ยุทธการเกี้ยวผี

คนไทยมีความเชื่อเรื่องผี กลัวผีมาตั้งแต่ ครั้งดึกดำบรรพ์ นับถือพุทธศาสนาแล้ว ก็ยังเอาผีเข้าไปปะปน ถึงขั้นนี้ก็เริ่มคุ้นเคยกับผี กลัวผีน้อยลง ทั้งยังกล้าเล่นกับผี ขนาดกล้าเกี้ยวผีเอาผีมาเป็นเมีย
ศาสตราจารย์ พระยาอนุมานราชธน เขียนไว้ในหัวข้อไสยศาสตร์ว่า ในจำนวนสารพัดผี มีผีพรายนางตานี หน้าตาสวย ตัวมีกลิ่นหอม ไว้ผมยาว ฝ่ามือฝ่าเท้าแดงอ่อน ริมฝีปากสีเหมือนตำลึงสุก...รวมอยู่ด้วย
รูปร่างผีพรายนางตานี ท่านให้ดูลำต้นกล้วย ถ้าลำต้นอวบอ้วน พรายนางตานีก็ทรงท้วม ถ้าลำต้นกล้วยโปร่งบาง พรายนางตานีก็ทรงฉลวย
เพราะความเชื่อ เรื่องผีพรายนางตานี ชาวบ้าน จึงไม่กล้าปลูกต้นกล้วยตานีไว้ใกล้เรือน แต่ถ้าบังเอิญมีต้นกล้วยตานีใกล้เรือน เวลาตัดใบตอง ก็ห้ามตัดทั้งใบ ให้เจียนเอามาแต่ใบตองเท่านั้น หรือไม่ก็หักก้าน หรือแกนใบให้ชำรุดเสียก่อน
ความเชื่อนี้ มีที่มาจากค่านิยมใช้ใบตองตานีสามใบรองก้นโลงศพ ใครเผลอตัดใบตองตานีเข้าบ้าน กลัวกันว่าจะเป็นลางร้าย บ้านนั้นจะมีคนตาย
ถึงคราวกล้วยตานีออกปลี จึงต้องมีพิธี พลีพรายนางตานี จัดหัวหมูบายศรี สำรับคาว หวาน ขนมต้มขาว ขนมต้มแดง ข้าวตอก ดอกไม้ ธูปเทียน น้ำหอม แป้งกระแจะจันทน์
ที่สำคัญต้องเอาแหวนทอง และสายสร้อย ทอง ไปคล้องที่งวงปลีกล้วย เป็นเครื่องประดับรับขวัญ
จากนั้นก็ใช้ผ้าสี จะเป็นสีแดงหรือสีอื่นก็ได้ไปพันรอบต้นกล้วยตานี เป็นต่างว่านุ่งห่มให้
ถึงเวลาไหว้ ก็อธิษฐานขอให้พรายนางตานี คุ้มครองรักษาคนในบ้าน และที่ขาดไม่ได้ คือขอโชคลาภ บางบ้านทำเป็นเรื่องใหญ่ ถึงขั้นนิมนต์พระมาสวดมนต์ทำบุญ เข้าหลักพุทธกับไสย ย่อมพึ่งพาอาศัยกัน
บางหมอผีที่ทำพิธีเซ่นวักพรายนางตานี เสร็จพิธีแล้ว ก็นำดอกในปลีไปตากแห้ง แล้วบดทำเป็นผง ผสม กับผงอิธเจ ใช้ในทางให้เกิดเสน่ห์เมตตามหานิยม
บางคนก็เอาดอกปลีกล้วยตานี ไปใส่ไว้ ในตลับสีผึ้งสีปาก ซึ่งปลุกเสกแล้ว สีผึ้งสีปาก เป็นขี้ผึ้งหุงให้เหลวนิดๆ ผสมน้ำหอม คนกินหมากจะทาริมฝีปากล่างและบน กันไม่ให้น้ำหมากในปากไหลเป็นริ้วรอยซึมออกมา เมื่อเติมดอกปลี กล้วยตานีในสีผึ้ง
เชื่อกันว่าจะช่วยให้ตอนแย้มปากพูดมีเสน่ห์ ทำให้ผู้ใหญ่เมตตา ถ้าเป็นผู้หญิงสาว จะทำให้ผู้ชายรักทันที
แต่ถ้ากล้วยตานี ออกปลีกลางต้น ถือกันว่ากล้วยต้นนี้มีผีพรายนางตานี ต้องทำพิธีเซ่นวัก... มากกว่าต้นที่ออกปลีธรรมดา
สำหรับชายหนุ่มที่ยังเป็นโสด...ความเชื่อนี้ ทำให้เกิดมีวิชา เกี้ยวเอาผีพรายนางตานี... เริ่มต้นด้วยการทำพิธีเซ่นวักแล้ว ตกค่ำเจ้าหนุ่มก็จะต้องไปที่ต้นกล้วยตานี ใช้ตำรา ดักลอบหมั่นกู้ เจ้าชู้หมั่นเกี้ยว พูดจาเกี้ยวพา ประเล้า ประโลม จนแน่ใจว่านางตานีเห็นใจ
หมั่นเกี้ยวอยู่หลายวัน...หากพรายนางตานี จะมาปรากฏร่างในความฝัน เป็นผู้หญิงสาวรูปร่างสวยงาม ก็แสดงว่าพรายนางตานี ใจอ่อนรับรักด้วยแล้ว
ท่านอาจารย์พระยาอนุมานราชธน บอกว่า พยายามเสาะหาวิชาเกี้ยวผีพรายนางตานี จนได้วิชาจาก นายหรีด เรืองฤทธิ์ เปรียญ ได้ความว่าถึงขั้นนี้ให้เอามีดหมอ ไปตัดเฉือนโคนกล้วยตานี เลือกเอาส่วนที่เป็นเหง้า นำมาแกะเป็นรูปผู้หญิง ใส่ตลับหรือภาชนะอื่น เซ่นวักทุกเช้าเย็น
ก็พอสรุปความตามจินตนาการเองว่า พรายนางตานี ยอมมาเป็นเมียแล้ว ไม่มีเรื่องบอกว่า ผีกับคนเป็นผัวเมียกันได้ยังไง มีแต่เงื่อนไขว่า... ถ้ามีเมียพรายนางตานีแล้วห้ามไปมีเมียคน เป็นเด็ดขาด
ถ้าฝืนมีมักเป็นอันตราย แต่ไม่บอกว่า ถึงตายหรือเปล่า
ผู้รู้บอกด้วยว่า ถ้าอยากมีเมียคนจริงๆ ก็ต้องทำพิธีบอกเล่าเก้าสิบ ขออนุญาตพรายนางตานีเสียก่อน ว่ากันว่า พรายนางตานีเป็นผีใจดี นอกจากเป็นเมียที่ดียังใจกว้าง ยอมอนุญาตให้ผัวเอาหญิงอื่นเป็นเมียที่สองได้ โดยไม่หึงหวง ทั้งยังช่วยเหลือเกื้อกูลทุกอย่างด้วย.

บาราย
http://www.thairath.co.th/news.php?section=specialsunday03&content=55538​

 

มีเมียเป็นผีตานี แล้วตานี จะช่วยอะไรเหรอครับ อยากรู้จัง

 

ช่วยให้ไม่โดนสวมเขา
อิอิ

 

แปลกจังเนาะ

 

แหม่ ทำไปได้

 

ของอย่างงี้ไม่เชื่อ แต่อย่าลบหลู่ แล้วกันครับ.....

 

เล้วพอเวลา กระดืบกระดืบ กันต้องใส่ถุงยางไหมครับ

 

...ถ้าไม่กลัวหยวกกล้วยยางกล้วยนะครับ

 

สัปเหร่อเขาทำเล่าให้ฟังว่าผีตานีด้านหลังเรียบเหมือนแผ่นไม้กระดานไม่มีก้นมีแต่ด้านหน้า
ไอ้ที่ว่าจะขอไปมีเมียนั้นไม่จริง ผีตานี มันเอาตายเลยล่ะ ต้องรอจนกว่า
มันจะตาย ถ้ามีหน่อขึ้นก็ต้องรีบตัดทิ้ง ไม่งั้นพอหมดเวลาของเขาแล้ว จะมีตนใหม่มาแทน

 

เหอ เหอ เหอ - -*

 

วิชานี้น่าเรียนนะไม่ทราบว่าค่าหน่วยกิตแพงไม๊

 

ท่า ทาง จะ ดี ไม่ ใช่ น้อย เลย นะ เนี้ย (ช่วยได้ จริง เหรอ ) ? ^^"

 

บาปกรรม

ที่เขาไม่ได้ไปผุดไปเกิด ไม่มีโอกาสได้ปฏิบัติธรรม ก็น่าสงสารพอแล้ว อย่าไปสร้างบาปกับเขาอีกเลย กรรมจะตามสนองเอานะ มาคิดได้ทีหลัง ก็ไม่ทันแล้ว

 

มีเมียเป็นผี ลูกออกมาก็ครึ่งผีครึงคนหรอ อิอิอิอิ ไม่อยากคิด

 

ลำบากตอนไปนั่งเกี้ยวนี่ล่ะ มืดๆไปนั่งพูดอยู่ใต้ต้นกล้วย คนธรรมดาคงจะทำหรอก

 

เหอเหอเหอ มันเป็นวิชานะ เราเลือกเอง ว่าจะเดินทางไหน ถือว่าเป็นวัฒนธรรมไทยแต่โบราณก็แล้วกัน การมีความรู้สึกใดๆก็ล้วนมาจากโทสะ หรือโมหะ ปล่อยๆเสียบ้าง ไม่ผูกเวรต่อกันจะได้ไปกันเร็วๆ ไม่ต้องมาเสียเวลาแก้กันนาน วิชามีครูบาอาจารย์ เราไม่เป็น ไม่รู้ก็อย่าลบหลู่เลยนะ อย่างน้อยท่านเจ้าของวิชาก็อาวุโสกว่าเราหลายขุมนัก อย่าไปลบหลู่ปรามาสท่านเลย ปล่อยไปเถิด ฟังไว้เป็นเกร็ดครับ

 

ไม่ใช่ว่า ปั่มปั๊ม กะต้นกล้วยเหรอ??

 

ฮาอ่ะ ตรงกระดืบกระดืบเนี่ย นึกภาพไม่ถูกจริงๆ นึกว่าจะมีเราคิดเรื่องพันนี้คนเดียวนะนี่ 5555+

 

คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย สามคนอลเวง ผมก็นึกเหมือนกันนะ