ระหว่างอาชีพที่ทำแล้วบาป กับ คำว่ากตัญญูต่อพ่อแม่

ผมมีเรื่องข้องใจมานาน ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว และยืนอยู่ระหว่างทางแยกที่ต้องเลือก คือ..ครอบครับผมมีอาชีพค้าขาย เป็นร้านอาหาร ซึ่งก็ต้องมีการฆ่า กุ้ง หอย ปู ปลา อยู่ทุกวัน และอีกทั้งยังต้องขายสุราอีกด้วย(เป็นเรื่องปกติของร้านอาหาร) พ่อแม่ผมก็อยากให้ผมเข้าไปช่วยดูแลกิจการต่อ แ่ต่ผมไม่อยากทำต่อ เพราะในใจผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้มันเป็น มิจฉาอาชีวะ ที่มีว่า ค้าสุรา 1 ค้าอาวุธ 1 ค้าสัตว์เพื่อเป็นอาหาร 1 ค้ามนุษย์ 1 และค้ายาพิษ 1 ซึ่งก็เท่ากับว่าครอบครัวผมมี 2 อย่างคือ ค้าสุรา กับค้าสัตว์ ถึงแม้จะไม่ได้ฆ่าเอง แต่ก็เป็นเจ้าของซึ่งนำไปสู่การฆ่าและการฆ่าขาย(ผมไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ) ผมจึงไม่อยากรับกิจการต่อจากพ่อแม่ แต่ก็ติดตรงเรื่องที่ว่า ความกตัญญูต่อพ่อแม่ ลูกที่ดีต้องดูแลพ่อแม่ คอยสืบกิจการต่อจากพ่อแม่..ผมเลยไม่รู้จะเลือกทางเดินไหนดีครับ ระหว่าง รับกิจการต่อจากพ่อแม่ หรือ จะออกไปทำอาชีพอื่นดีครับ

 

การที่จะเป็นลูกที่ดี แค่เราเป็นคนดี ประพฤติดี เราก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่ดีแล้ว เป็นผมผมจะบวชก่อน พอสึกแล้ว ผมก็บอกว่าขอทำอาชีพอื่น บวชเรียนแล้วไม่อยากฆ่าสัตว์

 

ถ้าคุณซื้อเนื้อสัตว์มาโดยที่ไม่ได้สั่งให้ฆ่าหรือรู้เห็นเป็นใจให้ฆ่าก็ไม่ผิดอะไรเลยครับ เช่น คุณไปซื้อเนื้อหมูมาซัก10กิโลเพื่อมาประกอบอาหารจำหน่ายคุณก็ไม่ได้ผิดเนื่องจากคุณไม่ได้ขายสัตว์เป็นๆเพื่อฆ่า แต่ถ้าคุณซื้อปลาเป็นๆมาทำเองนั่นแหละผิดแน่ๆ100% จะผิดก็คือข้อสุราเท่านั้น แต่ผมก็เห็นบางร้านที่มีชื่อเสียงไม่ได้จำหน่ายสุรา แต่ขายได้เป็นจำนวนมากเพราะของที่ขายมีคุณภาพก็มากนะครับ

 

บุญกับบาปเป็นคนล่ะอย่างกันครับ
บุญเหลือได้ ไม่ได้ใช้ก็มี
บาป ต้องชดใช้ให้หมดจริง ๆ น่ะครับ
มีหน้าที่ทำก็ทำไปครับ ไม่รู้จะเชื่อป่าวน่ะแต่ผมก็อยากบอกว่า มีอีกวิธีนึงครับ ที่ทำให้เราจะชดใช้กรรมให้เร็วขึ้น ตัดภพตัดชาติ คือนั่งวิปัสสนากรรมฐานครับ ถ้าคุณมีบุญคงได้อ่านและปฏิบัติน่ะคับ ทำบุญมากมายก็ไม่มีประโยชน์ ทำบาปซิครับ ต้องชดใช้ให้หมดทุก ๆ บาปนานแสนนานครับ ตอนนี้ได้เกิดเป็นคนแล้วรับทำน่ะครับ ผมเองไม่ได้อะไรแต่อยากบอกเพื่อให้คุณลองทำดูน่ะครับ

 

ขออนุโมทนากับความเป็นคนกตัญญูของเจ้าของกระทู้ ขออนุโมทนากับความเห็นที่ถูกต้องสำหรับการประกอบอาชีพที่เป็นมิจฉาอาชีวะ

เข้าใจว่ากิจการของบ้านคุณน่าจะเป็นร้านซีฟู๊ด ซึ่งอย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละ แม้เราไม่ได้ลงมือฆ่าด้วยตัวเอง แต่การที่เราเป็นเจ้าของ จ้าง วาน ใช้ รวมกระทั่งยินดีกับการฆ่าหรือขายชีวิตๆหนึ่งให้คนเอาไปฆ่า ก็ล้วนแต่เป็นบาปเป็นกรรม จะไปคิดว่าเฉพาะคนฆ่าถึงจะบาป ก็เป็นความคิดที่ไม่ตรงทาง....

ถ้าจะว่าไปแล้ว ปัญหาของคุณตอบได้ยากนะครับ จะตอบไปทางใดทางหนึ่งก็ลำบาก เปรียบเทียบง่ายๆกับอีกตัวอย่างว่า สมมติแม่เราหิวมาก เราก็ไม่มีเงินซื้ออาหารได้ ทางเดียวคือต้องลักขโมย แต่เราก็ไม่อยากทำ ถ้าเราไม่ทำ แม่เราก็ต้องอดตายในไม่ช้า สถานการณ์อย่างนี้ตัดสินใจได้ลำบากมาก แต่ก็ต้องตัดสินใจ



สำหรับกรณีของคุณนั้น ไม่ทราบว่าคุณได้คุยกับพ่อแม่คุณหรือยังว่า คุณไม่อยากสืบต่อกิจการเพราะคุณรู้สึกไม่สบายใจ ?

หากยังไม่คุย ก็คุยเสีย .... คุณต้องแสดงจุดยืนนะครับว่าคุณไม่อยากทำอาชีพบาป แต่การไม่ทำอาชีพบาปนี้ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่เลี้ยงดูพ่อแม่ เพราะฉะนั้นก็ขอให้ท่านเข้าใจคุณด้วย เรื่องระหว่างครอบครัว จะมีอะไรดีไปกว่าการได้เปิดอกคุยกันเล่า ?

ลองไปคุยก่อนนะครับว่าเป็นอย่างไร แต่ขอบอกว่าถ้าสุดท้ายคุณมีทางออกสำหรับการสืบทอดกิจการร้านอาหารแล้ว ก็เท่ากับว่าคุณได้ช่วยชีวิตสัตว์ รวมทั้งช่วยชีวิตคนที่ต้องตายเพราะอุบัติเหตุซึ่งเกิดจากการเมาเหล้าอีกนับไม่ถ้วน ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเองบนรากฐานแห่งความเข้าใจของผู้เป็นบิดามารดา

 

เคยได้ยินมาว่าการจำหน่ายสุราบาป เราก็ไม่เชื่อเพราะบ้านเพื่อนจำหน่ายสุรารวยวันรวยคืน แม่เขาเปิดร้านจำหน่ายสุรานอกและในประเทศ แต่แล้ววันนึงเหตุการณ์ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เพื่อนเราโดนพวกขี้เมายิงตาย จะเรียกว่าผลของการกระทำหรือเปล่าเราก็ไม่รู้ หรือว่าเขาถึงคราวซวยก็ไม่แน่ใจ บางครั้งคนซื้อเหล้าจากเราไปกิน พอกินแล้วสันดานเปลี่ยน ตีพ่อ ตีแม่ ตีลูกเมีย ขโมยทรัพย์ ฆ่า ข่มขืน บางสาเหตุก็มาจากสุรา

 

ลำบากใจจังกับ จขกท. เราก็ชอบไปกินซีฟู๊ด สั่งกุ้งย่าง กับปลากระพงทอดราดพริกของน่ากิน. เค้าก็เอาปลากับกุ้งเป็นๆไปทำให้เราทาน เราก็บาปซิด้วยเพราะสั่งให้เค้าทำให้เรากิน ทำไงดีละตอนกินก็ไม่รู้ว่าเค้าเอาของเป็นๆไปทำให้เรากิน กินไปแล้วถึงรู้ตอนเดินออกจากร้าน เห็นตู้ปลาเค้าตักมาทอดเลย

 

ถ้าเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง หรือเปลี่ยนรูปแบบธุรกิจบ้าง
ที่พูดอย่างนี้ก็เห็นใจคุณ เพราะรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย

ทางที่ดี ลองบอกท่านตรงๆถึงความคิดและเหตุผลของคุณ
ไม่แน่ว่าจะสะกิดใจให้เกิดความละอายและเกรงกลัวต่อบาป
การให้ธรรมะต่อบุพการีก็ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณท่านทางหนึ่ง
แม้ผลตอบกลับอาจคาดหวังอะไรไม่ได้ หรือไม่เป็นอย่างที่คิด แต่ก็ถิอว่าคุณได้พยายามแล้ว
การละเมิดศิลข้อหนึ่ง ที่มักให้ผลในชาติปัจจุบัน โดยมากจะเป็นการประสบอุบัติเหตุ ไม่ก็ถูกทำร้ายโดยศัตรูคู่อริ หรือเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายที่รักษายาก ซึ่งเกี่ยวกับสุขภาพโดยตรง

การป้องกันและแก้ไขถ้าเลี่ยงไม่ได้ ทุกวันพระ ถือศิล ถวายสังฆทาน ทำบุญช่วยชีวิตสัตว์ จะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา ไม่แน่ว่าผลบุญจะช่วยเปลี่ยนเส้นทางชีวิตคุณให้พ้นจากอาชีพที่ต้องทำบาป

บุญรักษาครับ

 

แต่อาชีพนั้นทำให้คุณได้มาอยู่เช่นทุกวันนี้นะ เขาเรียกว่าอะไรน๊า แผ่ส่วนกุศลให้สัมมาอาชีพประมาณนี้ละมั้ง ให้สัตว์ที่ค้าขายหน่ะ

 

มาเพิ่มอีกนิดนึงว่า ไม่ว่าใครมาสั่ง มายุ มาเกลี้ยกล่อมให้คุณทำบาป บาปนั้นคุณย่อมต้องรับไว้เอง ไม่มีใครลงนรก หรือ รับกรรมแทนกันได้

 

ถ้าเป็นผม ผมจะรับภาระหน้ที่นี้ไว้เองเพื่อปลดภาระพ่อแม่ ถึงผมจะปฎิบัติธรรมถือศิลก็ตาม
แต่เมื่อพ่อแม่เราทำงานเปิดร้านอาหารเลี้ยงเรามาจนโตแล้ว ท่านก็ทำบาปส่วนนี้มาจน
พอสมควรแล้ว คุณก็ได้ประโยนช์จากการประกอบอาชีพของพ่อแม่ซึ่งเป็นอาชีพสุจริต
เพียงแต่มีบางอย่างเช่นเรื่องการซื้อสัตว์มาประกอบอาหาร หรือการขายเหล้า อันนี้น่า
จะลองปรับดูได้ เป็นผมจะขอรับช่วงกิจการนี้ เพราะทำให้พ่อแม่ที่ทำเพื่อเรามานาน
หยุดประกอบกรรมจากส่วนนี้ ส่วนเราจะปรับเพื่อเลี่ยงบาปกรรมส่วนนี้ มันก็อยู่ที่เราแล้ว
ที่จะคิดหาวิธีการที่จะทำให้เราบาปน้อยที่สุด....เกิดเป็นคนควรทดแทนคุณบิดา มารดา
มันเป็นหน้าที่ ที่มิควรบ่ายเบี่ยงครับ....คนเรามีเหตุผลร้อยแปดเพื่อจะเอาตัวรอด แต่ไม่
ใช่กับบุพการีน๊ะครับ ขอให้เจริญๆครับ ^^

 

ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นน่ะครับ ทำให้ผมมีความเชื่อมั่นในความคิดตัวเองมากยิ่งขึ้น แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่สามารถตัดสินใจได้ เพราะปัญหานี้เป็นปัญญาที่ละเอียดอ่อน ต้องคิดให้รอบคอบ และตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาที่คุณพ่อคุณแม่จะเอาคำตอบจากผมด้วย แต่ว่าเมื่อถึงเวลาที่ท่านต้องการคำตอบ ผมก็หวังว่าผมจะสามารถมีคำตอบให้ท่านได้ และเป็นทางออกที่ดีที่สุด

 

พูดด้วยลำบากโมทนาสาธุกับความกตัญญูของ จขกท.ค่ะ

ตอนนี้ก็อย่าพึ่งคิดเป็นกังวลอะไรมากเลยค่ะ ธรรมะชี้ทางสว่างเสมอยาคิดว่าคงจะมีทางออกที่ดีเป็นกำลังใจค่ะ

 

อ่านนิทานเซ็นเรื่องนี้ อาจตัดสินใจได้ง่ายขึ้น

มีพระพรรษามาก กับ พรรษาน้อย สองรูป เดินทางไปด้วยกันจนกระทั่งทั้งคู่ต้องข้ามแม่น้ำขนาดใหญ่ จำเป็นต้องเดินข้ามเพราะสะพานข้ามแม่น้ำขาดเสียหาย
พระทั้งสองรูปพบผู้หญิงผู้หนึ่งคนซึ่งไม่สามารถข้ามแม่น้ำไปได้เนื่องจากสะพานขาดนั้น
พระพรรษามากจึงอาสาจะให้ผู้หญิงนั้นขี่หลังแล้วข้ามฟากไป
พระพรรษาน้อยเห็นอย่างนั้นจึงรู้สึกขุ่นเคืองว่าทำไมพระพรรษามากจึงทำอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่เป็นพระไม่ควรจะสัมผัสหรือใกล้ชิดผู้หญิงขนาดนี้ แต่ก็คิดอยู่ในใจไม่ได้ถามพระพรรษามาก
หลังจากที่ข้ามฟากเสร็จพระทั้งสองรูปและผู้หญิงต่างก็แยกย้ายไปตามทางของตน แต่ในใจของพระพรรษาน้อยยังคงคิดวนเวียน ตั้งคำถามในใจตลอดเวลาว่าการกระทำของพระพรรษามากนั้นไม่เป็นการสมควรกับนักบวช คิดวุ่นวายอยู่อย่างนั้นเก็บเงียบอยู่ในใจไม่ถามพระพรรษามาก
ท่านคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้น ทำให้ท่านแทบบ้าจนมาถึงจุดหยุดพัก พระพรรษาน้อยอดทนเก็บเรื่องในใจต่อไปอีกไม่ไหวจึงถามพระพรรษามากว่า ท่านทำไมไม่สำรวมถึงความเป็นพระเลยทำไมถึงได้สัมผัสผู้หญิง และผู้หญิงคนนั้นเป็นคนสวยเสียด้วย ท่านเป็นคนบอกผมเองว่าท่านเป็นพระที่บริสุทธิ์ไม่ใช่หรือ?
พระพรรษามากประหลาดใจ แล้วย้อนกลับไปถามพระพรรษาน้อยว่า "ผมวางผู้หญิงสวยคนนั้นไปตั้งหลายชั่วโมงแล้ว เหตุใดท่านยังอุ้มผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกเล่า"

การเป็นบาปหรือเป็นบุญ ล้วนมีเจตนาเป็นที่ตั้ง ส่วนจะบอกว่าไม่บาปเลยนั้นคงไม่ได้ ถ้ามันจำเป็นจริง ๆ ก็ทำแบบเรื่องสังข์ทองตอนหาเนื้อหาปลา(เปรียบเทียบนะครับ) จริง ๆ อยากจะบอกว่า ถ้ามันจำเป็นต้องทำจริง ๆ ก็หมั่นแผ่เมตตา ขออโหสิ ปล่อยนก ปล่อยปลา อุทิศส่วนกุศลให้มาก น่าจะช่วยให้คุณผ่านเรื่องนี้ไปได้นะครับ

 

สัตว์โลกต้องเป็นไปตามกรรมค่ะ

 

ถ้าสามารถก็รับกิจการแล้วเปลี่ยนแปลงมันเสียเลย
ถ้าไม่ค่อยสามารถก็ไปทำอย่างอื่น
ความกตัญญูกับการตามใจมันคนละเรื่องกัน

 

ถ้าคุณมีอาชีพที่สร้างรายได้ได้มากกว่าร้านอาหาร รับรองว่าไม่มีใครขัดคุณได้

 

กตัญญูไว้ก่อนครับดีที่สุด

ส่วนกรรมจากผิดศีลข้อ ที่ 1 นั้น

ก็ให้นำเงินที่ได้จากการทำสิ่งเหล่านี้ไปทำบุญ

แล้วก็หมั่นแผ่ส่วนกุศลให้สัตว์ทั้งหลายที่เรามีส่วนที่ทำให้เขาตาย

แล้วก็ตั้งจิตอธิฐานบอกเขาไปสิว่า เราไม่ได้มีความโกรธเคืองแก่พวกเจ้า

เราไม่ได้มีเจตนาจะทำให้เจ้าทุกข์ ทำให้เจ้าทุรนทุรายเลย เจตนาของเรา

คือต้องการจะกตัญญูต่อพ่อแม่ซึ่งเป็นเหมือนพระอรหันต์ในบ้านของเรา

ขออย่าให้ท่านเคืองโกรธจองเวรจองกรรมแก่เราเลย หากเรามีหนทางอื่น

จะไปให้พ้นจากทางนี้เสีย

 

บาปส่วนบาป บุญส่วนบุญครับ

แล้วอาชีพอื่นมีเยอะแยะ ไมไม่ทําอะครับ การกตัญญู แสดงออกได้หลายแบบ นะครับ

แต่อย่าทําอาชีพที่เป็นบาปจะดีกว่า เช่นฆ่าสัตว์ (ขายเหล้านี่ไม่บาป ถ้าคุณไปบังคับให้ดื่ม นี่บาป หรือ กรอกปากเค้า หรือ ไปยินดี หรือดื่มดัวตัวเองบาปแน่) แต่ ชาวพุทธ ไม่ควรทํา เพราะว่า คนอื่นมาด่า แล้วจะซวย เอาครับ