลอนเศร้ามาฝากยามฝนตกกันจร้า..าา

เตือนใจ...!!

ทุกรายล้อมรอบวิถีล้วนสีสัน

ดั่งวิมานในฝัน..สิ้นเหงา

ดอกดิน..ยังชูดอกมาหยอกเย้า

ชําระความโศกเศร้า..ทรมาน

 

เห็นรูปแรกแล้วนึกถึงพี่ฟ้ามุ่ยเลย^^

 

ส่วนตัวคิดว่าคุณดาคงไม่เพี้ยนหรอกค่ะแต่เบื้องบนอาจจะไม่อยากให้เปิดเผยความลับสวรรค์ในนี้ก่ได้ ยังไงลองPM ไปหาพี่รั้งก่อนดีกว่าไหมคะ

 

ร๊อนิทานเรื่องต่อๆไป คะ พร้อมทางนี้แวะอ่านตามนิทานเรื่องเก่า ขอตามอย่างช้าๆนะคะ พึ่งมาใหม่ แต่ห้องนิทาน ปาเข้าไป เก้าร้อยฟ่า

 

วันนี้หมดเวลา ขอตัวก่อนนะคะทุกๆท่าน

 

น้อง zaxc เมื่อวานสัญญาอะไรไว้กับพี่รั้งคะ?

เล่ามา..ซะดีๆ รออ่านหนอ...

 

ไม่เล่า...งั้นเล่าเอง ไม่อยากอ่านก็ต้องอ่าน ฮ่าฮ่า...ชอบบังคับ

นิทานฝันเมื่อคืนค่ะ นั่งนึกอยู่ตั้งนาน แต่ก็จำได้หน่อยเดียว

เมื่อคืนสวดมนต์อย่างเดียว ไม่ได้นั่งสมาธิค่ะ หลับดีแต่รู้สึกร้อนทั้งคืน
อาการนี้ หมายถึงมีสิ่งที่ไม่ดีมารบกวน แล้วองค์แม่แผ่พลังมาคุ้มครอง

ฝันว่าวิ่งหนีผู้หญิง มีคนพยายามจะให้เราอยู่ภายใต้ความควบคุมอีกแล้ว
แต่เราสามารถวิ่งหนีพ้น และเราก็จุดพลุปาขึ้นไปบนฟ้า ดังลั่นเลย ฮ่า...สวยงามมาก เป็นแท่งผลึกสีหวานๆ

จำได้แค่นี้แหละ รายละเอียดมันเยอะก็เลยขี้เกียจจำ อ่ะ

รายต่อไป...เล่ามาซะดีๆ คร้า...

 

ไม่มีคนเล่าเลยอ่ะ..................

ความรัก..บนทางนฤพาน

"การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักร
ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป
ไม่มีอะไรจากเราไปตลอดกาล
ถ้าคลี่เวลาออกเป็นเส้นตรงและสามารถเห็นได้จริงทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคตพร้อมกัน
เราคงเห็นตัวเองได้ของรักแล้วเสียของรัก
หัวเราะแล้วร้องไห้ พบแล้วพลัดพราก
ย้อนเวียนกลับไปกลับมา สลับกันเป็นสายโซ่ยืดยาว"

บทสรุปหนึ่งก็คือว่า รักแท้น่ะมีจริง แต่ที่จริงกว่านั้นคือกิเลส
หมายความว่าถ้ามองตามสายตาทางโลกก็ต้องว่ามี
แต่ถ้ามองตามสายตาทางธรรม ก็ต้องว่ารากของรักแท้นั้นมาจากกิเลสนี่เอง
ที่รักแท้จะมีอันต้องกลับกลายเป็นรักเก๊ ก็ด้วยกิเลสอันเดียวกันอีกนั่นแหละ
โดยมีตัวแปรเช่นบุคคล เวลา และสถานการณ์มาร่วมสมการกิเลส

"พระพุทธองค์ท่านตรัสว่า
คนเรามีรักร้อยก็นับว่าทุกข์ร้อย
มีรักสิบก็นับว่าทุกข์สิบ
มีรักหนึ่งก็นับว่าทุกข์หนึ่ง
หากไม่มีรักเลย ก็แปลว่าไม่ต้องมีทุกข์เพราะรักเลยเช่นกัน…

สรุปคือ ความรักเป็นแค่รูปแบบหนึ่งของความทุกข์เท่านั้น
ต่อให้รักกันยืดยาวจนแก่เฒ่า วันหนึ่งก็ต้องทุกข์ใหญ่หลวง
เพราะความพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รักอยู่ดี”

กิเลสมากก็ทุกข์มาก กิเลสน้อยก็ทุกข์น้อย
สมดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์

ภพชาติ ความสัมพันธ์ และสายใยต่างๆ นั้นซับซ้อน
มีความไม่แน่นอนเป็นความหวังได้ด้วยเหตุปัจจัยอันลึกลับเกินหยั่ง
ทำใจไว้แต่แรกว่าเราทุกคนเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยว จะได้สบายใจในระยะยาว