คุณปราถนาพุทธภูมิแบบไหน

ก่อนหน้านี้ผมก็เคยถามสมเด็จองค์ปฐมเรื่องนี้เหมือนกันครับ

เคยถามท่านว่าถ้าลาพุทธภูมิได้ไหม ท่านไม่ตอบอะไร (รู้สึกว่าท่านไม่ค่อยเห็นด้วย)
ก็เลยถามท่านว่างั้นเราต้องลุยต่อใช่ไหม ท่านตอบว่าให้ สู้ๆ ครับ

ตั้งแต่นั้นมาก็เลยตั้งใจว่าต้องทำให้สำเร็จให้ได้

จริงๆก็เคยพบพุทธภูมิรุ่นพี่ ที่บารีเต็มแล้วมาให้กำลังใจอยู่เนื่องๆ (คือแค่มาให้เห็นทำนองว่าท่านทำได้ทำไมเราจะไม่ทำไม่ได้)

ทุกวันนี้ผมก็เลยมั่นใจและกล้าประกาศตนว่ากำลังบำเพ็ญพุทธภูมิอยู่ครับ

 

โมทนาสาธุกับคุณ tamsak
ขอจงบรรลุมรรผลสมความปรารถนาครับ

 

โดยส่วนตัวแล้วไม่ปรารถนาพุทธภูมิหรือปัจเจกพุทธภูมิ แต่ขอเป็นกำลังใจอย่างยิ่งๆ ทุกท่านในการปรารถนา ในทางนี้
สู้ต่อไปนะทุกท่านอย่าลานะะ[/S;aa13;aa13IZE]

 

ใครไม่เจอจะไม่รู้อารมที่ขณะกำลังยืนทางสองแพร่งจะต่อหรือจะลาดี โมทนาครับ ที่เลือกเนวทางใดแนวทางหนึ่งได้

 

ขอเป็นกำลังใจให้พุทธภูมิทุกท่านสำเร็จสมความตั้งใจ
ขอโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยทุกประการครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขอโมทนาบุญอันเป็นมหากุศลด้วยครับ
ขอให้ คุณ " tamsak" สำเร็จสมหวังจิตดังปรารถนาทุกประการครับ <!-- / message -->

 

มีแบบอื่นให้เลือกอีกป่าว

 

ปัญญาธิกะ ครับ

 

โมทนากับท่านพี่ด้วยนะครับ
เรื่องพยากรณ์ นั้นอยู่ที่ตัวพี่เองนะครับ ถ้าพี่มั่นคงต่อโพธิญาณแล้ว ยังงัยก็ได้ ขน นะครับ
สำเร็จแล้วมาโปรดผมมั้งนะครับ สาธุๆๆๆ++++++++

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ tamsak
เคยตั้งความปรารถนาขอเข้าพระนิพพานในชาตินี้มาระยะหนึ่ง แต่ก็ได้เปลี่ยนความปรารถนาขอบำเพ็ญบารมีเพื่อพระโพธิญาณนับตั้งแต่ประมาณปี 2549 เป็นต้นมา แต่ก็ยังไม่ทราบว่า ปรารถนาพระโพธิญาณแบบใดกันแน่ จวบจนกระทั่งมาถึงวันนี้ทราบแน่แก่ใจว่า ตนบำเพ็ญบารมีมาในแบบของ "วิริยาธิกะ"


แต่ไหนแต่ไรมาตั้งแต่จำความได้ในชาตินี้ มีความตั้งใจที่จะเดินตามรอยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง เพื่อเข้าสู่พระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ ด้วยกลัวเหลือเกินว่า หากยังต้องมาเกิดอีกอาจเพลี่ยงพล้ำก้าวลงสู่อบายภูมิได้ เพราะไม่เคยไว้ใจตนเองเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากยังมีโลภะ โทสะ โมหะ ตลอดจนกิเลส และตัณหาอยู่เต็มหัว


ต่อมามีโอกาสได้พบ อ.ไก่ (คนเมืองบัว) ถามว่า คิดจะลาพุทธภูมิหรือ คงยากหน่อยนะ ตอนนั้นก็ประหลาดใจเหมือนกันว่า เราเคยปรารถนาพระโพธิญาณกับเขาด้วยเหรอ ครั้นกลับมาทบทวนหนังสือของหลวงพ่อหลายๆ เล่มก็ทำให้ทราบว่า ลูกๆ หลานๆ ส่วนใหญ่ที่ติดตามท่านมา 16 อสงไขย กับกำไรแสนกัปนั้น ส่วนมากก็ปรารถนาพระโพธิญาณตามหลวงพ่อกันมาทั้งนั้น


ถึงกระนั้นก็ตาม ก็ยังมีความมุ่งมั่นว่า จะเข้าพระนิพพานตามหลวงพ่อถึงขนาดไปลาพระโพธิญาณต่อพระประธานในโบสถ์วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน แต่ก็โดนทดสอบกำลังใจเข้าจนได้


ต่อมาได้พบ อ.อู๋ ก็มาสะกิดเตือนว่า ทำบารมีมานานแล้ว ถ้าลาตอนนี้ก็น่าเสียดาย ถ้าเปรียบเทียบกับเทียนไข ก็ไม่ใช่เทียนเล่มเล็กๆ
แต่เป็นเทียนพรรษาขนาดใหญ่ หากจะลา ให้ถอยลงไปเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าก็ยังดี (อืม..แนวทางนี้ก็ไม่เลวนะ ใจมันบอกอย่างนั้น)


จิตใจเริ่มสับสนจะเอายังไงดี เวลาทำบุญทำกุศลก็เกิดอาการลังเล แต่เดิมเคยอธิษฐานเพื่อพระนิพพานในชาตินี้ พอมารู้เรื่องที่เคยปรารถนาพระโพธิญาณเข้าก็อธิษฐานแบบเผื่อเหลือเผื่อขาดคือ ขอปรารถนาพระโพธิญาณด้วยและขอพระนิพพานด้วย เลยทำให้รู้สึกว่า อธิษฐานอย่างนี้มันไม่มุ่งมั่น ไม่เด็ดเดี่ยว ยิ่งคิดยิ่งวุ่นวายใจ ไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรดีไปปรารภเรื่องนี้กับ พี่มหาหิน ก็ได้รับคำแนะนำว่าให้ไปขอรับคำแนะนำจาก อ.สุรชัย ดู เพราะ อ.สุรชัย มีมโนมยิทธิแจ่มใสและก่อนจะให้คำแนะนำอะไรแก่ใครก็มักจะกราบเรียนถาม "พระ" ก่อนเสมอ


ครั้นมีโอกาสได้ไปพบ อ.สุรชัย ไปถึงก็ยังไม่ทันได้นั่ง อ.สุรชัยก็พูดขึ้นมาเลยทันทีว่า "เรื่องที่คุณคิดจะลาน่ะ ไม่ต้องลา ขอให้ทำต่อไป" แค่ประโยคแรกที่ อ.สุรชัย บอกมาก็ทำให้เกิดความเชื่อมั่นว่า อ.สุรชัย มีความสามารถจริงเพราะรู้ว่าเราจะถามอะไรก่อนที่เราจะอ้าปากถามด้วยซ้ำ หลังจากนั้นมาก็เริ่มมีความชัดเจนขึ้นว่า ต้องบำเพ็ญบารมีต่อไป


เมื่ออ่านสิ่งที่เพื่อนๆ สมาชิกผู้ปรารถนาพระโพธิญานหลายๆ คน เขียนเอาไว้ว่า เขาเหล่านั้นได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว เป็นนิยตโพธิสัตว์กันแล้ว ก็บังเกิดความสงสัยแก่ตัวเองว่า ที่ใครๆ เขาว่าเราเคยปรารถนาพระโพธิญาณมานั้น เราเองเคยได้รับพุทธพยากรณ์บ้างหรือยัง แล้วจะไปหาคำตอบได้จากที่ไหน ผู้ที่ให้คำตอบนั้นจะเชื่อถือได้หรือไม่ คำถามเหล่านี้อื้ออึงอยู่ในกระแสความคิดอยู่ตลอดเวลา


จนกระทั่งในคืนหนึ่งก็ฝันไปว่า ได้กลับไปที่ ธรรมศาสตร์ ไปพบในหลวงท่านลงมาเดินเล่นเพียงลำพังที่ใต้ตึก คณะศิลปศาสตร์ ซึ่งตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา (ขณะนั้นในหลวงทรงพระประชวรและพักรักษาพระวรกายที่ รพ.ศิริราช) ในฝันนั้น ในหลวงทรงนั่งลงกับพื้นและเราก็คลานเข้าไปกราบที่ตักของท่าน ท่านยกมือขึ้นลูบศรีษะของเราแล้วตรัสประโยคสั้นๆ แต่เป็นประโยคที่เสียงดังชัดเจนแจ่มใส จดจำได้อย่างแม่นยำมาจนถึงทุกวันนี้ว่า


"ในฐานะที่เราเป็นพระมหาโพธิสัตว์ พระท่านฝากมาบอกว่า เคยได้รับพุทธพยากรณ์แล้วนะ"


เพียงแค่ได้ยินเสียงรับสั่งจากในหลวงแค่นั้น ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจ มีกำลังใจ และเชื่อมั่นว่า ตนเองเคยปรารถนาพระโพธิญาณมาอย่างแน่นอน เพราะในประโยคที่ท่านรับสั่งมานั้นมันแฝงไว้ด้วยคำตอบหลายๆ อย่างที่ค้างคาอยู่ในใจ ความรู้สึกลังเลสงสัยต่างๆ นานา มลายหายไปสิ้น นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาก็ตั้งความปรารถนาเพื่อพระโพธิญาณสืบต่อไป


ขณะเดียวกันก็ได้รู้จัก หนุ่ม รุ่นน้องในเว็บที่มีความเกี่ยวเนื่องกันมานานแสนนาน มาคอยฉุดกระชากลากถู ทั้งโน้มน้าวทั้งจูงใจ และให้กำลังใจไม่ให้ท้อถอย โดยเล่าเรื่องราวความเป็นมานับถอยหลังไปตั้งแต่ครั้งสมัยที่ สมเด็จพ่อ คือ องค์สมเด็จพระพุทธสิกขี ที่ 1 หรือ สมเด็จองค์ปฐม ท่านบำเพ็ญเพียรสร้างบารมีเพื่อหาทางสู่ความพ้นทุกข์และนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายไปให้พ้นจากทุกข์ ในฐานะที่เป็นลูกชายของท่านในขณะนั้น ก็เดินตามปฏิปทาของท่านเพื่อสืบสานปณิธานอันยิ่งใหญ่ของสมเด็จพ่อ และเพื่อช่วยเหลือมวลสรรพสัตว์ให้ก้าวล่วงพ้นจากวัฎฎะสงสารนี้


หลายครั้งหลายคราที่รู้สึกท้อแท้ต่อการเกิดเป็นมนุษย์ ร่ำๆ จะลาเสียก็บ่อยครั้ง แต่ก็ได้ หนุ่ม ซึ่งเป็นสหายธรรมมาถีบมาผลักดันให้เกิดมานะและความพากเพียร และก็ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจาก สมเด็จพ่อ องค์สมเด็จ และครูบาอาจารย์ หลายๆ พระองค์ที่ท่านมาสงเคราะห์สอนธรรมะและให้กำลังใจอยู่เนืองๆ รวมทั้งเปิดเผยความเป็นมาแห่งปฏิปทาในอดีตทั้งมวล จนมีความมั่นอกมั่นใจและมีความมุ่งมั่นที่จะก้าวเดินต่อไปตามปณิธานเดิมที่ตั้งใจไว้ ยิ่งเมื่อได้ทราบว่าในสมัยที่บรรลุแล้วจะสามารถสอนคนให้ได้อย่างต่ำที่สุดเป็น "พระอนาคามี" ขึ้นไป ยิ่งทำให้เกิดกำลังใจเพิ่มมากขึ้นเพราะมองเห็นถึงประโยชน์ในภายภาคหน้าว่า จะสามารถช่วยรื้อสัตว์ขนสัตว์ขึ้นสู่พระนิพพานได้มาก


มาถึงวันนี้ ก็พอจะบอกตนเองได้ว่า ตนเองปรารถนาพระโพธิญาณในแบบวิริยาธิกะ


ผมขออนุโมทนากับคุณ tamsak ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ของผมแบบ วิริยะธิกะ ครับ

ไปเรื่อยๆครับกะว่าจะเอาแบบล้นๆน่ะครับแต่ไม่ทราบว่าจะทำได้นานหรือเปล่านะครับ

 

- เมื่อปีก่อนหลวงพ่อก็เคยมาเข้าฝันบอกให้ผมลาพุทธภูมิเสีย แต่ผมเองก็ไม่ยอมลา จำได้ว่าในฝันนี่น้ำตาร่วงเลย...ก็คนมันเสียดายนิ ก็ยังดื้อกับหลวงพ่อมาจนปัจจุบันนี้แหละ

- บางครั้งชนกับความทุกข์จนในใจอยากจะลา แต่พอสวดมนต์บูชาพระ เจริญกรรมฐานเสร็จ ตอนอุทิศส่วนกุศลก็ไม่วายลงท้ายด้วย "ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจัยให้ข้าพเจ้าได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตการนี้เทอญ" เฮ้อ.... จนได้

- ไม่รู้ต้นทุนตัวเองมีอยู่เท่าไหร่ เคยได้รับพุทธพยากรณ์ไว้หรือไม่ก็ไม่รู้ ใช้ใจที่ศรัทธานี่แหละทำต่อไป

 

..ขอร่วมบุญไปกับหลายๆท่านในนี้ครับ ถ้าผู้ใดถึงฝั่งแล้วก็ขอสงเคราะห์คนข้างหลังด้วยครับ ขอร่วมโมทนาบุญกับทุกท่านที่ปราถนาโพธิญาณในห้องนี้ด้วยครับ....ผมร่วมทางด้วย...

 

ปัญญาธิกะครับ และอนุโมทนาบุญบารมีกับทุกท่านครับ