ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52

เช้าวันที่ 4 ตื่นแต่เช้ามืด เพราะนัดเจอคุณหนิงที่โรงพยาบาลสงฆ์ ว่าจะไปทำบุญกันก่อนเดินทาง ไปถึงที่นัดก่อนเวลาสักชั่วโมงแบบว่ากลัวรถติดเลยออกเช้า พอคุณหนิงมาถึงก็พากันไปทำบุญให้กับทางโรงพยาบาล จากนั้นก็ไปรับน้องวิน (เพื่อนคุณหนิง) แล้วก็ไปรับน้องเบนมุ่งหน้าสู่ศูนย์พุทธศรัทธา

ระหว่างทางที่ไปคุณหนิงขับรถในช่องทางด้านใน ขับๆไปก็ดูป้ายสระบุรีไปด้วย ทีนี้พอถึงป้ายแห่งหนึ่ง ช่องทางด้านนอกบอกว่าสระบุรีให้เลี้ยวไปทางขวา ส่วนช่องทางด้านในที่พวกเราขับมา ป้ายบอกว่าให้ตรงไป คุณหนิงก็บอกว่า "เอ...หนิงกำลังสงสัยว่า ทำไมป้ายมันขัดแย้งกัน เราจะไปทางไหนดี" พูดจบปุ๊ปคุณหนิงก็เลี้ยวขวาเลย ฮา

พอเริ่มเลี้ยวไปได้สักหน่อย คุณหนิงเริ่มจำได้ว่ามันต้องตรงไป ก็เลยจะหาที่กลับรถ ซึ่งก็ไกลพอดู ก็บอกคุณหนิงว่า "คุณหนิงขับอยู่เลนด้านใน แล้วทำไมไม่ดูป้ายสำหรับเลนข้างใน ไปดูของเลนข้างนอกทำไม" ก็ขำๆกันไป เพราะคุณหนิงบอกว่า "ไม่ได้ค่ะ คุณสาว หนิงของแท้ต้องหลงค่ะ" ฮาฮา

แล้วเราก็ไปถึงศูนย์พุทธศรัทธา (จนได้) อาจารย์ชนะบอกว่า "ทำไมมาถึงเร็วจัง" เลยต้องบอกอาจารย์ว่า "นี่ขนาดไปหลงมารอบนึงแล้วนะคะ" ถ้าไม่หลงเราคงไปถึงเร็วกว่านี้ อาจารย์ก็พาพวกเราไปไหว้สมเด็จองค์ปฐมกันก่อน จากนั้นท่านก็พาพวกเราเอาสัมภาระไปเก็บที่ห้อง แล้วก็จัดการธุระส่วนตัว นั่งพักกันสักครู่ อาจารย์ชนะก็พาพวกเราไปที่ "เมืองโบราณ" ซึ่งเป็นเมืองเก่าสมัยพระเจ้ารามราช ท่านให้ไปตรวจสอบดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง

พอเริ่มเลี้ยวเข้าทางเข้า ซึ่งสภาพแวดล้อมจริงๆเป็นไร่มะเขือ ไร่อะไรไปหมดแล้วค่ะ แต่พอใช้มโนตรวจสอบจะเห็นเป็นบ้านเรือนราษฏรอยู่กันเต็มไปหมด เราก็ไปจนถึงศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ก็ได้ลงไปกราบไหว้ท่านขอดูอดีตเมือง ชื่อเมืองก็คือนครขีดขิน คนอื่นเห็นกันยังไงบ้างต้องรอให้น้องๆมาเล่าเอง ส่วนที่ดิฉันเห็น จะเห็นพระราชวังที่ทำด้วยไม้ เห็นกษัตริย์กับพระมเหสี กษัตริย์ที่เห็นไม่ใช่พระเจ้ารามราช แต่ที่ดิฉันรู้มาคือพระเจ้าโสรสและพระมเหสีชื่อพระนางพิมพา ผิดถูกประการใดก็ไม่แน่ใจ ขอให้ใช้ปัญญาพิจารณากันเอา

สมัยนั้นราษฏรอยู่กันแบบสุขสบาย บ้านเมืองก็สุขสงบ เห็นได้จากที่กษัตริย์ออกเยี่ยมเยียนประชาชนอยู่เป็นนิจ แล้วชาวบ้านชาวเมืองก็ยิ้มแย้มแจ่มใสดี ดิฉันมองเห็นตลาดขายของด้วย ดูๆแล้วไม่เห็นอะไรที่ทำให้รู้สึกถึงเรื่องไม่ดีเลย ก็แสดงว่าสมัยนั้น (ที่ดิฉันเห็น) คงจะอยู่กันอย่างมีความสุขแน่ๆ ไม่เหมือนสมัยนี้เลยเนอะ แบ่งพรรคแบ่งพวกกันไปหมด ยุยงทำให้แตกแยกกัน เออ..พอละ เริ่มจะเฉียดๆคุก ไม่ดี ไม่พูด

แล้วพวกเราก็ออกจากเมืองโบราณกลับมาที่ศูนย์ฯ อาจารย์แม่ก็ยังไม่มา พวกเราก็ไปทานอาหารกลางวันกันก่อน แล้วก็เข้าไปไหว้พระที่ศาลาใหญ่ รอจนอาจารย์แม่มา ท่านก็พาไปรู้จักกับพวกน้องๆที่มาช่วยกันเตรียมของเตรียมงานสำหรับวันรุ่งขึ้น

---------------------------------------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52 (ต่อ)

ช่วงบ่ายๆ พวกเรากับกลุ่มคุณดาวและน้องๆ ก็ช่วยกันจัดดอกไม้ แพคของสำหรับถวายพระ พอเสร็จแล้วยังไม่มีอะไรทำต่อก็นั่งพักกันอยู่ใต้ต้นไม้ จากนั้นทานอาหารเย็นกัน อาจารย์ชนะก็จะมาถามเรื่อยๆว่า อาจารย์แม่ให้ไปตั้งพานครูเพื่อขอเป็นครูฝึกสอนมโนฯกันหรือยัง ก็บอกท่านว่ายัง (จริงๆก็ภาวนากันอยู่เหมือนกันว่า อย่าให้โดน ฮาฮา)

ตั้งแต่ช่วงเย็นไปจนถึงดึกๆ พวกเราก็ช่วยกันเตรียมของอีกค่ะ ตักข้าวสารใส่ถุง ตักน้ำตาลใส่ถุง แล้วก็เอาไปแพครวมกับของอื่นๆอีก ทั้งหมด 120 ชุด พอเสร็จแล้วพวกเราก็เดินออกไปถ่ายรูปตรงมณฑปสมเด็จองค์ปฐมกัน ก็จะติดกายทิพย์เทวดา พรหม กันมาเยอะแยะมากมาย (โปรดใช้ปัญญาพิจารณา)

ใกล้จะเที่ยงคืน น้องเบนก็เริ่มหาวแล้ว ง่วงนอน ก็เลยว่าจะไปอาบน้ำแล้วนอนพักผ่อน คุณหนิงก็บอกว่า "คุณสาว เรารอดแล้วใช่ไหม" พอคุณหนิงพูดปุ๊ป ก็เห็นอาจารย์แม่เดินมาพอดี ก็เลยบอกคุณหนิงว่า "อาจารย์แม่มาพอดีเลย" อาจารย์แม่ก็บอกว่า "อ๊ะ..มาเลย ไปตั้งพานครู เอาเงินมาก่อนเลย 12 บาท" สรุปคือไม่รอดค่ะ ฮา

ก็เลยเอาดอกไม้สามสี ธูปคนละสามดอก เทียนคนละหนึ่งเล่ม เงินคนละ 12 บาท ไปไหว้พระเพื่อขออนุญาตเป็นครูฝึกสอนมโนฯ อาจารย์แม่ให้น้อมจิตขึ้นไปกราบข้างบนแล้วก็ขอท่าน ระหว่างที่ขอรู้สึกได้ว่าขนลุกแล้วก็วูบวาบตั้งแต่หัวลงไปตลอดทั้งตัวเลย

เสร็จจากตั้งพานครูก็ได้ไปอาบน้ำแล้วก็นอนพักผ่อนกัน

1. ภาพรวมของการจัดเตรียมของต่างๆ
2. แจกันที่ดิฉันจัด ก็นำไปตั้งไว้ที่หน้าพระตรงห้องที่ให้เช่าบูชาวัตถุมงคลค่ะ
3. แจกันที่คุณหนิงจัดค่ะ (น่าจะไปเปิดร้านจัดดอกไม้นะเนี่ย)
4. รูปตรงมณฑปสมเด็จองค์ปฐม
5. รูปตรงมณฑปสมเด็จองค์ปฐม ถ่ายได้กายทิพย์เป็นดวงสีฟ้า ตรวจดูแล้วคือท่านพระอินทร์ค่ะ

-----------------------------------------------------------------------------

มโนมยิมธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52 (ต่อ)

ตื่นขึ้นมาตอนตีห้า ทางศูนย์เปิดเทปเสียงหลวงพ่อนำสวดมนต์ ก็เลยได้สวดมนต์กัน ตื่นมาอาบน้ำแล้วก็ไปทานอาหารเช้ากันก่อน แล้วก็ไปช่วยอาจารย์แม่กับน้องๆจัดเตรียมของบวงสรวง เมื่อเสร็จเรียบร้อยอาจารย์แม่นำทีมคนที่จะอัญเชิญเครื่องบวงสรวงไปกราบพระ ท่านให้แต่ละคนน้อมจิตขึ้นไปกราบเบื้องบนขอเชิญเสด็จมาในพิธี แต่ละคนก็ให้นึกขอเอาเอง ของส่วนรวมอาจารย์แม่จะพูดให้เอง ทีมที่อัญเชิญเครื่องบวงสรวงมีน้องผู้ชายประมาณสามสี่คน แล้วก็มีคุณหนิงกับดิฉัน

เสร็จจากไหว้พระ พวกเราก็อัญเชิญเครื่องบวงสรวงทั้งหมดไปจัดตั้งวางที่โต๊ะบวงสรวง ซึ่งบายศรีแต่ละสีแต่ละอัน ก็ต้องตั้งให้ถูกทิศถูกตำแหน่งด้วย ของทุกอย่างต้องจัดวางให้ถูกทิศ ระหว่างที่จัดๆอยู่ ได้เห็นหลวงพ่อฤาษีท่านมาเดินตรวจดูด้วยค่ะว่าทุกอย่างถูกต้องหรือเปล่า ท่านว่า "ดูไว้ๆ อนาคตเจ้าต้องได้มาทำ" พวกเราเลยได้พากันถ่ายรูปไว้เพื่อเก็บเป็นตัวอย่างว่าอะไรต้องทำแบบไหน ของสิ่งไหนต้องอยู่ตรงไหนทิศไหน

ก่อนบวงสรวงพวกเราก็ได้ถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ แต่ละคนก็ถ่ายติดกายทิพย์พวกเทพ เทวดา พรหม ฯ กันได้เยอะเหมือนกัน ระหว่างนั้นพวกที่จะมาเข้าพิธีบวชเนกขัมมะก็เริ่มทยอยๆมากันเรื่อยๆ จนได้เวลาอาจารย์ย่ามาถึง ก็เริ่มทำพิธีบวงสรวงกัน ใช้มโนฯดูจะเห็นสมเด็จองค์ปฐมท่านเสด็จมาเป็นประธาน ท่านโปรยดอกไม้แล้วก็พรมน้ำมนต์ให้กับทุกๆคนด้วย อันนี้รู้สึกว่าจะเห็นเหมือนกันกับคุณหนิงแล้วก็น้องเบน

เสร็จจากพิธีบวงสรวงอาจารย์แม่เมตตาพาอาจารย์ย่ามาให้พวกเราได้รู้จัก ได้ทักทายแล้วก็ได้จับมืออาจารย์ย่า พวกเราสามคน (ดิฉัน/คุณหนิง/น้องเบน) ร้องไห้ออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย เหมือนได้เจอญาติผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว จนอาจารย์แม่ยังแซวน้องเบนว่า "ไม่ต้องมาทำตาแดงๆเลย" ตอนที่พวกเราตามอาจารย์ย่าไป

ได้ไปนั่งคุยกับอาจารย์ย่าแล้วท่านก็ดูดวงให้พวกเราทั้งหมด มีดิฉัน คุณหนิง น้องเบน น้องอาร์ม น้องอ้อย น้องวิน นารูฟอส คุณนัถ น้องเอก ค่าครูคนละหนึ่งร้อยบาท อาจารย์ย่าเอาให้ทางศูนย์ทำบุญค่ะ

------------------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

เอาบุญมาฝากกันค่ะ
วันพ่อ..ถวายภัตตาหารเช้า
โอนเงินผ้าป่าช่วยชาติกับหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 1500 บาท
ให้เงินช่วยเหลือป้าช้อย 200 บาท

 

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52 (ต่อ)

ช่วงที่นั่งคุยกับอาจารย์ย่า ด้านในศาลาก็มีพิธีทำวัตรสวดมนต์แล้วก็ถวายอาหารเพลกับพระ ตอนหลังอาจารย์ชนะมาชวนให้พวกเราบวชเนกขัมมะด้วย ซึ่งตอนแรกพวกเราไม่ได้คิดจะบวชเพราะว่าต้องรีบกลับเนื่องจากแต่ละคนติดธุระในวันที่ 6 แต่อาจารย์ชนะก็บอกว่าไม่เป็นไรก็บวชได้ แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่เราบวชก็ยังถือว่าได้บุญ สุดท้ายก็เลยตกลงใจกันว่าจะเข้าพิธีบวชด้วย

ทานอาหารเที่ยงกันเสร็จ ก็ได้เข้าพิธีบวชต่อด้วยการถวายสังฆทาน พวกเราทุกคนก็ได้ร่วมกันถวายปัจจัยในการถวายสังฆทานครั้งนี้ด้วยค่ะ จากนั้นก็จะเป็นการฝึกกรรมฐานกัน ก็แบ่งคนที่ยังไม่เคยมาฝึกเลยไปที่ศาลาหลังเล็ก แล้วก็ให้นั่งเป็นกลุ่ม พวกครูฝึกทั้งหลายก็นั่งรวมกลุ่มกันอยู่ ฟังอาจารย์แม่แนะนำวิธีการฝึก ซึ่งดิฉันกับคุณหนิงนี่มาใหม่สดๆร้อนๆ คนอื่นเขาเคยเป็นครูฝึกกันมาแล้วทั้งนั้น ตอนหลังอาจารย์แม่ก็ให้แต่ละคนเลือกกลุ่มที่จะฝึกเอง ดิฉันก็ยังนั่งงงๆๆอยู่เลย จนอาจารย์ชนะบอกว่าลองดู ให้เอาจิตไปดูซิว่ากลุ่มไหนที่เราจะฝึกได้ ก็เห็นมีกลุ่มข้างนอกที่นั่งตรงม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้มีอยู่ห้าคน ก็มีคุณนัถ น้องนารูฟอส แล้วก็น้องผู้หญิงวัยรุ่นอีกสองคน กับน้องผู้หญิงเด็กเล็กอีกหนึ่งคน

น้องอาร์มก็ชวนกันไปที่กลุ่มนั้น (น้องอาร์มก็โดนอาจารย์แม่ให้มาช่วยเหมือนกัน เพิ่งฝึกมาได้สามครั้งเอง เก่งนะตัวแค่นี้) พอไปถึงโต๊ะก็บอกให้ทุกคนเลิกภาวนา แล้วก็ให้ทำใจสบายๆ ขอบารมีพระให้เห็นภาพ น้องผู้หญิงสามคนถามอะไรไม่มีใครตอบเลย ฮาฮา สุดท้ายเลยต้องไปให้คุณนัถนำร่องดูสิ เออ..คุณนัถกับน้องนารูฟอสก็พอเห็น น้องอาร์มจากที่เคยฝึกมาก่อนจะรู้วิธีก็เลยช่วยฝึกให้น้องๆผู้หญิงพอรู้แนวทาง หลังจากนั้นน้องอาร์มก็ชิงพาคุณนัถกับนารูฟอสแยกออกไปเลย (แหม..ทำไมไม่มาฝึกน้องผู้หญิงฟะ เล่นเอาคนเห็นแล้วไปเลยนะ ฮาฮา)

ไม่เป็นไรลุยคนเดียวก็ได้ ก็ได้ถามชื่อน้องๆเขาก่อน ทำความคุ้นเคยแล้วก็พยายามพูดคุยให้น้องเขาผ่อนคลายอารมณ์ลงหน่อย ทีนี้พอเริ่มพูดก็เริ่มจะไปได้ละค่ะ ก็เริ่มเห็นแสงสว่าง บางคนก็เห็นแค่เศียรพระ (อันนี้ต้องไปดูเรื่องศีลนะคะ ถ้าศีลไม่ครบจะเห็นแค่บางส่วน) จากนั้นก็พากันไปที่พระจุฬ้ามณี ตอนแรกน้องๆเขาก็งงๆ ยืนกันอยู่หน้าประตู ไม่รู้จะเข้ายังไง ต้องบอกให้ขอบารมีพระ ขออนุญาตแล้วก็เข้าไปกันได้ค่ะ ก็เห็นพระพุทธรูปกัน น้องคนเล็กนี่สุดยอดเห็นอะไรได้มากกว่าคนอื่นอีก (เด็กยังมีกิเลสน้อย) จากนั้นก็พากันไปไหว้พ่อพระอินทร์กัน ก็ถามน้องๆว่า เห็นเป็นยังไง น้องเนบอกว่าเห็นแต่งตัวมีเป็นสายๆ สายอะไรสีทองๆ (อ้อ..สายสังวาลย์นั่นเอง) น้องบูมบอกว่าเห็นใส่ชฏา (ใช้ได้) น้องปาล์มน้องเล็กสุดบอกว่าเห็นเป็นองค์สีทอง ดิฉันก็บอกน้องๆว่าคุยกับท่านได้นะ ถามได้ ไม่นานก็ลองดูว่าจะพาไปนิพพานได้ไหม สรุปยังไปไม่ได้ค่ะทุกคนเลย ยังติดอยู่ค่ะ ก็เลยได้พากลับลงมาก่อน จบการฝึก

พอออกมาแล้ว น้องเนบอกว่า ตอนไปเจอพระอินทร์ ท่านถามว่า "ขึ้นมาทำไม" ดิฉันเลยถามน้องว่าแล้วตอบไปว่ายังไง น้องเนบอกว่า "ก็อยากรู้ อยากเห็น" เออ..เนอะ อิอิ ถามน้องบูมว่า ศีลของน้องบูมเป็นยังไงบ้าง เพราะว่าน้องบูมเห็นแค่เศียรพระ ก็บอกน้องเขาว่า แสดงว่าศีลไม่ครบถ้าเห็นแบบนี้ น้องเขาก็หัวเราะก็บอกว่าไม่ครบจริงๆ ตอนหลังมาเล่าให้อาจารย์ชนะฟัง ท่านว่าถ้าเป็นแบบนี้เราให้เขาตั้งจิต ณ ตอนนั้นได้เลยว่าจะถือศีลให้บริสุทธิ์ ณ เวลานั้น เขาก็จะได้เห็นเต็มองค์ แหม..อาจารย์ขา ก็หนูอ่ะมือใหม่หัดฝึกนะคะ ฝึกแบบไม่มีตำราอีกต่างหาก อาศัยลูกมั่วตามสไตล์ตัวเอง ฮาฮา

เสร็จจากกลุ่มตัวเอง ก็เลยไปนั่งดูคุณหนิง เห็นเหลืออยู่สามคน คุณหนิงกำลังสอนพี่ผู้ชายท่านนึงเลย ส่วนพี่ผู้หญิงอีกสองท่าน คุณหนิงบอกว่าไปไม่ได้ ก็เลยได้ช่วยสอนพี่ผู้หญิงท่านหนึ่ง แบบว่าประกบกันตัวต่อตัวไปเลย ก็พยายามให้พี่เขาทำใจสบายๆ ขอบารมีพระท่าน เขาก็ว่าเห็นแต่แสงสีไปหมด เห็นเป็นแก้วด้วยแล้วก็หายไป ทำให้จับภาพไม่ได้ ก็เลยต้องให้พี่เขาตั้งสติใหม่ ทำใหม่อีกรอบ ก็พอจะมองเห็นแล้วให้ขึ้นไปที่จุฬามณี แต่พี่เขาเข้าไม่ได้ค่ะ ทำยังไงก็เข้าไม่ได้ พี่เขาบอกว่าเหมือนมองเห็นอยู่นะ แต่เข้าไม่ได้ จะทำยังไงๆก็เข้าไม่ได้ ได้แต่มองอยู่ข้างนอก อันนี้ก็คือศีลไม่ครบอีกเหมือนกัน ก็เลยอธิบายให้พี่เขาฟัง อาจารย์ชนะก็มาช่วยอธิบายด้วยค่ะ เพราะถ้าศีลไม่ครบ ไม่บริสุทธิ์เขาจะไม่ให้เข้าไปที่พระจุฬามณีค่ะ

พี่ผู้หญิงอีกท่าน ตอนหลังคุณหนิงก็มาฝึกให้จนไปได้เหมือนกัน อันนี้ต้องให้คุณหนิงมาเล่าให้ฟังเองค่ะ ไม่สามารถไปรู้ได้ ฮา จากนั้นก็จบการฝึกกันทั้งหมดค่ะ

 

บายศรีงามสง่ามากๆเลยค่ะ ชอบทุกแบบเลย โดยเฉพาะการประดับด้วยดอกบัวขาว สวยงามอย่างยิ่ง เอ...ช่างบายศรีคือท่านไหนเอ๋ย ....
อนุโมทนาบุญกับคุณสาวและทุกท่านด้วยค่ะ

 

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52 (ตอนจบ)

น้องตู่ตามมาตอนช่วงบ่ายๆ ก็เลยได้เจออาจารย์ย่าแล้วก็ให้อาจารย์ย่าดูดวงให้ด้วย จากนั้นก็ได้ไปเป็นผู้ช่วยครูฝึกสอนมโนฯไปด้วยอีกราย ฮา

ช่วงก่อนที่จะเริ่มการฝึกกรรมฐานได้นั่งคุยกับอาจารย์ย่าอยู่ครู่หนึ่ง ก็เลยได้ถามคำถามที่จะถามตั้งแต่แรกแล้วว่า เพราะอะไรพวกเราถึงได้มาอยู่ตรงจุดนี้ มาทำหน้าที่อย่างนี้ อาจารย์ย่าตอบว่า เพราะบารมีทำมาอย่างนั้น อธิฐานมาก็ต้องมาทำให้จบๆ พวกเราก็เคยเป็นพุทธภูมิกันมาก่อน แต่ว่าลาตามหลวงพ่อฤาษีท่านแล้วอาจารย์ย่าบอกว่า ให้ไปลากับพระศรีอารย์ด้วย เพราะเราไม่รู้แน่ว่าเคยได้ไปสัญญากับท่านไว้หรือเปล่าว่าจะไปช่วยท่านในยุคของท่าน ดังนั้นให้ลาบ่อยๆขอไปนิพพานชาตินี้ แล้วอุทิศบุญกุศลให้กับท่านด้วย

ตอนเย็นพวกเราก็เตรียมตัวจะกลับกัน โดยที่มีน้องอาร์ม น้องอ้อย น้องนารูฟอส กับคุณนัถรับช่วงพักอยู่ต่อค่ะ แล้วก็เดินไปถ่ายรูปกันต่อ จะปิดท้ายด้วยรูปตรงองค์พระพุทธเจ้ากัสสป ค่ะ ให้สังเกตุตรงไหล่องค์พระที่มีแสงสว่างติดอยู่ ตอนใช้มโนฯตรวจดู จึงรู้ว่าพระพุทธเจ้ากัสสปท่านเสด็จมาค่ะ รูปนี้น้องนารูฟอสเป็นคนถ่าย ยกเครดิตให้น้องค่ะ แต่กล้องดิฉัน

1. อาจารย์ย่า
2. รูปองค์พระพุทธเจ้ากัสสปที่ถ่ายติดแสงสว่าง

 

พี่สงบระงับ เจ้าขา.. บายศรีใหญ่ และบายศรีปากชามช่างทำบายศรี เป็นช่างฝีมือตัวจริงค่ะ แม่ใหญ่จ้างทำมาค่ะ มีช่างฝีมือจากทีมแม่ใหญ่มาตกแต่งดอกไม้ของบายศรีปากชามให้ถูกต้องตามสีของท่านท้าวมหาราชทั้งสี่ค่ะ
(ท้าวเวชสุวรรณ สีแดง, ท้าวธตรฐ สีเหลือง , ท้าววิรุฬหก สีขาว และท้าววิรุฬปักษ์ สีม่วง) พวกช่างเถอะอย่างพวกเรา มีหน้าที่ยกวาง (ที่ถูกต้องควรใช้ว่า อัญเชิญ นะคะ) แล้วจัดให้สวยงามบนโต๊ะค่ะ

สาธุ ค่ะ พี่..

 

อัญเชิญค่ะคุณหนิง อัญเชิญ แหม..ใช้คำซะหมดรูปเลย อิอิ

 

ขอบคุณค่ะ Doughnut
55 อย่างน้อยก็ได้ความรู้เพิ่มขึ้นเรื่องการประดับบายศรีด้วยดอกไม้สีต่างๆ จริงๆแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็มีที่มาที่ไปทั้งสิ้นนะค่ะ

หลายปีก่อนอยากหัดทำบายศรีอุตส่าห์ขับรถแข่งกับสิบล้อขนดิน (มันเป็นเส้นทางที่เขาขายหน้าดินค่ะ สิบล้อขนดินเลยเยอะมาก ฝุ่นนี่ตลบเลย) ไปเรียนเป็นระยะทางหลายสิบกิโลเมตร อุปสรรคมากมาย สุดท้ายต้องเลิกเรียนเพราะไม่ไหวค่ะ

หลายปีถัดมามีป้าคนนึงแกย้ายมาตั้งรกรากอยู่ข้างบ้าน แกขอให้มาช่วยเรียน
หน่อย ไม่มีคนสืบทอด 555 ก็เลยได้เรียนสมใจค่ะ แถมเรียนฟรีด้วย
ก็เลยได้มีบายศรีไปถวายพระบ่อยๆ เพราะจ้างทำไม่ไหวค่ะ แพงมาก

 

เมืองขีดขิน เมืองเสนาราชนคร หรือ เมืองปรันตปะ เป็นเมืองโบราณสมัยขอม (จากที่ใช้มโนตรวจสอบดูแล้ว พบเห็นกำแพง ประตู และปราสาท สร้างด้วยหินศิลาแลงก้อนใหญ่)

ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นท่าน้ำสำหรับกษัตริย์ มีตำนานเกี่ยวเนื่องกับวรรณกรรม เรื่องรามเกียรติ์ โดยเล่ากันมาว่าเมื่อครั้งพระรามมาปราบพนาสูร และได้ประทานที่ดินให้แก่หนุมาน และสุครีพ หนุมานครองกรุงละโว้ (ปัจจุบัน คือจังหวัดลพบุรี) และสุครีพครองเมืองเสนาราชนคร หรือ เมืองขีดขิน (เคยเกิดเป็นลิงในสมัยยุคนั้น ผ่านมาแล้ว ประมาณ 1,500 ปี)

***มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดใช้ปัญญาพิจารณาค่ะ***

 

พี่สงบระงับ เจ้าขา.. ดีใจจังที่พี่มีครูสอนบายศรีให้ หนิงเรียนมาเหมือนกันค่ะ แต่สุดท้าย มานั่งทำบายศรีจากผ้าแทน.. โมทนาด้วยค่ะ งานฝีมือของคนไทย ช่วยกันอนุรักษ์ไว้นะคะ

ส่วนเรื่องการประดับดอกไม้สีต่างๆ นั้น ตามวาระในการใช้งานมากกว่าค่ะ อันนี้คงต้องให้ท่านผู้รู้มาอธิบายค่ะ

 

ทริปศูนย์พุทธศรัทธา 4-5 ธ.ค. 52

เริ่มต้นก็หลงทาง จบลงสุดท้ายก็ยังหลงทางค่ะ .. บอกแล้ว ว่าของแท้ต้องหลงทาง.. ฮา.. ไว้ไปสักเที่ยวที่ 4 ที่ 5 จะไม่หลงค่ะ

อย่างที่ท่านกัปตันเล่าไว้ข้างต้นแล้วค่ะ (เราอาศัยมาทีหลัง อิงข้อมูลจากท่านกัปตันที่ความจำเป็นเลิศ ก็ดีตรงนี้เอง)

ขอตัดข้ามมาที่เมืองโบราณเลยนะคะ ตอนที่นั่งอยู่ชั้น 2 ของอาคารที่พักศูนย์พุทธศรัทธา ด้านหลังเป็นทะเลสาปบ้านหมอ อจ.ชนะบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปทำข้อสอบที่เมืองโบราณ ก็ยัง งง..งง..ว่า ที่ทะเลสาปหนิงเห็นมีพญานาคมาเล่นน้ำ ยังมีเมืองโบราณอีกหรือนี่..

ขับรถมาตามเส้นทางรอบทะเลสาป พอเกือบถึงทางเข้า อจ.บอกว่าให้เลี้ยวซ้าย (ป้ายแทบจะไม่ทันได้มอง เลี้ยวป๊าด..เข้าซ้ายทันที) เลี้ยวเข้ามาก็ขนลุกขนพองไปทั้งตัว พอผ่านเข้าไปในไร่มะเขือ หนิงเห็นภาพพระพุทธบาทรอยไม่ใหญ่มาก จึงถามอจ.ไปว่าที่นี่มีรอยพระพุทธบาทไหมคะ? อจ.บอกว่าเคยมี(หรืออจ.ตอบว่าน่าจะมี ปลาทองจำไม่ได้แล้ว) แต่ปัจจุบันไม่เห็นแล้ว

ถึงที่หมาย(ศาลหลักเมือง) อจ. บอกว่าให้จอดรถตรงที่ร่มๆ ข้างหน้า แต่หนิงขอจอดตรงนี้ดีกว่า เพราะบริเวณที่อจ. ชี้ให้ไปจอดมีลิงสีขาวตัวใหญ่พอควรนั่งมองอยู่หลายตัว ก็เลยจอดมันซะตรงนี้ละขวางทางไว้ ไม่สนใจ คิดว่าไม่น่าจะมีใครมาทำข้อสอบเหมือนเรา 3 คน.. อจ.เข้าไปกราบไหว้ด้านในของศาลแล้ว พวกเราก็เข้าไปบ้าง ช่วงที่กำลังไหว้อยู่ได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรกระโดดจากต้นไม้ที่ติดกับหลังคาสังกะสี จิตบอกว่า ลิงที่อยู่แถวนั้นละ เค้ากระโดดลงมาดูว่าใครมาสักการะเจ้าเมือง

หลังจากที่กราบสักการะเจ้าเมืองแล้ว หนิงเดินออกมาเก็บภาพ น้องเบนบอกว่าพี่หนิงเห็นเสือไหม มีรูปปั้นเสือตั้งอยู่หน้าศาล หนิงบอกเบนว่าไม่เห็นเสือเห็นแต่ลิงเต็มไปหมด ตัวใหญ่ด้วย มีลิงที่ดูเป็นหัวหน้าผิวกายสีขาวกว่าลิงตัวอื่นๆ ร่างกายใหญ่กว่า นั่งมองพวกเราอยู่บนรถหนิง ที่จอดไว้หน้าศาล พญาลิงท่านว่าท่านอยู่ที่เมืองขีดขินเมืองโบราณที่ตั้งอยู่ตรงนี้มานานแล้ว รูปปั้นท่านมีคนนำมาจากใต้ดิน ตั้งอยู่ในศาล หนิงเลยเดินกลับไปดูอีกที จึงเห็นว่ามีรูปปั้นลิง เขียนว่าเมืองขีดขิน ตั้งอยู่ภายในศาลด้วย

จากนั้นก็บอกกล่าวว่าพรุ่งนี้เราจะมีงานบุญ งานบวชเนกขัมมะถวายพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 เนื่องในวโรกาศวันเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 82 พรรษา และงานครบรอบศูนย์ฯ 24 ปี อยากให้ท่านเจ้าเมืองพาลูกน้องไปร่วมโมทนาบุญกับพวกเราด้วย (ขากลับคุณสาวบอกว่า มีอะไรตามหนิงมา ก็หนิงชวนเค้าไว้นี่ค่ะ..ไม่มาดูสถานที่ได้อย่างไร ฮา..)

ก่อนจะขึ้นรถกลับหนิงมองไปทางเขตคูเมืองที่อจ.ชนะบอกว่าเป็นคูเมืองเก่า หนิงเห็นเป็นชาวบ้านแต่งกายเหมือนคนมอญ เดินกันขวั่กไขว่ แล้วก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยก้องกังวาน ขับรถออกมาแล้วเสียงดนตรียังอยู่ในหูเลยค่ะ

 

อนุโมทนากับพี่มงคล คนข้างวัด และเพื่อนๆด้วยนะครับ

 

คิดว่าเราจะเป็นคนเดียว ที่แท้ท่านกัปตันก็เป็นด้วย อ่า.. ครั้งแรกคิดว่าจะรอด คือคิดว่า ตัวเองยังไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมเพียงพอ กะว่าจะขอส่งท่านกัปตันของเราล่วงหน้าไปเป็นครูฝึกก่อน แล้วหนิงขอเป็นผู้ช่วย หรือกำลังสนับสนุนคุณครูคนใหม่ กลายเป็นว่า .. โดนด้วยกัน ผ่านมากี่ชาติแล้วละนี่.. ฮ่า.. แต่ยินดีรับใช้ต่อไปนะคะ ท่านกัปตัน

ตอนที่แม่ใหญ่ให้น้อมจิตขึ้นไปกราบขอพรนั้น หลวงปู่ฤาษี มายืนกำกับข้างๆ บอกว่า "ไม่รอด ยังไงก็ไม่รอด"

"แจกันที่คุณหนิงจัดค่ะ (น่าจะไปเปิดร้านจัดดอกไม้นะเนี่ย)" เอ้า..บอกเลยค่ะ เกือบจะได้เปิด..แต่กลัวร้านอื่นลูกค้าน้อยลง ฮ่า.. ความจริงคือ ไม่มีตังค์เปิดร้าน หรือถ้ามีตังค์เปิดก้ไม่มีกำลังทำค่ะ คงต้องลาออกจากงานประจำ ชีวิตนี้คงไม่มีธุรกิจเป็นของตัวเองมั้งคะ

กลางคืนระหว่างที่ช่วยกันแพคของ .. พวกเรามีกิจกรรมอีกอย่างค่ะ สืบเนื่องมาจากถ้ำวัวแดง ทำให้เราได้เห็นในสิ่งที่อยากเห็น ดูจากภาพเหล่านี้นะคะ

==============
พึงใช้วิจารณญาณแยกแยะก่อนจะเชื่อนะคะ

 

ทะเลสาบหมายถึงตรงที่ผมและพี่นัถ ไปนั่งฝึกมโนยิทธิ ตรงนั้นใช่ไหมครับ แหะ ๆ พี่หนิงเห็นเป็นพญานาค แต่ของผมดันเห็นเป็นทะเลสาบสวยใสมาก เหมือนมีประกายทอง รอบ ๆ ก็เป็นทองระยิบระยับ ดันเห็นเป็นผู้หญิง ประมาณว่านางฟ้าซะได้ อยู่ตรงกลางสระ 555 เห็นก่อนพี่สาวเข้ามาอ่ะ "นารูฟอสเห็นอะไรไหม" ไม่อยากตอบอ่ะ กลัวแบบว่ามาฝึกจิตดันไปนึกถึงผู้หญิงสาว มันเหมือนบ้ากามไงไม่รู้ แต่ตอนหลังเห็นพระพุทธเจ้า รีบตอบเลย

ฝึกครั้งนี้ผมใช้ครูเปลืองมาก ใช้คุณครูถึง 6 ท่านเลยอ่ะ อย่างกะอาจารย์ 6 คนสอนก๋วยเจ๋งในมังกรหยกเลยครับ

ขอบคุณอาจารย์ พี่สาว, พี่อาร์ม, แม่ใหญ่, พี่ตู่, อาจารย์คณานันท์, เบน ครับ

ผิดถูกประการใดก็ขออภัยล่วงหน้าครับ

 

โมทนาบุญด้วยคนครับ คุณ konkangwad

สาธุ สาธุ สาธุ

 

โมทนาบุญด้วยคนครับ คุณ Obeone13

ขยันทำบุญจังเลยครับ

สาธุ สาธุ สาธุ