หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

โมทนาสาธุครับ.....สำหรับคุณตาประเสริฐนั้นผมชอบคุยด้วยนะ ล้ำลึก ไปไกลเหลือเกินแต่ก็ฟังเพื่อเป็นแนวทางไว้สำหรับตนเอง ความจริงถ้าคุณตาพูดไทยกลางได้ชัดเจนมากกว่านี้ผมคงทำความเข้าใจได้มากขึ้น เท่าที่ได้พูดคุยผมเข้าใจความหมายประมาณ20 เปอรเซนต์ คราวหน้าต้องใช้ล่ามช่วยนะครับ...หึหึ

 

โมทนาสาธุครับ.....มาดีเหลือเกินนะครับ เข้าช่วงทางตรงแล้ว มองเห็นเส้นทางชัดเจนแล้ว ทุกอย่างพร้อมแล้วเราก็ไปกันเถอะทางนี้แหล่ะ.....หึหึ

 

สำหรับท่านใดที่รับรู้และสัมผัสได้ถึงอิทธิคุณของสร้อยประคำเหล็กไพลดำแล้วละก็...อย่าช้านะครับ ไม่ต้องลังเลสงสัยสามารถพิสูนจ์ด้วยตนเองได้ครับ ขอย้ำอย่าช้านะครับ(คนที่อยู่ใกล้ๆผมเริ่มมีอาการแล้วนะครับ...ขอบอก)

 

สวัสดียามเย็นครับ วันนี้ผมได้รับรู้เรื่องราวอัศจรรย์แปลกๆหลายอย่างจริงๆ

- ราวๆเที่ยงวันนี้ เห็นแดดกล้าดีแท้ จึงได้อัญเชิญพระพุทธปฐวีธาตุที่มีอยู่ทั้งหมด ไปเคลือบโดยพ่นสเปร์แลคเกอร์กันหมึกลบเลือน จากนั้นก็ตากแดดไว้บนฝาบ่อ
- ราวๆ 30 นาทีฝนได้ตกปรอยๆประมาณพรมน้ำมนต์ ผมเลยต้องวิ่งไปเก็บพระ ขึ้นมาเก็บไว้บนบ้าน ไม่ทันไรฝนก็หยุดตก แดดออกอีก จึงนำกลับไปตากอีก พร้อมกับพ่นทับต่อ คิดในใจว่า หากฝนตกอีก แสดงว่ามีนัยยะสำคัญบางอย่าง อีกใจหนึ่งก็เถียงว่า เป็นไปไม่ได้ แดดออกขนาดนี้
- ต่อมาอีก 30 นาที ฝนตกมาชุดใหญ่เลยครับ เก็บพระฯแทบไม่ทัน ฝนสาดแรงเข้ามาถึงในบ้าน บริเวณที่เก็บพระด้วยนะ (ส่วนเมื่อวานนั้นก็สาดมาจากทิศตะวันออก ใส่บ่วงนาคบาศและประคำฯ วันนี้สาดมาทางทิศใต้ ซึ่งเข้าตัวบ้านพอดี หึหึ)
- พอฝนตกได้สัก 30 นาที งานนี้แดดออกอีก และแดดยาวถึงเย็นเลยครับ
- ผมเข้าใจแล้ว...จึงได้ออกจากบ้านไปทำบุญถวายสังฆทาน ณ. วัดป่าสายหลวงตามหาบัว สนทนาธรรมกับพระเสร็จไปนั่งสมาธิในถ้ำ ที่หลวงปู่เจี๊ยะเคยจำพรรษาอยู่
- นั่งได้ 20 นาที ก็บึ่งรถไปยังสถานที่ในนิมิตเมื่อคืนอย่างใจจดจ่อ...อ่านต่อในอีก post ข้างหน้าเด้อ..

ปล: ถ่ายรูปน้องหมาเล่นกันในวัดมาอวดด้วย (ตัวใหญ่ 6 ขวบ ตัวเล็ก 5 ขวบ)

 

ตามล่าหาความจริงจากภาพในนิมิต​

หลังจากที่ผมออกจากวัดถ้ำอินทนิล ก็บึ่งรถไปยังสถานที่ที่เห็นตัวเองในนิมิต (เมื่อตอนนั่งสมาธิเมื่อเช้าวันนี้) โดยสถานที่แห่งนี้ห่างจากบ้านผมราว 5 กม. แต่ต้องไปตอนกลางวัน เพราะเป็นป่า เขา ค่อนข้างเปลี่ยว โดยปากทางเข้าจะเป็นสำนักสงฆ์...หากหันหน้าเข้าไปด้านหนึ่งเป็นเนินเขา อีกด้านเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ชื่อ "ห้วยลึก"

จุดที่ผมเห็นในนิมิตจะนั่งหันหลังให้ต้นไม้และเงากอไผ่ มองจากด้านหน้าพระธุดงค์ จะเป็นทิศตะวันออก ด้านซ้ายเป็นเนินเขา ที่ว่าน่าจะเป็นวัดป่าหรืออะไรสักอย่าง เพราะมีกำแพงล้อมรอบ ด้านหน้าเป็นลานโล่ง ด้านขวาเป็นอ่างเก็บน้ำดังกล่าวมา อาณาบริเวณนี้เป็นวงเวียน รอบจุดทึ่นั่งสมาธิ

ผมได้เดินเข้าไปสำรวจด้านทิศตะวันออก ที่บอกว่าเป็นลานกว้าง ระหว่างนั้นได้พูดคุยกับท่านนนต์และรู้สึกขนลุกซู่ๆ ท่าน ดร.บอกว่า เห็นพระธุดงค์อายุราวๆ 40 กว่า ผิวขาวหน้ากลม และเณรน้อย 1 รูป พระธุดงค์รูปนี้...มีส่วนในการสังคายนาพระไตรปิฏกในยุค...คู่กับสมเด็จพระสังฆราช(สี)วัดระฆัง แม่ผมก็ชื่อนี้ หุหุ..จากนั้นก็วางหูกันไป ผมก็เลยเก็บภาพมาฝากต่อ

ก่อนขึ้นรถผมได้เดินไปยืนอธิษฐาน หาตำแหน่งที่พระท่านนั่งจริงๆ เสี้ยววินาทีก็มีกิ่งไม้สดๆร่วงมาต่อหน้าผม (ตามรูป) แปลก...บังเอิญขนาดนี้....ผมก็เลยเก็บกิ่งไม้ที่ว่ากลับบ้านมาด้วย นับใบไม้ได้ 12 ใบ

รูปสุดท้าย :บ้านสวยๆ ถ่ายระหว่างเดินทางกลับ ​

 

โมทนาสาธุ สาธุ สาธุ เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง

 

สงสัยจะมีหัวทางช่างมาแต่เก่าก่อนกระมัง หุหุ

สร้อยประคำเส้นนี้จะห้อยคอแบบยาวปกติก็ได้ (แต่จะเทอะทะ เพราะยาวจัง) หรือจะทบสองรอบห้อยคอ เอาแบบสั้นๆก็ได้ ทำให้นึกถึงเจ้าชายอียิปเลย

แต่ที่ผมชอบมากๆคือ ทบสองรอบแล้วพันอีก 3 รอบ ทำเป็นสร้อยข้อมือ เก๋ดีเด้อ...

 

คาถานาคบาศ​

ใช้สำหรับเสี่ยงโชค : โอม เอ หิ พญานาคะสุปัณณานัง สิทธิชะนาจิตตัง อุ มะอะ โชคลาภจงบังเกิด

ใช้สำหรับค้าขาย มหาเสน่ห์ : เอหิ พญานาคะสุปัณณานัง พุทโธภะคะวา พุทธังสิทธิชะนาจิตตัง ธัมมังสิทธิชะนาจิตตัง สังฆังสิทธิชะนาจิตตัง อิติปิโสภะคะวา พุทธมัดใจ โมเรียกมา บ่วงทัพพะนาคา เยติ โอมประสิทธิเม

ใช้สำหรับกันภูติกันภัย : เอ หิ พญานาคะสุปัณณานัง สิทธิชะนาจิตตัง อิติปิโส ภะคะวา พุทธังปิด ธัมมังปิด สังฆังปิด มะอุอะ

อัญเชิญปกติก็แรงมากอยู่แล้ว หากอัญเชิญด้วยพระคาถาข้างต้นสงสัยติดเทอร์โบ..
ขอให้นำไปสรงน้ำฝนก่อนเด้อ...นาคชอบเล่นน้ำครับ

 

ก็ไม่แปลกใจหรอกครับ นายช่างผู้คุมงานใหญ่
ผมอยากกลับไปที่ภูดานใหอีกครั้งจังเลยไม่รู้ว่าจะไปกันตอนไหนน้อ คิดถึงทุกวันเลย มีความทรงจำที่ดีมากครับ

 

อัญเชิญประคำเหล็กไหลไพลดำมาเกือบสองวัน (สวมคอมั่ง รัดข้อมือมั่ง) ทำไมเหมือนเจ็บคอ อยากเป็นไข้หวัดจัง ไม่นะ...อุตส่าห์ฉีดวัคซีนกันแล้วและต้องเดินทางไกลด้วยน๊า...:'(

 

จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป...

เชื่อว่าทุกคนต่างมีความคิดอยากไปภูดานไห ผมยังแอบคิดระหว่างทำวัตรเย็นเมื่อสักครู่เลยว่า จะแอบไปก่อนใครๆเค้าดีมั๊ยเนี่ย หึหึ

ช่วงสอง week นี้ต้อง stand by ครับ ไปไหนไม่ได้ต่อเนื่องหลายวัน

 

ถ่ายภาพได้ถูกใจจัง...ท่านผู้ใดหนอ...จักเป็นเจ้าของสร้อยประคำเหล็กไหลไพรดำเส้นนี้

ผมอัญเชิญไม่ถึงสองวัน ยังมาได้ไกลขนาดนี้...จนตัวเองยังสงสัยตัวเอง จึงขอยืนยันฟันธง!

ของจริง (ทั้งวัตถุ ทั้งบุคคล ทั้งธรรม) ยังรอให้พิสูจน์ความจริงเสมอ (ผู้พิสูจน์ก็ต้องของจริงด้วยนะ)

 

แม่นแล่วๆ...พึ่งพ้นแนวป่าเขาออกมาครับ
ทางนี้เต็มไปด้วยภูเขา ไม่ใช่ภูเรา จึงออกมาทางตรงยากหน่อย หึหึ...

 

สวมเป็นสร้อยคอรู้สึกว่ายาวจริง...ต้องลองเป็นเจ้าชายอียิปต์บ้างแล้ว...

 

ขอบคุณหลาย..หลาย เด้อ วันอาทิตย์คงได้เจอกัน ขอรับ

 

เมื่อวานไปพบท่านนนท์ ได้คุยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน.....อาจจะมีวาระพิเศษก่อนออกพรรษาสักครั้ง ถ้าหากทุกท่านพร้อมพอมีเวลาก็พอมีโอกาสเป็นไปได้สูงครับ

 

เป็นอาการที่เกิดจากการสวมสร้อยประคำเหล็กไหลไพลดำ (ทุกคน) เนื่องจากกระแสความเย็นที่ออกมาจากสร้อยประคำนั่นเอง ผมก็เป็น ดร.ณัฐชัยก็เป็น น้องผู้หญิงที่มาหาผมเธอถึงกับหนาวสั่นตลอดเวลา ก็ลองปรับธาตุให้อุณหภูมิในกายพอดี ใช้ใจเป็นตัวปรับครับ

 

ยินดีครับ
วันอาทิตย์นี้ คงได้เดินสายย้อนอดีต ทำบุญร่วมกันอีกวาระ

 

ขอบคุณมากๆครับ เป็นไปได้ครับ ตั้งแต่ได้มาราวๆบ่ายวันเสาร์ ผมเห่อครับ หุหุ สวมคอ(ทำแบบสั้นๆ) หรือใส่ข้อมือตลอดเลย จนถึงตอนนี้ มาทำงานสังสวมนะเนี่ย หุหุ

ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วครับ แต่เมื่อคืนนี้ออกอาการชัดมาก

 

ให้ดูพอเป็นกระษัยครับ สรงน้ำแล้ว...ใส่บ่อยๆก็จะเงางามเองครับ

ว่าไปแล้ว...ประคำเส้นเดียวเที่ยวได้สามโลกเลยครับ หุห