50.เที่ยวทั่วไทยในเมืองโบราณ กราบพุทธสถานพระธุตังคเจดีย์

มิน่า ชวนเค้าหาอะไรกินใหญ่เลย..........

 

อนุโมทนาค่ะ

 

หลังจากเติมพลังกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินเล่นชมบรรยากาศบริเวณตลาดน้ำสักพัก

หรือจะแวะถ่ายภาพ เพื่อเป็นที่ระทึกร่วมกันสั๊กโหน่ยดีน๊ะ ^-^





[MUSIC]http://palungjit.org/attachment.php?attachmentid=68685[/MUSIC]

 

มีเทคนิคเสียด้วย.........

 

จุ๊ๆๆๆๆ . . เด็กเทคนิคเก่า อย่าไปบอกใครนะ!! :boo:

 

ในบริเวณที่จัดแสดงอุปกรณ์ประเภทกล้องถ่ายภาพสมัยโบราณ

ก็มีรูปโบราณต่างๆ มากมาย และก็มีกลิ่นหอมๆ ลอยมาปะทะจมูกซะเกือบดั้งหัก

จนอดใจไว้ไม่ไหว . . ขอคาปูฯ 1 แก้วคร้าาาาาาา ^-^



ส่วนสร้อยฟ้าฯ อยากดื่ม พิ้งกี้ มิลค์ แต่ทางร้านบอกว่า น้ำหวานหมดแล้ว

จะสั่งชามะนาวให้แทนก็ไม่เอา . . รักเดียวใจเดียวจริงจริ๊ง . .

งานนี้เลยอดไป :'(

 

ส่วนสร้อยฟ้าฯ อยากดื่ม พิ้งกี้ มิลค์ แต่ทางร้านบอกว่า น้ำหวานหมดแล้ว

จะสั่งชามะนาวให้แทนก็ไม่เอา . . รักเดียวใจเดียวจริงจริ๊ง . .

งานนี้เลยอดไป :'(


ก็ชามะนาวกับเค้าไม่ถูกกัน อ่ะ กินแล้วเจ็บคอ.....

 

<!-- google_ad_section_end -->

รูปนี้ เขาจัดผิดตำแหน่งไปมากอ่ะ....
ท่านเจ้าคุณพระประยุรวงศ์ น่าจะอยู่ข้างบน
ส่วนเจ้าจอม ท่าน อ. ควรจะเยื้องมาด้านล่าง....

 

เค้าเคยกินชามะนาวนะ สรรพคุณ ช่วยให้ชุ่มคอ

เพิ่งได้ยินว่า "กินแล้ว เจ็บคอ" จากตะเองเนี่ยะแหละ

 

ก็ไม่รู้อ่ะ มะนาวมันกัดคอมั้งเลยเจ็บคอ.....
ที่แรกๆ ก็กินแล้วอร่อยดี แต่พอกินไปกินมา แสบเลยอ่ะ....

 

คราวหน้า คราวหลัง . . กินเป็นแก้วพอนะ

อย่าซดเป็นโอ่ง :boo:

 

วัดภูมินทร์ จ. น่าน

ตั้งอยู่ใกล้พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติน่าน เป็นวัดที่มีลักษณะแปลกกว่าวัดอื่น ๆ คือ โบสถ์และวิหาร สร้างเป็นอาคารหลังเดียวกัน ประตูไม้ทั้งสี่ทิศ แกะสลักลวดลายงดงาม โดยฝีมือช่างเมืองน่าน

นอกจากนี้ฝาผนังแสดงถึงชีวิต และวัฒนธรรมของยุคสมัยที่ผ่านมา ความสวยแปลกของวัดภูมินทร์ คือ เป็นพระอุโบสถ และพระวิหารสร้างเป็นอาคารหลังเดียวกัน เป็น ทรงจัตุรมุข (กรมศิลปากร ได้สันนิษฐานว่าเป็นอุโบสถจัตุรมุขหลังแรกของประเทศไทย)



นาคสะดุ้งขนาดใหญ่ แห่แหนพระอุโบสถเทินไว้บนกลางลำตัว

ตรงใจกลางพระอุโบสถ ประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัยขนาดใหญ่สี่องค์ ประทับนั่งบนฐานชุกชี หันพระพักตร์ออกด้านประตู ทั้งสี่ทิศ เบื้องพระปฤษฎางค์ชนกัน ภายในพระอุโบสถ มีภาพจิตรกรรมฝาผนังศิลปกรรมไทลื้อ ที่เล่าเรื่องชาดก ตำนานพื้นบ้าน และความเป็นอยู่ของชาวน่านในอดีต



ประวัติของวัด

ตามพงศาวดารเมืองน่าน วัดภูมินทร์สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2139 โดยพระเจ้าเจตบุตรพรหมมินทร์ หลังจากที่พระองค์ทรงครองนครน่านได้ 6 ปี มีปรากฏในคัมภีร์เมืองเหนือว่า เดิมชื่อ “วัดพรหมมินทร์” ซึ่งเป็นชื่อของเจ้าเจตบุตรพรหมมินทร์ ผู้สร้าง แต่ตอนหลังชื่อวัดได้เพี้ยนไปจากเดิมเป็น วัดภูมินทร์

วัดแห่งนี้ได้รับการบูรณะครั้งใหญ่เมื่อ พ.ศ. 2410 หลังจากที่สร้างมา 271 ปี โดยเจ้าอนันตวรฤทธิเดช เจ้าผู้ครองนครน่าน โปรดให้ซ่อมแซมครั้งใหญ่ แล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2418 (ปลายสมัยรัชกาลที่ 4) ใช้เวลาซ่อมนานถึง 7 ปี จิตรกรรมฝาผนังในวิหารหลวงก็เขียนขึ้นในช่วงนี้ ภาพจิตรกรรมหรือ “ฮูบแต้ม” ในวัดภูมินทร์เป็นชาดกในพุทธศาสนา แต่ถ้าพิจารณารายละเอียดของวิถีชีวิตของคนเมืองในสมัยนั้น

 

สิ่งน่าสนใจ

วิหารจัตุรมุข เป็นงานสถาปัตยกรรมล้านนาแบบพิเศษ ที่มีความงดงามอยู่อย่างลงตัว โดยนำโบสถ์ และวิหารมาสร้างรวมเข้าเป็นอาคารเดียวกัน รูปจัตุรมุข มีบันได และประตูออกทั้งสี่ทิศ ที่ราวบันไดเป็นปูนปั้นรูปพญานาค หันเศียรนาคขึ้นสู่เบื้องบน ภายในวิหารมีพระพุทธรูปปูนปั้นปางมารวิชัยขนาดใหญ่สี่องค์ หันพระปฤษฎางค์ (หลัง) ชนกัน บ่ายพระพักตร์สู่ประตูทางเข้าทั้งสี่ทิศ เบื้องหลังพระปฤษฎางค์เป็นฐานเจดีย์สี่เหลี่ยมย่อมุมสิบสอง

จิตรกรรมฝาผนัง มีภาพจิตรกรรมซึ่งโดดเด่นเป็นพิเศษ คือ ภาพเหมือนบุคคล และภาพวิถีชีวิตชาวน่านในอดีต ที่น่าสนใจ ได้แก่

1. ภาพบริเวณยอดเสาซ้ายมือของประตูด้านทิศตะวันออก นักวิชาการสันนิษฐานว่า น่าจะเป็นภาพเหมือนของเจ้าอนันตวรฤทธิเดช ผู้ปฏิสังขรณ์วัดนี้

2. ภาพผนังขวามือของประตูทางทิศเหนือ เป็นภาพชายหญิงกลุ่มหนึ่งยืนหยอกเย้า เกี้ยวพาราสีกัน แสดงให้เห็นถึงสภาพชีวิตความเป็นอยู่ และการแต่งกายในอดีต สังเกตว่าช่างได้ใส่อารมณ์ ความรู้สึก ลงบนใบหน้าคนในภาพอยู่างเต็มที่ ซึ่งต่างกับงานจิตรกรรมฝาผนังในภาคกลางอยู่างสิ้นเชิง เป็นภาพที่มีชื่อเสียง และงดงามมาก พลาดชมไม่ได้

3. ภาพที่ยอดเสาขวามือของประตูด้านทิศตะวันตก เป็นภาพชายวัยกลางคนมีเคราดก ใบหน้าคล้ายชาวตะวันตก สวมเสื้อสีแดง สวมหมวก และสะพายย่าม สันนิษฐานว่าเป็นมิชชันนารีที่เข้ามาเผยแผ่ศาสนา

4. ภาพบนผนังซ้ายมือของประตูด้านทิศตะวันตก เป็นรูปชายหนู่มหญิงสาวกำลังเกี้ยวพาราสีกัน ชายเปลือยอก เห็นรอยสักเต็มไปทั้งแขน ไหล่ หน้าอก พุง และหน้าขา เป็นการสักตามสมัยนิยม อันเป็นที่มาของการเรียกคนกลุ่มนี้ว่า “ลาวพุงดำ” ตำแหน่งของภาพจงใจเขียนให้อยู่ข้างหลังประตู และเขียนอยู่างประณีตมาก น่าจะเป็นภาพเหมือนของช่างวาดเอง ภาพนี้จัดเป็นภาพชิ้นเยี่ยม

5. ภาพธรรมเนียมการอยู่ข่วง ของชาวไทลื้อ พ่อแม่ จะอนุญาตให้หนุ่มสาวพบปะกันที่ชานบ้านในเวลาค่ำ ขณะหญิงสาวกำลังปั่นฝ้าย หรือ “อยู่ข่วง” หากสาวเจ้าตกลงปลงใจด้วยก็จะจัดพิธีแต่งงาน หรือที่เรียกว่า “เอาคำ ไปป่องกั๋น” หรือเป็นทองแผ่นเดียวกัน การค้าขายแลกเปลี่ยนในชุมชน

6. ภาพชาวพื้นเมือง ซึ่งอาจเป็นชาวเขา “เป๊อะ” ของป่าบนศรีษะ เพื่อนำมาแลกเปลี่ยนกับคนเมือง

7. ภาพชีวิตความเป็นอยู่ของคนเมืองน่าน หญิงสาวกำลังทอผ้าด้วยกี่พื้นเมือง นอกชานมีเรือนเล็กๆตั้งหม้อน้ำดินเผาที่เรียกว่า “ร้านน้ำ” ส่วนชายหนุ่มไว้ผมทรงหลักแจวหรือทรงมหาดไทย แสดงให้เห็นอิทธิพลตะวันตกที่เข้ามาผสมผสานในวิถีพื้นเมืองน่าน

8. ภาพชาวต่างประเทศ ที่เข้ามาเมืองน่านช่วงรัชกาลที่ 5 ทรงผม และเครื่องแต่งกายของผู้หญิง เป็นรูปแบบเดียวกับที่กำลังเป็นที่นิยมในยุโรปขณะนั้น














ขอบคุณข้อมูลจาก . . http://www.tonkeian.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=272142&Ntype=13

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachment.php?attachmentid=72332[/MUSIC]

 

อุุทยานเทวโลก

ภายในเมืองโบราณ ทางทิศเหนือใกล้กับพื้นที่ตลาดน้ำ และหอคำ ภูมิสถานนี้ จัดให้เป็นอุทยานอันร่มรื่นด้วยไม้ต้น ไม้ดอก และธารน้ำ ที่สร้างให้เป็นดินแดนแห่งเทพเจ้าเรียกว่า "อุทยานเทวโลก"

จากความคิดเรื่อง ฟ้า ดิน และมนุษย์่ สู่เรื่องตำนานเทพเจ้า ที่ได้รับอิทธิพลมาจากอินเดีย และผูกพันกับคนไทยมาแต่อดีต โดยเฉพาะความเชื่อเรื่องเทพเจ้าประจำวัน หรือเทพนพเคราะห์ ได้แก่ พระอาทิตย์ พระจันทร์ พระอังคาร พระพุธ พระพฤหัส พระศุกร์ พระเสาร์ พระราหู และพระเกตุ นับว่าเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวมนุษย์ ตำนานของเทพแต่ละองค์ ว่าด้วยเรื่องราวการกำเนิด ลักษณะ อุปนิสัย และวีรกรรมต่าง ๆ จากตำนานนพเคราะห์ทั้ง 9 และเทพเจ้าสำคัญในศาสนาฮินดู ถูกถ่ายทอดเป็นรูปธรรม ผ่านงานประติมากรรมโลหะภายในอุทยานเทวโลกแห่งนี้

 

หอคำ เป็นภาษาเหนือ แปลว่าหอทองคำ หรือปราสาททอง

เป็นที่อยู่ของเจ้าผู้ครองนครลำปาง สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ลักษณะเป็นเรือนไม้เครื่องสับของภาคเหนือ ใต้ถุนสูง ของจริงนั้นได้ถูกรื้อลงเมื่อประมาณ ๓๐-๔๐ ปี มาแล้ว