คนเราเกิดทำไม, เพื่ออะไร (คำถามแห่งชีวิต)

อาจจะมีคำตอบของแต่ละคนตามเหตุผลที่แตกต่างกัน แต่ทั้งหมดก็อยู่บนพื้นฐานของความทุกข์จะมาก(สุขน้อย)หรือทุกข์น้อย(สุขมาก)สุดท้ายก็ตายอยู่ดี แสดงว่าเราเกิดมาเพื่อทุกข์(บางคนว่าเพื่อชดใช้กรรม) แล้วถ้าไม่มีโลกใบนี้ละเราก็ไม่ต้องเกิดมาเพื่อทุกข์ (ไม่ต้องชดใช้กรรม) หรือ ถ้าไม่มีมนุษย์โลกเกิดมาเลยละเหมือนเมื่อล้านปีก่อน แล้วกฎแห่งกรรมจะหมุนอย่างไร
อาจเป็นคำถามโลกแตก หรือ อจินไตย แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดี ยิ่งอ่านเรื่องราวของผู้คนมากมายในแต่ละกระทู้ จะพบหลักๆที่ว่าทุกคนมีทุกข์ (มากหรือน้อย)เข้ามาเล่าเรื่องราวแห่งทุกข์ของตน แล้ว หาทางออก (เหมือนดังกระทำ อริยสัจสี่)

สุดท้ายก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับทุกข์ (เกิดมาทำไม ฟะเนี้ย เฮ้อ....)

 

สำหรับผมแล้ว เกิดมาเพื่อทำกรรมดี ละเว้นกรรมชั่ว และทำจิตใจให้บริสุทธิ์ครับ

 

เกิดมาทำไม

เคยคิดอยู่ว่าตัวเรานี้เกิดมาเพื่อใช้กรรมหรือสร้างกรรมใหม่กันแน่ แต่สุดท้ายความคิดที่ว่าเกิดมาใช้กรรมก็ชนะทุกวันนี้มีอะไรที่หนักๆเข้ามาก็ได้แต่คิดว่าใช้เขาซะให้หมดจะได้ไม่ติดค้างกัน

 

เกิดเพราะอยากเกิด
ถ้าไม่อยากเกิดก็จะไม่เกิด
ที่ว่าไม่อยากเกิด เห็นมีแต่ อยากไม่อยากเกิด
ที่ไม่อยากเกิดจริงๆ มีน้อย

เกิดเพราะอยากสุข
ถ้าไม่ทุกข์ก็จะไม่สุข
ที่ว่าไม่ทุกข์ เห็นมีแต่ ไม่เอาสุขด้วย
ที่ไม่เอาสุขเอาทุกข์จริงๆ มีน้อย

 

อ่านแล้วรู้สึก งงๆ นิดหน่อยครับ

 

...

มันเป็นบ่วงกรรม เป็นกงกรรมกงเกวียน เราเกิดกันวนเวียนอย่างนี้ไม่รู้เท่าไหร่ ตอนที่เราได้เกิดมาครั้งแรกผมก็ไม่รู้หรอกเป็นอะไรเกิดมาได้งัย แต่ตอนนี้ที่ได้เกิดมาแล้ว ไม่อยากจะเป็นกงกรรมกงเกวียน ก็หยุดทุกอย่างซะที่เป็นเวรเป็นกรรม อะไรที่เป็นเวรเป็นกรรมเพิ่มภพพูมให้ตัวเองก็หยุดเสียเรามาทำกรรมดี ถึงแม้กรรมดีจะเป็นการเพิ่มภพพูมิก็ตามแต่ก็เป็นภูมิที่ดี ถ้าหากเราไม่ทำกรรมชั่ว เราทำแต่กรรมดี เราก็ได้ไปอยู่ในภพพูมิที่ดี เมื่อทำแต่กรรมดีจิตใจก็จะดีจะคิดแต่สิ่งที่ดี แล้วก็มาปฏิบัติเพื่อเจริญสติ มีสิ่งไม่ดีเข้ามาก็ละเสีย เจริญสติด้วยการนั่งสมาธิ จะได้มีสติ ไม่ทำกรรมชั่วจิตใจก็จะดี อย่างน้อยไปนิพพานไม่ได้ก็ให้ไปภพพูมิที่ดีๆก่อน แต่ ผมว่าเมื่อทำบุญแล้วก็ควรจะหวังนิพพาน เพราะเราทำบุญได้ไปเกิอยู่บนสวรรค์ บุญหมดก็ต้องมาเกิดอยู่ดี เพราะฉะนั้นพระอริยเจ้าก็ไม่หวังสวรรค์ไม่หวังนรก ไม่เพิ่มภพพูมิให้ตัวเอง นิพพานอย่างเดียว ละทั้งทางนรกและสวรรค์ การทำดีของพระอรหันต์ท่านก็ไม่ได้ทำดีเพราะหวังขึ้นสวรรค์แต่ท่านทำเพราะท่านมีเมตตาสงสารสัตว์โลกที่ยังหลงวนเวียนอย่างนี้ หลงทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกมนุษย์ ซึ่งล้วนแล้วแต่จอมปลอม เป็นกรรมให้เราได้มาเกิดอยู่เช่นนี้ มาห่วงอยู่เช่นนี้ มาหวงอยู่เช่นนี้ ไม่ยอมละกันซักทีก็ทำให้เกิดกันอยู่เช่นนี้

หมั่นสร้างกุศลละให้ได้เท่าที่จะละได้ ละกรรมชั่ว ละความอยากละบ่วงกรรมพยายามละกันให้ได้นะครับ แล้วก็มนั่งสมาธิ เจริญสติ ภาวนากันเถิด

ขอให้พบแสงสว่างทุกท่านขอให้ได้พบทางนิพพาน ขอให้พ้นจากกรมจากเจ้ากรรมนายเวรทุกท่านนะครับ สาธุ