ปิดรับบริจาค สำเร็จแล้ว... เชิญชมภาพศาลาหนุมาน วัดซับลำใยสามัคคีธรรม ลพบุรี (น.74)

"สุโค่ย" เค้าใช้กับอะไรที่มันสุดยอด...

 

รับทราบค่ะ.. ขอขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ... งานนี้หนูขอร่วมด้วย 500 บาท...
ขอน้อมถวายแด่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณมารดา-บิดา ครูบาอาจารย์และเทพเทวดาทั้งหลายค่ะ...

 

ถ้างั้นงานบุญนี้ขอบอกว่า...."สุโค่ย" อิอิ เป็นไงเดี๋ยวนี้ไม่ทันศัพท์วัยรุ่นกับเค้าเลย ต่อไปจะได้ทันสมัยกับเค้าบ้าง555

 

หรือไม่ก็ใช้ว่า โครงการนี้ "จ๊าบโบ๊ะ" ไปเลย...555

 

ผมไม่รู้จักคำนี้ครับ
แสดงว่ายังไม่มีเลข 4 นำหน้าใช่ไหม

 

สงสัยที่นี้ชุมนุมคนมีอายุ................(น้อย)..............ผมไม่อยากคุยด้วย

เพราะว่าวัยรุ่นอย่างผมคุยกับผู้ใหญ่ไม่ค่อยรู้เรื่อง


ศัพท์แต่ละอย่าง ไม่โดน ไม่จี๊ด ไม่โอ ซักคำ ผมรับไม่ได้

 

จขกท กลับบ้านมาประจำการแล้วค่ะ ^^

 

ขอต่ออีกหน่อยนะน้องหนึ่ง...
งานบุญนี้ "สุโค่ย" และ "สุดคุ้ม"

 

ถ้าใช้คำว่า "จ๊าบโบ๊ะ" กลัวงานบุญนี้จะมีแต่วัยรุ่นจ๊าบที่ชอบเรื่องโบ๊ะมาร่วมแค่กลุ่มเดียวอ่ะดิ... เพราะกลุ่มที่เลยรุ่นจ๊าบมาแล้วจะไม่กล้าแวะเข้ามาเพราะตกใจคำว่า "โบ๊ะ" จขกท เห็นตอนแรกยังตกใจเลย (smile)(smile)(smile)

 

ชื่อบัญชี: พรชัย พูลสวัสดิ์
ธนาคาร: ไทยพาณิชย์
สาขา: ไอเพลส (นิคมอุตสาหกรรมลาดกระบัง)
เลขที่บัญชี 401-816150-1


30/07/53 19 : 35
ได้ร่วมทำบุญ 100 บาท ค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับพี่ๆทุกๆท่านทุกๆคนค่ะ

 

เดี๋ยวไปใช้บ้างกับเด็กพาณิชย์แถวบ้าน ..น้องๆ "จ๊าบโบ๊ะ" จริงๆเลย....เดี๋ยวอึ้งกันเป็นแถบ!

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Noo Norway
ม่องอีก๊าบ เป็นภาษาที่คนใกล้จะอายุมีเลข 4 นำหน้าเท่านั้นถึงจะเข้าใจความหมายค่ะ... แต่เห็นว่าเป็นคนกันเอง... ถึงน้องเด็กไทรน้อยจะเพิ่ง 18 มาหมาดๆก็ตามเถอะ (smile) พี่หนูจะแปลความหมายให้ก็ได้

ม่องอีก๊าบ แปลว่า "จอดไม่ต้องแจว" ค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

ผมก็ไม่รู้จักครับ

 

ผิดค่ะ... หนูบอกว่า ม่องอีก๊าบ เป็นภาษาที่คนใกล้จะอายุมีเลข 4 นำหน้าเท่านั้นถึงจะเข้าใจความหมาย... ในกรณีที่ "พี่ noppornl" กับ "พี่ ppoonsuk" ไม่รู้จักคำนี้เพราะว่าพี่ทั้ง 2 มีเลข 4 นำหน้าไปนานแล้วค่ะ... เลยตกเทรนด์สำหรับคนอายุ 30 กว่าๆอย่างหนูกับพี่อจินไตย

ชอบทำแอ๊บเด็กเรื่อยเลยนะคะ ^^<!-- google_ad_section_end -->

 

เค้าเรียกว่าอยู่ดีไม่ว่าดี... จะหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ...
ไม่หูชาก็หูยานล่ะงานนี้ หุหุหุ

 

แหะ แหะ... หนูทำตัวมีอายุมากและน้อยได้ตามสถานการณ์ค่ะ... บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองแก่จนเกือบจะเข้าวัดบวชชีได้แล้วแต่บางทีก็เกิดคึกคักจนสาวๆ 18 ยังต้องอายค่ะ อิอิอิ

 

รับทราบค่ะน้องอ็อบแอ็บ... ทำบุญในหลายรูปแบบอานิสงส์ที่จะได้รับก็หลายรูปแบบเช่นกันค่ะ
ขอขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับน้องอ็อบแอ็บอีกครั้งด้วยค่ะ... สาธุ...

 

วันนี้ขอนำเรื่องราวของหนูเองที่เกี่ยวข้องกับคำว่า "ศิษย์มีครู" มาเล่าสู่กันฟังค่ะ

ครูบาอาจารย์ (สายพระ) ที่หนูได้ถวายตัวเป็นลูกเป็นหลานเป็นองค์แรกคือ "หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด" มาฟังเรื่องราวกันเลยนะคะว่ามีความเป็นมายังงัย

ขอท้าวความสักหน่อย... แต่ก่อนช่วงเป็นวัยรุ่น... ก่อนจะมาอยู่ที่นอร์เวย์หนูก็เป็นคนหนึ่งที่เคยใช้ชีวิตอย่างประมาท ไม่สนใจในเรื่องบาปบุญคุณโทษ ไม่ใส่ใจในคำว่าศีล และไม่ให้ความสำคัญกับการไหว้พระสวดมนต์และนั่งสมาธิ ใครจะพูดถึงเรื่องพระเรื่องเจ้าให้ฟังก็ไม่อยากเสียเวลานั่งฟังยืนฟังให้รำคาญหู รำคาญใจ... สู้ใช้ชีวิตกินเที่ยวไปวันๆนึงดีกว่า ทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้วัดแท้ๆแต่ยังไม่อยากย่างกายเข้าไปเลย ถ้าไม่มีญาติหรือคนรู้จักตายขึ้นมาไม่มีทางที่จะได้เห็นหนูในบริเวณวัดแน่นอน

ในเมื่อไม่เคยเข้าวัดเหมือนคนอื่นเขา... เลยเป็นเหมือนคนโง่ดักดานในเรื่องธรรมมะและพระอริยสงฆ์ ในสมัยนั้นถ้าลองมีใครมาถามว่า "รู้จักหลวงปู่... หลวงพ่อ... รูปนี้มั้ย" คำตอบที่จะได้ก็คือ "ไม่รู้จักและไม่สนใจด้วย" แต่ถ้าถามว่า "รู้จักดารา... นักร้อง... ห้าง... เท็ค... บ้างมั้ย" ตอบได้หมดแน่นอน

เหมือนพอจะมีบุญที่จะได้เห็นแสงสว่างของชีวิตอยู่บ้าง... ทำให้มาอยู่ที่นอร์เวย์เมื่ออายุ 18 ปี สมบัติที่แม่มอบให้ติดตัวมาด้วยคือหนังสือสวดมนต์เล่มเดียวเท่านั้น พอมาอยู่ไกลบ้านไกลครอบครัว ไกลจากทุกสิ่งทุกอย่างที่คุ้นเคย ความเหงาความวังเวงก็เกิด จะพูดคุยกับฝรั่งคนละภาษามันก็ไม่เหมือนกับพูดคุยกับคนภาษาเดียวกัน วัฒนธรรมเดียวกัน

เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงได้หันมาเริ่มสนใจกับหนังสือสวดมนต์ที่แม่ให้มา เริ่มแรกก็หัดสวดบทง่ายๆ จากนั้นก็สวดบทที่ยากขึ้น เวลาผ่านไป... ทำไปทำมาสวดได้แทบหมดทุกบทโดยไม่ต้องดูหนังสือ หลังจากที่ได้ใช้เวลาช่วงหนึ่งกับการสวดมนต์ไหว้พระและหัดนั่งสมาธิ ทำให้มุมมองในการใช้ีชีวิตเปลี่ยนไป เริ่มหันมาสนใจในเรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา คำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย

วันหนึ่งได้ไปบ้านเพื่อนผู้หญิงไทยที่รู้จักกัน และจังหวะตาเหลือบไปเห็นหนังสือชีวประวัติของพระรูปหนึ่งในกองฟืนที่เขาจะเอาไปเผา เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้วจึงขอซื้อต่อหนังสือเล่มนั้น เขาบอกไม่ต้องซื้อต่อหรอก ถ้าอยากได้ก็เอาไปเพราะเขาจะเผาทิ้งอยู่แล้ว จึงรีบบอกว่าเอาทันที

หนังสือชีวประวัติเล่มนั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ "หลวงปู่บุญมี เขมธัมโม วัดมารวิชัย อยุธยา" (ลูกศิษย์ของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค และ หลวงปู่จง วัดหน้าต่างนอก) เพราะหนังสือเล่มนี้แหละค่ะ (ด้านหลังมีโฆษณาแนะนำหนังสือชีวประวัติของหลวงปู่ทวด) ที่ทำให้หนูได้รู้จัก "หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด" และได้ประจักษ์ถึงความศักดิ์สิทธิ์และความเมตตาที่ท่านมีต่อหนู... เชื่อแล้วจริงๆค่ะว่าใครที่มีพระหลวงปู่ทวดติดตัวนั้นจะปลอดภัยจากเรื่องร้ายๆและจะเจอแต่เรื่องดีๆตลอด เจอกับตัวเองหลายครั้งมากค่ะ...

หลวงปู่ทวดท่านเป็นพระมหาโพธิสัตว์ที่จะมาตรัสรู้เป็นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในเวลาข้างหน้านี้ การทำบุญร่วมสร้างหลวงปู่ทวดนั้นย่อมมีอานิสงส์สูงมากๆ ความเมตตาของพระมหาโพธิสัตว์นั้นหาประมาณไม่ได้ค่ะ ท่านใดที่ปรารถนาจะกลับมาเกิดในยุคของพระศรีอาริยเมตไตรนั้นควรหาโอกาสสร้างหลวงปู่ทวดให้ได้นะคะ



อย่างที่หนูได้เล่าให้ฟังล่ะค่ะว่าแต่ก่อนตอนอยู่เมืองไทยไม่เคยสนใจเรื่องพระ... เรื่องเจ้า แต่พอได้มาอยู่ไกลบ้าน... ไกลวัด กลับเริ่มมีความรู้สึกอยากจะศึกษา เรียนรู้ถึงคำว่าพระรัตนตรัย แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาขึ้นมา จึงเริ่มหัดอ่านบทสวดมนต์ต่่างๆจนสวดได้คล่องโดยไม่ต้องใช้หนังสือ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามหนูก็ยังจัดว่าโง่ดักดานอยู่ดี เพราะได้รู้ได้ยินแต่ชื่อของพระอริยสงฆ์ที่เป็นเจ้าของพระคาถาบทสวดบูชาของแต่ละท่าน แต่ไม่รู้เลยว่าแต่ละท่านนั้นมีชีวประวัติความเป็นมาอย่างไร มีควาสำคัญมากน้อยแค่ไหน และยังดำรงขันธ์กันอยู่บ้างหรือเปล่า

หนังสือชีวประวัติของพระอริยสงฆ์เล่มแรกที่หนูได้อ่านคือหนังสือ "ประวัติ-ปฏิปทา-สายพระเวท-พระเครื่อง-อิทธิมงคล" ของ "หลวงปู่บุญมีเขมธัมโมวัดมารวิชัยอยุธยา" (ลูกศิษย์ของหลวงปู่ปานวัดบางนมโคและหลวงปู่จงวัดหน้าต่างนอก)

ด้านหลังของหนังสือมีโฆษณาแนะนำหนังสือชีวประวัติของหลวงปู่ทวดอยู่ หนูเลยซื้อมาอ่านเพราะติดใจกับคำว่า "เหยียบน้ำทะเลจืด" อยากรู้ความเป็นมาของคำนั้น ขอบอกตรงๆเลยนะคะว่าตอนนั้นหนูไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับหลวงปู่ทวด นึกว่าท่านเป็นพระที่ชราที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จังหวัดหนึ่งในภาคใต้ และแล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้หนูรู้ว่าหลวงปู่ทวดท่านไม่ได้เป็นแค่พระที่ชราที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จังหวัดหนึ่งในภาคใต้อย่างที่หนูคิด

คือคืนหนึ่งหนูได้เริ่มอ่านหนังสือของท่าน อ่านไปได้ยังไม่ทันเท่าไร่เลย... อยู่ดีๆหนูก็มีอาการแปลกๆจนทำให้อ่านหนังสือต่อไม่ได้ อาการแปลกๆที่ว่าคือเกิดขนลุกซู่ซ่าทั้งตัว... เป็นอยู่นาน... จะว่าหนาวจนขนลุกก็ไม่ใช่และน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนอาการของคนดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้เจอกับคนที่่ไม่ได้เจอกันมานานแสนนานและจิตของหนูก็บอกว่าต้องออกไปจุดธูปกลางแจ้ง ขอถวายตัวเป็นลูกเป็นหลานของหลวงปู่ทวดตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

เมื่อจิตบอกอย่างนั้นหนูก็รีบออกไปทำตามอย่างที่ควรต้องทำ เป็นเรื่องทีีแปลกมากค่ะ เชื่อมั้ยคะ... หลังจากจุดธูปกลางแจ้ง ขอถวายตัวเป็นลูกเป็นหลานของหลวงปู่ทวดแล้ว กลับเข้ามาอ่านหนังสืออีกรอบ คราวนี้อาการแปลกๆที่เพิ่งเกิดขึ้นก็หายเป็นปกติ สามารถอ่านหนังสือต่อได้สบายๆ

พออ่านไปได้หน่อยนึงก็ทำให้หนูถึงบางอ้อ... หูตาสว่าง... โง่น้อยลงไปอีกนิดนึง คือได้รู้ว่าหลวงปู่ทวดท่านได้มรณภาพไปตั้งหลายร้อยปีแล้ว และได้รู้ถึงความสำคัญของท่านต่อพระพุทธศาสนาและประเทศไทย และได้คำตอบที่ต้องการจะรู้ว่าทำไมท่านจึงได้ฉายาว่า "หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด"

ตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมาหนูมีความเคารพ เลื่อมใสศรัทธาในองค์ท่านมาก ตอนนั้นความรู้สึกลึกๆก็บอกว่าเราเป็นลูกเป็นหลานของหลวงปู่ทวดแล้ว ท่านคอยดูแลคุ้มครองเราอยู่ตลอดเวลา

และแล้วท่านก็มาแสดงปาฏิหารย์ให้เจอแบบจังๆอีกครั้ง ทำให้หนูยิ่งมีความเคารพ เลื่อมใสศรัทธาในองค์ท่านมากขึ้นกว่าเดิมอีกค่ะ... แต่จะขอเก็บไว้เล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปนะคะ (โปรดใช้วิจารณญานในการรับฟังค่ะ)<!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนาสาธุกับคุณหนูด้วยนะคะ

หนูเองที่เข้ามาทางธรรมได้ เหตุผลเบสิกมากค่ะ เพราะว่าอกหักนั้นเอง
เลยหันเหมานั่งสมาธิ ฟังเสียงเทสน์ เพื่อให้ลืมความรู้สึกเสียใจไป


ต้องขอบคุณที่อกหักค่ะ (ฮา) ไม่งั้นคงไม่ค้นพบทางสว่างให้ชีวิต ^^

 

แต่ละคนมีที่มาที่ไปไม่เหมือนกัน... แต่ของหนูก็มีเหตุเบื้องต้นเหมือนเคสของคุณคาเรียค่ะ... คือเหตุที่หนีจากเมืองไทยมาอยู่ Norway ก็เพราะคนรักหลายใจ หนูรับไม่ได้ เลยอยากหนีไปให้ไกลๆ เลยกลายมาเป็น "Noo Norway" ในทุกวันนี้ค่ะ

ต้องขอบคุณคนที่หักอกหนูเช่นกันค่ะ ^^

 

โอว้ทำให้คนอกหักมีดีแบบนี้เอง..............

สบายใจแหละ 555