มหัตภัยนางแก้วภาระใจของผม

เวลานี้การได้พบนางแก้วหรือคู่บารมีของผมนี้สร้างความหนักใจเป็นภาระใจอย่างมากมาก ผมจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณคือเพื่อนสนิทของผม(หากคุณยินดีเป็น) ได้ฟังอย่างละเอียด
จะอ่านเล่นก็ได้ครับถือเป็นเหมือนนิทานฆ่าเวลา เป็นนิทานเรื่องของคนที่มีกิเลสสุมหัว แล้วมันทุกข์ยังไง

ตลอดเวลาสองสามปีมานี้ที่ผมอยู่กับแฟนมาผมไม่เคย รู้สึกนอกใจไม่เคยไปหลงผู้หญิงคนอื่นเลย อยู่ด้วยธรรมปิติแล้วก็มีความพอใจว่าสามารถบวชตลอดชีวิตได้ตลอดเวาเรื่องผู้หญิงนี้ผ่านไปได้เลย
แม้แฟนของผมจะเป็นคนดื้อบ้างติดในโลกียสุขบ้างผมก็ไม่หน่ายใจไม่เบื่อแล้ว
(เธอเคยฝึกมโนและบอกกับผมว่าเธอจะขอไปรอผมที่นิพพานก่อน ผมดีใจมาก)

ผมฝึกมโนอย่างครึ่งกำลังได้จากที่บ้านสายลม วันที่ไม่สบายผ่าตัดจมูกทางเดินหายใจต้องนอนพักฟื้น(ทำอานาปานสติด้วยปาก) ก็มีนางฟ้ามาหา ผมกำหนดจิตขึ้นไปดาวดึงข้างบนด้วยกันกับนางฟ้านางนั้น ใจรู้ว่าเธอคือคู่บารมีอันดับแรกของผม ซึ่งเธอมาเยี่ยมเยียนดูผม
แล้วก็เลยกำหนดจิตนึกถึงคู่บารมีในอดีตทั้งหลาย ปรากฏว่าโผล่มาเต็มไปหมด ทุกคนสวยยิ้มแย้มอ่อนหวาน บางคนยิ้มถามว่า"ท่านพี่กลับมาแล้วเหรอ" "เปล่าจ๊ะขึ้นมาเที่ยวยังไม่ถึงเวลา มีภาระต้องทำอีกมาก"
ทุกคนสวยแต่ใจผมไม่ได้หวั่นใหวเลยรู้สึกซื่อสัตย์กับแฟนคนปัจจุบันบนโลกมาก

จนกระทั่งสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้พบกับ ผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อแอน เราคุยกันบนmsn ผมไม่เคยเจอผู้หญิงหรือผู้ชายคนใหนบนmsnที่คุยสุภาพและเอาใจใส่เท่าเธอ อย่างน้อยก็ไม่มีคำว่า "เหอๆ"เวลาคุยเลย เราคุยกันหลายเรื่องได้ถูกคอ เธอรู้ว่าผมมีแฟนแล้วผมบอกเธอเองก็มีแฟนอยู่แต่ใจผมรู้สึกว่าเธอกำลังเสียใจและจะเลิกกับแฟน(เราแลกรูปคู่ถ่ายกับแฟนกันดูด้วย)

แล้วไม่กี่วันต่อมาเธอแปะชื่อบนmsnอย่าเศร้าทำให้ผมรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น
"โทนี่คะแอนเลิกกับแบ็งค์แล้วคะ"เธอพิมพูดอย่างเศร้า
เวลานั้นเธออยู่คนเดียวอยู่หอใกล้ ม.เกษรมบันฑิต มหาลัยเธอ
(ผมกับแฟนอยู่เอแบคบ้านผมอยู่แถวบางนา)
ผมเลยบอกว่า "แอนผมโทรไปคุยกับแอนมั๊ย"แอนบอกว่าดีคะ
ผมเลยโทรไป เธอร้องไห้โฮไปคุยไปถึงเรื่องที่แฟนเธอนอกใจ ไม่น่าไว้วางใจ และทำอะไรไม่แคร์เธอ ทั้งเรื่องที่แฟนเคยมีแฟนเก่าแต่ไม่บอกตนแล้วแอบคุยกับแฟนเก่าเรื่อย เธอเพิ่งมารู้
ช่วงสุดท้าย แอนเคยได้ให้แหวนวงหนึ่งกับแฟนของเธอ ก่อนที่จะบอกเลิก แอนบอกประมาณว่าถ้าไม่แคร์แล้วจะเลิกแล้วขอให้ถอดแหวนคืนเธอ เธอร้องไห้รองแบมือรอ ไม่น่าเชื่อ แฟนเธอถอดให้.....

ผมได้ปลอบใจแอนและเอาคำสอนขององค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดา ชโลมจิตใจของแอนให้ดีขึ้นตามลำดับเริ่มพูดตั้งแต่ กฏไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุขขัง อนัตตา การยึดติด คน สัตว์ สิ่งของ เป็นทุกข์ ขันธ์ห้าเป็นทุกข์
เธอฟังตลอด...เธอตั้งใจฟังมาก(คนบางคนบางจริตความทุกข์ทำให้เกิดปัญญา)
ฟังจดหยุดร้องให้แล้วบอกผมว่าสบายใจขึ้นมาก
ผมพูดเรื่องการสร้างความสุขที่บริสุทธิ พื้นฐาณคือพรมวิหารสี่ เราละการยึดติดสุขในตนเราได้มากเท่าไหร่เราให้สุขกับคนอื่นมากเท่าไหร่เรายิ่งสุขเองมากเท่านั้นเป็นต้น....

ผมชวนเธอคุยเล่นแกมจริง ถามถึงเชื่อเรื่องนรกสวรรค์มั๊ย เธอเชื่อร้อยเปอร์เซ็นเธอยัง บอกเธอชอบทำบุญ เคยบวชชีพรามณ์ปฏิบัติธรรมอีก เพราะอยากหาความสุขสงบเป็นความคิดเธอเอง ผมรู้สึกดีใจมาก
ผมคุยเรื่องมโนมยิทธิ เรื่องการถอดจิตเธอสนใจมาก และอยากฝึกมาก
ผมว่าไว้เราไปทำบุญกันจะได้สบายใจ เธอก็อยากไปมาก เราพูดกันถึงเรื่องวัดที่จะไปทำสังฆทานด้วยกัน ว่าจะนัดเจอกันไปนู่นนี่

อีกวันผมชวนเธอไปทอดกฐินเดือนกน้ากับคณะศิษย์ หลวงพ่อเล็ก(ผมเรียกหลวงพี่เล็กว่าหลวงพ่อ) เธอตอบตกลงไปและชวนเพื่อนไปอีกสองคน
วันต่อมาผมจองที่เรียบร้อยแล้ว
เราคุยกันด้วยดีแคร์คำพูดตลอด เธอส่งรูปเธอ ที่บวชชีพรามณ์ให้ดู ทันทีที่เห็นใจแปลบขึ้นมากระทันหัน รู้สึกว่าเธอสวยมาก มากกว่าแฟนตัวเองในความรู้สึกอีก ที่จริงแปลบมาแต่แรกๆแล้ว
กำหนดจิตไปดูซิว่าจริงๆเธอเป็นใคร
"ตายแล้วนี่ก็นางแก้ว นางแก้วคน"นับแต่นาทีนั้น และตลอดเวลามานี่ใจมันรู้สึก เป็นห่วงห่วงใยเขาตลอดเวลา และมันเริ่มระบาดถะหลำลึกโดยไม่รู้ตัว
ผมรู้ได้เลยว่าคนๆนี้หากผมคุยธรรมะกับเธอประจำไปทำบุญร่วมกันประจำผมมั่นใจว่าผมส่งเธอได้เลย(ส่งกลับบ้านนิพพาน)

กลัวว่าอีกหน่อยเธอจะเจอคนไม่ดีอีก กังวลต่างๆนาๆ คนสนใจเธอก็มีเข้ามาช่วงนี้ เพื่อนของเพื่อนเธอสนใจเธอเธอบอก แต่เวลานี้เธอเฉยๆ(เธอเป็นคนสวยทั้งหน้าตาจิตใจ การกระทำและวาจา)เธอเป็น คอรัสของมหาลัยมีคนรู้จักมากเหมือนกันเป็นห่วงเธอมากๆ

นึกๆไปแล้วก็เหมือนเราเป็นหมาหวงก้าง คิดมากผมเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวันทั้งวัน สมาธิก็เข้าฌาณไม่ได้ ฟุ้งหมด กลางคืนนั่งสมาธิข่มครึ่งคืนทุเลาแต่ไม่หาย

คุณทุกคนครับผมยังขอยืนยันซื่อสัตย์ต่อแฟนของผมคนปัจจุบันไม่มีวันทิ้งเธอไม่มีวันถลำลึกเกินเลย ถูกเนื้อต้องตัวกับนางแก้วคนนี้ของผมในชาตินี้แน่!
จน ผมต้องคิดคือเราจะวางสัมพันธ์กับเธอย่างไรดีหนอ ด้วยความเป็นห่วง
ใจผมตัดเธอตัดกิเลสตรงนี้ไม่ได้เลยถึงจะพยายามมากแล้วก็ตาม
ถ้าหากเป็นหลวงตาบัวคงด่าผมไปแล้ว ซึ่งสมควร

หนึ่ง อยู่กันอย่างเพื่อนสนิทอย่างนี้เรื่อยไป

สอง พาเธอไปฝึกมโน ให้รู้ความจริง แล้วบอกว่าเธอเคยเป็นอะไรกับผม แต่เราไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกัน แต่จะเป็นคู่บารมีที่เข้าใจกัน จะได้พาเธอไปทำบุญเรื่อยกันได้ ส่วนเธอก็มีแฟนของเธอ
(แฟนผมปัจจุบันเธอเป็นแบบนี้ไม่ได้ คือทำบุญถี่ๆเธอไม่เอาด้วย ขับรถตะลอนๆไปต่างจังหวัดทำบุญ เธอเบื่อ)

สาม อย่างข้อสอง สารภาพความจริง อยู่เป็นคู่บารมีทำบุญร่วมกัน เธอไม่มีแฟน แล้วจะเป็นเรื่องรู้เฉพาะเราสองคน หรืออาจไม่ แฟนผมคนปัจจุบันบอกผมว่าไม่มายด์ถ้าเธอได้เจอคู่บารมีแล้วเที่ยวทางธรรมด้วยกัน บวชด้วยกัน
เพราะเธอให้ไม่ได้ อันนี้ดูผมจะเห็นแก่ตัวมากไปทั้งกับแฟนผมและแอน เผื่อวันนหึ่งเธออยากมีคนเอาใจของเธอบ้าง
ผมมีความฝันอยากให้บางเวลาผมบวชและให้แฟนบวชชีออกบวชด้วยกันถ้าเป็นแอนเธอทำได้


แบบแรกนั้นผมไม่สบายใจแน่ถ้าหากเธอได้เจอคนไม่ดีก็แย่ หรือเจอคนดีคนธรรมดา แล้วก็ตาม แล้วอนาคต มิตรภาพระหว่างเรา อาจหลวมขึ้น ธรรมอาจห่างไกลจากเธอทั้งที่เธอน่าจะไปในชาตินี้ได้แท้ๆ

แบบที่สอง นี้ผมอยากให้เป็นอย่างนั้นมากแต่น่าจะเป็นเรื่อง ที่บ้ามากๆถ้าผมจะบอกเธอเวลานี้ อันที่สามยิ่งแล้วใหญ่

อันนี้เป็นความคิดแรกๆ ที่เกิดจากกิเลสรุมเร้ามันห้ามไม่ได้เลยพยามวางอุเบกขา
จนในที่สุดผมเริ่มคิดตกและขอคำแนะนำจากรุ่นพี่ทางธรรมสองคน(พี่โป่งกับพี่อ้นcabonato)

 

หุหุ...มันน่ากลัวจังเลยครับ.....แต่คิดว่า เดี๋ยวก็เข้าที่เข้าทาง.....สิ่งนั้นเกิดที่ใจก็ดับที่ใจ....เอาใจช่วยครับ.

 

ขอบคุณครับ

กับเรื่องอื่นห้ามได้มากมายมาเจอเรื่องนี้เหมือน เขียนดินสอหักกลางบรรทัด
เหมือนเดินช้าๆแต่สะดุด ก้อนหินหว่างทางล้มไม่เป็นท่า

เรื่องนี้แฟนผมไม่รู้ เรื่องนี้เค้าเองก็ไม่รู้ว่าผมคิด จิตคิดไปเองขุ่นเองอยู่คนเดียว
เรื่องของเรื่องนี้คือผมคิดมาก คิดเร็ว มีอารมณ์ห่วงแล้วหยุดมันไม่ได้
ทั้งที่ไม่ได้มีอะไรหนักเท่าไหร่เลยเวลานี้จริงๆตามสภาพไม่มีใครเดือดร้อน
แต่กังวลถึงอนาคตด้วยความรุ่มร้อน

อย่าเข้าใจผิดนะครับว่าเป็นเพราะ มโนมยิทธิ วิชาทุกอย่างท่านให้เอาไว้ประเสริฐแล้วมันเลวอยู่ที่คนปฏิบัติทั้งนั้น

สุดท้ายนี้เลยคิดวางอุเบกขา ทำใจเบาๆไปตาเวลา ช่วยเขาเท่าที่ช่วยได้ กลัวถ้าหากทำอะไรเร็วไป แล้วถ้าเขารับไม่ได้ เสียเขาไปสุดท้ายไม่ได้งานช่วยไม่ได้เลยต้องใจเย็นรอเวลา
อยู่ที่ดูจิตตัวเองไม่ให้มัวบำรุงจิตตัวเองเท่านั้นเวลานี้
แล้วคิดเรื่องอื่น เรื่องเรียนเรื่องงานไปเรื่องสำคัญที่สุดอีกเรื่อง

พี่อ้นแนะให้ ผมไปทูลถามสมเด็จองค์ประฐมเพราะเห็นถ้าทางหนัก แต่บัดนี้มโนของผมขุ่นมัวอยู่มาก
พี่เลยแนะให้ผมเอาจิตดูจิตไว้เอาใจอยู่กับพระกับธรรมไว้ตลอดก่อน ผมทำอยู่นะครับพี่ขอบคุณมากครับ พี่โป่งว่า ซุ่มไปเรื่อยๆรอเวลาที่เหมาะสมค่อยเคลีย ตอนนี้เย็นเอาไว้ก่อน พาเขาไปทำบุญเรื่อยๆก่อน

หรือถ้าใครมีคำแนะนำอะไรผม ผมขอน้อมรับไว้ทั้งหมดครับ

 

เรื่องของผู้หญิงนี่เป็นเรื่องน่าปวดหัวเหมือนกัน

จะขอเล่าประสบการณ์ส่วนตัวให้ฟัง พร้อมทั้งปลงไปในตัว

เรื่องปัญหาก็มีกันทั้งนั้น แต่ความสำคัญของพุทธภูมิ จำเป็นต้องเรียนรู้เอง หาทางแก้เอง ...

ในการคิดเรื่องต่อไปนี้ไปควรจะปล่อยวางในตัวเอง

ความทุกข์ทุกอย่าง จะสาหัสแค่ไหน ท่านพุทธภูมิมีหน้าที่รับไปด้วยความอดทนและด้วย ปัญญาของท่านที่จะแก้ไข ไปตามเวลาควร ตามระดับการฝึกฝนของท่าน ..

จริงๆถ้าพูดแค่นี้ก็คงจบแล้ว เพราะปัญหาทุกอย่างต้องแก้เอง

.........................................................................

แต่จะเล่าประสบการณ์ส่วนตัวและแนะแนวทางพอที่จะให้ฟังดู

แต่ขอเล่าคร่าวๆ แล้วกันนะ .. เล่าละเอียดไม่ได้
...เคยชอบผู้หญิงคนนึง และไม่เคยเข้าใจตัวเองว่า ทำไมต้องชอบ.. เพราะเป็นคนที่ รู้ใจตัวเองว่าชอบคนไหน ก็จะหนีคนนั้น ...ตอนนั้นไม่ชอบเอาเลย แต่พอเจอคนนี้ มันหนีไม่ได้ โอ้ มันลำบาก.. แต่พอไปๆมาๆ มีหลายเหตุการณ์ทำให้ตัวเองรู้ว่า ชอบเค้าจริงๆ .. แต่ก็มีปัญหาให้อดทนหลายอย่าง จนสุดท้ายก็ปลง จนไม่เคยคิดเลย จะมีคนอดทนได้อย่างเราอีกไหม

แต่ว่า บททดสอบ ทำให้ผมได้รู้ว่า...

"ไม่ว่าคุณจะอดทนได้หรือไม่ แต่คุณต้องอดทนต่อ และต้องอดทนอย่างมหาศาลด้วย แม้ในสิ่งที่คุณไม่รู้คุณก็ยังจะต้องอดทน แต่หลักยืนของคุณคือ ความปรารถนาดีอันหาโทษไม่ได้ คุณต้องเป็นผู้ทำดีต่อไปเรื่อยๆ แม้คุณจะอยู่ในวงล้อมแห่งคนเลว โทษแห่งความเลวคุณก็จะได้รับเศษนั้น แต่คุณต้องอดทน" สังเกตคำว่าแม้ นะ มีแม้เยอะๆ แล้วจะรู้สึกว่ามันลำเค็ญแค่ไหน

" คู่บารมีอันดับ 1 ไม่เที่ยงแท้ .... อันดับไหน ๆ ก็ไม่เที่ยงแท้ .... สิ่งที่ควรจะหวังได้ ก็มีเพียงคุณความดีจากการบำเพ็ญบารมีตัวเองเท่านั้น ... ท้ายที่สุดคู่บารมีเขาจะมาเฉลยเองว่า เนกขัมมะบารมี มีค่าเหนือกว่าพวกเขาเหล่านั้น ... " .. หมายความว่า ไม่ควรคิดว่าจะอย่างนั้น จะอย่างนี้แน่นอน .. ขอให้อยู่ในความปรกติในความทุกข์ต่อไป

เอาแค่นี้พอแล้ว เดี๋ยวพี่ไม่ได้นอน หุหุ...

...ให้อยู่ในปรกติ ประคองอย่าให้ศีลขาด ถ้าศีลขาดเมื่อไหร่.. ถือว่า คู่บารมีทุกคนบัดซบ ทำให้เราศีลขาด ... แต่จริงๆก็ควรโทษตัวเองน่านแหละ
ประเด็นอีกอย่าง

ต้องประคองความหวังดีของเขาด้วย ... อย่าคิดในแง่ร้ายเกินไป แม้เค้าจะหลงก็ควรจะหลงโดยละม่อมกับเขาด้วย..ก็อย่างว่า แก้ๆไปเอง

 

โมทนาสาธุครับพี่ ที่พูดมาถูกตรงเลย

พุทธภูมิ จำเป็นต้องเรียนรู้เอง หาทางแก้เอง ทั้งนั้นทั้งชีวิต

ปัญหา-มีคำพังเพยกล่าวไว้ว่า ความรักทำให้คนตาบอด ดังนี้ทางพระพุทธศาสนายอมรับคำกล่าวนี้ว่า เป็นความจริงหรือไม่เพียงใด?

พระอานนท์ตอบ"...บุคคลผู้กำหนัด อันความกำหนัดครอบงำรังรัดจิตใจไว้ ย่อมไม่รู้แม้ซึ่งประโยชน์ตน ตามความเป็นจริง ย่อมไม่รู้แม้ซึ่งประโยชน์ผู้อื่น ตามความเป็นจริงย่อมไม่รู้ซึ่งประโยชน์ตนและผู้อื่น๒ฝ่ายตามความเป็นจริง...ความกำหดัดแล ทำให้เป็นมืด ทำให้เป็นคนไร้จักษุ ทำให้ไม่รู้อะไร ทำให้ปัญญาดับ เป็นไปในฝ่ายความคับแค้น ไม่เป็นไปเพื่อนิพพาน.."

ฉันนสูตร ติ. อ. [๕๑๑]
ตบ.๒o : ๒๔ภ-๒๔๔
ตอ. G.S. I:๑๙๖.

 

พระอานนท์ตอบ"...บุคคลผู้กำหนัด อันความกำหนัดครอบงำรังรัดจิตใจไว้ ย่อมไม่รู้แม้ซึ่งประโยชน์ตน ตามความเป็นจริง ย่อมไม่รู้แม้ซึ่งประโยชน์ผู้อื่น ตามความเป็นจริงย่อมไม่รู้ซึ่งประโยชน์ตนและผู้อื่น๒ฝ่ายตามความเป็นจริง...ความกำหดัดแล ทำให้เป็นมืด ทำให้เป็นคนไร้จักษุ ทำให้ไม่รู้อะไร ทำให้ปัญญาดับ เป็นไปในฝ่ายความคับแค้น ไม่เป็นไปเพื่อนิพพาน.."



แล้วเข้าใจตาม พระอานนท์ เล่าไหมหล่ะ .. นั่นท่านเล่าสำหรับคนมีปัญญามากจะฟังรู้เรื่อง ...

น้องโทนี่ก็ฝึกมโนฯได้แล้ว ให้น้องไป ถามองค์ปฐม นะ ความหมายจะได้เต็มอัตรา ..

 

ขอแอบสั่งนะ

ว่าไปถามท่านแล้วมาเล่าให้ฟังหน่อย... ..

 

นี่ไม่ได้แอบแล้วนะน้องอ้น ซักแห้ง... แต่สั่งเลยอ่ะ...โฮ๊ะๆๆ

 

ขอเป็นกำลังใจให้คุณ frozen_nuclear อีกแรงนะครับ หวังว่าจะผ่านไปด้วยดี สาธุ

 

อืม....

 

ผมว่าเป็นเรื่องกิเลสตันหาธรรมดานี่แหละ ซึ่งสิ่งหนึ่องที่ต้องพิจารณาพิเศษคือ
เรื่องของสัญญาและสังขาร เรื่องอย่างนี้ไม้ต้องห้ามไม่ต้องหนี ปล่อยไปเรื่อยๆกาลเวลาจะหาทางออกเอง

 

ขอบอกว่าอย่าพึ่งตัดสินใจฟันธงอะไรเลยนะครับ ตอนนี้ คบๆกันเป็นเพื่อนกันไปก่อน แต่ถ้าเลือกที่จะคบกันเป็นเพื่อนแล้ว อย่าให้ความหวัง ไม่งั้นผลสุดท้ายจะเจ็บทั้งสองฝ่าย หรือ3ฝ่าย นะครับ..........ชีวิตเราไม่มีอะไรแน่นอน ดังนั้นผมว่าอยู่ในปัจจุบันดีที่สุดแล้ว...........


...ผมเคยอยู่ในช่วงที่เจ็บมากๆมาช่วงระยะเวลานึง จากผู้หญิงคนนึงที่ผมคิดว่าเธอเป็นคู่บารมีเหมือนกัน ตอนนี้ผมตัดใจและทำใจได้แล้ว แม้จะยังรู้สึกเจ็บอยู่เมื่อเห็นเธอ แต่คนเราก็ต้องก้าวต่อไปครับ

 

เดินต่อไปเหมือนเพลงนี้ครับ

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=5 width=430 bgColor=#efefef><TBODY><TR><TD class=thaivs bgColor=#e7e7e7>เนื้อเพลง: ความเจ็บปวด
อัลบั้ม: Beautiful Ride
ดู เนื้อเพลง ทุกเพลงของ ปาล์มมี่</TD></TR><TR><TD class=thaivs>ใคร คนที่เคยรู้ใจ
รอยยิ้มที่เคยรู้จัก
กำลังจะหายลับไปทุกที

คำพูดที่ซึ้งใจ
ที่เคยว่ารักมากมาย
ไม่มีอีกแล้วนับจากนี้

แต่คนจะไปก็ต้องไป
รักเท่าไหร่แต่ฉันคงทำได้เท่านี้

ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจิงที่มันโหดร้าย
จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง

จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร

เธอ เธอเคยเป็นทุกสิ่ง
จะขอขอบคุนทุกอย่าง
ที่เคยให้ฉันจนวันนี้

แต่คนจะไปก็ต้องไป
รักเท่าไหร่แต่ฉันคงทำได้เท่านี้

ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจิงที่มันโหดร้าย
จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง

จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร

และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนาน..ซักเท่าไร</TD></TR></TBODY></TABLE>


เฮ้อ พูดแล้วก็เศร้า อิอิ

 

ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้เด้อ

 

แหมมมมม..อายุแค่นี้ทำได้เท่านี้ก็ดีแล้ว ไอ้เรื่องแบบนี้แม้แต่คนที่เค้ามีทั้ง"คุณวุฒิ วัยวุฒิ" เค้ายังพ่ายแพ้เลย.....คุณเก่งแล้วหละ สาธุ

 

เรื่องผู้ชายก็น่าปวดหัวมากเหมือนกัน เคยเจอและ !!
ไว้วันหลังมาเล่าต่อ..........

 

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

อ่านไปอ่านมาหลายๆลอบ ....."พระเอก"ในเรื่องหน้า"ตบ"จริงๆแหมมมม....ชอบใจใครก็อ้างว่า...เป็นคู่บุญคู่บรามีเก่าแล้วเนื้อเรื่องที่เล่าก็เป็น"story" ที่คน"เจ้าชู้"เค้าอ้างกัน...พี่จะไปรอน้องที่พระนิพานก่อน...น้องจะไปรอพี่ที่พระนิพานก่อน แหมมมมม...."นางแก้ว" "นางแก้วหน้าม้าอะสิ"หลือไม่ก็"นางเจ้ากรรมนายเวรของแฟนคุณ" นี่ดีจริงๆเก่งจริงๆ ยังอุส่ากำหนดจิตรู้สภาวะการต่างๆได้อีก"ขอยกนึ้วให้จริงๆ" อ่านทีแรกก็"ซึ้ง"ดี แต่อ่านหลายๆรอบชัก"หมั่นใส้"หวะ.......ไอ้อย่างงี้มันต้องแจก"ลูกตะกั่ว" นี่ยังดีนะคุณที่คุณแค่เจอ"ลูกศิษ หลวงพ่อท่านเจ้าคุณราชพรหมฯ(ท่านเล็ก)" ถ้าคุณได้เจอท่านพ่อของฉันตัวจริงเสียงจริง สงใสคุณโดน"กระโถนบิน" แน่ๆ100%

 

ของเราหยู่ใหนกันละนี เกิน30ไปแล้วนางแก้วไปหรบ(ภาษาใต้)ทีใหน