สนทนาตามประสา

p.m. ไปแล้วนะครับ

 

อาจารย์อย่าลืมไปดูรายงานของหนูและช่วย comment ที่กระทู้นี้หรือที่ pm ให้ด้วยนะค๊า

 

ตามอ่านกระทู้ตั้งแต่ต้นจนจบ..ตอนแรกไม่คิดว่าจะเป็นเวีปสอบธรรมะ
อ่านมาเรื่อย เรื่อยก็รู้สึกอนุโมทนากับทุกคนค่ะ อยากขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นศิษย์ด้วยคนลุงด้วยคนค่ะ

พึ่งเริ่มหัดทำสมาธิ ทำเอง ยังไม่มีอาจารย์สอน ถ้าเดือนหน้าไม่มีมาร(ขี้เกียจ)
มาขวางคงได้แวะไปบ้านสายลมให้อาจารย์แนะนำการฝึกด้วยค่ะ..

รบกวนลูงแนะนำหนุด้วยค่ะ ตอนนี้หนุฝึกทำสมาธิ กำหนดลมหายใจ พุท โธ
วันไหนอารมณ์ดีก็จะนั่งสมาธิ แต่นั่งไปแล้วก็เมื่อย
หรือรุ้สึกเหมือนโลกมันหมุน ทำให้ต้องออกจากสมาธิ นั่งได้ไม่นาน

หนูก็เปลี่ยนมาเป็นนอนสมาธิเอาค่ะ ได้บ้างไม่ได้บ้าง หลับไปบ้าง
แล้วบางอันที่ลุงคุยกันเรื่อง ตั้งจิตจำ/เพ่งรูปพระไว้ในใจแล้วนำมาทำสมาธิ
ลุงพอแนะนำหนุได้มั้ยคะ ว่ายังไง อ่านแล้วหนุก็ยัง งง ค่ะ ว่ามันยังไง..

รบกวนด้วยนะคะ

 

สวัสดี คร๊าบบบบ คุณหลาน ที่ซอยสายลม ลุงไม่ได้สอน นะ
เรื่องการจำภาพพระ น่ะ เป็นการฝึกใน วิชชาสาม (เตวิชชโช ) ใช้พระพุทธรูป แทนกสิน นะ
หรือ เป็นการเตรียมตัว เพื่อฝึก มโนมยิทธิ ด้วยตนเองนะ แต่ทางที่ดี การฝึกครั้งแรก ควรมีครู คุมอารมณ์ ก่อนนะ จะง่ายกว่า สำหรับหนู ลองอ่าน ในโพสต์ ๓๔๑ ในห้องนี้ ก่อนนะ ทำฐานให้ แน่นก่อน พร้อมคุยกัน นะ

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->magnagiled<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3199538", true); </SCRIPT> เซิ่น ลุงไปดูกระทู้ มาแล้ว นะ เซิ่นทำได้ดีที่สุดแล้ว นะ ลุงดีใจด้วย
แต่ คราวหลัง พยายาม วางอุบกขา ให้มากกว่านี้นะ จะดีมาก

 

ลุงค่ะการที่เรามองเห็นไตรลักษณ์นั้นหมายถึงว่าเรารุ้สึกเองได้โดยที่ไม่ได้ใช้ความคิดถูกหรือเปล่าค่ะ รุ้สึกถึงความเกิดขึ้น ตั้งอยุ่แล้วก้อดับสลาย รุ้สึกตัวเราก้อไม่ใช่ของเรา เรามีแต่แค่ดวงจิต ร่างที่เราใช้อยุ่ทุกวันนี้มันก้อเปนแค่ของชั่วคราว ทุกวันนี้รุ้สึกว่าจิตมันมองดูสภาะต่างๆที่เกิดขึ้นอยู่ตลอด โกรธมันก้อตามดูรู้ว่าโกรธ มองเหนความโกรธ สุขมันก้อตามดูรู้ว่าสุข มองเหนความสุข คือได้แค่รู้แต่มันไม่ได้คิดไปต่อ แค่รู้สภาวะแล้วก้อจบไม่ได้ปรุงแต่งต่อ มองเห็นสภาวะวิธีชีวิตคนแล้วก้อเกิดความเบื่อหน่าย เบื่อการเวียนว่ายตายเกิดจิงๆ ที่รู้สึกแบบนี้เรียกพอที่จะเรียกว่าจิตเห็นไตรลักษณ์หรือยังค่ะ

 

การพิจารณา ในกฏของไตรลักษณ์ เป็นข้อหลักของนักปฏิบัติ ที่หวังเข้าถึงแก่น ของพระพุทธศาสนา

คนที่ยังไม่ได้ฌาน ต้องใช้การคิด คือการดึงสิ่งเราสัมผัส ด้วย อายตนภายใน (ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) มาใคร่ครวญ

สำหรับคนที่ได้ฌาน เพียงแค่เห็น ก็สามารถ ใคร่ครวญได้ โดยไม่ต้องใช้ความคิดมาก เรียกว่า พิจารณา

อนิจจัง คือความไม่เที่ยง ไม่คงตัว ทั้งคนสัตว์ สิ่งของ
ทุกข์ขัง คือความทุกข์ ในขณะที่ มันทรงตัวอยู่
อนัตตา การสลายตัว ทั้งคนสัตว์สิ่งของ

ในการคิด พิจารณา ก็คิดรวบยอดทั้ง ๓ ข้อ ในคราวเดียวกัน ทำอย่างไรก็ได้ ให้เกิดความเบื่อหน่าย ทำอย่างไร ก็ได้ ให้เกิดอารมณ์วางเฉย กับกองสังขารทั้งหลาย นีคือผลของไตรลักษณ์

การตามดู เป็นสมถะ ส่วนการใคร่ ครวญ พิจารณา เป็นวิปัสสนา
ผลถ้าทำได้ เรียกว่า ญาณ คือ ตัวรู้

ส่วนของหนู ผลของไตรลักษณ์ หนูเริ่มได้ผลแล้ว นะ คือมีความเบื่อหน่าย และอารมณ์ เริ่มวางเฉย

 

ขอสมัครเป็นกัลยาณมิตรด้วยคนนะคะ มีลุงแล้วก็ต้องมีป้าละก๊ะฮะ ฮะ คุณลุงคะ(เรียกพี่ดีกว่ามั้ยนี่) ยังไงช่วยแนะนำให้ป้าปฏิบัติเอาแบบง่ายๆได้มั้ยค่ะ เพราะรู้ตัวเองดีว่าไม่ได้มีความสามารถแถมความอดทนมีน้อยอีกต่างหาก แต่ก้ออยากปฏิบัติเพื่อให้หลุดพ้นบ้างบางครั้ง และเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ ขอบคุณค่ะ อนุโมทนาบุญในความเมตตาค่ะ

 

คุณลุงขา งานเข้าแล้วค่ะ - -* เพียบเลย โพสเพียบ pm เพียบ

 

WoW......ก้อหลานๆ มัวแต่ไปเที่ยวสงกรานต์ เลยโดนลุงยึดกระทู้เป็นหนุ่ม HoT ไปแร้น อิอิอิ

 

A.M.P<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3201462", true); </SCRIPT> หนูแอม อันนี้ จ้ะ ของเซิ่น เค้า ไปให้กำลังใจ หน่อย
http://palungjit.org/threads/ผมอกหั...กอยากได้วิธีแก้กรรม.234711/page-3#post3199491


Genanee<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3201594", true); </SCRIPT> ครับ สวัดดีครับ ดีแล้ว ครับที่ยังรู้ตัว ว่าแก่ ไม่เหมือนคนบางคน 555555 จ้าติดขัด ตรงใหน ถามเลย นะครับ ยินดีที่รู้ จักครับ แม่ฒ่าวัย ๔๗

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Tanunchapat<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3202396", true); </SCRIPT> ก็เที่ยว ว่าแต่เค้าแหละ เจ้หายไปใหน มา หลายวัน เชียว

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Ukie<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3201949", true); </SCRIPT> ส่งที่อยู่ค่ะ ให้ลุงแล้ว เก้จะไปอยู่ไหนอ่ะ อิ อิ (อยู่กับลุงมั้ง) 555

 

หวัดดีค่ะคุณลุงและเพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆท่าน หนูว่าที่หนูรู้สึกถึงความเบื่อหน่าย หนูว่ามันเกิดจากเหตุการณ์นี้เป็นแน่เลย คือว่ามีอยุ่วันนึงขณะที่หนูหลับตานั่งสมาธิ หนูก้อภาวนา
พุทโธ ดุลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆ พอเบื่อภาวนาจับดูลมหายใจหนูก้อเอาจิตมาพิจารณาร่างกายต่อ จากนั้นอยู่ดีดีมันก้อมีความรู้สึกว่าร่างกายหายไป แล้วก้อเห็นร่างตัวเองเป็นโครงกระดูก โดยที่หนุก้อไม่จับภาพอะไรเป็นวิหารธรรม แค่เอาจิตไปพิจารณาส่วนต่างๆในร่างกายว่านั้นก้อผม นี่ก้อแขน นี่ก้อขา ตั้งแต่นั้นมาหนูก้อเกิดความรุ้สึกเบื่อหน่ายมาตลอดตราบจนทุกวันนี้ แต่ก่อนน่ะค่ะหนูปฎิบัติเพราะอยากไปสววรค์ อยากไปชั้นพรหม พอมามองห็นตรงนี้แล้วว่า ถึงได้ไปจริงยังไงพอหมดอายุเสวยสุขที่นั้นก้อต้องลงมาเวียนว่ายตายเกิดบนโลกมนุษย์อีกไม่จบไม่สิ้น ตอนนี้หนุไม่เอาแล้วทั้งสวรรค์ ทั้งพรหม หนูขอเอาจิตตั้งไว้ที่พระนิพพานเป็นจุดหมายปลายทาง แต่หนูก้อไม่ได้อยากนิพพานน่ะค่ะ แค่รู้ว่าปฎิบัติให้ถึงที่สุดของพระนิพพานค่ะ ส่วนจะไปได้ถึงที่สุดแค่ไหนหนุไม่คาดหวังหรอกค่ะ
คงต้องแล้วแต่การสะสมบุญบารมีที่ทำไว้ มีข้อแนะนำอะไรรบกวนลุงและเพื่อนกัลยารมิตรทุกท่านโปรดช่วยสงเคราะห์แนะนำด้วยน่ะค่ะ

 

โมทนา กับหนูด้วย นะ เรียกว่ากรรมฐานเก่า เข้ามาชน
เป็น ๑ ใน ๑๐ ของ อสุภกรรมฐาน ที่เรียกว่า อัฏฐิกอสุภ คือพิจารณา โครงกระดูก
ในกรรมฐาน ๔๐ นะ

เรื่องของ มโนมยิทธิ เป็นของไม่ยาก นะ สำคัญที่การวางอารมณ์ ฝึกไม่น่าเกิน ๓ วัน

สิ่งที่ควรปฏิบัติ ต่อคือ เพียรละสังโยชน์ ๓ ในเบื้องต้น สังโยขน์ ๕ ในท่ามกลาง และสังโยชน์ ๑๐ ในเบื้องปลาย และทำ บารมี ๑๐ ที่พร่องให้เต็ม ...ปัญหาที่ลุง ให้ไว้ ๔ ข้อ คำตอบเป็นไง บ้าง
ตอบทาง พีเอ็ม ก็ได้ เพราะหมิ่นเหม่ กับการปรามาส นะ

การทดสอบ หรือลองกำลังใจ ไม่ใช่วิธีนี้ นะ ถ้ากำลังใจ ไม่เข้มแข็งพอ จะเสียหลักได้

 

มาตอบคำถามคุณลุงอริยบุตรค่ะ

ลองพิจารณา คำถามนี้ นะ
๑... เราเห็นเรื่องความตาย ที่จะมาถึงเรา เรารู้สึกยังไง ความสุข และ ความทุกข์ ต้นเหตุ มาจากใหน เพราะอะไร เรารู้สึก อย่างไร กับกฎของไตรลักษณ์ เวลาเรา สนทนา กับนักปฏิบัติ ด้วยกัน เราชอบคุยเรื่องอะไร ?
ตอบ หนูนึกถึงความตายทุกขณะจิตค่ะ ไม่ได้รู้สึกกังวลพะวงเรื่องอะไรเลยหากถ้าจะต้องตายในขณะนี้ เรื่องความสุขความทุกข์หนูมองว่าว่างเปล่าค่ะ ไม่ค่อยจะยินดียินร้ายทะไหร่ เพราะมันก้อไม่ได้ตั้งอยุ่ไปตลอด สุขทุกข์มันก้อเปนเพียงแค่ปรากฎการณ์นึงเท่านั้นไม่ค่อยได้สนใจ เวลาใดเกิดเรื่องทุกข์หนุจะหาจุดที่เกิดค่ะแล้วแก้ตรงนั้น มองลงไปว่า อ่อ เพราะมีสิ่งนั้นเลยทำให้เกิดสิ่งนี้ บางทีปัญญาเค้าก้อจะช่วยเข้ามาสอนจิต พอจิตเค้าน้อมรับที่ปัญญาสอน สภาวะทุกข์นั้นก้อดับไป คือหนูชอบเอาอุบายมาสอนใจอ่ะค่ะ ซึ่งก้อได้ผลทุกครั้ง เรื่องที่หนูชอบคุยในตอนนี้ก้อคงจะเปนเรื่องการตามดูจิตด้วยความรุ้สึกตัวกับเรื่องของกฎธรรมชาติหรือกฎแห่งกรรมนั้นแหละค่ะ ตามความรุ้สึกส่วนตัวของหนุน๊ะลุง สำหรับหนูหนูต้องการสร้างฐานให้แน่นไว้ตรงที่จิตก่อน ต้องให้จิตตั้งมั่น กิเลสตัณหามันร้ายอ่ะลุงบางทีมันแฝงเข้ามาโดยที่เราไม่รู้ตัว ถ้าไม่ทันมันโดนมันครอบงำแย่แน่ๆ
๒... เราสงสัย หรือมั่นใจ ในผลการปฏิบัติ และแนวทางที่เราปฏิบัติ เพียงใด ?
ตอบ หนูมั่นใจกับผลการปฎิบัติดีค่ะ ตั้งแต่ปฎิบัติมาจวบจนทุกวันนี้ปีกว่าๆเจอผลสะท้อนกลับมาเป็นที่น่าปิติยิ่ง(อันนี้คนรอบข้างและก้อญาติพี่น้องเค้าบอกมากันน๊ะค๊ะ)แล้วหนุก้อสังเกตุตัวเองด้วยค่ะว่ามันมีแต่เรื่องดีดี สิ่งดีดี อารมณ์ดีดี เข้ามาทั้งนั้นเลย เรื่องที่ไม่ดีมันก้อมีเข้ามาบ้างเหมือนกันเล็กน้อยตามเศษกรรมที่ทำไว้ แต่ก้อโดนขจัดออกไปได้อย่างไม่ยากเย็น หนูจะยึดหลักคำสอนขององค์พระศาสดาเป็นที่ตั้ง จากที่อ่านมาในพระไตรปิฎก ส่วนการศึกษาเพิ่มเติมจากสื่อต่างๆจากการอ่าน หนูก้อได้แค่รับรู้ ไม่ได้คิดไปว่าจริงหรือไม่จริง ฟังมาได้ยินมาได้เหนมารู้แล้วก้อจบแค่นั้นไม่ได้คิดอะไรไปต่อจากนั้น หนุจะเชื่อก้อต่อเมื่อได้ปฎิบัติแล้วรุ้แจ้งเห็นจริงด้วยตัวเองเท่านั้น ประมาณว่าได้อ่านลองมาปฎิบัติเห็นผลแล้วถึงจะเชื่อ เรื่องสงสัยมันก้อมีน๊ะลุง ส่วนใหญ่จะสงสัยกับกล่าวของสำนักต่างๆ บางที่หัวเรื่องเหมือนกัน แต่คำอธิบายแต่ละทีไม่ค่อยสอดคล้องกัน แต่ในเรื่องทำสอนของพระพุทธเจ้าหนุไม่มีความสงสัยเลยค่ะ
๓... เราคิดว่า ศิล เราบริบูรณ์ เพียงใด เพียงกาย เพียงวาจา เพียงใจ หรือทั้งหมด เราเห็นว่า
พรหมวิหาร ๔ มีความสำคัญ ขนาดใหน ?
ตอบ หนูว่าศีลหนูบริสุทธิ์ดีพอสมควรนะลุง หนูสำรวมกายวาจาใจไว้ได้ทั้งหมด ส่วนพรหมวิหาร4หนูว่ามีความสำคัญมากรองลงมาจากศีล เพราะว่าพรหมวิหาร4ไม่มี การรักษาศีลให้บริสุทธิ์ไว้ตลอดก้อคงจะเป็นไปได้ยาก แล้วถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ สมาธิก้อจะเกิดได้ยากเช่นกัน เหตุที่หนูคิดว่าหนุรักษาไว้ได้ด้วยดีก้อเพราะ หนูสันโดษค่ะ ชอบปลีกวิเวก ไม่เข้าไปวุ่นวายกับจริยาของผุ้อื่น ลุงว่าเกี่ยวกันไม๊ค่ะนี่ด้วยเหตุผลอันข้อนี้
๔... อานิสงค์ใด ที่เป็นกุศล ที่เราพึงจะได้รับ เรามัก อธิฐานขอพร ว่าอย่างไร และ เรารักในพระนิพพานแค่ใหน ?

ตอบ ทุกวันนี้หนูคิดว่าหนูได้ตายไปแล้ว(อุบายหลอกตัวเองอีกแร้ว) เพียงแต่ร่างกายยังใช้ทำประโยชน์ได้อยู่ ส่วนจิตก้อเกาะอยุ่ไว้ที่พระนิพพาน เอาจิตกับกายแยกออกจากกัน
การอธิฐานของหนู หนูจะอธิฐานทุกครั้งหลังจากสวดมนต์เสร็จว่า
ขอให้ลูกพบสัจธรรม มีดวงตาธรรม บรรลุธรรม เพื่อไปสู่พระนิพพานด้วยเทอญ
หนูรักพระนิพพานอย่างบ้าคลั่ง

 

เยี่ยมครับ ถ้าทำได้อย่างที่บอกมา ก็ถือว่าเดินมาใกล้ถึงนิพพานมากแล้ว เพราะการปฏิบัติตรงนี้ไม่จำเป็นต้องรู้ถึงรายละเอียดปลีกย่อย แค่รู้จักใจของตนเองและยอมรับความจริงได้ก็จบ เพราะใจจะรู้เองว่าจะรักษาและปฏิบัติอย่างไร ซึ่งก็คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้นั่นเอง อนุโมทนาสาธุครับผม

 

ทะเลไม่เคยอิ่มน้ำฉันใด นักปราชณ์ ก็ไม่เคยอิ่มธรรม ฉันนั้น
สายน้ำไม่ไหลกลับ ฉันใด ใจของหนูก็ คล้ายสายน้ำ ฉันนั้น

ธรรมมะไม่ใช่เรื่องยาก ที่ยากเพราะพูดกันไปเอง นะ จำไว้นะ

วิริเยนะ ทุกขะมัจเจติ
คนจะล่วงทุกข์ ไปได้ ด้วยความเพียร​

 

แหม... มาเองเลยนะเพ่ น้องเค้าไปไกลกว่าเราเยอะ 555+ วิ่ง ๆๆๆ

 

อ้าว คุณแอมเป็นอะไรครับ

ต้องเป็นเรื่องลำบากใจมาก ถึงทนไม่ไหว

ต้องให้คุณลุงช่วยแล้ว

 

แอม>>ปล่อยวาง นิ่งเฉย ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย OK

ป่ะ ไปบวชกัน เจ๊ก้อ.......อ่ะนะ

 

GenerationXXX เยี่ยมครับ ถ้าทำได้อย่างที่บอกมา ก็ถือว่าเดินมาใกล้ถึงนิพพานมากแล้ว เพราะการปฏิบัติตรงนี้ไม่จำเป็นต้องรู้ถึงรายละเอียดปลีกย่อย แค่รู้จักใจของตนเองและยอมรับความจริงได้ก็จบ เพราะใจจะรู้เองว่าจะรักษาและปฏิบัติอย่างไร ซึ่งก็คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้นั่นเอง อนุโมทนาสาธุครับผม
ตอบ ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับคอมเม้นต์ มีกำลังใจขึ้นอีกเป็นกองเลย

ลุงอริยบุตร ทะเลไม่เคยอิ่มน้ำฉันใด นักปราชณ์ ก็ไม่เคยอิ่มธรรม ฉันนั้น
สายน้ำไม่ไหลกลับ ฉันใด ใจของหนูก็ คล้ายสายน้ำ ฉันนั้น
ธรรมมะไม่ใช่เรื่องยาก ที่ยากเพราะพูดกันไปเอง นะ จำไว้นะ
ธรรมมะไม่ใช่เรื่องยาก ที่ยากเพราะพูดกันไปเอง นะ จำไว้นะ
ตอบ จิตน้อมรับคำสั่งสอนของคุณลุงอริยบุตรไปปฎิบัติค่ะ
　
cahweeอนุโมทนาค่ะ ..หนุจะพยายามต่อไป ..ขั้นต้น ..
ตอบ ขออนุโมทนาสาธุในความพยายามค่ะ
　
Ukie มาเองเลยนะเพ่ น้องเค้าไปไกลกว่าเราเยอะ 555+ วิ่ง ๆๆๆ
ตอบ ยังไม่ไกลทะไหร่เลยค่ะจริงๆ รู้สึกแค่ว่าพอจับจริตตัวเองถูกว่าน่าจะเหมาะกับทางไหนแล้วเน้นไปทางนั้นอ่ะค่ะ

 

น้องแอมเรามาพิจารณาอุเบกขากันดีไหม
เรามาศึกษาธรรมะเพื่อการหลุดพ้น
ถ้าหากตัวนี้คือบทสอบหนึ่งน้องต้องข้ามพ้นมันให้ได้คะ
แล้วจะรู้ว่าสุขที่แท้จริงอยู่ไหน