การออกมาเตือนภัยพิบัติใหญ่ของมนุษยชาติ ของครูบาอาจารย์...เพื่อ ????

...การออกมาเตือนภัยพิบัติใหญ่ของครูบาอาจารย์หลายๆท่าน ก็เพื่อเตือนสติ เพื่อให้เตรียมกาย เตรียมใจให้พร้อม จากไม่เคยทำบุญทำทาน ก็ให้หันมาทำบุญทำทาน ไม่มีศีลมีธรรม ก็ให้เริ่มมาถือศีลละเว้นกรรมชั่ว ไม่เคยปฏิบัติภาวนาก็ให้มาปฏิบัติภาวนาใครเคยทำอยู่แล้วก็ให้เร่งความเพียรขึ้นไปอีก ทำได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีกับเราเท่านั้น
<O</O
ทั้งนี้ก็เพื่อให้ทุกคนได้รีบเร่งกันทำความดีเป็นเสบียงบุญติดตัวกันไป เพราะเวลาใกล้เข้ามาแล้ว..สัญญาณภัยเตือนมาเป็นระยะๆแล้ว ผู้มีบุญพอจะทราบได้...การออกมาเตือน ไม่ใช่ให้เกิดความตระหนก แต่ให้เตรียมตัวเตรียมใจ การรู้การทราบสัญญาณบางอย่างล่วงหน้า เป็นการดีกับตัวเราเมื่อถึงเวลาจะได้ไม่ทุกข์ยากเข็ญใจมากนัก ถึงแม้ว่าท่านจะเตรียมตัวให้พร้อมทางโลก(ปัจจัยสี่)ให้ดีที่สุดแล้วก็ตาม หากท่านไม่เคยทำบุญทำทาน ไม่มีศีลมีธรรม ก่อแต่กรรมชั่ว โลภ โกรธ หลง เต็มจิตใจ ก็ยากที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้
<O</O
ตรงกันข้ามหากเป็นคนดีมีศีลธรรม จิตใจประกอบไปด้วยความเมตตา กรุณา จิตใจกว้างขวาง ละวางปล่อยวาง เข้าใจและเข้าถึงพระไตรลักษณ์ ท่านอยู่ที่ใหนก็ตาม ย่อมตกน้ำไม่ไหลตกไฟก็ไม่ไหม้ บุญกุศลจะปกปักรักษาท่าน หากแม้นว่า วาระกรรมจะมาตัดรอนและไม่สามารถหลีกพ้นได้แล้ว ท่านก็เต็มใจยอมรับและไปอย่างสงบ สุขคติเป็นที่หมายสำหรับท่าน เพราะท่านไม่กลัวความตาย ความตายเป็นเรื่องธรรมดา ทุกสิ่งทุกอย่างทุกรูปทุกนามอยู่ภายใต้กฎพระไตรลักษณ์ทั้งสิ้น
<O</O
แท้ที่จริงแล้วความตายไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวเลย การเกิดเป็นเรื่องน่าสะพรั่นหวั่นกลัวมากกว่า เพราะการเกิดมีแต่ทุกข์ไม่ว่าจะเป็นพระเจ้าจักพรรดิ คหบดี ผู้มั่งมี ชาวบ้านทั่วไป คนยากจนเข็ญใจ คนพิกลพิการ ฯลฯ ก็มีแต่ทุกข์ทั้งนั้น ทุกข์ตามฐานานุรูปและวิบากกรรมของแต่ละคน (ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป) โลกนี้มีแต่ทุกข์ มองโลกตามความเป็นจริงกันเถิด อย่าหลงอยู่กับโลกอีกเลย ...ท่านผู้มีปัญญาทั้งหลาย..รีบเร่งปฏิบัติภาวนาเพื่อให้พ้นจากกองทุกข์กันเถอะ...<O</O

 

ขออนุญาติเผยแพร่นะคะ................

 

กราบมหาอนุโมทนาสาธุการ ท่านคุณลุงไชย ค่ะ
วันนี้ วันพระ แรม ๑๔ ค่ำเดือน ๑๑ เชิญชวนเจริญธรรมกันนะคะ

​

เชิญชวน ชาวพุทธ รักษาความเป็นปกติมนุษย์ด้วยการ รักษ์ศีล ๕
พร้อมเจริญธรรม เจริญจิต ร่วมกัน โดยการแวะเยี่ยมเยียนส่งเสริมกำลังใจ
และแลกเปลี่ยนประสบการณ์เป็นธรรมทานร่วมกัน
เพื่อความก้าวหน้าในการบำเพ็ญเพียรด้วยกันนะคะ ที่กระทู้น้นะคะ​

โครงการเรารักศีล ๕ ​

หน้า ๑ - เสียง อาราธนาศีล

<O></O>
หน้า ๒ - เสียงธรรมเทศนาเรื่องศีลความเป็นปกติของมนุษย์โดยท่านพระมหาวุมิชัยว.ชิรเมธี

<O></O>
หน้า ๓ - เสียง "การรักษาศีล" (ดอกไม้แห่งชิวิต) บรรยายโดยท่านอาจิตโตเกียรติรุ่งเรือง

<O></O>
หน้า ๔ - เสียงอ่านพระธรรมบท ว่าด้วย "กลิ่นศีล"

<O></O>
หน้า ๕ - เสียงเทศนธรรมเรื่อง "ศีล๕" หลวงพ่อพุธฐานิโยวัดป่าสาลวันอ.เมืองจ.นครราชสีมา

<O></O>
หน้า ๖ - เสียงพระธรรมเทศนา“ศีลทำให้งาม” ท่านพระอาจารย์เยื้อนขันติพโลวัดเขาศาลาอจ.สุรินทร์

<O></O>
หน้า ๗ - เสียงเพลง "กราบพระ ๕ ครั้ง" (บทเพลงเสริมสร้างคุณธรรม)

<O></O>
หน้า ๘ - เสียงพระธรรมเทศนา "ศีลจริยธรรม๘" พระอาจารย์แบนธนากโร

<O></O>
หน้า ๙ - เสียงพระธรรมเทศนา "กฎแห่งกรรมเกี่ยวกับศีล" (หลวงพ่อจรัญวัดอัมพวันสิงห์บุรี)

<O></O>
หน้า ๑๐ - เสียงอ่านเชิญชวนร่วมโครงการ - เรารักศีล๕

<O></O>
หน้า ๑๑ - เสียงพระธรรมเทศนา บุญเกิดขึ้นจากการรักษาศีล พระโพธิธรรมาจารย์เถระ (หลวงปู่สุวัจน์สุวโจ)

<O></O>
หน้า ๑๒ - เสียงธรรมเทศนาจาก : ศีลคือหลักของใจและการรักษาศีลให้บริสุทธิ์พระอาจารย์อนันต์อกิญจโนวัดมาบจันทร์ จ.ระยอง

<O></O>
หน้า ๑๓ - เสียงเพลงศีล ๕ ผลงานของ โต้รุ่ง Animation คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี

<O></O>
หน้า ๑๔ - เสียงธรรมโอวาท "การปฏิบัติเพื่อความดี" ท่านพระอาจารย์วันอุตตโมวัดถ้ำอภัยธำรงสกลนคร

<O></O>
หน้า ๑๕ - บทเพลงแห่งความดี : ศีลห้า” คิดสร้างสรรค์โดยพระครูปลัดสิทธิวัฒน์ถ่ายทอดอารมณ์แห่งความดีโดยคุณพลพลและคุณอี๊ดวงฟราย

<O></O>
หน้า ๑๗ - เพลงศีล ๕ ผลงานของ โต้รุ่ง Animation คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี

<O></O>
หน้า ๑๘ - เสียงเพลงศีล๕สื่อดนตรีฝึกร้องเผยแพร่เพื่อใช้ในการประกวดเวทีสะท้อนธรรมของเยาวชน

<O></O>
หน้า ๑๙ - เสียงพระเทศนาธรรมความสำคัญในการรักษาศีลของผู้ปฏิบัติ ท่านพระอาจารย์เปลี่ยนปญฺญาปทีโป

<O></O>
หน้า ๒๐ - เสียง อาราธนาศีล

<O></O>
หน้า ๒๑ - เสียงอ่านพระธรรมบทท่านพระอาจารย์สุดใจวัดป่าบ้านตาด

<O></O>
หน้า ๒๒ - เสียงพระธรรมเทศนา สีลนุสติ หลวงปู้เทศก์ เทศรังสี วัดหินหมากเป้ง หนองคาย

<O></O>
หน้า ๒๓ - เสียงธรรมเทศนาจาก : "ให้ศีลรักษาเรา" - พระโพธิญาณเถร (ชาสุภทฺโท)

<O></O>
หน้า ๒๔ - เสียงนำแผ่แผ่เมตตาอุทิศบุญ ท่านอาจารย์สุเทพ โพธสัททา

<O></O>
หน้า ๑๕ - เสียงอ่าน "มงคลชีวิต– มงคลที่ ๑ ไม่คบคนพาล” โดยคุณนวพรสุปิงคลัดสถานีวิทยุสังฆทานธรรม

<O></O>
หน้า ๑๖ - เสียงอ่าน "มงคลชีวิต– มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต” โดยคุณนวพรสุปิงคลัดสถานีวิทยุสังฆทานธรรม

<O></O>
หน้า ๑๗ - เสียงอ่าน "มงคลชีวิต– มงคลที่ ๓ การบูชาคนที่ควรบูชา” โดยคุณนวพรสุปิงคลัดสถานีวิทยุสังฆทาน

<O></O>
หน้า ๑๘ - เสียงบรรยายธรรม“ปกิณธรรม ว่าด้วยศีลข้อ ๔” โดยท่านอาจารย์สุเทพโพธิสัททา<O></O>

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1643387/[/MUSIC][.65/CENTER]​

 

หากใครเจริญถึงขั้นปัญญาญาณได้แล้ว

ศีล..! ไม่จำเป็นที่จะต้องไปรักษา

ส่วนพวกหัวเต่า ให้รักษาศีลไปก่อน แล้วให้ระลึกไปในอาการของสติสัมปชัญญะ

จากนั้นให้มีธัมมวิจยะเฟ้นในธรรม ว่าเหตุใดศีลจึงบังเกิดขึ้น

 

โลกแห่งผัสสะ เป็นสิ่งที่ต้องประสบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผัสสะบางอย่างมีผลเป็นทุกข์ ผัสสะบางอย่างมีผลเป็นที่น่าพอใจ

นาทีทองของผู้จะก้าวเข้าสู่วิถีแห่งปัญญาญาณ เวลาเมื่อประสบพบเจอกับผัสสะอันแปรปรวน

จะต้องน้อมระลึกไปยัง อนิจจสัญญา อนัตตสัญญา มรณสัญญา และลมหายใจเข้าออก

 

แสดงว่าคนที่ตายเพราะเหตุน้ำท่วมสามร้อยกว่าคน ล้วนเป็นคนไม่ดี?

คนที่ยังไม่ตายล้วนเป็นคนดี?

ความตายมีวิจารณญาณด้วยหรือ ว่านี่คนไม่ดี สมควรตาย นี่คนดี ไม่สมควรตาย?

คนดีก็ตายได้เมื่อภัยมา คนไม่ดีอาจไม่ตายก็ได้
คนดีอาจไม่ตายเมื่อน้ำท่วม คนไม่ดีอาจตายก็ได้

ความดีและไม่ดี ล้วนไม่เที่ยง แต่ความตายเที่ยง ล้วนมีสิทธิ์ตายได้ทุกที่ ทุกเวลา มิใช่หรือ

ฆราวาสบางคนเมื่อฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า ได้สำเร็จอรหันต์ แต่ก็ต้องตายอย่างอนาจเพราะถูกควายขวิดเอา

 

อ่านกระทู้ให้ดี แล้วจะเข้าใจ ...มากน้อยแค่ใหน อยู่ที่ท่าน

 

เรื่องของกรรม.... เป็นเรื่อง..อจินไตย

ประกอบไปด้วยเหตุและปัจจัยหลายๆอย่าง

ไม่สามารถคาดคะเนกันได้ง่าย ๆ

ทำเหตุและปัจจัยให้พร้อมกันเถอะ...ครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

ผลของกรรมดี หรือบาปกรรม
ผลของคนดี หรือคนชั่ว
ผลของผู้ปฏิบัติตน ตั้งมั่นในศีล ภาวนา
หรือผู้ประมาท หมกมุ่นในกิเลสตัณหาทั้งหลาย

ไม่ได้ตัดสินที่เป็นผู้อยู่รอด หรือผู้ต้องเสียชีวิตในภัยพิบัติ
หากแต่คือ อนาคตกาล ท่านเหล่านั้นอยู่ที่ไหน
อยู่ที่ภพภูมิที่ดี หรือไม่ ตอนนั้นและคือผลแห่งบุญกรรม

 

เรื่องการตายนั้น ครูบาอาจารย์ ท่านกล่าว การตายแบบไหน เช่นคนทำบุญมาก แต่เวลาตายถูกรถชนตายนั้น จริงแล้วคือกรรมเก่าที่เขาได้เคยกระทำไว้เพื่อเขาจะได้ชดใช้ให้เจ้ากรรมนายเวรให้หมดไป แล้วเขาก็กลับคืนสู่เบื้องบน มนุษย์เราก็หาว่าทำบุญมากแล้วต้องมาตายแบบนี้ โดยมนุษย์เหล่านี้ไม่เข้าใจกฎแห่งกรรม แต่บางคนไม่เคยทำบุญทำแต่บาปเวลานอนตายสบาย จิตได้ลงสู่นรกไปชดใช้กรรม มนุษย์ก็ยังสงสัยว่าเห็นเขาตายสบาย หารู้ไม่ว่าจิตนี้ได้ลงไปสูนรกแล้ว ดังนั้นจงหมั่นสร้างความดีบารมีให้เกิดเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้เถิด

 

ขอบคุณ คุณบุญญสิกขาที่บอกกล่าว...และขออนุโมทนาในธรรม..ครับ

 

ทำได้ดีสุดคือ บอกลูกบอกหลานให้สร้างบุญกุศล มีศีลธรรม เป็นคนดีของสังคมประเทศชาติ ตอบแทนคุณแผ่นดิน

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=DYnNUdRUoRM&feature=related]โปรดปัญจวัคคีย์ตัวหนังสือ.WMV - YouTube[/ame]

อ้างอิง : อรรถกถา สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สัจจสังยุตต์ ธัมมจักกัปปวัตตนวรรคที่ ๒

��ö��� �ѧ�ص��ԡ�� ��������ä �Ѩ��ѧ�ص�� ����ѡ�ѻ��ѵ����ä��� � �. ��Ҥ��ٵ÷�� � [����ѡ�ѻ��ѵ���ٵ�] ˹�ҵ�ҧ��� � � �

อ้างอิง : พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค

���Ҵ��� ������к�÷Ѵ ����ûԮ������� �� - ����ص�ѹ��Ԯ������� ��

ขอขอบคุณ : youtube

ขอความเจริญในธรรม จงมีแก่ทุกท่านทุกคนเทอญ

 

กบเฒ่านั่งเฝ้ากอบัว



ที่มาจาก กบเฒ่าเฝ้ากอบัว : ธรรมะจากหลวงปู่ชา : IsanGate.com

 

จะด้วยเหตุทั้งหลาย....และผลที่เกิดขึ้นทั้งปวง

หลวงปู่ครูบาอาจารย์ ทั้งหลายที่เคยออกมาเตือนเหตุเภทภัย ท่านเคยบอกอยู่เสมอว่า....

" บางครั้งด้วยบุพกรรมนำไปด้วยเหตุว่า...ที่เชื่อเพราะ...อย่างนั้นอย่างนี้
....ที่ไม่เชื่อเพราะ....อย่างนั้นอย่างนี้"

(ซ้ำหนักอาจเกิดกรรมใหม่สะสมขึ้นมาอีก จากการปรามาสผู้สำเร็จคุณธรรมด้วยณาญบารมีเข้าไปอีก..ท่านจึงเตือนให้ผู่ถ่ายทอด หรื่อสื่อสารบอกต่อระมัดระวังให้มาก...)

ท่านกล่าวว่า " การที่ต้องรับเหตุรับความทุกข์ยาก เกิดลำบากที่เหตุแห่งเภทภัย มากบ้าง น้อยบ้าง หรือเชื่อว่าเหตุจะเกิดขึ้นจริงแต่หาหนทางออกจากภัยร้ายไม่ได้ นั่นหาใช่ความบังเอิญไม่....

...เช่นเดียวกันบางครั้ง บางคน ตนนั้นพ้นภัยแล้วแต่ต้องการสั่งสม ทาน บุญกุศลครั้งใหญ่..เห็นความทุกข์ยากผู้อื่นแล้ว ไม่นิ่งนอนใจกลับหาโอกาสช่วยเหลือคนกลุ่มมากเหล่านั่นก็มีใช่น้อย....เรียกว่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสอันนี้ น่าบูชาอนุโมทนาในการสร้างทุนบุญกุศล..."

เพราะคนเราทั้งหลายยังมิอาจย้อนหลังดูรู้เห็น อดีตกรรมชาติ ในทุกภพเก่าได้ จึงไม่เข้าใจว่า ผลดีผลร้ายที่ตนได้รับจากเภทภัยพิบัติแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้นั้น ทุกๆสรรพชีวิต ทั้งเราๆท่านๆทั้งหลายล้วนเคยสร้างกรรมดี กรรมชั่วมาแต่เหตุมาจากอดีตทั้งสิ้น...แล

 

ชวนกันรักษา กาย วาจา ใจ กันนะคะ

บุญ...บาป...ทางอินเทอร์เน็ต​

โดย ดังตฤณ ​

​

ถาม – การเขียนข้อความหรือนำเสนอเนื้อหาอะไรผ่านอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝง ถือเป็นกรรมหรือไม่? เพราะไม่มีใครรู้จักชื่อเรา ไม่มีใครเห็นหน้าเรา ไม่มีใครได้ยินเสียงเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน


ตอบ – ผมเห็นว่าคำถามนี้จะนำไปสู่ความเข้าใจเรื่องกรรมได้ลึกซึ้งขึ้น เพราะคนส่วนใหญ่ยังนึกว่าการก่อกรรมเป็นเรื่องที่ต้องโชว์ตัว โชว์เสียง หรืออย่างน้อยก็ต้องมีชื่อแซ่ของเจ้าตัวปรากฏเป็นที่รับรู้เสียก่อน ความเข้าใจดังกล่าวนั้นคลาดเคลื่อนนะครับ กรรมนั้นคือเจตนา ต่อให้คุณนอนคิดร้ายอยู่บนยอดเขา ไม่มีใครเห็น คุณก็ทราบชัดอยู่แก่ใจ และสามารถสำเหนียกรู้สึกได้ว่าใจคุณดำมืดเพราะโดนเมฆหมอกอกุศลทาบทับแล้ว

สำหรับกรรมที่ทำอยู่ในใจจริงๆ มีผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจคุณเองคนเดียวนั้น เรียกว่า ‘มโนกรรม’ สำหรับมโนกรรมนั้นจะสำเร็จสมบูรณ์เต็มขั้นในทันทีที่ตั้งใจคิดและมีความ ยินดีกับความคิดนั้น หากจะพูดว่ามโนกรรมคือกรรมที่ก่อแล้วยังไม่ทันส่งผลกระทบดีร้ายกับผู้อื่นก็ คงได้ ตัวอย่างเช่นคุณคิดจะด่าเขา แต่ระงับใจไม่ด่า อย่างนั้นก็เป็นเพียงมโนกรรมอันเป็นอกุศล มีผลให้จิตคุณทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว ยังไม่เป็นวจีกรรม ยังไม่มีเสียงกระทบหูใครให้ใจเป็นทุกข์ขึ้นมา

แต่หากคลื่นความคิดแรงจนทะลักรั้วกั้น หลุดจากสมองไปกระทบผู้อื่น ไม่ว่าจะทางภาษาพูดหรือภาษาเขียน ทำให้เขาเกิดความเข้าใจว่าคุณคิดอย่างไร ตรงนั้นจัดว่าเป็นวจีกรรมได้หมด พูดง่ายๆว่า ‘ภาษา’ นั่นเองคือเครื่องมือก่อวจีกรรมของมนุษย์

​

ฉะนั้นคุณจะแอบเขียนอะไรทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝงเฉพาะกิจ ไม่มีใครอื่นรู้เห็น ไม่มีใครรู้จักเลย แม้เพียงครั้งเดียวก็นับว่าสร้างวจีกรรมไปแล้วหนึ่งครั้ง และกรรมก็จะติดตามคุณเป็นเงาตามตัว ไม่ผิดต่างไปจากกรรมอื่นๆที่กระทำโดยเปิดเผยหน้าตาตัวตน


เจตนาเกิดขึ้นที่จิตของคุณ กรรมก็เกิดที่จิตของคุณเช่นกัน เพราะกรรมคือเจตนา เจตนาคือกรรม ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าบุคคลคิดแล้วจึงก่อกรรมทางกาย วาจา ใจ

อินเตอร์เน็ตเปิดโอกาสให้เราเห็นอะไรหลากหลายจริงๆ แม้แต่การทำงานของกรรม อย่างเช่นที่ผมรู้จักหลายๆคน เห็นกรรมทางวาจาของเขาในเบื้องต้น แล้วได้เห็นพัฒนาการหรือความเสื่อมทรามทางจิตใจในเวลาต่อมา เป็นไปตามวิธีคิดเขียนให้ดีให้ร้ายแก่ผู้อื่น

ผู้ก่อความวุ่นวาย นานไปย่อมมีจิตใจที่วุ่นวาย ปั่นป่วนเหมือนพายุ และแสดงแนวโน้มที่จะฟุ้งซ่านแส่ส่ายไปในเรื่องเหลวไหล พูดจาจับต้นชนปลายไม่ติดมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ก่อกระแสความเยือกเย็น นานไปย่อมมีจิตใจเยือกเย็น สงบราบคาบผาสุก และแสดงแนวโน้มที่จะแน่วนิ่งหนักแน่นในเรื่องเป็นเหตุเป็นผล พูดจามีต้นมีปลายมากขึ้นเรื่อยๆ

บอกได้เลยครับว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสีย อีก



ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก ขอให้ลองนึกดู หากคุณพูดเบาๆว่า ‘ไอ้โง่’ ก็อาจมีคุณคนเดียวในโลกที่ได้ยินเสียงอกุศลของตัวเอง แต่ถ้าคุณพิมพ์คำว่า ‘ไอ้โง่’ ลงในกระทู้ของเว็บบอร์ดที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมคับคั่ง คุณไม่มีทางปรับให้ดังหรือเบาได้ตามใจชอบได้เลย คุณทำอกุศลกรรมกับคนแบบไม่เลือกหน้าเข้าแล้ว คำด่านั้นอาจทำให้คนนับพันนับหมื่นเกิดความแสลงใจ ความแสลงใจของคนนับไม่ถ้วนนั่นแหละ จะย้อนกลับมาก่อเหตุให้คุณแสลงใจยิ่งกว่าพวกเขาได้

ผมเห็นแล้วนึกเสียดายครับ หลายคนยังเป็นเด็ก และมีความสนุกที่จะขีดเขียนข้อความฝากไว้ในอินเตอร์เน็ตด้วยความคึกคะนอง บางทีไม่รู้ตัวเลยว่าเอาอนาคตมาทิ้งเสียด้วยการสนทนาแบบไร้หน้าไร้เสียงนี่ เอง

โอกาสก่อกรรมในยุคไอทีของพวกเรานี้ มีได้เป็นร้อยเป็นพันเท่ามากกว่ายุคอื่นครับ กระดิกนิ้วง่ายๆไม่กี่ที ผล(กรรม)อาจใหญ่หลวงยิ่งกว่าพยายามพูดในห้องประชุมใหญ่หลายๆอาทิตย์เสียอีก หากจิตตั้งไว้ดีแล้วก็สบายตัวไป แต่หากจิตยังตั้งไว้ในมุมมืด อย่างนั้นก็คงน่าเป็นห่วงหน่อยล่ะ


บุญ...บาป...ทางอินเทอร์เน็ต

 

ด้วยสำนึกขอบคุณ ทุกสรรพสิ่งมีบุญคุณ

​

​

[FONT=4711_AtNoon_Traditional]ช่วนกันน้อมจิต รักษา กำลังใจ อุดมเมตตาเป็นอารมณ์ ไม่มีประมาณ[/FONT]
[FONT=4711_AtNoon_Traditional]ส่งกำลังใจ ทุกๆท่าน ยามนี้</O>[/FONT]
[FONT=4711_AtNoon_Traditional]<O>ดำรงสติ อุดมจิต เข้มแข็ง มั่นคง ไม่หวั่นไหว </O>[/FONT][FONT=4711_AtNoon_Traditional]<O>กันนะคะ</O>[/FONT]​

ข้อความส่งต่อจากเพื่อน :VO ​

แก้วที่คว่ำอยู่กลางสายฝน
ต่อให้ฝนตกกระหน่ำทั้งคืน
ก็ไม่อาจเต็มไปด้วยน้ำ
คนที่ไ ม่ยอมเปิดใจเรียนรู้
ต่อให้คลุกคลีอยู่กับนักปราชญ์ทั้งคืนทั้งวัน
ก็ยังโง่เท่าเดิม​

ว. วชิรเมธี ​

........................
นัยอันล้ำลึกของคำว่า "ขอบคุณ" ​

ขอบคุณความไม่รู้ที่ทำให้รู้วิธีลุกขึ้นสู้
ขอบคุณความยากจนที่ทำให้เป็นคนมุมานะ
ขอบคุณความล้มเหลวที่ทำให้เกิดความเชี่ยวชาญ
ขอบคุณความผิดพลาดที่ทำให้ฉลาดยิ่งกว่าเดิม
ขอบคุณความริษยาที่ทำให้กล้าสร้างสรรค์สิ่งใหม่
ขอบคุณคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ทำให้ผลิบานอย่างไร้ข้อตำหนิ
ขอบคุณความไม่รู้ที่ทำให้รู้จักครูที่ชื่อประสบการณ์
ขอบคุณความผิดหวังที่ทำให้ตั้งสติเพื่อลุกขึ้นมาใหม่
ขอบคุณศัตรูที่แกร่งกล้าที่ทำให้รู้ว่าเรายังไม่ใช่มืออาชีพ
ขอบคุณมหกรรมคอรัปชั่นที่ทำให้เราอยากสร้างสรรค์การเมืองใหม่
ขอบคุณความป่วยไข้ที่ทำให้เราตั้งใจดูแลสุขภาพ
ขอบคุณความทุกข์ที่ทำให้เรารู้ว่าความสุขมีค่าแค่ไหน
ขอบคุณความพลัดพรากที่ทำให้เราสละจากความยึดมั่น ถือมั่น
ขอบคุณเพลิงกิเลสที่ทำให้เรามีเหตุอยากถึงพระนิพพาน
ขอบคุณความตายที่ทำให้ฉากสุดท้ายของชีวิตสมบูรณ์แบบ​

เจริญพร
ว วชิรเมธี ​

(good)​

 

ชวนกันรักษา กาย วาจา ใจ กันนะคะ

บุญ...บาป...ทางอินเทอร์เน็ต​

โดย ดังตฤณ ​

​

ถาม – การเขียนข้อความหรือนำเสนอเนื้อหาอะไรผ่านอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝง ถือเป็นกรรมหรือไม่? เพราะไม่มีใครรู้จักชื่อเรา ไม่มีใครเห็นหน้าเรา ไม่มีใครได้ยินเสียงเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน


ตอบ – ผมเห็นว่าคำถามนี้จะนำไปสู่ความเข้าใจเรื่องกรรมได้ลึกซึ้งขึ้น เพราะคนส่วนใหญ่ยังนึกว่าการก่อกรรมเป็นเรื่องที่ต้องโชว์ตัว โชว์เสียง หรืออย่างน้อยก็ต้องมีชื่อแซ่ของเจ้าตัวปรากฏเป็นที่รับรู้เสียก่อน ความเข้าใจดังกล่าวนั้นคลาดเคลื่อนนะครับ กรรมนั้นคือเจตนา ต่อให้คุณนอนคิดร้ายอยู่บนยอดเขา ไม่มีใครเห็น คุณก็ทราบชัดอยู่แก่ใจ และสามารถสำเหนียกรู้สึกได้ว่าใจคุณดำมืดเพราะโดนเมฆหมอกอกุศลทาบทับแล้ว

สำหรับกรรมที่ทำอยู่ในใจจริงๆ มีผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจคุณเองคนเดียวนั้น เรียกว่า ‘มโนกรรม’ สำหรับมโนกรรมนั้นจะสำเร็จสมบูรณ์เต็มขั้นในทันทีที่ตั้งใจคิดและมีความ ยินดีกับความคิดนั้น หากจะพูดว่ามโนกรรมคือกรรมที่ก่อแล้วยังไม่ทันส่งผลกระทบดีร้ายกับผู้อื่นก็ คงได้ ตัวอย่างเช่นคุณคิดจะด่าเขา แต่ระงับใจไม่ด่า อย่างนั้นก็เป็นเพียงมโนกรรมอันเป็นอกุศล มีผลให้จิตคุณทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว ยังไม่เป็นวจีกรรม ยังไม่มีเสียงกระทบหูใครให้ใจเป็นทุกข์ขึ้นมา

แต่หากคลื่นความคิดแรงจนทะลักรั้วกั้น หลุดจากสมองไปกระทบผู้อื่น ไม่ว่าจะทางภาษาพูดหรือภาษาเขียน ทำให้เขาเกิดความเข้าใจว่าคุณคิดอย่างไร ตรงนั้นจัดว่าเป็นวจีกรรมได้หมด พูดง่ายๆว่า ‘ภาษา’ นั่นเองคือเครื่องมือก่อวจีกรรมของมนุษย์

​

ฉะนั้นคุณจะแอบเขียนอะไรทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝงเฉพาะกิจ ไม่มีใครอื่นรู้เห็น ไม่มีใครรู้จักเลย แม้เพียงครั้งเดียวก็นับว่าสร้างวจีกรรมไปแล้วหนึ่งครั้ง และกรรมก็จะติดตามคุณเป็นเงาตามตัว ไม่ผิดต่างไปจากกรรมอื่นๆที่กระทำโดยเปิดเผยหน้าตาตัวตน


เจตนาเกิดขึ้นที่จิตของคุณ กรรมก็เกิดที่จิตของคุณเช่นกัน เพราะกรรมคือเจตนา เจตนาคือกรรม ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าบุคคลคิดแล้วจึงก่อกรรมทางกาย วาจา ใจ

อินเตอร์เน็ตเปิดโอกาสให้เราเห็นอะไรหลากหลายจริงๆ แม้แต่การทำงานของกรรม อย่างเช่นที่ผมรู้จักหลายๆคน เห็นกรรมทางวาจาของเขาในเบื้องต้น แล้วได้เห็นพัฒนาการหรือความเสื่อมทรามทางจิตใจในเวลาต่อมา เป็นไปตามวิธีคิดเขียนให้ดีให้ร้ายแก่ผู้อื่น

ผู้ก่อความวุ่นวาย นานไปย่อมมีจิตใจที่วุ่นวาย ปั่นป่วนเหมือนพายุ และแสดงแนวโน้มที่จะฟุ้งซ่านแส่ส่ายไปในเรื่องเหลวไหล พูดจาจับต้นชนปลายไม่ติดมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ก่อกระแสความเยือกเย็น นานไปย่อมมีจิตใจเยือกเย็น สงบราบคาบผาสุก และแสดงแนวโน้มที่จะแน่วนิ่งหนักแน่นในเรื่องเป็นเหตุเป็นผล พูดจามีต้นมีปลายมากขึ้นเรื่อยๆ

บอกได้เลยครับว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสีย อีก



ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก ขอให้ลองนึกดู หากคุณพูดเบาๆว่า ‘ไอ้โง่’ ก็อาจมีคุณคนเดียวในโลกที่ได้ยินเสียงอกุศลของตัวเอง แต่ถ้าคุณพิมพ์คำว่า ‘ไอ้โง่’ ลงในกระทู้ของเว็บบอร์ดที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมคับคั่ง คุณไม่มีทางปรับให้ดังหรือเบาได้ตามใจชอบได้เลย คุณทำอกุศลกรรมกับคนแบบไม่เลือกหน้าเข้าแล้ว คำด่านั้นอาจทำให้คนนับพันนับหมื่นเกิดความแสลงใจ ความแสลงใจของคนนับไม่ถ้วนนั่นแหละ จะย้อนกลับมาก่อเหตุให้คุณแสลงใจยิ่งกว่าพวกเขาได้

ผมเห็นแล้วนึกเสียดายครับ หลายคนยังเป็นเด็ก และมีความสนุกที่จะขีดเขียนข้อความฝากไว้ในอินเตอร์เน็ตด้วยความคึกคะนอง บางทีไม่รู้ตัวเลยว่าเอาอนาคตมาทิ้งเสียด้วยการสนทนาแบบไร้หน้าไร้เสียงนี่ เอง

โอกาสก่อกรรมในยุคไอทีของพวกเรานี้ มีได้เป็นร้อยเป็นพันเท่ามากกว่ายุคอื่นครับ กระดิกนิ้วง่ายๆไม่กี่ที ผล(กรรม)อาจใหญ่หลวงยิ่งกว่าพยายามพูดในห้องประชุมใหญ่หลายๆอาทิตย์เสียอีก หากจิตตั้งไว้ดีแล้วก็สบายตัวไป แต่หากจิตยังตั้งไว้ในมุมมืด อย่างนั้นก็คงน่าเป็นห่วงหน่อยล่ะ


บุญ...บาป...ทางอินเทอร์เน็ต

​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1752343/[/MUSIC]​