จิตด่า โผล่เข้ามาครับ

ในช่วงเวลาปกตินั้น ผมไม่เกิดจิตที่ลบหลู่พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์เลยครับ

แต่ตั้งแต่ปฏิบัติธรรมมา เพิ่งจะเกิดเอาวันนี้ครับ ผมรู้สึกแปลกใจมาก

และตกใจด้วย และไม่ว่ายังไงมันก็ไม่หยุดเสียที

จนผมร้องไห้ออกมาเลยครับ เพราะเสียใจมากที่จิตมันลบหลู่อย่างนั้น

ทั้งๆที่ในใจจริงนั้น ศรัทธา และ เคารพรัก พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์มาก

จนเมื่อจิตลบหลู่ท่านเหล่านั้น ก็ หลั่งน้ำตาเลยครับ

แต่ตอนนี้โอเคแล้วครับ จิตสงบแล้ว

หลังจากนั้นผมขอขมาเลยครับ รู้สึกแปลกมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

ไม่ทราบว่าเพราะอะไรครับ

 

มารน่ะ ผมก็เป็น

ให้ตั้งใจขอขมาพระรัตนตรัยทุกวันให้เป็นประำจำ วันละรอบก็ได้

 

[FONT=&quot]ยาทิสญ[/FONT]_{[FONT=&quot].[/FONT]}[FONT=&quot]จูปเสวติ โสปิ ตาทิสโก โหติ[/FONT]​

[FONT=&quot]คบกับคนเช่นใด ก็จะเป็นคนเช่นนั้น[/FONT]

คบคนดี ก็จะเป็นคนดี คบคนไม่ดี ก็จะเป็นคนไม่ดี
​

ตอบ...จิตติดเชื้ออกุศล หมายความว่า จิตมีหน้าที่รู้ ไม่ว่าจะพาไปรู้อะไร จิตทำหน้าที่รู้เป็นปรกติ แบบยุติธรรม คือไม่แบ่งแยกว่า นี่เป็นกุศล นี้อกุศล นี้กลางๆ กุศลก็ไม่ใช่ อกุศลก็ไม่ใช่ เมื่อเรานำพาตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไปรับอกุศลที่แฝงอยู่ในที่ต่างๆ (ที่อโคจร) จิตจึงติดเชื้อนั้นมาจ้า...

ดั่งที่เคยบอกไว้ว่า การสวดมนต์คือการคบกับมหาบัณฑิต จะได้วิญญาณธาตุหมวด ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานมาสิงใจเรา ในส่วนที่ถาม เป็นเรื่องตรงข้ามกับเรื่องนี้ นั่นคือไปอยู่ในที่อโคจร มีอกุศลอยู่ที่นั้นมากจ้า...

วิธีแก้ คือ ให้รู้ตามเป็นจริงดังที่บอกนี้ แล้วบอกกับใจตนเองว่า นี่ไม่ใช่ธาตุแท้ของเรา เป็นแค่อารมณ์ชั่วผ่านทางมา เดี๋ยวก็ผ่านไป หรือพลิกเหลี่ยมความคิดใหม่ เวลาเกิดเรื่องนี้ขึ้น พาจิตไปคิดเรื่องอื่นๆ แทน เช่น สวดมนต์ในใจต้านความคิดนั้น ไปคิดเรื่องงาน เป็นต้น จ้า....

 

"ถ้า เราตั้งสติซักนิด ทบทวนย้อนหลังสักนิดหนึ่งว่าเราทำอะไรถึงมาถึงจุดนี้ จะสังเกตได้ว่าก่อนฟุ้งซ่านเราต้องกำลังใจดีมากเลย เพราะฉะนั้นทบทวนย้อนหลังไปซิว่าตอนที่ดี ๆ เพราะอะไรแล้วเราทำแบบนั้นต่อไปมันจะเข้าถึงได้ง่ายมาก เพราะมันเหมือนกับว่าเราอยู่ปากประตูแล้ว แต่เขาเบี่ยงเราไปให้เดินไปทางอื่นแทน"

จากกระทู้นั้นครับ ลองย้อนไปนึกขึ้นได้ว่ารู้สึกได้เลยว่าตอนนั้นกำลังใจดีมากจริงๆ
แล้วก็เหมือนกับช่วงนั้นเกิดพิจารณาถึงปฏิฆะและกามฉันทะด้วยไม่รู้มาจากไหน
รู้สึกได้ว่า ตอนนั้นไร้ซึ่ง โทสะ จิตตอนนั้นไม่มีเลยครับความคิดไม่ดี มีแต่ความเป็นมิตรล้วนๆ

แล้วหลังจากนั้นไม่นานมันก็เหมือน มาร มาทันทีเลยครับ มันลบหลู่พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ทันที

 

กิเลสมันทำงานเองโดยอัตโนมัติ
ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ
นี่คือกิเลสมีกำลัง

ถ้าต่อสู้ทัดทานกับกิเลสไป

เมื่อธรรมมีกำลัง
ธรรมก็ทำงานเองโดยอัตโนมัติเช่นเดียวกัน

 

ดิฉันก็เป็นเช่นเดียวกันกับคุณนะคะ เบื้องต้นแนะนำให้ไปอ่านกระทู้นี้ค่ะ

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%96%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2-%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%87-%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%87%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A.227768/

*แนะนำโพสท์ของคุณวิญญาณนิพพาน ท่านนี้มีรวบรวมรายละเอียด เกี่ยวกับการคิดปรามาสพระรัตนตรัยเอาไว้หลายชิ้น เลย



2. ขอขมาพระรัตนตรัยทุกวันค่ะ ดิฉันขอนำบทขอขมาพระรัตนตรัยโดยหลวงพ่อฤาษี มาให้คุณนะคะ

ตั้งนโม 3 จบ

สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ทวารัตตะเยนะ กะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเต

หากข้าพระพุทธเจ้าได้เคยประมาทพลาดพลั้ง ล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย อันมีพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ทั้งหลาย ครูอุปชาอาจารย์ และผู้มีพระคุณทุกท่าน ทั้งในชาติก่อนก็ดี ในชาตินี้ก็ดี ด้วยกายก็ดี วาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี เจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี

ขอองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ทั้งหลาย ครูอุปชาอาจารย์ และผู้มีพระคุณทุกท่านได้โปรดอดโทษ ให้แก่ข้าพุทธเจ้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป จนตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

*หมั่นขอขมาพระรัตนตรัยเป็นประจำ สม่ำเสมอ ไว้นะคะ




3. ไม่ต้องกังวลมากเกินไปค่ะ ให้ระลึกว่า ความคิดนั้นคือ 1 ในขันธ์ 5 ที่เรียกว่า สังขาร เป็นนามธรรม นับว่าเป็นการปรุงแต่ง

สังขารา อะนิจจา = สังขารไม่เที่ยง คือมันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป
สังขารา อนัตตา = สังขารไม่ใช่ตัวตน คือมันไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา

ปล่อยวางเสมอ หลังจาก คิดแล้ว มันจะมีอารมณ์แห่งอกุศลต่างๆ เข้ามากระทบ ให้กำหนดรู้ว่านั่นคืออารมณ์ แค่มากระทบใจเท่านั้นเอง อาการของอารมณ์ที่ชั่วมันเป็นของมันเช่นนั้นแหละ เราอย่าไปปรุงแต่ง ทำใจกลางๆ ไว้ หรือนึกถึง สิ่งอื่นที่ทำให้ใจหายกลัว หายสะดุ้งก็ได้ค่ะ แนะนำนะ คิดถึง กฎไตรลักษณ์ ไว้ค่ะ และอยากบอกอีกอย่าง ว่า "มารไม่มี บารมีก็ไม่เกิด" เราปฏิบัติดีแล้ว มีสัมมมาทิฏฐิ รู้คุณของพระรัตนตรัย มีจิตศรัทธา เลื่อมใส เสมอ ในใจเรา เรารู้ของเราอยู่ว่าเป็นเช่นไร ไม่ต้องกลัวค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดา ของความชั่วเขาเป็นอย่างนี้เท่านั้นเอง มองให้เป็นเรื่องธรรมดาก่อน อย่าไปยินร้ายกับมันนัก แล้วค่อยๆ แก้ไขไป เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง

 

บาปหรือไม่มันอยู่ที่เจตนา ผู้ปฎิบัติหลายท่านก็เป็นแบบที่กล่าวมา เพราะเมื่อมีศีลสมาธิ แล้วมีปัญญา ย่อมมองเห็นจิต มารในตัวเอง จิตมารมันทำหน้าที่ของมัน มันจะขัดขวางทุกอย่างที่เป็นกุศล พอปฏิบัติไปมากๆเข้าจึงเจอหนักกว่านี้อีก เจอแบบเทวบุตรมารเข้าแทรกเลยนะ ผมเจอกับผู้ปฏิบัติกรรมฐานหลายท่านมาแล้วที่เจอเทวบุตรมารเข้าแทรก ประเภทสร้างนิมิตรเทพองค์นั้น พระองค์นี้แล้วให้เราหลงเชื่อ ผลสุดท้ายจิตเราสู้มันไม่ได้ก็ต้องโดนมันครอบงำจิตทั้งหมด กลายเป็นพวกชอบเล่นไสยเวทมนต์ดำ แล้วพวกที่ชอบกล่าวโจมตีพระสงฆ์ให้เสื่อมเสียด้วย ทั้งที่แต่ก่อนพวกเข้าเป็นคนดี

 

พูดง่ายๆ ตัวเราคือคำตอบ ปัญหานั้นเป็นโจทร์

 

ตอนนี้ผมโอเคแล้วครับผม 5555+ รู้สึกใจเย็นขึ้น เบาๆยังไงแปลกๆ
ตอนแรกรู้สึกใจหนักครับ แต่พอตั้งสติได้แล้ว ค่อยๆพิจารณาทีละนิดๆ

ตอนนี้สบายดีแล้วครับ ดีมากๆ

ขอบคุณทุกคนมากครับที่เข้ามาช่วยตอบ ขอบคุณจริงๆครับ

 

คำของคุณลึกซึ้งมาก และขอขอบคุณบททดสอบค่ะ

 

เกือบลืม ขอบคุณมารทั้งหลายครับ ที่เข้ามาพยายามบิดเบือนใจของผม
แต่หลังจากนี้ต่อไปผมว่าคงยากที่จะบิดเบือนใจของผมอีกครั้ง
ขอบคุณมารทั้งหลาย ที่เข้ามาเพื่อทดสอบความศรัทธา และ ความรักในพระรัตนตรัย
และความเพียรในการปฏิบัติธรรม เพื่อ เข้าสู่นิพพาน

บัดนี้ผมมั่นใจแจ่มแจ้งแล้วว่า สิ่งนี้คือสิ่งที่วิเศษที่สุด และจะไม่เลิกมุ่งสู่นิพพานเด็ดขาด

ขอบพระคุณ องค์พระสัมมาพระพุทธเจ้า ที่ได้เผยแพร่ พระธรรมที่วิเศษแบบนี้
ขอบพระคุณ พระสงฆ์ทั้งหลาย ที่ชี้ทางสว่างในชีวิตให้ข้าพเจ้า

ผมเข้าใจแล้วว่า ความสงบจริงๆ ไม่ได้มาจากวัตถุอีกต่อไปแล้ว

ขอบคุณจริงๆจากใจจริงครับ

 

เรื่องแบบนี้ผมไม่ทราบนะคับเพราะยังไม่เคยเจอกับตัวเอง..แต่บทขอขมาเนี่ย..ผมเคยได้ยินบทนี้คับ
วันทามิ พุทธัง สัพเมโทสัง ขะมะถะเม ภันเต..บทอื่นเปลี่ยนเป็น ธรรมมัง และสังฆัง
ประมาณนี้ไม่ทราบว่าใครพอจะทราบว่าเป็นบทเดียวกันหรือเปล่าคับ
อนุโมทนาคับ

 

ขอบคุณครับ

ขอบคุณ คุณ no ne
ผมก็เป็นครับ แต่เหมือนมีสมาธิน๊อยน้อย แล้วมารยังขวางอีกเหรอครับ

 

เย็นวันนี้ หนักสุดๆ

ขับรถกลับจากส่วน (นอนทำสมาธิใต้ต้นตะคร้อใหญ่ที่สวน ฮิ ฮิ..) จิตโผ่ ด่าใหญ่เลย ต้องท่องพุทโธถี่ยิบ รถเกลือบลงถนนแนะ ผมทำถูกมั๊ยครับ

 

เคยโดนมา เหมือนกัน รบรากับความรู้สึกแบบนี้มาร่วมปี ครั้งสุดท้ายสาหัส จนน้ำตาร่วง โกรธตัวเอง ก็พยายามเยียวยา รักษาใจตัวเอง ป้องกันทุกวิธี ทั้งต่อต้าน ทั้งหลบเลี่ยง ก็เหมือนยิ่งว่ายิ่งยุ ก็รู้อยู่ว่า เหตุมันเกิดอยู่ที่จิตของเรานี้แหล่ะ ต้องแก้ที่ตรงจิตนี้แหล่ะ ในที่สุด ได้ยาหม้อใหญ่ เลยดีวันดีคืน เพราะพบว่า จิตเป็นของบังคับให้คิดตามใจเราไม่ได้ เดี๋ยวมันก็คิดดี เดี๋ยวมันก็คิดชั่ว สลับสับเปลี่ยนหมุนวนอยู่อย่างนี้เป็นธรรมดา อย่างไปตีค่าให้ราคามันว่า อันนี้คิดดีเราชอบ อยากเก็บความคิดนี้ไว้นานๆ อันนี้คิดชั่วเราไม่ชอบ เราโมโห อยากไล่ให้มันไปเสียไวๆ พอมันไม่ไป เราก็ทุกข์ โกรธตัวเองที่บังคับความคิดไม่ได้ พอจนมุมเข้าจริงก็น้ำตาร่วง ช่วยตัวเองไม่ได้ ลองวางใจให้มันต่างองศาออกไป มองดูมันว่าเป็นแค่ความคิด ไม่ต้องไปแยกแยะว่า ดี ชั่วอะไร แค่รับรู้ว่าตอนนี้ มีความคิดเข้ามา รู้เฉยๆพอ ดีก็ช่าง ไม่ดีก็ช่าง ไม่ต้องไปครอบครองเป็นเจ้าของความคิดนั้นๆ เป็นธรรมดาที่จิตมันต้องคิดของมันทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว มองดูมันด้วยใจที่เป็นกลางๆ ไม่ต้องเลือกที่รักมักที่ชัง ว่าความคิดแบบนี้เอา ส่วนแบบนี้ไม่เอา ถ้าจิตมันปรามาสพระรัตนตรัย ทำให้เราจิตตก ก็กราบขอขมาลงทุกครั้งไป แล้วก็แค่รับรู้ ไม่ต้องให้ความสำคัญ เดี๋ยวมันก็ค่อยหดหายไป เหมือนเจอยาถูกกับโรค ถึงมันจะยังมาบ้างเป็นครั้งคราว ก็เราก็รู้ทัน เกิดปั๊บ ก็ดับพร้อมลงตรงนั้นที่เดียวล่ะ

 

ผมก็เป็นครับ เยอะด้วย นึกถึงพระถึงเจ้าเวลานั่งสมาธิไปไม่ได้เลย เลยต้องขอขมาพระรัตนตัย ทุกๆครั้ง ตอนนี้ก็ดีขึ้นครับ แต่พอใจไปนึกถึงเรื่องปรามาสนั้น มันก็แว่บมาเล่นเราอยู่เนืองๆ

 

เคยเป็นเช่นกันค่ะ และก็เสียใจว่า อะไรกันคิดได้ไง โกรธตัวเอง
ที่คิดไม่ดี และก็สำรวจจิตตัวเองว่า เอ เราก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
ทำไม คิดไม่ดีได้ ก็แปลกใจอยู่ แต่บางครั้งพอรู้ว่าจิต จะเริ่มคิด
ไม่ดี ก็จะมีสติคอยรั้งเอาไว้ว่า หยุด อย่าได้คิดนะ แล้วรีบขอขมา
พระรัตนตรัยทันที ก็ได้ผล คิดว่า มารมันมาทดลอง ว่าจิตของ
เราจะคล้อยตามเขาไหม ถ้าตามก็แปลว่า จิตเราอ่อน จะต้อง
พัฒนาให้จงหนัก ไม่งั้นจะถูก มาร เอาไปเป็นพวกแน่เลย

 

ผมก็เคยเป็นครับ อย่าไปสนใจ ให้รู้ให้มีสติ ไม่ต้องไปต่อยอดมันไม่ต้องไปคิดต่อให้มัน หากเราคิดต่อมันยิ่งทำให้่เราเสียกำลังในการทำสมาธิมากขึ้น เหมือน
เราเห็นกองไฟอยู่แล้วเราไปเติมน้ำมันให้ มันก็ยิ่งลุกลามฉันใดก็ฉันนั้น จงใช้สติและการแผ่เมตตาดับไฟกองนั้นเสีย เรื่องอื่นๆ ที่ผุดขึ้นมาก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน

ขอให้ก้าวหน้าในการปฏิบัติ

 

บทขอขมา จะใช้บทไหนก็ได้ เพราะจุดประสงค์ก็คือ เพื่อขอขมาพระรัตนตรัย