ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

หลายคนถ้าพูดถึงคำว่า 'พระบ้า' แล้ว ก็ไม่พ้นที่จะนึกถึงพระรูปหนึ่ง .....นามว่า จี้กง (济公) ละครจีนชุดเรื่องจี้กง เคยถูกนำมาฉายและได้รับความนิยมอย่างสูง ภาพพระจี้กง คือ พระที่สวมรองเท้าสานขาดๆ ถือพัดใบลานที่เป็นรู ใส่เสื้อผ้ารุ่งริ่ง มีหมวกโทรมใบเล็ก และที่สำคัญ ขี้ไคลของท่านรักษาได้สารพัดโรค .... แต่นั่นก็เป็นเพียงภาพที่ละครโทรทัศน์ผลิตออกมาเพื่อความบันเทิงเป็นหลักเท่านั้น

​

ผู้ที่นับถือศาสนาพุทธ นิกายมหายาน จี้กง ถูกจัดเป็น อรหันต์ (罗汉) แต่เป็นพระอรหันต์ที่แปลกประหลาดเสียจนผู้คนงุนงง จนผู้คนให้ฉายานามว่า พระบ้า หรือ พระเพี้ยน (疯和尚) สาเหตุก็ คือ จี้กงเป็นพระที่รับประทานเนื้อสัตว์ ดื่มสุราอยู่เป็นนิจ นอกจากนี้ยังลักษณะท่าทางยังปราศซึ่งความสำรวม ผิดแผกกับ พระสงฆ์ทั่วไปโดยสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม 'เปลือกนอก' กับ 'เนื้อใน' หรือ 'สิ่งที่เห็น' กับ 'สิ่งที่เป็น' นั้นบางครั้งก็มิใช่เรื่องเดียวกันเสียหมด อรหันต์จี้กง ก็ถือเป็นหนึ่งในข้อยกเว้นนั้น
จี้กง (济公) หรือ จี้เตียน (济颠) มีตัวตนอยู่จริงในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้ปกครองประเทศจีน โดยใช้ชีวิตอยู่ระหว่าง ค.ศ.1148-1209 เดิมแซ่หลี่ นามซินหย่วน (李心远) นอกจากนี้ยังมีนามอื่นๆ อีก เช่น หูหยิ่น (湖隐) และ ฟังหยวนโส่ว (方圆叟) เกิดที่ หมู่บ้านหย่งหนิง ตำบลเทียนไถ มณฑลเจ้อเจียง ในตระกูลของผู้มีอันจะกิน*
อย่างไรก็ตามหลังจาก บิดา-มารดา เสียชีวิต จี้กงก็ตัดสินใจละทางโลก สละเพศฆราวาส ออกบวชที่วัดหลิงอิ่น (灵隐寺) แห่งเมืองหางโจว โดยได้ฉายานามว่า เต้าจี้ (道济) ทั้งนี้เต้าจี้ได้รับการอุปสมบทโดยมีพระสงฆ์ผู้มีชื่อเสียงในเวลานั้น คือ พระอาจารย์ฮุ้ยหย่วน
หลังจากจี้กงออกบวช และ ต่อมาก็ออกลาย กลายมามีพฤติกรรมพิเรนทร์ผิดกับพระทั่วไป จนเป็นที่ติฉินนินทาของพระสงฆ์รูปอื่นๆ แต่ด้าน พระอาจารย์ กลับทราบดีว่า แม้ภายนอกจี้กงจะมีกิริยาไม่สำรวมผิดกับพระทั่วไป ทั้งผิดศีล เล่นซุกซนกับเด็กๆ ประพฤติ-พูดจาไม่สำรวม ดื่มสุรา บริโภคเนื้อสัตว์ แต่ลึกลงไปภายใน จี้กงกลับเป็น - - - บุคคลที่ตื่นแล้ว!
นอกจากนี้ด้วยการกระทำหลายๆ ประการของ จี้กง แม้จะเป็นการกระทำที่ดูเหมือนจะผิดศีลธรรม ผิดประเพณีดั้งเดิม แต่เมื่อพิจารณาจาก เนื้อแท้ จุดมุ่งหมายและผลลัพธ์ แล้ว การกระทำเหล่านั้นของจี้กงกลับเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และ ก่อคุณประโยชน์

สรุปความสั้นๆ ตามความเชื่อของพุทธมหายานก็คือ จี้กงเป็นอรหันต์ที่จุติมาเกิดอีกครั้ง เพื่อสั่งสอนมนุษย์โลก

​

สำหรับ วัดหลิงอิ่น อันเป็นสถานที่แรกซึ่ง จี้กง ก้าวเข้าสู่ เส้นทางแห่งร่มผ้ากาสาวพัสตร์ นับเป็นวัดที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานกว่า 1,600 ปี และถึงปัจจุบันก็ยังเป็นสถานที่ซึ่งผู้ซึ่งมาถึง หางโจว ต้องไปเยือนด้วยประการทั้งปวง
วัดหลิงอิ่น (灵隐寺) แปลความหมายเป็นไทยได้ว่า "วัดซ่อนใจ" มีประวัติย้อนไปได้ถึงปี ค.ศ.326 เมื่อพระอินเดียรูปหนึ่ง ธุดงค์มาถึงทิวเขาด้านตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบซีหู และพบหุบเขาที่สามด้านล้อมรอบด้วยป่างาม เหมาะแก่การบำเพ็ญภาวนา ท่านจึงสร้าง วัดซ่อนใจ แห่งนี้ขึ้น** ขณะที่พระอินเดียรูปดังกล่าวเดินสำรวจพื้นที่ก็พบเข้ากับภูเขาหินขนาดมหึมาที่ดูแล้ว ลักษณะโดดออกจากภูมิประเทศโดยรอบ ท่านจึงพรรณาขึ้นว่า "มิทราบว่าเขายอดนี้บินมาจากหนใด" และนี่เองจึงเป็นที่มาของชื่อ ยอดเขาบิน ณ วัดหลิงอิ่น (灵隐-飞来峰)***

ทั้งนี้ ในเวลาต่อมาด้วยความศรัทธาต่อ พระจี้กง ชาวบ้านหางโจวจึงโยงใยที่มาของยอดเขาบินที่วัดหลิงอิ่นเข้าเกี่ยวพันเป็นหนึ่งในตำนานอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของ พระจี้กง แต่งเป็นนิทานขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่ง โดยนิทานพื้นเมืองของชาวหางโจวเรื่องนั้นระบุเอาไว้ว่า
เดิมยอดเขาประหลาดดังกล่าวตั้งอยู่ในบริเวณดินแดนแถบตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลเสฉวน .... เช้าวันหนึ่งเมื่อพระจี้กง มีญาณบอกล่วงหน้าว่า ราวเที่ยงวันยอดเขาดังกล่าวจะบินมาตกทับหมู่บ้านข้างวัดหลิงอิ่น และจะทำให้มีผู้คนเสียชีวิตมากมาย ด้วยเหตุนี้พระจี้กงจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อบอกมหันตภัยดังกล่าวให้กับชาวบ้านได้รับทราบ เพื่อที่จะได้พากันอพยพไปยังที่ปลอดภัย
"เที่ยงวันจะมีภูเขาหล่นลงมาทับหมู่บ้าน ทุกคนรีบเก็บข้าวข้องเร็ว ไม่งั้นก็ไม่ทันแล้ว" จี้กงกระหืดกระหอบ มาตะโกนบอกชาวบ้านโดยทั่ว
อย่างไรก็ตามด้วย ความที่ชาวบ้านมองว่า จี้กง เป็นเพียงพระบ้ารูปหนึ่งที่กล่าวอะไรไร้สาระไปวันๆ ทุกคนจึงส่ายหัว พร้อมกับด่าทอว่า "พระบ้าเอ้ย! จะหาเรื่องอะไรมาเล่นสนุกอีกละ ภูเขาบินมีที่ไหนกันเล่า!"
ตะวันยิ่งลอยยิ่งสูง .... ใกล้ถึงเวลาเที่ยงวันที่ยอดเขาจะตกลงมายังหมู่บ้านเข้าไปทุกที พอดีในวันนั้นมีการจัดงานมงคลสมรส จึงมีเสียงของงานรื่นเริงดังขึ้นที่มุมหนึ่งของหมู่บ้าน
เมื่อจี้กงเห็นว่าไม่มีใครยอมเชื่อสิ่งที่ตนเองกล่าวเตือน จี้กงจึงตัดสินใจแอบลอดตัวเข้าไปในงาน หลบหลีกผู้คน อุ้มเจ้าสาวหนีออกจากงานเสีย
จี้กงอุ้มเจ้าสาวและวิ่งอย่างว่องไวออกไปนอกหมู่บ้าน ขณะที่ชาวบ้านที่มาร่วมงานต่างก็วิ่งไล่จับ พร้อมกับตะโกนป่าวร้อง ให้ทุกคนช่วยกันคว้าตัว 'พระบ้าขโมยเจ้าสาว' อย่างไรก็ตามด้วยอิทธิฤทธิ์ จี้กงก็มีฝีเท้าเร็วพอที่จะไม่ถูกใครไล่ตามจับได้ทัน
จี้กงกวดฝีเท้าออกมาๆ พร้อมกับผู้คนทั้งหมู่บ้านที่วิ่งไล่ตาม ออกมาไกลสิบกว่าลี้จนกระทั่งเลยรัศมีของยอดภูเขามหันตภัย เห็นดังนั้นจี้กงจึงวางเจ้าสาวลง เมื่อหยิบพัดใบลานขึ้นมาโบกคลายร้อน ก็บังเกิดเสียงดังลั่นสนั่นพสุธา!!! .... ยอดเขาตกลงมาทับหมู่บ้านอย่างที่คาดไว้
ชาวบ้านที่วิ่งตามมา เมื่อหันกลับไปมองสภาพภูเขายักษ์หล่นมาทับหมู่บ้านของตนเสียแบนก็ทราบว่าสิ่งที่จี้กงกล่าวเตือนนั้นเป็นความจริง ส่วนการที่จี้กงอุ้มเจ้าสาวหนีออกมาจากงานมงคลนั้นก็เพื่อช่วยชีวิตชาวบ้านทั้งมวลนั่นเอง แต่ทั้งนี้หลังจากเห็นบ้านช่อง ทรัพย์สมบัติถูกทับแบนอยู่ใต้ภูเขา ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยก็เกิดความเสียดายและเศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้ ตีอกชกเท้า กันเป็นพัลวัน
ด้วยสภาพดังกล่าว จี้กงจึงหันไปกล่าวกับชาวบ้านเหล่านั้นว่า "ร้องไห้ไปทำไม พวกเจ้าที่ดินที่มัวแต่เสียดายสมบัติต่างก็ถูกทับจมอยู่ใต้ภูเขาไปแล้ว จากนี้ต่อไปทุกคนก็กลับไปทำไรทำนาของตัวเอง ทำเท่าไหร่ได้เท่านั้น ชีวิตก็ยังมี จะยังกลัวสร้างเรือนใหม่ไม่ได้ไปใย"
ชาวบ้านพอได้ยินก็สำนึกได้ว่าท่ามกลางความทุกข์ก็ยังพอมีประกายแสงแห่งความสุขเรืองรองอยู่บ้าง ท่ามกลางความสูญเสียอย่างน้อยที่สุดพวกตนก็ยังรักษาชีวิตให้รอดอยู่ได้ เมื่อเห็นชาวบ้านพอจะคลายทุกข์ลงได้แล้ว จี้กงก็รั้งเหล่าชาวบ้านเอาไว้ และกล่าวต่อว่า
"อย่างเพิ่งไป ทุกคนฟังอาตมากล่าวก่อน ยอดเขาก้อนนี้เดิมลอยไปลอยมา จากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง หลังทับทลายหมู่บ้านของพวกเราแล้วก็อาจจะบินไปทับหมู่บ้านอื่น อาจทำให้คนเสียชีวิตอีกมากมาย อาตมาขอร้องให้พวกเราช่วยกันสลักพระอรหันต์ 500 องค์ไว้บนภูเขาลูกนี้ เพื่อที่จะทำให้ภูเขาลูกนี้ไม่บินไปสร้างอันตรายให้กับผู้อื่นอีก" ชาวบ้านได้ยินดังนั้นจึงรีบกลับไปช่วยกันสลักพระอรหันต์ 500 องค์ไว้บนยอดเขาบินกันคนละไม้ละมือ ...... โดยนับจากนั้น ยอดเขาดังกล่าวก็ไม่บินไปสร้างอันตรายให้ใครอีก และถูกเรียกขานกันต่อๆ มาว่า ยอดเขาบิน ณ วัดหลิงอิ่น


นำมาจาก พระเพี้ยน "จี้กง" | ♪**!♥!~All of Japan&China~!♥!**♪

 

การฝึกดื่มเบียร์เพื่อบรรลุธรรม
ถ้าคิดว่ามาถูกทางแล้วก็ขอให้โชคดีครับ
ผมขอถือศีลอย่างเคร่งครัดดีกว่า
ไม่อยากไปอบายครับ

<STYLE>table {background:none;} td {background:none;}</STYLE>
<STYLE>TABLE {background-color: transparent;border-style: none;border-spacing: none;}TD {border: none;border-color:none;background: none;}</STYLE>

<STYLE>body{background-image:url("http://palungjit.org/attachments/a.758354/");}</STYLE>

 

.


ทรงพระเจริญ


เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา แห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อหลวงของปวงชนชาวไทย
ข้าพระพุทธเจ้า ขอถวายพระพร ให้พระองค์มีสิริมายุยิ่งยืนนาน มีพระพลานามัยแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ของปวงประชา ตราบนานเท่านาน


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)

 

ช่วยกันเจริญสมาธิจิต ถวายพระพรแด่
องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา
ให้มีพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง
เป็นมิ่งขวัญของชาวไทยตราบนานเท่านาน นะครับ

 

ทรงพระเจริญ
​

 

ทรงพระเจริญ


เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา แห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อหลวงของปวงชนชาวไทย
ข้าพระพุทธเจ้า ขอถวายพระพร ให้พระองค์มีสิริมายุยิ่งยืนนาน มีพระพลานามัยแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ของปวงประชา ตราบนานเท่านาน


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

 

ทรงพระเจริญ ​

 

พอดีมีข้อความมาแจ้งให้ทราบครับ ไม่รู้ว่าเป็นข้อความของระบบหรือไม่ครับ
แต่ผมสรุปได้มาอย่างนี้

บางคนเข้ามาทำงานให้ระบบโดยบังเอิญ ถือตั๋วจะเข้ามานั่งทำงาน เขาก็ยึดว่านี่ที่นั่งของเขา เขาบอกกล่าวกับคนอื่น ด้วยความหงุดหงิด เมื่อพบว่ามีใครจะเข้ามาใกล้ที่นั่งของเขา

ต่อมา เขานั่งทำงานไปซักพัก เขาเริ่มก่อปัญหาให้กับการทำงาน และพอดีมองเห็นว่า ที่นั่งทำงานอื่น ที่ว่างอยู่ น่าจะสะดวกสบายสำหรับเขากว่า เขาก็บอกกับคนกำกับงาน ว่า เขาขอเปลี่ยนที่นั่งตรงอื่นที่เขาคิดว่าดีกว่า คนกำกับก็ไม่ว่าอะไร ตราบใดที่นั่งที่ใหม่ยังไม่ใครจอง จึงยอมให้เขาคนนั้นสละสิทธิ์ที่นั่งตรงนั้นไปนั่งที่อื่น

ปรากฎว่า ที่นั่งของระบบงานนั้น ก็ว่างลง สร้างความสบายให้กับคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่รอบข้างมากขึ้น แต่คนอื่น ๆ ที่นั่งถัดไป ก็ไม่กล้านั่งที่นั่งของระบบ เขายังคงอยู่ที่เดิม แต่เขาก็ใช้ประโยชน์จากความว่างของระบบ

แต่เป็นเรื่องแปลก ว่า ได้ทั้งสองฝ่าย ต่างคนต่างสบายขึ้น เมื่อที่นั่งของระบบว่างลง

คนอื่น ที่นั่งถัด ๆ ไป ขณะที่สบายใจ ที่ได้ประโยชน์จากความว่างของที่นั่งของระบบครั้งนี้ ก็แอบมองไปยังคนที่จากไปหน่อยนึง แต่ใครจะเข้าใจว่าเขาคิดอย่างไร นอกจากตัวเขาเอง

แต่ คนที่กำกับงาน ควบคุมที่นั่งทำงานทั้งหมด ก็ไม่ได้เดือดร้อนใจ เพราะเขาทราบดีว่า เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องเกิดขึ้นได้ และทราบอีกว่า ต่อไป ที่นั่งของระบบต้องมีคนมานั่งแน่นอน จะด้วยความบังเอิญหรือความตั้งใจก็ตาม ก็ไม่สำคัญ คิดอย่างเดียวว่าขอให้มีคนมาก ๆ ยิ่งดี ตราบใดที่งานยังขับเคลื่อนไป

แต่สิ่งที่สำคัญของเรื่อง อาจจะไม่ใช่ว่าใครจะนั่งหรือไม่นั่ง นั่งตำแหน่งไหน แต่ที่สำคัญกว่าคือ แต่ละคนเรียนรู้ และฉุกคิดกันได้แค่ไหน ว่าทำไมต้องเป็นอย่างนี้? หรือคิดแต่ว่าฉันนั่งตำแหน่งนี้ ฉันจะนั่งตำแหน่งนั้น แต่ไม่ได้คิดว่า ทำไมตัวเองถึงต้องเข้ามานั่งด้วย นั่งไปทำไม ? แต่ไม่ห่วงเรื่องอื่น ๆที่สำคัญกว่า ที่สมควรจะคิด แต่ก็ไม่ได้คิด ??????

 

ขออนุโมทนาบุญกับคณะกลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) นำโดยอาจารย์สุดใจ ที่ได้เป็นตัวแทนนำปัจจัยบุญจำนวน ๕๑,๐๕๕.-บาท มอบให้กับเจ้าอาวาสวัดอัมพวันฯ ท่าลี่ จ.เลย เพื่อสร้างพระประธานใหญ่ นับเป็นมหาอานิสงค์บุญใหญ่ สำหรับผู้ที่ได้ร่วมบริจาคปัจจัยบุญในครั้งนี้ทุกท่าน สาธุครับ

 

<TABLE id=post2695325 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid" class=thead> 04-12-2009, 10:29 AM </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=thead align=right>#11904 </TD></TR><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->มองตน<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2695325", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: May 2009
ข้อความ: 56
Groans: 20
Groaned at 9 Times in 8 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 344
ได้รับอนุโมทนา 843 ครั้ง ใน 49 โพส
พลังการให้คะแนน: 16








</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_2695325 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เซี่ยมหล่อนั๊ง
ท่านผู้อ่าน กรุณาอ่านสักสองสามเที่ยว มีคำตอบแล้วในนี้ โดยเฉพาะวรรคทอง"มีเพียงบางท่านที่ปฎิบัติผิดทาง ออกจากงาน เรียกว่าปล่อยวางทางโลกทั้งหมด สุดท้ายก็ทุกข์" นะครับ ถ้าจำไม่ผิดได้ข่าวว่าเป็นคนเดียวกับที่ออกมาตอบแทนคุณสุด ตลอดเลยมิใช่เหรอครับ ถือเป็นคนคอยปกป้องตัวแทนกลุ่ม ได้รับคำตอบแล้วนะครับ ว่าปฏิบัติผิดทาง แล้วอะไรคือถูกทางดีหละครับ ทำไมเขาต้องเสียสละตอบแทนทุกครั้ง เสียสละแม้แต่รถส่วนตัวก็ให้ใช้ อันนี้หลงผิดด้วยหรือเปล่า ป่านนี้คืนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ระบบของคุณไม่มีทางช่วยให้เขาปฏิบัติถูกทางเลยเหรอ แล้วจะปล่อยให้สมาชิกผิดทางอีกนานเท่าไหร่ ปล่อยให้คนซื่อสัตย์ ศรัทธากลุ่ม ให้อยู่สภาพหลงผิดได้ยังไงหละ หรือว่ายอมรับว่าระบบมีจุดอ่อน หรือคนนำนำผิดเสียเอง ไม่ต้องตอบผมนะครับ ฝากไว้ให้คิดก็พอแล้ว






</TD></TR></TBODY></TABLE>
อันนี้ต้องขอขยายความครับ รู้สึกว่าคุณเซี่ยมหล่อนั๊งจะไม่เข้าใจความหมาย ไม่อ่านข้อความทั้งหมด แต่ตัดตอนข้อความเอามาเป็นประเด็น อย่างว่าละครับ เด็กประถมจะเข้าใจเหมือนเด็กมัธยมก็คงเป็นไปไม่ได้ พระพุทธองค์ ถึงได้เปรียบเทียบคนเหมือนบัวสี่เหล่า

คำว่า " มีเพียงบางท่านปฎิบัติผิดทาง ออกจากงาน เรียกว่าปล่อยวางในทางโลกทั้งหมด สุดท้ายก็ทุกข์ " มิได้หมายความว่า แนวทางของเขากะลาผิดทาง แต่ผู้ปฎิบัติเองนั่นแหละ ปฎิบัติผิดทาง หลงยึดติดมากเกินไป ปฎิบัติในแนวที่สุดโต่ง โดยไม่ใช้สติในการพิจารณา สุดท้ายก็ทุกข์ มีผู้ที่ปฎิบัติในแนวทางของเขากะลาหลายท่าน โดยเฉพาะบรรดาอาจารย์ทั้งหลาย ก็ไม่เห็นมีใครทุกข์

ระบบของเขากะลานี่แปลก มีวิธีการฝึกคนที่แยบยล ถ้าผู้ปฎิบัติหลงและยึดติดสิ่งใด มักจะจัดสิ่งนั้นให้ เพื่อให้ผู้ปฎิบัติท่านนั้นหลงและยึดติดมากขึ้น ดังนั้นผู้ปฎิบัติเองจะต้องใช้สติในการพิจารณาเองว่าควรหรือไม่ มิใช่เชื่อไปตามเสียทั้งหมด โดยอ้างว่าเป็นเวฟหรือระบบสั่ง....สุดท้ายก็ทุกข์ แล้วก็โทษระบบ ถ้าผู้ที่ปฎิบัติตามแนวทางนี้เป็นแนวทางที่ผิด ป่านนี้บรรดาอาจารย์ทั้งหลายก็ทุกข์กันไปหมดแล้ว แต่นี่ไม่เห็นมีใครทุกข์ซักคน<!-- google_ad_section_end -->






</TD></TR><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("2695325")</SCRIPT> </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt1 align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><THEAD><TR><TD class=tcat> สมาชิกที่ กล่าวคำ " อนุโมทนา สาธุ " กับข้อความของ คุณ มองตน ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY></TBODY></TABLE>


ขออนุญาติกราบเรียนชี้แจงสักเพียงเล็กน้อยนะครับ เนื่องจากตัวผมเองได้ถูกหลายท่านที่ได้กรุณาตั้งข้อสังเกตุว่า ตัวผมอาจปลอมตัวมาพูดคุยในกระทู้นี้โดยใช้ user name อื่นๆ เพื่อมาปกป้องชี้แจงแทนหมู่กลุ่มฯ

ตัวผมเองพร้อมหมู่คณะ ได้ออกเดินทางไปร่วมทอดผ้าป่า ณ วัดอัมพวันฯ อ.ท่าลี่ จ.เลย ตั้งแต่ช่วงเช้าของวันศุกร์ที่ 4 ธันวาคม และเดินทางกลับในวันอาทิตย์ที่ 6 ธันวาคม ก็คือวันเมื่อวานที่เพิ่งผ่านมานี้ ดังนั้นในช่วงเวลาดังกล่าวได้มีการโพสต์ข้อความพูดคุยกันระหว่างทั้งสองท่านตามที่ผมได้คัดลอกมากล่าวอ้างไว้ในส่วนบนสุดของข้อความนี้ ซึ่งได้แสดงให้เห็นทั้งวัน และเวลาของการโพสต์ข้อความไว้ชัดเจนแล้ว จึงเป็นข้อเท็จจริงที่เพียงพอในการที่ผมจะขอปฏิเสธว่ามิใช่ตัวผมที่ปลอมมาพูดคุยตามที่หลายๆ ท่านได้กรุณาตั้งข้อสังเกตไว้

และในวันเดียวกันนั้นเอง คือวันที่ 4 ธันวาคม เวลาประมาณ 14.45 น. ก็มีท่านหนึ่งที่มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งหลายท่านในที่นี้ก็รู้จักท่านดี ได้บังเอิญมาแวะเติมลมในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบูรณ์ (ที่เติมลมในปั๊มตามรูปด้านล่าง อยู่ด้านหลังของผู้ที่นั่งอยู่ในรูป) ซึ่งตัวผมได้พบเห็น และได้กล่าวทักทายสวัสดีท่านผู้นี้ไปด้วยแล้ว ท่านผู้นี้ก็สามารถเป็นพยานให้ผมได้ถึงการเดินทางออกไปตั้งแต่ช่วงเช้า ผมถึงได้ไปปรากฎตัวถึงจังหวัดเพชรบูรณ์ในช่วงเวลาดังกล่าวได้ครับผม

 

[FONT=arial, helvetica]ผู้ทรงเมตตา คือผู้ทรงฌาน[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica]พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า บุคคลใดก็ตาม สั่งสมความเมตตา คือความรักความปรารถนาดีต่อผู้อื่น แม้ชั่วลัดนิ้วมือเดียว บุคคลประเภทนี้เป็นผู้ไม่ว่างจากฌาน หรือเป็นผู้ไม่ว่างจากสมาธิ ไม่ว่างจากสงบ จะป่วยการที่จะพูดว่า หากบุคคลนั้นเป็นผู้มีจิตเมตตาอยู่เนือง ๆ บุคคลนั้นจะเป็นผู้ทรงฌาน จะเป็นผู้ทรงสมาธิ ทรงความสงบระงับ ได้มากขนาดไหน ตรงนี้น่าสนใจ ...บุคคลผู้ทรงพรหมวิหารสี่ คือเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา บุคคลประเภทนี้ ตายไป ย่อมไม่ตกสู่ที่ต่ำแน่นอน[/FONT]

[FONT=arial, helvetica]ตัดตอนมาจากธรรมเทศนาของพระอาจารย์สมบัติ ภูริปญฺโญ เรื่อง[/FONT][FONT=arial, helvetica] "อโหสิกรรม"[/FONT]

<!-- -->
Tags: อโหสิกรรม เมตตา
Prev: พรหมวิหาร

ที่มา http://panwong.multiply.com/journal/item/2/2

 

​

ธรรมะในคำกลอน โดย ท่านพุทธทาสภิกขุ
ที่มา http://gotoknow.org/blog/tedsaban4phamchumerkm/289525​

 

ผมเป็นพยานให้พี่NO.9 เองครับ
เพราะงานทอดผ้าป่าครั้งนี้ผมก็ไปร่วมด้วย
พี่สุดใจ และคณะมารับผมตั้งแต่เย็นวันที่ 4
เช้าวันที่ 5 ทอดผ้าป่า ออกเดินทาง
ไปกราบหลวงพ่อไพโรจน์ที่อ. วังสะพุง
และเดินทางต่อไปที่เขาค้อ นอนพักที่เขาค้อ 1 คืนครับ
ผมอยู่ในรูป ตอนทอดผ้าป่า นั่งอยู่ข้างหลัง
แต่ถ้าตัวจริงคงต้องมาเมืองเลยคับ

 

​

ธรรมะในคำกลอน โดย ท่านพุทธทาสภิกขุ​

อย่าคิดมากเลยค่ะ พรุ้งนี้ก็เช้าวันใหม่ที่สดใสแล้ว

 

เขามาชี้แจงดีๆ ก็ว่าเขา คนเขากะลา เดี๋ยวนี้ทำอะไรผิดไปหมด ถูกต้อง แต่ไม่ถูกใจ ดางนั้นคนเขากะลาอย่ามาชี้แจงอะไรอีกเลย ไม่มีประโยชน์ มุ่งทำงานของท่านไปเถิดจะเกิดผล เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย..เฮ้อ..เป็นไรมากป่าว

 

ทำไม จิต ของท่านจึงร้อนรนกระวนกระวายเช่นนี้
เคยเตือนแล้วใช่ไหมว่า เรื่องของผู้ใหญ่ ก็ให้ผู้ใหญ่เขาคุยกันเอง
เป็นเด็กก็อยู่ส่วนเด็ก เด็กดีเขาว่านอนสอนง่ายนะ อย่าดื้อนักเลย
โตขึ้นจะได้เป็นพลเมืองดีของชาติต่อไป

แล้วประโยคที่ว่า พวกเราไม่ได้โง่นะคะ
ก็แสดงว่าจับกันเป็นกลุ่ม เป็นพรรคเป็นพวก คอยไล่ถล่มกลุ่มเขากะลา เพื่อประโยชน์อันใดของพวกท่านฤๅ ถึงไล่ตามจิกการทำงานของพวกเขาอยู่ตลอดเวลา

ไม่ชอบใจพวกเขา ก็ถอยออกมาซิ มีทางเดินให้เลือกเดินออกมากมาย ใช้เส้นทางเดินร่วมกันไม่ได้ก็ถอยไป ใช้เส้นทางสายอื่น ที่ถูกกับจริตของพวกคุณไม่ดีกว่าหรือ จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาคอยนั่งจับผิดผู้อื่นเขา เอาเวลาที่มีค่าไปทำงานที่พวกคุณทำแล้วสร้างสรรให้กับสังคมประเทศชาติจะดีกว่า การจ้องทำลายกัน เพื่อก่อให้เกิดการแตกแยก ร้าวฉาน

ภัยพิบัติใดใด ไม่น่ากลัวเท่าภัยพิบัติในใจคน

เป็นคำพูดที่สามารถเตือนสติท่านได้หรือไม่ ก็จะขอติดตามดูกันต่อไป

 

ตอนจบ พระเอกตาย เด็กอนุบาลร้องให้กันระงม 555+

 

โอ้ยมัน แต่ยาวเหลือเกินนะรู้สึก