ท่านมีวีธีรับมือกับเจ้ากรรมนายเวร เวลาเข้ากรรมฐานอย่างไรคะ

ตอนแรก ๆ เวลาปฏิบัติ ก็เข้าใจว่ารับมือรับเจ้ากรรมนายเวร ได้ ทั้งที่เราก็ขอเขาก่อนนั่งสมาธิ ทุกครั้ง จนกระทั่งคืนวันอังคาร วันพระน่ะค่ะ ขณะกำลังทำสมาธิอยู่
จู่ร่างของเราก็เหมือนถูกตึง เราก็ปล่อยตามสะบายแค่ตามดู คิดว่าเป็นนิมิตธรรมดา
แต่ไม่ใช่ค่ะ เพราะนิมิตธรรมดา เรากำหนดรู้มักจะหายไปได้ เอง แต่นี้ไม่ใช่ เขาวิ่งผ่านตัวเราไปค่ะ กระแสของเขา ตอนที่ผ่านร่าง เหมือนจิตกับกายเราจะแยกออกจากกัน ความเจ็บปวดที่เราเคยปวด(เวทนา) ที่นั่งสมาธิตอนแรก ไม่เจ็บเท่านี้ เหมือนร่างกายเราถูกฉีด เหมือนเส้นเลือดจะระเบิดประมาณนั้นจริง ๆ ค่ะ เราแผ่เมตตาให้เขา เขาก็ไม่ยอม แรงเหวี่ยงเยอะมาก ๆ ทั้่งที่ห้อง ปิดหมดเปิดแอร์ นะ แต่มีกระแสลมหมุนตลอดเวลา นึกถึงครูบาอาจารย์ เขาเลยปล่อย เราเป็นไข้วันรุ่งขึ้นเลยค่ะ ...

 

แผ่เมตตาให้เขาซิครับ
ได้ใช้หนี้ก็ดีแล้วเนาะ อนุโมทนาด้วยครับ

 

แล้วกลัวหรือเปล่าละครับ ยังไงก็อย่าให้ความกลัวครอบงำ จนไม่กล้าทำสมาธิอีก

ต้องสู้ แต่ต้องสู้แบบพุทธองค์ คือ การไม่เคลื่อนออกจากรัตนบัลลังก์
และไม่ผลักเขาด้วย พระพุทธองค์เอาปลายพระหัตถ์จรดธรณี เพื่อยืน
ยันถึงการไม่เคลื่อนของจิต ไม่เคลื่อนออกจากรัตนบัลลังก์ และไม่เคลื่อน
ไปคิดผลักไสเขา

หากเคลื่อนออกจากรัตนบัลลังก์ ก็คือ โมหะครอบงำ

หากผลักไสเขา โต้ตอบเขา ก็คือ โทษะครอบงำ อารมณ์ชนิดผลัก ดัน จะเป็น
ตระกูลโทษะ เช่น พยาบาท มานะถือตนว่าฉันทำดีอยู่นะ ฯ

สู้แบบพระพุทธองค์ครับ หากยังคิดไม่ออก ตอนนี้ก็นึกถึงพระพุทธองค์ ทำพุทธานุสติ
ยืมบารมีท่านไปก่อน แต่ตรงนี้ก็แล้วแต่บุคคลนะครับ จะยึดธรรม(นิพพาน) หรือยึดสงฆ์
เป็นไตรสรณะไปก่อน ได้เหมือนกัน

 

แผ่ส่วนบุญกุศล แล้วอโหสิกรรมให้ครับถ้ายังไม่ได้ผลก็นึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ้งครับทำไปเรื่อยๆครับได้ผลแน่ครับแต่อาจต้องใช้เวลาหน่อยครับ

 

แปลกนะครับ แต่เป็นกำลังใจให้ปฏิบัติต่อไป แผ่เมตตา ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม
พระสงฆ์

 

ผีบางตัวก็ดื้อ แผ่ให้เค้าไม่เอา ก็ไปแผ่ให้เเทวดาซะ หาพวก....คริคริ จริงแม๊ะ

 

ให้ปฏิบัติ15 นาทีพอครับ ให้ไปหาพระที่สอนนั่งสมาธิ โดยเฉพาะ ต้องถามท่านครับ ที่คุณโดนกระทำตอนนั่งสมาธินั้น คุณพระที่พอจะมาช่วยยังไม่มีพอ ต้องมีครูบาอาจารย์คุม จะขอบารมีคุณพระไม่ทันครับ ถือว่าถ้านั่นที่บ้านอันตราย มาก คนที่ไม่เจอไม่รูครับว่าแรงอาฆาตมีพลังมากครับ

 

อืม น่ากลัวจัง แต่อย่าท้อถอยนะคะ อดทนและพากเพียรเข้าไว้ เกิดขึ้นก็ย่อมต้องดับไปเป็นธรรมดาค่ะ

 

เราห้ามฝนไม่ให้ตกไม่ได้ ฝนต้องตกตามเหตุตามปัจจัยของเขา ว่าแต่เราจะจัดการกับฝนอย่างไร จะลองน้ำไว้ใช้ ใส่เสื้อกันฝน ทำหลังคา ใส่หมวก กางร่ม หรือจะมัวยืนมัววิ่งตากฝนอยู่ ก็แล้วแต่ ทำอะไรก็ทำไป อีกหน่อยฝนก็ซาเม็ดและหยุดตกไปเอง ความสำคัญคือ การประคับประคองใจตนเองให้ดีไว้เสมอ และอีกอย่างหนึ่ง ถ้าเรารู้จักแยกขันธ์ ๕ ได้ คลายขันธ์ ๕ เป็น เราก็พ้นเขาได้เหมือนกัน

 

โมทนาครับ...

อันนี้เรื่องจริงครับ ต้องมีครูอาจารย์ มาคอยชี้นำครับ ผมเจอมากับตัวเอง

 

ขอถามหน่อยครับ เมื่อวันก่อนผมนั่งสมาธิ จู่ๆ ไฟที่เปิดในห้องก็ดับเลย ดับประมาณ 10 วินาที แต่ผมรู้สึกว่าจิตนิ่งพอสมควร แต่ตอนไฟดับจิตเริ่มเขวเลย .......วันรุ่งขึ้น รู้สึกว่าติดปิติทั้งวัน รวมเป็น 2 วัน (อาการเหมือนมีอะไรมาปิดทับบริเวณตรงกลางหน้าผาก เพราะตอนนั่งผมรวมจิตไว้ที่หน้าผาก)
////////// ขอถามผู้รู้ดังนี้ครับ ////////////////
.................................................................................
1. แบบนี้เค้าเรียกปิติใช่ไหมครับ ? >>>(มีความรู้สึกว่ามีอะไรมาปิดหรือกดบริเวณหน้าผาก)
2. การที่ไฟดับเกิดจากอะไรครับ ? (เกี่ยวกับสมาธิหรือไม่ หรือเป็นเรื่องบังเอิญ)
.................................................................................

 

ก็โยนไฟดับให้เป็นเรื่องบังเอิญไปก่อน

แต่ตอนที่ไฟดับ จิตกำลังจะตั้งมั่น แล้วไฟดับ ธรรมชาติของจิตเวลาเกิด
ภัยนั้น มันจะมารวมฐาน มันจะหดเข้า จะเห็นสภาวะธรรมหลายอย่าง

1. ขนลุก มันมีทั้งที่เป็น ปิติ เพราะจิตรวม กับ ขนลุก ที่เกิดจากกลัว

2. เห็นสภาวะอะไรบางอย่างมันวิ่งมารวมอยู่ที่อก แต่ถ้าเป็นความกลัวมัน
จะรวมที่อกเพียงขณะสั้นแล้วขึ้นไปรวมที่ศรีษะ เพราะเรากำลังตรึก กำลัง
จะใช้ความคิดพิจารณา ทำให้จิตวิ่งไปรวมที่ศรีษะ

3. อาการขนลุกจะตามไปรวมที่ศรีษะด้วย ที่แขนขาก็มีบ้าง โดยอาการ
ขนลุกตามแขนขาจะเกิดเมื่อมีความกลัว แต่ถ้ากลับไปตั้งมั่นจะพิจารณา
มันก็ไปรวมที่ศรษะอีก

ไม่ว่าอะไรก็แล้ว การที่รู้สึก ใช้ความรู้สึกจับ ระลึกรู้ ถึงอะไรบางอย่างที่
ไปรวมที่ศรีษะ ตรงนั้นคือ จิตมันรวม เป็นพฤติจิตอย่างหนึ่ง อาการไหลๆ
ก็เป็นพฤติจิตอีกอย่างหนึ่ง นักภาวนาดูจิต ก็จะอาศัยการระลึกรู้แบบนี้
ทำความรู้สึกรับรู้ เป็นขณะๆ ไป

ก็จะเห็นว่า การรวมของจิตนั้น จะทำได้สองทางคือ

1.การทำสมาธิจนจิตมารวม

2.จิตเกิดระลึกรู้สภาวะธรรม ในกรณีของ จขกท มันรวมเพราะความกลัว
แต่เนื่องจากจิตมันมารวม จึงเกิดความตั้งมั่น ความกลัวจึงอยู่ห่างๆ ประมาณ
ปลายจมูก ปลายแขน ปลายขุมขน ไม่ส่งมาถึงจิตที่รวม ตั้งมั่นอยู่

ตอนนี้ก็เข้าใจพฤติจิตแล้ว ที่นี้ก็ปฏิบัติต่อไป เพื่อให้เห็นสภาวะจิตตั้งมั่น
รวมลงมาที่ฐาน แต่ปัญหาก็จะเกิด เนื่องจากเราอาจจะจดจำสภาวะการ
รวมของจิตได้ แล้วเวลาปฏิบัติ แทนที่จะปล่อยให้มันเกิดตามธรรมชาติ
เราอาจจะพยายามนึกถึง สภาวะจิตรวม แล้วพยายามจะให้เกิด หากทำแบบ
นี้ให้สังเกต ความแน่น จุกหน้าอก จะไม่เหมือน จิตรวมที่รวมก็โปร่งๆ ไม่แน่น

ตั้งมั่นรู้ พร้อมสู้ พร้อมที่จะทำงาน

แต่ถ้าเป็นจุกอก จะมีนิวรณ์ครอบงำเยอะ จะสงสัยไปหมด

ลองปฏิบัติ ลองระลึกดู ลองเห็นดู ด้วยตัวเองอีกทีนะครับ

 

....

ู^
^
^
ได้ความรู้ดีครับ ขอบคุณครับ
;aa24

 

..

ถาม...วีธีรับมือกับเจ้ากรรมนายเวร เวลาเข้ากรรมฐานอย่างไร ?

ตอบ.ระลึกถึงบารมีพระพุทธเจ้าเสกน้ำลายกลืนหรือสัพเพประจุพุทธคุณอย่างหลวงปู่ดู่ก็ได้ ก่อนนั่งภาวนาเพราะพุทธานุสติเป็นกำลังบุญใหญ่..ช้วยกำจัดความกลัว ต่าง ๆได้

 

ขออนุโมทนากับทุกกระทู้ค่ะ ถามว่ากลัวไหม ตอนแรกกลัวค่ะ แต่เราก็ไปพลักไสเขาจริง
ความเข้าใจคือทุกท่านให้แผ่เมตตาเรื่อย ๆ ใช่ไหมคะ
กลัวก็กลัวค่ะ ค่ะ แต่ชอบนั่งสมาธิ ก็คงต้องทำต่อไปค่ะ จนกว่าจะถึงนิพพาน

 

สังขารธรรมปรุงแต่ให้เป็นไปตามธรรมดาของมัน

สภาวธรรม

 

เจริญมรนานุสติให้มากขึ้น ให้เห็นว่าคาวมตาย ของเรานะไม่ใช่ของคนอื่นตาย
ให้เห็นว่าเรานี้ตายได้ทุกเมื่อ ความตายมีในเบื้องหน้าแน่ๆ แต่ตายแล้วเป็นอย่างไร
ตายตอนนี้เป็นอย่างไร ท่ากายนี้ตายแล้วเจ้ากรรมอะไรจะมาส่งผล
งั้นขนะภาวนาสมาทิก้อย่าสนใจอะไรคิดไว้ว่าความตายเป้นธรรมดาหากจะตายตอนนี้แต่มีวาสนาได้ปติบัติธรรมมีกำลังใจอย่างนี้ ก่อนตายได้อรหันแน่

 

เมตตา คือ ต้องการให้ผู้อื่นอยู่ดีมีสุข เป็นความรักที่บริสุทธิ์แท้จริง ....

เวลาเจ้ากรรมนายเวรมาก็แผ่เมตตา.....แผ่เมตตา ....แผ่เมตตา...แล้วก็แผ่เมตตา

ลองถามใจตัวเองดูดีๆ ว่าลึกๆแล้วอยากให้เขามีสุขเรารักเขาจริงๆหรือแค่กลัวและไม่อยากให้เขามาขว้างทางเรา....หรือเห็นการแผ่เมตตาเปนคาถาไล่ผี

ลองคิดดู

 

อนุโมทนากับทุกท่าน
เห็นว่า
1.แผ่เมตตา แบ่งส่วนบุญให้
2.ขออำนาจบารมีที่ตนนับถือ
3.สุดท้ายจริงๆ คงต้องตายเป็นตาย หากเป็นกรรมที่ยังไงก็หนีไม่พ้น เต็มที่ก็แค่ตาย ตายพร้อมกุศลกรรมได้บุญนัก ได้ของดีนัก จะกลัวทำไม
วางอุบายให้ใจดังนี้