ความโกรธเป็นไฟเผาจิต....มาช่วยเสนอวิธีระงับความโกรธ..

อืมๆๆ ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อ อยากได้ความคิดเห็นจาก ท่านทั้งหลาย

ผู้รู้ และท่านอื่นๆ มาช่วยเสนอ "วิธีระงับความโกรธ" มาบอกแก่ข้าพเจ้าและท่านทั้งหลาย

เพื่อเป็นประโยชน์ สืบๆต่อไป......

ความโกรธ นี้ มันร้อนดั่งไฟนรก แม้นอยู่ในขั้วโลกเหนือ ก็ยากที่จะหายโกรธ

แต่ความโกรธนั้น มันย่อมดับไปเอง แต่ทว่าก่อนมันจะดับเราก็ทำอะไรไม่ดีลงไปเสียแล้ว

ก่อนสิ้นชีวิต โกรธไป ก็เหมือนได่้ตั๋วไปทัวนรก แย่จริงๆ


เอาละท่านทั้งหลาย ขอความกรุณาช้วยเสนอวิธีระงับความโกรธด้วยนะครับ

 

รับตั๋วไปทัวนรกฟรีได้ที่ี คุณความโกรธ

คิดดูดีๆนะครับว่าคุ้มไหม?

 

เมื่อโกรธครั้งใด อุปมา ดั่งสารพิษแห่งความโกรธเริ่มแพร่กระจายทั่วร่างกายแล้ว
ทำให้กายทรุดโทรมเพราะจิตใจนั้นก็โดนพิษกัดกร่อนไม่แพ้กัน...ขอบคุณจร้า สำหรับคำแนะนำ

 

ต้องรู้ตัว มีสติอยู่เสมอ คิดก่อนจะทำ บาปบุญจากการคิดจะเป็นตัวกำหนดว่าให้เราไปที่ไหนเอง ไปชมนรกก่อนก็ได้ สวรรค์นี่น้อยคนนักที่จะได้เห็น หากไม่รู้จักระงับความโกรธไม่มีทางไปถึงที่สุดแห่งธรรมแน่ๆ

 

โกรธคือโง่
โมโหคือบ้า
เวลาโกรธลองอย่าพูดอะไร
แล้วนิ่งๆ ..นิ่ง... ดีขึ้นจริงๆนะ
เธอโกรธฉันก็ช่าง แต่ฉันไม่โกรธเธอ มีความสุขจังเลยยย:boo:

 

ก็คิดเสียว่า โกรธแล้วมันไม่ได้อะไร ตั้งอยู่แล้วมันก็ดับไป อย่าไปสนใจในกริยาของคนอื่น ถ้าเราไม่เก็บเอามาคิด เราก็ไม่โกรธ เดี๋ยวมันก็หายไป ยิ่งคิดมันก็ยิ่งบั่นทอนจิตใจเรา แล้วคนที่ทำให้เราโกรธอ่ะ เค้าคิดไหม ถ้าเค้าไม่คิด ก็เท่ากับเราบ้าไปโกรธเค้าเพียงข้างเดียว อิๆๆ ว่าป่ะ

 

เดี๋ยวผมมาตอบด้วย....

 

เป็นอย่างนั้นจริงๆ..

ลองสังเกตุตัวเองเวลาโกรธหลังได้รับผัสสะ
เริ่มโกรธแล้วใช่ไม๊ ยังโกรธอยู่และทวีคูณ ยังโกรธอยู่ย้ำเรื่องเดิมเรื่องที่ทำให้จิตใจเศร้าหมองขุ่นมัว
จากเคยโกรธเฉพาะเพียงได้ยิน จดจำสิ่งนั้น นำมารีเพลย์ ใส่ความโกรธราวกับเติมเศษไม้ให้กองไฟ
เวลาผ่านระนึงในวันเดียวกัน อาบน้ำทำธุระเสร็จขึ้นนอน ใกล้จะหลับเรื่องเดิมๆอีกตามเคยมันแวปเข้ามาในหัวอีก โกรธอีก

ร้ายไปกว่านั้น...ยามเช้า ตื่นมายังโกรธอยู่เลย โดยที่ไม่รู้ว่าโกรธอะไรเพราะสมองยังทำงานไม่ค่อยจะเต็มกำลังซักเท่าไหร่ รู้แต่ว่ามีเรื่องขุ่นข้องใจจากเมื่อวาน..


อ่านถึงตรงนี้แล้วพอจะเข้าใจภพข้างหน้าที่จะได้ไปมีอยู่จริง แต่เราเลือกที่จะไปได้ และเลือกที่จะไม่ไปภพไหนๆได้เช่นกัน

 

ขออนุญาตแนะนำนะครับ ( ไม่รู้ว่าเพื่อนๆเคยลองทำตามวิธีนี้บ้างหรือเปล่าครับ ) วิธีระงับความโกรธ โดยย่อ
1.ให้ระลึกถึงโทษของความโกรธ - ว่าความโกรธนั้นให้โทษด้วยประการต่างๆหาคุณไม่ได้เลย ถ้าคนเขามาโกรธเราแล้วเราโกรธตอบ เราก็ได้ชื่อว่าเป็นคนเลวเสียยิ่งกว่าคนที่โกรธก่อนนั้นอีก ผู้ไม่โกรธตอบคนที่โกรธตนก่อน ผู้นั้นได้ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก
2.ให้ระลึกถึงความดีของเขา - ธรรมดาคนเรานั้นว่าโดยทั่วไปแต่ละคนต้องมีทั้งส่วนดีและส่วนไม่ดีอยู่ในตัว เราก็คิดถึงแต่ในส่วนดีของเขา ส่วนไม่ดีอย่าไปคิด ถ้าหาส่วนดีของเขาไม่ได้จริงๆก็ให้นึกสงสารเขา คิดเสียว่า...โธ่ น่าสงสาร ต่อไปคนๆนี้จะต้องประสบผลร้ายต่างๆเพราะความประพฤติไม่ดีอย่างนี้ นรกอาจรอเขาอยู่...เมื่อคิดได้อย่างนี้ก็จะระงับความโกรธเสียได้
3.ให้ระลึกถึงความจริงที่ว่าการโกรธคือการทำให้ตัวเองทุกข์ - คนที่โกรธแล้วเป็นสุขไม่มีในโลก เมื่อเราคิดได้อย่างนี้แล้วเราก็ต้องไม่โกรธ เพราะเรื่องอะไรจะไปทำให้ตัวเองทุกข์
4.ให้พิจารณาว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน - กรรมที่มีความโกรธเป็นเหตุนั้นมันรังแต่จะทำความเสื่อมเสียให้กับตัวเรา เพราะทั้งเราทั้งคนอื่นๆต่างมีกรรมเป็นของๆตน เป็นผู้รับผลของกรรม มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่อาศัย เราทำกรรมอันใดไว้ก็ต้องได้รับผลของกรรมนั้น และ กรรมที่เกิดจากความโกรธนั้นจะทำให้บรรลุความหลุดพ้นก็หาไม่ จะช่วยให้ได้ทิพยสมบัติหรือมนุษย์สมบัติก็หาไม่ มีเพียงแต่จะทำให้ตัวเองตกต่ำลงไปจนถึงกับตกนรกหมกไหม้ เมื่อพิจารณาอย่างนี้แล้วก็ไม่ควรให้ความโกรธเกิดขึ้นในตัวเรา
5.ให้พิจารณาพระจริยาวัตรในปางก่อนของพระพุทธเจ้า - ว่าพระพุทธเจ้าของเรานั้นกว่าจะตรัสรู้ก็ได้ทรงบำเพ็ญบารมีทั้งหลายมาตลอดเวลายาวนาน ได้ทรงบำเพ็ญประโยชน์แก่ผู้อื่นโดยยอมเสียสละแม้แต่พระชนม์ชีพของพระองค์เองเมื่อทรงถูกข่มเหงเบียดเบียนกลั่นแกล้งด้วยวิธีการต่างๆก็ไม่ทรงแค้นเคือง ทรงเอาดีเข้าตอบ ถึงเขาจะตั้งตัวเป็นศัตรูขนาดพยายามปลงพระชนม์ก็ไม่ทรงมีจิตประทุษร้ายซึ่งเรื่องราวต่างๆเหล่านี้มีปรากฏในชาดก เช่นเรื่องมหาสีลวชาดก มหากปิชาดก เป็นต้น
6.ให้พิจารณาถึงความที่เคยเกี่ยวข้องกันในวัฏสงสาร - ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า...ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ผู้ไม่เคยเป็นมารดา ไม่เคยเป็นบิดา ไม่เคยเป็นพี่น้องชาย ไม่เคยเป้นพี่น้องหญิง ไม่เคยเป็นบุตร ไม่เคยเป็นธิดาของเรา มิใช่หาได้ง่าย...อันนี้ก็หมายความว่ามนุษย์ทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้จะต้องเคยเกี่ยวข้องกันมาในอดีตชาติ มิชาติใดก็ชาติหนึ่ง
7.พิจารณาอานิสงค์ของเมตตา - ความโกรธมีโทษก่อผลร้ายมากมายฉันใด เมตตาก็มีคุณก่อให้เกิดผลดีมากฉันนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ควรระงับความโกรธเสียแล้วตั้งจิตเมตตาขึ้นมาแทนให้เมตตานั่นแหละช่วยกำจัดและป้องกันความโกรธไปในตัว ผู้มีเมตตาย่อมสามารถเอาชนะใจคนอื่นซึ่งเป็นชัยชนะที่เด็ดขาด ไม่กลับแพ้ ผู้ตั้งอยู่ในเมตตาชื่อว่าทำประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น พระพุทธองค์ทรงแสดงอานิสงค์ของเมตตาไว้ 11 ประการคือ หลับเป็น-สุข - ตื่นเป็นสุข - ไม่ฝันร้าย - เป็นที่รักของมนุษย์ทั้งหลาย - เป็นที่รักของอมนุษย์ทั้งหลาย - เทวดารักษา - ไฟ พิษหรือศัสตราไม่กล้ำกราย - จิตเป็นสมาธิเร็ว - ผิวหน้าผ่องใส - ไม่หลงตาย - เมื่อยังไม่บรรลุธรรมเบื้องสูงก็จะได้ไปเกิดในพรหมโลกเป็นอย่างต่ำ
8.พิจารณาโกยวิธีแยกธาตุ - วิธีนี้เป็นการพิจารณาระดับปรมัตถ์ เข้าใจยาก ( วิธีนี้จะไม่ขออธิบายเพราะผู้เขียนเองก็ไม่ทราบว่าอย่างไร - ชัชช )
9.พิจารณาทำทานสังวิภาค - การทำทานสังควิภาคก็คือการให้ของๆตนแก่ศัตรูและรับของๆเขามาเพื่อตน แต่ถ้าของๆเขาไม่บริสุทธิ์ก็พึงให้แต่ของๆตนฝ่ายเดียวไม่รับของเขา เมื่อทำอย่างนี้ความอาฆาตในบุคคลนั้นจะระงับไป การให้เป็นวิธีแก้ความโกรธได้ผลชะงัด สามารถระงับเวรที่ผูกกันมายาวนานให้สงบลงได้ เป็นเมตตากรุณาที่แสดงออกในการกระทำ พระพุทธองค์ทรงกล่าวถึงอานุภาพยิ่งใหญ่ของทานคือการให้นั้นว่า...การให้เป็นเครื่องฝึกคนที่ยังฝึกไม่ได้ การให้ยังสิ่งประสงค์ทั้งปวงให้สำเร็จได้ ผู้ให้ก็เบิกบานขึ้นมาด้วยการให้ ฝ่ายผู้รับก็น้อมลงมาพบด้วยปิยวาจา...นี่แหละวิธีการระงับความโกรธวิธีสุดท้าย เห็นแล้วใช่ไหมว่าเสด็จพ่อของพวกเรา ท่านทรงสอนไว้ละเอียดลออลึกซึ้งยิ่งนัก...( ที่มา - ธรรมนิยายชุดสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เรื่องที่3 ( สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ) บทที่21 หน้า249-253 โดยสุทัสสา อ่อนค้อม ) ขออนุโมทนาในกุศลจิตของเจ้าของกระทู้และท่านผู้อ่านทุกท่านครับ...สาธุ สาธุ สาธุ

 

เราก็ยังหายโกรธไม่ได้หรอกแต่เรามีวิธี

1.นั่งสงบ ๆ คิดถึงข้อเสียของตัวเราเอง และ นึกว่าเขาก็มีข้อดี
2.ตระหนักว่าโกรธนั้นร้อนแรงดั่งนรกในใจ
3.คิดดูวายิ่งเราโกรธเราก็ยิ่งเครียดยิ่งเครียดก็ยิ่งปวดหัว
4.ฟังเสียงสวดมนต์ ไม่ก็ คลื่นเสียงสะท้อนของสัตว์(ได้ผลจริง)

 

ปิดหู ปิดตา ปิดปาก

 

เวลาโกรธขึ้นมาก็ให้ดูว่าตัวเองกำลังโกรธอยู่ ..แล้วก็ดูไปเรื่อยๆ , โดยไม่ต้องห้ามหรือยับยั้งตัวเองว่าไม่ให้โกรธ เพราะถ้าทำอย่างนั้นอีกไม่นานเชื้อความโกรธก็จะปะทุได้อีก
ถ้าดูตัวเอง แนวว่าให้รู้สึกตัวว่ากำลังโกรธ ดูอย่างนี้ไปไม่นานก็จะค่อยๆคลายโกรธลงได้ .. ไม่รู้ว่าคนอื่นทำแล้วจะเป็นยังไง ลองแล้วมาบอกกันบ้างนะคะ

 

..."เพราะเห็นว่าสวยว่างาม กามจึงเกิด ถ้าพิจารณาเห็นความไม่สวยไม่งาม กามไม่เกิด"...

..."เพราะคิดว่าทุกอย่างต้องได้อย่างใจ โทสะจึงเกิด ถ้าพิจารณาว่าทุกอย่างไม่มีทางได้อย่างใจ โทสะก็ไม่เกิด"...

..."เพราะโง่เห็นว่าทุกอย่างดีทุกอย่างสวย จึงยึดจึงเกาะ ถ้าพิจารณาเห็นความไม่ดีไม่สวยก็ไม่ยึดไม่เกาะ"...

สำหรับผมใช้ตัวพิจารณานี้นะตามนั้นเลยตรงกับจริตผมมากที่สุดโทสะจริต

 

มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา มันเป็นเหมือนผีร้าย ที่ออกจากคนนั้นแล้วเข้าคนนี้
เมื่อใดที่ผีตัวนี้เขาสิงผู้ใด เขาจะแสดงอาการแปลกๆ หน้าตาแดงกร่ำ อาการก้าวร้าว
ส่งเสียงดัง เอะอะโวยวาย:boo:

 

*** สัจจะทำ...ดับนิสัยดับอารมณ์โกรธ ****

กำหนดข้อสัจจะ มานำชีวิตเป็นประจำทุกวัน
...ไม่โกรธไม่โมโห วันละ ๑ ชั่วโมง ๗โมงเช้า ถึง ๘ โมงเช้า เป็นเวลา ๓ เดือน....

เมื่อได้ทำทุกวัน นิสัยก็ลดลง จะรู้สึกได้เอง
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขอแนะวิธีอีกอย่างนึง อาจจะไม่ตรงกับหลักธรรมนัก แต่คิดว่าจะเหมาะกับลักษณะนิสัยของบางคนก็เป็นได้
เวลาโกรธให้ระบายออกมาเลย แต่... การระบายอารมณ์นั้นควรมีสติระลึกว่า กูโกรธ กูโมโหอยู่ แล้วหาทางระบายอารมณ์นั้นด้วยวิธีใดก็ได้เช่น ตะโกน, ออกไปจากพื้นที่นั้น แล้วแต่ใครจะทำอะไร พอระบายแล้ว อารมณ์จะทุเลาลง พอทุเลาแล้วเราจะเริ่มมีสติมากขึ้น โกรธบ่อย ระบายบ่อย มันจะเข้าถึงจิตที่สบายได้อีกทางนึง
ที่แนะนำเช่นนี้ด้วยบางคนยังไม่เข้าถึงหลักธรรมจริง ๆ ซึ่งก็คือ การไม่โกรธ,นิ่งเฉย,อดทน,อดกลั้นหรือวางอุเบกขา บางคนนั้นยังทำไม่ได้ บางคนนิ่งแต่กลายเป็นว่ามีความเก็บกดเพิ่มขึ้นในจิตใจ ทำให้แย่ลงไปอีก จึงต้องอาศัยเทคนิคบางอย่างเข้ามาเสริม เป็นอีกทางเลือกนึงเพื่อพัฒนาเข้าสู่หลักธรรมอันแท้จริง

แต่สุดท้าย...ไม่โกรธดีที่สุด

 

อืม..ดีครับ...

 

คนชอบโกรธมักจะหน้าตาไม่น่าดู แม้ปัจจุบันจะหล่อจะสวยก็ไม่น่ามอง ถ้ากลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งก็จะหน้าตาบูดเบี้ยวถึงขั้นอัปลักษณ์เลยทีเดียว

 

มีตัวอย่างนึงของความโกรธ...ที่อยากมาแชร์
ได้อ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจ...

เรื่อง...ความโกรธ..มีโทษมหันต์

ขณะที่ ชายคนหนึ่งกำลังขัดล้างรถอย่างขะมักเขม้น
ลูกชายวัย 4 ขวบ ก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา แล้วบรรจงขูดขีดไปบนด้านข้างของตัวรถ


พัก ใหญ่ต่อมา...
เมื่อ พ่อได้ยินเสียงครูดของหิน ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขา กระชากมือลูกมา ตีลงบนมือน้อย ๆ นับครั้งไม่ถ้วน โดยไม่ ทันนึกว่าตนได้ถืออะไรอยู่ในมือ

ณ โรงพยาบาล..
นิ้วลูก ชายถูกตัดออก เพราะกระดูกแตก จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้

ขณะ ที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง
ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าว ...แล้วถามพ่อว่า " เมื่อไร นิ้วหนูจึงจะยาวเหมือนเดิม ? "

คำถามนั้น...
เหมือนคม มีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ
เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด และเสียใจใน การกระทำตนอย่างไม่อาจให้อภัย

เขาจึงกลับไปที่รถ
เตะมันสุดแรง เกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจ
สายตา พลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีด
......




เขาเบิกตาก ว้าง !
จ้องมอง คำว่า "รักพ่อ"
น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อ แล้วไหลอาบแก้ม
เขาเอา มือปิดหน้า
ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด

รุ่ง ขึ้น...
ชายคน นั้นได้ฆ่าตัวตาย

อารมณ์โกรธ มีโทษมหันต์
ปัญหา ของโลกในทุกวันนี้
คือ
คนบาง คน..
รัก รถ หวงรถ หรือสิ่งของอื่น
ยิ่งกว่ารักและห่วงใยลูก
หรือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

เห็นภัยจากความโกรธ รึยัง????

(ขอบคุณเรื่องดีๆ จาก www.watnamprai.igetweb.com)