เทวดาแปลงร่างเป็นคน

ถาม : เทวดาที่แปลงร่างเป็นคน... ผมได้อ่านหนังสือของหลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่า ถ้าเกิดเทวดาแปลงร่างเป็นคนจะไม่กะพริบตา ?

ตอบ : อย่าเพิ่งไปเชื่อตามนั้น เขาจะตามทันความคิดของเราทั้งหมด เคยเห็นแล้วนั่งคุยกันอยู่ด้วย แต่ว่าเราคิดจะไปจ้องตาเขา เขารู้ทันความคิดของเราบางทีเขากะพริบตาล้อเอาซะด้วย แต่ถ้าเผลอจริงๆ นี่เขาไม่ได้กะพริบตาหรอก

พอเขาไปกันหมดแล้ว หลวงพ่อ ท่านบอกว่า "เอ็งโง่ดีมาก มันนั่งจ้องเป๋งไม่ได้กะพริบตาสักคนเสือกไม่ดู..!"

อยู่ด้วยกันวันหนึ่งกับคืนหนึ่ง ตอนที่พระองค์ที่ ๑๐ ท่านมา เขาก็มาในลักษณะองครักษ์ คือคอยป้องกันอันตราย เสร็จแล้วพออยู่ในเหตุการณ์ มีอะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้น ไม่ว่าเราจะพูดจะคุยจะสนุกสนานอะไร ก็เห็นท่านแค่ยิ้มๆ หน่อยหนึ่งเท่านั้นเอง ตอนแรกก็ไม่ได้สงสัย แค่คิดว่าอีตา ๒ องค์นี่เส้นลึกจัง มารู้ทีหลังว่าไม่ใช่...

แล้วก็มีบางช่วงที่ พระองค์ที่ ๑๐ ถูกคนรายล้อมมากๆ ท่านก็หลบไป หลบไปในลักษณะที่ว่าอย่างกับหายไปจากที่นั่น แล้วพอท่านเรียกก็โผล่มาจากหลังต้นไม้เหมือนอย่างกับตัวเองอยู่หลังต้นไม้ แต่ถ้าสังเกตให้ดีๆ เพิ่งจะโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้..!

เพราะฉะนั้น..อย่าเพิ่งไปเชื่อหลักสูตรนี้ว่าจะไม่กะพริบตา เขารู้ทันความคิดของเรา ถ้าตั้งใจไปจ้องว่ากะพริบตาหรือเปล่า ? เดี๋ยวเขาก็กะพริบตาให้ดูหรอก เทวดาเก่งหลอกสนิทแท้เลย พ่อก็โดนหลอก ลูกไม่โดนหลอกก็เกินไป บางทีเจอแล้วไม่รู้เป็นส่วนใหญ่

ท่านทั้งหลายเหล่านี้จะใช้กำลังของท่านบังคับ ให้เราเป็นไปตามความต้องการของท่าน นั่งคุยกันอยู่เป็นวันไม่ได้นึกสงสัยเลย ตอนไปแล้วค่อยสงสัย แต่ของอาตมาขนาดเขาไปแล้วยังไม่สงสัยเลย..!

คือว่าตอนกลับนี่ พระองค์ที่ ๑๐ ท่านนั่งคู่กับคนขับ คือ อาจารย์ประเสริฐ เกษตรเอี่ยม ท่านขับรถให้ รถก็เป็นโตโยต้า อาร์ที ๑๐๐ เล็กกระเปี๊ยกเดียว แล้วก็ หลวงพี่สมานใหญ่ ท่านนั่งอยู่ตรงกลางเบาะหลัง อีก ๓ ท่านก็ยัดกันอยู่เบาะหลังเหมือนกัน นั่งเข้าไปได้อย่างไร เบาะหลัง ๒ คนก็แน่นแล้ว นี่ยัดเข้าไป ๔ คน..!

เห็นหลวงพี่สมานนั่งอยู่คนเดียว ปรากฏว่า ยายติ๋ว เพื่อนกันเขาบอกว่าก็นั่งด้วยกันนั่นแหละทั้ง ๔ คน เอากับพ่อสิ..เลยแปลกใจ จึงมาถามหลวงพ่อทีหลัง หลวงพ่อบอกว่า

"เขาเห็นเอ็งโง่มากก็พยายามแสดงให้รู้ ยังเสือกไม่สงสัยอีก..!"

ข้องใจมากจึงไปถามหลวงพี่สมานใหญ่ว่า "หลวงพี่ครับ..ทั้ง ๓ คนนั่นเขานั่งไปกับหลวงพี่จริงๆ หรือครับ? " ท่านบอกว่าจริง

อาตมาบอกว่า "หลวงพี่คิดให้ดีๆ นะครับ รถของอาจารย์ประเสริฐคันกะเปี๊ยกเดียวนั่ง ๒ คนก็แน่นแล้ว นั่นยัดเข้าไปได้อย่างไรตั้ง ๔ คน.."

ท่านว่า "เออ..จริงว่ะ นั่งหลวมๆ สบายๆ " จะไม่สบายอย่างไรเห็นนั่งอยู่คนเดียว

นั่นหลอกได้สนิทดีแท้ๆ เลย ทุกวันนี้ยายติ๋วเขาคุยได้เต็มปากเต็มคำว่า "เทวดานะหรือ..? ฉันนั่งคุยด้วยเป็นวันๆ เลย.." เอากับแม่สิ..จริงของเขา เถียงไม่ได้ด้วย เขานั่งคุยกันเป็นวันเลย เราเองก็ทะเลาะกับพระองค์ที่ ๑๐ ใช่ไหม ? ของเขานั่งคุยกับลูกศิษย์พระองค์ที่ ๑๐ ยังดีไม่เผลอขอลายเซ็นมาด้วย

ตอนแรกคนขออนุญาตถ่ายรูปแล้วพระองค์ที่ ๑๐ ท่านไม่ให้ถ่าย พอเจ้าเพิร์ล ชื่อจริงเขาชื่อสรัญญา แสงหิรัญ ลูกของพี่อ้อย(ปาริชาต แสงหิรัญ) ที่ใช้นามปากกาว่า สุนิสา วงศ์ราม เขียนในโลกทิพย์

เจ้าเพิร์ลเขาขอถ่ายรูป ไอ้เราก็สงสารน้องผู้หญิงตัวเล็กของเรา ขอถ่ายทั้งทีท่านไม่ให้ เดี๋ยวน้องเขาจะหน้าแตกก็เลยช่วย พอท่านถามว่า "ถ่ายไปทำอะไร ?" ส่วนใหญ่คนอื่นตอบไม่ได้ ก็เลยตอบแทน "ขออนุญาตตอบแทนน้องนะครับ ถ่ายไปเป็นอนุสสติครับ.." ท่านบอก "เออ .. ถ้าอย่างนั้นถ่ายได้"

ติดแต่หลวงพ่อท่านห้ามเผยแพร่ ท่านบอกว่าถ้าคนเห็นแล้วเคารพและเชื่อก็เสมอตัว ถ้าเขาปรามาสแม้แต่คำเดียว เท่ากับว่าเราหานรกให้เขา ใครจะไปเชื่อว่าคนหนุ่มๆ อย่างนั้นอายุจะเป็นร้อยๆ ปี



สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกรกฏาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔



ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=1808



.