ผลกรรมจากการผิดศีลข้อ3 นอกใจสามี

ปัจจุบันนี้สังคมไทยเรากระทำผิดศีลข้อ 3 กันมากจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาก็เลยอยากจะเราเรื่องของตนเองอย่างน้อยก็อาจจะทำให้เป็นแนวคิดของใครได้บ้างก่อนอะไรที่จะสายเกินไปอย่างดิฉัน

ดิฉันแต่งงานแล้วอยู่กับแฟนมีลูกด้วยกันมา 10 ปี เมื่อ2ปีกว่าได้รู้จักผู้ชายคนนึงในงานเลี้ยงบริษัทเค้าถามว่ามีแฟนยังเราก็ตอบยังยังไม่มี เค้าขอเบอร์โทรเราก็ให้เบอร์โทรที่ทำงานไปไม่ได้ให้เบอร์ส่วนตัว หลังจากงานเลี้ยงเค้าก็โทรมาหาคุยด้วยทุกวันตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่หลังๆเหมือนเราไปหลงคารมเค้าคิดว่าเค้าเป็นคนดีเราก็เลยรู้สึกว่าชอบเค้าและก็ชอบเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ เรากับเค้าก็เลยคบกันแต่ก็คือคุยกันทางโทรศัพท์อย่างเดียวไม่เคยเจอกัน จนหลังๆเริ่มผิดสังเกตแฟนเค้าก็คงเริ่มรู้ว่าเราแปลกไปแต่เค้าก็ให้เกียรติเค้าไม่เคยถามว่าใคร มีครั้งนึงเค้าแอบได้ยินเราคุยกับผู้ชายคนนี้เค้าก็พูดเตือนเราว่าเราโตแล้วมีลูกแล้วทำอะไรก็คิดให้ดีดี แต่ตอนนั้นเหมือนหลงผู้ชายคนนี้มาก จนสุดท้ายสามีจับได้ว่าเราแอบคุยกับคนอื่นอยู่เค้าเสียใจมากก็เลยจะเลิกกับเรากลับไปอยู่บ้านเค้า เราก็ไม่อยากเลิกก็ตามเค้าไปอยู่บ้านกับเค้าด้วย แต่เราก็ตัดใจจากคนนั้นไม่ได้เราก็ยังแอบโทรคุยกันตลอดสุดท้าย ก็มีเหตุการณ์ที่ต้องกลับมาอยู่บ้านไม่กลับไปอยู่กับสามี เราจึงขึ้นไปหาผู้ชายคนนั้นมีอะไรกับเค้าตั้งแต่วันนั้น เราก็ไม่เคยติดต่อกับสามีอีกเลย (เพราะที่เรากลับมาอยู่บ้านตัวเองส่วนนึงเรากลับมาทำงานที่นี่และลูกเราก็อยู่ที่บ้านเราเองให้พ่อกับแม่ช่วยเลี้ยงให้)

ตั้งแต่นั้นมาเรากับคนใหม่ก็คบกันไปมาหากันตลอดเค้าก็มาบอกทีหลังว่าเค้ามีแฟนอีกคนแต่ไม่ได้แต่งงานเพิ่งคบกันพร้อมเราอยู่คนละที่ ตอนแรกก็เสียใจแต่ก็รักเค้าก็ยอมคบกับเค้า แฟนใหม่คบผู้หญิงคนนั้นได้ปีนึงเค้าก็เลิกกับคนนั้น และมีเราคนเดียวพาเราไปหาพ่อแม่เค้า ตลอดเวลาที่คบกันเค้าอยากมีลูกจะคอยถามว่าเมื่อไรเราจะท้องมีลูกให้เค้าสักที เค้าเคยชวนให้เราไปอยู่กับเค้า(เราอยู่กันคนละจังหวัด)ใจเราอยากขึ้นไปอยู่แต่ติดว่างานที่ทำอยู่ก็ดีและเราก็มีภาระเรื่องลูก คบกันประมาณเกือบ2 ปีเค้าก็มีผู้หญิงเป็นเด็กปวช.มาชอบเค้าก็แอบมีผู้หญิงคนนี้ ทุกอย่างเริ่มผิดสังเกตเพราะตลอดเวลาที่คบกัน 24 ชม.เราจะคุยกันตลอดเราถึงเชื่อใจว่าเค้าไม่มีใคร (กลางคืนนอนตี3-4เค้าก็ยังโทรหาตลอดเพราะเค้าขี้หึงกลัวเรามีใคร) แต่พอมีคนอื่นเค้าโทรหาเราน้อยลง วันหยุดเช้าโทรหาเราแต่สายๆก็จะตต.เค้าไม่ได้เลยโทรเป็นร้อยสายก็ไม่รับ บางครั้งก็ปิดเครื่องจนเย็นเค้าถึงจะโทรหาเราโกหกเราสารพัดง้อเราพูดดีกับเรากลางคืนโทรหาก็จะเจอขึ้นรอสายตลอดจะขึ้นไปหาก็ไม่มีเงินไป

1 เดือนกว่าที่เป็นอย่างนี้ทรมานมากร้องไห้ทุกวันจนร่างกายซูบผอม จนวันนึงเราขึ้นไปหาถึงจับได้ว่าเค้ามีคนอื่นเพราะเราหาเบอร์โทรจนเจอเบอร์ผู้หญิงคนนั้น ครั้งแรกที่รู้เค้าบอกว่าเลือกเรารักเรา แต่จริงๆแล้วเค้ายังคบคนนั้นบอกกับเราว่าเดี๋ยวผู้หญิงก็ไปมีคนอื่นเอง แต่ตลอดเวลาที่เค้าไปคบคนนั้นผู้หญิงคนนั้นก็จะส่งข้อความไม่ดีมาให้เราตลอด จนสุดท้ายคบกับเด็กคนนั้นได้3เดือน ก็เลิกกับผู้หญิงคนนั้น เพราะเพื่อนของเด็กคนนั้นช่วยให้เลิกกัน ตอนที่เลิกกันเด็กคนนั้นเรียกร้องเงินกับแฟนเรา 14000 บาท ถ้าไม่ให้จะฟ้องตำรวจเพราะเด็กคนนั้นอายุ17 ไม่ถึง 18 ตอนแรกแฟนเราหลงเด็กคนนี้มาก แต่พอถูกไถเงินทุกวันนี้แม้แต่ชื่อยังไม่อยากได้ยิน ช่วงที่เลิกกับเด็กคนนั้น เราก็ท้องกับเค้าพอดี ลูกที่เค้าเคยบอกว่าอยากมีเราคิดว่าคงจะทำให้เค้าคิดได้คงเลิกเจ้าชู้
เราท้องได้3-4 เดือนเค้าก็มาขมากับพ่อแม่เราเดือนมกราคม แต่พอเดือนกุมภาเค้าก็ไปติดผู้หญิงคนใหม่อีกครั้งนี้หนักกว่า เพราะเค้าไปกินนอนกับผู้หญิงคนนั้นเลย เช้าโทรหาเราแต่กลางคืนจะตต.ไม่ได้เลย สดท้ายเราตัดสินใจขึ้นไปหาเค้าตอนนั้นท้องประมาณ5 เดือน เค้าไม่อยู่บ้าน เค้าไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นทุกวันผู้หญิงเป็นนักศึกษาเรียนปี4 อายุ22-23 พอเรารู้เรื่องเค้าเค้ากลับเลือกผู้หญิงคนนั้นแตเค้าบอกว่าเค้าไม่ทิ้งลูกแต่เค้าไม่ยอมบอกว่าเค้าทิ้งเรา พอเรากลับมาทำงานเค้าก็ยังโทรหาเราอยู่เราก็ไม่เคยโทรหาผู้หญิงคนนั้น

จนสุดท้ายเราทนความเห็นแก่ตัวเค้าไม่ได้ จีงโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเราเป็นเมียเค้าพอแฟนเรารู้เค้าโกรธมาก บอกให้เราโทรไปแก้ตัวกับผู้หญิงคนนั้นว่า เราโกหกแค่โทรมาแกล้ง แล้วเค้าถึงจะยอมคบเราเหมือนเดิม แต่เราไม่ทำแฟนเราเค้าก็เลยเลิกกับเรา แล้วโทรไปง้อผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเค้าก็รู้ความจริงทุกอย่างว่าผู้ชายคนนี้มีเมียแล้วและก็ท้องใกล้จะคลอดแต่ผู้หญิงก็ไม่เลิกยังคบกัน สุดท้ายเค้าสองคนก็คบกันเหมือนเดิม ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ด้วยกัน ช่วงท้อง4-5 ก่อนคลอดเราอยู่ตัวคนเดียวเสียใจแค่ไหนก็ต้องพยายามเข็มแข็งเพื่อลูกที่กำลังจะเกิดมา นานๆก็จะโทรหาเราทีพอลูกเกิดมาเค้าถึงโทรมาหาถามเรื่องลูกทุกวัน ตอนนี้ลูกเพิ่งได้ 1 เดือนเอง

 

อ่านไม่รู้เรื่องเลยตาลาย เวลาพิมพ์เว้นวรรคกับจัดย่อหน้าหน่อยก็ดีนะครับ

 

วันที่ทะเลาะกันตอนแรกเราอยากลองใจเค้าดูลองง้อเค้าถามเค้าว่าไม่รักเราแล้วเหรอบอกให้เค้าเห็นแก่ลูกเค้าบอกเราว่า"กูไม่รักมึงแล้ว ลูกกูไม่ทิ้งแต่กูทิ้งมึงไปนานแล้ว" ตั้งแต่วันนั้นที่เค้าพูดคำนี้เราก็ไม่เคยง้อเค้าอีกเลยไม่เคยโทรหามีแต่เค้าโทรมา แต่โทรมาถามเรื่องลูก

ถ้าใครอ่านแล้วจะสน้ำหน้าเราก็ไม่ว่า เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นกรรมที่เราเคยทำกับแฟนเก่าเราไว้สุดท้ายเราก็ไม่เหลือใคร ถ้าวันนั้นเราไม่เปิดโอกาสคุยกับเค้าให้เค้ามาจีบ(ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเรามีสามีแล้ว)รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเองรู้จักผิดชอบชั่วดีวันนี้เราก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้

แฟนเก่าเค้าเป็นคนดีมากเค้ารอเรามาตลอด รอว่าเมื่อไหร่เราจะเอาลูกนั่งรถไปหาเค้าที่บ้านมองดูรถตู้ที่มาส่งคนขี่ตามจนสุดท้ายเมียกับลูกก็ไม่มา จากที่เคยเป็นคนอ้วนหนัก90 เหลือแค่70 พยายามทำงานให้พอมีเงินเพื่อวันนึงเค้ามีเงินเค้าจะได้มารับลูกกับเมียไปอยู่จะได้ไม่ต้องลำบาก บางครั้งเคยโทรหาเราบอกว่าคิดถึงเราอยากให้เราไปหายังรักเราตัดใจจากเราไม่ได้ (ตอนหลังที่มาเจอกันเพราะเค้ามาเยี่ยมญาติที่กรุงเทพเค้าพูดให้ฟัง) แต่เราก็ไม่กลับไปเพราะส่วนนึงเราคยลองใจคนใหม่(ตอนคบกันได้ปีกว่า)ว่าแฟนเก่ามาขอคืนดีแต่เค้าบอกว่า ตั้งแต่วันที่เรามีอะไรกับเค้าวันแรกเราเป็นเมียเค้าแล้ว คำนี้มันทำให้เราติดอยู่กับไม่เคยกลับไปหาแฟนเก่าอีกเลย เราคิดว่าเราเป็นคนผิดก้าวออกมาแล้ว และตลอดเวลาที่คบกับคนใหม่เราก็ไม่เคยไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นเพราะเราคิดว่าเราผิดกับแฟนคนแรกเราก็ไม่ต้องการให้มันเลวร้ายไปกว่านี้
ผู้ชายคนใหม่จริงๆแล้วเค้าเป็นคนเจ้าชู้ ชีวิตเค้าทำให้ผู้หญิงเสียใจมาหลายคนแล้ว ตอนเรียนเค้าก็มีลูกให้พ่อแม่เค้าเลี้ยงไม่เคยสนใจลูกเลยตอนนี้ลูกอายุ12 ปี เมื่อ4-5 ปีก่อนก็มีลูกกับผู้หญิงอีกคนท้องได้ 6 เดือนก็เลิกแต่เค้าบอกว่าผู้หญิงเลิกเองง้อแล้วแต่ไม่ยอมคืนดี เค้าเก็บเบอร์ผู้หญิงคนนี้ไว้เราเคยโทรคุยเค้าบอกว่าผช.ไม่มีความรับผิดชอบเราแค่สงสัยถ้าผช.ไม่ชั่วขนาดนั้น ท้องลูก 6 เดือนก็คงไม่ยอมเลิก ชีวิตผช.คนนี้จะคบผญ. 2 คนคู่กันตลอดไม่เคยพอในเรื่องผญ.คบกับใครไม่เกิน 2 ปีก็เลิก คบใหม่ๆจะปากหวาน เอาใจเก่ง แต่จริงๆแล้วเป็นคนโมโหร้าย เราโดนเค้าตี โดนเค้าด่า โดนเค้าทำร้ายจิจใจเราสารพัด ที่ร้ายสุดทิ้งเราตั้งแต่เราท้องได้ 5 เดือนไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอย่างมีความสุขและไม่เคยสำนึกหรือรู้สึกเสียใจในสิ่งที่เค้าทำกับเราสักนิด

ที่เขียนมาไม่ใช่อยากเอาเรื่องไม่ดีของเค้าหรือของเรามาให้คนอื่นรับรู้ แต่จุดประสงค์ที่เอาเรื่องของตัวเองมาลง เพราะอยากให้เห็นผลกรรมจากสิ่งที่เราทำไว้เพื่อเตือนใจใครหลายๆคนไม่อยากให้ใครต้องมาทำผิดเหมือนเรา ไม่มีใครทำชั่วแล้วได้ดี เพราะทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้นเพียงแต่ว่าผลกรรมไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วมันจะส่งผลมาให้เราวันไหนเท่านั้นเอง ศึลข้อ 3 เป็นศีลที่รักษาได้ยากเพราะกิเลสที่มันมีเข้ามามันไม่ทำให้ใครมานึกถึงว่าสุดท้ายผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร

สุดท้ายวันนี้เราไม่เหลือใครสักคนต้องเลี้ยงลูก 3 คนตัวคนเดียวทำให้ลูกไม่มีพ่อ เสียใจแค่ไหนก็ต้องสู้เพราะเรายังมีลูกชีวิตน้อยๆ ที่เราต้องดูแลเค้าให้ดี

 

ยังเหลือ"ตนเอง"ก็ดีแล้วครับ .. เมื่อทราบชัดในเหตุที่นำผลมาให้ตนได้เช่นนี้ก็นับว่ามีอุปนิสัยแห่งความเป็นบัณฑิตแล้ว เำพราะสามารถวางใจยอมรับผลที่เกิดได้โดยไม่กล่าวหาคนอื่นว่าเป็นเหตุทำให้ตนเข้าถึงทุกข์...ท่านจขกท ได้ทำกุศลแล้วด้วยการกล่าวธรรม คือเตือนบุคคลทั้งหลายมิให้ประมาทเช่นตนในกาลก่อน น่านิยมยิ่งนัก ..

บัดนี้ ท่านจขกท พึงละความขุ่นใจในความประมาทของตนเสีย เพราะจิตที่วิตกกังวลอยู่นั้น หาใช่บุญอันใดไม่ ท่านพึงปรารภความเพียรที่จะประพฤติศีลทั้งหลายให้มั่นคงแน่วแน่เถิด หิริโอตตัปปะอันเกิดขึ้นในเวลานี้ จะช่วยให้การประพฤติศีลของท่านเป็นของง่าย .. เมื่อท่านเจริญในศีลเนืองๆ ท่านย่อมได้ท่อธารที่จะต่อรับเอาผลของกุศลกรรมต่างๆมาเบียดแทรกอกุศลวิบากออกไปได้ในไม่ช้า...

ขออย่าได้ท้อหรือยอมตนเพื่อใช้กรรมอะไรๆ อันเป็นความคิดแบบปล่อยตัวไปตามยะถากรรมซึ่งไม่ใช่คำสอนในพระพุทธศาสนาอันใด พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนว่า"บุคคลย่อมล่วงพ้นทุกข์ได้เพราะความเพียร"...เพียรในกุศลกรรมทั้งหลายให้ยิ่ง เพราะกุศลกรรมย่อมนำสุขมาให้ตน..

แม้หากยังถูกทุกข์ท่วมทับอยู่ ก็พึงอย่าได้ท้อ ให้ทราบว่า ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะอำนาจแห่งอกุศลวิบากมีกำลังอยู่ แต่หากเราหมั่นตั้งใจเจริญกุศล ให้มากแล้ว บุญย่อมมีกำลังขึ้นเช่นกัน เมื่อกำลังบุญมากพอ ครานั้นเขาก็ย่อมส่งวิบากที่ดีให้ได้..เราทั้งหลายต่างทำกรรมมาทั้งดีและชั่วแทบทุกอย่างมานับไม่ถ้วน ในสังสารวัฏอันหาเบื้องต้นและที่สุดไม่ได้แล้ว...

เป็นกำลังใจให้ครับ..

 

ต้องขอโทษหากข้อความที่เขียนไปอาจจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง
ทุกวันนี้เสียใจมากตลอดเวลาคิดแต่เรื่องนี้อยากจะลืมมันก็ลืมไม่ได้สักที แค้นที่เค้าทิ้งเราแล้วไปมีความสุขไม่เคยรับรู้ความทุกข์ของคนอื่น ไม่คิดว่าเค้าจะกล้าทิ้งเราที่กำลังท้องได้ลงคอ เสียใจที่ทำให้ผู้ชายดีดีที่รักเราจริงต้องมาเสียใจ เราเคยทำให้เค้าเสียใจยังไงวันนี้เราก็ได้รับสิ่งที่เราทำกับเค้าหมดทุกอย่าง

 

อยากให้ท่านผู้รู้ทั้งหลายช่วยแนะนำว่าเราควรทำใจยังไงไม่ให้เป็นทุกข์(เพราะคนที่ทุกข์คือตัวเราเค้าไม่ได้มาทุกข์หรือสำนึกผิแล้วเราจะทุกข์เพราะเค้าไปทำไม) แต่ทำงัยก็ลืมไม่ได้สักที อยากอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุข เลี้ยงลูกสอนลูกให้เค้าเป็นคนดี บางครั้งแค้นคิดแช่งเค้าให้เค้าเจอในสิ่งที่เค้าทำไม่ดีกับเราแต่ความคิดนั้นมันบาป

 

น่าหนักใจแทนคุณ มันเป็นกรรมกันไปซะแล้วตอนนั้นคุณกับแฟนใหม่ศีลเสมอกันคือผิดข้อ 3 น่ะ แต่คุณรู้สึกตัวก็ดีแล้วอนุโมทนาบุญด้วยนะ เรื่องนี้มันห้ามยากไม่งั้นพระพุทธเจ้าคงไม่บัญญัติไว้หรอก ศึกษาธรรมะ ฟังธรรม ฟังเพลงธรรมะ ทำบุญตามโอกาส นึกถึงเด็กที่จะเกิดมาให้มาก ทำใจให้สบาย(แม้จะยาก) อย่าไปแค้นเขาเลย สามีคุณยังอภัยคุณได้ คุณก็ต้องอภัยให้เขาได้ ลองคิดดู เขาเป็นคนเจ้าชู้มาตลอดยังไม่มีใครเปลี่ยนเขาได้ ส่วนคุณกับสามีอยู่ด้วยกันดีๆ คุณกลับเปลี่ยนไปจากดีก็ต้องกลายเป็นไม่ดีเช่นนั้นเอง ช่วงนี้คุณต้องทำใจให้ได้เพราะว่าทุกสิ่งมันกำลังสนองคืนมา อย่าได้แค้นเขาจนติดตัวไปแก้คืนกันอีก

 

ละอัตตา กลับไปหาคนเก่าเถอะครับแบบนี้ แล้วก็ไม่ทำชั่วใดๆ อีกต่อไป
ปฏิบัติธรรมเท่านั้น จะเป็นทางออกพ้นทุกข์ได้ อ่านธรรมะยังไง ก็วางทุกข์ไม่ได้ ต้องปฏิบัติเท่านั้นครับ

 

คนเราทุกคนไม่ว่าหญิงชาย สูงต่ำดำขาว ร่ำรวยยากจน มีความรู้หรือไม่มี มักหนีไม่พ้นกิเลสทั้งหลายที่มันยั่วยุ และกิเลสทั้งหลายมักมีพลังทั้งขั้วบวกและขั้วลบ ที่จะดึงดูดเราทั้งหลายให้ตกลงอบาย กว่าเราๆท่านๆ จะเท่าทัน หลุดพ้น และเอาชนะมันได้ต้องใช้เวลาเป็นแสนเป็นล้านชาติ ซึ่งแล้วแต่เวรแต่กรรม ดังนั้นพระพุทธศาสนาของเราจึงมีศีล เป็นเครื่องป้องกันกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย เป็นเครื่องป้องกันไม่ให้เราได้ทำผิด โดยมีศีล 5 เป็นอย่างน้อย
กรรมเก่าในการผิดศีลข้อที่ 3 ทำให้ต้องเจอสาระพัดปัญหา ไอ้ที่ดีก็ไม่ได้ ไอ้ที่ได้ก็ไม่ดี หรือที่มีดีอยู่แล้วก็ต้องเป็นไปทางใดทางหนึ่ง หรืออยู่ดีๆก็มีคนวิ่งเข้ามา หรืออยู่ดีๆเราก็วิ่งไปหาคนอื่น ...นั่นเป็นเพราะเราไม่มีศีลหรือไม่มั่นคงในศีล เราจึงหลงไปกับกิเลส .....
ศีลข้อกาเมฯรู้สึกจะโดนกันมากตั้งแต่ไม่บรรลุนิติภาวะ เราก็ผิดกันแล้ว และขยายไปวงกว้างขึ้นเรื่อยๆในสังคม บางคนเสียสามีให้ชู้และรู้อีกทีว่าชู้ก็เป็นผู้ชาย หรือสามีเสียเมียให้ผู้หญิงอีกที... บ้างก็ภูมิใจนักหนาไม่รู้จะเอาไงดี พวกรักผัว ห่วงชู้ เอ็นดูกิ็ก และมีเด็กในชมรม
ดีที่ จขกท ไม่ทำบาปอีกรอบคือทำแท้ง ที่สมัยนี้เป็นเรื่องไม่แปลก
ขออนุโมทนากับ จขกท ที่นำเรื่องตัวเองมาเป็นธรรมทาน ส่วนข้อแก้ไขถ้าใครศีลยังไม่ขาด แค่ด่างพร้อย แค่ทะลุ ก็ขอให้พยายามรู้สึกตัว ฉุดกระชากลากดึงใจตัวเองเข้าไว้ไม่ให้เสียชื่อ ว่าเป็นเมล็ดพันธุ์พืชของพระพุทธศาสนา ...
ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ผิดแล้วเป็นครู ผิดแล้วไม่ทำอีก ขอบอกว่าเข้าใจๆๆๆๆๆๆ
ในสิ่งยั่วยุทั้งหลาย แต่ก็มีตัวเราเองที่เป็นที่พึ่งของตัวเอง
ส่วน จขกท ขอให้คุณลืมอดีตทั้งหลายไว้ข้างหลัง เปล่าประโยชน์ไปคิดแค้นแช่งใคร ในเมื่อก็คิดแล้วว่ามันเป็น กรรม ควรทำจิตใจผ่องใส(แม้บางวันจะปวดร้าว) ก็เอาลูกๆมาเป็นแรงใจ ถามตัวเองว่าตั้งแต่นี้ไปจะตั้งมั่นในศีลได้แค่ไหน จะมีอบายเป็นที่ไป หรือจะเริ่มกลับตัวใหม่ก็ยังทัน ...
เริ่มใหม่เถอะค่ะ ไม่มีคำว่าสายถ้าเรายังหายใจอยู่ ขอเป็นกำลังใจให้คุณยึดมั่นในความดี เพื่อลูกๆและตัวคุณเอง เข้ามาในนี้ก็ศึกษาธรรมเลยค่ะ พอติดธรรมใจจะเริ่มใส เริ่มต้นใหม่ในสิ่งที่ดี ตายไปก็จะได้เจอแต่สิ่งดีๆ
ขอให้โชคดี...สาธุ สาธุ สาธุ

 

แนะนำให้ไปอ่านกระทู้ "จะเป็นเนื้อคู่กันต้องมี ทาน ศีล และปัญญา เสมอกัน" จะได้ความรู้อีกมาก

 

ดีใจที่คุณคิดได้ครับ

อ่านแล้วผมเป็นฝ่ายตรงข้ามคือโดนทิ้งและมีอะไรที่มันซับซ้อนติดพันนิดหน่อย
คงเป็นกรรมของผมเองแหละครับ
แต่มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้นะครับว่า กูทำดีมาตลอดทำไมกูต้องเจอไรแบบนี้ด้วยวะ
ในขณะที่แฟนเก่าาทำเหี้ยสาระพัด แต่ตอนนี้ได้ดิบได้ดีมีแฟนใหม่ที่ดี
แล้วเขาก็เอาสิ่งที่ทำไม่ดีกับเราไปเป็นบทเรียนให้เขาทำดีกะคนอื่นน่ะ
มันก็ดีอยู่หรอก แต่กูผิดอะไร

 

อดีตแก้ไขอะไรไม่ได้ ... กรรมที่ก่อยังไม่หมด


ทำปัจจุบันให้ดี รักษาศีลเจริญกรรมฐานสวดมนต์เพื่อเป็นการบรรเทาบาปที่ได้ก่อ


.

 

มนุษย์เราทุกวันนี้ไม่ต่างอะไรกับเดรัจฉานมองตาก็รู้ใจ พระพุทธองค์ท่านถึงเน้นหนักหนาเรื่องของศีล เพราะศีลก็เปรียบเสมือนเกาะกำบังความชั่วที่จะเดินเข้ามาสู่ตัวเรา กามราคะ คือ อีกตัวที่ร้ายแรงในสังคมปัจจุบันนี้ ดิฉันไม่ใช่คนดีอะไรแต่ขอยกเรื่องตัวเองนิดหนึ่ง สามีเป็นคนดีมากจริงใจขยันทำงานเลี้ยงดูครอบครัว แต่เราไม่มีลูกด้วยกัน หลายๆครั้งดิฉันเวลาแต่งตัว ออกนอกบ้านก็มีผู้ชายแอบมอง แต่ในใจคิดว่าผู้หญิงก็เหมือนดอกไม้ที่แมลงเห็นแล้วอยากมาดอมดม แต่ใจดิฉันมุ่งมั่นในศีลกลัวบาป และคิดถึงหน้าสามีทุกครั้งในเมื่อเขาไว้วางใจเรา เราต้องมั่นใจตัวเองไม่หวั่นไหว บางครั้งก็รู้สึกอ่อนไหวกับกิเลสตัณหา ต้องสวดมนต์อาราธนาศีลทุกๆวัน และมั่นศึกษาธรรมะ ค้นหาเหตุแห่งทุกข์ พบทุกข์แล้วถึงจะพบความสุข ศาสนาพุทธถึงแตกต่างจากศาสนาอื่นก็ตรงนี้ ทุกวันนี้ฝรั่งถึงหันมาศึกษาศาสนาพุทธมาก ปรกติของคนจะชอบสุขเท่านั้นเลยทำให้เขาสงสัย และพวกนี้ถ้าอยากศึกษาอะไรแล้วค้นคว้าจริงจรังหาคำตอบจนได้ถึงจะเลิกทำ.....^^

 

เป็นวิบากกรรมครับ กำหนดไว้ ที่หลือคือ รักษาศิล สวดมนต์ ภาวนา ทำสมาธิ สร้างบารมีครับ

 

ไม่ว่าหญิงหรือชาย ถ้าเค้าทิ้งลูกเมียมาหาคุณได้ วันนึงเค้าก็ทำแบบนั้นกับคุณเหมือนกันนะ

คิดก่อน ดีกว่าสายไป ใครคิดจะทำก็เลิกเถอะ รักครอบครัวดีที่สุด

 

ที่อยากบอกอีกอย่างนึง สามีเก่าที่แต่งงานด้วยเค้าเป็นคนไม่เจ้าชู้ตลอดเวลาที่คบและอยู่ด้วยกันมาเค้าไม่เคยนอกใจเราไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนให้เราเสียใจเลย ไม่เคยด่า ไม่เคยตีเรา อยู่ด้วยกันมา 10 ปีร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันไม่เคยทิ้งเรายามที่เราทุกข์ใจ
ตอนจะหย่ากันเคยถามเค้าว่า ตั้งแต่คบกันมาเคยนอกใจเราไหม เค้าตอบไม่เคย เค้าบอกเราว่าเค้าเลือกเรามาเป็นเมียแล้วเค้าจะไม่ยุ่งกับใคร มีความสุขกับใครก็ไม่เท่ามีความสุขกับเมียเราเอง
เรายอมรับในเรื่องความเจ้าชู้ผู้ชายคนนี้เป็นคนดีจริงๆที่หาได้ยากในสังคมไทยที่ไม่เคยนอกใจเมีย เวลามีเค้าอยู่ไม่เห็นค่าแต่เมื่อเสียเค้าไปแล้วค่อยมาเห็นคุณค่าของเค้า

 

พึงเห็นชัดประการหนึ่งว่า สัตว์ทั้งหลายย่อมเสพส้องคบคุ้นกันได้เพราะเหตุแห่งการมี"ธาตุเดียวกัน"..เมื่อท่านจขกท ไม่นิยมในความซื่อตรงต่อสามีผู้มีความสัตย์ซื่อต่อภรรยา ไฉนเลยจะสามารถอยู่ร่วมกันได้?...บุคคลผู้มีรสนิยมในการคบพาลย่อมไม่อาจคบบัณฑิตได้ฉันใด คนดีหรือบัณฑิตก็ย่อมหลีกห่างจากคนพาล ฉันนั้น...

เอาเถิด แม้พลาดพลั้งไปแล้ว ก็สามารถแก้ไขตนในกรรมใหม่ปัจจุบันได้..ท่านเกิดมาด้วยอำนาจแห่งบุญเก่า จึงได้อัตภาพของมนุษย์ ท่่านพึงเลือกทางเดินอันสว่างไปเถิด...อย่าไปมืดเลย...

ท่านจขกท แม้จะเสียดายสามีผู้แสนดีนี้จนตายก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด..เหล่าเพื่อนกัลยาณชนทั้งหลายข้างบนกำลังชี้ทางเดินที่เหมาะสมใหม่แก่ท่านแล้ว ..การพร่ำรำพันโศก มีแต่ซ้ำเติมตนเองเท่านั้น ความทุกข์รันทดในจิตนั้นเป็นบาปเพราะเป็นไปกับโทสะ หากยืดเยื้อยาวนานย่อมมีโทษมาก ...หากตายลงในขณะจิตเศร้าหมองแล้ว นรกอบายภูิมิย่อมเป็นที่หวังได้ ..เราทั้งหลายสามารถตายได้ทุกเวลา..อย่ามัวแต่เศร้ารันทดอยู่เลย ...ลูกยังมีที่ต้องดูแล..ทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้ดีกว่าครับ เพราะแม้การเลี้ยงดูลูกก็เป็นงานของมหากุศลมากอย่างรวมกัน เช่นทาน ศีล เมตตา พรหมวิหารทั้งหลาย เป็นต้น..

คนที่ไม่เคยทำอะไรผิดเลยย่อมไม่มีในโลก แต่คนที่ทำผิดแล้วสำนึกได้ และตั้งใจที่จะแก้ไข เขาย่อมพาตนให้เข้าถึงความเจริญงอกงามได้ ทั้งทางโลกและทางธรรม เหล่าบัณฑิตย่อมแซ่ซ้องสรรเสริญ..

สิ่งใดหนักและถ่วงใจอยู่ วางลงเถิดครับ..สาระประโยชน์ของการเกิดคือการแก้ไขสิ่งที่ผิด"ด้วยธรรม"นะครับ..

 

ให้โอกาสตนเองในการปรับตัว ปรับใจ
แก้ไขพฤติกรรมตนเอง
อะไรที่รู้ว่าไม่ดี ให้ลด ละ และเลิก
อะไรที่รู้ว่าดี จงทำอย่างตั้งใจ
อดีตมีไว้เป็นคติสอนใจ
ธรรมดาผู้ชายเจ้าชู้มักมีเสน่ห์มัดใจหญิง ให้หญิงหลงใหล
พอได้สมใจก็ทิ้งไป ดังหมู่ภมรฉะนั้น

ส่วนผู้ชายดีๆ ผู้หญิงอาจประทับใจในคราวแรก นานๆไปอาจเบื่อว่าจืดชืดไร้รสชาติ

....มีเพลงหนึ่ง ที่มีเนื้อร้องว่า"...วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก...วันไหนสำนึกแล้วเธอจะเสียใจ มีแก้วงามอยู่ในมือ....)

ขอให้ระลึกเสมอว่า เราเป็นแม่คนแล้ว ขอให้เป็นแม่ที่ดี ให้ลูกได้กราบไว้ด้วยความเคารพเถิด

เป็นกำลังใจให้คุณ ในการเริ่มต้นใหม่นะคะ

 

สักวันคุณอาจขอบคุณเขาที่เขาทิ้งคุณไป
และขอบคุณว่าคุณยังมีบุญเกื้อหนุนอยู่ จึงไม่ได้ครองคู่อยู่กับเขา
(จริงๆนา....)

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคำนะคะ ตัวเองก็ต้องการหลุดพ้นจากความรู้สึกเศร้าหมองไม่อยากต้องมานั่งทุกข์อยู่อย่างนี้

บทเรียนครั้งนี้ราคาแพงแต่อย่างน้อยก็สอนให้เรารู้จักผิดชอบชั่วดี ใช้ชีวิตอย่างมีสติจะไม่กลับไปทำสิ่งที่ไม่ดีอีก ทำให้เรารู้อะไรได้หลายๆอย่างจากความผิดพลาดของเราเอง ได้เห็นจิตใจของคนหลายคนว่าเป็นยังไง กำลังใจตอนนี้คือลูก พ่อกับแม่ ที่ไม่เคยทอดทิ้งเราไม่ว่าเราจะเป็นยังไง ตัวเราเองจึงต้องการกลับมาเข้มแข็งให้ได้ไวที่สุด
(จริงๆแล้วผู้ชายคนที่เป็นแฟนใหม่เค้าทำอะไรหลายๆอย่างที่รุนแรงให้เราเสียใจไว้มากจนฝังใจที่ไม่สามารถเล่าให้ฟังได้ บอกตรงๆถ้าวันนี้เราไม่มีลูกไม่นึกถึงพ่อกับแม่ วันนั้นอาจมีอะไรที่แย่กว่านี้)