ฝังใจกับรักครั้งแรกมาก รู้สึกว่าไม่มีใครมาแทนคนที่เราเคยรักได้สักที

ทั้งที่เหมือนจะลืม แต่เขาก็ยังสำคัญอยู่อย่างนั้น บ่อยครั้งเผลอนึกถึงเขาไม่ได้ตั้งใจ ที่หนักกว่านั้นไม่ว่าจะมีใครดีสักแค่ไหนเข้ามา ก็ไม่รู้สึกว่าแทนทีคนที่เราเคยรักได้เลย ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองอย่างไรดี

ฝังใจกับรักครั้งแรกมากจนมันไม่ยอมเป็นอดีตสักที

​

 

มันเหมือนกับคุณลงทุนในอะไรซักอย่างไปมากแล้วไม่ได้อะไรเลย ก็
เลยเสียดาย สิ่งที่คุณลงทุนก็คือคุณไปสร้างตัวตนไว้ที่แฟนเก่าของ
คุณ ว่าเขาเป็นของคุณบ้าง ความสุขของเขาเป็นของคุณบ้าง ภาพวัน
เวลาดีๆ ที่เคยอยู่กับเขา ภาพที่คุณวาดฝันหวานในอาคตต่างๆ ทั้ง
หมดนี้เป็นตัวตนที่คุณลงทุนในตัวเขา ซึ่งบางทีมันอาจจะมากกว่าตัว
ตนที่ฝากไว้ในตัวเองซะอีก เพราะเขาเคยให้ความสุขกับคุณได้แต่วัน
หนึ่งเขาเลือกที่จะไม่ให้ความสุขกับคุณอีกต่อไป เขาไปไม่ได้จากไป
คนเดียวแต่เอาตัวตนที่รักยิ่งของคุณไปกับเขาด้วย ปัญหานี้มันแก้ได้
ไม่ยากคุณก็แค่ดึงเอาตัวตนที่คุณฝากไว้กับเขากลับคืนมาให้หมดสิ
ครับ ที่คุณทุกข์ไม่ใช่เพราะความรักหรอกครับ ไม่มีใครทุกข์เพราะ
ความรักหรอกครับ ที่คุณทุกข์เพราะเสียตัวตนที่ฝากไว้กับเขาต่างหาก
สิ่งที่คุณเสียไปไม่ใช่ความรัก มันมีแค่ความคาดหวังที่จะให้เขาเป็น
ของคุณ ความคาดหวังที่จะให้ความสุขของเขาเป็นของคุณ ภาพวัน
เวลาดีๆ ที่อยู่กับเขา ภาพที่คุณฝันหวานถึงอนาคต มันมีแค่นี้เองที่คุณ
เสียไป ส่วนตัวความรักมันจะอยู่ตลอดไป สิ่งที่อาจจะเปลี่ยนคือการ
แสดงออกเท่านั้น ความรักไม่ได้หายไปไหนเลย ดังนั้นเลิกคิดว่าคุณ
เสียความรักไปแล้วลองพิจารณาดูว่าที่คุณเสียไปมีแค่เท่าที่บอกเท่า
นั้นแล้วก็ดึงมันกลับมาไม่ยากเลย

 

ยิ่งปล่อยให้จิตใจไปไกลเรื่อย ๆ ก็เท่ากับเสียสติไปเรื่อย ๆ เพราะผมเคยเป็นเคยผ่านมาแล้ว
บางท่านกล่าวว่า ถ้าท่านเสียสติ ก็เหมือนกับเราเสียไปทุกอย่าง แต่ถ้าเรามีสติ ยิ่ิงดีกว่าที่เราจะมี จะได้ทุกอย่าง

 

เป็นเพราะความรู้สึกดีๆ เราก็อยากเก็บไว้นานๆ แต่เราก็ต้องทุกข์เพราะเราไม่ได้ตามที่เราคาดหวัง มันเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่ต้องพบเจอค่ะ

 

พี่ต้องถามตัวเองก่อนว่ากล้ายอมตัดให้ขาดไหมล่ะ มีหลายวิธีครับ

 

ถ้าเขาเป็นคู่เราจริง ยังงัยก็ต้องกลับมา แต่ถ้าไม่ใช่ ยังงัยก็ไม่กลับมาเหมือนเดิมค่ะ ต้องทำใจค่ะ รักได้ก็เลิกรักได้ ความรักมันเป็นแค่ความรู้สึก รักของเราชาตินี้กับชาติที่ผ่านมาก็ไม่เหมือนกัน อาจจะเป็นคนละคน คนละความรู้สึก แม้แต่ในชาติเดียวกันความรู้สึกของเราเกี่ยวกับความรักยังไม่คงที่เลย บางทีเคยรักมาก แต่ต่อมาความรักก็คลายตัวลงไปตามกาลเวลาก็มี จะไปเอาอะไรกับใจมนุษย์ โลกมนุษย์และขันธ์5 มันไม่เที่ยง ถ้าเราไปยึดสิ่งที่ไม่เที่ยงเราก็เป็นทุกข์ อีกไม่นานเขาก็ตาย เราก็ตาย อดีตมันก็คืออดีต เป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว เหมือนกับความฝัน ถ้าเราไปยึดอดีตเราก็เป็นทุกข์ อยู่กับปัจจุบันดีกว่า คนหรือของในอดีตไม่มีความสำคัญเท่ากับปัจจุบันของเรา ปัจจุบันของเรา ใจเราในปัจจุบัน ทำดีได้ พาเราไปที่ต่างๆได้ พาไปนรก สวรรค์ พรหม นิพพานได้ ไม่ใช่ของหรือบุคคลที่อยู่ในอดีตจะพาไปได้ ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเราและได้ผ่านไปแล้วก็คือ ธรรมชาติและกรรมได้คัดสรรค์คนที่ไม่ใช่คู่เราออกไปแล้วค่ะ ถ้าเขาเป็นคู่ของคุณจริง ป่านนี้คงอยู่กับคุณ ลองเปิดใจมองคนรอบตัวบ้าง แต่ถ้าไม่พร้อมจะมีความรัก อยู่คนเดียวก็สบายไปอีกอย่างค่ะ

ผู้ชายในอดีตที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ไม่ต้องไปคิดถึงเขาหรอก เสียเวลา ป่านนี้เขาคงมีคนใหม่ไปแล้ว อาจจะมีความสุขกับคนใหม่อยู่ก็ได้ เขามีความสุข แล้วเราจะมัวมีความทุกข์ใจคิดถึงเขาไปทำไม จะทำร้ายตัวเองไปเพื่ออะไร ไม่มีประโยชน์ รักตัวเองบ้าง มัวคิดถึงเขาจิตใจเราก็เศร้าหมองถ้าตายลงตอนนี้ก็ไปไม่ดีหรอก รักษาใจเราดีกว่า เขาพาเราไปนิพพานไม่ได้หรอก ไม่มีความหมาย ก็แค่คนที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ใช่คู่เรา ถ้าเขารักเราจริงป่านนี้คงอยู่กับเรา ไม่ไปไหนแล้ว...

 

คุณรักไม่พอคะ ดิฉันก็เป็นเหมือนคุณ ทุกข์ทรมานซ้ำๆเหมือนคุณถึงมันจะผ่านมาได้ซักระยะแล้ว เข้าใจความรู้สึกของคุณมากๆค่ะ แต่คุณ bluebaby2 ก็ให้คำแนะนำไว้ดีแล้ว ต้องพยายามพิจารณาวางมันลง ถอนตัวตนออกมาให้ได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ วันนึงความรู้สึกทั้งหลายมันจะต้องจางลงไปแน่ๆ เราเองก็ต้องพยายามด้วย สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้

 

ถูกต้องที่สุดครับ จขกท. แต่ว่าอย่าหาใครมาแทนที่คนเก่าครับ

ผมเองก็อกหักกับรักแรก จนทุกวันนี้ผมก็ อดทน รอ ถึงมันจะไม่มีหวัง

และผมก็ไม่คิดมีใครอื่นด้วย

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ขอบคุณทุกความเห็นมากค่ะ

ขอบคุณจริงๆ

 

รักโลภโกรธหลง ล้วนเป็นกิเลส นำมาซึ่งความทุกข์ทั้งสิ้น ถ้าเรายังต้องการสิ่งเหล่านี้ เราก็ไม่สามารถที่จะพ้นทุกข์ได้นะคะ เพราะสิ่งเหล่านี้จะเวียนเกิดเวียนดับอยู่เสมอตลอดชีวิต ตามเหตุปัจจัยที่เราสร้างมา (กรรม) ถ้าเรายึด เราก็จะทุกข์อยู่ร่ำไปนะคะ ทางที่แนะนำคือ วางกิเลสเหล่านี้เสีย อย่าตกเป็นทาสของมัน มองทุกอย่างเป็นธรรมดา ธรรมชาติ และปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้นจากกิเลสทั้งมวลค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ^__^ (มีรักได้(เมตตา) แต่อย่าหลงในรัก แล้วชีวิตจะไม่ทุกข์นะคะ)

 

สิ่งแรกที่พึงทำคือ หาสรณะที่เกษมปลอดภัยไว้เป็นที่พึ่งก่อน สรณะอื่นใดจะมีอานุภาพยิ่งกว่าพระรัตนตรัยในโลกนี้หามีไม่ เมื่อได้สรณะแล้ว จิตย่อมได้พลังเข้มแข็งเพิ่มขึ้น สามารถแยกแยะ ได้ว่า "อะไรเป็นสาระควรถือเอา หรือไม่ใช่สาระไม่ควรถือเอา.." เป็นต้น..

ด้วยเหตุที่ได้ที่พึ่งยอดเยี่ยมเช่นนั้น เท่านั้น เป็นปัจจัยให้ท่านเ็ข้มแข็งจนสามารถเป็นที่พึ่งของตนเองได้ ไม่ดิ้นรนทุรนทุรายร้องเรียกหาเอาสิ่งอื่นหรือคนอื่นๆภายนอกมาเป็นที่พึ่งของตนอีก .. ไม่หวั่นไหวแม้คนที่ตนคิดว่าดีี่สุดประเสริฐสุดจะหายสาบสูญไปด้วยอาการใดๆ จะโดยภัยธรรมชาติหรือโรคาพาธแม้จะถูกลากจูงหลุดไปสู่บ่วงเสน่หาของคนอื่นๆเพราะกำลังแห่งพายุคือตัณหาอันแรงกล้าของเขา ก็ไม่เห็นสาระในอันที่ปล่อยใจตนให้เฝ้าเก็บเอานิมิตรแห่ง วันเก่าๆอันแสนหวานมาให้รกในใจตนดุจคนวิกลจริตเฝ้าเก็บสะสมขยะที่รังแต่จะเน่าเหม็น ทำตนให้สกปรกจนอาจป่วยไข้ถึงขั้นย้ายภพได้เท่านั้น ประโยชน์โภคผลอันใดจากการนี้จะมีอยู่ที่ใหนกันเล่า..?..

อนึ่ง ก็เมื่อและหากเขาสุดแสนประเสริฐดังที่ท่านรู้สึกจริง เหตุใดท่านจึงกลับแสดงปริเทวนาการคร่ำครวญด้วยอาการเจ็บช้ำระกำจิตได้เล่า ? คนดีแสนประเสริฐย่อมไม่ทำให้ใครๆชอกช้ำระกำใจเลยมิใช่หรือ..หรือว่าเขานั้นดีจริง แต่ท่านเองเท่านั้นที่เป็นพาล จึงคลาดแคล้วจากเขาคนดีนั้น?

หากเป็นประการหลังนี้ ท่านพึงกำหนดไว้ในใจโดยความแยบคายอันเป็นกุศลว่า "โอ้หนอ บัดนี้ข้าพเจ้าประพฤติพาลธรรมอยู่ .. แม้คนแสนดีนั้นก็ย่อมละจากไปเสีย .. เธอย่อมเลือกทำสิ่งทีู่สมควรแล้ว เราพึงยินดีอนุโมทนาในการกระทำที่เป็นมงคลนั้นของเธอ เพราะการเสพส้องด้วยคนพาล ย่อมมีแต่นำความเสื่อมมาสู่ตน แต่ถ่ายเดียว.." แล้วพึงระงับความเศร้าโศกพิไรรำพันคับแค้นนั้นเสีย เมื่อนึกถึงเขาโดยบังเอิญ(ซึ่งไม่มีจริงในโลก) ครั้งใดก็ยังใจให้ปลื้มปิติในความดีของเขา ทั้งแสดงมุทิตาจิตที่เขาได้ออกห่างพาลชนเสียได้ในบัดนี้แล้ว..จิตย่อมแล่นไปกับกุศลเนืองๆนั่นเทียว หากตระหนักถึงโทษภัยแห่งความเป็นพาล ก็พึงปวารณาตั้งตนไว้โดยชอบ มีการประพฤติศีลอย่างมั่นคงไม่ง่ิอนแง่น แม้อานิสงค์อันไพบูลย์แห่งศีล ก็ย่อมรักษาท่านให้ห่างไกลจากพาลชนเช่นกัน..ดังนี้

 

ผมก็เคยเป็นนะครับ โหยเเรกเเรกดราม่า จะรักเธอจนวันตาย เเม๋เธอจะไม่กลับมา

ขอเพียงได้รักได้คิดถึงเธอดีที่สุดเลย

ชาตินี้ต้องรักครัยไม่ได้อีกเเล้ว ไม่มีครัยเเทน เธอได้

ลืมตามองความจิง ก็ เเค่คนคนนึกที่เค้าทิ้งเราไปนั้นเเหละ เเค่อย่าไปจมอยู่กับภาพอดีตเรื่องราวเก่าเก่า

คอยดูดิวันไหนถ้าเจอรักใหม่ที่ดีกว่าเดิมจะขํา

เเต่งตัว สวยสวย ทําบุญทําทานนะครับ

เป็นกําลังใจให้

 

ไม่มีใครแทนที่ใครได้ คนเราไม่เหมือนกัน เขาไม่เหมือนคุณ คุณไม่เหมือนผม ผมไม่เหมือนเขา และคุณกับผมไม่เหมือนสมาชิกท่านอื่นที่กำลังดูอยู่

มันเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละคน เรารู้กันอยู่แล้วคนเราย่อมแตกต่าง ด้วยใบหน้า รูปร่าง สีผิว แม้แต่ฝาแฝดแท้ก็ตามที มองดีๆก็จะเห็นความแตกต่างที่ใบหน้า

อุปนิสัย น้ำใจ ใจคอ คนย่อมต่างกัน ถึงแม้โดยรวมอาจจะคล้าย แต่องค์ประกอบไม่เหมือนแน่นอน

จิตวิญญานก็แน่นอนล่ะ คนละดวงอยู่แล้ว

จึงไม่อาจมีใครมาแทนที่ใครโดยจะให้เหมือนกันทุกประการได้ มีแค่เหมือนมาก เหมือนน้อย ดีกว่า หรือแย่กว่า

 

ถ้าตัดไม่ขาด ก็ไม่ต้องไปตัดครับ ปล่อยเฉย นาน ๆ ก็ลืมไปเอง ที่ยังนึกถึงอยู่ ก็ถือว่าเอาไว้คิดเป็นบทเรียน ว่าอย่ารักใครง่าย ๆ