การฝึกสมาธิ เพื่อการรักษาโรคให้ตนเองและผู้อื่น (ได้อภิญญาเป็นของแถม)

ความจริงแล้ว กระทู้นี้ควรถูกตั้งขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว
แต่หมอสุวิติดภาระกิจสำคัญอยู่สองเรื่อง จึงมีเวลาไม่พอแม้แต่การเข้าไปตอบกระทู้

๑. เรื่องการปิดคลินิคที่เพชรบูรณ์
หมายกำหนดการเดิม จะปิดคลินิคในสิ้นตุลา
แต่พรรคพวกเพื่อนฝูงและเบื้องบนทั้งในมิติและต่างมิติ ต่างเร่งเวลากันอุดตะลุด
การปิดคลินิค จึงเสร็จสมบูรณ์ ไปเมื่อ ๒๒ กันยานี่เอง
เร็วขึ้นอีกเดือนกว่า (รายได้เลยหายไปอีกหลายตัง-ชดเชยให้ด้วยน้าจ้า)

๒. ติดตามเรื่องโรคภัยไข้เจ็บอันเป็นผลพวงจากพิษนาค และการหายามารักษา(ตอนนี้ได้ยาแล้ว-"ปลาหมอฟ้าสีทอง")
๓. พ่อนาคน้อย กลับมาส่งข่าวถึงโรคระบาดที่ตามมากับน้ำที่จะท่วมครั้งนี้
งานนี้ คุณวรรณนันท์และคุณเห็ดหอม เป็นผู้สัมผัสก่อนเพื่อน- ไว้ให้อีไปเล่าให้ฟังในกระทู้ เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

 

วิธีการฝึกสมาธิของหมอสุวิ กับของคุณวิษณุ เหมือนกันมาก จะมีแตกต่างกันบ้างก็ในรายละเอียดยิบๆเท่านั้น
จนให้นึกสงสัยว่ามาจากแหล่งเดียวกันหรือไม่
ลองถามแล้ว อ.บาสซ์ว่ามาจากวิสุทธิมรคนั่นเอง

เมื่อเหมือนกัน และมีผู้ฝึกกันแล้วเป็นจำนวนมาก
เพื่อไม่ให้สับสน จะใช้ของ อ.บาสซ์เป็นหลัก และหมอสุวิจะเข้ามาแจมบ้างในช่วงหลังๆ เกี่ยกับเทคนิคในการรักษาโรค

และการฝึกด้วยวิธีนี้ ผลของการฝึกจะเร็วมาก การเปลี่ยนแปลงของจิตก็เร็วตาม
จึงขอให้ อ.บาสซ์ (ผู้มีวาระจิตเร็วที่สุด) ติดตามดูวาระจิต ของเหล่าศิษย์ผู้ฝึกตามวิธีนี้ให้ดี อย่าให้เขวออกนอกทาง

ส่วนวิธีฝึกหลักๆของสุวิมี
การฝึกเกษาโลมาฯ ภาคพิศดาร มีรายละเอียดมาก
เมื่อเข้าใจแล้ว ให้ภาวนาเร็วๆ จนไม่อาจภาวนา(เป็นคำ)ได้ จะเหลือเพียงเจสิกเท่านั้น(ความปรารถนาในการภาวนายังคงอยู่)
ด้วยวิธีนี้ การภาวนาเกสาโลมา เร็วๆ จึงจะได้ผล

ในวิธีของ อ.บาสซ์ ก็มีการภวนา เกสา โลมา เร็วๆอยู่ แต่มากมายหลายคน ไม่อาจภาวนาได้ ด้วยยังติดในคำภาวนาอยู่
ให้ทุกคนมาใช้วิธีนี้ ทำให้เหลือเพียงเจสิกคือความปรารถนาภาวนา
แต่คำภาวนามันเร็วมากจนไม่อาจเปล่งเสียงได้ทัน-แม้จะเปล่งเสียงด้วยจิตก็ตาม

 

หลักการฝึกสมาธิของ อ.บาสซ์ มีดังนี้

อภิญญา หมายถึง<O</O
ความรู้ยิ่ง ปัญญาความรู้ที่สูงเหนือกว่าปกติ เป็นความรู้พิเศษที่เกิดขึ้นจากการอบรมจิตเจริญปัญญาหรือบำเพ็ญกรรมฐาน
การฝึกในทางนี้เป็นทางเสือผ่าน เป็นทางที่ทุกคนที่จะไปสู่นิพานจะต้องผ่าน<O</O
จะหลีหนีไม่ได้ แต่จะผ่านไปได้อย่างไรก็ต้องขึ้นอยู่แต่ละบุคคล<O</O
เนื้อหาต่างๆเป็นการรวบรวม จากการฝึกและการทราบจากครูบาอาจารย์ ที่อยู่ในโลกมนุษย์ และในโลกทิพย์มาสอน<O</O
แต่แนะนำว่าจงอย่าเชื่อ
เพราะผมเองก็เกิดจากความไม่เชื่อ แต่ให้ลงมือปฏิบัติเองจริงๆ โดยมีความมุ่งมันเป็นที่ตั้งครับ
...........................................................
การเริ่มฝึกก่อนอื่นผมขอให้ทุกท่านเอาของเดิมที่เคยฝึกมาทิ้งไว้ก่อน <O</O
และอย่าเอาคำตอบต่างๆที่ตัวเองรู้มา มาตอบในสิ่งที่เกิดขึ้นในการฝึก<O</O
เพราะถ้าหลงและเข้าใจผิด มันจะทำให้ไม่สำเร็จในทันทีครับ<O</O
อาการต่างๆที่เกิดอย่าพึ่งไปใสใจมันจะเกิดอะไรก็ตาม มันไม่มีอันตราย ถ้าฝึกตามที่ผมสอน

 

บทที่ ๑<O</O
นั่งสมาธิในท่าปรกติหายใจเข้าลึก ออกยาวนับเป็น 1 นับให้ได้ 100
แล้วต่อด้วย
พุทโธ เข้าพุท ออกโธ นับเป็น 1 นับให้ได้ 100
แล้วต่อด้วย
ภาวนา เกษา โลมา นขา ทันตา ตโจ - ตโจ ทันตา นขา โลมา เกษา นับเป็น 1 อีก 100
แล้วก็ต่อด้วย
พุทโธ เข้าพุท ออกโธ นับเป็น 1 นับให้ได้ 100

แล้วก็ต่อด้วย
การแผ่เมตตา จากนั่นก็นั่งนิ่งๆ ปล่อยตามสภาวะจิต
ไม่ต้องภาวนา นั่งไปเรื่อยๆ

<O</O
เมื่อจะออกจากกรรมฐาน
ให้ทำ ปัจจเวกขณ์ คือ พิจารณาในสมาธิ ว่า
เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
เรามีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา ไมล่วงพ้นความเจ็บป่วยไปได้
เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
เราจักต้องมีความพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น
เรามีกรรมเป็นของตน เราทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม จักต้องเป็นทายาท ของกรรมนั้น
ให้ทำทุกครั้งที่จะออกจาก กรรมฐานนะครับ



แนะนำอีกนิดครับตอนภาวนา เกษา โลมา นขา ทันตา ตโจ - ตโจ ทันตา นขา โลมา เกษา
ลองเร่งสปีดดูเอาแบบว่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เป็นการเร่งอำนาจจิต

อาการที่จะเกิด
จะมีการสั่น มากน้อยแล้วแต่คน แต่สั่นแน่นอนบางทีก็ดิ้นเลยพยายามอย่าให้มือหลุดแค่นั้นครับ
ขาแข้ง หัวจะคลอนอย่างไรช่างมัน
จะให้เบาลงก็ใช้วิธีภาวนา พุธโธ ช้าๆครับ

แล้วลองมาเล่าให้ผมฟังครับ
คือว่าผมรู้ว่าสมาธิคุณสามารถไปได้ถึงไหนแล้วแต่ไม่อยากบอกก่อนให้สัมผัสเองจะรู้อาการและจำขึ้นใจครับ<O</O

 

บทที่ ๒<O</O
วันนี้มาสอน ขั้นที่สองสำหรับคนที่นั้ง ภาวานาอย่างละ 100 จนชำนาญแล้วครับ

อันนี้มีอุปกรณ์เพิ่มครับ
1.คือต้องอยู่ในห้อง ปิดไฟให้มืดครับ ควรนั่งในเวลากลางคืน
2.คือจุดเทียน ตั้งวางไว้ข้างหน้าครับ (ไม่ต้องมอง เปลวไฟ)

ส่วนวิธีนั่งคือ
ขึ้นแรกเริ่มนั่งภาวนาพุธโธซัก 30 ครับ

ตามด้วยภาวนา เตโชกสิณัง คือหายใจเข้า ภาวนา เตโช หายใจออก กสิณัง นับเป็น1 นั่งซัก 30 ครับ
ต่อด้วยภาวนา วาโยกสิณังคือ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "วาโย" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"นับเป็น1 นั่งซัก 30 ครับ
ต่อด้วยภาวนา อาโปกสินัง คือ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อาโป" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"นับเป็น1 นั่งซัก 30 ครับ
ต่อด้วยภาวนา ปฐวีกสินังครับ คือ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "ปฐวี" หายใจออกให้ภาวนาว่า "กสิณัง"นับเป็น1 นั่งซัก 30 ครับ

แล้วก็กลับมาพุทโธ ต่ออีก 30 ครับ
แล้วก็ เกษา โลมา นขา ทันตา ตโจ ตโจ ทันตา นขา โลมา เกษา แบบ เร่งองค์ภาวนาสุดๆ เอาให้มากกว่า 30 นะครับ

แล้วก็ ภาวนาพุทโธ ต่อแต่คราวนี้พิจรณาลมหายใจให้ช้า ลึกและยาว ให้หายใจให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

ภาวนาไปเรื่อยๆครับ จนองค์ภาวนาหายไป ครับนั่งไปเรื่อยๆครับ<O</O

 

ก่อนเข้าบทที่ 3 นะครับ
สำหรับท่านที่ นั่งในบทที่ 1-2 แล้วซักพักลองทำบทที่ 3 ได้ครับ
แต่ถ้าหลงก็กลับไปทวนบทที 1ได้ ครับ<O</O

ในบทที่ 1 เป็นการสร้าง ญาน เพราะญานจะวิ่งตั่งแต่ญาน 1-4 ไปกลับ
ในบทที่ 2 เป็นการเจริญฌาน สร้างตัวรู้และสร้าง พละครับ ต้องทำควบคู่กันไปครับ

ญาน คือพาหนะของจิตที่วิ่งไปตามที่ต่างๆ
ฌาน คือตัวรู้ คือ 2 อย่างต้องไปควบคู่กับ

เช่น จิตวิ่งไปอเมริกา แต่ถ้าไม่มีฌานเราก็ไม่รู้ว่ามันไป
แต่มารู้ที่หลังเมื่อไปเจอสถานที่จริงว่าเอ้เราเคยมาหรือเปล่า เพราะคุ้นๆ ที่ฝรั่งเค้าเรียก เดจาวูครับ

แต่ถ้าเรามีทั้ง 2 คู่กัน จิตวิ่งไปเรารับรู้ได้เลยในวินาทีนั้น
สมมุตติว่าเรามีคนที่เรารู้จักอยู่อเมริกาเราตั่งจิตปุ๊บ เราเห็นเลยว่าเวลานั้นเค้าทำอะไรแถมมันจะไปทำอะไรต่อ
<O</O

ฌานกับญานอธิบายอย่างง่ายแค่นี้เองครับคนอื่นที่อธิบายไม่ได้เนื่องจากตนไม่มี
ไม่เคยเจอและรู้จึงตอบไม่ได้ 5-5-5 ส่วนผมขอโม้หน่อยครับ
เข้าใจการทำงานก็ดีแล้วครับ

 

บทที่3

ใช้วิธีในบทที่ 1 เป็นพื้นฐานโดย

1.หายใจเข้าออกโดยไม่ต้องภาวนาโดยไม่ต้องนับ
ให้ใช้จิดดูว่าให้อาการเหมือนตอนเราภาวนาจะครบแล้วนั้นเป็นความรู้สึกใดให้ทรงอารมณ์นั้นๆไว้

2.เปลี่ยนการภาวนาพุธโธโดยไม่ต้องนับ แต่บังคับจิดให้เหมือนตามจนครบ 100 ให้ทรงอารมณ์นั้นๆไว้

3.ให้ภาวนา เกษา โลมา ไม่ต้องนับเหมือนกัน เเล้วบังคับจิตให้ทรงอารณ์เหมือนเดิมจะครบ 100ให้ได้

4.เมื่อเกิดความชำนาณไม่ต้อภาวนาใดๆเลย แต่ให้จิตวิ่งเหมือนเวลาท่อง องค์ภาวนาในข้อที่ 1-3 ครับ

ยากไปไหมครับลองดูครับ<O</O
<O</O

 

ขอบคุญมากคับ เดี๋ยวคืนนี้จะทดลองบทที่สอง ภาวนาไวๆดูครับ

 

วิธีโอนบุญ เข้าบัญชีใหม่ และ คำอุทิศบุญกุศล

ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิฐานปรารถนาแห่งจิต
ข้าพเจ้า………….(แนะนำตัวให้ละเอียด ถ้ามีการเปลี่ยนชื่อ ให้บอกตั้งแต่ชื่อแรกที่พ่อแม่ตั้งชื่อให้ อายุ วัน เดือน ปี เกิด ชื่อพ่อแม่ สถานที่เกิด ตำบล อำเภอ จังหวัด )
ขอบุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้ทำไปด้วยความโง่เขลา เบาปัญญา รู้เท่าไม่ถึงกาลก็ดี และไม่เข้าใจเหตุและผลก็ดี ทั้งมวล
ที่ข้าพเจ้าได้ทำลงไปแล้วตั้งแต่จำความได้ ขอบุญทั้งหลายทั้งหมดทั้งสิ้น จงโอนมายังปัจจุบันชาติ
ขอบุญนี้จงสำเร็จแก่ข้าพเจ้า และท่านเทพ พรหม ยม รักษณ์ ท่านเชิญท่านแบ่งปันได้เลย และ ขอบุญนี้จงสำเร็จแก่ท่านทั้งหลายเหล่านี้ด้วยเทอญ

 

เอาละครับ วิธีการภาวนาเบื้องต้นครบองค์แล้ว
เชิญท่าน เหล่าศิษย์ ทั้งหลายเริ่มฝึกได้
อย่าลืมส่งการบ้านนะ

และเชิญ อ.บาสซ์ ตรวจการบ้านด้วย
ส่วนตัวข้าน้อย จะคอยแจมอยู่ข้างๆนิ

 

ขอบคุณ อาจารย์ทั้งสองท่านครับ

 

เช่นนั้นศิษย์เก่าศิษย์ใหม่มาส่งการบ้านที่กระทู้นี้
ส่วนกระทู้ "เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ " อาจารย์สุวิขอกระชับคืนพื้นที่

 

เมื่อฝึกบทที่ ๓ ชำนาญแล้ว
นี่เป็นจุดแยกของงานที่จะทำ เช่น
เป็นจุดเริ่มของอภิญญา
เป็นจุดเริ่มของการรักษาโรคให้ตนเอง และผู้อื่น
เป็นจุดเริ่มของการพิจารณาธรรม
ฯลฯ

ดังนั้นทุกท่านต้องฝึกทุกบทให้ดี
ทำบทที่ ๓ ให้ชำนาญ จึงจะเข้าจุดแยกนี้ได้

และนี่คือลิ้ง ตัวอย่างการพิจารณาธรรมของหมอสุวิ
http://palungjit.org/posts/974359

 

ขอบคุณ อ.สุวิค่ะที่มาสรุปให้เข้าใจอีกที แล้ว อ.อย่าลืมกลับไปเล่าเรื่องตื่นนอนตอนสายๆต่อนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ

 

แหม่...................................555

 

ฮา ๆๆ อาจารย์สุวิขอกระชับพื้นที่กระทู้เก่าคืน
พี่บาสๆๆๆๆ มาอยุ่ตรงนี้เร๊วววว
อิอิ

 

พักๆนี้....อาจารย์แต่ละท่าน เร่งๆสอนวิธีฝึกให้ลูกศิษย์ทั้งหลายจนลูกศิษย์แบบอ่านแล้วลักจำและไม่จริงจังอย่างกระผม ผู้ที่ยังยึดติดอยู่กับหลายๆอย่าง ชักหนาวๆยังไงไม่รุ๊
สงสัยคงได้วาระที่จะต้องเอาจริงๆจังๆด้วยซะแล้วมั๊งครับ ยังไงก็ขอกราบคารวะขอบคุณต่ออาจารย์ทั้งหลายผู้สืบต่อจากอาจารย์สามตาผู้ล่วงลับ...มา ณ.ที่นี้ นับแต่บัดนี้ด้วยครับ
แต่เนื่องจากภาระกิจต่างๆ อาจทำให้การฝึกของกระผมอาจไม่ต่อเนื่องหรือยังไม่จริงจังได้เท่าที่ควร ก็ใคร่ขอขมาต่ออาจารย์สุวิและอาจารย์บ๊าสด้วยครับผม ยังไงก็เมตตาผมด้วยตามวาระจิตนะครับ เพราะจริงๆผมเป็นผู้ที่ไม่ค่อยชอบพิมท์หนังสือนัก การฝึกของผมอาจจะไม่ทันเพื่อนๆและคงไม่ค่อยได้ส่งการบ้าน แต่ก็จะพยายายามตามๆเพื่อนๆครับผม.

 

วันนี้หลังจากไปบูท ก็ไปร่วมบุญพิธีหล่อพระนาคปรกต่อ
พิธีดำเนินไปด้วยดี จากตอนแรกฟ้าครึ้มๆเหมือนฝนจะตก
เพื่อนร่วมชั้นที่ไปบูทในวันนี้ได้ร่วมทำบุญหลายท่าน
ได้แก่คุณ Alline,noom,M มิว,yui และพี่หนึ่ง วรรณนันท์
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ขอให้ก้าวหน้าในการปฏิบัติทุกท่านค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะ อาจารย์สุวิที่รวบรวมกระทู้อาจารย์บาสให้ หลายคนมาทีหลัง ไม่รู้ว่า
เริ่มต้นเรียนอภิญญากับอ.บาสได้อย่างไร และอาจารย์สุวิช่วยเรื่องรักษา เพิ่มเติมประโยชน์หลักสูตรให้อีก

วันศุกร์ไปทำงาน รู้สึกคันที่แก้ม อย่างกะโดนขนบุ้ง เกาก็ลำบาก
คันไปถึงทางเดินที่ทำงาน ตอนเย็นก่อนเข้าประตูบ้านได้กลิ่นเหม็นอับเหมือนผ้าไม่แห้ง
หน้าห้องน้ำชั้น2ก็ได้กลิ่นอีก

แล้ววันนี้ก็ถูกมอเตอร์ไซค์ชนท้าย ทั้งๆชะลอจอดตามรถข้างหน้า ดัง ตึง แต่ไม่ลงไปดู
เพราะคนขี่มอไซค์ก็หักรถออกไปเลย และมั่นใจว่า รถป๋มกันชนแข็ง หุๆ ขับไปอีกสักพัก
ก็ไปเจอน้ำที่ขังอยู่ รถมันลอยปัด น้ำกระเซ็นมาปิดกระจกหมด มองไม่เห็นจริงๆ ยิ่งเป็นช่วงเปลี่ยนเลน
เข้าทางคู่ขนาน สักพักค่อยได้สติใช้ใบปัดน้ำฝน ดีที่ไม่ได้ขับเร็ว ไม่เหยียบเบรคหัวทิ่ม
ม่ายงั้น ไม่ชนที่กั้นเลน ก็รถข้างหน้า รถข้างๆ ถือว่า เป็นอุบัติเหตุที่ไม่โชคร้าย

ไปบูธวันนี้พี่อัครวัฒน์ทักและส่งบุญผู้เกาะ ไล่ออกให้ เหะๆ ตอนนั้นไม่ทันคิดว่าเป็นอะไร
แถมเมื่อคืนไม่ได้นั่งเป็นทางการอีก เอาแต่ดูหนัง ประมาท จ๋มเลย

 

ขอขอบคุณ ครูบาอาจารย์ทุกท่าน

และขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านด้วยคะ (รวมถึงตัวเองด้วย)