อยากรุ้ว่า บุญ กุศล ที่ใหญ่ที่สุดในพระพุธศาสนาคืออะไรค่ะ

เข้าใจถูกแล้วครับ การทำทาน ถือศีล ทำสมาธิ เจริญปัญญา จนหลุดพ้น เป็นบุญกุศลที่ไล่กันตามลำดับ พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ในพระสูตรหนึ่ง

 

สาธุ..สาธุ...
ข้าน้อยเห็นว่า..ไม่มีบุญใดยิ่งกว่าพระนิพพาน....ถึงตัวข้าน้อยยังไม่ถึงซึ่งพระนิพพาน
แต่ก็เห็นว่า...บุญนี้เมื่อถึงแล้ว..ย่อมสุขยิ่งกว่าสุขทั้งปวง..จึงจัดว่าเป็นบุญใหญ่ยิ่งด้วย...
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเมตตาสั่งสอนให้เราทั้งหลายถึงซึ่งบุญนั้นด้วย...ซึ่งเป็นบุญที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ และพระอริยสงฆ์ทุกพระองค์ถึงแล้ว...

 

ลด ละ ความยึดมั่น ถือมั่น ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ทุกสิ่งคือสมมติ...
สติ สมาธิ ปัญญา ค่ะ

 

ถ้าเราคิดว่า การปฏิบัติธรรมทุกๆอย่างในพระศาสนาคือ บุญ ปัญหาจะตามมาทันที เมื่อเกิดมีคนถามว่า บุญอะไรใหญ่หรือหนักที่สุด ก่อนที่จะหาคำตอบโดยตรง ลองหาทางอ้อมดูก่อน

พระไตรปิฏกกล่าวไว้ว่า การปฏิบัติที่นำไปสู่บาปที่หนักหรือใหญ่ที่สุด (อนันตริยะกรรม) มี 4 อย่าง
1 ฆ่าบิดา มารดา
2 ฆ่าพระอรหันต์
3 ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนบาดเจ็บ
4 ทำให้สงฆ์แตกแยก

ทีนี้ เมื่อกระทำดังที่ว่าแล้วได้บาปหนักที่สุด เราลองคิดกลับว่า ถ้าเราปฏิบัติตรงข้ามกับมหาบาป 4 อย่าง เราก็น่าจะได้บุญที่หนักสุดๆเช่นกัน (ตามหลักเหตุและผล) ดังนั้น มหาบุญ จึงควรเกิดจากการปฏิบัติ 4 อย่าง คือ

1 เป็นลูกกตัญญู กตเวที เลี้ยงดูบิดา มารดา มีความเคารพในท่าน
2 อย่าคิดหรือทำร้ายพระ (บางรูปอาจเป็นพระอรหันต์) ควรส่งเสริม พระที่ปฏิบัติชอบ (แม้เราอาจไม่รู้ว่าชอบแค่ไหน ก็ควรสังเกตุเอาเอง) ตามเหตุ ปัจจัยที่สมควรแก่สมณเพศ
3 บูชาพระพุทธเจ้าด้วยใจศรัทธา พระท่านว่า การบูชาพระพุทธเจ้าเป็นเดชอย่างยิ่ง
4 ทำนุบำรุงสงฆ์ตามควรแก่สมณเพศและธรรมวินัย

สิ่งที่เราสามารถทำได้ง่ายๆ และสม่ำเสมอ คือข้อ 1 ส่วนสามข้อที่เหลือ คงทำบ้างเป็นเวลา แต่บางคนอาจสม่ำเสมอ แต่คงจะหาคนที่ทำได้พร้อมๆกันทั้ง 4 อย่าง ยากพอดู
ทาน ศีล ภาวนา เป็นบ่อเกิดแห่งบุญ นั่นคือความจริงแท้แน่นอน แต่ก็อย่าลืมว่า เวลาจะปฏิบัติ มันต้องมีกลุ่มเป้าหมาย เพื่อให้เกิดบุญ และก็สอดคล้องกับการปฏิบัติให้ได้บุญใหญ่ ดัง 4 ข้อ ข้างต้น มันจึงจะเกิดผล
เราเลี้ยงพ่อแม่ เคารพ ท่าน ก็เท่ากับเราได้ทำบุญกับพระอรหันต์(ส่วนตัว) ของเราใช่ไหม อย่างนี้จัดเป็นมหาทานได้เลย บุญหนักของจริงและแท้ ส่วนข้ออื่นๆก็หนักแน่ๆ ถ้าทำให้ถูกที่ ถูกเวลา

 

เป็นลูกกตัญญูแล้วก็ http://palungjit.org/threads/การขยา...้บุญมาก-และ-การเปรียบเทียบกับ-webmaster.4942/

 

.....................นั่นพี่และทีมงาน ตัวอย่างที่ประเสริฐ กลุ่มเค้าเก่ง มองเห็นทางและประโยชน์ในกุศลนี้แล มหากุศลตัวจริงเสียงจริง เกินกว่าจะพูดออกมาเสียเวลาสาธยาย ...ต้นโพธิ์ดีๆนี่เอง นกกระจอก นกเขา นกอินทรีย์ กุ้งหอยปูปลา สรรพสัตว์ เมตตาใหญ่จะช่วยค้ำจุณ ธรรมชาติเป็นรูปคลื่นเจริญเติบโตหลากมิติ ขึ้นแล้วลง วนรอบใหม่ จุดเกิดดับ สลับ จากอดีตไปอนาคต ของเจตนาผลิก การให้เป็นกุศล

 

บุญเป็นเรื่องของโลกียธรรม บุญที่ใหญ่ที่สุด คือเนวสัญญานาสัญญายตนกุศลครับ
ส่วนมรรค ผล นิพพาน นั้นเป็นเรื่องเหนือโลกไปแล้ว เป็นความบริสุทธิ์แท้ๆเลยบุญไปแล้ว

 

ขอให้บุญกุศลของทุกๆ ท่านที่ร่วมกันตอบกระทู้นี้ จง ขยายใหญ่ขึ้นเป็น ร้อยเท่า พันทวี


อนุโมทนา ทุกข้อความเจ้าค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ

อ่านดูเเล้วเป็นบางตอนค่ะ

เเต่ไม่ได้เชื่อไปซะทั้งหมด บางท่อนบางตอนก็รู้สึกไม่ได้ว่ามีอยู่จริง เพราะความจริงที่ ฟังกันมา เล่ากันไป ไม่ว่าจะออกมาจากปากของท่านใด

ต้องทําความเข้าใจให้ได้ด้วยตนเอง น้อง จึงจะเข้าไปเชื่อ เเบบหมดใจ

เเต่คงจะอีกนานนนนนนน เพราะมั่วเเต่เเวะอยู่เรื่อย นั้นสวยหน่อย นี่สวยนิด อะไร อะไร ก็สวยสดตื่นตาไปซะทุกด้าน

ขอเเวะเที่ยวก่อน ถ้าพี่หม้อหุงขี้ เอ๊ยย หม้อหุงข้าว บ้านไกลเวลาน้อย รีบไป ก็เรียนเชิญนิมนต์นําหน้า กลิ้งลูกนิมิต นิพานก่อนได้เลยน๊าาา เจ้าค๊าาา

หุ หุ หุ

ขอบคุณมาก มายเจ้าค๊าาาาา

 

ธรรมดาล่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่าความเป็นธรรมดาของตัวตน

 

ผมว่า บุญกุศล ที่จะยิ่งใหญ่ คือ ทำโดยไม่สงสัยละมั้งครับ อย่าเอามาเปรียบเลยเนอะ ถ้าหากว่า การเป็นลูกกตัญญู บุญสูงสุด อย่างบางคนบอก ยกตัวอย่างนะ ถ้าเป็นยังงั้นจริง ทุกคนอยากได้บุญมาก เป็นลูกกตัญญู ไม่ต้องส่ง ต้องใส่บาตร กันละ พระไม่มีข้าวฉัน กันพอดี เวลาจะทำบุญ มานั่งนึกว่าได้บุญมากบุญน้อย หน่วยวัดบุญ คืออะไรหรอครับ บุญลิเมตร รึเปล่าหว่า

ผมเคยได้ยินนิทานมาเรื่องนึง>>>

มีเจ้าเมืองคนนึงไม่มีทายาท อยากใส่บาตร พระ 500 รูป จึงสั่งให้ ลูกน้องที่ไว้ใจและสนิท ไปหาพระ มา 500รูป เจ้าเมืองจะใส่บาตร ลูกน้องคนนี้ ก็ไปหาพระมา ได้ 300รูป ไม่รู้จะทำยังไง ไป เรียกชาวบ้านมา อีก 200 คน ให้โกนผม ใส่จีวร ก็ครบ 500 เจ้าเมืองก็ใส่บาตร ด้วยความ อิ่มเอิบใจ และ ปิติในใจ เวลาต่อมา เจ้าเมืองตาย ไปเสวยสุขบนสวรรค์ แล้วลูกน้องคนสนิท มาครองเมืองแทน พอเวลาต่อมา อยากใส่บาตรพระมั้ง 500 รูป สั่งลูกน้องคนสนิท ไปหาพระมา 500รูป ลูกน้องก็ไปหาพระมาได้ ครบ 500 รูป แต่พอเจ้าเมืองคนนี้ จะใส่บาตร นึกสงสัย เอ๋... ตอนเราหาพระให้เจ้าเมืองคนเก่า เรายังหาพระ เก๊ มาเลย แล้ว ลูกน้องเราคนนี้ ต้องทำแบบนั้นแน่เลย ก็ใส่บาตรพระทีละรูป มองหน้าพระ แล้วคิด ว่านี้ ใช่พระแท้ นี้ไม่ใช่ คิดแล้วใส่ไปเรื่อยๆ ครบ ทุกรูป เจ้าเมืองคนนี้ตายไป กลับตกนรกครับ

เรื่องนี้ เป็นเพียงเรื่องที่ผมเคยได้ยินมา ครั้นคนเล่าบอกว่าเป็นนิทาน จะเอามาคิดได้จริงแท้ประการใด ใช้ วิจารญาณ ในการไตร่ตรอง ข้อความด้วยนะครับ

เพียงแค่อยากจะบอกว่า บุญที่ได้เยอะแค่ไหน น่าจะอยู่ที่ใจคุณบริสุทธิ์แค่ไหน ในการทำบุญ หากแต่ว่า ถ้าสมมุติ นะ ว่า การสร้างพระได้บุญมากที่สุด คุณไปขโมยเงินเพื่อนมา คิดว่าจะไปซื้อข้าวอร่อยๆกิน มาเจอ ป้าคุณ บังคับให้ใส่เงินร่วมสร้างพระ โดยไม่เต็มใจ บุญคุณจะได้เต็มหรือครับ

ผมว่า บุญที่ได้เยอะ ก็น่าจะอยู่ที่ เจตนา คุณ จิตใจคุณบริสุทธิ์ ตั้งมั่น ที่จะทำบุญ ก็ย่อมเป็นบุญอันสูงสุด

นี้ความคิดผมเองนะ แพร่มซะยาว แป่วๆ

หากทำให้ใครไม่พอใจ หรือ ใช้คำไม่ถูกต้องประการใด กระผม ในนาม Sonaz. ขออภัยท่านทั้งหลาย ณ ที่นี้ จุ๊บๆ

 

พิจารณาการให้ตามกำลัง
พิจารณาผู้รับ เหมาะแก่บริจาคหรือไม่
พิจารณาทรัพย์ที่สละ ว่าเกิดเป็นประโยชน์ต่อผู้รับ จริงรึไม่
ถ้าเพื่อความฟุ้งเฟ้อ เพื่อตัณหาของผู้รับ บุญกุศลก็เกิดน้อย
บริจาค ควรพิจารณา คิดว่าอย่างนี้ครับ

 

สาธุๆ

 

ไม่รู้เหมือนกันนะ...