ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

กล่าวถึงที่บ้านของลูกมีลูกชายสองคนลูกเป็นคนเล็กและเป็นคนอีสานสืบเนื่องมาจากว่าตั้งแต่เล็กยันโตลูกจะเป็นคนที่ชอบเข้าวัดฟังธรรมชอบตักบาตรทำบุญเป็นอย่างมากด้วยเหตุที่ว่าแม่ของลูกชอบทำบุญและแม่บอกว่าลูกเกิดวันพฤหัสบดี ซึ่งวันที่ลูกเกิดเป็นวันพระใหญ่ซึ่งเป็นวันดีตามคำแม่บอกแม่บอกว่าวันที่ลูกเกิด

 

เต็มดวงเป็นเวลาช่วงเช้ามืดราวตี5ซึ่งแตกต่างจากพี่ชายของลูกเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบวัดและไม่ชอบทำบุญอีกอย่างหนึ่งคือตัวลูกเป็นคนอิสานซึ่งคนแถวอิสานบ้านของลูกจะชอบกินของดิบอาหารดิบและเนื้อสัตว์ใหญ่เป็นอย่างมากซึ่งแรกแรกลูกก็กินได้ปกติใช้ชีวิตปกติดีเหมือนคนทั่วไปจนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อลูกได้ฝันเห็นผู้ชายแก่คนหนึ่ง<V</Vนุ่งขาวห่มขาวผมขาวและมีหนวดเคราเต็มครางมาบอกว่าเดียวอีกสิบห้าปีปู่จะกลับมาใหม่และอีกอย่างคือเรื่องอาหารแต่ถ้าว่าลูกจะอาหารที่เป็นเนื้อสัตว์ทั้งหลายลูกจะไม่ค่อยชอบ และ วันพระส่วนมากลูกจะกินข้าวกับไข่เจียวตั้งแต่เล็กยันโต โดยเฉพาะเนื้อของวัวเมื่อลูกได้กลิ่นเนื้อวัวลูกจะมีอาการแปลก คือ จะอาเจียนตลอดเป็นการอาเจียนที่มีแต่ลมและจะปวดไหล่ทั้งสองข้างมากเหมือนมีคนมายืนเหยียบบ่าทั้งสองข้าง และ อีกอย่างที่ลูกชอบก็คือ รูปภาพของพระพิฆเนศวรพระศิวะพระพรหมที่เป็นภาพเกี่ยวกับเทพทางแขกซึ่งลูกเข้าใจอย่างนั้นในเวลานั้น ลูกจะมีความรู้สึกว่ามี คน ตามดูลูกทุกที่ทุกเวลาอยู่เและ ลูกจะมีลางสังหรณ์ที่แม่นยำมากอย่างคนในหมู่บ้านคนที่เจ็บป่วยไม่ว่าหนักหรือเบาบางทีลูกก็จะเอยกับคนในครอบครัวของลูกเองว่าคนคนนี้อีกประมาณไม่กี่วันก็เสียและหลังจากนั้นเขาก็เสียชีวิตจนแม่ของลูกต้องเอยปากห้ามไว้ว่าห้ามทักใครอีกตอนเด็กลูกเคยเกือบตายมาแล้ว3ครั้งซึ่งแต่ละครั้งล้วนแล้วแต่เป็นอุบัติเหตุที่หนักแต่ลูกก็รอดมาได้โดยบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยอย่างเช่นครั้งหนึ่งเมื่อลูกเป็นเด็กได้ตกบันไดที่บ้านซึ่งบันไดที่บ้านของลูกเป็นบ้านไม้ยกสูงเมื่อลูกตกลงมาสู่พื้นดินก็เหมือนว่ามีบางสิ่งบางอย่างมา

 

โอบอุ้มลูกเอาไว้และล่าสุดเมื่อไม่นานลูกได้ขับรถจักรยานยนต์ชนกับรถกะบะสภาพรถของลูกพังแต่ตัวลูกก็มีแค่แผลถลอกนิดหน่อยกล่าวถึงเมื่อลูกเริ่มโตขึ้นและเริ่มเรียนมัธยมก็มีบ้างที่วัยรุ่นจะอยากรู้อยากลองจึงมีบางครั้งที่ทำตัวไม่ดีบ้างแต่ก็เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างดลใจให้ลูกกลับมาทำตัวดีขึ้นจนกระทั่งลูกเรียนจบม.6และได้ออกมาทำงานนอกบ้านลูกไปทำงานที่ไหนก็จะมีคนคอยอุปถัมภ์ดูแลรักใคร่ทุกที่ที่ลูกเคยทำงานคงจะเป็นด้วยเหตุที่ว่าพ่อกับแม่ของลูกเขาสอนให้รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตนจึงเป็นโชคดีของลูกเมื่อโตเป็นหนุ่มในวัยหนุ่มของลูกนั้นก็มีสาวเข้ามาพัวพลันในชีวิตตามประสาชีวิตของเด็กหนุ่มทั่วไปอาจจะมีเยอะมากและบ่อยบ้างจนบางครั้งเพื่อนของลูกยังพูดกันเลยว่ามีอะไรดีหรือมีของดีอะไรจึงได้มาง่ายขนาดนั้นลูกไม่มีอะไรดีหรอกหรือวัตถุมงคลอะไรหากมันอยู่ที่ปากและการเข้าหาเท่านั้นเองจนทำให้พื่อนหลายคนอิจฉาแต่เขาเหล่านั้นมิอาจรู้หรอกว่าแต่ละคนที่เข้ามาหาเรานั้นเขาล้วนแต่เป็นคนที่มีครอบครัวแล้วหรือมีลูกกับสามีและยังไม่ตัดขาดกันจึงเป็นเหตุให้ความรักของเราไม่สมหวังและต้องเลิกรากันไปจนลูกถูกมองว่าเป็นคนเจ้าชู้ไปในตัวต่อมาเมื่อลูกได้ฟังธรรมและเริ่มสนใจในกรรมฐานและปฏิบัติรู้จึงรู้ว่าเขาเหล่านั้นป็นเจ้ากรรมนายเวรของลูกและคู่ครองของลูกคือคนที่แต่งงานและเคยมีครอบครัวมาแล้วหากแต่มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเองจึงทำให้ลูกเป็นคนที่เหนื่อยกับความรักไปเลย<O</O<O</O<O</O<O</O<V</V<O</O<O</O<O</O

 

เมื่อครู่ก็เห็นลงที่ห้องวิทยาศาตร์มาเลยข้อความนี้ค่ะ

 

ด้วยเหตุที่ว่าลูกเป็นคนชอบศึกษาสิ่งเร้นรับพลังแห่งการพิสูจน์จึงมีมากจนลูกได้พบเพื่อนที่สักยันต์<V</Vลูกจึงคิดอย่างจะสักดังนั้นลูกจึงเดินทางไปพบอาจราย์กับเพื่อนของลูกอาจารย์คนนี้เขาเป็นคนอิสานใต้อยู่แถวเขมรเขาทำงานอยู่แถวนครปฐมแกไม่มีลิ้นไก่แต่พูดได้ก็เลยได้สักยันต์กับแกเป็นคนแรกแต่ครั้งแรกสักน้ำมันยังไม่สักสีกลัวทางบ้านเขาด่าเพราะญาติพี่น้องทางบ้านไม่มีใครชอบสักยันต์ก็ถือว่าแกเป็นครูบาอาจารย์คนที่สองต่อจากพ่อแม่เลยก็ว่าได้แกจะสักยันต์และแกก็ดูดวงโดยอัญเชิญเทพเทวาที่อยู่ข้างบนลงมาสถิตย์ที่ตัวแกแล้วก็ดูดวงให้หรือปลุกพระให้พูดอีกอย่างก็คือแกเป็นร่างทรงก็ได้แต่แกจะเป็นสายอิสานครั้งแรกที่เจอคือดูดวงกะแกตอนนั้นผมอายุ20แกก็เชิญองค์เทพลงมารู้สึกตอนนั้นจะเป็นพ่อปู่พระอินทร์เมื่อลงมาที่ร่างแกจากเป็นคนที่พูดไม่ได้ใช่ซึ่งแกเป็นคนไม่มีลิ้นไก่ก็กลายเป็นคนพูดชัดทันทีซึ่งแปลกมากสำหรับเราในเวลานั้นซึ่งไห้ปู่พระอินทร์ปลุกพระและตระกรุดให้ซึ่งเมื่อปู่ลงมาที่ร่างของอาจารย์ปู่เขาก็ชี้มาที่เราว่ามึงลูกใครเราก็บอกว่าลูกพ่อกับแม่เราที่บ้านซึ่งปู่ก็ตอบว่าไม่ใช่ปู่เขาก็บอกอีกว่าเรามีดีมีสิ่งดีติดตัวมาปู่เขาตะโกนเสียงดังซึ่งยอมรับว่าในเวลานั้นเรากลัวอยู่เหมือนกันแต่ก็เชื่อครึ่งเดียวหลังจากที่ปู่พระอินทร์ท่านบอกว่าเราไม่ใช่ท่านก็พูดว่ากูหมายถึงคนที่อยู่กะมึงแล้วปู่ก็พูดว่าไอ้นี้มันมีดีมีสิ่งติดตัวมาตั้งแต่ภพที่แล้วแต่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนะเวลานั้นเแล้วเรื่องก็ผ่านไปอีกหลายปีแต่หลังจากที่ปู่พระอินทร์ทักเราในคราวนั้นก็มีสิ่งแปลกเกิดขึ้นกับเราอีกอย่างซึ่งแต่ก่อนตั้งแต่เล็กยันโตหากที่ไหนเป็นที่แรงแรงหรือเป็นที่มีคนตายหากเราอยู่บริเวนหรือสถานที่นั้นเราจะมีอาการหนักไหล่เหงื่อท่วมมือเป็นอย่างนี้ประจำหลังจากที่โดนปู่พระอินทร์ทักเราผ่านร่างทรงแล้วหลังจากนั้นมาเราก็เริ่มฝันเห็นคนแก่คนหนึ่งจะว่าฝันก็ไม่เชิงมันเหมือนอาการของคนครึ่งหลับครึ่งตื่นเราจะฝันเห็นคนแก่คนนี้ประจำทุกวันพระเลยก็ว่าได้โดยเฉพาะวันพระใหญ่จะเป็นชายแก่นุ่งผ้าขาวหนวดขาวผมงอกทั้งหัวจนเป็นสีขาวถือไม้เท้าที่มือของท่านจะถือลูกปะคำยืนอยู่ตรงหน้าเราทุกครั้งที่เราฝันแต่ท่านไม่น่ากลัวดูท่านใจดีมากแต่เราก็เก็บความฝันนี้ไว้ไม่เคยบอกใคร <O></O>

 

เรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องแต่งนะครับแต่เป็นเรื่องจริง<V</V<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O<O</O

 

พบอาจารย์<O</O
จนกระทั้งหลายปีผ่านไปเราได้เดินทางมาทำงานที่ใหม่และได้มีโอกาสรู้จักกะลุงกะป้าคู่หนึ่งซึ่งตอนนั้นลูกกำลังอกหักป้าเขาก็บอกว่าป้าเขามีอาจารย์เป็นฤษีอยู่เขาเก่งช่วยเราได้เราจึงได้เจอกับฤษีที่ว่าปู่เขาชื่อปู่ฤษีสมพิศ ญาณโสภีเมื่อเจอปู่ฤษีและพูดคุยเราก็ชอบปู่และฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของปู่แกบวชเป็นฤษีมานานแล้วและแกก็สักยันต์ด้วยและลูกก็ได้สักยันต์กับปู่โดยเริ่มจากสักน้ำมันจนปัจจุบันเป็นสีเต็มแผ่นหลังแล้วเราได้รู้จักสนิทสนมกะป้าเป็นอย่างดีจนมีโอกาสได้รู้จักกะหลานสาวของป้าซึ่งเลิกกะแฟนและมีลูกติดคนหนึ่ง<V</Vจากนั้นเราก็แต่งงานกันมันไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนสองคนจะแต่งงานกันแต่มันแปลกที่ว่าลูกเคยดูดวงกะปู่ว่าปู่บอกว่าเราจะได้แต่งงานกะคนที่มีร่างมีองค์เราก็ไม่เชื่อว่าจะไปเจอที่ไหนคนมีองค์แต่ก็ได้เจอก็คือแฟนที่แต่งงานด้วยกันเขามีติดตัวเขามาคือขรรค์เพชรเมื่อขรรค์เพชรลงร่างเขาก็ทักว่าเรามีปู่อยู่กะตัวทำไมไม่รับขันละเราก็เลยถามขรรค์เพชรว่าปู่อะไรอยู่กะเราแต่เขาบอกเขาพูดไม่ได้เพราะเขาเป็นกุมารแต่ปู่เขาเป็นฤษีซึ่งอยู่สูงกว่ากุมาร
<O</Oเรียนกรรมฐานตามนิมิต<O></O>
จากนั้นก็ถึงวันเวลาแห่งวันไหว้ครูซึ่งงานไหว้ครูปีนี้มีฤษีมาร่วมงานไหว้ครูปู่มากมายโดยเราก็ไม่คิดว่าประเทศไทยจะยังมีฤษีหลงเหลืออยู่เมื่อเริ่มงานปู่อ่านองค์การเชิญองค์เทพทุกคนที่อยู่ในงานต่างก็ดิ้นทุรนทุรายร่วมทั้งตัวลูกด้วยด้วยอำนาจแห่งเลขยันต์คาถาหลังจากที่แหกปากร้องอยู่นานด้วยอาการของขึ้นลูกก็เริ่มตั้งสตินั่งสมาธิได้และอยู่ดีดีลูกก็รู้สึกตัวว่านั่งอยู่ในที่มืดแห่งหนึ่งสักพักก็ปรากฏร่างของผู้ชายแก่นุ่งขาวห่มขาวที่ลูกเคยเจอเมื่อเป็นเด็กชัดขึ้นโดยมือข้างหนึ่งถือไม้เท้าและอีกข้างถือปะคำแล้วเดินตรงเข้ามาหาลูกแล้วลูกก็ได้ยินเสียงดังก้องกังวานว่ามันถึงเวลาแล้วนะลูกที่ลูกจะต้องช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนโดยใช้ธาตุขันธ์ของลูกจากนั้นชายแก่คนนั้นก็นั่งลงตรงหน้าเราและบอกเราไห้นั่งสมาธิ

 

ตามเขาในสมาธินั้นเรามองเห็นตัวเรานั่งสมาธิคู่กันกับเขาจนกระทั่งกลับมาจากงานไหว้ครูเวลานอนเราก็จะฝันเห็นชายแก่คนนี้ยืนยิ้มอยู่หน้าเรา
<O</Oพบพ่อพญาแล<O></O>
ต่อมาก็มีเรื่องเกิดขึ้นกะเรามากมายอาทิเมื่อถึงวันพระใหญ่เราจะมีอาการพะอืดพะอมอ้วกลมเปล่าและหนักบ่าทั้งสองข้างอยู่เป็นประจำเมื่อเราไปวัดหรือที่ที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ยิ่งถ้าได้สูดดมกลิ่นธูปที่เวลาเขาไหว้พระไหว้เจ้าเข้าไปเรายิ่งปวดหัวทั้งหนักบ่าเป็นอย่างนี้เป็นประจำและเมื่อเดือนพฤษภา 53ที่ผ่านมาเรื่องโชคร้ายก็เกิดขึ้นทั้งโดนหมากัดโดนรถชนโดนนู้นโดนนี้สารพัดจนวันหนึ่งเราได้เจอป้าที่ทำอาหารอยู่บริษัทที่ทำงานและแกก็เป็นร่างทรงด้วยพอลูกเจอแกแกก็ทักหน้าลูกทันทีว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์เขาเตือนแล้วว่าให้เรารับรับขันธ์ให้เขาได้แล้วมันถึงเวลาแล้วแล้วป้าก็บอกว่าเรามีองค์อยู่กะเราเป็นปู่ฤษีขาวถือไม้เท้ามีลูกปะคำด้วยป้าเขาบอกตรงกันกับที่เราฝันเห็นเลยจนเราตกใจเพราะเราก็ไม่เคยเล่าไห้ใครฟังว่าเราฝันเห็นอะไรแต่ป้าแกรู้ได้ยังไงก็ไม่ทราบลูกก็เลยถามป้าว่าเราต้องทำอย่างไรป้าก็เลยพาเราไปหาอาจารย์ซึ่งเป็นอาจารย์ของป้าแกซึ่งแกมาพักที่บ้านป้าพอดีเมื่อเราได้เจออาจารย์ใหญ่นั้นแกเป็นผู้ชายแกเป็นร่างทรงให้พ่อพญาแลจังหวัดชัยภูมิและพ่อพระกาฬแต่พ่อพญาแลแกเรียกตัวแกเองว่าพ่อใหญ่แกตลกและใจดีเมื่อเรานั่งลงตรงหน้าแกและแกก็เชิญปู่ที่อยู่ในตัวเราออกมาหรือเรียกว่าเบิกเนตรนั้นเองเราก็มีความรู้สึกว่าอยู่ดีดีก็มีเหมือนมีคนมาเหยียบที่บ่าเราสองข้างหนักมากและหนักหัวด้วยต่อมาจากนั้นเราก็คำรามเสียงดังมากและเริ่มชันเข่าข้างซ้ายขึ้นซึ่งตอนแรกเรานั่งขัดสมาธิอยู่แล้วเราก็ยิ้มให้กับคนรอบรอบโดยที่เราก็รู้สึกตัวแต่บังคับตัวเองไม่ได้พอเรายิ้มไห้แล้วเราก็หลุดออกมาบังคับตัวเองได้ป้าเขาบอกปู่เขาลงแต่ลงไม่เต็มเราต้องรับขันธ์ไห้เขาหลังจากวันนั้นมาเวลาเรานั่งสมาธิก็จะมีอาการแปลกคือเราจะรู้สึกว่าเรากำลังพูดอะไรบางอย่างแต่ฟังไม่รู้เรื่องและเราก็บังคับตัวเองไห้หยุดพูดไม่ได้ด้วย
<O</Oถึงเวลาต้องรับขันธ์ <O</O
จากนั้นสามวันต่อมาเราก็ออกเดินทางไปรับขันธ์กับพ่อใหญ่ที่ปราจีนกับป้ากับลูกศิษย์อีกสองคนเมื่อไปถึงตำหนักพ่อใหญ่พ่อใหญ่ได้ทรงแล้วตำหนักพ่อใหญ่สวยมากมีคนอยู่7- 8คนเขาก็มาถอนของและรับขันธ์กะพ่อใหญ่ที่ตำหนักของพ่อใหญ่ลูกได้เจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งน้องเขาเป็นจุดแดงแดงที่ขาครึ่งขาถึงหัวเข่าแม่เขาพามาถอนของกับพ่อใหญ่แต่เรามองหน้าน้องเขาแล้วลูกก็สัมผัสด้วยพลังบางอย่างในตัวน้องเขาน้องเขาไม่ได้โดนของแต่เป็นองค์เทพเขามาจับร่างน้องเป็นกุมารใส่กำไลขาสีแดงลูกจึงแนะนำแม่ของน้องเขาไปตามนิมิตลูกที่เห็นลูกถามแม่ของน้องเขาว่าน้องเขาเกิดวันจันทร์ตอนกลางคืนใช่ไหมครับแม่เขาก็ตอบว่าใช่แม่ของน้องเขาตกใจมากว่าเรารู้ได้ไงซึ้งตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนมีคนมาบอกเราก็แนะนำว่าไห้น้องเขาถือศีลวันที่น้องเขาเกิดคือวันจันทร์และวันพระแล้วจะดีขึ้นส่วนของเราเมื่อรับขันธ์เสร็จแล้วเราก็กลับมานำเอาขันธ์ของพ่อใหญ่หรือที่เรียกว่าขันธ์ครูขึ้นหิ้งบูชาก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั่งถึงวันพระใหญ่วันนึงเราอยากจะนั่งสมาธิมากก็เลยนั่งสมาธิขนาดที่เรานั่งสมาธินั้นอยู่ดีอาการหนักไหล่ก็เกิดขึ้นแล้วก็มีอาการแปลกคืออยู่ดีดีเราก็หัวเราะออกมาเป็นเสียงคนแก่แล้วก็พูดเหมือนคนบ่นแต่ฟังไม่รู้ว่าเราพูดอะไรเพราะฟังไม่ออกพอดีเราตกใจก็เลยหลุดออกมาจากสมาธิจนเราต้องนั่งสวดมนต์ไหว้พระประจำเราถึงรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรสิ่งนั้นคือปู่ขาวสิงหลเป็นฤษีองค์หนึ่งของ108ทั้งหมดแแล้วปู่ก็บอกว่ามันถึงเวลาแล้วที่ลูกต้องช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่คิดเงินเพราะจะได้เสริมบารมีของเราด้วยแต่
<O</Oจากใจคนมีองค์
<O</Oถ้าถามว่าลูกอยากจะเป็นร่างทรงไหมอยากเป็นแบบนี้หรือไม่ลูกตอบได้เลยว่าไม่ลูกอยากเป็นแบบคนปกติทั่วไปอยากทำบุญทำทานแบบคนอื่นปกติเขาแต่ก็มีเหตุที่ลูกต้องรับเพราะคงฝืนต่อไปไม่ได้แล้วด้วยเหตุอัศจรรย์หลายอย่างที่ลูกไม่อาจจะกล่าวได้สิ่งที่เรียกว่าสมาธิและปาฏิหารย์สิ่งที่ได้พบได้เห็นเป็นสิ่งอัศจรรย์แปลกใหม่หากแต่ผู้ปฏิบัติเท่านั้นที่จะรู้ได้สุดท้ายลูกอยากจะฝากว่าร่างทรงองค์เทพเป็นสิ่งมีจริงแต่ก็อยู่ที่ผู้ปฏิบัติว่าสิ่งนั้นจะเป็นของแท้หรือของปลอมดังคำของครูบาอาจารย์ที่ว่าดีชั่วที่ตัวทำสูงต่ำที่ทำเองทุกวันนี้ลูกก็ทำตามที่ปู่เขาขอแต่ก็ทรงเฉพาะญาติพี่น้องและคนรู้จักที่เพื่อนแนะนำกันมาเท่านั้น
พบพญานาคบนรอยพระบาทน้อยภูผง<O</O
เมื่อต้นเดือนมกราคมคือช่วงปีใหม่ปี2546 ขณะนั้นลูกเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เช้าวันหนึ่งเมื่อตื่นขึ้นพอดีมีป้าซึ่งเป็นพี่สาวของแม่เขาบอกว่าที่หมู่บ้านน้อยภูผงมีคนพบ
รอยพระบาท
อยู่บนภูผงคนไปดูอย่างมากซึ่งตอนนั้นลูกก็อยากไปดูเหมือนกันลูกจึงขี่รถไปดูหลังจากขับมอเตอร์ไซค์มา1กิโลต้องปีนขึ้นเขาประมาณครึ่งกิโลปีนป่ายขึ้นมาบนภูเขาลูกก็เจอกับทางที่ชาวบ้านเขาทำเอาไว้ให้คนขึ้นไปดูรอยพระบาทเมื่อไปถึงเขตรอยพระบาทลูกมีความรู้สึกแน่นหน้าอกเหงื่อออกเต็มฝ่ามือของลูกจนลูกได้เจอรอยพระบาทและได้กราบนมัสการรอยพระบาททันทีที่ลูกกราบรอยพระบาทครั้งที่สามลูกเงยหน้าขึ้นก็เจอกับชายคนนึ่งแต่งแบบชาวบ้านป่ามีผ้าขาวม้าโพกที่หัวแต่งตัวแบบชาวบ้านทั่วไปทันที่ลูกมองเห็นเขาลูกก็สัมผัสได้ว่าชายคนนี้ไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาเหมือนทุกคนที่ขึ้นมาลูกจึงตั้งจิตอธิฐานถึงสิ่งศกดิ์สิทธิ์ที่ปกปักรักษารอยพระบาทนี้จงแสดงให้ลูกได้เห็นว่าสิ่งนี้คืออะไรเท่านั้นเองสมาธิที่บังเกิดขึ้นมาก็เห็นภาพชายคนนั้นแปรเปลี่ยนเป็นนาคหรือชาวบ้านเรียกว่าพญานาคที่มีอยู่ตามวัดในนิมิตสมาธินั้นชายคนนั้นกล่าวว่าเขาชื่อพญานาคนรินธพัตรอาศัยอยู่แถวเขตเขาภูพานรักษาทรัพย์สมบัติที่ยังไม่มีใครค้นพบอีกหลายอย่างที่ยังอยู่ตามถ้ำและภูเขาเขตนี้เขาบอกว่าวันนี้จะมีฤษีมากราบนมัสการรอยพระบาทเขาจึงนิมิตกลายมารอดูจนเห็นลูกมาเขาก็รู้ว่าปู่ฤษีได้มาแล้วลูกก็แปลกใจไม่รู้ว่าสิ่งที่ลูกเจอเป็นเรื่องจริงหรือเป็นเพียงความฝันเขาบอกว่าปู่ฤษีองค์ที่อยู่กับลูกนั้นเป็นชีปะขาวชอบปลีกวิเวกชอบนั่งสมาธิเคยเจอกันกับปู่ฤษีของเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ลูกขึ้นมานอนหาของป่าบนภูเขาแห่งนี้เมื่อหลายปีก่อน ลูกจึงคิดว่าคงเป็นคราวนั้นเมื่อหลายปีที่แล้วลูกได้ขึ้นมาหาของป่าแล้วนอนค้างคืนแล้วลูกฝันเห็นพญานาคตัวใหญ่เท่าลำต้นตาลปรากฏหน้าปากถ้ำแห่งนึ่งบนภูเขาแต่ตอนนั้นลูกคิดว่าฝันไปเพราะการเดินทางที่เหนื่อยแต่วันนี้ลูกได้ยืนคุยกันกับพญานาคตนนี้ที่ชื่อนรินธพัตรธ์
<O</Oสมบัติแผ่นดิน <O></O>
พญานาคนรินธพัตรเขาบอกกับลูกว่าห่างจากรอยพระบาทแห่งนี้ไปประมาณชั่วหนึ่งเทียนไขดับเขาบอกว่ามีถ้ำอยู่ตรงนั้นภายในถ้ำมีพระพุทธรูปและพระทองคำและสมบัติอีกมากมายหากลูกอยากได้เขาจะพาไปเอาเพราะเขาบอกว่าลูกเคยมีบุญคุณกับเขาสมัยที่ลูกขึ้นมาบนภูเขาแห่งนี้แต่ลูกจำไม่ได้ว่าลูกเคยทำอะไรเขาบอกว่าเมื่อครั้งก่อนที่ลูกขึ้นมาลูกเคยอธิฐานจิตอุทิศบุญกุศลให้สิ่งศักดิ์สิทธิที่อยู่บนภูเขาแห่งนี้ทำให้เขาได้รับบุญไปด้วยแต่ลูกก็บอกกับเขาว่าลูกไม่เคยคิดอยากได้หากเป็นของศักดิ์สิทธิ์เป็นของมีค่าก็ขอให้เขาจงรักษาเก็บไว้ให้ผู้มีบุญมาค้นพบต่อไปเถิดจากนั้นพนาคตนนั้นก็ได้อันตธานหายไปและลูกก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกว่าเป็นยังไงบ้างพอลูกลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนั้นเป็นลมอยู่หญิงบอกว่าอยู่ดีดีผมก็เป็นลมล้มลงไปแต่แปลกตรงที่ผมเป็นลมล้มท่านั่งซึ่งเป็นเรื่องแปลกแต่ทุกคนก็คิดว่าลูกคงเหนื่อยจากการเดินทางขึ้นมาดูรอยพระบาทลูกนั้นได้เอยบอกแม่ของลูกว่าอีกสองอาทิตย์ต่อจากนี้ไปจะมีลูกไฟใหญ่ลอยมาตกยังบนภูเขาตกที่มีรอยพระบาทและจะมีคนพบของโบราณละพระพุทธรูปภายในถ้ำไม่ห่างกันแต่ของนั้นใครเอาไปไม่ได้เพราะของเหล่านั้นเจ้าของเดิมเขายกให้เป็นของแผ่นดินหลังจากนั้นต่อมาก็มีเหตุกราณ์เหมือนดังที่ลูกได้เอยไว้ว่ามีลูกไฟลูกใหญ่ลอยมาจากทางทิศตะวันออกมาตกยังภูเขาลูกนั้นและมีคนพบพระพุทธรูปและของโบราณอยู่บนถ้ำด้วยแต่คนที่ที่พบและเอาไปเป็นบ้าไปแล้วส่วนคนที่ยังเป็นปกติก็ต้องรีบนำกลับมาคืนเอาไว้ที่เดิม
<O</Oพบปู่ฤษีศรีสุข<O</O
วันหนึ่งขณะที่ลูกนั่งสมาธินั้นก็เกิดภาพนิมิตบางอย่างขึ้นว่าลูกได้ยืนอยู่ในสถานที่หนึ่งเป็นถ้ำขนาดใหญ่ในถ้ำนั้นมีกลิ่นคาวคะคลุ้งเหม็นไปหมดลูกจึงเดินตามทางไปเรื่อยจนมาหยุดอยู่ตรงห้องโถงขนาดใหญ่ภายในห้องโถงลูกพบว่ามีฤษีตนหนึ่งนั่งอยู่บนอาสนะที่โขดหินลูกจึงเดินเข้าไปกราบแล้วฤษีตนนั้นก็ลืมตาขึ้นแล้วเอยทักกับลูกว่ามาแล้วบ่อหลานตาเราก็ถามตอบกลับไปว่าปู่เป็นผู้ได๋ครับแล้วแกก็ตอบว่าเฮาคือปู่ศรีสุขเป็นฤษีบำเพ็ญพรตมา80000ปีแล้วตั้งแต่กี้ปู่ยูเถิ่งเถิ่งแก่งลีผีเมืองลาวนั้นและแต่พญานาคเชิญปู่มาเทศน์ปู่กะเลยลงมาลงมาแล้วเขาบัดบ่อให้กลับ ลูกก็เลยถามอีกว่าเถิ่งนี้เถิ่งได๋ปู่แกก็ตอบกลับมาว่าเถิ่งถ้ำแห่งนี้เป็นแก่งลีผีเมืองลาวถ้ำแห่งนี้ยาวไปจนฮอดถ้ำพระเมืองนครพนมส่อดขึ้นพระธาตุพนมนำพร้อมพญานาคไซ้ทางนี้ไปไหว้พระธาตุดู๋อยู่แล้วซั่นนี้คือเมืองพญานาคติปู่ลูกถามปู่ศรีสุขปู่ศรีสุขตอบลูกบ่แมนเมืองนาคอยู่หลังหินก้อนนั้นปู่ชี้ไปที่หินก้อนหนึ่งมีขนาดใหญ่ปิดตรงปากถ้ำ<O</O
เอ้าแล้วปู่คือมาอยู่ปากถ้ำคือบ่อยู่ข้างในเอ้าบักห่าเสียงปู่ตะโกนด่าอยู่ในเมืองนาคอยู่บ่อได๋เมืองนาคมันอยู่ยากมันมักคายพิษออกมันเป็นอันตรายต่อเฮามันกินพรรษาเอาแล้วลูกคือนั่งสมาธิอยู่ห้องลูกคือมาพีหาปู่ได้ลูกถามปู่บอกว่ากะมึงอยากเห็นเมืองนาคบ่อแมนบ่อกูจึงพามึงมาเบิ่งว่าเมืองนาคเป็นจังได๋<O</O
สมัยแต่ก่อนนั้นมีพระลงมาฮอดนี้หลายท่าเป็นคนธรรมดาบ่อค่อยมีสู่มื่อนี้พระกะบ่อมีเพราะศาสนามันเสื่อมคนปฏิบัติบ่อค่อยถึงแล้วลูกก็เลยถามปู่ว่าแล้วลูกคือมาได้ละปู่ฤษีศรีสุขบอกว่ากะแตกี้มึงอยู่นำปู่คลอยเบิ่งปู่อยู่นำกันมึงเหมิดบุญกะไปเกิดหั่นเด้แล้วนี้ลูกสิกลับจังได๋ปู่ปู่ตอบว่ามาทางได๋กลับทางนั้นแล้วปู่สิบ่อให้ของดีแน่บ่ปู่อุตสาห์มาฮอดแล้วปู่บอกว่าเอาสันมึงเขียนเอาแต่ยังไม่ทันได้เขียนลูกก็สดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องแงนหน้ามองนาฬิกาเป็นเวลาตี5ตอนที่ลูกนั่งสมาธินั้นเป็นตี5ของเมื่อวานสิ่งที่ทำไห้ประหลาดใจอีกอย่างหนึ่งคือในมือของลูกกำกระดาษแผ่นหนึ่งเขียนว่า นะธิธรรมโม สูขินะโข สุทิตะโต ทุโมทินัง เป็นคาถาเรียกญาณบารมีเวลานั่งสมาธิ หลังจากนั้นทุกครั้งที่เดินทางไปไหนลูกจะท่องคาถาบทนี้ตลอดเพราะปู่บอกว่าเป็นคาถาพระพุทธองค์คุ้มครองทุกด้านท่องแล้วเป็นศิริมงคล เสียดายที่ทุกวันนี้กระดาษแผ่นนี้ได้สูญหายไปในการย้ายห้องที่พักของลูกแต่ทุกอย่างยังคงติดตาของลูกอยู่เสมอ
<O</Oจากใจคนมีองค์<O</O
เรื่องราวแปลกประหลาดพิศดารยังมีอีกมากที่ลูกได้พบประสบเจอหากแต่ผู้ที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้โปรดใช้พิจารณาในการอ่านเพราะบางสิ่งบางอย่างและเหตุกราณ์บางอย่างยากจะอธิบายด้วยคำพูดยากยิ่งหากแต่ผู้ปฎิบัติเท่านั้นถึงจะสามารถรับรู้และเห็นจริงถึงจะเชื่อในสิ่งที่พบประสบเจอได้ <O</O
จากใจคนมี</O

 

เดียวคงมาเรื่อยๆๆ55555555555555

 

น่าจะแก้ไขให้ดูดีกว่านี้นะค่ะ ไม่งั้นยาวเลยแต่ละข้อความ

 

เรื่องราวบางอย่างคนธรรมดาหรือคนทั่วไปอาจไม่สามารถรับรุ้ได้ แต่สำหรับผู้ที่ถูกเลือกหรือบุคคลพิเศษเล่านั้นยังมีอยู่ และสิ่งที่ยังมองไม่เห็นและพิสูจน์ไม่ได้ก็ยังมีอยู่จริง

 

อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่เอามาให้อ่าน แต่แปลไม่ค่อยออกตรงภาษาอิสานน่ะค่ะ

 

สนุกดี รออ่านต่อครับ อย่าลืมเรื่องหลวงตาบอดนะครับ

 

นั่นสิครับ ผมมาตามคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ศิษย์ฤาษี1 ไปต่อเรื่องปิดตำนานหลวงตาบอด ให้จบๆไปครับ

 

สรุปให้ฟังหน่อยครับ ยาวไปขี้เกียจอ่านอะครับ